Volkskrant versus GeenStijl #2

quote:

Op maandag 21 juli 2008 19:39 schreef Yildiz het volgende:
Ik zie het al voor me,

blabla patatgeneratie blabla...
Patatindustrie: Heuy! Zullen we anders even je hyves linken!?

blabla Einsteingeneratie blabla...
Wetenschappers: Heuy! Zullen we anders even je hyves linken!?

Ik blijf het toch een beetje vreemd vinden, en helemaal de reacties in de trend van 'had je kunnen verwachten'. Nee, dat had je niet mogen verwachten, lijkt me.

quote:

Recensie: Het maakbare nieuws

Het moest bijna twee jaar duren voordat er een tegenboek kwam op Het zijn net mensen. Beelden uit het Midden-Oosten van Joris Luyendijk. Lekker actueel. Maar omdat de discussie over (buitenland)journalistiek nog steeds wordt gevoerd, was het blijkbaar nodig om Het maakbare nieuws te schrijven.

Herkenbaar
Net als voor veel andere journalisten was ook voor mij was het boek van Luyendijk herkenbaar – en ik heb heel kort bij de NOS gewerkt. Toch begon halverwege het boek Luyendijks verwende toontje me te vervelen: 'Ik probeer hier Hoge Journalistiek te bedrijven, maar de omstandigheden weerhouden me daarvan'. In Het maakbare nieuws schrijven Van Hoogstraten en Jinek dat 'het jammer is dat hij (Luyendijk, AB) aan zijn correspondentschap begon voordat hij journalist was'.

Publiek bedienen
Was dat echt zo jammer? Volgens mij probeerde Luyendijk een journalist te zijn naar een beeld dat hij van journalisten had. Een beeld dat velen van journalisten hebben. Is dat slecht? Niet per se. Ik vind dat een journalist zich te allen tijden bewust moet zijn van je publiek. Je bent het verplicht om een beeld te schetsen van hoe je werkt. Immers, veel weten is veel begrijpen. Als de journalistiek dat van het begin af aan goed had gedaan, had niemand hoeven zeggen: 'Journalisten zijn ook maar mensen'. Luyendijk keek naar de journalistiek zoals zijn publiek en probeerde het te bedienen.

Objectiviteit
Wat mij betreft was de grootste misvatting van Luyendijk dat hij ervan uitging dat journalistiek objectief is. Natuurlijk, nieuwsmedia kunnen berichten over opiniepeilingen of objectieve onderzoeken, maar objectief: nee. Dat is ook logisch, want 'we zijn ook maar mensen'. Wat we wel kunnen zijn, is streven naar een zo onafhankelijk mogelijke en zo volledig mogelijke berichtgeving. Dat dit in het ene land makkelijker is, dan het andere, dat lijkt me duidelijk. Sterker nog: ik merk dat een Drent vaak meer open is dan een Limburger. Moet je in dat geval als journalist huilend in een hoekje zitten en wijzen: Hij wil niet praten? Nee, je doet als journalist je stinkende best om toch een verhaal te krijgen.

Werkveld
In het eerste deel van Het maakbare nieuws proberen diverse correspondenten duidelijk te maken hoe ze werken. Zo schrijft Bram Vermeulen over verhalen die hij in Congo maakte. Coen van Zwol over hoe de Sovjetoverheid hun versie van de waarheid naar buiten brengt. Paul Sneijder over hoe hij met de enorme publiciteitsmachine in Brussel om gaat. Over het algemeen is het echt interessant leesvoer en biedt het een fijn kijkje in de keuken van de buitenlandjournalistiek.

Irritant
Het is alleen erg jammer dat deze mooie verhalen in een ik-zet-me-af-tegen-Luyendijk-vorm is gegoten. Dat hebben ze namelijk helemaal niet nodig. Sterker nog, het is vrij irritant als de naam Luyendijk weer naar boven komt. Dat doet afbreuk aan het verhaal. Waar het niet gebeurt, is in het hoofdstuk van de twee fotojournalisten Stanley Greene en Kadir van Lohuizen. Ze schrijven bijvoorbeeld over de vraag of je eerst mens bent en dan journalist, of omgekeerd. Het is een verademing om te lezen hoe ze te werk gaan. In het laatste hoofdstuk pleit Tim Overdiek ervoor om te bloggen over hoe een verhaal tot stand komt. Of in een blog te schrijven wat je in de krant of nieuwsitem niet kwijt kon. Scheelt een hoop frustratie die bij Luyendijk zich blijkbaar had opgestapeld.

Onderscheidend
Het tweede deel van het boek zet de buitenlandjournalistiek in perspectief. Ad van Liempt noemt bijvoorbeeld de verschillen tussen het eerste NTS Journaal in 1956 en het NOS Journaal en RTL Nieuws van nu: de manier van werken is eens stuk sneller geworden. Luyendijk zelf schrijft ook een hoofdstuk. Hij schrijft dat door alle concurrentie van internet waar iedereen het nieuws vandaan kan halen, kwaliteitsjournalisten zich onderscheiden 'door hun vermogen informatie te doorgronden, te wegen, in een context te plaatsen'. Het is jammer dat hij het woord 'invalshoek' hierbij niet noemt. Immers, je kunt berichten over een brand, en de doden die daarbij zijn gevallen en de schuldvraag. Maar we willen ook graag weten wat zo'n brand nu persoonlijk voor de betrokkenen betekent. Dát is een keuze voor invalshoeken. Niet erg objectief, maar wel journalistiek.

Slotwoord
Dat is iets wat Jan Blokker in zijn slotwoord ook oppert voor Luyendijk als hij schrijft dat deze 'misschien weer gewoon mooie reportages moet gaan schrijven die de waarheid misschien niet onthullen, maar altijd een heel stuk dichterbij brengen'.

Advies
Laat Luyendijk dat advies van harte nemen. Dan hoeven de boekenplanken misschien in de toekomst niet meer bevuild te worden met tegenboeken - immers niet echt het medium om te discussieren - maar kunnen journalisten zich weer bezighouden met goede en mooie verhalen te brengen.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 09:54 schreef Klopkoek het volgende:
Nu heb je er een recensie bijgezocht en zeg je "zie je, het is erg gekleurd". Dat staat niet eens in de recensie, nee, dat maak je er zelf van, omdat het jou goed uitkomt en omdat anders je bekrompen hersentjes in de war raken.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 10:16 schreef Yildiz het volgende:
Waarheidsgehalte in media bediscussiëren in dít topic?

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 11:07 schreef Perrin het volgende:
Hee, is ook deze draad een klopkoek-preek geworden?

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 11:15 schreef Martijn_77 het volgende:

[..]

Ja, en als je dan aanhaalt dat zijn bronnen gekleurd zijn en dat er dus ook andere visies zijn op het GS verus Volkskrant verhaal wordt je aan gevallen.

quote:

GeenStijl: Volkskrant is nodeloos kwetsend

AMSTERDAM - Het weblog is gekwetst door een artikel dat de ‘GeenStijlgeneratie’ hekelde, en dient een klacht in tegen de Volkskrant.

Het weblog GeenStijl is kwaad op de Volkskrant vanwege een artikel afgelopen zaterdag over de bedreigingen van politici. Het stuk, met de kop ‘GeenStijlgeneratie bedreigt erop los’, is volgens oprichter en hoofdredacteur Dominique Weesie ‘tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend’. Dat is de slogan die GeenStijl zelf voert.

Het artikel in de Volkskrant is gebaseerd op een stuk in de Korpskrant van de politie Haaglanden, dat verhaalt over het groeiende aantal dreigementen dat ministers en Kamerleden ontvangen.

Volgens Weesie wordt in de Korpskrant nergens verwezen naar GeenStijl en wordt de merknaam dus misbruikt. Het weblog zegt daarom een klacht in te dienen bij de Raad voor de Journalistiek. GeenStijl erkent deze ‘journalistieke waakhond’ overigens niet en omschreef de instantie maandag op de eigen site als ‘een clubje windbuilen zonder gezag, laat staan ruggengraat’, een ‘wassen neus’ en een ‘clubje vingerplanten’.

Adjunct-hoofdredacteur Arie Elshout van de Volkskrant zegt zich af te vragen of de stap van GeenStijl serieus is of een grap. ‘Als het echt de bedoeling is een klacht bij de Raad van Journalistiek in te dienen dan zien we dat met interesse tegemoet.

‘Inhoudelijk gaan we er nu niet op in. We hebben het recht om dit te schrijven. Als het serieus is, is het wel grappig om te zien hoe lichtgeraakt ze zijn bij een club die graag anderen mag kwetsen en weinig respect heeft voor reputaties. Als ze werkelijk naar de raad stappen, zou je bijna gaan denken dat ze hard op weg zijn zich te laten inkapselen door het establishment. Dat kan toch niet hun bedoeling zijn.’

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 11:15 schreef Martijn_77 het volgende:

[..]

Ja, en als je dan aanhaalt dat zijn bronnen gekleurd zijn en dat er dus ook andere visies zijn op het GS verus Volkskrant verhaal wordt je aan gevallen.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 11:21 schreef Martijn_77 het volgende:

[..]

Bron

Behoorlijk gekleurd verhaal uit de Volkskrant

quote:

GeenStijl klaagt Volkskrant aan

Brekend nieuws: GeenStijl stapt naar de Raad voor Journalistiek. U weet wel dat clubje windbuilen zonder gezag, laat staan ruggengraat. Dat volstrekt non-existent orgaan, zonder email of fax. De papieren tijger die klachten gegrond dan wel ongegrond verklaart. Dat stelletje non-valeurs met een gemiddelde leeftijd van 78 dat niet door ons werd erkend, maar GeenStijl desondanks in 2007 aanduidde als journalistiek medium. De wassen neus, die oordeelt over journalisten en journalistieke gedragingen.

Welnu, dat clubje vingerplanten hebben we nu dus in achtvoud aangeschreven met Een Klacht over de Azijnbode. Gewoon omdat het kan! Zie het maar als opmaat naar een civiele zaak tegen alles wat Azijnbode is, ademt of eet. Wij zijn het namelijk zat dat onze achterban stelselmatig door een klein clubje linksmensen wordt neergezet als halve zolen. En het schijnt dus dat je daarvoor beter eerst een uitspraak kunt hebben van de Raad voor Journalistiek alvorens PCM financieel uit te kleden bij de rechter. Want als het niemand lukt ons voor het hekje te slepen, dan beginnen we zelf wel een zaak.

De zittingsdatum moet nog worden bepaald, maar zodra het clubje dinosaurussen hierover duidelijkheid verschaft, hoort u van ons. Maken we er een gezellig dagje uit van!

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 11:29 schreef Klopkoek het volgende:
Nee, dat bericht van jou is lekker objectief Martijn.

Je zit gewoon dit topic te vergallen.