Wat maakt het leven het waard om het uit te zitten?

Jaja, we hebben een vijand nodig. En bij gebrek aan eentje worden we zelf onze eigen vijand, is dat je punt?

Overigens, het probleem dat mensen niet kunnen omgaan met de totale vrijheid om eender wat te denken is één probleem. Ik denk niet dat het onstaan van bob de bouwer etc daar noodzakelijkerwijs een gevolg van is maar al was dat zoals jij het zegt wel zo dan nog heeft dat met het originele probleem verder niets te maken.

Het leven heeft ook geen enkele zin, het maakt niet uit wat je doet, dus kun je het maar beter zo leuk mogelijk voor jezelf maken.

Ja, en ts zegt of de stekker eruit trekken - same difference. Of nee, hij vraagt zich eigenlijk af waarom je het dan zo nodig zo leuk voor je zelf moet maken als het toch geen zin heeft en dan zeg jij van 'omdat je hier toch bent' en dan zegt hij van 'ja maar wie zegt dat ik hier wil zijn' en dan zegt jij van 'dan tik je hem toch af' en dan zegt hij van 'ja maar dan heb ik geen antwoord op mijn vraag gevonden' en dan zeg jij van 'dat antwoord is er niet' en dan zegt hij weer van 'waarom zou ik hier dan willen zijn' en dan zeg jij van........... tt

Ja, maar hij wil er niet tussenuit knijpen, want dat is zielig voor anderen, zegt'ie. Dus als je dan die keuze hebt gemaakt om het wel uit te zitten, dan kun je het net zo goed proberen een beetje gezellig te maken.

Ja maar dat kan hij niet, want dat heeft geen zin. Het is ook niet zo zeer dat hij het idee heeft dat hij die 'keuze' gemaakt heeft; het is voor hem meer alsof hij eigenlijk geen keuze heeft.
Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat hij er gewoon de ballen niet voor heeft om er een einde aan te maken, imo. Dat, of hij heeft toch twijfels bij zijn overtuiging.

Werken tot je 70e en vooral veel belasting betalen.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 17:43 schreef Off-ShoRe het volgende:
Jaja, we hebben een vijand nodig. En bij gebrek aan eentje worden we zelf onze eigen vijand, is dat je punt?

Niet echt, maar het zou kunnen. Wat ik meer bedoel te zeggen is dat we een denkbeeldige vijand nodig hebben, het liefst eentje die geworteld is in de werkelijkheid. Er is in onze tijd zo weinig cohesie, weinig dingen zijn echt uniform... Je krijgt in je leven met zoveel verschillende dingen te maken, veel verschillende visies op het bestaan, etc, waardoor eigenlijk de intelligente persoon niets meer kan dan (cultuur)relativisme voor waar te nemen. Er is een overvloedigheid aan waarheden. In tijd van het Christendom had je maar één waarheid, en daar week je niet van af; idem dito bij de grote ideologische projecten als socialisme... Maar nu, nu is de enige waarheid, dat er geen waarheden zijn. Een grote vijand functioneert dan als bindend middel die zorgt dat een bepaalde groep mensen een identiteit verkrijgt waardoor er weer enige vorm van 'nut' ontstaat, ook al is die superficieel.

quote:

Op maandag 21 juli 2008 23:08 schreef servus_universitas het volgende:
Wat maakt het leven het waard om het uit te zitten?

Ik leef voor meer voor andere mensen die van mij houden en andersom zoals mijn ouders en vrienden. Als dat weg was mocht het leven van mij ook wel afgelopen zijn omdat het zinloos is (je gaat toch dood).
Eigenlijk horen we hier helemaal niet over na te denken. Kijk maar naar dieren, die leven op puur instinct en zijn constant bezig met overleven en voortplanten. Sommige mensen maken het leven ingewikkelder dan het is. Slapen, eten en voortplanten. Dat is alles.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 15:59 schreef NegaSado het volgende:

[..]

Dat is zeker zo, echter, ik probeer tegenwoordig zo weinig mogelijk mijzelf te censureren. Gewoon schrijven wat je denkt, hoe verschrikkelijk dit eigenlijk ook is. Altijd als ik teruglees wat ik heb geschreven, zie ik hoe dwaas ik eigenlijk ben... Terwijl elke zin die ik afzonderlijk tik een bepaalde briljantie lijkt te bezitten op het moment dat ze conceptueel door me heen schiet en de daar op volgende momenten dat ik haar probeer op te stellen.

Herkenbaar. Ik denk als ik mijn berichten teruglees ook van 'hoe kun je nou zoiets zeggen'. Maar toch is het briljant!

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 21:34 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Herkenbaar. Ik denk als ik mijn berichten teruglees ook van 'hoe kun je nou zoiets zeggen'. Maar toch is het briljant!

Je bent dus wel slim, maar niet zo slim als je denkt dat je bent

quote:

Op maandag 21 juli 2008 23:08 schreef servus_universitas het volgende:

Wat maakt het leven het waard om het uit te zitten?

Ik moet zeggen: ik vind het leven nou ook niet zo denderend of bijzonder. Maar een lijdensweg nou ook weer niet.
Ik vond de redenering van Piet Vroon wel aardig: "Het leven heeft geen zin. Dus kunnen we doen wat we zelf willen, want er zijn geen regels of eisen of hogere waarden." (Hij heeft overigens wel zelfmoord gepleegd.) Maar je hoeft het leven dus niet uit te zitten: je kunt er van maken wat je wilt.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 22:39 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Ik moet zeggen: ik vind het leven nou ook niet zo denderend of bijzonder. Maar een lijdensweg nou ook weer niet.
Ik vond de redenering van Piet Vroon wel aardig: "Het leven heeft geen zin. Dus kunnen we doen wat we zelf willen, want er zijn geen regels of eisen of hogere waarden." (Hij heeft overigens wel zelfmoord gepleegd.) Maar je hoeft het leven dus niet uit te zitten: je kunt er van maken wat je wilt.

Ik hoop het voor je, dat dat mag
Wat het je leven waard maakt om te leven, verandert vaak denk ik zomaar.
Er is (voor mij) niet altijd 1 reden of doel dat het leven het waard maakt om te leven; ups&downs he.
Maar ze zeggen wel es: 'you gotta hang in long enough' in moeilijke tijden.
En vergeet niet: het leven is NIET kort, het is het langste wat je ooit zal doen

We moeten onszelf niet wijsmaken dat we een volledig sluitend antwoord op de vraag des levens kunnen geven. Dat kan men ook beter niet proberen want kloppen doet het toch nooit.

Het antwoord zal ook voor elk persoon anders zijn.

We leven nog altijd in een wereld van individuen en elk persoon heeft zijn of haar eigen redenen om wel of niet van het leven te genieten. Over TS weten we veel te weinig om zelfs maar in de buurt van een bevredigend antwoord te komen.

Jij kunt dus moeilijk met jezelf leven?

Je moet je eens gaan afvragen wie die "ik" is, die niet met zichzelf kan leven... Klinkt misschien heel zweverig, maar de meest fundamentele waarheid omtrent wie je bent zit hier in opgesloten.

Ik heb het hier al heel vaak over gehad op dit forum en ik ga het niet nog een keer uiteenzetten omdat ik dan weer in een eindeloze discussie beland. Maar ga "De kracht van het nu" eens lezen. Het heeft mijn leven in ieder geval veranderd en ook het leven van mensen om mij heen die dit boek ook hebben gelezen.

Laat je verder ook niet te veel leiden door je gedachten. Gedachten zijn maar een instrument (een hele waardevolle, dat wel) om de realiteit te bevatten. Eindeloos nadenken zal je in ieder geval niet tot het ultieme antwoord brengen.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 23:34 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Laat je verder ook niet te veel leiden door je gedachten. Gedachten zijn maar een instrument (een hele waardevolle, dat wel) om de realiteit te bevatten. Eindeloos nadenken zal je in ieder geval niet tot het ultieme antwoord brengen.

Offtopic:
Wat doe jij met de stelling: ik denk dus ik ben van René Descartes ?
Ik vind em geweldig...

_{Met zijn stelling Cogito ergo sum (Ik denk, dus ik ben) neemt Descartes een dualistisch standpunt in: hij scheidt de geest van het lichaam. Hij stelt dat men aan letterlijk alles moet twijfelen. Echter moet het, zelfs in al deze twijfel, voor een ieder duidelijk zijn dat men twijfelt en dus dat men denkt; zo kwam hij uiteindelijk bij de stelling: "Cogito ergo sum"; men weet niet waar de geest zich bevindt, maar wel dát die zich ergens bevindt en dus dat de geest bestaat.}

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 18:40 schreef NegaSado het volgende:

[..]

Niet echt, maar het zou kunnen. Wat ik meer bedoel te zeggen is dat we een denkbeeldige vijand nodig hebben, het liefst eentje die geworteld is in de werkelijkheid. Er is in onze tijd zo weinig cohesie, weinig dingen zijn echt uniform... Je krijgt in je leven met zoveel verschillende dingen te maken, veel verschillende visies op het bestaan, etc, waardoor eigenlijk de intelligente persoon niets meer kan dan (cultuur)relativisme voor waar te nemen. Er is een overvloedigheid aan waarheden. In tijd van het Christendom had je maar één waarheid, en daar week je niet van af; idem dito bij de grote ideologische projecten als socialisme... Maar nu, nu is de enige waarheid, dat er geen waarheden zijn. Een grote vijand functioneert dan als bindend middel die zorgt dat een bepaalde groep mensen een identiteit verkrijgt waardoor er weer enige vorm van 'nut' ontstaat, ook al is die superficieel.

Mja, maar wat jij omschrijft als 'vijand' hoeft helemaal niet de typische gedaante van een vijand aan te nemen. Je bedoelt lijkt me dat we eigenlijk moeten zoeken naar iets dat onze aandacht kan vasthouden, iets waarop we ons kunnen concentreren. Nou ja, het 'moet' niet, maar je kan het doen als je naar een oplossing zoekt voor de 'zinloosheid van alles'.

Ik moet dan eigenlijk denken aan al die mensen die spellen zoals second life en wow spelen... Ergens weten ze wel dat wat ze doen in de 'echte wereld' geen structuur biedt. Aan de andere kant kennen ze die echte wereld en zijn ze helemaal niet op zoek naar 'iets' in die wereld. De vraag is of het dan wel echt zo 'dom' is om je te verliezen in zo'n spel. Je erin verliezen, om vervolgens maar te zien waar alles op uitdraait, kan best een begrijpelijke manier zijn om je leven te leiden denk ik. In ieder geval bieden die universa voor die mensen wel doelen en mogelijkheden die ze aantrekt en grijpt.

Het lijkt me niet dat die mensen het gevoel missen een identiteit te hebben. Niet per sé in ieder geval; ik denk niet dat het onlosmakelijk samenhangt. Velen uit die 'groep mensen' waar we het over hebben, zullen hun identiteit dan misschien wel voor waar aannemen en erkennen, maar vinden er gewoon geen bestemming of nut voor.

Ts is al gevlogen?

mja :p

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 23:34 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Laat je verder ook niet te veel leiden door je gedachten. Gedachten zijn maar een instrument (een hele waardevolle, dat wel) om de realiteit te bevatten. Eindeloos nadenken zal je in ieder geval niet tot het ultieme antwoord brengen.

Nja, een denkende mens is een zoekende mens. Het liijkt me minder bevorderlijk voor je geest om dat te blokkeren dan om dat ruimte te geven tbh.