R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Is dat wat ik zei dagelijkse kost ja?quote:Op vrijdag 8 augustus 2008 20:41 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Volgens mijn IQ-test is er slechts sprake van een klein verschil (3 punten), toch ervaar ik wel problemen. Het voorbeeld van de tas is voor mij eigenlijk dagelijkse kost.
[..]
Zoiets wel ja, als ik het niet versta of hoor, maak ik voor mijzelf de zin af. Levert best wel eens rare gezichten op
Heb je zelf nog wat voorbeelden misshcien?
Er gaat niets boven Groningen
Het zijn meer situaties, net als het tas-voorbeeld: als iets voor mij duidelijk lijkt te zijn, dan reageer ik er niet (meer) op, omdat het voor mij duidelijk is. Bijvoorbeeld een vraag die ik stel, waar ik zelf het antwoord op vind voor een ander dat doet en ga dan door; als een ander dan met een antwoord kom ben ik de vraag eigenlijk alweer vergeten en da's best wel rot voor de ander die toch de moeite neemt. Of als ik iets zie dat scheef staat, in mijn gedachten zet ik het recht en daarmee is voor mij de kous af.quote:Op vrijdag 8 augustus 2008 22:28 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Is dat wat ik zei dagelijkse kost ja?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Dat verschil is niet significant?quote:Op vrijdag 8 augustus 2008 19:06 schreef F04 het volgende:
Mijn verbale IQ is 7 hoger dan mijn perf, maar daarbij heb ik ook een disharmonisch profiel.
En Moribus, er loopt ook een topic over NLD NLD
het loopt er niet echt storm, maar misschien kun jij er wat leven in brengen
Dankuwel Xennia voor de link maar ik heb geen trek in een ban voor gravedigging.
Maar voor de NLD'ers zijn jullie ook erg gevoelig voor verslavingen? Mijn verslaving is videospellen (zo'n 40-50 uur per schoolweek) En als je denkt dat je NLD hebt zou je de diagnose kunnen krijgen door een universitair gevormde psycholoog en je IQ verschil minstens 15 punten is.
Maar voor de NLD'ers zijn jullie ook erg gevoelig voor verslavingen? Mijn verslaving is videospellen (zo'n 40-50 uur per schoolweek) En als je denkt dat je NLD hebt zou je de diagnose kunnen krijgen door een universitair gevormde psycholoog en je IQ verschil minstens 15 punten is.
[i]definitely a issue[/i]
Een groot verschil tussen verbale en perforale iq, jullie hebben het allemaal over NLD tegenwoordig maar de meeste mensen met pddnos hebben dit ook wel(vermoed ik)
Succes. Ben je zenuwachtig?quote:Op dinsdag 19 augustus 2008 03:32 schreef MLI het volgende:
Ik heb vrijdag een intake met een psycholoog.
Goedendag,
Sinds de middelbare school merkte ik al dat ik enigszins afwijkend gedrag vertoonde t.o.v. mijn klasgenoten, ik snapte grappen vaak niet of moest lachen om dingen die niet grappig waren bedoeld, wist niet wat mijn klasgenoten bezighield en was behoorlijk serieus en was altijd bijzonder sterk op feitenkennis (bijna encyclopedisch) en in luister- en leestoetsen in vreemde talen. Verder was ik stil en werd enigszins op een afstand gehouden door mijn klasgenoten, ik had niet echt vrienden. Er zijn vanuit mijn toenmalige klasgenoten wel een aantal pogingen gedaan om mij te betrekken bij meer sociale bezigheden, maar op de een of andere manier bleef het bij die pogingen.
Op het HBO was het niet veel beter, ik kon op een "vlakke" manier wel goed met een aantal studiegenoten opschieten, maar het bleef beperkt tot studie.
Aangezien het HBO voor mij niet vreselijk veel moeite kostte besloot ik door te gaan naar de universiteit.
Dat betekende uit het "veilige" ouderlijke huis weg en op kamers gaan. Daar kwam ik terecht bij een jongen die ik nog kende van de basisschool, de enige echte vriend die ik eigenlijk door de jaren heen heb overgehouden. Daar ging het voor mij eigenlijk mis. Niet lang na mij kwam er meid in huis, waar ik van begin af aan wel een zekere interesse in had. Zij ging echter naar bed met een van mijn huisgenoten, zo kwam ik in een situatie waar ik nooit eerder in had gezeten, dat leverde voor mij stress op.
Die stress uitte zich in gedrag als gevolg waarvan er situaties ontstonden waar niemand gelukkiger van werd en waarvan ik (in eerste instantie) eigenlijk ook niet altijd van begreep wat ik verkeerd deed. Er hebben een aantal gesprekken plaatsgevonden en daarbij probeerde ik te begrijpen welke problemen zij hadden met mijn gedrag, maar dat lukte mij niet altijd en vice versa (denk ik).
Na weer een situatie besloot ik hulp te zoeken bij een psycholoog. Dat luchtte in zoverre op dat het hielp in het van me af praten van mijn gevoelens en ideeën. Die psycholoog wist echter niet goed welke kant ze met me op moest, aan de ene kant vertoon(de) ik symptomen die in de richting van Asperger duidden, aan de andere kant leek het niet zo ernstig. In overleg werd besloten dat ik mee zou doen in een assertiviteitsgroep. Dat ging vrij goed, echter had ik moeite met het tonen van emotie. De enige uitdrukking die ik leek te kennen was een grote grijns op mijn gezicht. De begeleidend psycholoog zei in het evaluerend gesprek toch sterk de indruk te hebben ik Asperger heb.
Ondertussen was het contact tussen de eerdergenoemde meid en mij sterk verbeterd, ook toen zij het huis uit ging bleven we contact houden. Dat ging echter na een paar maanden mis toen er allerlei frustraties bij mij tot uitbarsting kwamen. Dat in combinatie met de voorgeschiedenis liet zij weten geen contact meer met mij te willen hebben, dat heeft mij tot op het bot geraakt en doet het nog steeds als ik er aan terugdenk. Ook de vriendschap met de jongen die ik sinds de basisschool ken lijkt steeds minder te worden. Hij heeft er genoeg van steeds van alles van mij te moeten pikken.
Ik ben niet depressief, maar af en toe blijft het lastig om positief in het leven te blijven als je merkt dat elke vriendschap en poging daartoe lijkt te stranden. Zeker omdat ik veel moeite heb met het voeren van een "lulgesprek" en zie dat mijn huisgenoten dat wel met elkaar doen en daardoor heel anders met elkaar omgaan. Ik word nog net geaccepteerd om het zo te zeggen.
Sinds de middelbare school merkte ik al dat ik enigszins afwijkend gedrag vertoonde t.o.v. mijn klasgenoten, ik snapte grappen vaak niet of moest lachen om dingen die niet grappig waren bedoeld, wist niet wat mijn klasgenoten bezighield en was behoorlijk serieus en was altijd bijzonder sterk op feitenkennis (bijna encyclopedisch) en in luister- en leestoetsen in vreemde talen. Verder was ik stil en werd enigszins op een afstand gehouden door mijn klasgenoten, ik had niet echt vrienden. Er zijn vanuit mijn toenmalige klasgenoten wel een aantal pogingen gedaan om mij te betrekken bij meer sociale bezigheden, maar op de een of andere manier bleef het bij die pogingen.
Op het HBO was het niet veel beter, ik kon op een "vlakke" manier wel goed met een aantal studiegenoten opschieten, maar het bleef beperkt tot studie.
Aangezien het HBO voor mij niet vreselijk veel moeite kostte besloot ik door te gaan naar de universiteit.
Dat betekende uit het "veilige" ouderlijke huis weg en op kamers gaan. Daar kwam ik terecht bij een jongen die ik nog kende van de basisschool, de enige echte vriend die ik eigenlijk door de jaren heen heb overgehouden. Daar ging het voor mij eigenlijk mis. Niet lang na mij kwam er meid in huis, waar ik van begin af aan wel een zekere interesse in had. Zij ging echter naar bed met een van mijn huisgenoten, zo kwam ik in een situatie waar ik nooit eerder in had gezeten, dat leverde voor mij stress op.
Die stress uitte zich in gedrag als gevolg waarvan er situaties ontstonden waar niemand gelukkiger van werd en waarvan ik (in eerste instantie) eigenlijk ook niet altijd van begreep wat ik verkeerd deed. Er hebben een aantal gesprekken plaatsgevonden en daarbij probeerde ik te begrijpen welke problemen zij hadden met mijn gedrag, maar dat lukte mij niet altijd en vice versa (denk ik).
Na weer een situatie besloot ik hulp te zoeken bij een psycholoog. Dat luchtte in zoverre op dat het hielp in het van me af praten van mijn gevoelens en ideeën. Die psycholoog wist echter niet goed welke kant ze met me op moest, aan de ene kant vertoon(de) ik symptomen die in de richting van Asperger duidden, aan de andere kant leek het niet zo ernstig. In overleg werd besloten dat ik mee zou doen in een assertiviteitsgroep. Dat ging vrij goed, echter had ik moeite met het tonen van emotie. De enige uitdrukking die ik leek te kennen was een grote grijns op mijn gezicht. De begeleidend psycholoog zei in het evaluerend gesprek toch sterk de indruk te hebben ik Asperger heb.
Ondertussen was het contact tussen de eerdergenoemde meid en mij sterk verbeterd, ook toen zij het huis uit ging bleven we contact houden. Dat ging echter na een paar maanden mis toen er allerlei frustraties bij mij tot uitbarsting kwamen. Dat in combinatie met de voorgeschiedenis liet zij weten geen contact meer met mij te willen hebben, dat heeft mij tot op het bot geraakt en doet het nog steeds als ik er aan terugdenk. Ook de vriendschap met de jongen die ik sinds de basisschool ken lijkt steeds minder te worden. Hij heeft er genoeg van steeds van alles van mij te moeten pikken.
Ik ben niet depressief, maar af en toe blijft het lastig om positief in het leven te blijven als je merkt dat elke vriendschap en poging daartoe lijkt te stranden. Zeker omdat ik veel moeite heb met het voeren van een "lulgesprek" en zie dat mijn huisgenoten dat wel met elkaar doen en daardoor heel anders met elkaar omgaan. Ik word nog net geaccepteerd om het zo te zeggen.
Nee joh. Het is wel raar om dan ineens je verhaal te moeten doen, volgens mij komt dat heel ongestructureerd over. Maar ik heb wel een vraagje, aangezien ik me aan het inlezen ben op Theatrale Persoonlijkheidsstoornis. Ook weer zeer treffende gelijkenissen (inclusief Sensationseeking, waar ik in april eens een topic over opende ivm herkenning). Je ontwikkelt het in de jonge volwassenheid (of puberteit), maar volgens mij ben ik al theatraal sinds mijn 12e of zo. Maar kan een autisme-achtige aandoening leiden tot TPS? En wat zijn nog meer triggers? Ik vond op een forum iets over de opvoeding (moeten vechten onderling voor aandacht van ouders, inconsequente bestraffingen) maar niks officieels. Weet jij hoe ik daarin verder zoek?quote:
Ik herken me zo onderhand verdomme overal wel in.
Ik ga jou helemaal niet laten verder zoeken, laat je psycholoog maar verder zoeken. Misschien ga je ook jezelf wel op een bepaalde manier zien als je er maar genoeg over gelezen hebt. Vertel bij de psych gewoon over jezelf en denk daarbij niet op voorhand al in symptomen.quote:Op dinsdag 19 augustus 2008 22:12 schreef MLI het volgende:
[..]
Nee joh. Het is wel raar om dan ineens je verhaal te moeten doen, volgens mij komt dat heel ongestructureerd over. Maar ik heb wel een vraagje, aangezien ik me aan het inlezen ben op Theatrale Persoonlijkheidsstoornis. Ook weer zeer treffende gelijkenissen (inclusief Sensationseeking, waar ik in april eens een topic over opende ivm herkenning). Je ontwikkelt het in de jonge volwassenheid (of puberteit), maar volgens mij ben ik al theatraal sinds mijn 12e of zo. Maar kan een autisme-achtige aandoening leiden tot TPS? En wat zijn nog meer triggers? Ik vond op een forum iets over de opvoeding (moeten vechten onderling voor aandacht van ouders, inconsequente bestraffingen) maar niks officieels. Weet jij hoe ik daarin verder zoek?
Ik herken me zo onderhand verdomme overal wel in.
zeker, het is geen spelletje " raad de diagnose "
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Dat is wel logisch denk ik. Beter ga je wat dingen op papier zetten die je in ieder geval kwijt wilt. Hoe je jouw jeugd hebt ervaren, waar je tegenaan liep en waar je nu tegenaan loopt. Met welke vragen je zit.quote:Op dinsdag 19 augustus 2008 22:44 schreef MLI het volgende:
OK, ik ben er teveel mee bezig.
Ga even na of er psychiatrische aandoeningen in de familie zitten, want daar gaat de psych ongetwijfeld naar vragen.
En vraag even aan je moeder hoe de zwangerschap, bevalling en je ontwikkeling verliep. Wanneer ging je praten en waren daarbij bijzonderheden? Wanneer kon je lopen en fietsen? Zijn er bijzonderheden rondom je motorische ontwikkeling en je sociaal-emotionele?
Tja, te veel ermee bezig zijn is ook niet goed. Ook een reden waarom ik even niet meer postte hier, even rust in m'n hoofd ipv nadenken. En als je er dan niet mee bezig bent, lijkt het allemaal best goed te gaan, tot je weer ergens tegenaan loopt. Maar goed.
Van de week had ik weer zo'n mooi moment. Een klant op m'n werk begint een heel verhaal over z'n kat. Ik heb niks met katten, dus weet ik niks terug te zeggen. Het enige wat ik terug wil zeggen is "ik houd niet van katten" en dat mag niet, dat is niet netjes en ik moet aardig doen tegen klanten. Dus dat ging ongeveer zo:
"ja en dan geef ik dat aan m'n kat en dan komt ie aan tafel zitten en dat heb ik 'm zo geleerd"
ik: "hm"
"wat zeg je?"
ik: "ik zei 'hm'"
klant wacht heel even, gaat vervolgens verder met verhaal "ja dat vind ik zo leuk he, dan zit ie met die pootjes op tafel"
Die man bleef maar doorratelen, eerst had ik al een hele verhandeling gehad over kipfilet kopen op de markt (die gaf ie dus aan z'n kat) en toen ging ie verder over die kat en dat die aan tafel at en dat ie dan alles op tafel kopjes ging zitten geven en dat het dan bijna van tafel viel. En ondertussen denk ik "ik ben verkoopster, ik moet klantvriendelijk zijn, ZEG DAN IETS, ZEG NOU IETS TERUG!!!" en het enige wat er dan uitkomt is 'hm'.
Op dat soort momenten denk ik wel, hoe doen andere mensen dat nou met dat slappe gelul? Eigenlijk best knap. Ik sta dan echt te verzinnen wat ik nou eens kan zeggen, maar er komt gewoon niks. Nou ja, niks bruikbaars. 
Van de week had ik weer zo'n mooi moment. Een klant op m'n werk begint een heel verhaal over z'n kat. Ik heb niks met katten, dus weet ik niks terug te zeggen. Het enige wat ik terug wil zeggen is "ik houd niet van katten" en dat mag niet, dat is niet netjes en ik moet aardig doen tegen klanten. Dus dat ging ongeveer zo:
"ja en dan geef ik dat aan m'n kat en dan komt ie aan tafel zitten en dat heb ik 'm zo geleerd"
ik: "hm"
"wat zeg je?"
ik: "ik zei 'hm'"
klant wacht heel even, gaat vervolgens verder met verhaal "ja dat vind ik zo leuk he, dan zit ie met die pootjes op tafel"
Die man bleef maar doorratelen, eerst had ik al een hele verhandeling gehad over kipfilet kopen op de markt (die gaf ie dus aan z'n kat) en toen ging ie verder over die kat en dat die aan tafel at en dat ie dan alles op tafel kopjes ging zitten geven en dat het dan bijna van tafel viel. En ondertussen denk ik "ik ben verkoopster, ik moet klantvriendelijk zijn, ZEG DAN IETS, ZEG NOU IETS TERUG!!!" en het enige wat er dan uitkomt is 'hm'.
Op dat soort momenten denk ik wel, hoe doen andere mensen dat nou met dat slappe gelul? Eigenlijk best knap. Ik sta dan echt te verzinnen wat ik nou eens kan zeggen, maar er komt gewoon niks. Nou ja, niks bruikbaars.
Sanity is (not) statistical
Man, dit klinkt zo bekend voor mij. Ook ik heb asperger en het valt me wat moeilijk om in 't leven steeds verder te blijven doen. Gelukkig kan ik mijn autisme verstoppen voor de rest van de wereld en me voordoen als een normaal iemand, anders zou ik nog verder in de put terecht komen. Blijven volhouden zou ik zo zeggen. Ik ben nog geen psycholoog ofzo gaan opzoeken omdat ik vrees dat het enige wat zij me voor me kunnen doen is me wat euro's lichter maken. Ik denk dat de sleutel tot gelukkig zijn wel eens het "aanvaardproces" kan zijn. Aanvaarden dat je zo bent en je je niet kan veranderen. Beetje fatalistisch misschien.quote:Op dinsdag 19 augustus 2008 21:48 schreef Onderzetter het volgende:
Goedendag,
Sinds de middelbare school merkte ik al dat ik enigszins afwijkend gedrag vertoonde t.o.v. mijn klasgenoten, ik snapte grappen vaak niet of moest lachen om dingen die niet grappig waren bedoeld, wist niet wat mijn klasgenoten bezighield en was behoorlijk serieus en was altijd bijzonder sterk op feitenkennis (bijna encyclopedisch) en in luister- en leestoetsen in vreemde talen. Verder was ik stil en werd enigszins op een afstand gehouden door mijn klasgenoten, ik had niet echt vrienden. Er zijn vanuit mijn toenmalige klasgenoten wel een aantal pogingen gedaan om mij te betrekken bij meer sociale bezigheden, maar op de een of andere manier bleef het bij die pogingen.
Op het HBO was het niet veel beter, ik kon op een "vlakke" manier wel goed met een aantal studiegenoten opschieten, maar het bleef beperkt tot studie.
Aangezien het HBO voor mij niet vreselijk veel moeite kostte besloot ik door te gaan naar de universiteit.
Dat betekende uit het "veilige" ouderlijke huis weg en op kamers gaan. Daar kwam ik terecht bij een jongen die ik nog kende van de basisschool, de enige echte vriend die ik eigenlijk door de jaren heen heb overgehouden. Daar ging het voor mij eigenlijk mis. Niet lang na mij kwam er meid in huis, waar ik van begin af aan wel een zekere interesse in had. Zij ging echter naar bed met een van mijn huisgenoten, zo kwam ik in een situatie waar ik nooit eerder in had gezeten, dat leverde voor mij stress op.
Die stress uitte zich in gedrag als gevolg waarvan er situaties ontstonden waar niemand gelukkiger van werd en waarvan ik (in eerste instantie) eigenlijk ook niet altijd van begreep wat ik verkeerd deed. Er hebben een aantal gesprekken plaatsgevonden en daarbij probeerde ik te begrijpen welke problemen zij hadden met mijn gedrag, maar dat lukte mij niet altijd en vice versa (denk ik).
Na weer een situatie besloot ik hulp te zoeken bij een psycholoog. Dat luchtte in zoverre op dat het hielp in het van me af praten van mijn gevoelens en ideeën. Die psycholoog wist echter niet goed welke kant ze met me op moest, aan de ene kant vertoon(de) ik symptomen die in de richting van Asperger duidden, aan de andere kant leek het niet zo ernstig. In overleg werd besloten dat ik mee zou doen in een assertiviteitsgroep. Dat ging vrij goed, echter had ik moeite met het tonen van emotie. De enige uitdrukking die ik leek te kennen was een grote grijns op mijn gezicht. De begeleidend psycholoog zei in het evaluerend gesprek toch sterk de indruk te hebben ik Asperger heb.
Ondertussen was het contact tussen de eerdergenoemde meid en mij sterk verbeterd, ook toen zij het huis uit ging bleven we contact houden. Dat ging echter na een paar maanden mis toen er allerlei frustraties bij mij tot uitbarsting kwamen. Dat in combinatie met de voorgeschiedenis liet zij weten geen contact meer met mij te willen hebben, dat heeft mij tot op het bot geraakt en doet het nog steeds als ik er aan terugdenk. Ook de vriendschap met de jongen die ik sinds de basisschool ken lijkt steeds minder te worden. Hij heeft er genoeg van steeds van alles van mij te moeten pikken.
Ik ben niet depressief, maar af en toe blijft het lastig om positief in het leven te blijven als je merkt dat elke vriendschap en poging daartoe lijkt te stranden. Zeker omdat ik veel moeite heb met het voeren van een "lulgesprek" en zie dat mijn huisgenoten dat wel met elkaar doen en daardoor heel anders met elkaar omgaan. Ik word nog net geaccepteerd om het zo te zeggen.
Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Als het ook niet het meest boeiende verhaal is wat je te horen krijgt, dan is het toch logisch dat je er niks zinnigs over kunt zeggen?! (bovendien heb ik zelf katten en ik vind ze echt leuk, maar ik hoef er geen sentimentele onzin over te horenquote:Op woensdag 20 augustus 2008 13:16 schreef Maeghan het volgende:
Die man bleef maar doorratelen, eerst had ik al een hele verhandeling gehad over kipfilet kopen op de markt (die gaf ie dus aan z'n kat) en toen ging ie verder over die kat en dat die aan tafel at en dat ie dan alles op tafel kopjes ging zitten geven en dat het dan bijna van tafel viel. En ondertussen denk ik "ik ben verkoopster, ik moet klantvriendelijk zijn, ZEG DAN IETS, ZEG NOU IETS TERUG!!!" en het enige wat er dan uitkomt is 'hm'.
)Misschien vindt die klant het allang best dat hij maar wat tegen je aan kan lullen.
Ik zou het zelf ook niet leuk vinden om mee te moeten kletsen met die onzin. Moet je maar een beetje liegen of doen alsof je het allemaal grappig vindt. Bewuste keuze of niet; ik ken je hele situatie natuurlijk niet, maar mensen die gemakkelijk meepraten met anderen, hoeven helemaal geen echt empathisch vermogen te hebben hoor
Meekletsen kun je leren.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Haha, het grappige is dat het voor mij heel belangrijk is dat het om een kat gaat. Als hij een hond had, had het me waarschijnlijk wel gelukt want over honden kan ik de oren van je kop lullen.quote:Op zondag 24 augustus 2008 13:46 schreef Countess het volgende:
[..]
Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Als het ook niet het meest boeiende verhaal is wat je te horen krijgt, dan is het toch logisch dat je er niks zinnigs over kunt zeggen?! (bovendien heb ik zelf katten en ik vind ze echt leuk, maar ik hoef er geen sentimentele onzin over te horen
Misschien vindt die klant het allang best dat hij maar wat tegen je aan kan lullen.
Ik zou het zelf ook niet leuk vinden om mee te moeten kletsen met die onzin. Moet je maar een beetje liegen of doen alsof je het allemaal grappig vindt. Bewuste keuze of niet; ik ken je hele situatie natuurlijk niet, maar mensen die gemakkelijk meepraten met anderen, hoeven helemaal geen echt empathisch vermogen te hebben hoor
Meekletsen kun je leren.
Sanity is (not) statistical
Ik weet niet of het in dit topic mag, maar ik denk dat jullie er meer van herkennen als anderen in R&P.
Vriendlief heeft besloten dat we (eh, ik dus) moeten leren samen op te staan. Alles in me lichaam gilt het al uit bij het idee, maar volgens hem doen heel veel mensen het. Gelukkig gaan we het pas volgende week proberen, want ik heb er nu geen tijd voor
Hij houdt niet zo van mijn geplan, terwijl ik vind dat ik juist reuze efficient m'n ochtend indeel. Bovendien doe ik het graag allemaal op m'n eigen manier en dat werkt niet als hij me in de weg zit. Zeker niet als ik dan ook nog moet proberen 'leuk' tegen 'm te doen.
Is er hier iemand die dit kent en hoe hebben jullie dat opgelost?
[ Bericht 8% gewijzigd door Innocence op 25-08-2008 10:51:30 ]
Vriendlief heeft besloten dat we (eh, ik dus) moeten leren samen op te staan. Alles in me lichaam gilt het al uit bij het idee, maar volgens hem doen heel veel mensen het. Gelukkig gaan we het pas volgende week proberen, want ik heb er nu geen tijd voor
Hij houdt niet zo van mijn geplan, terwijl ik vind dat ik juist reuze efficient m'n ochtend indeel. Bovendien doe ik het graag allemaal op m'n eigen manier en dat werkt niet als hij me in de weg zit. Zeker niet als ik dan ook nog moet proberen 'leuk' tegen 'm te doen.
Is er hier iemand die dit kent en hoe hebben jullie dat opgelost?
[ Bericht 8% gewijzigd door Innocence op 25-08-2008 10:51:30 ]
Sweet and innocent...
Hah ik heb ook Pdd-nos en erger mij hier ook elke dag weer aan!quote:Op vrijdag 1 augustus 2008 12:31 schreef Tobz het volgende:
[..]
Als je wilt dat mensen doorvragen moet je gewoon zeggen dat het slecht gaat: gegarandeerd dat iedereen dan ineens nieuwsgierig wordt. Problemen vindt iedereen interessant om te horen.
Net zo irritant vind ik de eeuwige 'goeiemorgen' collega's. Ik heb weleens op een postkamer gewerkt waar ik elke ochtend alle post moest rondbrengen in het bedrijf, toen werd ik er regelmatig zo schijtziek van dat ik regelmatig met "vind je?" of "pas als het weekend is" antwoordde.
Zou het een uiting van 'dingen te letterlijk nemen' zijn dat, in plaats van er te serieus op in te gaan, je weet dat het puur en alleen als sociale ettiquette fungeert en je je teveel ergert aan de hypocrisie ervan?
Waarom zegt iedereen toch altijd goeiemorgen of morgen tegen iedereen waar ze voorbij lopen of bij gaan zitten.
Het is zowieso een raar woord als ze alleen maar: "morgen" zeggen. Dan denk ik altijd in mezelf nee dat klopt niet het is vandaag en niet morgen.
Ik zeg altijd alleen maar hoi tegen anderen. Goeiemorgen krijg ik gewoon niet uit mijn mond.
Heb ook vaak dat ik de ene dag met mensen gepraat heb op mijn werk en dat ik dit de dag erna vergeten ben en hun gewoon zonder te groeten voorbij loop.
Ik ben dan gewoon effe vergeten dat ik die persoon zeg maar na dat gesprek wel 'ken'.
En ook als ik langs collega's loop dan groeten hun vaak met hallo. Maar als hun niks zeggen zeg ik nooit iets uit mezelf..voordat ik door heb dat ik hoi moet zeggen zijn hun al langs gelopen.
Ik ben dan gewoon effe vergeten dat ik die persoon zeg maar na dat gesprek wel 'ken'.
En ook als ik langs collega's loop dan groeten hun vaak met hallo. Maar als hun niks zeggen zeg ik nooit iets uit mezelf..voordat ik door heb dat ik hoi moet zeggen zijn hun al langs gelopen.
Daarom zeg ik altijd 'hoi' of 'hallo', ook als ik ze 10x per dag tegenkom op de gang...quote:Op maandag 25 augustus 2008 18:08 schreef cati het volgende:
Heb ook vaak dat ik de ene dag met mensen gepraat heb op mijn werk en dat ik dit de dag erna vergeten ben en hun gewoon zonder te groeten voorbij loop.
Ik ben dan gewoon effe vergeten dat ik die persoon zeg maar na dat gesprek wel 'ken'.
En ook als ik langs collega's loop dan groeten hun vaak met hallo. Maar als hun niks zeggen zeg ik nooit iets uit mezelf..voordat ik door heb dat ik hoi moet zeggen zijn hun al langs gelopen.
Is erg moeilijk om in te schatten wanneer je nu wel of niets moet zeggen, want geheid als je een keuze maakt, komen ze met het andere aanzetten
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ja precies...ik denk ook altijd als iemand geen hoi zegt tegen mij dat hun me niet meer moeten of dat t persoonlijk bedoeld is.
Maak mezelf vaak gek ermee.
Hoor nu ook net van een familielid dat ze mij asociaal vind. Ik ging liever niet naar verjaardagen van familie en zo en ze beweert dat ik altijd alleen maar bij mijn vriend wil zijn en dat ik geen echte vriendinnen meer heb.
Maar ik heb voor mijn gevoel geen tekort. Ik heb één goeie vriendin die ik ook haast elke dag op t werk zie en daarbuiten heb ik nog een stuk of 3/4 vriendinnen die ik wel eens sporadisch zie en dan gaan we ergens iets eten of winkelen. Het is me gewoon vaak teveel om contact te onderhouden en ik ben gewoon niet op mijn gemak als ik elke avond naar vriendinnen zou moeten gaan.
Maar dit familielid snapt dit niet omdat zijzelf niet zo is. Nu noemt ze mij asociaal terwijl ik dat voor mijn idee dus niet ben. Ik heb er gewoon weinig behoefte aan om na mijn werk nog weg te gaan naar vriendinnen omdat werken mij al genoeg energie kost met tussen de mensen te zitten misschien.
Maak mezelf vaak gek ermee.
Hoor nu ook net van een familielid dat ze mij asociaal vind. Ik ging liever niet naar verjaardagen van familie en zo en ze beweert dat ik altijd alleen maar bij mijn vriend wil zijn en dat ik geen echte vriendinnen meer heb.
Maar ik heb voor mijn gevoel geen tekort. Ik heb één goeie vriendin die ik ook haast elke dag op t werk zie en daarbuiten heb ik nog een stuk of 3/4 vriendinnen die ik wel eens sporadisch zie en dan gaan we ergens iets eten of winkelen. Het is me gewoon vaak teveel om contact te onderhouden en ik ben gewoon niet op mijn gemak als ik elke avond naar vriendinnen zou moeten gaan.
Maar dit familielid snapt dit niet omdat zijzelf niet zo is. Nu noemt ze mij asociaal terwijl ik dat voor mijn idee dus niet ben. Ik heb er gewoon weinig behoefte aan om na mijn werk nog weg te gaan naar vriendinnen omdat werken mij al genoeg energie kost met tussen de mensen te zitten misschien.
Het hoort helemaal niet om bij ieder moment dat je elkaar passeert, gedag te zeggen.quote:Op maandag 25 augustus 2008 18:05 schreef cati het volgende:
[..]
Hah ik heb ook Pdd-nos en erger mij hier ook elke dag weer aan!
Waarom zegt iedereen toch altijd goeiemorgen of morgen tegen iedereen waar ze voorbij lopen of bij gaan zitten.
Het is zowieso een raar woord als ze alleen maar: "morgen" zeggen. Dan denk ik altijd in mezelf nee dat klopt niet het is vandaag en niet morgen.
Ik zeg altijd alleen maar hoi tegen anderen. Goeiemorgen krijg ik gewoon niet uit mijn mond.
Mensen doen dat tegenwoordig uit ongemak, maar je hoeft iemand eigenlijk maar een keer te groeten.
Nee, ik vind goeiemorgen ook verschrikkelijk, daar hoef je geen Pdd voor te hebben.
Weet je wat het is? Niemand weet eigenlijk precies hoe de sociale regels zijn, en wat het meest gewenst is.
Mensen gaan vaak van hun eigen ongemak uit.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Zo, kijk ik ook hier eens weer 
Het valt me nog mee dat jullie niet allang deel 9 geopend hadden
Ik ben na een tijd gewoon glad vergeten om een huisarts op te zoeken in Rotterdam voor de verwijzing die ik nodig heb voor het SARR, en ik heb ook nu niet echt meer zo'n behoefte meer om ermee bezig te zijn. Maar dat zal met het begin van het nieuwe studiejaar en een hoop nieuwe gezichten vast niet zo lang meer duren
Vanmiddag is mijn enige echt goede vriendin per vliegtuig terug naar huis vertrokken naar Oklahoma. Ik heb haar op uitwisseling in Finland in 2006 leren kennen en ik had haar sinds december 2006 niet meer gezien. Ze is hier twee weken blijven logeren en hoewel ik me vooraf erg zorgen maakte, was het weer zoals vanouds. Het was heel hectisch allemaal, maar het ging veel beter dan ik had durven dromen. We hebben ontzettend veel gezien en gedaan
En nu is ze weg en morgen begint het nieuwe studiejaar weer 
Het valt me nog mee dat jullie niet allang deel 9 geopend hadden Ik ben na een tijd gewoon glad vergeten om een huisarts op te zoeken in Rotterdam voor de verwijzing die ik nodig heb voor het SARR, en ik heb ook nu niet echt meer zo'n behoefte meer om ermee bezig te zijn. Maar dat zal met het begin van het nieuwe studiejaar en een hoop nieuwe gezichten vast niet zo lang meer duren
Vanmiddag is mijn enige echt goede vriendin per vliegtuig terug naar huis vertrokken naar Oklahoma. Ik heb haar op uitwisseling in Finland in 2006 leren kennen en ik had haar sinds december 2006 niet meer gezien. Ze is hier twee weken blijven logeren en hoewel ik me vooraf erg zorgen maakte, was het weer zoals vanouds. Het was heel hectisch allemaal, maar het ging veel beter dan ik had durven dromen. We hebben ontzettend veel gezien en gedaan
En nu is ze weg en morgen begint het nieuwe studiejaar weer
hier 
Die uitdrukking heb ik nooit begrepen en begrijp ik nog steeds niet. Worden in deze tijd komkommers geoogst ofzo?quote:Op zondag 31 augustus 2008 21:34 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Maar het ging juist eerst ontzettend hard. Ook komkommertijd hier?
Sorry. Druk bezig met werk, huis en andere zaken. Ik hoop binnenkort weer wat nieuws te kunnen postenquote:
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Met dank aan mijn vrouw (al is het nog niet helemaal duidelijk nu)quote:Op zondag 31 augustus 2008 22:13 schreef Juup© het volgende:
[..]
Die uitdrukking heb ik nooit begrepen en begrijp ik nog steeds niet. Worden in deze tijd komkommers geoogst ofzo?
Ik heb het gevoel dat mensen tegenwoordig zo snel gediagnostiseerd worden.
Begrijp me goed, ik onderschat helemaal niets.( Ik ben enigzins georiënteerd in de psychiatrie, omdat ik er heel kort gewerkt heb, maar ik weet er niet alles van)
Maar wat ik wel zeggen wil: het valt me op dat veel mensen reageren op iets wat ze in zichzelf herkennen.
Laat dat niet gelijk een bevestiging zijn om te denken dat je iets hebt zoals autisme.*
Bijv. dat meisje dat op de vorige pagina zegt dat ze PDD-NOS heeft en ook niet van 10x dezelfde persoon begroeten houdt.
Dat hoeft helemaal niet aan PDD gerelateerd te zijn!
Sociale regels worden door ieder mens zo anders geïnterpreteerd, wie zegt dat het niet normaal is om het gek te vinden om de hele dag ´hoi, hallo´ tegen dezelfde te moeten zeggen??
*dat geldt overigens voor alle psychische stoornissen/beperkingen, ADHD wordt tegenwoordig ook erg veel gediagnostiseerd.
Offtopic: ik krijg echt de kriebels van website-namen als Autikids, Autsider en andere semi-grappige variaties op Auti. YUK!
[ Bericht 22% gewijzigd door Countess op 01-09-2008 11:51:14 ]
Begrijp me goed, ik onderschat helemaal niets.( Ik ben enigzins georiënteerd in de psychiatrie, omdat ik er heel kort gewerkt heb, maar ik weet er niet alles van)
Maar wat ik wel zeggen wil: het valt me op dat veel mensen reageren op iets wat ze in zichzelf herkennen.
Laat dat niet gelijk een bevestiging zijn om te denken dat je iets hebt zoals autisme.*
Bijv. dat meisje dat op de vorige pagina zegt dat ze PDD-NOS heeft en ook niet van 10x dezelfde persoon begroeten houdt.
Dat hoeft helemaal niet aan PDD gerelateerd te zijn!
Sociale regels worden door ieder mens zo anders geïnterpreteerd, wie zegt dat het niet normaal is om het gek te vinden om de hele dag ´hoi, hallo´ tegen dezelfde te moeten zeggen??
*dat geldt overigens voor alle psychische stoornissen/beperkingen, ADHD wordt tegenwoordig ook erg veel gediagnostiseerd.
Offtopic: ik krijg echt de kriebels van website-namen als Autikids, Autsider en andere semi-grappige variaties op Auti. YUK!
[ Bericht 22% gewijzigd door Countess op 01-09-2008 11:51:14 ]
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
De term komkommertijd wordt (en vooral op Fok) ook wel gebruikt om een luwte aan te duiden in iets anders dan het nieuws. In dit geval vroeg ik me dus af of er ook in dit topic in de zomer minder gepost wordt.quote:Op zondag 31 augustus 2008 22:30 schreef Juup© het volgende:
[..]
Met dank aan mijn vrouw (al is het nog niet helemaal duidelijk nu)
Zelfde intake weer. Ik word als het goed is morgen gebeld om te laten weten wanneer we beginnen met gesprekken, maar met een beetje pech kom ik op de wachtlijst.quote:Op dinsdag 26 augustus 2008 23:42 schreef Xennia het volgende:
Hoe ging het MLI?
Netjes zegquote:Op maandag 1 september 2008 15:18 schreef MLI het volgende:
Dinsdag 9 september om 16 uur afspraak met psycholoog dus geen wachtlijst.
Ik begin volgende week met splinternieuwe praktische therapie bij Mesos.
In het kort komt het er op neer dat ik wat handvatten krijg om ervoor te zorgen dat ik stress wat beter onder controle krijg. Het welbekende 'jezelf over de kop helpen'.
Dit omdat bij mij mijn autistische trekken veel erger worden als ik onder spanning sta.
Vind ik tof.
Ik heb er zelf ook veel in te brengen dus dat stemt me vrolijk.
In het kort komt het er op neer dat ik wat handvatten krijg om ervoor te zorgen dat ik stress wat beter onder controle krijg. Het welbekende 'jezelf over de kop helpen'.
Dit omdat bij mij mijn autistische trekken veel erger worden als ik onder spanning sta.
Vind ik tof.
Ik heb er zelf ook veel in te brengen dus dat stemt me vrolijk.
Same here.quote:Op maandag 1 september 2008 11:39 schreef Countess het volgende:
Ik heb het gevoel dat mensen tegenwoordig zo snel gediagnostiseerd worden.
Begrijp me goed, ik onderschat helemaal niets.( Ik ben enigzins georiënteerd in de psychiatrie, omdat ik er heel kort gewerkt heb, maar ik weet er niet alles van)
Maar wat ik wel zeggen wil: het valt me op dat veel mensen reageren op iets wat ze in zichzelf herkennen.
Laat dat niet gelijk een bevestiging zijn om te denken dat je iets hebt zoals autisme.*
Bijv. dat meisje dat op de vorige pagina zegt dat ze PDD-NOS heeft en ook niet van 10x dezelfde persoon begroeten houdt.
Dat hoeft helemaal niet aan PDD gerelateerd te zijn!
Sociale regels worden door ieder mens zo anders geïnterpreteerd, wie zegt dat het niet normaal is om het gek te vinden om de hele dag ´hoi, hallo´ tegen dezelfde te moeten zeggen??
*dat geldt overigens voor alle psychische stoornissen/beperkingen, ADHD wordt tegenwoordig ook erg veel gediagnostiseerd.
Offtopic: ik krijg echt de kriebels van website-namen als Autikids, Autsider en andere semi-grappige variaties op Auti. YUK!
Maar ik heb meer moeite met de mensen die een etiket gebruiken om vervolgens hun kutkarakter te rechtvaardigen.
Was dat hier in de buurt ook maarquote:Op maandag 1 september 2008 16:44 schreef SHE het volgende:
Ik begin volgende week met splinternieuwe praktische therapie bij Mesos.
In het kort komt het er op neer dat ik wat handvatten krijg om ervoor te zorgen dat ik stress wat beter onder controle krijg. Het welbekende 'jezelf over de kop helpen'.
Dit omdat bij mij mijn autistische trekken veel erger worden als ik onder spanning sta.
Vind ik tof.
Ik heb er zelf ook veel in te brengen dus dat stemt me vrolijk.
Ik zou die therapie/cursus heel graag doen. Ben jaloers en verdrietig dat hier zo weinig geregeld is
Sja geldtekort, tekort aan goed geschoolde behandelaars. Mijn moeder (ook uit eindhoven) wacht al anderhalf jaar op de cursus 'Ik en autisme'quote:Op maandag 1 september 2008 19:17 schreef ShadyLane het volgende:
Terwijl er juist een vermoeden bestaat dat autisme in de regio Eindhoven veel meer voorkomt
Een basiscursus die je na je diagnose meteen zou moeten krijgen
#geen
Van de lijst met 'algemene autismekenmerken' vind je dan ook bij iedereen wel wat terug. Het gaat meestal om het verhaal er achter, en dat is aan de medische wereld om te bepalen.quote:Op maandag 1 september 2008 11:39 schreef Countess het volgende:
Ik heb het gevoel dat mensen tegenwoordig zo snel gediagnostiseerd worden.
Begrijp me goed, ik onderschat helemaal niets.( Ik ben enigzins georiënteerd in de psychiatrie, omdat ik er heel kort gewerkt heb, maar ik weet er niet alles van)
Maar wat ik wel zeggen wil: het valt me op dat veel mensen reageren op iets wat ze in zichzelf herkennen.
Laat dat niet gelijk een bevestiging zijn om te denken dat je iets hebt zoals autisme.*
Bijv. dat meisje dat op de vorige pagina zegt dat ze PDD-NOS heeft en ook niet van 10x dezelfde persoon begroeten houdt.
Dat hoeft helemaal niet aan PDD gerelateerd te zijn!
Sociale regels worden door ieder mens zo anders geïnterpreteerd, wie zegt dat het niet normaal is om het gek te vinden om de hele dag ´hoi, hallo´ tegen dezelfde te moeten zeggen??
*dat geldt overigens voor alle psychische stoornissen/beperkingen, ADHD wordt tegenwoordig ook erg veel gediagnostiseerd.
Offtopic: ik krijg echt de kriebels van website-namen als Autikids, Autsider en andere semi-grappige variaties op Auti. YUK!
Tot nu toe is mijn diagnose redelijk professioneel verlopen, ik weet niet hoe dat bij andere instellingen gaat. Ik neem aan dat het merendeel toch wel serieus/professioneel te werk gaat?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik heb misschien Asperger, ik krijg de uitslag daarover binnen twee a drie weken. Is het mogelijk om zowel ADHD als Asperger te hebben? Ik ben professioneel onderzocht met EEG en IQ test en weet ik het allemaal voor soorten tests.
Zomaar even een snel vraagje
Zomaar even een snel vraagje
The reason grandparents and grandchildren get along so well is that they have a common enemy. | Bluelight.RU | Echte vrijheid? - Vrijmetselarij.NL
Het lijkt mij wel interessant als er een keer een rits mensen die GEEN hulp hebben gezocht waarbij ze getest konden worden op stoornissen in het autistisch spectrum, en op ADHD, enz, mensen die NIET zijn vastgelopen op school of in het werk, die GEEN noemenswaardige problemen ondervinden in hun dagelijks functioneren, van de straat zou worden geplukt en getest op bovengenoemde stoornissen.
Ik heb zo'n vermoeden dat er dan een heleboel etiketjes uitgedeeld zouden worden en dat dan blijkt dat het veelal niet zozeer de stoornis is die de problemen veroorzaakt, maar dat iemand gewoon problemen heeft en er bij tests toevallig ook een stoornis uitkwam. Dat denk ik. Volgens mij lopen er massa's mensen rond die nergens last van hebben en op basis van zo'n test wel een etiket zouden krijgen. Omdat het vaak over een ontzettend grijs gebied gaat en de definities nogal uiteen kunnen lopen.
Maar misschien klopt mijn vermoeden wel helemaal niet en is er wel een veel directer verband tussen 'stoornis' en 'problemen'.
Dat lijkt me nou wel eens interessant om uit te zoeken.
Ik heb zo'n vermoeden dat er dan een heleboel etiketjes uitgedeeld zouden worden en dat dan blijkt dat het veelal niet zozeer de stoornis is die de problemen veroorzaakt, maar dat iemand gewoon problemen heeft en er bij tests toevallig ook een stoornis uitkwam. Dat denk ik. Volgens mij lopen er massa's mensen rond die nergens last van hebben en op basis van zo'n test wel een etiket zouden krijgen. Omdat het vaak over een ontzettend grijs gebied gaat en de definities nogal uiteen kunnen lopen.
Maar misschien klopt mijn vermoeden wel helemaal niet en is er wel een veel directer verband tussen 'stoornis' en 'problemen'.
Dat lijkt me nou wel eens interessant om uit te zoeken.
Dat kan heel zeker, deze 'stoornissen' (weet even geen andere naam) zijn aan elkaar gerelateerd. Zo is mijn moeder HFA en heeft ze ADHD (Ja nu snap ik waarom ze altijd giga druk was en een chronisch teveel aan energie hadquote:Op maandag 1 september 2008 20:59 schreef Rexonium het volgende:
Ik heb misschien Asperger, ik krijg de uitslag daarover binnen twee a drie weken. Is het mogelijk om zowel ADHD als Asperger te hebben? Ik ben professioneel onderzocht met EEG en IQ test en weet ik het allemaal voor soorten tests.
Zomaar even een snel vraagje
)
#geen
Heb ik ook al over nagedacht. Dat is ook zo'n beetje de reden dat ik heb besloten toch niet naar een psycholoog te stappen; ik heb niet zulke grote problemen dat ik een etiketje nodig heb. Ben bang dat ik me er dan juist naar ga gedragen, ipv dat het wat zou oplossen.quote:Op maandag 1 september 2008 21:21 schreef ShadyLane het volgende:
Het lijkt mij wel interessant als er een keer een rits mensen die GEEN hulp hebben gezocht waarbij ze getest konden worden op stoornissen in het autistisch spectrum, en op ADHD, enz, mensen die NIET zijn vastgelopen op school of in het werk, die GEEN noemenswaardige problemen ondervinden in hun dagelijks functioneren, van de straat zou worden geplukt en getest op bovengenoemde stoornissen.
Ik heb zo'n vermoeden dat er dan een heleboel etiketjes uitgedeeld zouden worden en dat dan blijkt dat het veelal niet zozeer de stoornis is die de problemen veroorzaakt, maar dat iemand gewoon problemen heeft en er bij tests toevallig ook een stoornis uitkwam. Dat denk ik. Volgens mij lopen er massa's mensen rond die nergens last van hebben en op basis van zo'n test wel een etiket zouden krijgen. Omdat het vaak over een ontzettend grijs gebied gaat en de definities nogal uiteen kunnen lopen.
Vind het wel fijn om hier toch ervaringen te lezen van mensen die blijkbaar tegen dezelfde problemen aanlopen, ook al zou ik zelf dan geen autistische stoornis hebben. Het helpt me wel dat het blijkbaar helemaal niet zo vreemd is hoe ik denk/doe/whatever....
Sweet and innocent...
Dat denk ik nou ook altijd!quote:Op maandag 1 september 2008 21:21 schreef ShadyLane het volgende:
die GEEN noemenswaardige problemen ondervinden in hun dagelijks functioneren, van de straat zou worden geplukt en getest op bovengenoemde stoornissen.
Ik heb zo'n vermoeden dat er dan een heleboel etiketjes uitgedeeld zouden worden en dat dan blijkt dat het veelal niet zozeer de stoornis is die de problemen veroorzaakt, maar dat iemand gewoon problemen heeft en er bij tests toevallig ook een stoornis uitkwam. Dat denk ik. Volgens mij lopen er massa's mensen rond die nergens last van hebben en op basis van zo'n test wel een etiket zouden krijgen. Omdat het vaak over een ontzettend grijs gebied gaat en de definities nogal uiteen kunnen lopen.
Dat lijkt me nou wel eens interessant om uit te zoeken.
Volgens mij valt er op iedereen wel een etiket te plakken, van persoonlijkheidsstoornissen tot ADHD, Asperger of weetikveelwat.
Een stoornis is pas een stoornis als iemand zelf of zijn omgeving er hinder van ondervindt, maar ik zie zoveel mensen in mijn omgeving (opleiding, werk, wijk) die wel iets zouden kunnen hebben.
Een beetje offtopic, maar ik heb een lerares gehad op een opleiding, ze was heel aardig maar had vreemde sociale omgangsvormen.
We hebben meegemaakt dat een klasgenoot om verlies van een familielid zat te huilen, en zij lachend bij haar tafel kwam staan.
´Oh, ik denk dat ik wel weet wat er aan de hand is hoor!´, riep ze lachend door de klas (lekker bijdehand).
Ze is ook een keer binnen komen lopen toen we met een werkgroepje bezig waren, keek straal langs ons heen, en heeft ons gewoon opgesloten in de klas
Bij het praten viel me op dat ze de boodschap van een gesprek totaal niet begreep, hoe duidelijk je ook was, ze vatte alles verkeerd samen.
Of ze iets binnen het autisme-spectrum had weet ik niet, maar dat neemt niet weg dat ze zich op vreemde gewoonten na goed staande kan houden, zonder ergens hinder van te ondervinden.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Ja, inderdaad.quote:Op maandag 1 september 2008 16:46 schreef SHE het volgende:
[..]
Same here.
Maar ik heb meer moeite met de mensen die een etiket gebruiken om vervolgens hun kutkarakter te rechtvaardigen.
Iemand hier uit de buurt (is iets anders natuurlijk, maar toch) heeft iets binnen het kader van depressieve stoornissen.
Is ook opgenomen geweest, maar denkt waarschijnlijk nu de hele buurt te kunnen irriteren, omdat iedereen er maar begrip voor moet hebben.
De politie heeft al zo vaak op de stoep gestaan, als er midden in de nacht muziek gedraaid wordt of een instrument bespeeld, meneer is toch de hele dag thuis.
En hij gooit afval/snippers/snoepresten/peuken gewoon bij anderen in de voortuin.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
DuchessX gaat nu even kijken, heeft vandaag de Vriendin binnengekregen.quote:Op dinsdag 2 september 2008 21:03 schreef Logician het volgende:
v.a morgen ligt trouwens het interview met vriendin n.a.v. in de winkel
Staat er niet in
tenzij het over Borderline gaat Nr.36 3 t/m 9 september.Heb in het vooruitblik van volgende week ook niets zien staan?
[ Bericht 10% gewijzigd door Juup© op 02-09-2008 21:30:06 ]
quote:Op dinsdag 2 september 2008 21:17 schreef Juup© het volgende:
[..]
DuchessX gaat nu even kijken, heeft vandaag de Vriendin binnengekregen.
cool
Hmm vaag er staat wel op de website al een stukje over "margretha heeft blablabla" het zou in de eerste staan van deze mnd 3sept dus?quote:Op dinsdag 2 september 2008 21:17 schreef Juup© het volgende:
[..]
DuchessX gaat nu even kijken, heeft vandaag de Vriendin binnengekregen.
Staat er niet in
Heb in het vooruitblik van volgende week ook niets zien staan?
(nee gaat over asperger
)
Er staat ook dit:quote:Op dinsdag 2 september 2008 21:35 schreef Logician het volgende:
[..]
Hmm vaag er staat wel op de website al een stukje over "margretha heeft blablabla" het zou in de eerste staan van deze mnd 3sept dus?
(nee gaat over asperger
Misschien is er een actuele gebeurtenis geweest?
Zou kunnen iddquote:Op dinsdag 2 september 2008 21:37 schreef Juup© het volgende:
[..]
Er staat ook dit:
[ afbeelding ]
Misschien is er een actuele gebeurtenis geweest?
Als je hier kijkt zie je een afschuwelijke typefout mbt Aspergerquote:Op dinsdag 2 september 2008 21:40 schreef Logician het volgende:
hieronder zie je een voorstukje? http://www.vriendin.nl/vriendschap/openhartig.html
Wat een vreselijke quote is dat "Mijn kinderen mis ik nooit. Daarover voel ik me best schuldig." Ben je niet bang dat je kinderen dat lezen?quote:
Op zich niet, want ik heb dat gevoel gewoon niet zoals andere mensen dat hebben,
en niet missen betekend niet dat je niet vreselijk veel van iemand kunt houden
Maar het is idd nogal gedramatiseerd...
en niet missen betekend niet dat je niet vreselijk veel van iemand kunt houden
Maar het is idd nogal gedramatiseerd...
Tja. Ik keek ook even op de site, wat een draaaaaaaaaamaaaaaaaablad is dat zeg. Als je nog geen stoornis hebt, krijg je hem wel van Vriendin. (nom@logician).
Sanity is (not) statistical
Ik lees het normaal eigenlijk nooit, ze hadden contact met mij opgenomen n.a.v. mijn weblog.quote:Op woensdag 3 september 2008 14:17 schreef Maeghan het volgende:
Tja. Ik keek ook even op de site, wat een draaaaaaaaaamaaaaaaaablad is dat zeg. Als je nog geen stoornis hebt, krijg je hem wel van Vriendin. (nom@logician).
Maar het is idd wel een typisch vrouwenblad
Nu begrijp ik gelijk dat artikel van een tijd geleden, dat vrouwen in hun vriendschap elkaar de put in praten.quote:Op woensdag 3 september 2008 14:30 schreef Logician het volgende:
[..]
Ik lees het normaal eigenlijk nooit, ze hadden contact met mij opgenomen n.a.v. mijn weblog.
Maar het is idd wel een typisch vrouwenblad
Sanity is (not) statistical
quote:Op woensdag 3 september 2008 14:41 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Nu begrijp ik gelijk dat artikel van een tijd geleden, dat vrouwen in hun vriendschap elkaar de put in praten.
Hahahaha en daarom heb ik nou geen vriendinnen!quote:Op woensdag 3 september 2008 14:41 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Nu begrijp ik gelijk dat artikel van een tijd geleden, dat vrouwen in hun vriendschap elkaar de put in praten.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Ik ook niet. De enige die ik heb, hangt toevallig vast aan m'n beste vriend (package deal zeg maar). maar uit vrije wil?
Sanity is (not) statistical
http://en.wikipedia.org/wiki/Rosenhan_experimentquote:Op maandag 1 september 2008 21:21 schreef ShadyLane het volgende:
Het lijkt mij wel interessant als er een keer een rits mensen die GEEN hulp hebben gezocht waarbij ze getest konden worden op stoornissen in het autistisch spectrum, en op ADHD, enz, mensen die NIET zijn vastgelopen op school of in het werk, die GEEN noemenswaardige problemen ondervinden in hun dagelijks functioneren, van de straat zou worden geplukt en getest op bovengenoemde stoornissen.
Ik heb zo'n vermoeden dat er dan een heleboel etiketjes uitgedeeld zouden worden en dat dan blijkt dat het veelal niet zozeer de stoornis is die de problemen veroorzaakt, maar dat iemand gewoon problemen heeft en er bij tests toevallig ook een stoornis uitkwam. Dat denk ik. Volgens mij lopen er massa's mensen rond die nergens last van hebben en op basis van zo'n test wel een etiket zouden krijgen. Omdat het vaak over een ontzettend grijs gebied gaat en de definities nogal uiteen kunnen lopen.
Maar misschien klopt mijn vermoeden wel helemaal niet en is er wel een veel directer verband tussen 'stoornis' en 'problemen'.
Dat lijkt me nou wel eens interessant om uit te zoeken.
Experiment uit de jaren '70, waarbij ze hetzelfde doen als wat jij zegt (maar dan niet met autistische stoornissen). Het enige wat de patiënten moesten zeggen is dat ze soms wel eens een vage stem in hun hoofd horen die "Thud." (Plof) zegt. Ze hadden volgens psychiaters allemaal last van schizofrenie of een andere stoornis ...
Weet niet hoeveel je er van moet geloven eigenlijk.
[ Bericht 11% gewijzigd door Dodecahedron op 03-09-2008 23:33:46 ]
Ik een, maar daar praat ik nooit 'echt' mee. Is bovendien een borderliner waar meestal geen hoogte van te krijgen is, dus dat vult elkaar wel lekker aanquote:Op woensdag 3 september 2008 20:23 schreef Countess het volgende:
[..]
Hahahaha en daarom heb ik nou geen vriendinnen!
Kan haar soms ook gewoon twee maanden niet zien, zonder dat dat een probleem is.Vrouwen zijn gewoon raar en claimerig enzo...
Probeer op het moment nog een vriendschap te sluiten. Samen stappen en de kroeg in lukt wel, maar ik panic wanneer ze me de volgende dag alweer belt om wat af te spreken.
Maar ze is wel ontzettend aardig, alleen misschien voor mijn gevoel wat te aardig.
Mannen zijn zo lekker makkelijk
Sweet and innocent...
Dat experiment is natuurlijk ook van alle kanten afgeschoten en ja het is inmiddels meer dan 35 jaar geleden.quote:Op woensdag 3 september 2008 23:20 schreef Dodecahedron het volgende:
[..]
http://en.wikipedia.org/wiki/Rosenhan_experiment
Experiment uit de jaren '70, waarbij ze hetzelfde doen als wat jij zegt (maar dan niet met autistische stoornissen). Het enige wat de patiënten moesten zeggen is dat ze soms wel eens een vage stem in hun hoofd horen die "Thud." (Plof) zegt. Ze hadden volgens psychiaters allemaal last van schizofrenie of een andere stoornis ...
Weet niet hoeveel je er van moet geloven eigenlijk.
Het heeft natuurlijk geen zin om gezonde mensen van straat te plukken en te kijken of ze een labeltje krijgen of niet, gegarandeerd dat er wat mensen tussen zitten die een psychiatrische aandoening hebben maar geen pathologie die voor problemen zorgt. Ik durf ook te wedden dat als je een groep zo van straat haalt er een % zal worden gediagnoseerd met kanker, diabetes, hartfalen en andere aandoeningen.
Waar het om gaat is dat als er symptomen zijn die het normale leven beinvloeden op zodanige manier dat de persoon er last van ondervind zo iemand bekeken wordt... niet andersom
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Het verhaal staat dus in de vriendin extra
http://www.vriendin.nl/lijfblad/specials.html
[ Bericht 32% gewijzigd door #ANONIEM op 04-09-2008 13:40:53 ]
http://www.vriendin.nl/lijfblad/specials.html
[ Bericht 32% gewijzigd door #ANONIEM op 04-09-2008 13:40:53 ]
Oké danquote:Op donderdag 4 september 2008 13:37 schreef Logician het volgende:
Het verhaal staat dus in de vriendin extra
Bij Mijn Geheim mocht het artikel gescanned en verspreid worden als de auteur en het blad vermeld werden. Als dat bij Vriendin ook zo is zou iemand hier die het artikel heeft het wel ik kunnen scannen en online kunnen zetten
Waar ik het meeste last van heb is dat ik steeds vaker en vaker dingen koop of een bepaalde handeling verricht om mezelf tevreden te stellen. Dan kan varieeren door naar de stad te gaan (volkomen doelloos), Om maar met geld te kunnen smijten. Ik ben het meest van de tijd absoluut niet bewust van hoeveel geld nou iets precies is. Ook voel ik me vaak emotieloos als het met iemand niet goed gaat en dat aan mij vertelt. Ik kan me gewoon niet goed inleven in deze persoon, en het erge is dat ik het tijdens een gesprek met iemand ook van mezelf doorheb, waardoor ik me daarna vreselijk ellendig kan voelen. Zelf bij gesprekken met Familie. Muziek doet me meer dan dat iemand een aangrijpbaar verhaal over zichzelf staat te vertellen .
.
Voel je wel emotie als je je voorstelt dat het je zelf overkomt?quote:Op donderdag 4 september 2008 14:38 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Ook voel ik me vaak emotieloos als het met iemand niet goed gaat en dat aan mij vertelt. Ik kan me gewoon niet goed inleven in deze persoon, en het erge is dat ik het tijdens een gesprek met iemand ook van mezelf doorheb, waardoor ik me daarna vreselijk ellendig kan voelen. Zelf bij gesprekken met Familie. Muziek doet me meer dan dat iemand een aangrijpbaar verhaal over zichzelf staat te vertellen
Sweet and innocent...
ongeschikt.punt.nl zoiets?quote:Op donderdag 4 september 2008 14:38 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Waar ik het meeste last van heb is dat ik steeds vaker en vaker dingen koop of een bepaalde handeling verricht om mezelf tevreden te stellen. Dan kan varieeren door naar de stad te gaan (volkomen doelloos), Om maar met geld te kunnen smijten. Ik ben het meest van de tijd absoluut niet bewust van hoeveel geld nou iets precies is. Ook voel ik me vaak emotieloos als het met iemand niet goed gaat en dat aan mij vertelt. Ik kan me gewoon niet goed inleven in deze persoon, en het erge is dat ik het tijdens een gesprek met iemand ook van mezelf doorheb, waardoor ik me daarna vreselijk ellendig kan voelen. Zelf bij gesprekken met Familie. Muziek doet me meer dan dat iemand een aangrijpbaar verhaal over zichzelf staat te vertellen
Nauwelijks eigenlijk. Ik kan me wel voorstellen dat het erg is, maar het emotionele ervan komt gewoon niet mijn hoofd binnen. Ik blijf diegene star en dromerig aankijken alsof er niets aan de hand is. Het wil er gewoon niet in komen. Als deze persoon zich omdraait, lijk ik het vergeten te zijn en zet ik muziek aan. Op dat moment voel ik er niks over. Pas als ik thuiskom merk ik pas dat ik er te makkelijk over gedaan heb, en komt het er meestal pas uit.quote:Op donderdag 4 september 2008 14:47 schreef Innocence het volgende:
[..]
Voel je wel emotie als je je voorstelt dat het je zelf overkomt?
Dat dromen in mezelf doe ik heel veel, kan ook als het ware de mensen nergeren door de gezichten uit te schakelen (vervagen) en alleen naar de stad te kijken alsof er niemand loopt. Dit kan ik de hele dag door blijven doen. Ik weet het, het klinkt eng maar je merkt het gewoon niet. Ik kom altijd goed over bij mensen als het om gewone dingen gaat, zoals werk en een weekend navertellen enzo.
Nou, graag dus wel andersom. Want ik vraag me af of de zogenaamde 'stoornis' nou wel zo hard de oorzaak is van de 'symptomen die het normale leven beinvloeden'. En daar zou je achter kunnen komen als je ontdekt of er wel of niet ook massa's mensen zijn met dezelfde 'stoornis' die nergens last van hebben. Ik ben daar wel benieuwd naar.quote:Op donderdag 4 september 2008 10:46 schreef Re het volgende:
Waar het om gaat is dat als er symptomen zijn die het normale leven beinvloeden op zodanige manier dat de persoon er last van ondervind zo iemand bekeken wordt... niet andersom
Wij zien het op school heel erg: VWO-eerlingen die emotionele of gedragsmatige problemen hebben, getest worden op hoogbegaafdheid en dan vervolgens zouden ze zich zo slecht voelen OMDAT ze hoogbegaafd zijn. Geloof ik niks van. Bij hen zou het dan daaraan liggen en bij leerlingen met dezelfde problemen die op een lager schooltype zitten ergens anders aan. Bovendien kun je in die gymnasiumklasjes zowat iedereen als hoogbegaafd aanmerken, en 80% heeft geen problemen. De problemen zitten m.i. in de emotionele gesteldheid van die leerlingen, waardoor ze met bepaalde dingen niet zo goed om kunnen gaan, en of die 'bepaalde dingen' nou 'verregaande slimheid' of 'de scheiding van de ouders' zijn is niet relevant.
Zeker bij kinderen in de puberteit kan er een relatie worden gelegd tussen ´de problemen´ en hun puberteit.quote:Op donderdag 4 september 2008 18:12 schreef ShadyLane het volgende:
[..]
Nou, graag dus wel andersom. Want ik vraag me af of de zogenaamde 'stoornis' nou wel zo hard de oorzaak is van de 'symptomen die het normale leven beinvloeden'. En daar zou je achter kunnen komen als je ontdekt of er wel of niet ook massa's mensen zijn met dezelfde 'stoornis' die nergens last van hebben. Ik ben daar wel benieuwd naar.
Wij zien het op school heel erg: VWO-eerlingen die emotionele of gedragsmatige problemen hebben, getest worden op hoogbegaafdheid en dan vervolgens zouden ze zich zo slecht voelen OMDAT ze hoogbegaafd zijn. Geloof ik niks van. Bij hen zou het dan daaraan liggen en bij leerlingen met dezelfde problemen die op een lager schooltype zitten ergens anders aan. Bovendien kun je in die gymnasiumklasjes zowat iedereen als hoogbegaafd aanmerken, en 80% heeft geen problemen. De problemen zitten m.i. in de emotionele gesteldheid van die leerlingen, waardoor ze met bepaalde dingen niet zo goed om kunnen gaan, en of die 'bepaalde dingen' nou 'verregaande slimheid' of 'de scheiding van de ouders' zijn is niet relevant.
Ik vind het prettig om de rest van je post ook te lezen, dat speelt in mijn geval ook allemaal mee, er zijn dus meer mensen die er aan denken
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik bedoelde ook meer dat we random mensen van de straat zouden gaan pikken om te kijken of we een diagnose op kunnen stellen... dus iemand zonder problemen en klachten die het dagelijks leven van die persoon dusdanig beinvloedenquote:Op donderdag 4 september 2008 18:12 schreef ShadyLane het volgende:
[..]
Nou, graag dus wel andersom. Want ik vraag me af of de zogenaamde 'stoornis' nou wel zo hard de oorzaak is van de 'symptomen die het normale leven beinvloeden'. En daar zou je achter kunnen komen als je ontdekt of er wel of niet ook massa's mensen zijn met dezelfde 'stoornis' die nergens last van hebben. Ik ben daar wel benieuwd naar.
Wij zien het op school heel erg: VWO-eerlingen die emotionele of gedragsmatige problemen hebben, getest worden op hoogbegaafdheid en dan vervolgens zouden ze zich zo slecht voelen OMDAT ze hoogbegaafd zijn. Geloof ik niks van. Bij hen zou het dan daaraan liggen en bij leerlingen met dezelfde problemen die op een lager schooltype zitten ergens anders aan. Bovendien kun je in die gymnasiumklasjes zowat iedereen als hoogbegaafd aanmerken, en 80% heeft geen problemen. De problemen zitten m.i. in de emotionele gesteldheid van die leerlingen, waardoor ze met bepaalde dingen niet zo goed om kunnen gaan, en of die 'bepaalde dingen' nou 'verregaande slimheid' of 'de scheiding van de ouders' zijn is niet relevant.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Het heeft er denk ik eerder mee te maken of mensen kunnen functioneren in de maatschappij , dus de mate waarin je last van bepaalde symptomen hebt ipv of je bepaalde symptomen hebt... of er wel of niet gediagnostiseerd zal worden...quote:Op zaterdag 6 september 2008 12:22 schreef Re het volgende:
[..]
Ik bedoelde ook meer dat we random mensen van de straat zouden gaan pikken om te kijken of we een diagnose op kunnen stellen... dus iemand zonder problemen en klachten die het dagelijks leven van die persoon dusdanig beinvloeden
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 06-09-2008 16:58:44 ]
Dat zeker, maar dat heeft wel met elkaar te maken natuurlijk... de maatschappij en het daarin kunnen functioneren naar een bepaalde norm...quote:Op zaterdag 6 september 2008 16:57 schreef Logician het volgende:
[..]
Het heeft er denk ik eerder mee te maken of mensen kunnen functioneren in de maatschappij , dus de mate waarin je last van bepaalde symptomen hebt ipv of je bepaalde symptomen hebt... of er wel of niet gediagnostiseerd zal worden...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Wat is dat?quote:
EDIT: Oh laat maar, ik zie al dat het je site is
[ Bericht 27% gewijzigd door Countess op 06-09-2008 21:28:41 ]
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Wanneer kwam men of jijzelf erachter dat je PDD hebt?quote:Op donderdag 4 september 2008 14:38 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Ook voel ik me vaak emotieloos als het met iemand niet goed gaat en dat aan mij vertelt. Ik kan me gewoon niet goed inleven in deze persoon, en het erge is dat ik het tijdens een gesprek met iemand ook van mezelf doorheb, waardoor ik me daarna vreselijk ellendig kan voelen. Zelf bij gesprekken met Familie. Muziek doet me meer dan dat iemand een aangrijpbaar verhaal over zichzelf staat te vertellen
Had je als kind al symptomen of niet??
Buiten dat:
Ik moet zeggen dat ik aan de meeste mensen echt niet kan zien of ze emotioneel geraakt worden door een zielig verhaal van een ander.
Ik hoor, wat ik net al zei, mensen zo vaak zeggen: ´Stel je voor dat het mij overkomt.´
Zelf kan ik er niet warm of koud van worden door te denken dat iets mij overkomt, dus kennelijk heb ik ook weinig inlevingsvermogen, maar dat zal anderen niet opvallen.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Ik herken die uitspraakquote:Op woensdag 3 september 2008 00:36 schreef Xennia het volgende:
[..]
Wat een vreselijke quote is dat "Mijn kinderen mis ik nooit. Daarover voel ik me best schuldig." Ben je niet bang dat je kinderen dat lezen?
Ik kan Ruben echt zonder problemen op het kinderdagverblijf achterlaten, heb me nooit schuldig gevoeld, hem gemist of wat dan ook. En juist daarover voel ik me schuldig.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Precies!quote:Op zondag 7 september 2008 09:04 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik herken die uitspraak
Ik kan Ruben echt zonder problemen op het kinderdagverblijf achterlaten, heb me nooit schuldig gevoeld, hem gemist of wat dan ook. En juist daarover voel ik me schuldig.
Zoals de reactie van Xena al bewijst, is het blijkbaar niet normaal..quote:Op zondag 7 september 2008 12:00 schreef Re het volgende:
En waarom zou je je er schuldig over moeten vinden dan?
Omdat je van elke moeder zowat hoort dat ze het verschrikkelijk vinden dat hun kind naar opvang moet, dat het moeilijk is ze daar achter te laten, noem maar op.quote:Op zondag 7 september 2008 12:00 schreef Re het volgende:
En waarom zou je je er schuldig over moeten vinden dan?
Door al dat gedoe krijg je des te meer het gevoel dat je gek bent, anders in elkaar zit, noem maar op.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Precies, net als die reactie "ben je niet bang dat ze dat zullen lezen?" de meeste mensen koppelen het aan houden van, alsof je als je bepaalde gevoelens als 'missen' niet hebt je ook direct niet van ze houdt of om ze geeft? En ja dat maakt onzeker en frustrerend, en verdrietig.quote:Op zondag 7 september 2008 22:29 schreef Troel het volgende:
[..]
Omdat je van elke moeder zowat hoort dat ze het verschrikkelijk vinden dat hun kind naar opvang moet, dat het moeilijk is ze daar achter te laten, noem maar op.
Door al dat gedoe krijg je des te meer het gevoel dat je gek bent, anders in elkaar zit, noem maar op.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-09-2008 22:33:21 ]
Ikzelf heb ASS (Autisme Spectrum Stoornis) en mijn vriendin heeft NDL, eigenlijk gaat dat wel goed samen. 
Ik heb trouwens de passive vorm van ASS; uit mezelf geen contacten aangaan, maar wel op uitnodigen van anderen ingaan.
Al merk ik wel aan mezelf dat ik vaker contacten zoekt met mensen, heb er alleen moeite mee om onbekende mensen aan te spreken.
Ik heb trouwens de passive vorm van ASS; uit mezelf geen contacten aangaan, maar wel op uitnodigen van anderen ingaan.
Al merk ik wel aan mezelf dat ik vaker contacten zoekt met mensen, heb er alleen moeite mee om onbekende mensen aan te spreken.
Life is Music
Maar maak je je wel eens zorgen? Bijvoorbeeld als de kinderen wat ziekerig/grieperig zijn?quote:Op zondag 7 september 2008 22:32 schreef Logician het volgende:
[..]
Precies, net als die reactie "ben je niet bang dat ze dat zullen lezen?" de meeste mensen koppelen het aan houden van, alsof je als je bepaalde gevoelens als 'missen' niet hebt je ook direct niet van ze houdt of om ze geeft? En ja dat maakt onzeker en frustrerend, en verdrietig.
Dat ouders zich zorgen maken is denk ik heel natuurlijk, maar je kan er heel rationeel mee omgaan (maar is dat autistisch?) of juist bijzonder emotioneel (en waar valt het dan onder? aanstellen? aandacht trekken? of gebrek aan ratio?)
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
zelfde als voor logi dan: laat je je door de maatschappij beinvloeden want dat is het dan toch?quote:Op zondag 7 september 2008 22:29 schreef Troel het volgende:
[..]
Omdat je van elke moeder zowat hoort dat ze het verschrikkelijk vinden dat hun kind naar opvang moet, dat het moeilijk is ze daar achter te laten, noem maar op.
Door al dat gedoe krijg je des te meer het gevoel dat je gek bent, anders in elkaar zit, noem maar op.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Dat zei ik niet, ik vond alleen de quote nogal suggestiefquote:Op zondag 7 september 2008 22:32 schreef Logician het volgende:
[..]
Precies, net als die reactie "ben je niet bang dat ze dat zullen lezen?" de meeste mensen koppelen het aan houden van, alsof je als je bepaalde gevoelens als 'missen' niet hebt je ook direct niet van ze houdt of om ze geeft?
Ik maak me wel zorgen als er eentje ziek is en ik niet herken wat het kan zijn, dan ben ik de eerste die een dokter belt En wat betreft de maatschappij, ik trek me niet zozeer aan wat anderen er van denken, maar ik heb wel van die momenten dat ik zoiets heb van goddomme.. omdat ik me schuldig voel naar mijn eigen kinderen toe dat ik anders inelkaar zit, ook al weet ik zelf wel hoeveel ik van ze hou. De reden is omdat je je hele leven hoort hoe het moet zijn, hoe je je moet voelen, en dat is niet iets wat je zomaar even naast je neer legt
En wat betreft de maatschappij, ik trek me niet zozeer aan wat anderen er van denken, maar ik heb wel van die momenten dat ik zoiets heb van goddomme.. omdat ik me schuldig voel naar mijn eigen kinderen toe dat ik anders inelkaar zit, ook al weet ik zelf wel hoeveel ik van ze hou. De reden is omdat je je hele leven hoort hoe het moet zijn, hoe je je moet voelen, en dat is niet iets wat je zomaar even naast je neer legt
Ja! Ik ben in ieder geval heel fel als het om mijn kind gaat. Toen de huisartsenpost me niet wilde helpen ben ik ook echt gewoon het ziekenhuis ingestoven naar de kinderafdeling om daar helemaal overstuur aan te komen. Rationeel? Nee echt niet dusquote:Op zondag 7 september 2008 23:04 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Maar maak je je wel eens zorgen? Bijvoorbeeld als de kinderen wat ziekerig/grieperig zijn?
Dat ouders zich zorgen maken is denk ik heel natuurlijk, maar je kan er heel rationeel mee omgaan (maar is dat autistisch?) of juist bijzonder emotioneel (en waar valt het dan onder? aanstellen? aandacht trekken? of gebrek aan ratio?)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Nee, ik laat me er niet door beinvloeden, dat ze anders over me denken wil nog niet zeggen dat ik me probeer te gedragen naar hun maatstaven. Qua gevoelens is dat sowieso niet eens mogelijk, je kan jezelf niet zo verloochenenquote:Op zondag 7 september 2008 23:21 schreef Re het volgende:
[..]
zelfde als voor logi dan: laat je je door de maatschappij beinvloeden want dat is het dan toch?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Op het moment dat ik echt emotioneel word is elke vorm van ratio bij mij ook ver te zoeken iddquote:Op maandag 8 september 2008 09:20 schreef Troel het volgende:
[..]
Ja! Ik ben in ieder geval heel fel als het om mijn kind gaat. Toen de huisartsenpost me niet wilde helpen ben ik ook echt gewoon het ziekenhuis ingestoven naar de kinderafdeling om daar helemaal overstuur aan te komen. Rationeel? Nee echt niet dus
En wat betreft dat beschermende schakel ik op zo'n moment dus ook over in pitbul modus.
Bij mij kwamen ze erachter toen ik 11 was. Daarvoor hadden ze inderdaad al symptomen ontdekt, alleen wisten de scholen niet zo goed wat ze met me aanmoesten. Ik heb een half jaar op mijn oude basisschool gezeten in de buurt bij mij, daarna moest ik naar een school voor mensen met taalproblemen die me vervolgens op een Smokschool ''zette''. Daar heb ik een hele nare tijd gehad, omdat ik minder autistisch bleek te zijn als de rest van de klas. Ik ben daar heel veel gepest. Later deed mijn Leraar ook mee (details laat ik achterwege voor de rest, dat doet er hier niet toe..). Later kon ik de laatste 2 jaar nog wel plezier hebben op gewoon Speciaal Onderwijs.quote:Op zaterdag 6 september 2008 21:24 schreef Countess het volgende:
[..]
Wanneer kwam men of jijzelf erachter dat je PDD hebt?
Had je als kind al symptomen of niet??
Buiten dat:
Ik moet zeggen dat ik aan de meeste mensen echt niet kan zien of ze emotioneel geraakt worden door een zielig verhaal van een ander.
Ik hoor, wat ik net al zei, mensen zo vaak zeggen: ´Stel je voor dat het mij overkomt.´
Zelf kan ik er niet warm of koud van worden door te denken dat iets mij overkomt, dus kennelijk heb ik ook weinig inlevingsvermogen, maar dat zal anderen niet opvallen.
Ik had veel moeite met vrienden maken, en wist niet hoe indruk te maken op hen. Ook vergeet ik veel, en heb ik altijd constant het gevoel in een droomwereld te leven (het meeste van de tijd). En nee, ik ben dan niet moe o.i.d, gewoon een melancholieke stemming altijd in m'n kop. Ook kan ik me altijd weken van te voren druk om iets maken, zoals een tandarts, of een grote verandering. Ik heb veel structuur nodig. Meestal heb ik door die verwachtings-spanningen veel onrust in m'n hoofd, wat ook mijn werkstemming/tempo kan beïnvloeden, omdat ik er constant mee bezig ben.
Iemand die hier wat uit herkent?
[ Bericht 2% gewijzigd door Dreaming.Bee op 08-09-2008 11:34:57 ]
