Haggis, Kilts & Bagpipes: Schots voetbal in 2009/2010.

09/07/2008



Over precies een maand wordt er in Falkirk om 12:30 afgetrapt voor een nieuw seizoen SPL. Voor mij dus het ideale moment om met "Haggis, Kilts & Bagpipes" te beginnen. Hierin wil ik de Schotse competities (met nadruk op de SPL) een jaartje gaan volgen. Hoe ik het allemaal precies ga invullen weet ik nog niet precies, maar reken maar op een combinatie van hedendaags nieuws, achtergronden en historische feitjes. De nadruk zal op voetbal liggen, maar dat ik zo nu en dan een uitstapje naar Schotland als land ga maken sluit ik niet uit. De komende maand zal ik vooral vooruitblikken naar het komende seizoen. Helaas ben ik bij de daadwerkelijke start van de SPL op vakantie, dus dan zal er een weekje geen nieuws zijn. Als eerste post de twaalf hoofd- en de dertig bijrolspelers.


Scottish Premier League:

Aberdeen
Celtic
Dundee United
Falkirk
Hamilton Academical
Heart of Midlothian
Hibernian
Inverness Caledonian Thistle
Kilmarnock
Motherwell
Rangers
St Mirren


Scottish First Division:

Airdrie United
Clyde
Dundee
Dunfermline
Greenock Morton
Livingston
Partick Thistle
Queen of the South
Ross County
St Johnstone


Scottish Second Division:

Alloa Athletic
Arbroath
Ayr United
Brechin City
Cowdenbeath
East Fife
Peterhead
Queen's Park
Raith Rovers
Stirling Albion


Scottish Third Division:

Albion Rovers
Annan Athletic
Berwick Rangers
Dumbarton
East Stirlingshire
Elgin City
Forfar Athletic
Montrose
Stenhousemuir
Stranraer

[ Bericht 0% gewijzigd door Barnet_Bee op 10-07-2008 20:45:57 ]

10/07/2008



The Gothenburg Greats: Part I

Aberdeen wint de Europa Cup. Het klinkt alsof ik erg veel heb gedronken en tegenwoordig is dat even onwaarschijnlijk als het winnen van de Jackpot van de Staatsloterij. Celtic of Rangers dat zou nog wel kunnen, maar Aberdeen? Die draaien tegenwoordig ergens mee in de middenmoot van de Minnie Mouse competitie, de SPL? Toch staat in de prijzenkast een Europa Cup. Het is de helaas verdwenen Europa Cup II die 25 jaar geleden werd veroverd door Real Madrid in de finale te verslaan op een koude, natte avond in Gothenburg. Een verrassing van formaat die het team van destijds de naam de “Gothenburg Greats” opleverde. Omdat komende zaterdag een benefietwedstrijd ter ere van deze wedstrijd wordt gespeeld op Pittodrie tussen Aberdeen en Manchester United een drieluik over deze bijzondere gebeurtenis.

Dat de benefietwedstrijd juist tegen Manchester United wordt gespeeld is logisch. De manager van Aberdeen in Gothenburg was namelijk Alex Ferguson, de kauwgom knauwende Schot. Nadat bleek dat een re-match tegen Real Madrid onbetaalbaar was (wat een walgelijk poenerige club is dat Real toch) werd er een belletje gepleegd naar Ferguson. Die hapte meteen toe, want Aberdeen blijft toch de plek waar zijn managerscarrière echt begonnen is. Daarbij komt nog dat Ferguson als een van de weinige levende mensen de “Freedom of the City of Aberdeen” heeft. Dit houdt in dat hij gewapend door Aberdeen mag lopen en deze wapens mag gebruiken als de stad wordt aangevallen. Nelson Mandela en Mikhail Gorbatsjov mogen dit ook, dus Ferguson is in een goed gezelschap.

Terugkijkend begon de opmars van Aberdeen in 1978, een goed jaar want mijn geboortejaar. Aberdeen besloot om Ferguson aan te stellen, die bij East Stirlingshire en St. Mirren goede resultaten had behaald. Aberdeen behoorde dat moment al bij de top, want het was het seizoen ervoor op plek twee geëindigd. De manager, Celtic legende Billy McNeill, had echter een aanbieding van zijn grote liefde gekregen en kon die niet weigeren. Aan Alex Ferguson dus de taak om dat te overtreffen en dat ging moeizaam in het eerste jaar. Ferguson had namelijk spelers in zijn team die ouder waren dan hijzelf was en zijn onbeschofte gedrag schoot veel spelers in het verkeerde keelgat. Achter zijn rug om kreeg hij de bijnaam “Furious Fergie” en het bestuur twijfelde of ze er wel goed aan hadden gedaan om een relatief kleine naam als Ferguson aan te stellen. Fergie’s geluk was dat destijds managers minder snel werden ontslagen dan tegenwoordig en hij mocht, ondanks een ietwat teleurstellende vierde plek, toch blijven.

Dat bleek een uitstekende keuzen, want Ferguson ging verder bouwen aan zijn team en begon respect af te dwingen bij zijn spelers. Aberdeen steeg na grote hoogten en op de laatste speeldag pakten Ferguson en zijn mannen de titel in de SPL. Voor het eerst sinds 1955 ging de schaal naar het noordoosten van Schotland en voor het eerst in vijftien jaar was er een andere club dan Celtic of Rangers kampioen geworden. Het zou het begin zijn van de “New Firm”, een periode waarin Aberdeen en Dundee United de rollen van de “Old Firm” overnam en de Schotse prijzen verdeelden. Lang zou het niet duren, maar het is een periode waar menig neutraal toeschouwer in Schotland graag over praat. Ferguson voedde het New Firm gevoel ook heel erg door flink af te geven op de Old Firm (Ferguson was een grote Rangers fan) en de media te beschuldigen de andere clubs te negeren. De grote vijand waar Fergie en zijn mannen zich tegen konden afzetten was gevonden.

Ferguson zou uiteindelijk tot 1986 blijven, waarna hij de scepter overnam bij Manchester United. In 1984 en 1985 werd nogmaals de Schotse titel gepakt. Ook Schotse bekers nam hij gretig in beslag. De Scottish Cup werd in 1982, 1983, 1984 en 1986 gewonnen, terwijl de League Cup in 1986 werd gewonnen. Het ultieme moment zat hier echt nog niet bij, dat vond namelijk plaats op die bewuste avond in Gothenburg. Daar zou Ferguson een prestatie leveren die misschien wel de grootste was in zijn hele leven. Later zou hij daarover zeggen: "I had done something worthwhile with my life". Een heel beladen uitspraak voor iemand die ondermeer driemaal de Champions League zou winnen en elf Premier League titel. Het maakt duidelijk dat de winst van de Europa Cup II wel een heel bijzondere prestatie is geweest.

De route naar de Europa Cup II liep via de nationale beker en als je een ding kan zeggen is dat Aberdeen die in 1982 meer dan verdiende. Iedere ronde stond er een zware wedstrijd op het programma, onder meer in de vierde ronde tegen Celtic. In de finale was Rangers de tegenstander. Rangers, een team dat in Aberdeen meer gehaat wordt dan welk ander team dan ook. Sommige fans van de Rangers zeggen dat de haat van Aberdeen richting Rangers groter is dan die van Celtic richting de Rangers. Overbodig om te zeggen dat Hampden Park goed vol zat voor deze finale. Op de bank van Rangers zat als manager de grootste speler die ze ooit hebben gehad in het blauwe gedeelte van Glasgow: John Greig. Wat had Ferguson dat graag willen zijn, maar zijn carrière bij Rangers was onmogelijk gemaakt door fanatieke supporters die het niet konden uitstaan dat Fergie met een katholiek was getrouwd. Gedesillusioneerd was Ferguson dan ook na twee seizoenen naar Falkirk vertrokken, ondanks dat zij goalgemiddelde ver boven de 1 op 2 liep. Met winst in deze finale kon Ferguson zijn gram halen op die sektarische fans, en wraak is de olie waarop Fergie loopt.

Greig was geen tactisch wonder als manager en Ferguson wist dat hij een goede kans maakte om hem af te troeven. Toch kwam Rangers als eerste op voorsprong, maar die werd weer ongedaan gemaakt dor Alex McLeish, de huidige manager van Birmingham City. Met een 1-1 stand na negentig minuten kwam het aan op verlengen. Hierin deed Ferguson enkele geniale omzettingen en via drie mensen die nu alle drie als manager aan de slag zijn in Schotland (zou het toeval zijn dat veel ex-spelers van Fergie nu manager zijn) werd het 4-1. Mark McGhee (nu Motherwell), Gordon Strachan (nu Celtic) en Neale Cooper (nu Peterhead) brachten deze stand op het bord en Ferguson kon buiten de Cup ook een lange neus trekken naar de fans van Rangers die hem hadden verketterd. Aberdeen ging dus in juli ook weer de grote bak in voor Europees voetbal, maar had de pech een van de vier clubs te zijn die voorrondes moest spelen.

Behalve Aberdeen moesten ook de bekerwinnaars van Zwitserland, Wales en Portugal deze voorronde spelen. Aberdeen moest uiteindelijk afreizen naar Sion om het tegen de plaatselijke FC op te nemen. Op papier een tegenstander die ze moesten kunnen hebben, maar die zeker niet onderschat mocht worden. Ferguson motiveerde zijn team tot op het bot en Aberdeen speelde zijn beste wedstrijd tot dan toe. De Zwitsers werden werkelijk afgeslacht en mochten gelukkig zijn dat er na negentig minuten slechts 7-0 op het scorebord van Pittodrie stond. In Zwisterland zelf deed Aberdeen het nog eens dunnetjes over en wonnen de Schotten met 1-4. De eerste en tweede ronde werden daarna ook gewonnen van respectievelijk Dinamo Tirana en Lech Poznan. Ferguson was tevreden, want vooraf was zijn doel geweest om minimaal de laatste acht te halen en daar waren zijn mannen in geslaagd.

11/07/2008



The Gothenburg Greats: Part II

Aberdeen zat dus in de kwartfinale met enkele heel grote namen als mogelijke tegenstander. De club kon namelijk loten tegen Barcelona (die de Europa Cup II een jaar eerder wonnen), Real Madrid, Internazionale, Paris Saint-Germain en Bayern München. Het werd uiteindelijk de laatste club en de hele stad was in rep en roer, want zo’n grote naam komt niet iedere dag op bezoek. Bayern München had in de tien jaar daarvoor driemaal de Europa Cup I gewonnen en had net naast de Duitse titel gegrepen, waardoor ze in het EC II toernooi terecht waren gekomen. Overigens pakte de Duitse kampioen HSV de EC I in 1983, wat nogmaals bewees dat Bayern niet van zomaar een ploeg de titelstrijd had verloren. In Aberdeen keek iedereen erg tegen de Duitsers op en er waren weinig fans die hun team een kans gaven, maar ze zouden er hoe dan ook een feest van maken.

Bayern was in de kwartfinale terecht gekomen via overwinningen op Torpedo Moskou en Tottenham Hotspur. Vooral tegen die tweede tegenstander maakten de Duitsers veel indruk. In het Olympiastadion werd de club uit Noord-Londen op een hoopje gespeeld. Maar liefst 4-1 werd het en 5-2 over twee wedstrijd gezien. Erg indrukwekkend, aangezien de Spurs vooraf werden gezien als een van de favorieten voor de eindzege in de EC II. Gelukkig was er destijds nog geen sprake van geplaatste en ongeplaatste teams, waardoor deze twee favorieten elkaar al in de tweede ronde hadden getroffen. Nu mochten de Münchenaren dus opnieuw naar het Britse eiland, maar eerst was er de wedstrijd in München waar opvallend weinig fans op af kwamen. Het Britse vak was natuurlijk wel uitverkocht, maar de Duitse toeschouwers zagen deze wedstrijd als een formaliteit. Aberdeen had namelijk nog nooit wat gepresteerd in Europa.

In München miste Aberdeen zijn sterspeler Gordon Strachan en Ferguson besloot daarom erg verdedigend te starten. Bayern zette meteen druk en zowat de hele wedstrijd werd doorgebracht op de helft van de Schotten. Die gaven echter geen krimp en bij de rust stond het nog steeds 0-0. De grote vedetten van Bayern, Paul Breitner, Uli Hoeness and Karl-Heinz Rummenigge, wisten niet wat ze meemaakten en gaven in de tweede helft extra gas. Jim Leighton, de keeper zonder voortanden, had echter een superavond in München en hield alles eruit. De Duitse showboys raakten steeds meer gefrustreerd, want met een 0-0 naar de Schotse oliestad afreizen was geen aantrekkelijk vooruitzicht. Er werd nog een tandje bij geschakeld, maar de mannen van Fergie hielden het vol. 0-0 en “everything to play for” in Schotland.

Het was een koude, mistige nacht in maart en Aberdeen en Bayern München stonden voor de tweede maal in korte tijd tegenover elkaar. Pittodrie was stampensvol met 24.000 fans en in de verte huilden de misthoorns van de schepen. Deze wedstrijd had vooraf al alles in zich om legendarisch te worden en dat werd hij dan ook. Strachan was er weer bij en die kon de ploeg net dat tikje extra geven wat nodig kon zijn om de Duitsers uit hun ritme te brengen. Ferguson had zijn spelers opgedragen om fel van start te gaan en de sterspelers van de Duitsers hard aan te pakken. Zo wilde hij laten blijken aan de tegenstander dat er niets te halen zou zijn in Aberdeen.

Zo gezegd, zo gedaan. De Duitsers werden met enige regelmaat onder de graszoden gestopt en voelden zich erg onwennig op het intimiderend Pittodrie. In de eerste minuten kreeg Aberdeen een aantal goede kansen, maar het was Bayern dat tegen de verhouding in op 0-1 kwam. Klaus Augenthaler was de gevierde man en ineens leek kwalificatie ver weg. Met klassiek “kick & rush” probeerde Aberdeen de Duitse muur te ontregelen en het had uiteindelijk succes. Eerst kopte Alex McLeish de bal snoeihard op de lat, maar vlak voor de rust had Neil Simpson meer succes en met 1-1 gingen beide clubs de kleedlokalen weer in. De sfeer op de tribune werd beter en beter, want al 135 minuten lang was Aberdeen gelijkwaardig aan het grote Bayern. Enige vrees was dat de ploeg zich in de eerste helft al had leeggespeeld in het fysieke gevecht, maar dat was een zorg voor later.

De tweede helft was geen verwennerij voor de liefhebber van goed voetbal, want het was opnieuw een fysieke slijtageslag. Via Hans Pfügler kwam Bayern opnieuw op voorsprong en Aberdeen stond voor de moeilijke opgave om twee doelpunten te maken om nog door te gaan. Ferguson zette er nog een spits in om alles of niets te spelen. Het doel van de Duitsers werd flink onder vuur genomen en de verdediging kraakte in al zijn voegen. Met overtredingen hield Bayern zich overeind, maar overtredingen betekenden ook gevaarlijke vrije trappen. Via een van die vrije trappen werd McLeish bereikt die de bal vol op zijn plaat nam. Snoeihard vloog de bal langs Muller in de touwen. Het was weer gelijk en met nog een klein kwartiertje op de klok zat Aberdeen weer volop in de race.

Een van de spelers die Ferguson had ingebracht was John Hewitt. Hewitt was een redelijke speler bij Aberdeen, maar flopte daarna bij Celtic. Daarna werd hij een soort antiheld, die veel blunders maakte in zijn carrière. Hij probeerde het nog als manager, maar zelfs bij Dundalk en Cove Rangers lukte het niet. Tegenwoordig is hij werkzaam in, hoe kan het ook anders in Aberdeen, de olie-industrie. In 1983 had hij echter zijn topjaar en een van zijn hoogtepunten dat jaar vond plaats in die wedstrijd tegen Bayern. Slechts twee minuten was Hewitt op het veld toen hij de bal voor zijn voeten kreeg. Hewitt dacht niet na en tikte de bal door de benen van Muller. 3-2 en Pittodrie ontplofte. Nog elf minuten was de club af van de halve finale en op de tribune werden ze helemaal gek van geluk en de zenuwen.

Uiteraard werd de boel dichtgegooid door Ferguson om die elf minuten ongeschonden door te komen. Dat leek te lukken totdat Rummenigge de 3-3 op zijn voeten had. Jim Leighton maakte echter een van zijn mooiste en belangrijkste reddingen uit zijn leven. Het cliché luidt dat Duitsers pas verslagen zijn als ze in de bus zitten, dus het was nog even billenknijpen voor de fans van Aberdeen. De tijd tikte nog nooit zo sloom weg al op die avond en er werd wat afgescholden op de tribune. Men vermoedde een complot tussen de Duitsers en de UEFA, maar die gedachten verdwenen in de ijskoude mist toen de scheidsrechter affloot. Aberdeen in de halve finale van een Europese Beker. Het is een understatement om te stellen dat het nog lang onrustig bleef in Aberdeen.

12/07/2008



The Gothenburg Greats: Part III

In de halve finale had Aberdeen veel geluk, ze mochten het namelijk opnemen tegen Waterschei. Waterschei? Inderdaad, niet echt een bekende naam vandaag de dag. Tegenwoordig staat Waterschei, na de fusie met stadsgenoot Winterslag, namelijk bekend als Racing Genk en is het een redelijk grote naam in België. Destijds was Waterschei ook best een ploeg waar rekening mee werd gehouden. De Limburgers wonnen in zowel 1980 als 1982 de "Beker van België" en na redelijke resultaten in het eerste Europese avontuur, ging het nu helemaal fantastisch. Vooral thuis, tussen de dampen uit de mijnschachten, was de ploeg onverslaanbaar. De eerste drie rondes werd er met 7-1, 4-1 en 3-0 gewonnen. Aberdeen was dus gewaarschuwd, maar had het geluk eerst thuis te mogen spelen.

Waar tegen Bayern in de eerste wedstrijd erg verdedigend werd begonnen, besloot Ferguson nu meteen de tegenstander bij de strot te grijpen en niet meer los te laten. De Belgen, toch ook geen kleintjes, werd compleet overdonderd. Dougie Bell speelde zijn beste wedstrijd in zijn carrière op het Schotse middenveld, zonder te scoren. Black, Simpson en McGhee scoorden voordat de Belgen wat terugdeden. Aberdeen was echter niet tevreden met de 3-1, gezien de thuisvorm van Waterschei en via Weir en McGhee kwam de 5-1 op het scorebord. Aberdeen had zo goed gespeeld dat de return slechts een formaliteit was. De 1-0 nederlaag zal dan ook niemand wat geïnteresseerd hebben. Aberdeen stond in de finale en mocht het in Gothenburg opnemen tegen Real Madrid.

Real Madrid dus, de grootste naam in het Europese voetbal. Vooraf was de club al de grote favoriet voor de beker en ze waren al een eind op weg door de finale te halen. Veel hadden gehoopt dat de finale tussen de Spaanse grootheden Barcelona en Real Madrid zou gaan, maar Barcelona vloog er eerder uit. Aberdeen werd dus de tegenstander en weinig mensen gaven de Schotten een kans. Goed, de stunt tegen Bayern was uniek, maar een tweede keer zoiets uithalen zou wel erg lastig worden. Alleen al door dat maagdelijk witte shirt en de aanwezigheid van Alfredo di Stefano als coach op de bank van Real Madrid zou Aberdeen zou in de war raken dat de beker wel naar Madrid moest gaan, was de algemene opinie.

Op 11 mei 1983 zou de wedstrijden worden gespeeld en die dag was er geen plek op een boot of vliegtuig meer te krijgen vanuit Schotland naar Zweden. Gothenburg zag rood van de Schotten, die de taxfreeshops op de boten helemaal hadden leeg gekocht. De hele dag was het dan ook feest in Gothenburg. Spanjaarden, famous for not travelling, waren maar met een paar honderd man aanwezig en zagen het met gefronste wenkbrauwen aan. Ze snapten niet dat de Schotten al zo aan het feesten waren, terwijl de wedstrijd nog gespeeld moest worden. Misschien dat de fans van Aberdeen wel een regendans aan het doen waren, want een slecht veld zou in het voordeel zijn van hun club. Of het een regendans was of niet, het werkte, want het ging de rest van de dag gieten in de Zweedse stad. Het veld in het Ullevi stadion was zompig en loodzwaar geworden. De gladde, Spaanse vedetten keken al geïrriteerd bij de warming-up, terwijl Ferguson met een grote grijns stond te kijken.

Ferguson had, voor het psychologische effect, Jock Stein uitgenodigd voor deze wedstrijd. Stein, de grootste Schotse manager ooit, die ondermeer de Europa Cup I in 1967 had gewonnen met Celtic gaf de spelers advies en vertelde over zijn ervaringen met Europese finales. Verder gaf hij Ferguson het advies om een goede fles whiskey te kopen voor Di Stefano en hem wat te paaien, om zo een beetje een onderdanige indruk te wekken. Op die manier zou Di Stefano misschien kunnen denken dat Aberdeen allang blij was met het bereiken van de finale en zichzelf weinig kans gaf in de finale. Of “De Blonde Pijl” dat heeft gedacht na het krijgen van de fles whiskey is onbekend, maar het zou zomaar kunnen dat het heeft geholpen.

Behalve dat Real Madrid een grotere naam had in het voetbal spraken ook de statistieken in het voordeel van de Spanjaarden. De vier jaar voor deze finale was er namelijk drie maal een Spaanse winnaar geweest. In 1980 was Valencia dat de finale won van Arsenal. De coach van Valencia op dat moment was… Di Stefano. Real Madrid zelf had ook al ervaring met Europa Cup II finales, want in 1971 stond de club ook al in de finale. Deze ging, na penalty’s, verloren tegen Chelsea. Real Madrid had een team dat barste van de sterren en achterin stonden enkele slagers, ondermeer het scheermes Camacho. Aan Real Madrid zat toen, net als tegenwoordig een Nederlands tintje, want John Metgod was centrale verdediger in dat team.

Voor de wedstrijd zat Ferguson weer flink te dubben of hij moest starten zoals tegen Bayern, dus erg behoudend, of zoals tegen Waterschei, vol op de aanval. Hij liet een bal op het veld vallen en die bleef doodstil liggen in het gras. De tactiek was dus snel bepaald, er zou hoofball worden gespeeld. Dat het een succesvolle keuze was bleek al in het begin. Binnen de vijf minuten was er een bal op de lat geweest na een schitterende volley van Black en, veel belangrijker, had diezelfde Black al een doelpunt gemaakt. De spits van Aberdeen was er als de kippen bij toen McLeish een hoge bal doorkopte. Het vervelende aan de voorsprong was dat niemand die verwacht had en er ineens twijfel ontstond bij de Schotten. Ferguson ging daarom, zoals we van hem gewend zijn, als een Tokkie staan schreeuwen langs de kant, maar de twijfel bleef en Real Madrid kwam langzaamaan in de wedstrijd.

De Madrilenen kregen enkele kansen en in de vijftiende minuut zelfs eentje die niet te missen was in de vorm van een penalty. Leighton kon hem niet stoppen en Juanito maakte de 1-1. Misschien wel een geluk bij een ongeluk, want hierdoor kon Aberdeen weer zijn fysieke spelletje spelen. Een doelpunt zat er helaas niet meer in voor ze en in de 87e minuut moest ook nog spits Eric Black eruit. Ferguson besloot Hewitt, de held tegen Bayern, erin te zetten. Die speelde echter zo waardeloos, dat Fergie hem in de verlenging er alweer uit wilde halen. Achteraf een geluk, want via een counter in de 112e minuut kwam de bal vrij op de linkerkant voor Aberdeen. Hewitt deed zijn eerste goede actie van de wedstrijd door goed mee te lopen. McGhee gaf hem perfect voor en Hewitt kopte hem langs Agustin.

De spelers van Real Madrid, die erbij liepen als verzopen katten, waren er zo door van slag dat ze in de laatste acht minuten niet echt meer een uitgespeelde kans kregen. Aberdeen won dus de cup en de 14.000 meegereisde fans werden helemaal gek. Ook in Aberdeen zelf ging het helemaal los en Union Street veranderde in een openlucht disco. De volgende dag kregen de Gothenburg Greats een parade in een open bus aangeboden door de stad en maar liefst 100.000 mensen stonden langs de kant om hun helden eer te bewijzen. Zelfs tijdens de eerste landstitel stonden er niet zoveel mensen langs de kant en dit aantal zou ook nooit meer bereikt worden. Met het winnen van de Europese beker was de club ineens naast de beide Old Firm clubs gekomen, was het gevoel van de mensen. Aberdeen was definitief een van de topclubs geworden en van een tweestrijd zou geen sprake meer zijn. Helaas voor hen is dat sinds eind jaren tachtig toch weer het geval.

Aberdeen zou een seizoen later ook de Europese Supercup winnen. Het is de enige Schotse club die daarin geslaagd is. HSV werd in Duitsland op 0-0 gehouden met de “Bayern-taktiek”. In Aberdeen speelde Aberdeen een schitterende wedstrijd en won met 2-0 dankzij goals van Simpson en McGhee. In de lijst van “Best European Games at Pittodrie” staat deze wedstrijd als derde geklasseerd, na de Bayern en Waterschei. Zo succesvol als in 1983 zou de club niet meer zijn in Europa. Landelijk bleef de club tot eind jaren tachtig top en tegenwoordig is de club een van de vele clubs die bij de subtop behoort. Een serieuze aanval op de top zit er niet echt in als je spelers als Dave Bus en Jeffrey de Visscher haalt. Toch denk ik dat Aberdeen de enige club is die het potentieel heeft om de Old Firm te bedreigen. De Edinburgh clubs zitten toch teveel in elkaars vaarwater en er de stad is minder voetbal-minded dan een Aberdeen. De toekomst zal uitwijzen of we nog ooit een topclub krijgen in Aberdeen. Stiekem zou het wel mooi zijn, als was het maar voor de spanning in de Schotse competitie

Aberdeen: Euro Giants

13/07/2008



Aberdeen v Manchester United 0-2

En gisteren was dan eindelijk de benefietwedstrijd tussen Aberdeen en Manchester United. Het werd 0-2 voor de Mancunians via een penalty van Carrick en een doelpunt van de goed spelende Rooney. Ferguson had een sterk team opgesteld ter ere van de wedstrijd die in het kader stond van de “Gothenburg Greats”. Voor het eerst in jaren was Pittodrie weer eens stijf uitverkocht en die zagen vlak voor de rust Carrick de 0-1 maken en rond de 60e minuut Rooney 0-2. Na deze wedstrijd kan de echte voorbereiding beginnen voor Aberdeen met ondermeer een trainingsstage in Nederland.

14/07/2008



Scottish Clubs in Europe 2008/2009, Part I

We zijn niet eens halverwege de maand juli en de eerste Schotse club ligt er al uit in Europa. Hibernian heeft de twijfelachtige eer om deze club te zijn. De club uit Edinburgh mocht, na de vierde plek vorig seizoen, uitkomen in de zeer prestigieuze Intertoto Cup. Tegenwoordig is die Cup aardig uitgekleed wat dan weer als voordeel heeft dat je amper wedstrijden hoeft te winnen om al in de UEFA Cup terecht te komen. Aangezien Schotland redelijk hoog staat op de Europese ranglijst zou het voor Hibs betekenen dat ze slechts twee rondes hoefden te winnen om in de (voorronde) UEFA Cup terecht te komen. De loting bepaalde dat de eerste tegenstander Elfsborg was uit Zweden en dat een eventuele overwinning zou uitmonden in een wedstrijden tegen Riga of een watertandende wedstrijd tegen de Ieren van Bohemians. Het zou natuurlijk wel een droomaffiche zijn om het door Ieren opgerichte Hibernian te zien spelen tegen de Bohemians.

Ondanks dat de Zweedse competitie geen flikker meer voorstelt (de kampioen moet al in de eerste voorronde van de Champions League uitkomen, samen met kampioenen uit Luxemburg, Albanië en Moldavië) bleek Elfsborg geen misselijke tegenstander. De club stond namelijk tweede in de competitie, die al in volle gang was. De manager van Hibs, Mixu Paatelainen, was er dan vooraf ook niet gerust op, terwijl veel fans het al over de clash tegen Bohemians hadden. De ongerustheid van de Fin bleek terecht, want op Easter Road werd Hibernian al met 0-2 overklast. Zweeds international Anders Svensson (ex-Southampton) was de grote man en eigenlijk was het al over na een wedstrijd. De wedstrijd in Zweden werd opnieuw een teleurstelling voor de Hi-Bees, want wederom werd er met 2-0 verloren. De conclusie is dat er nog veel werk aan de winkel is in het groene deel van Edinburgh.

Ook wel logisch, aangezien die Zweden al bezig zijn in de competitie. Aan de andere kant is die 0-2 thuis wel hard aangekomen.

15/07/2008



Annan Athletic: A New Face in the League

De een zijn dood is de ander zijn brood, luidt het cliché. In Schotland ging dit cliché afgelopen seizoen zeker op met het verdwijnen van Gretna. De club, die in drie jaar van de laagste naar de hoogste divisie was gepromoveerd, bleek een luchtbel van jewelste. Even leek het er nog op dat de club weer werd teruggezet naar de laagste divisie, maar zelfs dat bleek er niet in te zitten. In juni werd de stekker uit Gretna FC getrokken en over een paar jaar zal het stadje weer alleen bekend zijn vanwege de Las Vegas-achtige trouwerijen en niet meer vanwege de voetbalclub. Er zal ooit wel weer een club in Gretna worden opgericht, maar die zal (net zoals Gretna tot aan 2002) in de lagere regionen van het Engelse voetbal gaan uitkomen.

Het verdwijnen van Gretna opende wel perspectieven voor andere club. Schotland heeft namelijk, evenals Nederland tot aan dit seizoen, een gesloten competitie. Promotie naar en degradatie uit de profcompetitie is niet mogelijk. Vandaar dat je niet bij de 42 clubs kunt komen zonder dat er eentje failliet gaat. Dat was nu het geval met Gretna en veel ambitieuze clubs dienden een aanvraag in. Zelf hoopte ik dat enkele illustere namen uit het verleden zouden proberen gekozen te worden. De naam van Third Lanark zong rond, maar helaas bleek deze legendarische club uiteindelijk toch geen verzoek in te dienen.

Uiteindelijk waren er vijf clubs die een verzoek indienden: Annan Athletic, Spartans, Edinburgh City, Cove Rangers en Preston Athletic. Een beetje teleurstellend was dat wel, want als stadionfreak kan ik van vier van de vijf clubs niet echt wild worden. Alleen Edinburgh City heeft een apart stadion. Die spelen namelijk in het Meadowbank Stadium, ooit gebouwd voor de Commonwealth Games en een stadion dat lange tijd ex-profclub Meadowbank Thistle als bespeler had. Ik hoopte dus heel erg dat deze club gekozen zou worden, maar uiteindelijk werd het Annan Athletic, een club die ironisch genoeg vlakbij Gretna speelt (op zo’n acht miles afstand).

Annan Athletic dus, een club die mij weinig tot niets zegt. Het stadion, Galabank Stadium, is een nieuwbouw gevalletje onder enig origineel element. Er kunnen 3.500 mensen in, waarvan er maar liefst 500 kunnen zitten. Lichtmasten heeft het stadion niet, maar een van de voorwaarden om mee te mogen doen in de League was dat de club die zou laten aanleggen. De planning is dan ook om dat te gaan doen in de komende maanden, want in de winter kan het nogal eens donker zijn in Schotland. Positief aan het stadion zijn de faciliteiten, die zijn dik in orde en mede daardoor heeft de club de stemming gewonnen.

Rondneuzend in de geschiedenis van de club valt me vooral het oprichtingsjaar er op. Dat is namelijk 1942, middenin WO II. Een raar moment om een club op te richten, maar in Annan deden ze het. De club kwam wisselend uit in de lagere divisies van Schotland en Engeland, dat laatste is makkelijk te verklaren door de ligging van Annan vlak bij de Engelse grens. Pas in 1987 werd kwam de club terecht in de East of Scotland League, een van de vier regionale divisies net onder de League. In die competitie was Annan erg succesvol met titels in 1990 en 2000 en twee Cup Finals in de East of Scotland Cup. Op sportief vlak is het dus zeker geen verkeerde club.

Doordat het sportief erg aardig op de rails stond besloot de club in 2000 een gooi te doen naar een plek in de Scottish League. De Schotse FA had besloten de League van 40 clubs uit te breiden naar 42 en Annan had wel oren naar een van die twee plekken. Er werd echter gekozen voor twee clubs uit de Highland League: Elgin City en Peterhead. In 2002 was er opnieuw een plekje vacant en Annan hoopte dat zij ditmaal wel zouden worden gekozen, maar ook ditmaal ging de plek aan hun neus voorbij. De poenerige rivaal Gretna werd gekozen en ondanks het treurige einde van die club hebben ze wel voor spektakel gezorgd.

Door dat einde was er dit seizoen weer een kans. Annan had eigenlijk op sportief vlak een erg matig seizoen doorgemaakt. Waar de club in 2007 voor de derde, en waarschijnlijk laatste, keer de East of Scotland League won, werd de club afgelopen seizoen slechts zevende. Achter de drie andere kandidaten voor de League uit de EoS League (Cove Rangers was de enige kandidaat uit een andere divisie). Voor de League clubs was dit echter geen reden om niet te stemmen op Annan. Grote favoriet Spartans lag er al snel uit door het arrogante gedrag van de club vooraf aan de verkiezing, terwijl Edinburgh City toch een probleem had door zijn Oostblokstadion. Preston was nooit echt serieus kandidaat, en Annan versloeg in de laatste stemronde Cove Rangers in een rechtstreeks duel. Komend seizoen maar eens afwachten wat de Galabankies laten zien in de Third Division. Ik ben in ieder geval benieuwd.

16/07/2008



A Scheidt Player

“Shittu slaat bod van de Rangers af”, was de afgelopen dagen te lezen in de Schotse kranten. Danny Shittu, een verdediger van Watford die buiten zijn verdedigende kwaliteiten, in Engeland vooral bekend om zijn rare achternaam. Op het moment dat Shittu aan Rangers werd gelinkt moest ik meteen denken aan de slechtste aankoop die Celtic ooit heeft gedaan: die van Rafael Scheidt. Buiten het feit dat het een dramatische speler was en hij een vermogen kostte aan transfersom en loon, viel hij vooral op door zijn achternaam die makkelijk te verbasteren is tot ‘Shit’. Scheidt is eigenlijk exemplarisch voor de periode John Barnes. Deze ex-vedette van Liverpool kwam onervaren naar Celtic en deed het er zo dramatisch dat hij nergens meer een kans heeft gekregen. Een van de redenen waarom hij weg moest was het aankopen van deze Scheidt voor maar liefst vijf miljoen en dat terwijl Barnes Scheidt alleen maar op videoband had gezien. Niet erg slim dus om als beginnend manager al je geld om een aankoop te zetten die je nog nooit hebt zien spelen.

Rafael Scheidt is een van de zogenaamde “Luxemburgo internationals”. In de tijd dat Luxemburgo bondscoach was van Brazilië werden de meest onbekende namen opgeroepen voor het Braziliaanse elftal. Deze spelers werden daarna door hun zaakwaarnemers aangeboden bij Europese clubs en een Braziliaans international doet het altijd goed. Deze zaakwaarnemers bleken later weer lijntjes te hebben naar Luxemburgo, die weer een aardig bedragje kreeg voor het opstellen van deze spelers. Corrupt natuurlijk, maar ook enorm dom van de Europese clubs om deze spelers te kopen op basis van een videobandje en het feit dat de desbetreffende speler interlands had gespeeld voor Brazilië. Onbegrijpelijk dat er voor zulke grote bedragen niet even naar Brazilië wordt gevlogen om de speler te bekijken. Zo’n vliegticket moet er dan toch ook wel afkunnen?

Bij Scheidt was dit dus niet het geval. Scheidt speelde bij Gremio, een club die vooral Ajacieden zich nog wel kunnen heugen. Het was ook de club waar hij zijn jeugdopleiding had genoten. Eenmaal in de selectie bleek Scheidt niet mee te kunnen en werd verkocht aan een Japanse club. Daar deed hij het redelijk en Gremio haalde hem terug, waar hij uitgroeide tot international en drie onbelangrijke oefenwedstrijden speelde. De speler werd blind door Barnes gekocht voor vijf miljoen pond en is nog steeds een van de allerduurste transfers die Celtic ooit heeft gemaakt. In totaal heeft Rafael Scheidt bijna zes miljoen pond gekost, een bedrag dat Celtic in die tijd wel erg goed kon gebruiken. Het was zowat het hele transferbudget wat Barnes tot zijn beschikking had.

In Glasgow kwamen ze er achter dat Scheidt eigenlijk niet zoveel kon en na drie matige wedstrijden verdween hij op de bank. In de pers werd hij omschreven als een: “slow, unskillful, and lazy player”. Een miskoop pur sang en zijn naam zorgde voor veel woordspellingen in de Schotse tabloids. De makkelijkste is natuurlijk “A Scheidt Player”. Barnes vloog er na minder dan een jaar uit en Martin O ‘Neill kwam. Hij wilde Scheidt wel een kans geven, maar schrok zich kapot toen hij hem zag spelen in een oefenwedstrijd. De Braziliaan kon namelijk niet mee in een oefenwedstrijd tegen Bray Wanderers (een semi-profclub uit Ierland) en werd aan alle kanten voorbij gespeeld. Uiteindelijk werd er met Scheidt een regeling getroffen en mocht hij transfervrij vertrekken. Tegenwoordig speelt hij voor de club Shaanxi Boarong uit China. Dat zal meer zijn niveau zijn voor deze speler die in ieder geval nooit meer hoeft te werken aan het eind van zijn loopbaan.

quote:

Op woensdag 16 juli 2008 22:36 schreef Cruoninga het volgende:
Annan en Cove Rangers hebben uiteindeijk een beslissingswedstrijd moeten spelen om deelname in the league?? Waar is die wedstrijd gespeeld? Jammer dat Edinburh City het niet werd. Dat is vanwege Meadowbank? Zo gaan het ook afbreken toch binnenkort?

Waar haal je al die info trouwens weg Barnet Bee? Erg leuke stukjes.

Nee, geen beslissingswedstrijd. Er was een beslissende stemronde tussen beide clubs. Op het veld zou Cove dik winnen. Annan was afgelopen jaar sportief de slechtste club van de vijf. De ligging (vlakbij Gretna) en de faciliteiten hebben de doorslag gegeven. De eigenlijke favoriet Spartans gedroeg zich vooraf zo arrogant, dat de clubs die club daarom niet hebben gekozen.

Meadowbank gaat inderdaad platgegooid worden en ze willen er dan een kleiner stadion voor in de plaats zetten.

De info is een combinatie van eigen kennis, websites van clubs en als ik ergens niet uitkom mail ik de club.Ik heb ook een flink aantal boeken over Schots voetbal en Celtic in het bijzonder. Daar kan ik ook veel informatie uit halen. In tegenstelling tot Engelse clubs, krijg je in Schotland bijna altijd antwoord. Dat heb ik ook gemerkt als ik stadions ga bekijken, in Engeland doen ze erg moeilijk, terwijl ze je in Schotland erg hartelijk ontvangen. Geweldig land. Het is dat het eigenlijk alleen per vleigtuig bereikbaar is, anders zou ik vaker naar Schotland gaan dan naar Engeland.

[ Bericht 3% gewijzigd door Barnet_Bee op 17-07-2008 10:03:37 ]

quote:

Op woensdag 16 juli 2008 22:46 schreef Cruoninga het volgende:
Dit was trouwens de OP waar ik mee bezig was, had alleen nog wat geschreven over Celtic, Aberdeen en een beetje Hamilton, maar misschien ben jij meer de persoon om dit (af) te maken. Misschien is een kopje ' fans op fok' ook leuk, waarbij bij elke club wordt vermeld welke fokkers sympathie voor die club koesteren. De Old Firm zal wel overheersen, maar ook Hibs, Hearts en Aberdeen zullen wel een paar user achter hun naam krijgen.

Ik zou het juist leuk vinden als je dit zou afmaken. Hoe meer Schots nieuws, hoe beter. Misschien ook wel mooi om dat als OP te gebruiken.

Dat van die fans op Fok is ook een leuk idee’tje voor de OP. Mijn club in Schotland is Celtic en ik heb sympathie voor Greenock Morton.

quote:

Op donderdag 17 juli 2008 12:11 schreef Cruoninga het volgende:
Is Spartans die club uit Edinburgh die voeger ook op profniveau actief was? Of waar komen ze anders vandaan?

Ze komen uit Edinburgh. Zover ik weer hebben die altijd in de East of Scotland League gespeeld en nooit op profniveau. Het is zo'n universiteitsploeg.

17/07/2008



The First Black Player in Scotland

Waar in Engeland Viv Anderson eind jaren zeventig pas de eerste gekleurde speler was in het nationale elftal, had Schotland zijn eerste donkere international al in 1881. Om een of andere onverklaarbare reden is kleur nooit een issue geweest in het Schotse voetbal, want na 1881 zijn er nog diverse andere donkere spelers geweest die het donkerblauwe Schotse shirt hebben aangetrokken. Er kan er echter maar een de eerste zijn en voor de Schotten was dat Andrew Watson. Watson werd in 1857 geboren in Brits Guyana (een buurland van Suriname) als zoon van een Schotse suikerplantage-eigenaar en een lokale vrouw. Watson werd nooit verstoten door zijn vader en genoot daardoor enkele topopleidingen in Londen en Glasgow. Hij bleek erg slim te zijn en maar liefst drie studies tegelijk te kunnen volgen. Daarnaast deed hij aan sport in zijn vrije tijd en met name in voetbal blonk hij uit.

Naast het voetballen voor het universiteitsteam, besloot hij ook bij een lokale club te gaan spelen. Via de Glasgowse clubs Maxwell FC en Parkgrove FC kwam hij terecht bij de sterkste club ter wereld van dat moment: Queen’s Park, eveneens uit Glasgow. Er was nog geen echte competitie (de Scottish League werd pas in 1990 opgericht), waardoor de Scottish FA Cup de hoogst haalbare prijs was. Deze cup werd regelmatig gewonnen door Queen's Park, wat op dat moment echt een droomteam had. Watson werd door die SFA Cup winst de eerste donkere speler die een grote prijs won. Ook de Charity Cup, een andere prestigieuze cup, ging geregeld naar Queen’s Park, wat in Watson een waardevolle rechtsback had. De club deed zelfs een aantal keer mee aan de Engelse FA Cup, op dat moment de belangrijkste prijs ter wereld aangezien er in Engeland ook nog geen competitievoetbal was. Queen's Park behaalde in 1884 en 1885 de finale en is daarmee naast Cardiff de enige niet-Engelse club die de FA Cup Final heeft bereikt.

Met Watson ging het ondertussen ook erg goed. Hij werd uitgenodigd voor het Schotse elftal en bij zijn debuut in 1881 stond er meteen een uitwedstrijd tegen de Auld Enemy op het programma. De Kennington Oval in Londen was de plaats van handeling en de Schotten lieten daar nogmaals zien dat zij het sterkste voetballand ter wereld waren. Maar liefst 1-6 werd het en de Schotten lieten de Engelsen verbijsterd achter. Watson deed het erg goed als rechtsback in die wedstrijd. In 1880-1881 schreef Scottish Football Association Annual het volgende over Watson: "Watson, Andrew: One of the very best backs we have; since joining Queen's Park has made rapid strides to the front as a player; has great speed and tackles splendidly; powerful and sure kick; well worthy of a place in any representative team." Maar ook buiten het veld maakte Watson veel indruk en hij werd player-secretary van de club (een zeer belangrijke, eervolle baan).

In Engeland had hij erg veel indruk gemaakt en na een 5-1 overwinning van de Schotten op de Engelsen op Hampden Park kreeg hij een uitnodiging van Londen Swifts uit Engeland. Watson kon bij deze club een aardig zakcentje verdienen en ging in op het aanbod. Hiermee was meteen zijn interlandloopbaan afgelopen, want de Schotse FA nodigde geen spelers uit die in het buitenland speelden. Na twee jaar in Engeland, besloot Watson in 1884 te gaan spelen voor Corinthians. Deze prestigieuze club was het Engelse antwoord op Queen's Park. Ze waren ook zuivere amateurs en geloofden in de puurheid van de sport. Via de Liverpoolse club Bootle, kwam Watson weer terecht in Glasgow, bij zijn geliefde Queen’s Park. Daar sloot hij zijn loopbaan af, waarna hij emigreerde naar India. Daar stierf Watson in 1902 aan een onbekende ziekte. In 1926 werd zijn naam toch weer genoemd in Schotland. Watson werd namelijk gekozen als rechtsback in het Schotse Elftal allertijden (dat ging destijds over de eerste vijftig jaar van het team). Door alleen te stellen dat hij de eerste donkere voetballer in Schotland was doe je hem dan ook flink tekort, want dit bewijst dat het een geweldige voetballer was.


Andrew Watson, staand in het midden

De Schotten speelden destijds als enige de zogenaamde passing game. In Engeland was bijvoorbeeld de rugbystijl van voetballen nog erg populair. Toen in 1888 in Engeland profvoetbal officieel werd ingevoerd kochten ook veel Engelse clubs veel Schotten, omdat die technisch superieur waren.

Dat zijn zogenaamde caps. Je kreeg zo'n petje als je een interland speelde. In de UK noemen ze het aantal interlands dat iemand heeft gespeeld daarom nog steeds 'caps'.

quote:

Op donderdag 17 juli 2008 20:19 schreef Kriegel het volgende:
Grappig van die caps, nooit geweten dat dat daar vandaan kwam.
[..]

Wat moet ik me daar dan bij voorstellen? Een speelstijl zoals bijvoorbeeld totaalvoetbal of eerder een van de verschillende vormen van pre- Association Football, dus met andere regels e.d.?

Met de bal lopen totdat een tegenstander hem afpakte of de lange bal naar voren. Overspelen werd in de beginjaren van het voetbal in Engeland als laf gezien. Pas toen de Schotten, die de bal wel naar elkaar overspeelden, keer op keer de Engelsen versloegen gingen de Engelsen ook overspelen.

quote:

Op donderdag 17 juli 2008 20:52 schreef Cruoninga het volgende:
Queens Park, legendarische club. Nog altijd de bespeler van wat 's werelds oudste voetbalstadion heet te zijn: Hampden Park. In de jaren 50 was Queens Park met enkele tienduizenden vaste bezoekers toch ongeveer net zo groot als Celtic en Rangers? Weet jij hoe het zat met die oude verhoudingen in Glasgow, Barnet?

Queen's Park is inderdaad lange tijd even groot geweest als Celtic en Rangers. Met Third Lanark en Clyde had je nog twee clubs die tienduizenden toeschouwers trokken. Partick Thistle was dan weer wat kleiner, maar had zo nu en dan ook meer dan 40.000 man op de tribune.

De verhouding zijn/waren vooral geografisch. Celtic is Oost-Glasgow (waar veel Ierse immigranten woonden), Rangers is Zuidwest-Glasgow (hoewel Rangers de enige club is die ook uit andere delen van Glasgow veel fans trekt) en Queen's Park was Zuid-Glasgow (het chique gedeelte van Glasgow, de club was dan ook erg upperclass). Partick Thistle is Noord-Glasgow is trekt tegenwoordig veel studenten en mensen die niets met de Old Firm of het chique Queen's Park hebben. Clyde is verhuist naar Cumbernauld, een voorstadje van Glasgow en Third Lanark is in 1967 verdwenen (door een zeer malafide eigenaar die huizen op de plek van het stadion wilde zetten). Veel fans zijn daarna Pollok FC (een Junior club) of Queen's Park gaan volgen.

quote:

Op donderdag 17 juli 2008 20:52 schreef Cruoninga het volgende:
Geweldig stukje weer, trouwens. Dit topic gaat zo precies de sfeer uitademen die het Schots voetbal aantrekkelijk maakt. Ik zal eens kijken wat ik kan doen met die OP in spe. Ben in het buitenand en blijf daar nog wel even, maar misschien vind ik nog wel gnoeg tijd.

Kan je trouwens wat titels noemen die gaan over het Schotse voetbal?

John Rafferty met "One Hunderd Years of Scottish Football" en Bob Crampsey met "The Scottish Football League" zijn absolute aanraders.

In "The Rivals Game" van Douglas Beattie staat een hoop geschreven over de Old Firm en de Edinburgh Derby. Erg boeiend, want hij gaat erg diep in op de materie. Best boek specifiek over de Old Firm vind ik "Glasgow's Giants" van Bill Murray. Het is geschreven in 1988, maar nog steeds erg goed. Gelukkig staat de 9-in-a-row van de Huns er dus niet in.

De Rejected FC serie van Dave Twydell is ook een aanrader en gaat vooral over verdwenen clubs, waaronder Third Lanark. Niet specifiek Schotland, maar er staan wel een hoop verhalen in over Schotse stadions is "Engineering Archie" van Simon Inglis. Gaat over Archibald Leitch, dé stadionontwerper van de UK. Het was een Schot en zowat alle stadion die wat voorstellen in de UK heeft hij ontworpen.

Voor de rest heb ik ook nog een hoop Celtic gerelateerde boeken, maar dat zal je minder interesseren. Ik heb er ook eentje over een Hibsfan die een seizoen lang Heartsfan is: "Heartfelt" van Aidan Smith. Misschien is dat iets voor je? Ook "Hunting Grounds" van Gary Sutherland is een leuke. Hij bezoekt in dat boek de 42 Schotse Leaguegrounds in een seizoen (gaat over het seizoen 2006/2007).

Dat is echt bizar. Ik wist wel dat het een goede club was, maar zo goed.

18/07/2008



Scots in the Lowlands

Schotten hebben blijkbaar iets met Nederland, want zowat ieder jaar is er wel een Schotse club die naar Nederland trekt in de voorbereiding. Dit jaar mogen we Aberdeen, Celtic en Falkirk verwelkomen. De Rangers zitten ook in Nederland, maar spelen slechts tegen Duitse clubs. Helaas voor de Huns, maar ze komen dus niet voor op mijn overzichtslijstje. Voor de liefhebbers die wel eens een Schotse club live willen zien hieronder een overzichtje:

24/07/08: DZC v Aberdeen
27/07/08: FC Zwolle v Aberdeen
30/07/08: Vitesse v Aberdeen
30/07/08: Cambuur v Falkirk
01/08/08: Veendam v Falkirk
01/08/08: Celtic v Tottenham (in De Kuip)
02/08/08: Go Ahead Eagles v Aberdeen
02/08/08: Heerenveen v Falkirk
03/08/08: Feyenoord v Celtic

quote:

Op zaterdag 19 juli 2008 14:17 schreef DIGGER het volgende:
DutchGooner is fan van de Gers.

DAM is ook een Hun. Zag voor de rest in dit topic dat Pfaff iets met Aberdeen heeft.

19/07/2008



El Pájaro in Dundee

Het was ergens in oktober 2000 toen ik thuiskwam van weer een dag lanterfanten op school. Destijds was ik verslaafd aan teletekst, dus meteen gooide ik de tv aan om pagina 601 op te zetten, terwijl ik wat drinken uit de koelkast ging halen. Bij terugkeer dacht ik even dat de tv kapot was, want er stond een zeer onwaarschijnlijk bericht op. Meteen ging ik de teletekst van de VRT opzoeken, die nog iets hoger in mijn aanzien stond. Pagina 500 was snel gevonden en ook daar stond het. Ik kreeg een trillende onderlip, want het medium waar ik het meeste vertrouwen in had begon voortaan ook onzin te verkondigen. Of zou het misschien toch waar zijn? De computer werd aangezet, maar destijds ging dat internetten nog met telefoontikken. Minutenlang duurde het voor ik verbinding had, maar uiteindelijk was het zover. Mijn startpagina, de voetbalsectie van de BBC, kwam langzaam tevoorschijn. Het nieuws bleek dus toch waar te zijn, want ook hier stond het: “Claudio Caniggia signs up at Dundee”.

Dundee FC, een relatief kleine club uit Schotland, had een grote naam uit het mondiale voetbal aangetrokken. Totaal onbegrijpelijk, maar pas als je wat verder kijkt zie je wat meer overeenkomsten tussen Dundee FC en Caniggia. Beide hadden namelijk hun glorietijd achter zich liggen, maar wilden zich weer oprichten. Bij Dundee was die glorietijd al wel wat langer geleden dan bij Caniggia. De Dees werden namelijk voor de eerste en enige keer kampioen van Schotland, toen Claudio nog niet geboren was. 1962 en 1963 zijn de jaren waar de oudere fans van Dundee het nog graag over hebben. In het eerste jaar werd de club kampioen, terwijl in het jaar erop de halve finale in de Europa Cup I werd gehaald. Sporting Lissabon en Anderlecht verloren van de mannen uit het oosten van Schotland, alvorens AC Milan de weg naar de finale versperde.

Caniggia had zijn hoogtijdagen eind jaren tachtig en, vooral, begin jaren negentig. De blonde aanvaller stond samen met Maradona symbool voor het Argentijnse voetbal. Op de WK’s van 1994 en 1998 mocht hij het prachtige wit-lichtblauwe shirt aantrekken. In 1990 maakte hij ook zijn belangrijkste goal. Door het zwakke begin van wereldkampioen Argentinië moesten ze het in de 1/16e finale opnemen tegen aartsrivaal Brazilië. Caniggia maakte de enige goal en werd een volksheld in zijn geboorteland. In 1994 maakte Caniggia nog twee doelpunten, maar die waren niet voldoende om ver te komen in het toernooi. Vier jaar later mocht Caniggia niet mee. Niet doordat hij slecht voetbalde, maar doordat coach Passarella niet wilde dat er spelers met lange haren meededen. Claudio weigerde ze af te knippen en bleef thuis. In 2002 was hij er, al 35 jaar, weer bij. Spelen deed de oude vos niet, maar toch slaagde hij erin een rode kaart te krijgen door de scheidsrechter vanaf de bank de huid vol te schelden. Een typisch einde.

Op clubniveau kwam Caniggia voor zijn periode bij Dundee uit voor diverse topclubs. El Pájaro, oftewel de Vogel, begon zijn carrière bij topclub River Plate. Via Hellas Verona en een zeer succesvolle periode bij Atalanta kwam hij terecht bij zijn eerste Europese topclub: AS Roma. Claudio kon echter niet van de lijntjes coke afblijven en werd hij voor meer dan een jaar geschorst. Bij Boca blies hij zijn carrière weer nieuw leven in door geweldig te voetballen. Samen met Maradona draaiden ze ieder tegenstander dol. In deze periode is ook de befaamde kus van Maradona geweest die, na een geweldige actie en goal, Caniggia vol op de mond kuste. Caniggia wilde het toch nog een keer proberen in Europa en ging terug naar Atalanta in 1999. Blessures en vormverlies zorgde ervoor dat het helemaal niets werd in Bergamo en na de zomer van 2000 zat Caniggia zonder club, totdat zijn vriend Ivano Bonetti (manager van Dundee FC destijds die hij nog kende uit zijn Italiaanse periode) aanklopte bij hem. Caniggia hapte toe, tot ieders verbazing.

Een vogel in Dundee, toch een rare combinatie. Was het nu een vis geweest, dan was de combinatie bij voorbaat al geslaagd, maar nu was het afwachten. Kon Caniggia het nog? Was hij, met zijn 33 jaar, niet te oud? Zou hij alleen maar zijn zakken komen vullen? Allemaal vragen die sommige Dundeefans zich stelden, maar over het algemeen was er alleen maar euforie. Met Bonetti waren er diverse spelers van naam meegekomen en het kon allemaal niet op in Oost-Schotland. De stadsheerschappij van Dundee United leek te wankelen en de aankoop van Caniggia leek het laatste zetje te kunnen geven. Er werd al over Europees voetbal gesproken, want een aanval met Caniggia en Ketsbaia was op papier geweldig. Nu maar afwachten of het in werkelijkheid ook zo goed zou zijn.

Aberdeen uit. Een wedstrijd die niemand in Schotland vrolijk maakt. Zelfs beide Old Firm clubs hebben het vaak erg lastig op Pittodrie. Voor de beide clubs uit Dundee was het nog specialer dan voor de overige clubs, want in Aberdeen haten ze alles wat uit Dundee komt. Goed, Dundee United is degene die ze het meeste verachten daar in de oliestad (doordat het in de jaren tachtig de grote rivaal was), maar ook Dundee FC zal nooit de populariteitsprijs winnen in Aberdeen. Voor Caniggia was het die 14e oktober ook meteen zijn eerste kennismaking met Schotse voetbal. El Pájaro was pas een paar dagen bij Dundee, dus hem opstellen leek Bonetti onverstandig. Toch wilde hij hem wel meenemen om te laten zien wat het voetballen in de SPL zou inhouden. Caniggia was onderweg vooral onder de indruk van de harde wind. Het leek hem erg koud om nu buiten te staan.

Tijdens de warming-up viel het veel spelers op dat er nog nooit zoveel fans van Dundee FC waren meegereisd naar Pittodrie dan deze dag. Maar liefst 3000 mensen hadden de trip naar het noorden ondernomen en dat allemaal om Caniggia te zien. Dundee startte erg goed en kwam zelfs op een 0-1 voorsprong door player-manager Bonetti. Het liep zelfs zo lekker dat hij Caniggia erin durfde te zetten vlak voor de rust. Een domme overtreding in het begin van de tweede helft zorgde er echter voor de Dundee met tien man kwam te spelen en Aberdeen ging druk zetten. Keeper Rob Douglas van Dundee moest vaak handelend optreden. In de negentigste minuut werd Caniggia onderuit geschopt en rood voor Aberdeen. Even later kreeg Caniggia zijn eerste grote kans en hij rondde die uitstekend af. Claudio had laten zien dat hij het nog steeds had en mocht na afloop voor de camera wat clichés over Schots voetbal zeggen.

Zo’n 7500 mensen kwamen naar Dens Park voor de volgende wedstrijd, thuis tegen Motherwell. Veel meer dan normaal en allemaal kwamen ze voor een man: Claudio Caniggia. Alles werd uit de kast gehaald door de fans van Dundee. Argentijnse vlaggen, voetbalshirts van Argentinië met Caniggia achterop en fans die een pruik van blond stro hadden opgezet met een haarbandje erin om op Caniggia te lijken. De focus van Schotland lag die dag niet op een van de grootmachten uit Glasgow, maar op Dundee. De teleurstelling was dan ook groot toen Motherwell al na vijf minuten met 0-2 voorstond. Daarna begon echter de Caniggiashow met als hoogtepunt een wereldgoal. Van buiten de zestien lobt hij de bal perfect over de keeper van Motherwell heen. Zelfs de grootste criticasters van de aankoop zijn nu om: de club heeft een wereldster in huis. Dit is de speler waar iedereen het over vijftig jaar nog steeds zal hebben. Hier een [url= filmpje]http://www.veoh.com/videos/v552509jAxdwztp]filmpje[/url][/url] van zijn debuut tegen Aberdeen en zijn eerste thuiswedstrijd tegen Motherwell.

Caniggia begint zich langzaamaan steeds meer thuis te voelen bij Dundee en prijst de gemoedelijkheid van de Schotten, maar dan is het derbyday in Dundee. Amper een maand in Schotland, mag Caniggia al meedoen in een van de grootste derby’s in Schotland: Dundee United v Dundee FC. De situatie in Dundee is sowieso bizar, want beide stadions liggen in dezelfde straat minder dan 200 meter van elkaar vandaan. Nergens in de UK liggen de stadions van twee profclubs zo dicht bij elkaar. Caniggia begreep het belang van deze wedstrijd en ging dan ook helemaal los op het veld. Zijn directe tegenstanders (hij zou er drie krijgen die wedstrijd) draaide hij helemaal tureluurs. Achteraf gezien is dit misschien wel zijn beste wedstrijd geweest bij Dundee, want wat was hij in vorm. Zelf scoorde hij de 0-1 en gaf de assist voor de 0-2, wat tevens de eindstand zou zijn. Na afloop werd er nog net geen standbeeld voor hem opgericht, maar het scheelde niet veel.

De week erop scoorde Caniggia weer twee goals, ditmaal was St. Mirren de tegenstander. In deze wedstrijd kreeg hij ook voor de eerste maal een publiekswissel. Er werd na afloop al hardop gesproken over Europees voetbal, want Dundee was op dat moment de sensatie van de SPL met Claudio als stralend middelpunt. Helaas raakte hij geblesseerd en zakte Dundee wat weg. Toch was hij op tijd terug voor de return van de Dundee derby op Dens Park. Het werd een heroïsch gevecht, met opnieuw een briljante Caniggia die scoorde en een assist gaf. Helaas was het niet genoeg, want Dundee United won met 2-3. De Dees konden echter wel pochen met het feit dat zij de beste speler van de stad Dundee hadden. Dat bleek wel in maart, toen Dundee af moest reizen naar Ibrox. Tegen de Rangers werd het opnieuw een show van Caniggia met een geniaal doelpunt en een prachtige assist. De Rangers bleven verbijsterd achter, want Caniggia sneed als een warm mes door de boter genaamd de Rangers verdediging. Door deze 0-2 was Celtic eigenlijk zo goed als zeker kampioen. Caniggia had weer de headlines gehaald.

Die headlines haalde hij ook toen hij zijn eenjarig contract met 2,5 jaar verlengde. Bijna niemand had namelijk verwacht dat Caniggia nog langer op Dens Park te zien zou zijn na dit geweldige seizoen. Hij bleek het echter zo naar zijn zin te hebben, dat hij graag zijn carrière afsloot bij Dundee. Dankzij Caniggia werd de “cut” gehaald (eerste zes van de SPL) en mocht Dundee uitkomen in de kampioenscompetitie. Helaas raakte Caniggia vlak daarvoor geblesseerd in een wedstrijd tegen Celtic, waardoor hij niet kon spelen in die laatste wedstrijden. Achteraf zou blijken dat het doelpunt tegen de Rangers zijn laatste zou zijn voor Dundee. De club had namelijk veel schulden en moest spelers verkopen. Caniggia voelde zich verraden, want die wilde bij Dundee blijven, terwijl de eigenaar met hem aan het luren was. Hij had Claudio alleen maar het contract laten tekenen om een hogere transfersom te bedingen. Met pijn in het hart moest Caniggia vertrekken. Rangers betaalde 1,5 miljoen pond voor hem en daar bleek hij nog twee goede jaren te hebben. Toch zou Dundee voor altijd zijn club in Schotland blijven en de fans zullen hem nooit vergeten, want in dat ene jaar zette hij Dundee in vuur en vlam.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 10:48 schreef Cruoninga het volgende:
Is de aanhang van Dundee niet in opstand gekomen tegen de voorzitter toen die tegen zijn zin verkocht werd? Moet wel bizar geweest zijn. De fans van de Rangers waren al onder de indruk toen Ronald de Boer naar Ibrox kwam, laat staan Caniggia naar Dundee.

Ik heb de OP in spe gewijzigd. Opzich mogen er nog wel wat meer ' bekende spelers' bij, maar zelfs bij Hearts kan ik niemand vinden die in aanmerking zou komen. Misschien dat een Caniggia-achtige transfer deze zomer nog wat extra's bied.

Er was flink wat gemor, maar Dundee bleek een aantal jaar later 23 miljoen pond schuld te hebben. De fans zijn blij dat de club nog bestaat. Het was wel een enorme tegenvaller dat hij verdween, vooral omdat hij het bij de Rangers ook nog goed heeft gedaan.

Je hebt bij ICT die Roemeense international, Marius Niculae. Die Berra is wel een goede speler bij Hearts.

20/07/2008



The Birth of the Scottish League

Waar de Engelsen in 1888 voor het eerst een competitie opstarten (op initiatief van de Schot William McGregor) deden de Schotten er iets langer over. Toch kon het daar niet uitblijven, want zowat alle goed spelers vertrokken zuidwaarts. In 1890 was het dan zover en was er ook een Scottish League met het rare aantal van elf deelnemers. Opvallend was dat er in Schotland werd gekozen voor een amateurcompetitie, in tegenstelling tot de Engelse League. De beste Schotse club van die tijd, Queen’s Park, deed niet mee. Zij vonden Leaguevoetbal verderfelijk, want de verwachting van de club was dat uiteindelijk ook de Schotse League professioneel zou worden. Een juiste gedachte, want in 1893 zou dat inderdaad gaan gebeuren. Toch besloot Queen’s Park, zij het als pure amateurs, in 1900 deel te gaan nemen aan de League.

Het eerste wat opvalt is dat er relatief veel clubs zijn verdwenen. Maar liefst vijf van de elf clubs bestaan niet meer. Als je dat vergelijkt met Engeland, waar slechts een van de twaalf oprichters is verdwenen, is dat erg opvallend. Wat nog meer opvalt is dat tien van de elf clubs uit het westen van Schotland kwamen en dan met name Glasgow en omgeving. Hearts is de enige uitzondering. Bij die Glasgowse clubs zaten ook al beide Old Firm clubs. Eigenlijk hebben die vanaf het begin af aan gedomineerd, op de eerste twee jaar na. Toen was er namelijk een andere club die heerste: Dumbarton FC, nu een kleine club in de laagste Schotse profdivisie. De eerste titel was nog een gedeelde met de Rangers. Het jaar erop won Dumbarton hem wel alleen. Daarna was het echter over met de pret voor de andere clubs en verdeelden Celtic en Rangers de meeste titels onder elkaar.

Hieronder de elf clubs en waar ze vandaag de dag uithangen:

Abercorn (Paisley)
Failliet in 1920

Cambuslang (Cambuslang)
Failliet in 1897

Celtic (Glasgow)
SPL

Cowlairs (Glasgow)
Failliet in 1896

Dumbarton (Dumbarton)
Third Division

Heart of Midlothian (Edinburgh)
SPL

Rangers (Glasgow)
SPL

Renton
Failliet in 1921

St. Mirren (Paisley)
SPL

3rd Lanarkshire VR (Glasgow)
Failliet in 1967

Vale of Leven (Alexandria)
Junior League

quote:

Op zondag 20 juli 2008 17:09 schreef Cruoninga het volgende:
Ik kan die post niet meer wijzigen, maar bij het volgende topic zal je wel worden toegevoegd. Pittodrie is het enige Schotse stadion waar ik ooit een wedstrijd heb gezien (1-0 winst op Hibs). De omgeving is ook bijzonder. Vlakbij de Noordzee (In de rug van die grote tribune waardoor de fanatieke aanhang van Aberdeen daar uit de wind zit, in tegenstelling tot het uitvak) en verder omgeven door enkel met gras begroeide heuvels met een kerkhof erop. Mooie ervaring.

Die donkere Nederlander die later naar NEC is gegaan deed toen nog mee. Ben zijn naam even kwijt.

Snoyl?

quote:

Op maandag 21 juli 2008 12:42 schreef Cruoninga het volgende:

[..]

Die inderdaad.
Kunnen we trouwens ook aanvragen voor verhalen doen? De opoffering van Meadowbank Thistle voor Livingston FC en de verhuizingen van Clyde lijken mij wel interessant. Vooral hoe de fans daar op gereageerd hebben.

Ik heb al een heel stukje over Meadowbank Thistle geschreven, dus die komt zeker langs. Verder heb ik al een gedeelte klaar over de clubs uit Glasgow, waaronder Clyde en zijn verhuizing. Het komt dus allemaal nog zeker langs.

Komende dagen (zo vanaf de 24e) ga ik dagelijks de clubs uit de SPL behandelen. Daarna ben ik zelf even op vakantie, maar daarna komen er zeker weer achtergrondverhalen.

21/07/2008



Scotland's Worst Football Club

Je hebt slechte clubs, heel slechte clubs en clubs die zo slecht zijn dat het je voorstellingsvermogen te boven gaat. Tot die laatste categorie behoort Fort William FC. Vaak wordt East Stirlingshire genoemd als het om slechte Schotse clubs gaat. Goed, die zijn inderdaad erg slecht. Zo slecht zelfs dat er een journalist is geweest die de club een jaar lang heeft gevolgd en er het boek "Pointless – A Season With Britain 's Worst Football Club’ " over heeft geschreven. Toch behaalt East Stirlingshire regelmatig dubbele cijfers in een seizoen, iets waar Fort William de laatste jaren zelden in slaagt. Als die er ooit in slagen om tien punten in een seizoen te halen is het daar dagenlang feest. Nu is het ook meteen duidelijk over wat voor soort niveau ik het hier ga hebben.

Fort William komt uit in de Highland League, een competitie die wordt gezien als de sterkste buiten de Scottish League. Een soort Schotse Conference, maar dan zonder promotie/degradatie Veel clubs zouden makkelijk kunnen wedijveren met de clubs uit de Third Division en dat bewijzen ze regelmatig door die clubs te verslaan in de SFA Cup. Als de Schotse Leagues er nieuwe ploegen bij krijgen vanwege een uitbreiding zijn het ook meestal clubs uit die Highland League die worden gekozen. Het bekendste voorbeeld is Inverness Caledonian Thistle, die tegenwoordig zelfs al jaren in de SPL spelen. Ook Ross County is een geslaagd voorbeeld. Redelijk veel fans en sportief gaat het ook redelijk met een plekje in de First Division.

De Highland League is een van de alleroudste competitie ter wereld. Al sinds 1893 bestaat deze competitie en opvallend is dat hij gesloten is. Je kunt er niet uit promoveren of degraderen. In de competitie kom je ook de mooiste namen tegen, zowel in het verleden als het heden. Clachnacuddin, Buckie Thistle, King's Own Scottish Borderers en Forres Mechanics zijn enkele van de mooie namen in deze competitie hebben gespeeld. Sinds 1985 maakt ook Fort William FC deel uit van deze League. De club diende in dat jaar een verzoek in om uit te komen in de Highland League en werd meteen toegelaten, 'The Fort', zoals de bijnaam van de club luidt, had veel ambities en leek een zekere toevoeging te zijn.

De club begon nog wel redelijk in de uit 17 clubs bestaande competitie. Ze werden twaalfde en dat was een redelijk resultaat voor de debutant. Het jaar erop ging het ook nog redelijk, maar in 1988 werd de club zeventiende (Highland League bestond ondertussen uit achttien clubs) en dat was toch een fikse tegenvaller. Het jaar erop werd de club zelfs laatste met slechts dertien punten. De enige toevoeging die Fort William had aan de Highland League was het prachtige stadion. Op zich als stadion weinig bijzonders, maar de ligging maakt het toch wel erg speciaal met de Ben Nevis (de hoogste berg van Groot-Brittannië) zowat naast het veld. Je kijkt vanaf het stadion Claggan Park, waar 4.000 mensen in kunnen. recht de Highlands in en dat is wel een erg mooi gezicht. Met name ’s winters als er sneeuw op de toppen ligt.

In de eerste helft van de jaren 90 slaagde Fort William er ook niet in om in het linkerrijtje te komen, maar onderaan eindigde de club ook niet meer. Dat gebeurde pas weer in 1997. 'The Fort' behaalde het schandalige aantal van negen punten, een diepterecord voor de club. Gelukkig voor Fort William was er nog een club die er weinig van bakte, Nairn County, en in 1998 lukte het 'The Fort' om met dertien punten een-na-laatste te worden. Bij Fort William begonnen ze zelfs te denken dat ze goed waren, maar die gedachten werden afgestraft in 1999. Tijdens 28 wedstrijden kwam de club tot welgeteld vier punten en met een doelsaldo van -103. Het dieptepunt was bereikt.

Een nieuw Millennium, en dus nieuwe kansen voor Fort William FC. Helaas ging dat niet op, want opnieuw werd er slechts eenmaal gewonnen in het seizoen 1999/2000. Ditmaal zorgde vier gelijke spelen wel voor acht punten in totaal. Het bleef barslecht en in de jaren erop werd Fort Williams zowat zonder uitzondering laatste. Enige positivisme werd er geput uit de dertiende plek van 2005. Zou 'The Fort' nu eindelijk een afstand kunnen doen van die eeuwige laatste plaats? Het antwoord laat zich raden, nee dus. In 2006 evenaarde de club zijn ongenaakbare geachte record door opnieuw slechts vier punten te halen. Het doelsaldo was ditmaal wel beter met slechts -86. In 2007 volgde weer een laatste plaats en opnieuw werden de dubbele cijfers niet gehaald met negen punten.

De reden waarom Fort William zo slecht is, is eigenlijk vrij simpel te verklaren. De club ligt enorm afgelegen en kan dus eigenlijk alleen spelers uit de nabije omgeving halen. Dat hoeft geen probleem te zijn ware het niet dat voetbal niet sport nummer één is in de stad die vernoemd is naar de Nederlandse stadshouder William of Orange, een man die erg populair is in Ierland. Fort William ligt namelijk in de Highlands en daar hebben ze zo hun eigen gebruiken, zoals een eigen taal (het Scottish Gaelic) en eigen sporten. Een van die sporten is een combinatie tussen hockey en hurling, het zogenaamde shinty. De lokale club, Fort William Shinty Club, is zelfs Schots kampioen. Veel lokale kinderen kiezen dus voor die sport in plaats van voor het voetbal, dat ook vaak als iets ‘Engels’ wordt gezien. Fort William FC heeft het dus erg lastig om goede spelers te vinden en heeft dan ook maar één team. Iedereen die zich aanmeldt bij de club komt dan ook meteen bij de selectie.

Afgelopen seizoen lukte het Fort William zich om zichzelf te overtreffen. De club won slechts één wedstrijd, 4-2 tegen het eveneens waardeloze Rothes ergens in september, en daarvoor en daarna werd er alleen maar verloren. Rothes nam ook wraak op Fort William door thuis met 7-0 te winnen. Het diepterecord van vier punten werd dus nog wat scherper gesteld naar drie. Ook het record van het slechtste doelsaldo werd verbeterd naar -142 (16-158). Al met al een knappe prestatie van de club. Ik ben benieuwd of het ze komend seizoen gaat lukken om met nul punten te eindigen en een doelsaldo van -200 te produceren. Het zou erg knap zijn van ‘The Fort’. Dus ben je volgend jaar in de buurt van Fort William, ga dan eens naar Claggan Park. Je heb een schitterend uitzicht op Ben Nevis en de garantie dat je veel goals gaat zien.


Claggan Park, de thuishaven van Fort William FC, tussen hoogste Britse bergen


De Main Stand van Claggan Park, waarschijnlijk niet de meest luxe in de Highland League


Het episch centrum van de voetbalclub, de 'social club'


Even buiten Fort William sta je tussen gigantische bergen. 's Winters kun je hier ook skiën


Fort William zelf gezien vanaf een bergrug


Nogmaals Fort William. Let op de besneeuwde bergtoppen


Het stadje in de zomer. Rustig liggend in een baai van een 'Loch'


En omdat winterse plaatjes van Fort William zo leuk zijn nog eentje om het af te leren

22/07/2008



Accies in Wonderland

De naam van de club heb ik altijd intrigerend gevonden. Was de club gelieerd aan een universiteit of zit er een andere verklaring achter het opvallend bijvoegsel van de club? Het blijkt vrij simpel te zijn; James Blacklock, rector van de Hamilton Academy, besloot dat zijn leerlingen meer aan sport moesten doen en richtte de club op in 1874. De club kreeg de naam Hamilton Academical en Blacklock wilde de club eigenlijk in de kleuren van de school laten spelen, namelijk blauwwit. Dat was echter buiten Hamilton FC gerekend, de oudste voetbalclub van de stad. Deze club speelde namelijk al in het blauwwit. Blacklock besloot daarom maar om een andere kleurencombinatie te kiezen; het rood-wit. Om de shirts toch wat speciaal te maken, besloot hij om de strepen niet verticaal te laten lopen (zoals zoveel clubs hadden), maar horizontaal (zogenaamde hoops). Zo nu en dan werden er wat andere patronen aangebracht, zoals na WO II. Destijds was stof erg schaars en besloot de club in wat oude, geheel rode, vodjes te gaan lopen. Gelukkig kwam de economie weer op gang en ging de club weer in zijn oude vertrouwde shirt spelen, waarmee ze tot de dag van vandaag en opvallende verschijning zijn in de Schotse League.

De geschiedenis van de Accies is erg boeiend, maar ik zal die niet helemaal gaan beschrijven want in principe heeft de club amper iets bereikt in al deze jaren. De club werd dan al wel in 19e eeuw gekozen in de League, maar wereldprestaties werden er niet geleverd. De jaren dat ze op het hoogste niveau speelden, waren ze slechts een zéér grijze middenmotor. Na WO II kwamen ze nog maar sporadisch op het hoogste niveau uit. Als je een Accie vraagt naar de hoogtepunten van zijn club, komt hij met twee nederlagen. Zeer typisch voor deze club. De hoogtepunten waren namelijk twee verloren FA Cup finales, tegen Celtic (in 1911) en Rangers (in 1935). Tsja, als nederlagen je hoogtepunten zijn dan heb je weinig successen gekend. Ik zal daarom starten in 1986, een van de meest succesvolle jaren van de club.

Zoals ik al schreef was het na WO II allemaal kommer en kwel voor de club. In 1953 en 1965 werden er tweede plekken gehaald in de Second Division, waardoor de club weer mocht uitkomen tegen de grote jongens van het Schotse voetbal. Beide keren waren het harde ontmoetingen, want de Accies werden in allebei de gevallen keihard laatste. Vooral in 1966 was het een drama voor de loyale volgers van de clubs, niet alleen werd de Auld Enemy Engeland wereldkampioen, maar de club moest in 34 wedstrijden liefst 117 tegengoals toestaan. Dieptepunt werd bereikt in een thuiswedstrijd tegen de Hibernian. Het werd maar liefst 1-11 voor de Hibs en menig fan verliet met tranen in de ogen het stadion. Promoveren was mooi, maar liever waren ze in de Second Division gebleven dan de wekelijkse vernedering te ondergaan. Na 29 nederlagen in 34 wedstrijden was de horror eindelijk voorbij en mocht de club weer terugkeren naar de veilige Second Division.

Maar ik had dus beloofd om met het seizoen 1985/1986 te starten en daar is een goede reden voor. De club werd namelijk voor het eerst in zijn bestaan kampioen. Gepromoveerd werd er wel in het verleden, maar dat gebeurde dan altijd via tweede plekken of na herstructureringen. Dat was dit keer niet het geval en op de platte kar werd het team door Hamilton rondgereden. Verrassend was het wel, want de club was drie jaar eerder bijna voor het eerst in zijn bestaan naar het derde niveau gezakt en nu stond iedereen te hossen en te zingen. De oude mannetjes, die de laatste promotie nog hadden meegemaakt, knepen hem el een beetje en hoopten dat er nu niet wekelijks een afstraffing zou volgen. Dat bleek mee te vallen; de club werd dan wel laatste (de plek waar de Accies een abonnement op hebben als ze op het hoogste niveau spelen), maar slaagde erin om het aantal tegendoelpunten onder de honderd te houden. De 93 werden daarom met veel gejuich ontvangen. Een jaar later werd er weinig verwacht van het team, maar waar Nederland en PSV verrassend de Europese titels opeisten, verbaasden Willem II (vierde in de eredivisie na promotie) en Hamilton (voor de tweede maal in drie jaar, en tevens in haar geschiedenis, kampioen worden) ook de voetbalwereld. Opnieuw mochten de Accies het gaan proberen op het hoogste niveau, met als voornaamste doel eindelijk eens niet laatste te worden.

In een jaar waarin het Schotse voetbal op zijn kop stond, omdat de Rangers voor het eerst in zijn geschiedenis een katholieke speler aantrok en Theo Snelders van Aberdeen doelman van het jaar werd in Schotland, mocht Hamilton opgaan voor zijn vierde poging om niet laatste te worden in het Schotse voetbalwalhalla. Dat lukte nét niet. Viertien punten behaalden de academici, ongeveer de helft van nummer één-na-laatst Motherwell. De dappere mannen kregen iets meer dan twee doelpunten per wedstrijd om de oren, ruim genoeg om niet in de buurt van het honderdtal te komen. De eer was gered en nu vond men het tijd om eens rustig een paar jaartjes in de Second Division te vegeteren.

Dat lukte goed, want de Accies kwamen niet meer in de buurt van de eerste plek. In 1996 ging het zelfs iets te rustig en zakte de club voor het eerst in zijn bestaan naar het derde niveau, waar ze naar een jaar weer uitwaren door een tweede plek. De donkere wolken begonnen zich wel boven de club te pakken, want sinds 1994 had de club geen stadion meer. Het oude Douglas Park (waar ze al sinds 1888 speelden) was verkocht aan projectontwikkelaars (het afval der samenleving) die er een retail park gingen bouwen. De club moest nu gaan groundsharen en pas in 2002 keerden ze weer terug naar Hamilton, wat ervoor heeft gezorgd dat een hele generatie jongeren naar Rangers en Celtic is gegaan en niet naar hun lokale club, die ergens in Glasgow rondzwierf. De club speelde namelijk in die zwarte jaren bij Partick Thistle, Albion Rovers en opnieuw bij Partick Thistle.

Groundsharing is vaak dodelijk voor een club. Wimbledon FC is verdwenen door groundsharing en daardoor het vervreemden van de achterban, ook Gretna is het niet goed bevallen dit jaar en ik zal verbaasd zijn als die nog bestaan na dit jaar. Voor Hamilton heeft het er ook vaak slecht uitgezien en bijna had de club niet meer bestaan. Er is zelfs een punt geweest waarop de club de macht wilde geven aan een lottomiljonair, zonder enige kennis van zaken. Deze John McGuinness won in 1996 de jackpot en had tien miljoen pond in de zak. Zijn droom was ooit een voetbalclub besturen en Hamilton hapt maar al te graag toe, toen ze dat hoorden. Uiteindelijk koos McGuinness voor Livingston en ondanks het snelle succes liet hij de club achter met zeven miljoen pond schuld en is het de vraag of die club binnenkort nog bestaat. Ook voor McGuinness zelf is het slecht afgelopen; hij staat nu meer dan twee miljoen pond in het rood en is vorig maand zijn huis uitgezet. In tegenstelling tot veel eigenaren zat er bij McGuinness weinig slechts in de zin, hij is gewoon naïef geweest. Veel van zijn fortuin heeft hij weggeven aan goede doelen en familie en uiteindelijk zit hij nu zelf flink in de nesten. Hamilton mag achteraf dus erg blij zijn dat ze niet de macht aan deze ex-nachtportier bij een ziekenhuis hebben gegeven, hoewel ze zelf ook nog een hele gifbeker zouden gaan leegdrinken.

In 1999 degradeerde de club opnieuw naar de Second Division en men hoopte weer meteen terug te keren. Ditmaal was er echter geen geld. Zo weinig zelfs dat er nooit serieus werd meegedaan om de titel. De club leek langzaam uit te gaan bollen en vooruit te kijken naar het volgende seizoen, totdat die vreselijke dag in Stenhousemuir. Deze dag, op 1 april 2000, staat bij iedere fan van de Accies nog in het geheugen gegrift. De spelers waren al weken niet meer betaald en dreigden in staking te gaan. De bestuurders dachten dat dit wel zou meevallen en vertrokken richting Ochilview, het stadion van Stenhousemuir. Er bleek alleen geen speler te zijn. Deze waren gaan staken en dus werd er geen wedstrijd gespeeld. De voorzitter van Stenhousemuir was razend en eiste een verplichte degradatie voor Hamilton. Die kwam er dan ook, maar niet rechtstreeks. De club werd veroordeeld tot het betalen van alle onkosten die Stenhousemuir had geleden, de spelerssalarissen moesten onmiddellijk worden uitgekeerd en de club kreeg 15 minpunten, waardoor ze ineens onderaan stonden. Het bestuur kwam nog met een smoesje over de bank die het geld per ongeluk had achtergehouden, maar dat werd niet gepikt. Het dieptepunt werd aan het eind van het seizoen bereikt, toen de Accies degradeerden naar de Third Division, het allerlaagste niveau in Schotland. De club had geen geld, geen stadion en kon niet lager zinken op sportief niveau. Er werd zelf getwijfeld of de club het jaar erop nog zou bestaan.

Soms moet je helemaal aan de grond zitten om weer omhoog te krabbelen en dat gold ook voor Hamilton. In de zomer werd er eindelijk begonnen met de bouw van het stadion en er kwam weer wat geld beschikbaar. De club werd meteen kampioen en in mei 2003 werd de club overgenomen door Ronnie McDonald, een fan van de club. Hij besloot dat de weg omhoog verder moest worden ingezet, want de Accies waren in de Second Division slechts een grijze middenmotor en dat moest anders. Dat lukte, want de club promoveerde via de playoffs, door Forfar met 4-0 te verslaan. McDonald maakte van de club een fulltime club en stelde een nieuwe manager aan in de persoon van Billy Reid, een voormalige terrace legend van de Accies. Bij Clyde had hij ook uitstekend werk verricht en was hij bijna naar de SPL gepromoveerd en McDonald hoopte dat hoopte op hetzelfde effect bij de Accies. Er volgde een uitstekende derde plaats in 2006 en vorig jaar deed de club het opnieuw uitstekend en werd vierde.

Afgelopen jaar moest dan de definitieve stap naar boven worden gezet. De club werd vooraf niet bij de favorieten genoemd, dat was Dunfermline, Dundee en St. Johnstone, maar had toch een erg sterke kern van jonge spelers. Vooral thuis bleken de Accies onverslaanbaar, met slechts drie tegengoals. Tegenstanders klaagden veel over het kunstgras, maar gezien het vele aantal punten wat ook buitenshuis werd gepakt is dit een drogreden. Hamilton werd meer dan terecht kampioen en ik had het voorrecht om er live bij te zijn. Ik ben dan ook erg benieuwd wat ze er van gaan bakken in de SPL. Ik heb wel sympathie voor het beleid van de club, dat zich vooral richt op de eigen jeugdopleiding. Van mij mogen ze er dus wel inblijven.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 20:09 schreef Cruoninga het volgende:
Wel in een heel bepaald deel van Ierland.

Het was ook ironisch bedoeld

23/07/2008



Scottish First Division Preview

De competities gaan beginnen, dus tijd voor previews. Aangezien ik van de Second en Third Division te weinig weet om een preview over te schrijven, laat ik deze twee schieten. Van de First Division weet ik wel het een en andere, dus daar trap ik mee af. Vanaf morgen ga ik aan de slag met de SPL-clubs, maar nu dus eerst de clubs die hopen daarvan volgend jaar deel uit te maken. Hieronder tel ik af van nummer tien tot een. Achteraf zal blijken dat ik er soms flink naast heb gezeten, maar ja verrassingen heb je altijd. Vorig jaar waren er drie teams die zouden strijden om de titel, Dundee, Dunfermline en St. Johnstone, maar het was het onverwachte Hamilton wat uiteindelijk kampioen werd. Dit jaar zijn het de drie zelfde teams die als favoriet worden gezien, maar misschien gaat een leuke club als Queen of the South wel met de eer strijden. Wie weet.

De Degradatiekandidaten:
Voor mij is Airdrie United dé kandidaat om rechtstreeks te degraderen. De club speelt dit jaar slechts in de First Division doordat Gretna uit de competitie werd gegooid. De “Diamonds” spelen ook niet echt met een veel sterker elftal dan vorig jaar en het zal een strijd worden tussen hen en Clyde om die onderste plek. Met Clyde heb ik meteen de tweede club genoemd waar ik weinig van verwacht. Ooit kwamen er meer dan 50.000 mensen naar deze van oorsprong Glasgowse club kijken, maar tegenwoordig trekken ze amper duizend mensen in Cumbernauld. Toch waren de resultaten de afgelopen jaren niet eens zo beroerd, maar vorig jaar was een drama en ik zie weinig redenen om aan te nemen dat het dit jaar anders is. Als derde kandidaat voor een treetje lager zie ik Livingston. Deze club, een paar jaar geleden nog derde in de SPL en winnaar van de League Cup, was eigenlijk zo goed als failliet. De club is nu in handen van een dubieuze buitenlandse eigenaar. Het is er een komen en gaan van tester en de keeper die ze pas hadden aangetrokken is alweer vertrokken na zes dagen. Een en al onrust dus bij de franchisers, maar het zou zomaar kunnen dat het ineens gaat lopen en de club en makkelijk seizoen gaat hebben, want tussen al die vage testers kunnen best wel eens goede voetballers zitten.

De Middenmotors:
Nu zijn we aangekomen bij de clubs voor wie het waarschijnlijk een vlees noch vis seizoen gaat worden als alles verloopt zoals ik denk. Ross County promoveerde vorig jaar als kampioen uit de Second Division en maakt een solide indruk. Ik denk dat ze zich dit jaar relatief makkelijk gaan handhaven. De club heeft genoeg potentie, zowel qua spelers als achterban, om uit te groeien tot een solide club in de First Division. Greenock Morton zet ik op zes en dat is ook een beetje een keuze met het hart. Het is de club die ik, na Celtic, het meeste gun. Hoe wij daar vorig jaar zijn ontvangen was echt geweldig. Het stadion is ook super en die club hoort gewoon in de First Division. Ze hebben een voorzitter die, buiten een enorme ouwehoer, ook een echt clubhart heeft. Up the Ton voor komend jaar. Partick Thistle, de derde club van Glasgow, zal dit jaar het grijste zijn. Er is weinig mogelijk, maar degraderen zullen ze zeker niet doen. Daarvoor is er nog teveel kwaliteit, zoals er ook te weinig kwaliteit is om mee te doen om de promotie. Queen of the South, zouden de Doonhamers het Hamilton van dit jaar worden? Eerlijk gezegd denk ik het van niet. Vorig jaar deed de club het fantastisch door de bekerfinale te halen die ze helaas nipt verloren van de Huns, maar als beloning mogen ze nu wel Europa in. Hopelijk een mooie tegenstander voor deze mannen en genieten maar.

De Promotiekandidaten:
Evenals vorig jaar zijn er weer drie clubs die er vooraf bovenuit steken. Toen werden ze het alledrie niet. Dunfermline, dé kandidaat, begon zo slecht dat ze zelfs meer moesten kijken naar beneden dan naar boven. Toch lijkt de club uit Fife het allemaal wat op de rails te hebben. Ik denk nog niet genoeg om daadwerkelijk mee te strijden om de titel, maar wie weet wat er kan gebeuren als het even gaat lopen daar. De club heeft, van alle clubs in de First Division, ook de meeste seizoenen in de SPL gespeeld in de recente geschiedenis. Het stadion is er klaar voor, de fans ook, maar nu de spelers nog. St. Johnstone is mijn nummer twee. Ik zag ze afgelopen jaar twee keer spelen, eenmaal live en eenmaal op televisie, en ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk van ze was. Ze speelden uitstekend voetbal, maar hadden evenals Dunfermline een slechte start. Uiteindelijk werd nog wel de Challenge Cup gewonnen en de halve finale van de Scottish Cup bereikt (evenals in 2007). Dit keer zullen de mannen uit Perth niet tevreden zijn met alleen resultaten in de bekers. Promoveren willen ze, want al sinds 2002 speelt de club niet meer op het hoogste niveau. Mijn favoriet voor de titel is Dundee FC. De club, die in 2004 zo goed als failliet was, miste afgelopen seizoen net de titel. In 2006 nam Alex Rae de leiding over bij de club en hij had een driejarenplan. Aan het eind van die drie jaar moest Dundee promoveren, anders zou het verblijf in de lagere divisies weleens erg lang kunnen duren. Het eerste jaar behaalden de Dees de halve finale van de beker en werden ze derde, vorig jaar werden ze tweede, dus als dit rijtje zich voortzet worden ze nu kampioen. Dit seizoen zal ook het laatste zijn dat er flink wordt geïnvesteerd. Promoveert Dundee niet, dan zullen er veel spelers verdwijnen en zal de club verdergaan met jeugdspelers. Het is dus ‘now or never’ op Dens Park dit jaar en ik verwacht een now.


Mijn voorspelling:
1. Dundee FC
2. St. Johnstone
3. Dunfermline
4. Queen of the South
5. Partick Thistle
6. Greenock Morton
7. Ross County
8. Livingston
9. Clyde FC
10. Airdrie United

Vanaf vandaag ga ik de clubs in de SPL behandelen. Ik begin met de club waarvan ik denk dat ze 12e eindigen en uiteindelijk eindig ik dan met nummer 1. Er kunnen nog wel wat transfers plaatsvinden, waarbij ik vooral bij de beide Glasgowse clubs nog wel wat verwacht. Maar zometeen de nummer 12.

24/07/2008



Number 12: St. Mirren

Who are you?
Wij zijn St. Mirren oftewel The Buddies uit Paisley. Opgericht in 1877, dus al een oudje. Wij waren een van de elf oprichters van de Scottish League. Dat ligt vlakbij Glasgow waardoor we veel last hebben van de Old Firm. Veel mensen uit Paisley gaan liever daar kijken dan bij ons op Love Street. Met Love Street is ook meteen ons stadion genoemd. Dat stadion, wat officieel eigenlijk St. Mirren Park heet, gaan we in januari verlaten. Vlakbij Love Street is namelijk een nieuw stadion gebouwd waar we gaan spelen. Het is een stukje kleiner dan Love Street, maar de faciliteiten zijn er uitstekend. We hopen door dat nieuwe stadion een vaste bespeler te worden in de SPL, want nu zijn we een beetje een jojo-club, terwijl we door ons verleden toch echt op het hoogste niveau thuishoren. Onze traditionele rivaal is Greenock Morton, maar die uitkeringstrekkers spelen mooi een treetje lager. Vandaar dat we dit jaar er op hopen dat we een van de twee Old Firm clubs kunnen verslaan.

What did you win?
Het meest trots zijn we op onze drie Scottish Cups. De laatste wonnen we niet eens zo lang geleden in 1987. Op de andere twee cups zit wat meer stof, want die wonnen we in 1959 en in 1926. Tijdens die finale in 1959 kwamen er overigens 108.000 mensen kijken op Hampden Park. Dat lijkt me niet verkeerd voor een zogenaamd kleine club. Helaas wonnen we nog nooit de landstitel, maar op onze vier titels op het tweede niveau zijn we ook erg trots. Twee van die titels werden gewonnen in het nieuwe Millennium, dus we zijn de nieuwe eeuw goed begonnen. Verder hebben we in 2005 nog de Challenge Cup gewonnen, maar daar mogen we dit jaar niet aan mee doen omdat we op het hoogste niveau spelen. De League Cup wonnen we nog nooit, maar dat is ook zo’n Mickey Mouse Cup.

What do you think of next season?
Afgelopen jaar werden we tiende en met die positie zouden we dit jaar erg tevreden zijn. Het was vooral knap dat we boven Kilmarnock eindigden. Voor hen zijn we namelijk de lokale rivaal doordat hen rivaal Ayr ook niet op hetzelfde niveau speelt. Eigenlijk nemen we ze niet serieus, maar het is toch leuk dat we een plekje hoger eindigden. Boven Gretna eindigen was geen prestatie, want die nepclub was wel erg slecht vorig jaar. Voor dit jaar zien veel mensen ons eruit gaan, doordat we amper goals maken. In totaal scoorden we vorig jaar slechts 26 maal, nog minder dan Gretna. Dat moet dit jaar verbeteren als we niet laatste willen eindigen. Een ander probleem is dat onze aanvoerder, David van Zanten (nee, geen Nederlander), is vertrokken. Hibernian heeft hem overgenomen en we vrezen nu dat onze verdediging een stuk zwakker is geworden. Veel mensen hebben ons onderaan gezet, maar wij zullen bewijzen dat we de SPL waard zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door Barnet_Bee op 24-07-2008 18:57:48 ]

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 19:18 schreef Kriegel het volgende:
Schrijf je dit allemaal zelf? Gaat nog best wat werk in zitten, wow.

Ja, maar deze stukjes zijn vrij rap geschreven. Ik volg de Schotse competitie best fanatiek, dus over de meeste clubs weet ik wel wat. Alleen de jaartallen waarin clubs prijzen halen moet ik opzoeken, want dat weet ik niet precies als het wat langer geleden is.

Ik kan er gigantisch naastzitten met mijn voorspelling, maar vorig jaar zat ik redelijk in de buurt wat de club betreft. Alleen Motherwell had ik niet zo hoog verwacht. Dit jaar schaal ik ze wel hoog in, zul je zien dat ze erg laag gaan eindigen.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 20:40 schreef Kriegel het volgende:
Aha. Ik kan trouwens zien dat sommige stukjes al een tijd geleden zijn geschreven, hehe...
[..]

Als ik me niet vergis is Gretna inmiddels failiet verklaard en opgeheven.

Zo zie je maar dat ik een vooruitziende blik had

Dit stukje is inderdaad afkomstig uit mijn reisverslag naar de kampioenswedstrijd van Hamilton afgelopen seizoen. Ik heb alleen de laatste alinea erbij gevoegd.

25/07/2008



Scottish Challenge Cup 2008/2009: First Round

In 1990 bestond de Schotse League 100 jaar. Ter ere van dat feit besloot de Scottish Football League (waar alle Schotse profclubs buiten de SPL onder vallen) een beker in te stellen om dat heugelijke feit te vieren. De beker kreeg de naam “Scottish Challenge Cup” en aangezien de kans erg klein is dat een niet-SPL club een beker gaat winnen, is het toch een leuke beker om te winnen voor de SFL-clubs. Hij wordt altijd gespeeld in de eerste helft van het seizoen, zodat de teams niet hoeven te spelen in de beslissende weken van de competitie. Vorig jaar was St. Johnstone de winnaar. Recordhouders zijn Falkirk en Airdrieonians (eigenlijk een voorloper van Airdrie United) met driemaal winst. De mooiste finale vond plaats in 2000, toen Alloa Athletic en Inverness Caledonian Thistle penalty’s mochten gaan nemen nadat het 4-4 stond na 120 minuten. Uiteindelijk won Alloa met 5-4 na de strafschoppen. Hopelijk dit jaar weer zoveel spektakel. Hieronder de loting voor de wedstrijden die op 26 juli worden gespeeld. Boeiendste wedstrijden zijn de kleine Glasgow derby tussen Partick Thistle en Queen’s Park en het debuut van Annan Athletic in een profcompetitie op het veld van Clyde.

North/East draw:
Ross County v St. Johnstone
Alloa Athletic v Dundee
Arbroath v Forfar Athletic
Brechin City v East Fife
Dunfermline Athletic v Stirling Albion
Peterhead v Montrose
Elgin City v Cowdenbeath
Bye: Raith Rovers

South/West draw:
East Stirlingshire v Ayr United
Clyde v Annan Athletic
Stenhousemuir v Albion Rovers
Partick Thistle v Queen's Park
Berwick Rangers v Queen of the South
Livingston v Stranraer
Airdrie United v Dumbarton
Bye: Greenock Morton

26/07/2008



Scottish Challenge Cup 2008/2009: First Round, the results

De kop is eraf in Schotland nu de eerste wedstrijden in het kader van de Challenge Cup gespeeld zijn. De grootste verrassing vond plaats in Alloa waar de plaatselijk FC te sterk was voor Dundee FC, een van de kanshebbers voor de titel in de First Division. Ook kanshebber nummer twee in die competitie en titelverdediger, St. Johnstone, vloog er al snel uit. Zij hadden wel het nadeel een lastige wedstrijd in Dingwall te spelen, waardoor de surprise minder groot is. De derde verrassing vond plaats in een stadion wat bijna in de Noordzee ligt: Gayfield Park van Arbroath. Tijdens de Angus Derby won de slechtste ploeg uit de League van vorig jaar, Forfar, met 1-2. Annan Athletic sloeg geen modderfiguur tijdens zijn eerste wedstrijd als Leagueclub. Waar vooraf werd gevreesd voor een dikke nederlaag tegen Clyde bleef de schade beperkt tot 2-0. Enige opvallend tijdens de kleine Glasgow derby was dat Partick Thistle beide doelpunten in de negende minuut scoorde. Binnenkort de loting voor ronde twee.

North/East draw:
Ross County v St. Johnstone 2-1
Alloa Athletic v Dundee 2-1
Arbroath v Forfar Athletic 1-2
Brechin City v East Fife 0-1
Dunfermline Athletic v Stirling Albion 3-0
Peterhead v Montrose 6-0
Elgin City v Cowdenbeath 0-2
Bye: Raith Rovers

South/West draw:
East Stirlingshire v Ayr United
Clyde v Annan Athletic 2-0
Stenhousemuir v Albion Rovers 0-1
Partick Thistle v Queen's Park 2-1
Berwick Rangers v Queen of the South 1-5
Livingston v Stranraer 4-0
Airdrie United v Dumbarton 3-2
Bye: Morton


Op het oefenvlak trouwens enige opvallende uitslagen. Barcelona toerde namelijk, evenals vorig jaar, door Schotland. Hibernian en Dundee United mochten als kanonnenvoer dienen, maar dat het zo erg zou zijn was niet verwacht. Hibernian verloor namelijk met 0-6, terwijl Dundee United het vandaag niet veel beter deed met een 1-5 nederlaag. Voor Hibs begint het aardig dramatisch eruit te zien, want die draaien een werkelijk schandalig slechte voorbereiding. Gelukkig is er dan nog altijd het cliché dat de oefenpotjes niets zeggen. Ook goed voor Celtic, want tijdens de Algarve Cup is er nipt gelijkgespeeld tegen Middlesbrough en verloren van Cardiff City. Ik ben benieuwd hoe ze het volgende week doen tijdens het Rotterdam Tournament waar ik naartoe ga. Ondertussen liet Kilmarnock zien dat ze misschien toch weer een dramajaar tegemoet gaan, want Killie ging met 0-3 ten onder tegen de Wolves. Enige positieve punt viel te noteren in Falkirk, waar met 2-0 werd gewonnen van QPR.

Op het transfervlak is het allemaal opvallend rustig. Inverness is afgelopen week zijn opvallendste speler kwijt, omdat Marius Niculea ervoor koos om terug te keren naar Roemenië. Jammer, want de man was een attractie op de Schotse velden. Voor ons Nederlanders komt er misschien weer een bekende keeper naar Falkirk. Waar het doel van de Bairns de afgelopen jaren ondermeer is verdedigd door Jeroen Lambers en Tim Krul is er nu een mogelijkheid dat Khalid Sinouh naar de club toegaat. Hij zal komende week gaan testen bij Falkirk en zal hoogstwaarschijnlijk meespelen tijdens hun oefenwedstrijden in Nederland. De beide grootmachten uit Glasgow zijn ondertussen erg rustig. Ze zijn er momenteel nog niet in geslaagd om hun grootste transfertargets te halen, want zowel de jacht van Rangers op Davis als die van de Bhoys op Tamas lijkt muurvast te zitten.

27/07/2008



Number 11: Hamilton Academical

Who are you?
Dat zal ik je eens vertellen, knulletje. Wij zijn Hamilton Academical oftwel The Accies. Opgericht in 1874 door de rector van de Hamilton Academy. Zelf vind ik dat we de mooiste naam van de SPL hebben, hoewel sommige aankomen zetten met Inverness Caledonian Thistle. Ik denk dat mensen die dat zeggen dezelfde zijn die ons Hamilton AcademicalS noemen. Walgelijke figuren dus. We spelen op New Douglas Park. Vervelend voor ons is dat we vlakbij Glasgow spelen, waardoor bijna iedereen in Hamilton voor een van die twee Old Firm clubs is, bah. Afgelopen jaar zijn we kampioen geworden in de First Division. We zijn dus de nieuwkomer dit jaar. Overigens speelden we in 2001 nog in de allerlaagste divisie: de Third Division. We hebben dus al een lange rit achter de rug. Het mooiste aan de promotie is dat we nu tegen dat walgelijke Motherwell mogen spelen. Dat is onze aartsrivaal en we hebben elkaar al te lang niet gezien in de competitie. Reken maar op een aantal schitterende wedstrijden tussen ons beide.

What did you win?
Wat is dat nou weer voor een gloryhuntersvraag? Okay, een hoofdprijs hebben we nog nooit gewonnen, maar in 1911 en 1935 stonden we wel in de finale van de Schotse beker. Helaas moesten we in allebei de finales tegen een van de *ld F*rm clubs waardoor we verloren. Wel succesvol zijn we in de Challenge Cup geweest, die we in zowel 1992 als 1993 wonnen. Buiten afgelopen jaar hebben we de First Division nog driemaal gewonnen en ook de Third Division hebben we een keer gewonnen. De League Cup zeg je? Die ken ik niet, alleen de Mickey Mouse Cup en daarvan ben ik blij dat we die nooit hebben gewonnen. We zijn geen filiaal van Disney. We hebben wel tienmaal de Lanarkshire Cup gewonnen en dat kunnen weinig clubs ons nazeggen.

What do you think of next season?
Tsja, als promovendus wordt je altijd als degradatiekandidaat nummer één gezien. Ik durf echter te wedden dat we erin blijven. Met Richard Offiong hebben we een topspits, dat moet jij hebben gezien toen je ons bezocht. Als partner voor in de aanval hebben we Derek Lyle van Dundee gehaald, ook een goede aanvaller. Ook hebben we met Sean Murdoch een nieuwe keeper gehaald. Na de afgelopen twee promoties naar het hoogste niveau vlogen we er meteen uit, maar we hebben ditmaal een geheim wapen en dat is ons kunstgras. Dat zijn ze niet gewend in de SPL. Vorig jaar kregen we op ons eigen kunstgras slechts drie goals tegen, dat zegt toch wel genoeg. Oh ja, nog een tip: let op James McCarthy. Deze jongen gaat international worden in de toekomst. Hopelijk wil hij nog even bij ons blijven en trapt hij niet in de grote geld. Bij ons kan hij namelijk groeien doordat hij altijd in de basis staat.

Ik ben verbaasd dat Steven Fletcher nog steeds bij Hibs speelt. Die stond vorig seizoen nog in de belangstelling van oa Real Madrid, dus ik had wel een transfer verwacht naar een Premier League club.

28/08/2008



Number 10: Falkirk

Who are you?
Falkirk FC uit Falkirk. We zijn in 1876 opgericht en onze bijnaam is The Bairns. Falkirk, wat zoveel betekend als ‘gespikkelde kerk’ ligt tussen Edinburgh en Glasgow in, iets of wat naar het noorden. Er hebben zich belangrijke veldslagen afgespeeld bij Falkirk, zoals die van William Wallace tegen de Engelsen, maar we zijn toch vooral bekend door de plaatselijke FC. Oh ja, buiten ons is er nog een club in Falkirk, het onvolprezen East Stirlingshire. Die zijn echter zo slecht dat we onze rivaliteitspijlen maar richten op Dunfermline, maar die klunzen spelen ook al niet in onze divisie dit jaar. Zijn wij nu zo goed of onze rivalen zo slecht? Ach ja, nu gaan we maar proberen een van de twee Old Firm clubs te verslaan. Altijd leuk voor wat spectaculaire krantenkoppen. We hebben trouwens een connectie met jullie land, want Gerard Aafjes zit bij ons in de selectie. Afgelopen jaar speelde er met Tim Krul er nog een Nederlander bij ons, maar die zal waarschijnlijk weer teruggaan naar Nederland.

What did you win?
Waar zal ik beginnen? Toch maar met de belangrijkste prijzen. We hebben namelijk tweemaal de Scottish Cup gewonnen. Zowel in 1913 als in 1957 namen we dat kleinood mee naar Brockville. Voor de rest staan er ook nog drie Challenge Cups in onze prijzenkast. Ook kampioenschappen vieren we graag in Falkirk. Maar liefst zeven keer hebben we de titel gepakt op het tweede niveau, voor een club als ons het hoogst haalbare. Ook de Second Division hebben we een keer gewonnen. Over de League Cup wil ik het niet hebben. Goed, we hebben tweemaal in de finale gestaan, maar als je de ene keer verliest omdat je minder corners hebt gekregen en de andere keer verlies je van East Fife dan is daar niets over te zeggen. Klote Mickey Mouse Cup.

What do you think of next season?
We hebben drie bejaarde Schotse ex-international aangetrokken met Lee Bullen (37), Jackie McNamara (34) en Neil McCann (33). Tel daarbij Russell Latapy (40) op en je kunt niet zeggen dat we geen ervaring hebben. Blijven zij heel dan kan er best iets leuks gaan ontstaan bij ons, maar als ze gaan piepen en kraken hebben we een probleem. Ik denk dat we sowieso St. Mirren en Hamilton wel voor kunnen blijven en dat we met Inverness en Kilmarnock gaan knokken om plaats acht. Ons grote probleem is goals maken, dus daarom is het vreemd dat onze manager nog geen goede spits heeft aangetrokken. Wel veel verdedigers, maar vorig jaar waren we verdedigend gezien al de beste ploeg van het rechterrijtje. Ook de creativiteit van onze Portugees Pedro Moutinho zullen we gaan missen. De al eerder genoemde McCann moet dat opvangen, maar ik ben benieuwd of hij dat kan na bijna een heel seizoen uit de roulatie te zijn geweest met een beenbreuk.

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 13:06 schreef Cruoninga het volgende:

[..]

De mooiste namen van de SPL zijn natuurlijk die van de Edinburgh-clubs.

David van Zanten is een Ier met één Nederlandse ouder, dus na 'de verdwijning' van Shalton Martis (grote, donkere centrumverdediger die afgelopen seizoen vooral opviel door 3 keer in eigen doel te scoren, enig idee waar die heen is?) nog wel een klein Nederlands tintje bij de Hibs. Waarom denk je dat Celtic Killen heeft gehaald? Verwacht je dat die veel gaat spelen? Fletcher ga ik inderdaad goed in de gaten houden. Voor de SPL toch wel aardig koppel met 'Benji' lijkt me toch?

Martis speelt volgens mij nog gewoon bij WBA. Is vorig jaar wel een tijdje uitgeleend (aan Scunthorpe als ik me niet vergis).

Killen is een grote miskoop geweest. Ik had er meer van verwacht, aangezien hij het bij Hibs goed heeft gedaan. Misschien dat Hibs hem terug gaat kopen? Ik verwacht dat Celtic nog een spits gaat bijkopen en dan met Vennegoor, McDonald, Samaras en die vierde man ruim in de spitsen zit. Killen zal vertrekken evenals Riordan. Zullen wel naar The Championship gaan, aangezien ze daar meer geld hebben dan in Schotland. Riordan vind ik trouwens jammer, want daar zie ik het (itt Killen) wel in zitten. Probleem is alleen dat hij en Strachan absoluut niet door een duur kunnen.

Ik heb allemaal het idee dat Fletcher nog gaat vertrekken. Die was vorig jaar bij tijd en wijle toch wel erg goed.

29/07/2008



Number 9: Inverness Caledonian Thistle

Who are you?
Wij zijn de club met de langste naam in het Schotse voetbal en daarom krijgen wij wel eens de naam ICT, maar hier in Inverness prefereren we Inverness Caldeonian Thistle Footbal Club. We hebben verschillende bijnamen als “Caley”, maar ook hier prefereren we de langere naam "The Pride of the Highlands". We bestaan pas sinds 1994, toen beide Higland Leagueclubs Caledonian FC en Inverness Thistle FC fuseerden. Dat deden we omdat we toen gekozen werden om in de League uit te komen en samen sta je sterker, hoewel sommige diehard fans van beide clubs weigeren te komen en ons “Plastic FC” noemen. Laat ze maar, want zelf hebben ze nu geen club meer. Buiten ons zijn de belangrijkste attracties van Inverness het “Inverness Castle” en de “Highland Games”. Ook Loch Ness ligt in de buurt en het zou dus zomaar kunnen dat “Nessie” eens een wedstrijd van ons heeft gezien. Onze aartsrivaal is Ross County, maar die spelen in een andere divisie. Vandaar dat we dit jaar het meest hopen op een overwinning tegen Aberdeen. Evenals ons een noordelijke club. Enig nadeel is dat zij ons niet zo serieus nemen.

What did you win?
We zijn jonge honden met onze veertien jaar. Toch hebben we wel wat zilverwerk binnengehaald en we zijn, samen met Celtic en Rangers, de enige club in de SPL die nog nooit is gedegradeerd. Na ons debuut in 1994 duurde het drie jaar voordat we promoveerden, door de titel in de Third Division. In 1999 werden we tweede in de Second Division, wat ons opnieuw promotie opleverde. Vanaf toen zijn we gaan bouwen aan een team wat mee kon gaan doen om de strijd voor het ticket naar de SPL. In ons eerste jaar waren we verantwoordelijk voor een van de grootste cupshock in de historie van de Scottish Cup. We versloegen Celtic met 1-3 op Celtic Park op de achtste februari van 2000. ‘Super Caley Go Ballistic, Celtic Are Antrocious’ kopte The Scottish Sun de volgende dag. Sinds die dag kende iedereen in Schotland ons en het blijft onze mooiste prestatie tot de dag van vandaag, hoewel het seizoen 2003/2004 in de buurt komt.
Dat seizoen wonnen wij onze eerste beker door de Challenge Cup te winnen, maar belangrijker was de titel in de First Division, waardoor we nu al vier seizoenen uitkomen in de SPL. Tsja, de League Cup. Die nemen we hier niet serieus in de Highlands, dus daar beantwoordt ik geen vragen over.

What do you think of next season?
Zoals bijna ieder jaar worden we weer ingeschat als een van de belangrijkste degradatiekandidaten. Schandalig, want de afgelopen vier jaren werden we negende, achtste, zevende en achtste. Eigenlijk zijn we nooit echt meegezogen in het degradatiebal en ik verwacht ons dit jaar daar ook niet. Het doel is om uiteindelijk eens een keer bij de bovenste zes te eindigen, zodat we na de “cut” nog wat topwedstrijden voor de boeg hebben. Goed, ik verwacht niet dat het dit jaar het geval zal zijn, maar we blijven bouwen. Erg vervelend trouwens dat we onze vedette Marius Niculea zijn kwijtgeraakt aan Dinamo Boekarest. We hebben er wel wat centjes voor ontvangen en hopen een of twee echte versterkingen daarvoor te halen. Met Andy Barrowman hebben we de topscorer van onze vrienden Ross County gehaald. Hij scoorde er vorig jaar 24, dus met een beetje geluk maakt hij de helft van die doelpunten in de SPL. Ik heb al een beetje zitten rekenen en als beide Edinburgh clubs dit seizoen spelen zoals in de voorbereiding, dan kan zie ik ineens perspectieven voor de zesde plek.

30/07/2008



Number 8: Kilmarnock

Who are you?
Wij zijn Kilmarnock uit Kilmarnock. Maar noem ons gemakshalve maar Killie. In tegenstelling tot de vorig club zijn wij wel een oudje, want al in 1869 werden we opgericht. Daarmee zijn we meteen de oudste professionele club van Schotland en er staan al wat activiteiten op de rol voor volgend jaar als we onze 140ste verjaardag vieren. Afgelopen seizoen waren we dramatisch en hadden we geluk dat Gretna erbij was, want een elfde plaats is ver onder onze stand. Ons slechtste resultaat sinds we in 1993 promoveerden naar de SPL. Oh ja, die vraag weer. Ik zal het nog een keer uitleggen, ons stadion heet Rugby Park omdat we vroeger zowel rugby als voetbal speelden. Simpel toch? Onze aartsrivaal is Ayr United, maar net zoals bij de vorige ploegen die zich hier voorstelden speelt ook onze rivaal niet in dezelfde competitie dan wij. Vandaar dat wij, hoe onorigineel ook, maar onze pijlen gaan richten op een Old Firm scalp. Het liefst die van Celtic, want door onze protestantse achtergrond en onze bijnaam “The Ayrshire Huns” verslaan we die groenwitte figuren met veel plezier. Nee hoor, die 1-9 nederlaag in 1938 speelt hier helemaal geen rol in.

What did you win?
1964-1965, een seizoen dat iedere Killiefan in zijn geheugen heft gegraveerd. Dat jaar werden we namelijk voor de enige keer kampioen van Schotland. Het mocht ook wel een keertje, want in de vijf jaar daarvoor waren we viermaal tweede geworden. Tsja, de jaren zestig dat waren de mooiste jaren voor onze club. In 1967 bereikten we bijvoorbeeld ook de halve finale van de UEFA Cup. Ooit zullen die dagen weer terugkomen houd ik me maar voor. Voor de rest stonden we achtmaal in de finale van de Scottish Cup en wonnen die drie keer. Dat had je niet verwacht hè, dat wij zo succesvol zijn geweest in het verleden. Buiten die ene landstitel zijn we ook nog tweemaal kampioen geworden op het tweede niveau, maar dat is eigenlijk geen prestatie want wij horen eigenlijk gewoon thuis op het hoogste niveau. Nee, over de League Cup wil ik helemaal niets kwijt. Dat we alle vijf de keer dat we de finale hebben bereikt die ook verloren hebben speelt hierin geen rol. Ik vind het gewoon een Mickey Mouse Cup.

What do you think of next season?
Het is afwachten. Ik blijf erbij dat we vorig jaar gewoon pech hebben gehad. Onze vedette Steven Naismith werd verkocht aan de Rangers en dat heeft ons toch wel een knauw gegeven. Daarbij kwam ook nog eens dat we onze andere aanvallende ster Colin Nish, in januari verkochten aan Hibs. Dat waren toch twee shocks voor het team en daarom denk ik dat we dit jaar beter voor de dag zullen komen. Met Jim Jefferies hebben we een ervaren manager die bij Hearts al eens de Scottish Cup heeft gewonnen en met Danny Invincible hebben we in ieder geval iemand onder contract met een coole naam. Er zal echter nog wel wat bij moeten komen aanvallend gezien, want eigenlijk hebben we nu niemand die een doelpuntje kan maken. Goed, Allan Russell maakte er vorig jaar 26, maar dat was op het derde niveau en om nou alle hoop op zo’n jongen te zetten gaat ook wel weer ver. Maar ik verwacht nog wel een goede aanvaller erbij en dan kunnen we, met veel geluk en wijsheid, misschien wel de “cut” halen en dan zal iedereen zien dat afgelopen jaar een foutje was, niets meer en niets minder.

31/07/2008



Number 7: Heart of Midlothian

Who are you?
Wij zijn Heart of Midlothian opgericht in 1874 en vernoemd naar een dansclub uit Edinburgh, die op zijn beurt weer vernoemd is naar een roman van Sir Walter Scott, die op zijn beurt weer vernoemd is naar een gevangenis in Edinburgh. Maar om het simpel te houden je mag wel Hearts zeggen hoor. Wij zijn de meest succesvolle club uit Edinburgh. Zet je dat er goed in? Qua prijzen hoeven we, buiten de Old Firm natuurlijk, alleen Aberdeen voor ons te deulen. We hebben dus meer gewonnen dan Hibernian. Soms noemen mensen onze rivaliteit in Edinburgh een Old Firm in het klein, aangezien Hibs door katholieke Ieren is opgericht en wij door pro-Britse leden. Zelf houden we niet zo van die vergelijking, want de Old Firm rivaliteit is voor ons wat té fanatiek. We haten elkaar wel, maar gaan in het normale leven gewoon met elkaar om. Probeer daar in Glasgow maar een mee te komen. Daar steken ze elkaar dood als je een verkeerd sjaaltje aan hebt. Nee, geef mij dan maar onze rivaliteit. Toch blijft het mooi dat we meer prijzen hebben gewonnen dan die groensels. Het meest opvallende aan ons is, helaas, onze excentrieke eigenaar Vladimir Roman. Sinds hij de club heeft overgenomen zijn we niet meer uit het nieuws geweest. Helaas is het tegenwoordig vaak slecht in het nieuws komen.

What did you win?
Pfff, waar moet ik beginnen. Tsja, jij hebt net die "Wee diddy teams" behandeld en dan ben je snel klaar. Bij ons ligt dat even wat anders, want we hebben veel prijzen gewonnen. Meer dan Hibs bijvoorbeeld. Maar ik zal eens een opsomming voor je maken. We hebben vier landstitels gewonnen, alleen de beide Old Firm clubs hebben er meer en Aberdeen en Hibs hebben er ook vier. Twee in de 19e eeuw (1895 en 1897) en twee na WO II (1958 en 1960). Sindsdien zijn we er nog enkele keren dichtbij geweest, maar hem winnen is niet meer gelukt. De Scottish Cup hebben we nog wel pas geleden gewonnen, in 2006. Buiten die keer mochten we hem nog zes keer omhoog tillen. De mooiste Cupfinal was die van 1896 toen we onze groene vriendjes uit Leith versloegen met 3-1. Daar herinneren we ze nog graag aan tijdens onze derby's. Ik las trouwens dat de "Wee diddy teams" de League Cup niet serieus namen. Wij wel hoor en van de zes keer dat we de finale hebben bereikt hebben we het vier keer gewonnen. Voor het laatst in 1962, dus het wordt tijd dat er nog eens eentje bijkomt.

What do you think of next season?
Wij zijn bijna niet in te schatten. Romanov ontslaat managers als het hem niet aanstaat en we krijgen vaak de gekste figuren hier over de vloer. Csaba László is onze nieuwe manager voor komend seizoen. Wij hebben hem overgenomen van de nationale ploeg van Oeganda, het land waar de laatste koning van Schotland leefde. László is dus niet echt een bekende naam en het is afwachten wat hij allemaal voor elkaar kan krijgen. Ik zie dat jij ons als zevende hebt ingeschaald. Dat zou kunnen, maar we kunnen net zo goed derde of twaalfde worden. We hebben al een speler aangetrokken. David Obua, een Oegandese international, gaat onze verdediging versterken. Of hij goed is? Geen idee, want ik volg het Oegandese voetbal niet zo, maar onze manager zal hem niet voor niets hebben aangetrokken. Onze verdediging is trouwens ook de plek waar onze beste speler staat: Christophe Berra. Sinds kort een Schots international. Hopelijk kunnen we hem, en mede-verdediger Robbie Neilson, behouden, want anders kan het er wel eens heel somber gaan uitzien voor ons. We hebben per slot van rekening al onze beste aanvaller, Roman Bednar, voor 2,3 miljoen verkocht aan WBA. Ik durf het woord degradatie nog niet in de mond te nemen, maar wie weet.

quote:

Op donderdag 31 juli 2008 20:05 schreef Cruoninga het volgende:
Goede stukjes. Ik blijf ze lezen

Misschien alle speler die voorbij komen in je clubbeschrijvingen maar opnemen als ' bekende spelers' in de OP?

Hoe zit dat trouwens precies met de cut. Na hoeveel wedstrijden wordt er gesplitst? Vroeger speelde je 4 keer tegen elke club en nu is dat soms slechts 3 keer? Waar zijn die andere wedstrijden gebleven of is de competitie ingekort?

Wat betreft promotie/degradatie is het toch zo dat er in elke divisie één club rechtstreeks degradeert en de kampioen uit de divisie daaronder promoveert? Geen play-offs of iets erbij?

Vroeger bestond de SPl uit 10 clubs. Toen was er geen cut en speelde je 36 wedstrijden in totaal (4x tegen elkaar). Nu zijn ze met 12-en en speel je 3x tegen elkaar. Na die 33 wedstrijden is er de cut en spelen de bovenste 6 en de onderste 6 tegen elkaar. In totaal zijn er dan 38 wedstrijden. De SFA probeert ervoor te zorgen da het niet gebeurt dat sommige clubs 3x thuisspelen tegen een bepaalde ploeg, maar dat is soms niet te voorspellen. Celtic en Rangers spelen sowieso 2x thuis en uit tegen elkaar en ik geloof de beide Edinburgh clubs ook (als ze tenminste allebei de cut halen).

Een promovendus en een rechtstreekse degradant. Helaas geen po. Ik ben daar wel voor, want dat maakt de First Division wat boeiender.

01/08/2008



Matches

Morgen wordt er in de lagere divisies gestart met de volgende wedstrijden in de lagere divisies. Volgende week gaat de SPL pas van start, hoewel ik vanavond alvast een voorproefje daarop krijg met de wedstrijd Celtic v Tottenham. Ik ben erg benieuwd hoe de Bhoys ervoor staan, want de voorbereiding verloopt tot nu toe niet echt constant. In de competitiewedstrijden van morgen steekt er een wedstrijd bovenuit: Cowdenbeath v Annan Athletic. Het is voor Annan de eerste wedstrijd ooit in de League. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat aflopen. Voor de rest is Partick v Dunfermline wel een boeiende wedstrijd, want promotiekandidaat Dunfermline heeft best een lastige start zo met een uitwedstrijd tegen de Jags.

FIRST DIVISION
Clyde v. Morton
Partick Thistle v. Dunfermline Athletic
Queen of the South v. Airdrie United
Ross County v. Dundee
St. Johnstone v. Livingston

SECOND DIVISION
Arbroath v. Alloa Athletic
Ayr United v. Raith Rovers
Brechin City v. Stirling Albion
East Fife v. Peterhead
Queen's Park v. Stranraer

THIRD DIVISION
Albion Rovers v. Forfar Athletic
Berwick Rangers v. East Stirlingshire
Cowdenbeath v. Annan Athletic
Dumbarton v. Montrose
Stenhousemuir v. Elgin City

02/08/2008



Number 6: Hibernian

Who are you?
Wij zijn Hibernian oftwel de famous “Hi-Bees”. In 1875 werden we opgericht door Ierse immigranten. Die kozen voor de naam "Hibernian", omdat Hibernia de Romeinse naam was voor Ierland. Onze Ierse roots zie je tegenwoordig nog terug in onze clubkleuren en ons logo. We hebben in de beginjaren, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Celtic, een sektarisch beleid gevoerd. Niet-katholieken waren niet welkom bij ons. Pas later, na onze herstart, hebben we dat omgezet en tegenwoordig hebben we eigenlijk nog maar weinig met Ierland. Bij ons zul je niet zo snel het Ierse volkslied horen vanaf de tribunes, wat je op Celtic Park wel hoort. Dat is ook de reden waarom mensen ons niet op religieuze redenen kiezen om te supporteren, maar om geigrafische redenen. Hibernian is tegenwoordig de club van het noorden en oosten van Edinburgh. Onze erfvijand is trouwens Farts ofwel de Mini-Huns. Walgelijke club die in de jaren tachtig nog hebben geprobeerd ons over te nemen, zodat er een grote Edinburghse club kwam die, uiteraard, Hearts zou heten en op Tynecastle zou spelen. Gelukkig mislukte dit en kunnen we ze nog altijd pakken op die ene wedstrijd in 1973 op Nieuwjaarsdag. We wonnen met 7-0, een jaar was nog nooit zo goed begonnen.

What did you win?
We behoren tot de "Other Four" samen met de New Firm (Dundee United en Aberdeen) en ons stadsgenootje. Behalve Dundee United hebben we allemaal vier landstitels. Helaas ziet het ernaar uit dat er niet snel een nieuwe bij zal komen. De eerste werd gewonnen in 1903, terwijl de andere drie allemaal rondom 1950 zijn gewonnen (we werden in die jaren ook nog eens driemaal tweede). Dat waren echt onze topjaren met de "Famous Five" in de aanval. Goh, wat zou ik die dagen hier weer graag zien. De League Cup hebben we driemaal gewonnen, waaronder die van 2007. Killie maakten we die dag met 5-1 in. Echt jammer dat we noodgedwongen veel van die spelers van dat elftal hebben moeten verkopen. Ik denk dat als we veel talenten hadden kunnen houden we, met Tony Mowbray als manager, het de OF flink lastig hadden kunnen maken. Helaas is het ons lot dat we altijd moeten verkopen. Eigenlijk al sinds de beginjaren van ons bestaan. Over de Scottish Cup heb ik het liever niet. Dat is namelijk het stokpaardjes van de Fartsfans. Oké dan, die hebben we slechts tweemaal gewonnen en de laatste keer was in 1902. Wij nemen die beker gewoon niet zo serieus, dat kan toch?

What do you think of next season?
Het rommelt nogal. Er gaan zelfs al geruchten dat onze manager, Mixu Paateleinen, eruit wordt geschopt. Vorig jaar draaiden we een goede tweede seizoenshelft onder hem, maar dit jaar blameren we ons keer op keer. We hebben al tweemaal met 2-0 verloren van Elfsborg in de Intertoto en ook de 0-6 nederlaag tegen Barcelona kwam hard aan. Volgens het geruchtencircuit zouden er nog enkele befaamde Finnen komen, zoals Anti Niemi en Jonathan Johansson. Helaas blijfven het nog steeds geruchten. Daardoor is David van Zanten nog steeds onze enige aankoop dit jaar. Goede verdediger en een van de beste spelers van St. Mirren, maar daarmee ben je er natuurlijk niet. We knijpen nu onze handjes dicht dat Steven Fletcher gaat blijven. Hij is onze levensverzekering en vorig jaar ook topscorer. Hij werd uitgeroepen tot “Young Player of the Year” en zelfs Real Madrid zit achter hem aan. Als we hem kunnen houden en er nog enkele leuke versterkingen bijkomen dan zouden we wel eens mee kunnen gaan strijden om plek drie. Raken we hem kwijt dan moeten we uitkijken dat we niet de “cut” missen.

quote:

Op zaterdag 2 augustus 2008 12:40 schreef Cruoninga het volgende:
Naast Van Zanten is Nish toch ook nieuw bij Hibs? Over dat Iers-zijn van de club, daar wordt nogal over gepraat volgens mij. In hoeverre het uitdragen van die identiteit gepast is. Je ziet wel redelijk veel oude Ierse vlaggen op Easter Road. Die groene met gouden harp en het 'Erin go Bragh' als motto.
Moet er ook niet bij worden vermeld dat Hibs de inspiratie voor Celtic is geweest en dat de groen-witte hoops ook zijn afgekeken van het oorspronkelijke Hibernian-shirt?

Nish is al in de winter gekocht door Hibs. Hij heeft zelfs al gescoord voor de club. Ze hebben trouwens ook ex-Willem II'er Joe Keenan gehaald.

Hibernian had zijn Hoops al afgeschaft voordat Celtic werd opgericht, dus daarover bestaan veel verschillende versies. Celtic heeft overigens wel een hoop spelers overgenomen van Hibs, waardoor die laatste binnen twee jaar failliet ging na de oprichting van Celtic.

Edinburgh heeft ook het nadeel dat ze veel minder Ierse immigranten hadden dan Glasgow, waardoor het op zich logisch is dat juist in Glasgow de meest succesvolle "Ierse" club ontstond.

Ik denk, van wat ik hoor en lees, dat Hearts eerder pro-Brits is dan Hibs pro-Iers. De harp in het logo is ook pas sinds een paar jaar weer terug. Hiervoor hadden ze zo'n heel lelijk logo. In oktober ga ik overigens naar Hibs v Hearts, een van de wedstrijden die erg hoog op mijn verlanglijstje staat.

03/08/2008



Results

De uitslagen van gisteren. De wedstrijden die ik vooraf aanmerkte als de meest interessante hebben hun reputatie waargemaakt. Partick Thistle gaf de titelambities van Dunfermline meteen een knauw door met 1-0 te winnen. De andere twee titelkandidaten wonnen wel, waardoor de Pars al op achtervolgen zijn aangewezen. In de Third Division zorgde Annan Athletic voor een gigantische verrassing. Er werd met maar liefst 1-4 gewonnen van Cowdenbeath, vooraf ingeschat als een van de sterkere clubs in de laagste divisie.

FIRST DIVISION
Clyde v. Morton 1-1
Partick Thistle v. Dunfermline Athletic 1-0
Queen of the South v. Airdrie United 0-0
Ross County v. Dundee 1-2
St. Johnstone v. Livingston 2-0

SECOND DIVISION
Arbroath v. Alloa Athletic 4-1
Ayr United v. Raith Rovers 0-0
Brechin City v. Stirling Albion 2-1
East Fife v. Peterhead 0-2
Queen's Park v. Stranraer 2-2

THIRD DIVISION
Albion Rovers v. Forfar Athletic 1-3
Berwick Rangers v. East Stirlingshire 2-1
Cowdenbeath v. Annan Athletic 1-4
Dumbarton v. Montrose 1-1
Stenhousemuir v. Elgin City 3-0

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 16:13 schreef DeVinger het volgende:
Hearts leek even mee te gaan doen, maar is alweer afgehaakt toch? (met die rijke rus)

Ja, al die goede spelers (veelal Schotten met een mening) zijn verkocht (weggestuurd).

04/08/2008



Number 5: Dundee United

Who are you?
Dundee United oftewel "The Arabs"of "the Terrors", niet echt bijnamen die tegenwoordig erg populair zijn vandaag de dag. Vooral niet de combinatie van beide, maar daar kunnen wij niets aan doen natuurlijk. We spelen op Tannadice in het pittoreske Dundee. Onze rivaal speelt op 150 meter in Dens Park en draagt de naam Dundee FC. Dat is het Rangers/Hearts van onze stad, terwijl wij Celtic/Hibernian zijn. Wij zijn namelijk ook opgericht door Onze originele naam verwees ook naar Ierland, want oorspronkelijk heten wij Dundee Hibernian. In 1923 werd die naam veranderd in Dundee United, want de eigenaren hoopten op die manier meer mensen uit de stad aan te kunnen trekken. Dundee heeft namelijk lang niet zo'n grote Ierse gemeenschap dan Edinburgh en Glasgow. Dat plan is gelukt, want wij zijn nu de grootste club van Dundee. Buiten Dundee FC, die we dit jaar helaas niet gaan tegenkomen in de competitie, is Aberdeen ook wel een rivaal van ons. In de jaren tachtig werden we samen de "New Firm" genoemd. Op dat moment waren wij tweeën namelijk de grootste clubs van Schotland en niet die twee uit Glasgow. Helaas zijn die dagen voorbij.

What did you win?
Eigenlijk niet eens zo gek veel. We worden altijd wel als grote club gezien, maar ten tijde van de New Firm was Aberdeen eigenlijk superieur aan ons. We hebben, en dat durf ik niet zo goed te zeggen, minder hoofdprijzen gewonnen dan Dundee FC. Qua landstitels (één) en Scottish Cups (ook één) lopen we gelijk, maar zij hebben een League Cupje (drie om twee) meer gewonnen. Daarom doen wij hier vaak minderwaardig over de League Cup, totdat we afgelopen jaar weer in de finale stonden. Helaas was Mike McCurrie de scheidsrechter en die slaapt in een Rangerspyama. Diverse gekke beslissingen zorgden ervoor dat het gelijk bleef. Uiteindelijk won "Scotland's Shame" na de penalty's en McCurry zal ook flink hebben gefeest door dat resultaat. Werkelijk een schande. In de jaren tachtig sidderde Europa voor ons. Het jaar na onze titel haalde we de halve finale van de Europa Cup I, maar AS Roma bleek te sterk. In 1987 haalde we wel een Europese finale, maar helaas bleek IFK Göteborg met Eriksson op de bank te sterk met 2-1. Het blijft jammer, want anders hadden we ook in het rijtje Schotse Europa Cup winnaars gestaan.

What do you think of next season?
Vorig jaar streden we lang met Motherwell om de derde plek, maar op het laatst zakte het wat in elkaar. Zelfs Aberdeen haalde ons nog in door hun verrassende overwinning op de laatste speeldag tegen de Rangers. Dit jaar hopen we die vijfde plek te verbeteren, want we willen Europa weer in. Met Graig Levein hebben we misschien wel de beste manager van de SPL onder contract. Zowel bij ons als bij Hearts heeft hij goede resultaten behaald. Vorig jaar wonnen we zelfs bijna een prijs onder hem, maar helaas bleek Mike McCurry niet neutraal te kunnen fluiten. Die nederlaag heeft ons een serieuze knauw gegeven. Wat ook een knauw heeft gegeven is het vertrek van Barry Robson naar Celtic. Hij was onze leider en topscorer tot op dat moment en eigenlijk hebben we zijn vertrek nooit kunnen opvangen. Ook het vertrek van topscorer Noel Hunt zal niet bijdragen aan het succes van onze club. Gelukkig hebben we Willo Flood nog wel een jaartje kunnen huren, want dat was ook een belangrijke pion voor ons. Als aankopen hebben we twee jongens gehaald van onze rivaal Dundee FC. Nu maar hopen dat ze het niveau aankunnen.

05/08/2008



Number 4: Aberdeen

Who are you?
Aberdeen a.k.a. "the Dons". Onze clubnaam verraadt het eigenlijk al, maar we komen dus uit Aberdeen: de oliehoofdstad van de UK. We zijn een relatief jonge club, want we zijn pas in 1903 opgericht. Als je dat vergelijkt met sommige oude knarren in de SPL komen we pas net kijken. Onze thuishaven is Pittodrie Stadium, het eerste stadion in Groot-Brittannië met dug-outs. Mede door onze ligging, niet ver van de Noordzee, kan het erg spoken. Weinig clubs komen met plezier naar ons toe. Doordat we vrij geïsoleerd liggen hebben we niet echt een lokale rivaal. In de jaren tachtig vormden we samen met Dundee United de "New Firm". Sindsdien zijn wedstrijden tussen ons beide beladen. Met Hibernian hebben we op het sportieve vlak geen rivaliteit, maar op het hooliganvlak ging het in de jaren tachtig regelmatig los. Er is echter een club die we tot op het bot haten en dat zijn de Huns uit Glasgow. Er wordt soms gezegd dat wij hen nog meer haten dan dat Celtic dat doet. Goed, dat is misschien overdreven, maar de haat zit diep. Wij zingen ook regelmatig politieke incorrecte liedjes als ze langskomen. We genoten dan ook met volle teugen toen ze afgelopen seizoen bij ons hun laatste wedstrijd verloren. Geen titel voor de Huns is een goed jaar voor ons.

What did you win?
Een heleboel. Buiten die twee uit Glasgow zijn wij de club met de meeste prijzen in Schotland. De landstitel wonnen we viermaal, waarvan drie keer in de jaren tachtig onder Alex Ferguson. Overigens zijn we maar liefst twaalf keer tweede geworden, ook geen geringe prestatie. We stonden verder vijftien keer in de finale van de Scottish Cup en daarvan wonnen we zeven. Vier daarvan werden in onze glorietijd onder Ferguson gewonnen. Ook de League Cup wonnen we diverse malen. Twaalf finales leverden vijf bekers op. Tevens is dat onze meest recente prijs, want die wonnen we nog in 1996. Hetgeen waar we het meest trots op zijn is onze Europa Cup II uit 1983 waarvoor we Real Madrid versloegen. Het jaar erop wonnen we ook de Europese Supercup, waardoor we de enige Schotse clubs zijn met twee Europese prijzen. Dat doet de Old Firm ons niet na.

What do you think of next season?
Er hebben dit seizoen veel mutaties plaatsgevonden in onze selectie. Met Barry Nicholson zijn we onze belangrijkste speler kwijt geraakt en het zal lastig zijn om hem te vervangen. We hopen dat Gary McDonald het kan. Vorig jaar deed hij het goed bij Oldham, maar de SPL is toch wat anders dan de Engelse League One. We hebben vorig jaar door onze goede eindsprint nog mooi de vierde plek behaald. Als we op dat elan doorkunnen gaan kan er wel eens wat moois groeien. Vorig jaar was ook het jaar van de grote teleurstelling toen we in de halve finale van de beker verloren van Queen of the South. Erg zonde, want een ronde eerder hadden we Celtic al uitgeschakeld en een finale tegen de Huns had ons opnieuw een Europese plek bezorgd. Ons Nederlandse contigent is overigens flink uitgedund voor komend seizoen. Dave Bus en Karim Touzani (die het hier erg goed deed) zijn vertrokken, waardoor alleen Jeffrey de Visscher nog over is. Goed, met Jimmy Calderwood staat er nog wel een manager met banden met Nederland langs de lijn. Hij moet ons komend seizoen weer Europees voetbal brengen, anders kan het er weleens somber uit gaan zien voor zijn carrière bij ons.

YES! Kaunas mijn helden. Dit betekent niet alleen dat de Europese steden weer rustig mogen slapen, maar ook dat Celtic zo'n 2,5 miljoen pond extra krijgt. Pilibaitis verdient minstens een standbeeld.

06/08/2008



Number 3: Motherwell

Who are you?
Wij zijn Motherwell, maar "The Steelmen" mag ook. Onze rivalen noemen ons trouwens ook "Murderwell". Ik denk niet dat er snel een slechtere bijnaam te verzinnen is. In 1886 werden we opgericht en we speelden meteen onze eerste wedstrijd tegen rivaal Hamilton. Graag wil ik de uitslag noemen, want we wonnen met 3-2. Gelukkig wordt dit jaar de derby weer gespeeld en we zullen ze graag herinneren aan die wedstrijd. Wel erg leuk dat die wedstrijd dit jaar weer gespeeld wordt, want het is al lang geleden dat we bij elkaar in de competitie zaten. Voor de laatste overwinning van hen tegen ons moeten we teruggaan naar 1986. Haha, dus echt serieus nemen we ze niet. Andersom is dat wel anders. Als de Accies niet bij ons in de League zitten, en dat is vaak, richten we onze pijlen op de OF. Glasgow ligt dichtbij, dus we hebben veel last van ze. Veel potentiële fans uit Motherwell trekken naar ze toe. Erg jammer, maar daarom genieten we extra als we ze verslaan. We staan dan wel bekend als vriendjes van de Rangers, maar dat zien wij anders. Onze thuishaven is trouwens Fir Park en niet Firs Park, zoals dat LEGO stadion van East Stirnlingshire heet. Dit seizoen zijn we weer de enige bespeler van het stadion, want Gretna (onze gasten van vorig seizoen) zijn failliet.

What did you win?
In 1932 wonnen we onze enige landstitel. Daar zijn we natuurlijk nog steeds erg trots op, want het is moeilijk voor een club als de onze om je te handhaven tussen die grootmachten uit Glasgow. De Scottish Cup wonnen we in zowel 1952 als 1991. Ook het kleine bekertje, de League Cup, wonnen we een keer. Dat was in 1950, het wordt dus weer eens tijd voor een nieuwe prijs, want er begint allemaal stof op te komen. Vorig seizoen werden we derde, onze beste prestatie sinds 1995, toen we tweede werden. Dat waren sowieso geweldige jaren. Alex McLeish was toen onze manager en het jaar ervoor waren we onder hem al derde geworden. Hopelijk kunnen we onder Mark McGhee ook zo'n reeks neerzetten. We zijn in ieder geval goed begonnen met een derde plek dit jaar.

What do you think of next season?
De verwachtingen zijn hooggespannen. We hopen dat we de derde plek van vorig jaar weer kunnen herhalen. Op papapier zijn alle subtoppers in Schotland verzwakt. Wij zijn bijvoorbeeld Ross McCormack kwijtgeraakt. Goed, we hadden ermee kunnen leven als hij naar de Premier League was gegaan of een van de Old Firm clubs, maar Cardiff City? Zijn die nu zoveel beter dan wij? Buiten hem hebben we ons grootste verlies vorig jaar geleden toen onze aanvoerder en belangrijkste speler Phil O'Donnell stierf. De jongens hebben het uitstekend opgepakt, maar kan dat nog een seizoen? Hetgeen waar wij het van moeten hebben is onze jeugd. Wij hebben een uitstekende jeugdopleiding en hopen dat die komend seizoen weer talentjes gaat overleveren. Een van de exponenten van die jeugdopleiding is Paul McQuin, 22 jaar, uitstekende centrale verdediger en onze aanvoerder. Het is nu maar hopen dat hij niet voor het sluiten van de transfermarkt wordt weggekaapt.

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 19:58 schreef Maravilla het volgende:
Goede stukjes Barnet_Bee! Erg leuk om te lezen.

Thanks. Vanaf morgen ligt het alleen even stil, want ik ben een weekje op vakantie. Jammer genoeg net nu de SPL gaat starten.

07/08/2008



Number 2: Rangers

Who are you?
Wij zijn de Rangers, dus niet de Glasgow Rangers! Buiten een heel scala aan scheldnamen hebben we ook een officiële bijnaam en dat is de "Teddy Bears". Die naam is ironisch bedoeld, want wij zijn helemaal geen lieve teddybeertjes waarmee je kunt knuffelen. Wij slaan je in elkaar, pissen en kotsen je oorlogsmonumenten vol en slopen daarna de rest van je stad. Afgelopen seizoen hebben Lyon, Barcelona, Bremen en Manchester kennis kunnen maken met ons teddybeertjes. Helaas gaat dat dit jaar niet gebeuren door die Litouwse maffia. Ach ja, het is een hunnentraditie sinds 1969 om dat te doen (remember Newcastle). Wijzelf zijn natuurlijk al veel ouder dan 1969. In 1873 zagen wij het levenslicht in Glasgow. Onze clubnaam is afkomstig van een Engels rugbyteam. Wij zijn de lievelingen van het Schotse etablissement door onze protestantse en unionistische uitstraling. Wij waren de enige die daadwerkelijk wat konden doen tegen die Ierse overmacht in de 19e eeuw. Daarmee weet je ook meteen wie onze rivalen zijn. Dat zijn die "Tims" uit Oost-Glasgow. Buiten hen is een overwinning op Aberdeen ook altijd mooi, maar dat blijft altijd in de schaduw staan van het vernederen van Celtic.

What did you win?
Domme vraag. Wij zijn de meest succesvolle club ter wereld. Alleen ons kleine broertje uit Belfast kan ons nog een beetje bijhouden, maar voor de rest is er geen club ter wereld die een prijzenkast ter grootte van de onze heeft. Zet je schrap, want hier komen onze prijzen. In Schotland hebben we gewonnen: 51 landstitels, 32 Scottisch Cups en 25 League Cups. Dat maakt bij elkaar 108 Schotse hoofdprijzen. Tsja, geen wonder dat er geen club bij ons in de buurt komt. In Europa stonden we driemaal in de Europa Cup II finale en wonnen we er een van. Daarna sloopten we het stadion zodat er geen huldiging plaatsvond, maar we hadden tenminste wel plezier. Afgelopen seizoen stonden we ook weer in een Europese finale. Ditmaal van de UEFA Cup. Hoe we die finale hebben kunnen halen weet niemand, maar we stonden er toch maar. We zijn hiermee de laatste Schotse club die in een Europese finale stond. Wat zeg je? Of wij ooit iets in de Europa Cup I hebben gepresteerd? Dat commerciële gedrocht zegt ons helemaal niets en daar willen we ook niets mee te maken hebben.

What do you think of next season?
Vorig jaar hebben we de Quadruple op een haar na gemist, maar dat is wel waar we dit jaar voor gaan. In ieder geval moeten we de landstitel winnen. Dat is vorig jaar de mist in gegaan doordat we zoveel wedstrijden hadden. Tenminste, dat blijven we stug volhouden. Ach ja, twee bekers winnen is ook mooi ook al hadden we voor de League Cup een iets te opzichtige hulp nodig van Mike McCurry. We hebben tot nu toe drie spitsen bijgekocht, waarbij vooral de aankoop van Kenny Miller een opvallende is. Het is de eerste speler die van de ene OF club naar de andere gaat en dan uiteindelijk weer terugkeert naar de eerste OF club. Onze fans spugen hem nu uit, maar zodra hij een aantal doelpunten heeft gemaakt zal dat snel over zijn. Enig probleem is dat doepunten maken juist iets is wat hij niet zo vaak doet. Het probleem is dat onze duurste aankoop, Kyle Lafferty, dat ook niet echt frequent doet. Maar dat maakt niets uit, want Septic wilde hem hebben dus hebben we hem snel voor hun neus weggekocht. Schrijf dus maar op, Schots Kampioen 2008/2009: Rangers. Nee, over de CL wil ik het niet hebben. Kaunas is gewoon een erg goede club.

08/08/2008



Number 1: Celtic

Who are you?
Celtic, “The Hoops”, “The Bhoys” of “The Celts”. What’s in a name? We zijn in 1888 officieel opgericht door een Ierse broeder met als doel geld in te zamelen voor de arme bevolking van Oost-Glasgow. De club werd echter zo goed dat we al snel professioneel gingen spelen met goede resultaten tot gevolg. We spelen als sinds 1892 op “Paradise”, waarmee meteen het grootste stadion van Schotland is genoemd. Opvallend aan ons is de link met Ierland. Waar je bij Dundee United en, in mindere mate, Hibernian, niet zoveel meer tegenkomt wat herinnert aan de Ierse roots zie je bij ons volop vlaggen, sjaals en shirts die een link hebben met het eiland. Er komen ook tweewekelijks bijna 10.000 Ieren over met boot en vliegtuig om in ons stadion te zitten. Door onze Iers-katholieke achtergrond is het logisch dat onze grootste rivalen de “Huns” zijn. Met die figuren zijn we al ontelbare keren gebotst en dat zal ook nog wel jaren zo doorgaan.

What did you win?
De Europa Cup I in 1967. Eigenlijk hoeven we voor de rest niets meer te zeggen, want dit is belangrijker dan al die kermisprijzen van de Rangers bij elkaar, maar vooruit dan maar ik zal de rest ook even opnoemen. In Schotland wonnen we 42 landstitels, ondanks dat we rond WO II een periode van veertig jaar hebben gekend met daarin maar drie titel. Qua Scottisch Cups zijn we wel recordhouder in Schotland met 34 bekers. De League Cup ligt ons op een of andere manier niet. We wonnen die "slechts" dertien keer. Belangrijker zijn de hoofdprijzen die we hebben gewonnen op de enige twee echt belangrijke Schots-Engelse toernooien. In 1938 mochten we de Empire Exhibition Trophy bijzetten en in 1953 wonnen we de Coronation Cup, ter ere van de inzegening van Queen Elisabeth. Erg ironisch dat juist een club die niet echt bekend staat om zijn pro-Brits gezindheid die beker won. Voor de rest hebben we nog tweemaal een Europese finale gehaald, maar zowel die in 1970 (de EC I) als die in 2003 (de UEFA Cup) verloren we. Maakt niets uit, we hebben nog altijd die Cup met de Grote Oren uit 1967 en die pakt niemand ons meer af.

What do you think of next season?
Het doel is duidelijk: opnieuw kampioen worden. strachan krijgt veel kritiek, en het voetbal is inderdaad niet om aan te gluren zo nu en dan, maar de naakte feiten liggen er wel: drie seizoenen Strachan hebben drie landstitels opgeleverd, een Scottish Cup, een League Cup en tweemaal overwintering in de Champions League. Wat dat betreft doet de "Wee Ginger Man" het uitstekend. Toch is een beetje aantrekkelijker voetbal wel een must. En het zou mooi zijn om buiten de titel tenminste een van de twee cups te kunnen winnen. Voor wat betreft de Champions League zou opnieuw de laatste zestien halen geweldig zijn, maar daarvoor zijn we erg afhankelijk van de loting. Het zal wel weer hetzelfde liedje zijn: thuis winnen we bijna alles en uit verliezen we alles. Qua aankopen hebben we tot nu toe weinig bijzonders gedaan. We hebben een breedteaankoop uit de Ierse competitie gehaald en de loonovereenkomst met Samaras omzet in een echte overeenkomst. Echt geweldig deed Samaras het niet, maar als invaller was hij erg waardevol.