De kunst van het loslaten van je ex #59

quote:

Op dinsdag 24 juni 2008 18:21 schreef Disorder het volgende:
Nnnnggghhhh..... Kom ik ineens een foto van haar tegen op mijn laptop. Vergeten dat die in dat mapje stond. Ouch

ai ai ai. Ik heb alle foto's van mijn ex in één map gezet en die ergens neergezet zodat ik hem wel terug kan vinden maar niet dat ik hem de hele tijd tegen kom.

Ja, en het is nog zo'n mooie foto ook. Ze lacht zo mooi. Bah.
Ik moet maar gewoon weer aan de negatieve dingen denken.

quote:

Op dinsdag 24 juni 2008 11:07 schreef Eelcotje84 het volgende:
Hey heren en dames! Over de kunst van loslaten van je ex....: afleiding zoeken....

Wat gaan jullie doen deze week/ weekend?

Ik ga vanavond bij een vriend eten, of hij bij mij
Vrijdags ga ik naar het westen, naar een nicht en neef van me om samen te feeste
Zaterdag een BBQ en 's avonds/'s nachts uitgaan. (nog even een poppodia opzoeken)

ik heb "gelukkig" een baan waarmee ik nu 14 uur per dag zoet ben (incl. reistijd).. dan blijft er bijzonder weinig tijd over om te piekeren.
Hoewel.. ik zit nu op m'n werk en wil eigenlijk gewoon bij haar op de bank liggen

quote:

Op dinsdag 24 juni 2008 15:01 schreef teamlead het volgende:

[..]

waarom is het ook alweer beter geen contact te hebben

Omdat je eerst echt uit elkaar moet voor je verder kunt. Of dat nu met of zonder elkaar is. Tenminste dat is mijn idee. Alleen het is zo moeilijk dat ook vol te kunnen houden. Theorie heb ik foutloos, praktijk is wat minder

quote:

Op dinsdag 24 juni 2008 21:39 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Omdat je eerst echt uit elkaar moet voor je verder kunt. Of dat nu met of zonder elkaar is. Tenminste dat is mijn idee. Alleen het is zo moeilijk dat ook vol te kunnen houden. Theorie heb ik foutloos, praktijk is wat minder

ja maar.....

ik wil helemaal niet verder zonder haar... ik wil helemaal niet wennen aan een leven waar zij geen deel van uit maakt...
Ik wil haar, haar alleen en haar voor altijd...

fuck.... wat een kutdag weer

2 weken terug is het ook uitgegaan, na een korte periode (3weken) dat is niks. maar voelde me er goed kut over. nog steeds.. maar was vanavond ook weer bij haar langs geweest en overgepraat en we weten allebij niet echt wat we willen. handig is dat altijd.

Kan me nu ook wel beetje indenken hoe het zou zijn als je smoorverliefd op iemand bent en dan spontaan de relatie breekt na paar jaar..

Inmiddels 4 maanden uit na een korte toch intense relatie van 6 maanden..

ook al maakte ik het zelf uit, het klikte zeer goed en een week na het uitmaken kwam toch de klap...'deze duurde langer dan de vorige affaires, 2 maandjes treuren, meestal ben ik er binnen een maand wel overheen

hoe dan ook, die 2 maanden zijn weer voorbij...

het gekke wat ik nu heb, is dat ik weer mij helemaal top voel als single. geniet weer van de vrijheid, had ik ook voor ik die 6 maanden met haar inging..
ik zou best weer eens van bil willen gaan maar niet meer dan dat..

herkenbaar voor mensen die langer single zijn?

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 00:12 schreef teamlead het volgende:

[..]

ja maar.....

ik wil helemaal niet verder zonder haar... ik wil helemaal niet wennen aan een leven waar zij geen deel van uit maakt...
Ik wil haar, haar alleen en haar voor altijd...

fuck.... wat een kutdag weer

Maar dan nog moet je eerst weer terug naar af. Als je nu zo verder zou gaan heb je een gammele basis. Ik herken je gevoelens, maar het kan niet anders.

Ik heb zowaar geslapen tot de wekker. Dat is lang geleden zeg. Wellicht gaat het steeds beter.

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 00:12 schreef teamlead het volgende:

[..]

ja maar.....

ik wil helemaal niet verder zonder haar... ik wil helemaal niet wennen aan een leven waar zij geen deel van uit maakt...
Ik wil haar, haar alleen en haar voor altijd...

fuck.... wat een kutdag weer

Bekende situatie
Ik zit in hetzelfde schuitje
Ik wil niet dat het uit is

Heb het vanochtend ook afgebroken in overeenstemming met de andere partij. Gisteren was de beste dag van mijn leven omdat ik weg zou gaan om bij mijn ouders te slapen voor een tijdje om de relatie wat af te koelen, ik had zelfs het idee dat ik nog nooit zo een goede beslissing heb gemaakt. Maar vanochtend dus samen besloten dat het toch nooit gaat werken omdat we gisteravond WEER ruzie hadden, maar dan over de telefoon. Nu voel ik me dus wel even kut en ik heb het idee dat het alleen maar kutter word als ik straks de ruzie van eergisteren vergeet en alleen nog maar de mooie momenten herinner

was een relatie van 5 maanden trouwens waar we naar 4 maanden al gingen samenwonen (veels te snel, ik weet het)

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 13:39 schreef qwerty8203 het volgende:
Heb het vanochtend ook afgebroken in overeenstemming met de andere partij. Gisteren was de beste dag van mijn leven omdat ik weg zou gaan om bij mijn ouders te slapen voor een tijdje om de relatie wat af te koelen, ik had zelfs het idee dat ik nog nooit zo een goede beslissing heb gemaakt. Maar vanochtend dus samen besloten dat het toch nooit gaat werken omdat we gisteravond WEER ruzie hadden, maar dan over de telefoon. Nu voel ik me dus wel even kut en ik heb het idee dat het alleen maar kutter word als ik straks de ruzie van eergisteren vergeet en alleen nog maar de mooie momenten herinner

was een relatie van 5 maanden trouwens waar we naar 4 maanden al gingen samenwonen (veels te snel, ik weet het)

Welkom hier. Schroom je niet om flink te klagen, zeuren en je beklag te doen.

Ik weet echt even niet wat ik wil. Ik wil heel graag contact, maar dan zonder de kater achteraf. Dus moet ik geen contact hebben. Aaarrgghh waarom?

als ik ga klagen word het weer zo een "wat ben ik zielig verhaal", om het samen te vatten en jullie te besparen:
22 jaar, eerste relatie, leuke tijden maar veel ruzie, weinig vrienden, vriendin was degene die me uit het saaie leven hielp en nu zit ik weer terug bij af.

Ben vorig jaar oktober uit huis gegaan, januari vriendin ontmoet en sinds gisteren weer terug bij mn ouders. Als ik dit elk jaar moet meemaken (vorig jaar had ik rond dezelfde periode ook een soortgelijke situatie maar dat was meer een flirt die niet goed afliep) dan hoeft het van mij echt niet meer. Het gekke is dat ik juist nu realiseer wat ik had en wat ik mis terwijl ik tijdens de relatie nooit het gevoel had echt diep in mijn hart van haar te houden.

En dan is er nog school enzo die mij avonden achter elkaar bezighoudt, want het moet toch een keertje afgelopen zijn en ik heb achterstand opgelopen omdat ik liever met mn ex omging. Daarnaast vind ik het helemaal geen leuke opleiding en het werk is net zo kut (de ICT, programmeren vooral). Ik zou gewoon willen dat mijn leven zonder vriendin ook de moeite waard was maar dat is het simpelweg niet. Als ik terugdenk aan de tijd van oktober tot januari denk ik ook van: wil ik dat echt nog een keer? in je eentje op je 20 viertkante meter kamer zitten met 1 keer per 2 weken je ouders op bezoek krijgen?

Het is niet zo zeer de relatie die mij te pakken heeft maar het idee dat ik weer helemaal opnieuw moet beginnen. Opnieuw het huis uit, opnieuw een vriendin zoeken enz. Sowieso ga ik niet weer na 4 maanden samenwonen dus ik moet weer een tijdje op mezelf. En ik ontmoet niet zo snel meisjes, deze was ook van het internet gehaald.

Aan de ene kant ben ik blij dat het voorbij is en dat we eindelijk geen ruzie meer hebben, aan de andere kant vrees is dat mijn leven weer een saaie boel word net als daarvoor.

Als ik het positief bekijk zit het anders wel goed, ik zit weer even bij mijn ouders en dat is altijd leuk (ik kan goed met ze opschieten), ik hoef even geen rekening te houden met een relatie, ik kan weer gaan sporten (door een kortere reistijd naar mn werk) en gewoon weer even uitrusten.

Ik ben alleen zo bang voor september, de maand dat ik officieel geen student meer ben en de grote boze wereld in moet. Alleen. Ik wou zo graag dat leven met haar delen, maar dan zonder de conflicten. Ik had al een hele toekomst voor ogen met trouwen en kinderen, ik hoopte zo dat het na de vakantie goed zou gaan lopen, dat we een oplossing zouden bedenken in plaats van de oorzaak te verwijten aan elkaar. Ik wou gewoon die liefde aan haar geven en haar liefde ontvangen zoals het grotendeels was. Ik wou dat ik het opnieuw kon doen, desnoods met de ruzies erbij, want het was toch wel fijn om bij haar te zijn.

Dat moest er even uit. Als troost denk ik gewoon na over die momenten dat ze gewoon asociaal bezig was en hoeveel ik toen gewoon wou weglopen. Dat helpt op het moment best wel goed!

Ik hou er in tegenstelling tot vroeger niet van om alleen te zijn. En mezelf kennende ga ik er waarschijnlijk geen hol aan doen om de eenzaamheid te bestrijden.

Nou, heb ik toch weer veel zitten klagen over mezelf en niet over relaties . Nu moet ik nog de vakantie gaan annuleren en hopen dat ik een annuleringsverzekering heb. En nog mijn meubels uit het huis halen en ergens tijdelijk opslaan. Lekker hoor, het stond er nog geen maand en nu mag het weer 4 verdiepingen aan trappen naar beneden. Godverdomme wat heb ik een hekel aan dit moment en dit gevoel.

Ik zou het liefst geen contact meer hebben, want ik weet nu al dat ze dan wel aardig is (want we zijn met vrede uit elkaar gegaan) en dan ga ik haar nog harder missen

Weet je, na 4 jaar dit forum gelezen te hebben waaronder dit topic weet ik eindelijk hoe het echt voelt. Dat zo iets moois en vanzelfsprekends als de liefde in een klap weg kan zijn, en dan sta je daar met lege handen.

Ik meld af.

Ik merk dat er niet over nadenken het beste werkt. Hier rondhangen helpt daar niet bij.

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 15:12 schreef qwerty8203 het volgende:

Het gekke is dat ik juist nu realiseer wat ik had en wat ik mis terwijl ik tijdens de relatie nooit het gevoel had echt diep in mijn hart van haar te houden.

Ha! Dit herken ik heel sterk. Toen ik nog met haar had dacht ik vrij eenvoudig zonder haar verder te kunnen. ("Is dit nou echt zo bijzonder?" / "Als dit liefde is, waarom dan elke keer dat gezeur?")

In mijn hoofd speelde ik al eens met de gedachte om het uit te maken en het vrijgezelle leven in te duiken.

Wanneer het ook echt uit gaat, wordt alles ineens anders. Heeft iemand daar een verklaring voor?

Hehe, de situatie van TheBrain is inderdaad identiek aan die van mij, met uitzondering van de looptijd van de relatie. Maar ze heeft me inderdaad uit een depressie getrokken.

Maar ik heb geen verklaring voor dat gevoel, het is inderdaad gek

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 15:49 schreef oddman het volgende:
Ik meld af.

Ik merk dat er niet over nadenken het beste werkt. Hier rondhangen helpt daar niet bij.

Succes ermee!

Ik blijf nog even hangen, ik heb af en toe een uitlaatklep nodig. Of eigenlijk best vaak.

Aarrrgghhh ik word gek van mezelf!!

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 17:26 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Succes ermee!

Ik blijf nog even hangen, ik heb af en toe een uitlaatklep nodig. Of eigenlijk best vaak.

dat dus

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 18:15 schreef Miesjel het volgende:
Aarrrgghhh ik word gek van mezelf!!

\
wat dan?

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 18:21 schreef teamlead het volgende:

[..]

\
wat dan?

Ik draai in rondjes in mijn gedachte. Bedenk wat ik allemaal fout of anders had kunnen en moeten doen. Heb ook vreselijk zin in haar... *zucht* Ik voel me leeg en ben vreselijk onzeker. En ik weet ergens dat het makkelijker gaat worden, maar het lijkt allemaal maar lang te duren.

Ik heb wat op moeten zoeken in een oud mailtje en ben meteen helemaal stuk. Ik zou willen dat ik boos kon blijven, dat is wat makkelijker. Maar het is nu alleen maar missen.

En het ergste is dat ik niet weet dat ik haar echt mis, of het hebben van een doel. Dat ik verliefd ben op het verliefdheidsgevoel. Dus vind ik mezelf ook nog eens een enorme lul.

Ik denk al 6 maanden aan een meid. Elke dag. Intens.

Ze was m'n huisgenote in Utrecht, ik was 4 maanden smoor op haar, zonder dat ze het wist. We hebben zat ruzie gehad, strubbelingen etc. En nu ze verhuisd is, moet ik elke dag aan haar denken. .

Is dit normaal, aangezien we geen relatie hadden

Hehe zelfs dat gevoel ken ik. Had ooit een meisje leren kennen bij de Sociale Vaardigheden cursus, ze was een wrak maar ik was helemaal verliefd op dat mens. Nooit iets gezegd door het ontbreken van enige sociale vaardigheden (zie je maar weer dat zo een cursus vrij nutteloos is) maar de volgende 3 jaar dacht ik regelmatig aan haar, zo van: hoe zou het zijn...

Maar dat was meer een spijtgevoel dat ik niks met die gevoelens heb gedaan. Ik wou iets en ben er niet voor gegaan, iets waar ik mezelf vaker op heb betrapt en nog best vaak spijt van heb.

Ben trouwens net naar huis gegaan in mijn geboorteplaats, alles leek 10x zo groen en 10x zo mooi als in de plaats waar ik tot gisteren nog woonde. Ik ga me wel weer thuisvoelen hier, samen met mijn familie . Hoewel mijn hart nog tegenspreekt is mijn hoofd het met mij eens dat dit wel een goede beslissing is geweest.

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 18:29 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Ik draai in rondjes in mijn gedachte. Bedenk wat ik allemaal fout of anders had kunnen en moeten doen. Heb ook vreselijk zin in haar... *zucht* Ik voel me leeg en ben vreselijk onzeker. En ik weet ergens dat het makkelijker gaat worden, maar het lijkt allemaal maar lang te duren.

Ik heb wat op moeten zoeken in een oud mailtje en ben meteen helemaal stuk. Ik zou willen dat ik boos kon blijven, dat is wat makkelijker. Maar het is nu alleen maar missen.

En het ergste is dat ik niet weet dat ik haar echt mis, of het hebben van een doel. Dat ik verliefd ben op het verliefdheidsgevoel. Dus vind ik mezelf ook nog eens een enorme lul.

*herkenning*
Dat rondjes draaien en bedenken wat anders had gekund en hoe het had kunnen zijn is een hel ja.. en ook ik heb die uit-knop nog niet kunnen vinden
Ik heb geprobeerd om boos te worden, maar ook dat lukt niet langer dan een paar minuten. Er zijn zat dingen waarvan ik vind dat zij fout zit... maar geen van die dingen zorgt ervoor dat ik boos "genoeg" ben om dit gevoel uit te zetten of haar minder te missen.
God.. wat zou ik graag ruzie met haar maken nu

En voor wat betreft dat laatste deel: ik gok dat je haar mist.. anders wist je het wel

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 20:17 schreef teamlead het volgende:

[..]

*herkenning*
Dat rondjes draaien en bedenken wat anders had gekund en hoe het had kunnen zijn is een hel ja.. en ook ik heb die uit-knop nog niet kunnen vinden
Ik heb geprobeerd om boos te worden, maar ook dat lukt niet langer dan een paar minuten. Er zijn zat dingen waarvan ik vind dat zij fout zit... maar geen van die dingen zorgt ervoor dat ik boos "genoeg" ben om dit gevoel uit te zetten of haar minder te missen.
God.. wat zou ik graag ruzie met haar maken nu

En voor wat betreft dat laatste deel: ik gok dat je haar mist.. anders wist je het wel

Voor ik het vergeet te zeggen, dank je. Het helpt me een hoop om dit allemaal te lezen etc.
Ik ben alweer een stuk rustiger, ik heb wat afleiding gevonden in het plannen van een vakantie.

Ruzie maken heb ik de laatste tijd genoeg gedaan. Een keertje knuffelen..

Dipje hier vanavond... het ging juist zó goed de laatste week.

Vanavond de enige avond dat ik niets gepland heb, dus nu zit ik hier wat Volumia te luisteren. Geen goede muziek voor nu eigenlijk...

God, waarom is het zo kut afgelopen en waarom gaan alle mooie dingen die we gepland hebben niet door... wat is er toch gebeurt...

Morgenavond weer fitnessen, heb een abbo'tje genomen en ga daar helemaal los. Het scheelt echt een hoop.

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 22:58 schreef Alec690 het volgende:
Dipje hier vanavond... het ging juist zó goed de laatste week.

Vanavond de enige avond dat ik niets gepland heb, dus nu zit ik hier wat Volumia te luisteren. Geen goede muziek voor nu eigenlijk...

God, waarom is het zo kut afgelopen en waarom gaan alle mooie dingen die we gepland hebben niet door... wat is er toch gebeurt...

Morgenavond weer fitnessen, heb een abbo'tje genomen en ga daar helemaal los. Het scheelt echt een hoop.

Ik hoop dat je snel over je dip heen komt. Ik hoop het voor mezelf ook. Ik ga een roeimachine kopen om wat stress kwijt te kunnen. En meteen een goddelijk lichaam creëren.

Nou ik ben gister eens lekker naar Amsterdam geweest met 2 kameraden wat was dat gezellig even lekker weg uit je woonplaats niet de kans dat je ex tegen komt. Om 6 uur zijn we de kroeg in gegaan en om half 8 stonden weer buiten die klote treinen ook hahaha ik heb me prima vermaakt die dag.

Echt mensen geloof me ga er uit ! blijf niet thuis zitten te kniezen want daar schiet je geen ene ruk mee op. het is sinds gister 1 maand uit, natuurlijk heb ik nog wel eens een dip maar als je dat weer wat hebt gehad kom je er weer sterker uit en ik ben ook blij dat we allebeide nog normaal door één deur kunnen en dat alles zonder ruzie want dan krijg je alleen maar van die lage opmerkingen naar je hoofd enzo.

Nou gisteren belde ze me op dat ze me zo miste en dat ze gewoon sorry wil zeggen voor alles wat ze heeft gedaan enzo. Een emotionele uitspatting. Ik ben dus helemaal in de war weer, zag mijn toekomst aan de ene kant weer zonnig in maar aan de andere kant wist ik dat als ze morgen wakker zou worden ze weer gaat twijfelen. En juist die zekerheid dat het voorbij was gaf me tenminste een reden om er niet meer over te denken. Ze heeft nu wat fysieke problemen waarvoor ze geopereerd moet worden en haar werk opeens kantoorwerk word, wat ze niet leuk vindt. Ik zou haar graag willen steunen, zowel fysiek als moreel, maar ik weet niet hoe.

Ik had al besloten dat als zij er open voor stond om door te gaan ik het ook zou doen. Gewoon omdat het alleen de laatste 4 dagen niet zo goed ging, in tegenstelling tot de rest van de relatie die wel leuk was. Dus vanochtend smsde ik haar en vroeg haar hoe het ging. Ze zei dat het goed ging en dat ze veel steun had aan haar vriendinnen. Al snel ging het over haar doktersbezoek en bleef onze relatie erbuiten.

Nu zit ik dus in een kutpositie omdat ik zelf niet meerr weet wat ik wil. Wil ik doorgaan? Wil ik stoppen? Aan de ene kant weet ik dat mijn kansen in de liefde niet zo groot zijn als die van menig ander man, maar dat is voor een ander topic. Aan de andere kant weet ik niet of het ooit nog zo mooi kan worden als het was. De toekomstplannen die we hadden zijn sowieso een taboe geworden omdat het zo weer voorbij kan zijn, dat weten we nu wel.

Ik zit nu even in een kutpositie omdat ik haar antwoord wil afwachten. Zit er nu nog even mee in mijn maag. Volgens mij is het gewoon het beste om voor mezelf een beslissing te maken en me daar aan vast te houden. En dan kijken wat ze zelf van plan is als ze het weet.

Was ik maar nooit weggegaan, ik voel me zo een lafaard altijd maar weglopen van de problemen in plaats van er voor te vechten.

quote:

Op donderdag 26 juni 2008 15:32 schreef qwerty8203 het volgende:

--knip--

Je moet gewoon het gene kiezen waar jij je het beste bij voelt de kans bestaat dat je de andere dan kwetst maar je hoeft dan niet de hele tijd in onzekerheid te zitten. Daarnaast kan je haar beslissing ook afwachten en misschien komt daarin naar voren dat ze niet zonder je wilt en alles nog een kans wil geven. Maar ik weet wel als het een keer uit is geweest wordt het nooit meer zoals het was.

Daarnaast denk ik bijna iedereen in dit topic zo iets heeft van wat als ik dit anders had gedaan dan had ik haar nog gehad enzo. Maar helaas kunnen we de tijd niet terugdraaien. Je leert gewoon van die fouten zodat je ze de volgende keer kan vermijden.

Jullie zouden nu eens bijvoorbeeld een gewoon gesprek kunnen voeren over hoe je over dit alles denkt en kijkt wat daar uit naar voren komt en dan een beslissing nemen... Soms is de beslissing niet wat wilt maar dan is het op dat moment echt het beste.

Wat mij opvalt is dat het hier vooral mannen zijn die erom treuren. Hoe zou dat nou komen?

quote:

Op donderdag 26 juni 2008 16:57 schreef Schoothondje het volgende:
Wat mij opvalt is dat het hier vooral mannen zijn die erom treuren. Hoe zou dat nou komen?

er komt wel eens een dame voorbij met het zelfde probleem hoor. Ik denk dat wij gewoon wat sneller hier heen gaan denk ik dan de dames

De afgelopen dagen zijn een continue strijd tegen het mezelf. Ik wil heel graag contact zoeken, maar ik ga het niet doen. Ik had werkelijk niet verwacht dat ik het er zo moeilijk mee zou hebben.

quote:

Op donderdag 26 juni 2008 21:18 schreef Miesjel het volgende:
De afgelopen dagen zijn een continue strijd tegen het mezelf. Ik wil heel graag contact zoeken, maar ik ga het niet doen. Ik had werkelijk niet verwacht dat ik het er zo moeilijk mee zou hebben.

*schouder klopje* jij komt er straks echt sterker uit dan dat je bent in gegaan. Daarnaast weet ik ongeveer wel wat je mee maakt op dit moment.

Tijd heelde voor mij de wonden!!

quote:

Op donderdag 26 juni 2008 16:48 schreef JoostPayne het volgende:

[..]
Maar ik weet wel als het een keer uit is geweest wordt het nooit meer zoals het was.

Dit is waar ik ook bang voor ben. Stel je voor, je begint weer en je zit naast elkaar op de bank. Gisteren geen relatie, vandaag wel. Ruzies gehad, van alles meegemaakt, en dan toch weer naast elkaar zitten, allebei net doen alsof er niks is gebeurd. Ik zou dan proberen deze periode even te zien als een soort van adempauze voor ons beiden, gewoon uitrusten van de situatie en nadenken over verbeteringen.

Maar kan het dan niet beter zijn dan vroeger? Anders is niet altijd slechter he

Overigens heb ik net gepraat met een vriend die nog wat ergere problemen heeft met zijn relatie dus dan kan je elkaar toch een beetje uit de modder trekken, wetend dat je elkaars steun hebt.

Dit weekend ga ik naar parkpop. Zou niet weten wie of wat er speelt, interesseert me ook niet, als ik maar eens iets leuks ga doen. Dus naar aanleiding van enkele posts over leuke dingen doen in het weekend om de eenzame momenten te doden moest ik er ook maar aan geloven, overigens niet met tegenzin. Heb er zin an!

quote:

Op donderdag 26 juni 2008 21:38 schreef JoostPayne het volgende:

[..]

*schouder klopje* jij komt er straks echt sterker uit dan dat je bent in gegaan. Daarnaast weet ik ongeveer wel wat je mee maakt op dit moment.

Ik ga er trouwens een stuk sterker uitkomen dan ik er ben ingegaan. Gaat even tijd kosten, maar ik heb zoveel geleerd in de relatie, dat moet me helpen in de volgende relatie.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 08:01 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Ik ga er trouwens een stuk sterker uitkomen dan ik er ben ingegaan. Gaat even tijd kosten, maar ik heb zoveel geleerd in de relatie, dat moet me helpen in de volgende relatie.

we komen er allemaal wel weer uit het heeft gewoon zijn tijd nodig.

Ik ben er nu eindelijk achter waarom ik zo tegen vandaag aan het hikken ben. Ze krijgt vandaag de sleutel van haar nieuwe huis. Ik heb heel erg lang naar deze datum geleefd met de gedachte dat het vanaf nu allemaal makkelijker en beter zou worden. Ik had echt zin om samen te klussen...

Het contrast is nogal groot. Ik mis haar vreselijk, en kan, mag en wil niet meer doen dan een kaartje op de bus vanmiddag.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 11:26 schreef Miesjel het volgende:
Ik ben er nu eindelijk achter waarom ik zo tegen vandaag aan het hikken ben. Ze krijgt vandaag de sleutel van haar nieuwe huis. Ik heb heel erg lang naar deze datum geleefd met de gedachte dat het vanaf nu allemaal makkelijker en beter zou worden. Ik had echt zin om samen te klussen...

Het contrast is nogal groot. Ik mis haar vreselijk, en kan, mag en wil niet meer doen dan een kaartje op de bus vanmiddag.

ik weet het. Als ik mijn ex tegen kom is het even groeten en dan gauw weer verder en dat scheelt op het moment gewoon vet veel. voel me op het moment echt weer aan de beterende hand

Aarrrggghhh laat deze dag snel voorbij gaan aub. Ik heb nu wel weer genoeg in het verleden gehangen. Gelukkig heb ik een redelijk druk weekend verder.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 18:06 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

ga anders een keer vroeg naar bed toe Dan kan je je alvast opladen voor je drukke weekend

Het begin van het drukke weekend is al geweest. Mijn collega's vinden haar maar stom dat ze mij laat lopen. Toch erg fijn om te horen.

Met inslapen ga ik vanavond geen last hebben iig. De alcohol gaat zijn werk wel doen. Nu alleen niet te vroeg wakker worden en het komt helemaal goed.

ik weet het.. ik maak het mezelf niet makkelijker.. maar toch...

Vanavond belde ze me... Het gesprek begon wat stroef (niet zo raar na ons laatste gesprek natuurlijk ), maar daarna was het weer gewoon gezellig...

Zo heerlijk om haar stem weer te horen

En nee.. het zal vast niet meer goedkomen tussen ons.. en ja.. daar baal ik nog steeds van... maar ik ben blijk dat ik haar ken

quote:

Op zaterdag 28 juni 2008 01:36 schreef teamlead het volgende:
ik weet het.. ik maak het mezelf niet makkelijker.. maar toch...

Vanavond belde ze me... Het gesprek begon wat stroef (niet zo raar na ons laatste gesprek natuurlijk ), maar daarna was het weer gewoon gezellig...

Zo heerlijk om haar stem weer te horen

En nee.. het zal vast niet meer goedkomen tussen ons.. en ja.. daar baal ik nog steeds van... maar ik ben blijk dat ik haar ken

Oke als je nu maar geen hoop gaat krijgen dat het goed komt want dan ben je weer terug bij af.

quote:

Op zaterdag 28 juni 2008 00:06 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Het begin van het drukke weekend is al geweest. Mijn collega's vinden haar maar stom dat ze mij laat lopen. Toch erg fijn om te horen.

Met inslapen ga ik vanavond geen last hebben iig. De alcohol gaat zijn werk wel doen. Nu alleen niet te vroeg wakker worden en het komt helemaal goed.

Vandaag een nieuwe dag met nieuwe kansen

quote:

Op zaterdag 28 juni 2008 08:53 schreef JoostPayne het volgende:

[..]

Vandaag een nieuwe dag met nieuwe kansen

Vandaag ga ik een roeiapparaat halen, met de belofte aan mezelf dat ik ga trainen als ik me kut voel. Wat ga ik in vorm komen