Syndroom van Asperger en een liefdesleven, hoe!

Online diagnose is de goedkoopste manier om zelf ernstige ziektes vast te stellen..

Maar serieus, hier kunnen eigenlijk alleen mensen met Asperger reageren óf mensen die iets hebben met n Asperger..

Succes dus met je topic, want ik betwijfel dat er veel van zitten hier..

[ Bericht 0% gewijzigd door Manneke_Pils op 20-06-2008 10:53:35 ]

ik snap dat je tegen bepaalde problemen aanloopt, maar hang je dit niet teveel op aan je asperger?
toneelspelen binnen vriendschappen komt vaker voor..
ik was rond jouw leeftijd ook een ander persoon in andere situaties..
in mijn relatie was mijn doel juist zoveel mogelijk mezelf te zijn..
als je je niet goed kunt inleven of voelen in anderen is het denk ik belangerijk iemand te vinden die dat niet van je verwacht en verteld hoe het ervoor staat ipv jou te laten gokken..
dat dat een bepaald slag persoon is lijkt me duidelijk..
maar niet alleen aspergers stellen eisen aan partners hoor...

Hallo Nick,

Ik ben zelf partner van een man met HFA/asperger. Persoonlijk vind ik het erg moeilijk een relatie met hem, maar het kan wel. Er zijn zeker heel leuke momenten. Mijn man is lief, rustig, grappig etc. (maar hij heeft dus ook een moeilijke kant he...). Wat ik zelf het moeilijkst vind zijn die camouflagetechnieken die hij toepast. Hij kan dat eigenlijk ook niet volhouden waardoor hij allerlei vermoeidheids- en depressieve klachten krijgt. Ik heb veel liever dat hij eerlijk is, in plaatst van dat hij zo zijn best doet om te doen wat hij denkt dat moet gebeuren. Hopelijk heb je hier wat aan. Succes!

Mijn pa heeft ook aperger, maar die lult zoveel dat hij op de een of ander manier wel steeds weer een vriendin heeft.

Let alleen op, mij pa is nogal naief in zijn geldzaken en loopt probleen liever uit de weg ipv ze op te lossen, dus op dit moment heeft hij een golddigster als ex vriendin waarbij hij zo stom is geweest van alles te tekenen en dat kost hem flink wat geld . Terwijl mijn zusje en ik hem er al voor gewaarschuwd hadden, maar ja hij luistert toch niet want dan zou zei er een probleem van gemaakt hebbben. En problemen wilt hij niet.

Wat ik hiermee wil zeggen is een relatie is prima maar kijk uit dat ze ook geen misbruik van je gaan maken.

Allemaal van die nieuwerwetse ziektes als je 't mij vraagt.
Vroeger toen ik jong was hoorden we daar nooit iets over.
Dan was zoeen kerel gewoon een halve gare.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 14:49 schreef Gluckskafer het volgende:
Allemaal van die nieuwerwetse ziektes als je 't mij vraagt.
Vroeger toen ik jong was hoorden we daar nooit iets over.
Dan was zoeen kerel gewoon een halve gare.

ja echt stom zeg dat we tegenwoordig minder zwart-wit denken en mensen proberen te helpen ipv veroordelen, waar gaat het heen met de maatschappij?

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 15:08 schreef Remexxy het volgende:
Ik zal je wat vertellen

Als je debiel, of een autist bent. Wees vrijgezel dat bespaart je heel veel problemen
De meeste autisten kunnen ook geen normaal uitziende griet krijgen. Omdat dat soort vrouwen, verwend zijn als de kolere

I sense frustration.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 14:49 schreef Gluckskafer het volgende:
Allemaal van die nieuwerwetse ziektes als je 't mij vraagt.
Vroeger toen ik jong was hoorden we daar nooit iets over.
Dan was zoeen kerel gewoon een halve gare.

De meeste mensen met asperger functioneren gewoon redelijk goed in de maatschappij alleen hebben ze vaak problemen om zich sociaal op te stellen of zich in de gedachtengang van andere mensen te verplaatsen. Op hun vakgebied zijn de meeste van die mensen vaak uitblinkers, je moet ze allen niet teveel er bij laten doen.

Ik zou zelf door de kortzichtige opmerking van jou je eens adviseren om bij een psychiater langs te gaan , grote kans dat bij jou ook een lichte vorm van asperger gevonden wordt.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 09:51 schreef Nick_21 het volgende:
Kortgeleden ben ik er achter gekomen dat ik, een asperger, al meer dan een jaar aan het lijntje word gehouden door het meisje dat ik leuk vind. Ik ben zo naïef geweest om dit allemaal niet in de gaten te hebben gehad. De details doen er verder niet toe; ik voel me momenteel compleet kut omdat ik blijkbaar een jaar 'gebruikt' ben door haar. Ik begrijp nu dat het logisch is dat dit is gebeurd gezien de manier waarop ik met haar om ging, maar dit was natuurlijk nooit de insteek.

Ik ben nu 19 jaar, slim, ik zie er goed uit. Ik kan mijn problemen goed camoufleren; af en toe heb ik wat rare acties, maar volgens mij zou niemand van mij denken dat er iets met me aan de hand is.
Ik heb echter nog nooit een vriendin gehad. Daar is een stuk meer voor nodig dan de kwaliteiten die ik bezit. Na mijn zoveelste keer gefaald te hebben word ik hier moedeloos van. Ook heb ik naar mijn idee een beperkt sociaal leven.

Nu wil ik hier natuurlijk iets aan proberen te doen. Iedereen wil een actief sociaal leven en een vriendin, dus ik ook - maar ik heb daar wel hulp bij nodig. Hoewel ik eerst vond dat ik andere mensen redelijk goed kon doorzien, beter dan de meeste andere aspergers en misschien wel beter dan veel NTs, denk ik nu dat ik mezelf ernstig heb overschat.

Er zijn een aantal dingen die ik graag zou willen weten, van zowel mede-aspergers als niet-aspergers:

-Hoe bouw ik als asperger een actief sociaal leven op als student aan een universiteit? Al jaren ga ik dag in dag uit om met een vast groepje van twee vrienden; redelijk vlotte heren waarvan een een vriendin heeft. Ik heb echter het gevoel dat ik me na hen 2 jaar gekend te hebben nog steeds niet helemaal comfortabel bij hen voel; hun interesses, de manier waarop zij tegen de wereld aankijken is anders. We praten nooit over zaken als vriendinnen, persoonlijke problemen en ze weten ook niet dat ik het syndroom van asperger heb. Hoe moet ik hiermee omgaan? Vaak probeer ik zo goed mogelijk mee te denken met hun grappen en mijn gedrag te matchen met hun gedrag, maar ik heb eigenlijk helemaal geen zin om hiermee bezig te zijn bij mijn vrienden. Ik heb echter gemerkt dat zodra ik mijn camouflagetechnieken laat varen alles fout gaat; mensen kijken me raar aan en verliezen hun respect voor mij, incl. mijn vrienden die zich dan ook geen houding weten te geven.

-Hoe gaan aspergers om met relaties? Ik weet dat er genoeg aspergers zijn die zich in een relatie bevinden. Pakken jullie dit anders aan dan de meeste mensen, of proberen jullie eenvoudigweg 'normale' mensen zo goed mogelijk na te doen? En, klikt het beter tussen dames en heren die beide het syndroom van asperger hebben, of is dat juist een recept voor een mislukte relatie omdat beide kanten nu geen inlevingsvermogen hebben? En ook: Hoe ontmoet ik dames die in staat zijn mij enigzins te kunnen begrijpen; Ik heb het gevoel dat dat een bepaald 'soort' vrouwen is, heeft iemand daar misschien ervaring mee?

Tja, ik weet niet waar ik moet beginnen. Als je weet dat je autistisch bent kun je daar wat aan doen zoals sociale vaardigheids training.

Voor non-autisten is dit misschien vanzelfsprekend maar je kan niet een liefdes leven hebben als je geen sociale leven hebt. Ik heb ook Asperger en zie er ook vrij goed uit en ben ook wel slim, maar als je geen sociale leven hebt houdt het snel op. Als ik zo lees dan lijkt het alsof je sociale leven en je vriendenkring erg beperkt is... doe daar wat eerst aan en kijk verder.

Let wel op dat ik en de rest in dit topic misschien niet zo goed advies geven omdat we jouw situatie niet 100% kennen. Ik heb ook wel 's dingen gevraagd op forums en daar gaven veel mensen vaak slecht advies maar dat kan je eigelijk ook verwachten van mensen die je niet kent.

Hoe weet je dat je autistisch bent? Heb je nu professioneel hulp? Zo niet dan zou ik daar naar vragen, want als je daarmee zit kan je het wel gebruiken.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 15:09 schreef Remexxy het volgende:

[..]

Wat is dit voor onzinpost. Dat jij nou niet succesvol bent met je liefdes leven wil dit zeggen dat de TS net zoveel pech heeft.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 09:51 schreef Nick_21 het volgende:
Ik ben nu 19 jaar, slim, ik zie er goed uit. Ik kan mijn problemen goed camoufleren; af en toe heb ik wat rare acties, maar volgens mij zou niemand van mij denken dat er iets met me aan de hand is.

Ja, dat dacht ik ook vaak, maar je zou verbaasd zijn hoeveel mensen door hebben dat je gewoon heel anders bent.

Ohh maar dat kan ik wel hoor. Geen probleem, ik gaf alleen maar handige tips

Altijd leuk die standaard grapjes maar ze HOEVEN niet gemaakt te worden, stelletje compulsievelingen.

Hier ook een aan zekerheid grenzende waarschijnlijke Aspie...
Mijn favoriete uitspraak: "Relatie? Wasda?"

Nee, ik kan ook net als TS redelijk goed op schieten met mensen (mét camouflage dan), maar mijn sociale leven is ook niet echt bruisend. Al is het wel wat beter dan bijv. een jaar geleden. Op zich ben ik wel zoekende naar een relatie, maar ik heb geen idee of ik een relatie überhaupt wel aan kan of volhou... Maar dat zie ik dan wel!

Het belangrijkste wat je moet doen is niet te wanhopen. Als mens met asperger ben je niet gehandicapt en je bent ook niets minder waard dan wat doorgaans "normale" mensen worden genoemd. (Want wat is normaal eigenlijk? ) Vergeet ook niet dat veel andere mensen zonder asperger óók met deze problemen worstelen maar hier gewoon niet over praten omdat dat niet "cool" is.

Asperger is niet het einde van de wereld, of zelfs maar je liefdesleven. Ik heb zelf ook asperger en op jouw leeftijd (ik ben nu 24) worstelde ik ook met dit "probleem". Ik zet het woord probleem tussen aanhalingstekens omdat er eigenlijk geen echt probleem is. Het probleem is je aangepraat.

Het is natuurlijk waar dat je door asperger anders tegen de wereld en andere mensen aankijkt. Punt is echter dat dit vooral op jonge leeftijd een soort vervreemding van je omgeving veroorzaakt omdat je niet met dezelfde dingen bezig bent als je leeftijdsgenoten. Hierdoor krijg je het gevoel er niet bij te horen en vaak ook dat je "minder" bent dan anderen. Omdat dit een onprettig gevoel kan geven voel je de drang je aan te passen (wat jij "problemen camoufleren" noemt).

Dit laatste is de reden dat je zo weinig vrienden hebt en dat je je bij de weinige vrienden die je hebt niet op je gemak voelt. Geloof me, hoe slim je ook mag zijn, (en dat is zeker een voordeel van asperger: hoge intelligentie) en hoe goed je je "problemen" ook kunt camoufleren, je bent niet jezelf en dus minder leuk dan je eigenlijk bent.

Ik weet natuurlijk niet hoe jij je opstelt tegenover anderen maar ik kan je wel vertellen hoe ik me op jouw leeftijd gedroeg. Ik bemoeide me overal tegenaan, maakte veel "grappige" opmerkingen en deed erg veel om te bewijzen dat de mening van anderen me bijzonder weinig interesseerde. Dit wordt wel "haantjesgedrag" genoemd.

Echte vrienden had ik niet omdat de mensen die dit gedrag "cool" vonden ook zulke types waren en dus eigenlijk helemaal niet bij mij passen. Hierdoor zijn het nooit echte vrienden geworden, kon ik nooit mezelf zijn en hield ik daar het gevoel aan over door niemand begrepen te worden. Dit zorgde voor een minderwaardigheidsgevoel waardoor ik me nóg meer ging profileren wat het cirkeltje weer rond maakte.

Camoufleren is niet de oplossing!

Gewoon jezelf zijn is het enige dat werkt. Natuurlijk, de "vrienden" die je nu hebt zullen je hoogstwaarschijnlijk vreemd vinden en het contact zal misschien verwateren. Maar dat zijn geen echte vrienden, je geeft zelf al aan je niet echt bij hen op je gemak te voelen. Ook anderen zullen je misschien eerst vreemd aankijken. Bedenk wel: dit komt door dat het naar buiten toe lijkt alsof jij ineens helemaal verandert bent. Als ze merken dat je echt zo bent houdt dat vanzelf op.

Natuurlijk voelt dit in het begin een beetje eng, als je echt jezelf laat zien ben je kwetsbaar en als mensen je dan raar vinden kan dit heel hard aankomen. Het leuke is echter dat mensen het vanzelf zullen accepteren, vooral wanneer jij je er zekerder over voelt. Zolang jij jezelf nog raar vind zullen ook anderen dit vinden.

Wat je liefdesleven betreft denk ik dat je eerst jezelf wat meer moet gaan waarderen voordat je daar aan toe bent. Anders haal je alleen maar je gevoel van eigenwaarde uit iemand anders en wordt je afhankelijk. Dit is voor jezelf niet leuk en vinden vrouwen niet aantrekkelijk.

Mocht je toch achter de vrouwen aangaan, wees gewoon jezelf, maar laat je gevoelens niet te snel zien. Mensen met asperger weten over het algemeen snel wat ze willen en zijn meestal loyaal tot in het extreme. Eigenlijk every girl's dream, alleen weten ze dat zelf nog niet . "Gewone mensen" en vooral meisjes zijn vaak een beetje traag in dit soort dingen en willen eerst de kat uit de boom kijken. Als je vanaf het begin af aan al te "beschikbaar" bent is de spanning eraf en gaan ze op zoek naar iemand anders. Laat ze maar een beetje moeite voor je doen, vinden ze zelf vaak nog leuker ook!

Mijn tip van vandaag is:
probeer niet te hard!

en wat (liefdes) relaties betreft.
Waarschijnlijk past een vrouw die zelfstandig is en een dosis humor heeft bij jou.
Een beetje inzicht in en de bereidheid van weerszijden om te onderzoeken hoe de /dingen ervaren worden door de bril van de ander zijn ook belangrijk.


Als je training of begeleiding op sommige gebieden zou willen is mijn advies: zoek een psycholoog die gespecialiseerd is in asperger.

Misschien moet je eerlijk zijn, ook tegenover je vrienden over wat je hebt. Wellicht begrijpen zij dan dingen beter.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 20:56 schreef emily89 het volgende:
Misschien moet je eerlijk zijn, ook tegenover je vrienden over wat je hebt. Wellicht begrijpen zij dan dingen beter.

Autisten moeten juist zich aanpassen aan de mensen om zich heen, niet anders om, tenzij er speciale omstandigheden gelden. Misschien met hele goede vrienden kan je het over autisme hebben maar het is niet zo dat je met elke kennis alvast van tevoren kunt zeggen dat je autistisch bent en dat je sommige dingen moeilijk vindt zodat een gesprek of wat dan ook makkelijker kan verlopen... was het maar zo makkelijk.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 21:54 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Autisten moeten juist zich aanpassen aan de mensen om zich heen, niet anders om,

Nee, daar ben ik het niet mee eens.

Iemand moet dus verplicht doodongelukkig zijn "zodat de niet autisten maar neit merken dat de ander autistisch is"?

Nee, iedereen heeft recht op zijn eigenaardigheden. Vooral lekker jezelf zijn!!
Je hoeft je alleen aan te passen in situaties waarin jouw gedrag directe invloed heeft op de ander in kwetsende of storende zin. En juist in deze context is het belangrijk dat je eerlijk bent tegen de mensen met wie je een relatie wilt opbouwen. Zij moeten namelijk weten dat veel dingen in de sociale omgang, in de communicatie en in wat jij vanuit jezelf ziet of niet ziet, empathie bij jou anders werken en dat ze je er op moeten wijzen als je onhandig of ronduit kwetsend uit de hoek komt of dingen totaal mist waar je wel op zou moeten anticiperen.
Als iemand niet weet dat je blind bent zal hij je niet vertellen dat je op zijn tenen staat en zal je dus ook niet je best kunnen doen er af te stappen!


Wat vooral voor jezelf erg belangrijk is, is leren over de lichaamstaal en leren wat een ander kan/mag/wil horen, anders kan je in voor jezelf vervelende situaties komen.

Je moet inderdaad vooral jezelf zijn... en niet iemand anders proberen te zijn. Maar ik bedoel dus dat je zelf rekening moet houden met je autisme en niet andersom. Dat is voor jou makkelijker en voor je omgeving ook... ik denk dat autisten zich prima kunnen aanpassen en dus ook prima kunnen functioneren in de maatschappij, ze moeten alleen leren en weten hoe dat precies moet.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 22:17 schreef Rimpelhond het volgende:
Wat vooral voor jezelf erg belangrijk is, is leren over de lichaamstaal en leren wat een ander kan/mag/wil horen, anders kan je in voor jezelf vervelende situaties komen.

Eens.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 22:52 schreef Nick_21 het volgende:
Bedankt voor de reacties iedereen. Ik merk dat ze een positieve invloed hebben, maar het gaat nog wel een tijd duren tot mijn zelfvertrouwen terug is.
Het lijkt wel alsof ik me op de een of andere manier nooit écht heb gerealiseerd hoe ernstig het asperger-zijn mijn leven beïnvloedt -

Ik weet niet op welke punten bij jou de nadruk liggen, ik heb geen idee in welke mate jij asperger hebt.... maar ik weet wel dat het altijd meer invloed heeft dan dat je in eerste instantie doorhebt (en dat het best shockerend/verwarrend...confronterend is wanneer voorgenoemde doordringt)

quote:

ik leefde in de waan dat bepaalde mensen respect voor mij hadden, zoals het meisje uit mijn eerste post bijvoorbeeld. Net nog mijn zusje; juist toen ik me weer wat beter ging voelen grapte ze dat ik geen vrienden had, dat ik een nerd ben en dat ik raar ben. Ik vraag me af hoe de rest van de mensen in mijn omgeving mij ziet - waarschijnlijk niet veel anders.

en?
Ik vind mijn partner ook raar, ik zie hem ook als een klassieke nerd...,
maar!
ik ben al een paar jaar met hem getrouwd
ik vind hem ook heel schattig
ik waardeer zijn intellect
er is een onvoorwaardelijke liefde beide kanten op
er is een wederzijds respect (zelfs als hij , onbedoeld, over mijn gevoelens heen walst. hij vindt het namelijk heel erg en probeert er iets aan te doen als ik hem daarop attendeer.)
en...... wanneer is ook al weer afgesproken dat "nerderig zijn" iets negatiefs is??

quote:

Stel dat ik professionele hulp zoek om me te begeleiden bij mijn problemen, waar kan ik dan het beste terecht? Kost dat geld, en if so, wordt dat door mijn verzekering gedekt?

Ik heb de reactie die ik op deze vraag gaf nu al 2 keer gewist.......
ik wilde je een instantie áfraden, maar de ervaring die ik heb hoeft natuurlijk niet ook voor andere steden/plaatsen te gelden.

Ik laat dat stuk dus achterwege en geef je een tip waar je wél naartoe kan (en waar ik érg positief over denk op het moment)
Het SARR
(expertise centrum autisme)
Het kost geen geld.
(let wel! als je naar een huisarts gaat voor een doorverwijzing... wij zijn 2 jaar geleden doorverwezen naar een psycholoog die ons rekeningen van 115 euro per keer stuurde!! En dat via de huisarts. Dat was een behoorlijke shock). Vráág het dus zodra je doorverwezen wordt. En eis gewoon dat je meteen bij iemand terecht komt die verstand van autisme heeft, want mééén je komt in een bak ellende als je iemand treft die dat níet heeft)

* JEFFreal geeft ook maar gelijk een tros wortels

eigenlijk kan ik alleen maar instemmen met (het meeste van..) het bovenstaande. Blijf vooral lekker jezelf, juist thuis of in een relatie moet je jezelf kunnen zijn. Dus ook alle fieps en rituelen die evt bij je horen. En met een nerd zijn is niets mis, (voldoet mijn man eigenlijk ook wel ruimschoots aan), maar over het algemeen is ie intelligenter dan al die mensen die dat van hem vinden. Laat maar kletsen dus.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 14:49 schreef Gluckskafer het volgende:
Allemaal van die nieuwerwetse ziektes als je 't mij vraagt.
Vroeger toen ik jong was hoorden we daar nooit iets over.
Dan was zoeen kerel gewoon een halve gare.

En de wereld was gewoon een platte pannekoek, en we hadden geen cent te makken, maar gezellig was het wel.

Nuttige opmerking zeg.

Ik zou me er minder druk om maken over wat vrienden van je denken.
1) dat weet je niet, dat vul je zelf in
2) wat heb je er aan?

Als mensen met je omgaan zullen ze je toch wel aardig interessant of makkelijk vinden.
Probeer zelf gewoon contact te zoeken met mensen die jij aardig en interessant vindt.
Genoeg mensen die zelf intelligent en ruimdenkend zijn waar je als asperger heus tussenpast.
Maar ik weet ook niet hoe extreem je bent?

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 21:54 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Autisten moeten juist zich aanpassen aan de mensen om zich heen, niet anders om, tenzij er speciale omstandigheden gelden. Misschien met hele goede vrienden kan je het over autisme hebben maar het is niet zo dat je met elke kennis alvast van tevoren kunt zeggen dat je autistisch bent en dat je sommige dingen moeilijk vindt zodat een gesprek of wat dan ook makkelijker kan verlopen... was het maar zo makkelijk.

autisme en asperger zijn twee verschillende dingen...:)
tegenwoordig krijgen veel meer mensen het 'etiketje' asperger dan vroeger en denk ik dat het beter zou kunnen vallen onder PDD-NOS, omdat ik mensen tegenkom die asperger opgeplakt hebben gekregen, maar niet die typische kenmerken vertonen.. (maar what's in a name, of het nu Asperger heet of PDD-NOS het gaat erom dat je ergens moeite mee hebt.)

je schrijft zelf dat je het bij jou niet goed kunt zien, dus heb je wellicht een lichte vorm van asperger? (dus eigenlijk pdd-nos, omdat een 'lichte vorm van asperger' niet bestaat) en ben je best in staat om te snappen hoe relaties in elkaar zitten, hoe communicatie werkt, ben je best in staat om van je eigen denkbeeld een beetje af te stappen en te snappen dat een ander iets anders bedoelt dan jij denkt te horen, alleen is het lastig om de fijne dingetjes in communicatie, zoals non-verbale communicatie of cynisme kunnen begrijpen?

Ik denk persoonlijk dat je je niet hoeft aan te passen, omdat dat misschien onmogelijk is. Je kunt tot op een bepaalde hoogte sociale vaardigheden aanleren, maar dat moet ieder mens en mensen met Asperger hebben daar juist moeite mee. Het komt niet natuurlijk. En regeltjes gedwongen toepassen komt ook niet lekker over op anderen (dat lijkt heel stijfjes dan)

Mocht je een leuke meid tegenkomen, dan kun je het best open zijn en haar steeds om duidelijkheid vragen als je iets niet begrijpt. Of dat je vraagt of ze het zo duidelijk mogelijk wil brengen. Vraag begrip! Je hebt een beperking hoe je het ook went of keert en daar mag je best begrip voor vragen. Je verwacht van iemand die een been mist, ook niet dat ie je bijhoudt met rennen bv.

Heel veel succes!!!

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 14:35 schreef m-niki het volgende:

[..]

autisme en asperger zijn twee verschillende dingen...:)
tegenwoordig krijgen veel meer mensen het 'etiketje' asperger dan vroeger en denk ik dat het beter zou kunnen vallen onder PDD-NOS, omdat ik mensen tegenkom die asperger opgeplakt hebben gekregen, maar niet die typische kenmerken vertonen..

Dan hier de bvoor de hand liggende vraag... wat zijn volgens jou de typische kenmerken van asperger?

quote:

(maar what's in a name, of het nu Asperger heet of PDD-NOS het gaat erom dat je ergens moeite mee hebt.)

je schrijft zelf dat je het bij jou niet goed kunt zien, dus heb je wellicht een lichte vorm van asperger? (dus eigenlijk pdd-nos, omdat een 'lichte vorm van asperger' niet bestaat)

een lichte vorm bestaat niet?
jawel hoor. Zeker wel.
Alleen hoe kwalificeer je licht? De éne asperger heeft meer moeite met de ene zaken en de andere loopt voornamelijk tegen andere zaken aan die problemen geven (misschien ook omdat hij in een heel ander systeem, omgevingsfactoren, leeft)

quote:

en ben je best in staat om te snappen hoe relaties in elkaar zitten, hoe communicatie werkt, ben je best in staat om van je eigen denkbeeld een beetje af te stappen en te snappen dat een ander iets anders bedoelt dan jij denkt te horen, alleen is het lastig om de fijne dingetjes in communicatie, zoals non-verbale communicatie of cynisme kunnen begrijpen?

wat jij hier noemt is vaak zeker een belangrijk onderdeel van het hele asperger gedoe, maar zeker niet het enige. Daarnaast zal je in een later stadium van een relatie (werk/vriendschappelijk/liefdes) ook tegen andere zaken aanlopen.
Het is een stuk complezer dan hierboven geschetst.

quote:

Ik denk persoonlijk dat je je niet hoeft aan te passen, omdat dat misschien onmogelijk is. Je kunt tot op een bepaalde hoogte sociale vaardigheden aanleren, maar dat moet ieder mens en mensen met Asperger hebben daar juist moeite mee. Het komt niet natuurlijk. En regeltjes gedwongen toepassen komt ook niet lekker over op anderen (dat lijkt heel stijfjes dan)

Mocht je een leuke meid tegenkomen, dan kun je het best open zijn en haar steeds om duidelijkheid vragen als je iets niet begrijpt. Of dat je vraagt of ze het zo duidelijk mogelijk wil brengen. Vraag begrip! Je hebt een beperking hoe je het ook went of keert en daar mag je best begrip voor vragen. Je verwacht van iemand die een been mist, ook niet dat ie je bijhoudt met rennen bv.

Precies.
_{ik moest lachen}

quote:

Heel veel succes!!!

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 17:03 schreef Rimpelhond het volgende:

[..]

Dan hier de bvoor de hand liggende vraag... wat zijn volgens jou de typische kenmerken van asperger?
[..]

een lichte vorm bestaat niet?
jawel hoor. Zeker wel.
Alleen hoe kwalificeer je licht? De éne asperger heeft meer moeite met de ene zaken en de andere loopt voornamelijk tegen andere zaken aan die problemen geven (misschien ook omdat hij in een heel ander systeem, omgevingsfactoren, leeft)
[..]

wat jij hier noemt is vaak zeker een belangrijk onderdeel van het hele asperger gedoe, maar zeker niet het enige. Daarnaast zal je in een later stadium van een relatie (werk/vriendschappelijk/liefdes) ook tegen andere zaken aanlopen.
Het is een stuk complezer dan hierboven geschetst.
[..]

Precies.
_{ik moest lachen}
[..]

ik dacht dat het voor nu in ieder geval vooral ging om het krijgen van een leuke vriendin (hoe dan verder is iets voor later natuurlijk) vandaar dat ik die dingen naar voren haalde..

waarom ik zei dat er geen lichte vorm van Asperger bestaat: omdat het dan (officieel) geen Asperger meer heet, maar pdd-nos (omdat je niet aan alle criteria voldoet die nodig zijn om die diagnose te stellen). En welke kenmerken een Asperger heeft, da's makkelijk op te zoeken (kan de DSM wel quoten, maar denk dat het elders hier ook wel te vinden is)... maar daarom ook: what's in a name.. of het nou Asperger is of PDD-NOS dát maakt niet zoveel uit (ik vind het verschil tussen klassiek autisme en Asperger veel groter en belangrijker bv. omdat het zo verschillend is en je anders niet meer weet waar je over praat) TS heeft ergens moeite mee en dat is belangrijker dan de naam van het stempeltje (dus idd stom van me om erover te beginnen )

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 23:49 schreef m-niki het volgende:

[..]


waarom ik zei dat er geen lichte vorm van Asperger bestaat: omdat het dan (officieel) geen Asperger meer heet, maar pdd-nos

en dat is dus niet correct.
asperger heb je in verschillende varianten, maten en vormen.
Het ligt aan het systeem waarin de persoon leeft en het karakter van de persoon zelf speelt mee.

quote:

(omdat je niet aan alle criteria voldoet die nodig zijn om die diagnose te stellen). En welke kenmerken een Asperger heeft, da's makkelijk op te zoeken (kan de DSM wel quoten, maar denk dat het elders hier ook wel te vinden is)... maar daarom ook: what's in a name.. of het nou Asperger is of PDD-NOS dát maakt niet zoveel uit (ik vind het verschil tussen klassiek autisme en Asperger veel groter en belangrijker bv. omdat het zo verschillend is en je anders niet meer weet waar je over praat) TS heeft ergens moeite mee en dat is belangrijker dan de naam van het stempeltje (dus idd stom van me om erover te beginnen )

daar ben ik het mee eens.

ja, niet dat het stom was erover te beginnen.. maar dat daarboven



(ik lees het terug en het is anders te lezen dan ik het bedoel)

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 23:52 schreef Rimpelhond het volgende:

[..]

en dat is dus niet correct.
asperger heb je in verschillende varianten, maten en vormen.
Het ligt aan het systeem waarin de persoon leeft en het karakter van de persoon zelf speelt mee.
[..]

daar ben ik het mee eens.

ah nu snap ik dat we het over twee verschillende dingen hebben (internet..communicatie..we krijgen er allemaal acuut ASS van ) jij - alle kenmerken maar in meer of mindere mate aanwezig, ik - niet alle kenmerken aanwezig om het in het kort uit te leggen.

@TS: heb je ondertussen al één en ander uitgeprobeerd? Hoe gaat het ermee?

Mijn man (Juup) is een HFA.
Sinds wij weten wat er met hem aan de hand is, is onze relatie bijna perfect, en ik overdrijf echt niet!

Mijn man kan in onze relatie zichzelf zijn en ik ken nu zijn 'handicapjes' en weet waarmee ik rekening 'moet' houden. En dat is wederzijds; ik ben ook mezelf en mijn man houdt ook rekening met mij.

MAAR!
Dit hebben wij NIET kado gekregen. We hebben er hard voor moeten werken en dat doen we nog. We doen dat middels heel veel praten. Ik vraag hem veel om inzicht te krijgen in zijn beleving(swereld) en leg hem dingen uit over die van mij. Door te praten begrijp je elkaar beter en voel je elkaar goed aan. (Ondanks zijn autisme is dit wel zo!)

Het is erg belangrijk dat men je neemt zoals je bent. Probeer toch jezelf te blijven en stuit je op onbegrip, probeer dan te communiceren waarom je op een bepaalde manier reageert, handelt of denkt zodat er begrip voor je is of komt. Iemand die jou de moeite waard vindt, zal naar jou luisteren.

In onze relatie werkt dit allemaal als een tierelier

Succes!

quote:

Op zondag 22 juni 2008 19:32 schreef DuchessX het volgende:
Mijn man (Juup) is een HFA.
Sinds wij weten wat er met hem aan de hand is, is onze relatie bijna perfect, en ik overdrijf echt niet!

Mijn man kan in onze relatie zichzelf zijn en ik ken nu zijn 'handicapjes' en weet waarmee ik rekening 'moet' houden. En dat is wederzijds; ik ben ook mezelf en mijn man houdt ook rekening met mij.

MAAR!
Dit hebben wij NIET kado gekregen. We hebben er hard voor moeten werken en dat doen we nog. We doen dat middels heel veel praten. Ik vraag hem veel om inzicht te krijgen in zijn beleving(swereld) en leg hem dingen uit over die van mij. Door te praten begrijp je elkaar beter en voel je elkaar goed aan. (Ondanks zijn autisme is dit wel zo!)

Het is erg belangrijk dat men je neemt zoals je bent. Probeer toch jezelf te blijven en stuit je op onbegrip, probeer dan te communiceren waarom je op een bepaalde manier reageert, handelt of denkt zodat er begrip voor je is of komt. Iemand die jou de moeite waard vindt, zal naar jou luisteren.

In onze relatie werkt dit allemaal als een tierelier

Succes!

Het komt wel goed met TS.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 23:49 schreef m-niki het volgende:

[..]

ik dacht dat het voor nu in ieder geval vooral ging om het krijgen van een leuke vriendin (hoe dan verder is iets voor later natuurlijk) vandaar dat ik die dingen naar voren haalde..

waarom ik zei dat er geen lichte vorm van Asperger bestaat: omdat het dan (officieel) geen Asperger meer heet, maar pdd-nos (omdat je niet aan alle criteria voldoet die nodig zijn om die diagnose te stellen). En welke kenmerken een Asperger heeft, da's makkelijk op te zoeken (kan de DSM wel quoten, maar denk dat het elders hier ook wel te vinden is)... maar daarom ook: what's in a name.. of het nou Asperger is of PDD-NOS dát maakt niet zoveel uit (ik vind het verschil tussen klassiek autisme en Asperger veel groter en belangrijker bv. omdat het zo verschillend is en je anders niet meer weet waar je over praat) TS heeft ergens moeite mee en dat is belangrijker dan de naam van het stempeltje (dus idd stom van me om erover te beginnen )

Ik heb ook moeite met sociale interactie. Daarom heb ik weinig vrienden en pas sinds kort een vriendin. Daarom heb ik hulp gezocht en de psycholoog vond het niet nodig om mij te laten testen op Autisme. Want het label is inderdaad niet belangrijk. Althans dat vindt zij. Na een gesprek en na het lezen van mijn "dagboek". Nu ben ik het daar eigenlijk niet mee eens. Hoe kan een oordeel velen over een gesprek en het doorlezen van een "dagboek"? Maar goed dit terzijde de psycholoog heeft mij opgeven voor een cursus sociale vaardigheden. Ik hoop dat ik hier wat aan heb. Want ik wil mij leven kunnen leiden voor de vole 100% en niet 75% als ik nu doe.

Maar dit is best wel offtopic.
TS misschien is een cursus sociale vaardigheden wat voor jouw. Gewoon proberen niet geschoten is altijd mis.

Zo'n onderzoek om te testen wat er nou precies met mij aan de hand was duurde bij mij een paar maanden... dus misschien is het toch niet zo'n probleem, tijnbrein. Sowieso is een sociale vaardigheids training een goed idee. De persoon die dat leidt zal waarschijnlijk ervaring hebben met mensen met autisme.

quote:

Op zondag 22 juni 2008 21:30 schreef Ruzbeh het volgende:
Zo'n onderzoek om te testen wat er nou precies met mij aan de hand was duurde bij mij een paar maanden... dus misschien is het toch niet zo'n probleem, tijnbrein.

Ja en er is wachtlijst om die testen te kunnen doen. Maar dat is mijn punt niet. Hoe kan iemand een oordeel vellen na een gesprek en het lezen van een "dagboek"?
Volgens mij heeft de psycholoog gewoon de makkelijkste weg gekozen. Om daar misschien later op terug te komen als die cursus niet werkt.

Aan de andere kant zo diagnose is ook maar een labeltje. Dit labeltje helpt doordat je gerichter geholpen kan worden. Aan de andere kant kleeft er ook een stigma aan zo'n labeltje.
Ik zelf had graag gewild dat ik een antwoord had waarom ik al die problemen heb. Met zo'n diagnose had ik misschien dat antwoord gehad. En nu niet. Nu heb ik een probleem maar waarom ik dat probleem heb wordt niet onderzocht er wordt alleen gezocht naar een oplossing. Een oplossing moet er hoe dan ook komen. Maar dit roept bij mij de volgende vraag op. Hoe kan je iemand behandelen zonder dat je de oorzaak van het probleem weet? Dat kan toch niet.

Als je er zo mee zit had je beter kunnen testen ja. Maar ik denk dat als je wat van autisme leest en heel veel dingen er in herkent hoeft dat niet per se. Ik kan ook wel begrijpen dat je niet wilt twijfelen wat het oorzaak is.

Sowieso denk ik dat je wel wat hebt aan zo'n cursus... dat het niet werkt ofzo kan niet. Je leert daar best veel van, zelfs als je een 'normale' sociale leven hebt.

quote:

Op zondag 22 juni 2008 22:03 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ja en er is wachtlijst om die testen te kunnen doen. Maar dat is mijn punt niet. Hoe kan iemand een oordeel vellen na een gesprek en het lezen van een "dagboek"?
Volgens mij heeft de psycholoog gewoon de makkelijkste weg gekozen. Om daar misschien later op terug te komen als die cursus niet werkt.

Aan de andere kant zo diagnose is ook maar een labeltje. Dit labeltje helpt doordat je gerichter geholpen kan worden. Aan de andere kant kleeft er ook een stigma aan zo'n labeltje.
Ik zelf had graag gewild dat ik een antwoord had waarom ik al die problemen heb. Met zo'n diagnose had ik misschien dat antwoord gehad. En nu niet. Nu heb ik een probleem maar waarom ik dat probleem heb wordt niet onderzocht er wordt alleen gezocht naar een oplossing. Een oplossing moet er hoe dan ook komen. Maar dit roept bij mij de volgende vraag op. Hoe kan je iemand behandelen zonder dat je de oorzaak van het probleem weet? Dat kan toch niet.

soms maakt het niet uit, maar soms ook wel..
ik zou wel naar die cursus gaan en ook aandringen dat je wel graag een onderzoek wilt... het is voor jezelf ook fijn soms om te weten waarom alles zo is gegaan zoals het is gegaan en waarom je bent zoals je bent. Tegelijkertijd probeer je een optie uit, wie weet helpt het, wie weet niet!

Tja jullie hebben allebij een goed punt (Ruzbeh en M-niki). Een deel van mijn problemen heeft een goede verklaring maar het is voor mij althans te simpel om dat als oorzaak te zien.
Morgen heb ik een kennismakingsgesprek voor die cursus. Dus dan weet ik meer wat die cursus inhoud enzo. Ik heb al eens een cursus gedaan online voor problemen die ik heb. Alleen ik ben met die cursus niet echt iets opgeschoten. Die cursus is eigenlijk alleen het laatste duwtje geweest voor mij om hulp te gaan zoeken voor mijn problemen.

quote:

Op maandag 23 juni 2008 21:59 schreef aloa het volgende:

[..]

Wie zegt dat iedereen dat wil.

Elk normaal mens

Niet echt mijn forum, dit R&P, maar omdat ik nogal 'into' de wereld van het autisme zit (met een pedagoge als zus en een jonger zusje dat op een speciale school zit), wil ik wel ff reageren. Ik las namelijk in een ander topic van jou, dat je zelf de diagnose hebt gesteld dat je asperger hebt. Autisme, waar asperger een vorm van is, is een opeenstapeling van een aantal rare gedragingen. En iedereen heeft wel een paar van die rare gedragingen. Als jij je dus herkent in een paar kenmerken van asperger, dan hoeft dat helemaal niet te betekenen dat je ook echt asperger hebt. Ik heb die DSM-criteria eens op mezelf toegepast, sommige punten slaan ook op mij, hoewel ik zeker weet dat ik niet autistisch ben.

Met andere woorden: Er is een verschil tussen verlegenheid en Asperger. Je bent pas autistisch als een psychiater je dat heeft verteld

[ Bericht 0% gewijzigd door SjaakSjofel op 25-06-2008 17:09:23 ]

quote:

Op woensdag 25 juni 2008 16:27 schreef SjaakSjofel het volgende:
Met andere woorden: Er is een verschil tussen verlegenheid en Asperger. Je bent pas autistisch als een psycholoogiater je dat heeft verteld

quote:

Op dinsdag 24 juni 2008 19:13 schreef avondjeweg het volgende:

[..]

Elk normaal mens

Er is geen standaard norm hoor

ik geloof trouwens dat veel "aspergers" per definitie niet verlegen zijn. (klinkt een beetje vreemd)

Hoogstens ongemakkelijk, ongeïnteresseert, onhandig of onzeker door voorgaande slechte ervaringen, maar niet verlegen.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 09:43 schreef Rimpelhond het volgende:
ik geloof trouwens dat veel "aspergers" per definitie niet verlegen zijn. (klinkt een beetje vreemd)

Hoogstens ongemakkelijk, ongeïnteresseert, onhandig of onzeker door voorgaande slechte ervaringen, maar niet verlegen.

Wat is het verschil tussen onzeker en verlegen

De enige asperger die ik ken wil juist helemaal geen relatie....nooit niet. 17 jaar.
Ze vindt sex ook maar vies geloof ik.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 15:09 schreef Dichtpiet. het volgende:

[..]

Wat is het verschil tussen onzeker en verlegen

Ik denk niet dat rimpelhond je ooit komt antwoorden.

quote:

laatste bezoek: 282 dagen, 19 uur geleden.

Goeie kick!

Wat ene kutkick,

quote:

Op woensdag 23 december 2009 15:09 schreef Dichtpiet. het volgende:

[..]

Wat is het verschil tussen onzeker en verlegen

Verlegen is als je niet durft te praten, maar dit wel wil. Zit meer in je karakter.
Onzeker is als je iets probeert te verbergen, het heeft een reden heeft dat je niet lekker in je vel zit.
Denk ik dan. Iemand die onzeker is hoeft niet verlegen te zijn. Maar eigenlijk is het behoorlijk hetzelfde.

Wat een kutkick trouwens.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 17:09 schreef Logician het volgende:

[..]

Mwah ik heb ook asperger en zolang met de juiste persoon + vertrouwen geen enkel probleem mee heur, moet dan juist eerder oppassen dat het geen fiep wordt

Maar vreemden vind ik al vervelend om een hand te geven, hangt denk ik af van je persoon + het vertrouwen in de ander.

Ja hier ook asperger, echter ik heb mezelf aangeleerd goed met mensen om te gaan dus bij oppervlakkige relaties zal niemand het aan me merken. Liefdesrelaties echter, dat wordt wel een ramp. Ben ik ineens een contactgestoorde.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 17:25 schreef De_Logica het volgende:

[..]

Ja hier ook asperger, echter ik heb mezelf aangeleerd goed met mensen om te gaan dus bij oppervlakkige relaties zal niemand het aan me merken. Liefdes vriendschapsrelaties echter, dat wordt wel een ramp. Ben ik ineens een contactgestoorde.

Precies dat dus. Een beetje oppervlakkig meepraten en gezellig doen is het probleem niet, het wordt pas lastig als vrienden nog steeds interesse tonen wanneer ik al door mijn sociale praatje heen ben.

In liefdesrelaties wennen ze er maar aan.

quote:

-Hoe gaan aspergers om met relaties? Ik weet dat er genoeg aspergers zijn die zich in een relatie bevinden. Pakken jullie dit anders aan dan de meeste mensen, of proberen jullie eenvoudigweg 'normale' mensen zo goed mogelijk na te doen? En, klikt het beter tussen dames en heren die beide het syndroom van asperger hebben, of is dat juist een recept voor een mislukte relatie omdat beide kanten nu geen inlevingsvermogen hebben? En ook: Hoe ontmoet ik dames die in staat zijn mij enigzins te kunnen begrijpen; Ik heb het gevoel dat dat een bepaald 'soort' vrouwen is, heeft iemand daar misschien ervaring mee?

Ik wil ook even reageren, ondanks dat ik geen diagnose heb. Ik herken veel in Asperger, misschien heb ik het, misschien ook niet - ik heb besloten daar (op dit moment) geen onderzoek naar te willen laten doen. Hoe dan ook, mijn ervaring is dat het wel mogelijk is een relatie te hebben, maar dat het niet zo makkelijk gaat als bij normale mensen. Mijn vriend is erg begripvol. Hij kan ermee leven dat ik soms bepaalde aanrakingen (al dan niet seksueel) niet prettig vind of gewoon even niet kan verdragen, dat ik soms afstandelijk ben, of dat ik soms om iets kleins in paniek raak - ofwel we praten erover of hij helpt me in praktische zin (bijvoorbeeld met het huishouden, zodat ik tijd overhou voor iets anders wat moet gebeuren, of gewoon even tijd voor mezelf kan hebben). Soms kan ik ook heel onredelijk tegen hem zijn en daardoor hebben we dan weleens onenigheid (ruzie is een te groot woord), maar gelukkig kunnen we het altijd uitpraten. De eerste keer dat ik 'ruzie zocht' met hem zei hij 'ga maar lekker zitten, dan zet ik een kopje thee voor je'. Dat geeft misschien wel aan hoe hij ermee omgaat, hij reageert niet op wat ik zeg als het nergens op slaat en probeert me gewoon te kalmeren en weer na te laten denken.

Bij mijn ex voelde ik me niet thuis, hierdoor had ik veel meer problemen met aanrakingen, en ik kon niet met hem praten over dingen die mij bezighielden. We hadden ook constant ruzie om de kleinste dingen.