Syndroom van Asperger en een liefdesleven, hoe!

Online diagnose is de goedkoopste manier om zelf ernstige ziektes vast te stellen..

Maar serieus, hier kunnen eigenlijk alleen mensen met Asperger reageren óf mensen die iets hebben met n Asperger..

Succes dus met je topic, want ik betwijfel dat er veel van zitten hier..

[ Bericht 0% gewijzigd door Manneke_Pils op 20-06-2008 10:53:35 ]

ik snap dat je tegen bepaalde problemen aanloopt, maar hang je dit niet teveel op aan je asperger?
toneelspelen binnen vriendschappen komt vaker voor..
ik was rond jouw leeftijd ook een ander persoon in andere situaties..
in mijn relatie was mijn doel juist zoveel mogelijk mezelf te zijn..
als je je niet goed kunt inleven of voelen in anderen is het denk ik belangerijk iemand te vinden die dat niet van je verwacht en verteld hoe het ervoor staat ipv jou te laten gokken..
dat dat een bepaald slag persoon is lijkt me duidelijk..
maar niet alleen aspergers stellen eisen aan partners hoor...

Hallo Nick,

Ik ben zelf partner van een man met HFA/asperger. Persoonlijk vind ik het erg moeilijk een relatie met hem, maar het kan wel. Er zijn zeker heel leuke momenten. Mijn man is lief, rustig, grappig etc. (maar hij heeft dus ook een moeilijke kant he...). Wat ik zelf het moeilijkst vind zijn die camouflagetechnieken die hij toepast. Hij kan dat eigenlijk ook niet volhouden waardoor hij allerlei vermoeidheids- en depressieve klachten krijgt. Ik heb veel liever dat hij eerlijk is, in plaatst van dat hij zo zijn best doet om te doen wat hij denkt dat moet gebeuren. Hopelijk heb je hier wat aan. Succes!

Mijn pa heeft ook aperger, maar die lult zoveel dat hij op de een of ander manier wel steeds weer een vriendin heeft.

Let alleen op, mij pa is nogal naief in zijn geldzaken en loopt probleen liever uit de weg ipv ze op te lossen, dus op dit moment heeft hij een golddigster als ex vriendin waarbij hij zo stom is geweest van alles te tekenen en dat kost hem flink wat geld . Terwijl mijn zusje en ik hem er al voor gewaarschuwd hadden, maar ja hij luistert toch niet want dan zou zei er een probleem van gemaakt hebbben. En problemen wilt hij niet.

Wat ik hiermee wil zeggen is een relatie is prima maar kijk uit dat ze ook geen misbruik van je gaan maken.

Allemaal van die nieuwerwetse ziektes als je 't mij vraagt.
Vroeger toen ik jong was hoorden we daar nooit iets over.
Dan was zoeen kerel gewoon een halve gare.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 14:49 schreef Gluckskafer het volgende:
Allemaal van die nieuwerwetse ziektes als je 't mij vraagt.
Vroeger toen ik jong was hoorden we daar nooit iets over.
Dan was zoeen kerel gewoon een halve gare.

ja echt stom zeg dat we tegenwoordig minder zwart-wit denken en mensen proberen te helpen ipv veroordelen, waar gaat het heen met de maatschappij?

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 15:08 schreef Remexxy het volgende:
Ik zal je wat vertellen

Als je debiel, of een autist bent. Wees vrijgezel dat bespaart je heel veel problemen
De meeste autisten kunnen ook geen normaal uitziende griet krijgen. Omdat dat soort vrouwen, verwend zijn als de kolere

I sense frustration.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 14:49 schreef Gluckskafer het volgende:
Allemaal van die nieuwerwetse ziektes als je 't mij vraagt.
Vroeger toen ik jong was hoorden we daar nooit iets over.
Dan was zoeen kerel gewoon een halve gare.

De meeste mensen met asperger functioneren gewoon redelijk goed in de maatschappij alleen hebben ze vaak problemen om zich sociaal op te stellen of zich in de gedachtengang van andere mensen te verplaatsen. Op hun vakgebied zijn de meeste van die mensen vaak uitblinkers, je moet ze allen niet teveel er bij laten doen.

Ik zou zelf door de kortzichtige opmerking van jou je eens adviseren om bij een psychiater langs te gaan , grote kans dat bij jou ook een lichte vorm van asperger gevonden wordt.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 09:51 schreef Nick_21 het volgende:
Kortgeleden ben ik er achter gekomen dat ik, een asperger, al meer dan een jaar aan het lijntje word gehouden door het meisje dat ik leuk vind. Ik ben zo naïef geweest om dit allemaal niet in de gaten te hebben gehad. De details doen er verder niet toe; ik voel me momenteel compleet kut omdat ik blijkbaar een jaar 'gebruikt' ben door haar. Ik begrijp nu dat het logisch is dat dit is gebeurd gezien de manier waarop ik met haar om ging, maar dit was natuurlijk nooit de insteek.

Ik ben nu 19 jaar, slim, ik zie er goed uit. Ik kan mijn problemen goed camoufleren; af en toe heb ik wat rare acties, maar volgens mij zou niemand van mij denken dat er iets met me aan de hand is.
Ik heb echter nog nooit een vriendin gehad. Daar is een stuk meer voor nodig dan de kwaliteiten die ik bezit. Na mijn zoveelste keer gefaald te hebben word ik hier moedeloos van. Ook heb ik naar mijn idee een beperkt sociaal leven.

Nu wil ik hier natuurlijk iets aan proberen te doen. Iedereen wil een actief sociaal leven en een vriendin, dus ik ook - maar ik heb daar wel hulp bij nodig. Hoewel ik eerst vond dat ik andere mensen redelijk goed kon doorzien, beter dan de meeste andere aspergers en misschien wel beter dan veel NTs, denk ik nu dat ik mezelf ernstig heb overschat.

Er zijn een aantal dingen die ik graag zou willen weten, van zowel mede-aspergers als niet-aspergers:

-Hoe bouw ik als asperger een actief sociaal leven op als student aan een universiteit? Al jaren ga ik dag in dag uit om met een vast groepje van twee vrienden; redelijk vlotte heren waarvan een een vriendin heeft. Ik heb echter het gevoel dat ik me na hen 2 jaar gekend te hebben nog steeds niet helemaal comfortabel bij hen voel; hun interesses, de manier waarop zij tegen de wereld aankijken is anders. We praten nooit over zaken als vriendinnen, persoonlijke problemen en ze weten ook niet dat ik het syndroom van asperger heb. Hoe moet ik hiermee omgaan? Vaak probeer ik zo goed mogelijk mee te denken met hun grappen en mijn gedrag te matchen met hun gedrag, maar ik heb eigenlijk helemaal geen zin om hiermee bezig te zijn bij mijn vrienden. Ik heb echter gemerkt dat zodra ik mijn camouflagetechnieken laat varen alles fout gaat; mensen kijken me raar aan en verliezen hun respect voor mij, incl. mijn vrienden die zich dan ook geen houding weten te geven.

-Hoe gaan aspergers om met relaties? Ik weet dat er genoeg aspergers zijn die zich in een relatie bevinden. Pakken jullie dit anders aan dan de meeste mensen, of proberen jullie eenvoudigweg 'normale' mensen zo goed mogelijk na te doen? En, klikt het beter tussen dames en heren die beide het syndroom van asperger hebben, of is dat juist een recept voor een mislukte relatie omdat beide kanten nu geen inlevingsvermogen hebben? En ook: Hoe ontmoet ik dames die in staat zijn mij enigzins te kunnen begrijpen; Ik heb het gevoel dat dat een bepaald 'soort' vrouwen is, heeft iemand daar misschien ervaring mee?

Tja, ik weet niet waar ik moet beginnen. Als je weet dat je autistisch bent kun je daar wat aan doen zoals sociale vaardigheids training.

Voor non-autisten is dit misschien vanzelfsprekend maar je kan niet een liefdes leven hebben als je geen sociale leven hebt. Ik heb ook Asperger en zie er ook vrij goed uit en ben ook wel slim, maar als je geen sociale leven hebt houdt het snel op. Als ik zo lees dan lijkt het alsof je sociale leven en je vriendenkring erg beperkt is... doe daar wat eerst aan en kijk verder.

Let wel op dat ik en de rest in dit topic misschien niet zo goed advies geven omdat we jouw situatie niet 100% kennen. Ik heb ook wel 's dingen gevraagd op forums en daar gaven veel mensen vaak slecht advies maar dat kan je eigelijk ook verwachten van mensen die je niet kent.

Hoe weet je dat je autistisch bent? Heb je nu professioneel hulp? Zo niet dan zou ik daar naar vragen, want als je daarmee zit kan je het wel gebruiken.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 15:09 schreef Remexxy het volgende:

[..]

Wat is dit voor onzinpost. Dat jij nou niet succesvol bent met je liefdes leven wil dit zeggen dat de TS net zoveel pech heeft.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 09:51 schreef Nick_21 het volgende:
Ik ben nu 19 jaar, slim, ik zie er goed uit. Ik kan mijn problemen goed camoufleren; af en toe heb ik wat rare acties, maar volgens mij zou niemand van mij denken dat er iets met me aan de hand is.

Ja, dat dacht ik ook vaak, maar je zou verbaasd zijn hoeveel mensen door hebben dat je gewoon heel anders bent.

Ohh maar dat kan ik wel hoor. Geen probleem, ik gaf alleen maar handige tips

Altijd leuk die standaard grapjes maar ze HOEVEN niet gemaakt te worden, stelletje compulsievelingen.

Hier ook een aan zekerheid grenzende waarschijnlijke Aspie...
Mijn favoriete uitspraak: "Relatie? Wasda?"

Nee, ik kan ook net als TS redelijk goed op schieten met mensen (mét camouflage dan), maar mijn sociale leven is ook niet echt bruisend. Al is het wel wat beter dan bijv. een jaar geleden. Op zich ben ik wel zoekende naar een relatie, maar ik heb geen idee of ik een relatie überhaupt wel aan kan of volhou... Maar dat zie ik dan wel!

Het belangrijkste wat je moet doen is niet te wanhopen. Als mens met asperger ben je niet gehandicapt en je bent ook niets minder waard dan wat doorgaans "normale" mensen worden genoemd. (Want wat is normaal eigenlijk? ) Vergeet ook niet dat veel andere mensen zonder asperger óók met deze problemen worstelen maar hier gewoon niet over praten omdat dat niet "cool" is.

Asperger is niet het einde van de wereld, of zelfs maar je liefdesleven. Ik heb zelf ook asperger en op jouw leeftijd (ik ben nu 24) worstelde ik ook met dit "probleem". Ik zet het woord probleem tussen aanhalingstekens omdat er eigenlijk geen echt probleem is. Het probleem is je aangepraat.

Het is natuurlijk waar dat je door asperger anders tegen de wereld en andere mensen aankijkt. Punt is echter dat dit vooral op jonge leeftijd een soort vervreemding van je omgeving veroorzaakt omdat je niet met dezelfde dingen bezig bent als je leeftijdsgenoten. Hierdoor krijg je het gevoel er niet bij te horen en vaak ook dat je "minder" bent dan anderen. Omdat dit een onprettig gevoel kan geven voel je de drang je aan te passen (wat jij "problemen camoufleren" noemt).

Dit laatste is de reden dat je zo weinig vrienden hebt en dat je je bij de weinige vrienden die je hebt niet op je gemak voelt. Geloof me, hoe slim je ook mag zijn, (en dat is zeker een voordeel van asperger: hoge intelligentie) en hoe goed je je "problemen" ook kunt camoufleren, je bent niet jezelf en dus minder leuk dan je eigenlijk bent.

Ik weet natuurlijk niet hoe jij je opstelt tegenover anderen maar ik kan je wel vertellen hoe ik me op jouw leeftijd gedroeg. Ik bemoeide me overal tegenaan, maakte veel "grappige" opmerkingen en deed erg veel om te bewijzen dat de mening van anderen me bijzonder weinig interesseerde. Dit wordt wel "haantjesgedrag" genoemd.

Echte vrienden had ik niet omdat de mensen die dit gedrag "cool" vonden ook zulke types waren en dus eigenlijk helemaal niet bij mij passen. Hierdoor zijn het nooit echte vrienden geworden, kon ik nooit mezelf zijn en hield ik daar het gevoel aan over door niemand begrepen te worden. Dit zorgde voor een minderwaardigheidsgevoel waardoor ik me nóg meer ging profileren wat het cirkeltje weer rond maakte.

Camoufleren is niet de oplossing!

Gewoon jezelf zijn is het enige dat werkt. Natuurlijk, de "vrienden" die je nu hebt zullen je hoogstwaarschijnlijk vreemd vinden en het contact zal misschien verwateren. Maar dat zijn geen echte vrienden, je geeft zelf al aan je niet echt bij hen op je gemak te voelen. Ook anderen zullen je misschien eerst vreemd aankijken. Bedenk wel: dit komt door dat het naar buiten toe lijkt alsof jij ineens helemaal verandert bent. Als ze merken dat je echt zo bent houdt dat vanzelf op.

Natuurlijk voelt dit in het begin een beetje eng, als je echt jezelf laat zien ben je kwetsbaar en als mensen je dan raar vinden kan dit heel hard aankomen. Het leuke is echter dat mensen het vanzelf zullen accepteren, vooral wanneer jij je er zekerder over voelt. Zolang jij jezelf nog raar vind zullen ook anderen dit vinden.

Wat je liefdesleven betreft denk ik dat je eerst jezelf wat meer moet gaan waarderen voordat je daar aan toe bent. Anders haal je alleen maar je gevoel van eigenwaarde uit iemand anders en wordt je afhankelijk. Dit is voor jezelf niet leuk en vinden vrouwen niet aantrekkelijk.

Mocht je toch achter de vrouwen aangaan, wees gewoon jezelf, maar laat je gevoelens niet te snel zien. Mensen met asperger weten over het algemeen snel wat ze willen en zijn meestal loyaal tot in het extreme. Eigenlijk every girl's dream, alleen weten ze dat zelf nog niet . "Gewone mensen" en vooral meisjes zijn vaak een beetje traag in dit soort dingen en willen eerst de kat uit de boom kijken. Als je vanaf het begin af aan al te "beschikbaar" bent is de spanning eraf en gaan ze op zoek naar iemand anders. Laat ze maar een beetje moeite voor je doen, vinden ze zelf vaak nog leuker ook!

Mijn tip van vandaag is:
probeer niet te hard!

en wat (liefdes) relaties betreft.
Waarschijnlijk past een vrouw die zelfstandig is en een dosis humor heeft bij jou.
Een beetje inzicht in en de bereidheid van weerszijden om te onderzoeken hoe de /dingen ervaren worden door de bril van de ander zijn ook belangrijk.


Als je training of begeleiding op sommige gebieden zou willen is mijn advies: zoek een psycholoog die gespecialiseerd is in asperger.

Misschien moet je eerlijk zijn, ook tegenover je vrienden over wat je hebt. Wellicht begrijpen zij dan dingen beter.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 20:56 schreef emily89 het volgende:
Misschien moet je eerlijk zijn, ook tegenover je vrienden over wat je hebt. Wellicht begrijpen zij dan dingen beter.

Autisten moeten juist zich aanpassen aan de mensen om zich heen, niet anders om, tenzij er speciale omstandigheden gelden. Misschien met hele goede vrienden kan je het over autisme hebben maar het is niet zo dat je met elke kennis alvast van tevoren kunt zeggen dat je autistisch bent en dat je sommige dingen moeilijk vindt zodat een gesprek of wat dan ook makkelijker kan verlopen... was het maar zo makkelijk.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 21:54 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Autisten moeten juist zich aanpassen aan de mensen om zich heen, niet anders om,

Nee, daar ben ik het niet mee eens.

Iemand moet dus verplicht doodongelukkig zijn "zodat de niet autisten maar neit merken dat de ander autistisch is"?

Nee, iedereen heeft recht op zijn eigenaardigheden. Vooral lekker jezelf zijn!!
Je hoeft je alleen aan te passen in situaties waarin jouw gedrag directe invloed heeft op de ander in kwetsende of storende zin. En juist in deze context is het belangrijk dat je eerlijk bent tegen de mensen met wie je een relatie wilt opbouwen. Zij moeten namelijk weten dat veel dingen in de sociale omgang, in de communicatie en in wat jij vanuit jezelf ziet of niet ziet, empathie bij jou anders werken en dat ze je er op moeten wijzen als je onhandig of ronduit kwetsend uit de hoek komt of dingen totaal mist waar je wel op zou moeten anticiperen.
Als iemand niet weet dat je blind bent zal hij je niet vertellen dat je op zijn tenen staat en zal je dus ook niet je best kunnen doen er af te stappen!


Wat vooral voor jezelf erg belangrijk is, is leren over de lichaamstaal en leren wat een ander kan/mag/wil horen, anders kan je in voor jezelf vervelende situaties komen.

Je moet inderdaad vooral jezelf zijn... en niet iemand anders proberen te zijn. Maar ik bedoel dus dat je zelf rekening moet houden met je autisme en niet andersom. Dat is voor jou makkelijker en voor je omgeving ook... ik denk dat autisten zich prima kunnen aanpassen en dus ook prima kunnen functioneren in de maatschappij, ze moeten alleen leren en weten hoe dat precies moet.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 22:17 schreef Rimpelhond het volgende:
Wat vooral voor jezelf erg belangrijk is, is leren over de lichaamstaal en leren wat een ander kan/mag/wil horen, anders kan je in voor jezelf vervelende situaties komen.

Eens.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 22:52 schreef Nick_21 het volgende:
Bedankt voor de reacties iedereen. Ik merk dat ze een positieve invloed hebben, maar het gaat nog wel een tijd duren tot mijn zelfvertrouwen terug is.
Het lijkt wel alsof ik me op de een of andere manier nooit écht heb gerealiseerd hoe ernstig het asperger-zijn mijn leven beïnvloedt -

Ik weet niet op welke punten bij jou de nadruk liggen, ik heb geen idee in welke mate jij asperger hebt.... maar ik weet wel dat het altijd meer invloed heeft dan dat je in eerste instantie doorhebt (en dat het best shockerend/verwarrend...confronterend is wanneer voorgenoemde doordringt)

quote:

ik leefde in de waan dat bepaalde mensen respect voor mij hadden, zoals het meisje uit mijn eerste post bijvoorbeeld. Net nog mijn zusje; juist toen ik me weer wat beter ging voelen grapte ze dat ik geen vrienden had, dat ik een nerd ben en dat ik raar ben. Ik vraag me af hoe de rest van de mensen in mijn omgeving mij ziet - waarschijnlijk niet veel anders.

en?
Ik vind mijn partner ook raar, ik zie hem ook als een klassieke nerd...,
maar!
ik ben al een paar jaar met hem getrouwd
ik vind hem ook heel schattig
ik waardeer zijn intellect
er is een onvoorwaardelijke liefde beide kanten op
er is een wederzijds respect (zelfs als hij , onbedoeld, over mijn gevoelens heen walst. hij vindt het namelijk heel erg en probeert er iets aan te doen als ik hem daarop attendeer.)
en...... wanneer is ook al weer afgesproken dat "nerderig zijn" iets negatiefs is??

quote:

Stel dat ik professionele hulp zoek om me te begeleiden bij mijn problemen, waar kan ik dan het beste terecht? Kost dat geld, en if so, wordt dat door mijn verzekering gedekt?

Ik heb de reactie die ik op deze vraag gaf nu al 2 keer gewist.......
ik wilde je een instantie áfraden, maar de ervaring die ik heb hoeft natuurlijk niet ook voor andere steden/plaatsen te gelden.

Ik laat dat stuk dus achterwege en geef je een tip waar je wél naartoe kan (en waar ik érg positief over denk op het moment)
Het SARR
(expertise centrum autisme)
Het kost geen geld.
(let wel! als je naar een huisarts gaat voor een doorverwijzing... wij zijn 2 jaar geleden doorverwezen naar een psycholoog die ons rekeningen van 115 euro per keer stuurde!! En dat via de huisarts. Dat was een behoorlijke shock). Vráág het dus zodra je doorverwezen wordt. En eis gewoon dat je meteen bij iemand terecht komt die verstand van autisme heeft, want mééén je komt in een bak ellende als je iemand treft die dat níet heeft)

* JEFFreal geeft ook maar gelijk een tros wortels