Vriendlief en ik konden even oefenen gisteravond. Geen idee wat er was, niks serieus, maar lichte pijntjes/krampjes, maar vooral voelde ik me heel wazig. Alsof ik iets teveel op had. Wellicht kwam het door het waardeloze voetbal

Ik denk dan maar dat is wat ze bedoelen met vrouwen die in zichzelf keren? Ik had even nergens meer oog voor. Op bed vriendlief die over m'n buik ging aaien, dat vond ik vervelend waar ik het anders fijn vind, buik was ook af en aan hard volgens mij.
Hij is m'n rug gaan wrijven en dat was beter.
M'n ademhaling was zwaar en diep, en voor m'n gevoel kon ik maar moeilijk uit m'n woorden komen, ook geen zin.
Ik kan me voorstellen dat je je zo gaat voelen tijdens weeen, maar ik had geen weeen? Hier en daar een heel licht pijntje.
Echt heel wazig! Ik zei al tegen vriendlief, gok dat het morgen wel over is, hoop ik althans, want ik wil vandaag nog wel wat doen, en idd is het weg (vannacht al toen ik wakker werd).
Denk dus dat het door het voetbal kwam

Echt wazig, misschien iets psychologisch dat ik mezelf onbewust opfok over de naderende bevalling ofzow.
Gisteren trouwens voor de 10e keer het verhaal te horen gekregen van de traumatische bevalling van m'n schoonmoeder van m'n vriend; 3 dagen bezig, tangverlossing, volledig uitgescheurd, niet wetende wat d'r overkwam etc. Ze voelt iig aan dat het bij mij een goede bevalling gaat worden, daar ga ikzelf ook vanuit
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae