Iers referendum Verdrag van Lissabon

quote:

Op donderdag 12 juni 2008 11:52 schreef LinkseFrieseVegetarier het volgende:


Behalve dan dat gedeelte dat impliceert dat de Ieren 'ja' zouden moeten stemmen uit dankbaarheid. Overigens vind ik inderdaad wel dat als er een land is dat niet Eurosceptisch zou moeten zijn, het Ierland is.

quote:

Op donderdag 12 juni 2008 11:54 schreef Boze_Appel het volgende:

Een socialistisch Europa dus ...

quote:

Op donderdag 12 juni 2008 12:49 schreef HenriOsewoudt het volgende:

[..]

Flagrante leugen. Ierland heeft haar welvaartsgroei niet aan Europese steun te danken. Pas toen het land haar belastingen drastisch verlaagde steeg de welvaart.

Bron: Workforall

"De subsidies die Ierland kreeg zullen wel geen nadeel gedaan hebben, maar een erg significant verband tussen groei en subsidies konden we niet vinden. Men zal opmerken dat Ierland al lang netto ontvanger van Europese subsidies is. In de periode voor 1985 ontving Ierland net even veel van de EU als in de periode sedert 1985. In de periode voor 1985 is geen enkel extra groeieffect waarneembaar. De explosieve welvaartsgroei is werkelijk begonnen op het moment dat men de belastingsdruk verlaagde. Ook toen de Europese subsidies daalden is de Ierse welvaartsexplosie blijven doorgaan. Als men het spreidingsdiagram uitzet tussen omvang van de subsidies en welvaartsgroei, is dan ook géén duidelijk verband merkbaar"

quote:

Op donderdag 12 juni 2008 13:54 schreef DrWolffenstein het volgende:

Daarbij is het EU-kamp in Ierland naar verluid bezig met dezelfde verliezersstrategie als die in Frankrijk en Nederland. Die van het beledigen van de eigen kiezer en die wegzetten als "dom" en "op valse gronden" tegenstemmend. Als ik er geld op zou inzetten, zou ik inzetten op een afwijzing. Daarbij is de goede economie van Ierland geen schatplicht aan de EU.

quote:

DUBLIN - Lokale politiek doorkruist Iers referendum over eu-verdrag.

Een landelijk ziekenhuis, het behoud van een kustwachtstation en de invoer van goedkoop rundvlees. Het zijn maar enkele van de soms erg lokale verzuchtingen die de Ieren hebben ingezet als pasmunt voor hun steun aan het Verdrag van Lissabon. 'Dat alle politiek plaatselijk is, is nergens zo waar als in Ierland. Dat is ook de reden waarom we het eerste referendum over het Verdrag van Nice hebben verworpen.'

Meteen nadat de nieuw ingezworen premier Brian Cowen vier weken geleden zijn kabinet had bekendgemaakt, brak op Ierlands drukst bezochte politieke website een hevig debat los: 'Is Cowens regering een coup van de culchies?' Ontevreden Dubliners vonden dat in de nieuwe ploeg te weinig stadsgenoten, en te veel plattelandslui - culchies - met ministersposten gingen lopen.

Het is in de hoofdstad een gangbare overtuiging dat politici die uit 'the bog' - het moeras - afkomstig zijn, 'parochiepomppolitiek' hoger inschatten dan 'slands belangen. Ze zouden vooral het pietluttige wel en wee van hun eigen kieskring behartigen. De enige remedie daartegen is, uiteraard, een kabinet met een meerderheid aan wereldwijze Dubliners.

Staatssecretaris voor Openbare Werken Martin Mansergh hekelde maandag nog 'de hoofdstedelijke neerbuigendheid tegenover het leven in de provinciesteden'. Maar liefst veertig procent van de Ieren woont in of rond de hoofdstad. 'Kijk naar Dublin op de kaart van Ierland', zegt Gary Murphy, hoogleraar politiek aan de Dublin City University. 'Het is een klein vlekje, maar met een enorme concentratie. Alle overheids- en administratieve diensten zijn hier gehuisvest, samen met drie universiteiten. Het is ook het centrum van onze economische activiteit. Van over het hele land komen mensen die op zoek zijn naar werk, als vanzelf in Dublin terecht.'

Veel landelijke belangengroepen voelen zich dan ook voortdurend door 'Dublin' genegeerd en zien het referendum over het Verdrag van Lissabon als een uitgelezen kans om hun stem te laten horen en hun parochiale ontevredenheid op de hoofdstedelijke agenda te krijgen.

Zo ijvert een comité om de kustwachtstations op Valentia, een eilandje van 650zielen voor de kust van het graafschap Kerry, en op de landtong Malin Head, in het even landelijke Donegal, te behouden. De voorzitter hoopt dat door de plaatselijke bevolking op te roepen om tegen het Verdrag van Lissabon te stemmen, hij zijn zaak kracht kan bijzetten. De verpleegster Una Ni Chuinn uit Roscommon, in de Ierse Midlands, voert ook campagne in het nee-kamp, omdat ze niet wil dat bepaalde diensten uit het ziekenhuis waar ze werkt naar het aangrenzende graafschap Galway verhuizen. 'Lissabon heeft niets te maken met de gezondheidszorg, maar er liggen geen verkiezingen in het verschiet en we willen aandacht voor onze strijd. Dit is één manier. Veel mensen geven geen moer om dit verdrag, maar ze krijgen interesse als we het linken aan iets interessants, zoals gezondheidszorg.'

Het probleem, zegt professor Murphy, is dat zulke lokale thema's een 'heel belangrijke' invloed hebben op het plaatselijke stemgedrag. 'Bij het eerste referendum over het Verdrag van Nice, in 2002, waren er ook allerlei belangengroepen die de stembusgang aangrepen om hun oprispingen voor het voetlicht te plaatsen.' Nice werd gekelderd door 54procent van het electoraat. Er kwam anderhalf jaar later een tweede referendum aan te pas om de EU-uitbreiding van 1mei 2004 veilig te stellen.

Murphy: 'Een ziekenhuis in Roscommon bij het Verdrag van Lissabon betrekken is waanzin, en feitelijke chantage. Maar het is eigen aan de manier waarop in Ierland aan politiek wordt gedaan. We hebben een lange traditie waarbij kiezers hun stem uitbrengen op basis van wat in hun achtertuin gebeurt. Om verkozen te raken moeten politici daar dan ook hun topprioriteit van maken. Zo zijn er mensen in het Ierse parlement verkozen omdat een regio in Donegal de BBC niet kon ontvangen, of met een mandaat om de vispremies in het graafschap Mayo te versoepelen. Kiezers zien zichzelf als klanten van hun lokale gekozene, die zich op zijn beurt enkel gedraagt als vertegenwoordiger van zijn kieskring, en niet als beleidsmaker. Zolang in zíjn kiesdistrict maar een school of een ziekenhuis wordt gebouwd.'

Brian Cowens grootste kopzorg bij het verzekeren van een overwinning voor het ja-kamp, was de steun van de Irish Farmers Association (IFA), die 85.000 landbouwersgezinnen vertegenwoordigt. De IFA dreigde maandenlang haar achterban te mobiliseren tegen het Verdrag van Lissabon, als de Ierse regering niet zwart op wit verklaarde dat ze haar veto zou gebruiken tegen een ongunstige uitkomst van de onderhandelingen die de EU voert binnen de Wereldhandelsorganisatie (WTO) - dat terwijl die onderhandelingen niets met het Verdrag van Lissabon te maken hebben.

De IFA vreesde dat haar afzetmarkten niet voldoende beschermd zullen worden. 'Onze mensen zijn erg bang van de WTO-onderhandelingen', zegt Barry Donnelly, die de boeren uit Galway vertegenwoordigt binnen het IFA-bestuur. 'Een vorig WTO-akkoord heeft onze suikerbietindustrie dood doen bloeden, en nu dreigen we een miljoen runderen te moeten opgeven als Peter Mandelson (EU-commissaris voor Handel, red.) ons verder in de uitverkoop zet.' Pas vorige dinsdag zei de IFA haar steun toe aan Lissabon, nadat premier Cowen voor hun eisen was bezweken. 'We hebben in onze beslissing geen rekening gehouden met de rest van Europa. Ik ben verkozen om de boeren van Galway te vertegenwoordigen, het zijn hun belangen die ik moet afwegen.'

Gevreesd wordt dat Cowens interventie mogelijk te laat kwam. De steun van de IFA komt er pas nadat ze maandenlang vraagtekens heeft geplaatst bij Lissabon. Andere invloedrijke vertegenwoordigers van ruraal Ierland hadden intussen tot een nee-stem opgeroepen, zoals Seosamh OCuaig, provincieraadslid voor de vissersregio Connemara: 'Brussel heeft nu al te veel macht. Kijk maar naar de belabberde staat van onze zeevisserij. En nu dicteren ze ons wat we met onze schapen moeten doen en of we turf mogen verbouwen. Ze gaan te ver, en het is tijd om hen een halt toe te roepen.'