Hier een verslagje van mn vakantie. Feel free to read it.

Ik heb dit getypt voor het fiets-forum dus een die nicknames zijn van dat forum.
Vandaag zijn we de grens overgestoken en weer terug in het zelden zonnige Nederland.
Afgelopen dagen was het weer rond Bourg d’Oisans erg goed, op donderdag 3 juli na. De vakantie begon lekker met La Vaujany. Het waren m’n eerste echt klim kilometers sinds begin juli 2007. Met een (Polar) tijd van 6:15 en wellicht een top 20 klassering mag ik niet ontevreden zijn.
Na enkele zware en lange trainingsritten de dagen na La Vaujany stond de Prix de Grand Rousses op het programma. Dit was niet gepland, maar een leuk totaal klassement was mogelijk na de Vaujany. Ik kwam volgens wat Nederlandse kennissen als 15e door bij de rotonde richting de Tour de France finish. In een licht euforische staat reed ik richting de Tour de France finish: totaal de verkeerde kant op dus. De euforie werd woede: ‘WAAROM GEEFT DIE $*%#@%* ORGANISATIE NIET FATSOENLIJK DE ROUTE AAN!!’ (plus wat random vloeken). Ik had totaal geen zin meer om deze rit nog uit te rijden en ben omgekeerd en de 21 bochten weer terug gereden. Ik zag nog net de verbaasde gezichten van mijn kennissen.
Het hoofddoel was uiteraard La Marmotte. De voorbereidende dagen waren intensiever dan ik aanvankelijk wilde maar ik voelde me goed op de vroege zaterdagmorgen. Na de nodige kou geleden te hebben in het startvak klonk het verlossende start-alarm (een –schot kennen ze blijkbaar niet). De eerste klim van de dag is altijd even wennen en al vrij gauw zag ik een paar honderd meter voor me de snelsten rijden. Na wat gemanoeuvreer kwam ik in een groepje terecht en dat vond ik wel best. Op de top van de Glandon bleek dat we slechts 3,5 minuten achter de eerste groep zaten (ze waren dus vooral snel gestart). Richting de voet van de Telegraphe begon het gedonder: niemand wil een beetje doorrijden. Met een man of 5 trokken we een kar van 20 man. We hebben nog even geprobeerd met z’n zessen weg te rijden en behoorlijk met de broodnodige krachten gesmeten.
Helaas heb ik niet de luxe van eigen waterposten gehad dus ik moet aan de voet van de Telegraphe een gat dicht klimmen naar de groep (die inmiddels alweer uitgedund was tot een man of 12). Gaandeweg kreeg ik toch wel zware benen, maar niets ‘ernstigs’ gelukkig. Wederom moest ik een gat dichtrijden na de waterpost in Valloire. De klim naar de top van de Galibier ging vrij behoorlijk. Van een groep was geen sprake meer en ik veegde de één na de ander op. Uiteindelijk zaten er nog 4 man voor me die ik op de top moest laten gaan, wederom door een waterpost. Dit gat kreeg ik niet dicht tot de eerste ‘mal eclare’ tunnels. Ik sloot aan bij een klein Zuid-Europees mannetje en een middelgrote Fransoos. Ik mocht dus 75% van de tijd op kop tegen de wind beuken.
Aan de voet van de Alpe heb ik bewust geen water gepakt omdat ik niet wéér een gat dicht wilde/kon rijden. De vermoeidheid verzameld op voorgaande cols en vals platte stukken kwam mn oren uit. De klim ging me nog behoorlijk af en het aftellen van de kilometers was begonnen. Het laatste stuk nog even lekker op buitenblad geramd en na 6 uur en 38 minuten (goed voor een 38e plek) liet ik de finish achter me.
Op de top nog even uitgefietst en wat bekende gezichten gezien. Onder andere Thomas1974, Martijntijn en Casran (met zn vukking vette SLC-SL) even gesproken.
Martijntijn en ik waren beiden erg blij dat we nog een klimmetje naar huis voor de boeg hadden

. Hij naar Vaujany en ik naar Oz Station: leuk is anders.
Al met al ben ik tevreden, maar niet helemaal. Ik heb veel te idioot gereden richting de Telegraphe. Teveel kopwerk en nog geprobeerd me te ontdoen van de rest (samen met 3 anderen). De afdaling van de Lautaret heb ik constant alleen gezeten en het gebrek aan eigen bevoorrading helpt ook niet bepaald. Volgend jaar moet ik écht proberen van begin af aan in de eerste groep te zitten (kreeg ik als tip).
Ook mijn training (voorbereiding) kan echt veel beter. Nu vogel ik alles zelf een beetje uit en is er niks geen structuur te vinden in mn trainingen.
Aan de andere kant is het alleen maar gunstig dat er nog veel ruimte is voor verbetering.
PS als iemand ene Bas van team Gaul kent: doe ‘m de groeten van me