Waarom veranderen mensen in ouders? Deeltje deux.

Oh hiero dus, men ik maak er een potje van

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:36 schreef texelonia het volgende:

[..]

Tja ik denk zelf dat de mensen waar jullie het over hebben juist de uitzonderingen zijn, maar goed.

Toch apart dat zoveel mensen het dan meemaken in hun omgeving, hell zelfs mensen die ik ken mét kinderen maken het mee van vrienden van hun

en t gaat niet om hetzelfde blijven, lees je echt niets ofzo? er staat letterlijk in dat kinderen leuk zijn, dat ze lief zijn en dat ze welkom zijn er zijn alleen wat maren en dié schijnen jullie (over een kam scheren dan maar want dat gebeurt wel vaker hier) absoluut niet te kunnen of willen snappen en roepen dan bijvoorbeeld: nou einde vriendschap dan...

Soms komt het over of juist de kinderloze moeite doet en blijft doen terwijl degene met kinderen het allemaal niet zo belangrijk meer vindt want hee kinderen...... Dát is niet "blijven hangen"dat is waarde hechten aan mensen en er moeite voor willen blijven doen.

Vooruit, tvp.

Ik zat al de hele tijd met mijn quote onder mijn ctrl-v te wachten

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:36 schreef debuurvrouw het volgende:
Plus dat je door gebroken nachten ook wel moe kan zijn. Geen zin in een feestje. Of alleen een uurtje.

Ik ken dus een stel die hun peuter had uitbesteed bij opa/oma omdat ze een bedrijfsfeestje hadden tot in den late uurtjes. Vlak voor vertrek vonden ze die stilte in huis toch wel erg lekker. De pumps werden uitgeschopt, de stropdas ging af, een fles wijn werd open getrokken en ze hebben er een heerlijk weekendje van gemaakt samen Toen ze peuter weer gingen ophalen antwoorden ze met het schaamrood op de kaken "ja leuk!" toen oma vroeg hoe het feestje was geweest

maar Krea, wil je dan dat er echt alleen maar over mannendingen gesproken word?

Ik begin meestal pas over mijn dochter als er om gevraagd wordt. In de tussentijd loop ik mensen te vervelen over welke super series ik kijk en lul te veel over Sci-Fi.

Overigens herken ik het wel van Krea. Ik had dat vroeger ook. Kinderen vond ik maar niks, jengelen, je kan er niet mee praten en sja het vreet en poept alleen.

Totdat je zelf een kind krijgt. Dan groei je daar in mee en zie je gewoon de wereld op een hele andere manier. Tevens snap ik ook wel dat ouders het graag over hun kinderen hebben omdat het komt door de intensiteit waarmee je met je kinderen bezig bent. Die nemen gewoon een heel stuk van je tijd in beslag wat uiteraard je belevingswereld enigzins verkleind. Dat gaat ook wel over als kinderen naar school gaan.

En ook voor mij geldt dat ik liever met mijn dochter tijd doorbreng om haar dingen te leren, met haar te lachen e.d. dan dat ik met gasten afspreek die hetzelfde onbegrip vertonen als ikzelf 10 jaar geleden.

Dat dus, zonder kinderen doe je nog een tijdje moeite en dat geef je na 30 keer maar een keer op, vrienden zat verder. Ik vind het alleen zowel zonde als onbegrijpelijk. .

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:36 schreef HeatWave het volgende:

[..]

Je lacht maar een eind weg, ik vind het uitermate triest als 25 man zich de pest hebben uitgesloofd voor een topdag, en je dan ook nog eens het kippenpak bespraren.

Maar dat het losstaat van de kinderen-gesprek discussie klopt ten dele, maar het hangt er natuurlijk wel mee samen.

En dat mensen niet meer de hele week in de kroeg hangen is 100% te begrijpen, maar dat een afspraak maken voor over 2 weken ook onmogelijk is gaat er bij mij gewoon niet in, klaar.

Ik ben met je eens dat als je op stap wil het gewoon kan. en zeker over twee weken. Blijkbaar willen ze dat dus niet. Dan is het denk ik tijd om te stoppen met tijd te investeren. Of je verwachtingen bijstellen. Er hoop ik voor je ook mensen in je omgeving die wel nog tot een normaal gesprek in staat zijn, of die wel tot laat willen doorzakken. Die dus nog wel bij jou leefstijl passen.
Dat de persoon in kwestie niet had ingeschat dat het een latertje zou worden met een vrijgezellenfeest is op zijn minst raar te noemen. Maar jou reactie door niet naar de bruiloft te gaan vind ik, uhm... kinderachtig

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:44 schreef Havoc het volgende:
Ik begin meestal pas over mijn dochter als er om gevraagd wordt. In de tussentijd loop ik mensen te vervelen over welke super series ik kijk en lul te veel over Sci-Fi.

Overigens herken ik het wel van Krea. Ik had dat vroeger ook. Kinderen vond ik maar niks, jengelen, je kan er niet mee praten en sja het vreet en poept alleen.

Totdat je zelf een kind krijgt. Dan groei je daar in mee en zie je gewoon de wereld op een hele andere manier. Tevens snap ik ook wel dat ouders het graag over hun kinderen hebben omdat het komt door de intensiteit waarmee je met je kinderen bezig bent. Die nemen gewoon een heel stuk van je tijd in beslag wat uiteraard je belevingswereld enigzins verkleind. Dat gaat ook wel over als kinderen naar school gaan.

En ook voor mij geldt dat ik liever met mijn dochter tijd doorbreng om haar dingen te leren, met haar te lachen e.d. dan dat ik met gasten afspreek die hetzelfde onbegrip vertonen als ikzelf 10 jaar geleden.

Oh, ik ben het dus ook met jou eens. .

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:37 schreef Vivi het volgende:

[..]

Waarom wil je dan een kind als je geen zin hebt om hem of haar bij je leven te betrekken dan, of moeite te doen om het voor je kind óók leuk te maken. Ik maak zelf die scheiding van "kindergelegenheid"of "volwassengelegenheid" niet op een verjaardag hoor. Dan ga ik wel een avondje clubben ofzo, als ik dat wil. Mijn kind hoort bij mijn leven, en niet alleen alleen als het mij het beste uitkomt. Ik vind het ook alleen maar gezellig, als ik zie dat die moppies het onderling ook leuk hebben .

Dat is dus het verschil. Jij vind het leuk om te zien dat je kinderen het leuk hebben. Mij laat het compleet koud, ik heb niets met kinderen, dus word ik er ook niet blij van als kinderen het naar hun zin hebben. Het doet niets met me, ik vind kinderen alleen een hoop werk, vervelend, stressvol en je krijgt er niets voor terug. Dáárom vindt niet iedereen het leuk als je je kinderen meeneemt, niet iedereen ziet aan kinderen wat jij eraan ziet.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:45 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Ik ben met je eens dat als je op stap wil het gewoon kan. en zeker over twee weken. Blijkbaar willen ze dat dus niet. Dan is het denk ik tijd om te stoppen met tijd te investeren. Of je verwachtingen bijstellen. Er hoop ik voor je ook mensen in je omgeving die wel nog tot een normaal gesprek in staat zijn, of die wel tot laat willen doorzakken. Die dus nog wel bij jou leefstijl passen.
Dat de persoon in kwestie niet had ingeschat dat het een latertje zou worden met een vrijgezellenfeest is op zijn minst raar te noemen. Maar jou reactie door niet naar de bruiloft te gaan vind ik, uhm... kinderachtig

Daarom, het kan imho allemaal prima, maar ze willen niet meer. En dat snap ik niet. Nogmaals, echt niet elke week ofzo, maar een keer samen een borrel doen kan ik verdomme met mijn vader nog....

Kinderachtig, ach, noem het gewoon zoals ik het zelf noemde, volkomen terecht, wat had ik daar verder te zoeken dan?

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:38 schreef Vivi het volgende:
Dan hebben ze nog niet echt veel meegemaakt in hun leven.

Ja dat zal het zijn, want *tromgeroffel* ze hebben nog geen kinderen!

.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:44 schreef Ynske het volgende:
maar Krea, wil je dan dat er echt alleen maar over mannendingen gesproken word?

Kinderen zijn vrouwendingen? Ik ben een vrouw, maar heb niets met kinderen, en ongetwijfeld zullen vele vaders het ook niet met je eens zijn.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:46 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat is dus het verschil. Jij vind het leuk om te zien dat je kinderen het leuk hebben. Mij laat het compleet koud, ik heb niets met kinderen, dus word ik er ook niet blij van als kinderen het naar hun zin hebben. Het doet niets met me, ik vind kinderen alleen een hoop werk, vervelend, stressvol en je krijgt er niets voor terug. Dáárom vindt niet iedereen het leuk als je je kinderen meeneemt, niet iedereen ziet aan kinderen wat jij eraan ziet.

Nope geen fuck krijg je er voor terug behalve kinderbijslag. Daarom hoop ik dat mijn dochter ooit nog een broertje of zusje krijgt. Lekker cashen, je weet .

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:46 schreef Maeghan het volgende:

Dáárom vindt niet iedereen het leuk als je je kinderen meeneemt, niet iedereen ziet aan kinderen wat jij eraan ziet.

Maar goed, even afgezien van je eventuele eigen feestjes ben jij natuurlijk ook maar een gast. Je had het net over bijvoorbeeld begrafenissen, maar wie weet is dat kind er wel omdat de overledene een speciale band had met 'dat kind'. Of is het op een trouwerij omdat de mensen die gaan trouwen dat heel graag wilden. Je zomaar ergens aan ergeren is heel makkelijk, maar net zo min als de wereld om 'dat kind' draait, draait hij ook niet om jou.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:46 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat is dus het verschil. Jij vind het leuk om te zien dat je kinderen het leuk hebben. Mij laat het compleet koud, ik heb niets met kinderen, dus word ik er ook niet blij van als kinderen het naar hun zin hebben. Het doet niets met me, ik vind kinderen alleen een hoop werk, vervelend, stressvol en je krijgt er niets voor terug. Dáárom vindt niet iedereen het leuk als je je kinderen meeneemt, niet iedereen ziet aan kinderen wat jij eraan ziet.

maar jij vind dus als je een gezin hebt en je word uitgenodigd voor een verjaardag dat 't gezin maar de helft moet thuislaten???
oftewel je moet geen uitnodiging voor t gezin doen maar voor alleen de ouders
dat vind ik mensen voor hun hoofd instampen, want met kinderen zijn ze niet welkom

nah als ik daarintegen niets met jouw vriend opheb, ga ik jou ook niet verbieden om hem mee te nemen naar mijn verjaardag, aangezien jullie bijeen horen.
zo ook met een gezin met kinderen

Ach ja, het krijgen van kinderen laat ik dan ook maar over aan de rest .

Als we 80 zijn leggen we de "meegemaakt" lijst wel eens naast elkaar.

kind
kind
kind
kind
kind

vs

De wereld gezien
Bungeejump in de jungle
Parachutespringen
trio met zweedse tweeling

wat jij wil verder .

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:46 schreef Kreator het volgende:

[..]

Zeg ik dat dan ergens? Ik zou het gewoon wel prettig vinden om het op een gehele avond ook eens 10 minuten niet over kinderen te hebben.
Ik ben sociaal best ontwikkeld genoeg om niet alleen over voetbal, carriere of tieten te praten.

quote:

Ik heb genoeg vrouwelijke vrienden die graag met mij gaan stappen/praten omdat ik niet zo narrowminded ben; dat mag ik dan ook van hun verwachten als ze kinderen krijgen.

tuurlijk mag je dat verwachten, ik vind alleen wel dat van beide kanten wat toegegeven moet kunnen worden
n afspraak voor over 2 weken maken, is goed, maar houd er rekening mee dat er iets tussen kan komen bv
maar goed, ik kan door mn werk niet eens afspraken maken voor over twee werken

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:48 schreef Jarno het volgende:

[..]

Maar goed, even afgezien van je eventuele eigen feestjes ben jij natuurlijk ook maar een gast. Je had het net over bijvoorbeeld begrafenissen, maar wie weet is dat kind er wel omdat de overledene een speciale band had met 'dat kind'. Of is het op een trouwerij omdat de mensen die gaan trouwen dat heel graag wilden. Je zomaar ergens aan ergeren is heel makkelijk, maar net zo min als de wereld om 'dat kind' draait, draait hij ook niet om jou.

Nee hehe, als een kind zit te huilen omdat opa dood is, dan vind ik dat wel even wat anders dan dat er een kind keihard zit te krijsen door de hele plechtigheid heen, of een kind dat de hele tijd naar opa of oma aan de andere kant van de zaal zit te schreeuwen, terwijl het verder nauwelijks een band had met de overledene of niet eens oud genoeg is om te beseffen dat er iemand dood is en wat dat dan is.

Je kan natuurlijk ook iedereens woorden compleet uit de context rukken en overal uitzonderingen op verzinnen om maar te laten zien dat een ander ongelijk heeft.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:49 schreef HeatWave het volgende:
Ach ja, het krijgen van kinderen laat ik dan ook maar over aan de rest .

Als we 80 zijn leggen we de "meegemaakt" lijst wel eens naast elkaar.

kind
kind
kind
kind
kind

vs

De wereld gezien
Bungeejump in de jungle
Parachutespringen
trio met zweedse tweeling

wat jij wil verder .

geef mij dat kind dan maar
heb veel te veel angst dus dat bungeejumpen en parachute springen hoeft voor mij niet
trio is ook niet mijn dingen en die wereldreis en heimwee is ook zo lastig

maar goed, ben alleen, dus kinderen zitten er toch niet in

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:49 schreef HeatWave het volgende:
Ach ja, het krijgen van kinderen laat ik dan ook maar over aan de rest .

Als we 80 zijn leggen we de "meegemaakt" lijst wel eens naast elkaar.

kind
kind
kind
kind
kind

vs

De wereld gezien
Bungeejump in de jungle
Parachutespringen
trio met zweedse tweeling

wat jij wil verder .

Het één sluit het ander niet uit hoor. Gewoon doen voor je kinderen krijgt. De meeste mensen raken de zin in dat "avontuurlijke" leven vanzelf kwijt, waarna de kinderen komen. Die Zweedse tweeling mag je trouwens houden.
Overigens ga ik nog steeds een a twee keer per jaar een week alleen op vakantie omdat ik nog niet alle wilde haren ben kwijt geraakt. Maar de kroeg (vroeger letterlijk mijn tweede huis) krijg je me met geen 10 paarden meer in.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:48 schreef Kreator het volgende:

[..]

Ik heb geen hekel aan kinderen, nogmaals. Ze mogen jengelen, aan me hangen, met me spelen (op een platonische manier), whatever. het gaat me om de ouders.

Mjah, ik moet eerlijk zeggen dat ik zulke ouders bijna nooit tegen kom. Ja ik lul wel eens met een collega over zijn en mijn kind. Maar dat duurt 1 sigaret en dan gaan we het weer over andere dingen hebben.

Maar is het niet zo dat jij je ergert aan dat soort ouders omdat je totaal geen controle meer over het gesprek hebt en daardoor niet in staat bent het gesprek op een ander onderwerp te brengen zodat je genoodzaakt bent een gesprek aan te horen waar over je weinig tot niets weet en wat je totaal niet interesseert?

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:46 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat is dus het verschil. Jij vind het leuk om te zien dat je kinderen het leuk hebben. Mij laat het compleet koud, ik heb niets met kinderen, dus word ik er ook niet blij van als kinderen het naar hun zin hebben. Het doet niets met me, ik vind kinderen alleen een hoop werk, vervelend, stressvol en je krijgt er niets voor terug. Dáárom vindt niet iedereen het leuk als je je kinderen meeneemt, niet iedereen ziet aan kinderen wat jij eraan ziet.

Als echte vrienden zou je dat toch gewoon accepteren? Het is wel een onderdeel van hun leven. Iets wat je niet zomaar achterlaat. Maar dat lijken anderen dus niet zo goed te begrijpen.
Dat je niet elke keer met die kinderen geconfronteerd wil worden, op een feestje, in een gesprek of op welke manier dan ook, dat is niet erg. Maar dan kan je toch net zo goed eens een keer samen gaan stappen, shoppen of wat dan ook?

En als ze dan nog door blijven lullen over kinderen, ondanks dat je het misschien al wel 30 keer gezegd heb. Dan moet je toch ook begrijpen dat zoiets geen vriendschap meer kan zijn. Misschien niet vanuit jouw kant, maar wel vanuit de kant van de ander. Want die heeft dan blijkbaar geen respect voor je.
Ik snap niet dat het dan zo moeilijk is om dat te accepteren. Om veel kleinere redenen vergaan vriendschappen, dat accepteer je dan toch ook?

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:43 schreef DarkElf het volgende:
Oh hiero dus, men ik maak er een potje van
[..]

Toch apart dat zoveel mensen het dan meemaken in hun omgeving, hell zelfs mensen die ik ken mét kinderen maken het mee van vrienden van hun

en t gaat niet om hetzelfde blijven, lees je echt niets ofzo? er staat letterlijk in dat kinderen leuk zijn, dat ze lief zijn en dat ze welkom zijn er zijn alleen wat maren en dié schijnen jullie (over een kam scheren dan maar want dat gebeurt wel vaker hier) absoluut niet te kunnen of willen snappen en roepen dan bijvoorbeeld: nou einde vriendschap dan...

Soms komt het over of juist de kinderloze moeite doet en blijft doen terwijl degene met kinderen het allemaal niet zo belangrijk meer vindt want hee kinderen...... Dát is niet "blijven hangen"dat is waarde hechten aan mensen en er moeite voor willen blijven doen.

Tja en ik lees en hoor net zo vaak over ouders waarbij dat gewoon NIET het geval is. Het wordt een beetje een welles-nietes-spelletje zo.

En dat einde vriendschap klinkt misschien heel bruut. Maar dat gebeurt toch gewoon in het leven. Iedereen maakt in zijn leven wel dingen mee waardoor je in een andere levensfase terecht komt, en dat gaat niet altijd gelijk op met dat van je vrienden. Soms heb je gewoon blijkbaar niks meer te delen met elkaar. Daar kun je over blijven treuren en jammeren, maar je kunt ook gewoon doorgaan met je leven.

IK vind niet dat ik tot de ouders behoor waar jullie het over hebben. Dat doe ik deels bewust, want die mensen lijken me ook helemaal niet leuk en zou ik zelf dus zeker niet willen worden. Ik probeer hen dus ook zeker niet te verdedigen, alleen zie ik blijkbaar het probleem er niet zo van in zoals jullie dat doen.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:49 schreef HeatWave het volgende:
Ach ja, het krijgen van kinderen laat ik dan ook maar over aan de rest .

Als we 80 zijn leggen we de "meegemaakt" lijst wel eens naast elkaar.

kind
kind
kind
kind
kind

vs

De wereld gezien Kan nog steeds als die koters op kamers zitten
Bungeejump in de jungle Nee bedankt, ook niet voordat ik kinderen had
Parachutespringen Staat nog op de to-do list voor de komende jaren
trio met zweedse tweeling Spaanse ook goed?

wat jij wil verder .

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:48 schreef Ynske het volgende:

[..]

maar jij vind dus als je een gezin hebt en je word uitgenodigd voor een verjaardag dat 't gezin maar de helft moet thuislaten???
oftewel je moet geen uitnodiging voor t gezin doen maar voor alleen de ouders
dat vind ik mensen voor hun hoofd instampen, want met kinderen zijn ze niet welkom

nah als ik daarintegen niets met jouw vriend opheb, ga ik jou ook niet verbieden om hem mee te nemen naar mijn verjaardag, aangezien jullie bijeen horen.
zo ook met een gezin met kinderen

Dat ligt eraan wat voor soort feestje het is. Is het inderdaad gewoon een verjaardag, overdag of vroeg in de avond, en je weet dat veel andere mensen die komen ook kinderen hebben, dan kun je er wel vanuit gaan dat het normaal is om je kinderen mee te nemen. Dat is iets anders dan je kinderen meenemen naar een afstudeerfeestje in een afgehuurde zaal, wat om half tien begint. Het ligt er een beetje aan hoe, maar het kan weleens ongepast zijn, vind ik.

Ik zeg nergens dat iedereen standaard de rest van zijn gezin thuis moet laten, maar hier komt ie weer, wat ik tegen sommige ouders heb: ze gaan er vanuit dat het ALTIJD NORMAAL is dat zij kinderen hebben, dat de kinderen meegaan en dat iedereen dus maar rekening moet houden met kinderen.

Als ik geen kinderen op mijn feestje wil, ben ik fout, maar als zij kinderen meenemen moet ik dat maar gewoon accepteren. Het is mijn huis, geef ik hier een feestje, dan bepaal ik wie er komt en wat voor soort feestje het is. Wil iemand per se niet komen zonder kinderen, dan kan hij/zij natuurlijk ook een andere keer langskomen.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:50 schreef Ynske het volgende:

tuurlijk mag je dat verwachten, ik vind alleen wel dat van beide kanten wat toegegeven moet kunnen worden
n afspraak voor over 2 weken maken, is goed, maar houd er rekening mee dat er iets tussen kan komen bv
maar goed, ik kan door mn werk niet eens afspraken maken voor over twee werken

Juist en daar gaat het dus om, niet alleen de ouderlozen, maar ook de ouders zullen rekening moeten houden met de ander, mist ze waarde hechten aan de vriendschap.

Het was een post verder hoor .

Maar goed, ik doe mijn ding en het bevalt me prima. Ik heb dan ook een jongere vriendin die niet loopt te janken over rammelende eierstokken en we gaan nog lekker op vakantie, naar Pinkpop, concerten, etc. En ja, ook nog minstens 1 keer per week de kroeg in met vrienden. En daar zitten toevallig 3 stellen met kinderen tussen en die hebben het er nooit over verder, ja een opmerking tussendoor, maar verder weinig. Omdat we wel wat beters te bespreken hebben in de kroeg.

Maar dat zijn dan ook wel een beetje aparte types, dat geef ik toe. Lief enzo, maar geen doorsnee ouders. En toch komen die kinderen allemaal wel goed terecht, op 1 16 jarige breezer na, maar ok .

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:56 schreef HeatWave het volgende:
.
Maar dat zijn dan ook wel een beetje aparte types, dat geef ik toe. Lief enzo, maar geen doorsnee ouders. En toch komen die kinderen allemaal wel goed terecht, op 1 16 jarige breezer na, maar ok .

Dat je nou Yvonne en Itejeer er gelijk weer bij moet halen vind ik een beetje flauw HW .

quote:

Totdat je zelf een kind krijgt. Dan groei je daar in mee en zie je gewoon de wereld op een hele andere manier

Nou, vertel eens Havoc, hoe zag jij de wereld voordat je kinderen had, en op wat voor andere manier zie je hem nu dan?

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:54 schreef appelsap het volgende:

[..]

Als echte vrienden zou je dat toch gewoon accepteren? Het is wel een onderdeel van hun leven. Iets wat je niet zomaar achterlaat. Maar dat lijken anderen dus niet zo goed te begrijpen.
Dat je niet elke keer met die kinderen geconfronteerd wil worden, op een feestje, in een gesprek of op welke manier dan ook, dat is niet erg. Maar dan kan je toch net zo goed eens een keer samen gaan stappen, shoppen of wat dan ook?

En als ze dan nog door blijven lullen over kinderen, ondanks dat je het misschien al wel 30 keer gezegd heb. Dan moet je toch ook begrijpen dat zoiets geen vriendschap meer kan zijn. Misschien niet vanuit jouw kant, maar wel vanuit de kant van de ander. Want die heeft dan blijkbaar geen respect voor je.
Ik snap niet dat het dan zo moeilijk is om dat te accepteren. Om veel kleinere redenen vergaan vriendschappen, dat accepteer je dan toch ook?

We hebben het hier niet alleen over vriendschappen. Wat Kreator al zei, je kan niet altijd kiezen wie er ergens komt, op een feestje bij iemand anders bijvoorbeeld, of met wie je werkt. Ik kies wel uit met wie ik zelf omga (gelukkig hebben die nog geen kinderen, ik houd m'n hart vast voor wat er dan gebeurt...), maar het gezanik over babysokjes op m'n werk door collega's, of klanten met compleet onopgevoede kinderen waarbij je altidj maar vriendeiljk moet blijven lachen terwijl ze echt grensoverschrijdend gedrag vertonen, etc. Het gaat me om het feit dat ouders veronderstellen dat kinderen de norm zijn, dat iedereen zich aan moet passen aan kinderen terwijl niet de hele wereld volloopt met alleen maar kinderen, en dat iedereen kinderen en alles wat ze doen maar leuk moet vinden en overal kinderen moet toelaten. Hotels waar je je hond niet naartoe mag nemen zijn er zat, maar heb je weleens een hotel gezien met een bordje "geen kinderen toegestaan?". Jammer hoor, want ik zou er graag boeken.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:56 schreef Maeghan het volgende:

Als ik geen kinderen op mijn feestje wil, ben ik fout, maar als zij kinderen meenemen moet ik dat maar gewoon accepteren. Het is mijn huis, geef ik hier een feestje, dan bepaal ik wie er komt en wat voor soort feestje het is. Wil iemand per se niet komen zonder kinderen, dan kan hij/zij natuurlijk ook een andere keer langskomen.

En dit is voor jou vriendschap?
Kan je dan ook begrijpen dat het vanuit de kant van de ouders NIET zo is?

En ik ken echt geen enkele ouder die zijn kind meeneemt naar een afstudeerfeestje om half 10 's avonds, of wat dan ook in die richting komt.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:58 schreef Havoc het volgende:

[..]

Dat je nou Yvonne en Itejeer er gelijk weer bij moet halen vind ik een beetje flauw HW .

!!

Jeetje wat gaat het posten weer hard, ik kan het zelf niet eens bijhouden

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 10:55 schreef CherryLips het volgende:
Goed topic .

Als er visite komt met klein grut zet ik de hamsterkooien veilig boven neer voor ik als een soort politie-agent alleen maar kleine handjes uit de kooien mag grissen. De hond sturen we eigenlijk het liefst ook naar boven maar die wil mensen begroeten enzo, maar als er een ukkepuk aan haar oren gaat trekken en iets te lomp aait omdat de motoriek nog niet 100 procent is, moet ik ingrijpen voordat de hond het beu is na een half uur, want dan verwachten de ouders van ukkepuk dat ik de hond ter plekke met een nekschot afmaak. Ik snap ook dat ik de kinderen daar niet op mag afrekenen, het zijn kinderen, maar daar gaat je orchidee van 8 jaar met tig mooie stekkies omdat ukkepuk hem even wil verpotten en de ouders het kei-schattig vinden en niet ingrijpen, blind zijn voor de bezwaren van een ander.

Maar ik ben nu eigenlijk al 'afscheid' aan het nemen van een zwangere vriendin van me. Oké, ik geef toe, ik klets nu lekker mee met de zwangerschapsverhalen omdat ik het ook wel intererssant vind, maar ik zal haar missen als vriendin. Ze wordt nu moeder en zal geen tijd meer hebben om naar de bioscoop te gaan. En ik snap nu ook wel dat ze moe is nu ze hoogzwanger is, dat snap ik allemaal best, dus dan is het geen probleem.
Maar.
Als ik een last-minute opdracht krijg die die middag af moet zijn en als het takkedruk is en ik aan die vriendin vraag of we een andere keer kunnen afspreken, dan krijg ik op m'n flikker. Het zal wel niet te vergelijken zijn, maar we hebben allebei ons eigen leven en er kan iets tussenkomen soms, maar op de een of andere manier zijn de redenen van ouders beter dan die van anderen. Ach, het is je werk maar, dat kun je vannacht nog wel doen, of dan had ik beter moeten plannen of de opdracht niet aan moeten nemen ook al zaten ze om iemand te springen die iets kon doen.
Het hele relativeringsvermogen is gewoon weg, lijkt het . Mijn miezerige baantje valt in het niet en is niet interessant, hun kroost is alles wat telt, en als ik dan eens iets te vertellen heb over mijn o zo saaie en lege bestaan, dan onderbreken ze me midden in een zin over iets wat de kleine eens had gedaan, ook al heb je dat verhaal al drie keer gehoord.
Ja, daar gaat je vriendschap, die verwatert gewoon, je slaat ieder een eigen weg in, maar de nieuwe ouders hebben het niet eens in de gaten of doen amper moeite om de vriendschap te bewaren, terwijl ik er echt veel moeite mee heb dat het gewoon niet meer gaat.

Ik heb zelf genoeg dieren, en laat ik nu ook nog eens een verzameling speelgoedpaardjes hebben die erg aantrekkelijk is voor kinderen.
De katten zijn bang voor kinderen, die laat ik lekker hun eigen gang gaan, en ja kinderen kunnen enthousiast reageren, maar ik heb zelf nog nooit meegemaakt dat daardoor kat en kind in de clinch komen te liggen.
En laatst weer een jochie op bezoek; even diertjes kijken. Hij mocht een muisje vasthouden, mijn muisjes zijn trouwens niet huisdier-tam, maar wel handtam. De enigste angst die ik even had was dat muisje weg zou springen, maar het ging hartstikke goed en dat jochie was er heel goed mee.
Dan de speelgoedpaardjes, ja ik heb ook weleens gehad dat alle ponies meteen van de onderste plankjes worden gegrist en de plankjes naar beneden donderen. Dat is even schrik, maar geen ergenis, en moeders die dan ook ingrijpt. Ze mogen van mij er ook mee spelen, no problemo, degene waar ze niet mee mogen spelen staan buiten bereik van handjes.
Of moeders grijpt in omdat de kleine op de voliere staat te slaan. En moeders vind het geen probleem als ikzelf ingrijp. (Vreemde ogen dwingen dan iets meer ).

Mijn beste vriendin heeft al langer kinderen, 2 jongens van 5 en 2, ik heb dat nooit als een verlies beschouwd, juist absoluut heel leuk! En als ik langskom keuvelen we niet over de kinderen, ja soms, maar ze wil juist graag met mij praten, over vroeger, over dingen die ons gezamelijk bezig houden etc.
We zijn nu dik 15 jaar beste vriendinnen, en dat blijft zo ondanks huisje boompje beestje en kindertjes. Zelf heb ik zowieso geen behoefte om dagelijks te tutten, ik heb meer dan dat, en zij ook.
Maar ze is nu absoluut trots en blij dat ik zelf nu ook in verwachting ben, omdat ze weet hoe ik ben. En zelf lijkt het me heel leuk om samen ook met de kids naar de kinderboerderij te gaan etc, ik ben ook weleens meegeweest naar de speeltuin wat ik dan ook leuk vind (en die kids zijn helemaal dol van me), maar dan zo als 2 mama's geeft toch weer een andere binding. Maar ik had nog net zo graag met d'r omgegaan en die fijne vriendschap met d'r gehad als ik had besloten toch kinderloos te blijven, ik heb qua dat nooit een gemis in de vriendschap ervaren.

Ik herken me in het geheel niet in een ervaring zoals de jouwe, dus ik denk dat het persoonsgebonden is, en dus niet opgaat voor alle ouders, of alle niet-ouders.

Als een vriend of vriendin geen interesse meer in je toont maar alleen nog interesse in hun eigen leven hebben zou ik toch de vriendschap of de persoon zelf nog eens onder de loep nemen.
Het is geen garantie dat iedere ouder zo is. Vrienden zonder kinderen kunnen dit namelijk ook hebben, als ze ineens die megainteressante baan hebben waar ze zoveel status aan hechten, of zoiets. Dat ligt aan mensen zelf, niet aan het onderwerp.

Ik heb 3 vriendengroepen zien komen en gaan, en daaormheen nog meer vrienden/vriendinnen, en aan dat gaan heb ik nooit een gemis beschouwd ondanks dat ik weleens terug denk aan die goede oude tijd, en ik daar prettige herinneringen aan heb overgehouden. Maar zelf zie ik het als een stuk evolutie over je leven heen, nieuwe ervaringen aangaan, nieuwe mensen leren kennen, ik vind dat zelf iets heel moois. En doordat je nieuwe dingen ontdekt in het leven kun je zelf ook andere standpunten innemen, en zo kunnen idd vriendschappen die al niet superhecht waren snel verwateren, mensen gaan ieder hun weg, en ontwikkelen zichzelf verder (specialiseren).
Toch juist iets moois?
Ik ben zelf niet bang om nieuwe mensen te leren kennen, dus dat is vrij makkelijk, en ik raak juist geboeid door nieuwe dingen te leren kennen op die manier.
Sommige mensen blijf je contact mee houden, en een enkeling blijft zelfs vriend of vriendin voor het leven, maar buiten dat kan het een aardige stroom aan vrienden/vriendinnen zijn, ligt ook aan hoe jezelf bent natuurlijk; sommige mensen hebben grote vriendengroepen, andere juist weer liever enkele vaste vrienden.


Beetje kwestie van leef en laat leven, als je dingen niet aanstaat van je vrienden, zeg het of breek het; blijf je niet irriteren zonder aan te geven hoe of wat, sommige mensen zijn zich er niet bewust van. En soms klikt het gewoon niet (meer).
Zoek dan mensen die wel in je straatje passen, zeker met de komst van internet is de wereld kleiner geworden en kun je makkelijker selecteren op gezamelijke interesses en standpunten, waardoor je meer op 1 lijn kunt komen te zitten, en daar mogelijk zelf meer voldoening aan ondervind.


Dus voor zoals mensen als Kreator; trek de stoute schoenen aan en doe wat met je irritaties door ze uit te sprkeen tegenover de mensen die het betreft, of de mensen gewoon on hun waarde te laten en er dan voor jezelf conclusies aan te binden dat het voor jou niet meer klikt. Ipv alle ouders over 1 kant te scheren en jezelf te blijven te irriteren.
Misschien is de stuk irritatie wel het gevoel van verlies, wat moeilijk is, maar dat heeft niks met de kinderen an sich te maken, want zoals gezegd kunnen mensen zowieso veranderen, wel of geen kinderen.

(En ik moet zeggen, mijn vriend is ook veranderd sinds die met mij heeft; nee niet door mij; maar hij voelt zich thuis veel prettiger; hij voelde zich zowieso altijd opgelaten in de zuipfestijnen en zich tekort doen omdat hij geen bmw of snelle auto heeft. Heb hem altijd geprobeerd te porren voor erop uit te gaan en contacten te blijven onderhouden, lekker met de mannen op stap, maar hij heeft daar geen behoefte aan, ja afentoe naar een feest is leuk, maar dat doet ie dan liever met mij of mensen close om ons heen. Overigens ben ik wel iemand die er zelf nog op uit gaat, dan ga ik gewoon zelf of met bekenden, ik heb die behoefte wel, mijn vriend niet, die gaat liever samen de rustigere dingen doen als de natuur in, dierentuin etc, en dat weten we van elkaar, wellicht gaat dat wel voor meer mannen/vrouwen/vriendinnen/vrienden op?).


Peterfan:
Nou de kroeg in en bier drinken moet ik niet aandenken, maar dat vond ikzelf zowieso toch al niet leuk (ja weleens geweest, en ook lol gehad, zonder alcohol, maar niet als regelmatig gebeuren).
Maar ik krijg nu wel vaker de vraag, en de priemende ogen, of ik niet heel snel de slangen de deur uitdoe nu de kleine op komst is. Omdat mensen dat gewoon eng vinden (het zijn niet giftige geheel ongevaarlijke rustige slangen, die zowieso goed achter slot en grendel zitten in een eigen ruimte).

En ja er komen veel vragen, vind ikzelf niet zo vervelend, ook al ben ik er zelf niet altijd op berekend omdat ik dan even andere dingen aan m'n hoofd heb, maar ik ben er zelf ook veel mee bezig dus een leuk onderwerp. Enige vervelende vind ik als mensen aan m'n buik zomaar gaan zitten.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:59 schreef NED het volgende:

[..]

[/b]
Nou, vertel eens Havoc, hoe zag jij de wereld voordat je kinderen had, en op wat voor andere manier zie je hem nu dan?

Dat laat ik aan iedereen over om de keuze te maken om dat zelf te ervaren of niet.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:47 schreef Misstique het volgende:

[..]

Ja dat zal het zijn, want *tromgeroffel* ze hebben nog geen kinderen!

.

Wie snapt het hier nu niet .

Dat bedoel ik helemaal niet, namelijk. Ik bedoel, dat ik me wel ergere dingen kan voorstellen om je druk over te maken..Hell, er gaan hier mensen onderhand bijna schuimbekken over iets wat alleen maar is zoals het is, het is een proces waar sommige mensen nu eenmaal in vastlopen ja, niks aan te doen, circle of life, enzo. Klinkt misschien bombastisch, maar als je een ernstige ziekte hebt meegemaakt oid, dan ga je dingen toch anders zien, focus op de dingen die je wél kan delen ipv je zo op te winden over zoiets.

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 11:36 schreef Kreator het volgende:

[..]

Ah. Nu komen we ergens. Dus als jouw BESTE vriend, die je al 27 jaar door en door kent, INEENS van de een op de andere dag alléén nog maar over kastanjebomen (zo boeiend vind ik babygesprekken) kan en wil praten omdat het zijn grote nieuwe hobby is, dan pas jij je gewoon aan. Whoppa! Jij bent zo ontzettend goed, jij bent echt onnavolgbaar. jij accepteert het en praat de hele dag over kastanjebomen.
Als je nu gaat zeggen: "dan verbreek ik de vriendschap", dan weet je niet wat vriendschap is.

Ondanks dat je me een domme zeikdoos vind en je blijkbaar niet in staat bent om op een normale manier te discussieren zonder de normale beleefdheidsvormen in acht te nemen zal ik toch even antwoorden.

Ik zal de vriendschap niet verbreken nee, er zijn echter vrienden die ik niet elke dag hoef te zien/spreken
Vriendschap is geen statisch begrip, net zoals een relatie, het gaat met golven, soms ga je hetzelfde pad en soms een tijdje helemaal niet. Ik heb zelf al bijna 10 jaar een hele goede vriendin die een paar jaar eerder kinderen kreeg als ik...en ja, ons contact werd minder, want zij zat in de luiers, en ik nog in de kroeg. Nu ik zelf mijn zoontje heb zijn we weer een stuk frequenter met elkaar te zien, maar ondanks alles is die vriendschap er wél altijd geweest, en zij zegt nu ook, dat ik de enige van haar "oude"vriendinnen was die altijd informeerde hoe het met haar kindje ging, en ik vond haar een van de wenige mét kind die ook nog interesse voor andere dingen wist op te brengen . Dus het kán wel, het is alleen geven en nemen.

Want jij, die beweert zo goed te weten wat vriendschap is, is dus blijkbaar niet bereid je écht in te leven en voor te stellen in wát het nu precies is wat je "goede vriend" zo ontzettend geweldig vind aan die kastanjeboom.

_{En "Agiteer" is met een "G".}

[ Bericht 0% gewijzigd door Vivi op 26-03-2008 12:08:41 ]

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 12:00 schreef Maeghan het volgende:

[..]

We hebben het hier niet alleen over vriendschappen. Wat Kreator al zei, je kan niet altijd kiezen wie er ergens komt, op een feestje bij iemand anders bijvoorbeeld, of met wie je werkt. Ik kies wel uit met wie ik zelf omga (gelukkig hebben die nog geen kinderen, ik houd m'n hart vast voor wat er dan gebeurt...), maar het gezanik over babysokjes op m'n werk door collega's, of klanten met compleet onopgevoede kinderen waarbij je altidj maar vriendeiljk moet blijven lachen terwijl ze echt grensoverschrijdend gedrag vertonen, etc. Het gaat me om het feit dat ouders veronderstellen dat kinderen de norm zijn, dat iedereen zich aan moet passen aan kinderen terwijl niet de hele wereld volloopt met alleen maar kinderen, en dat iedereen kinderen en alles wat ze doen maar leuk moet vinden en overal kinderen moet toelaten. Hotels waar je je hond niet naartoe mag nemen zijn er zat, maar heb je weleens een hotel gezien met een bordje "geen kinderen toegestaan?". Jammer hoor, want ik zou er graag boeken.

Kinderen zijn mensen! Honden zijn geen mensen.