Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders? Deel 54

Schrikken Suzanna!
We hopen dat we kunnen ruilen met een husi met drie slaapkamers, zolder en tuin.

Vandaag zit ik weer lekker in mijn vel. Ik merk duidelijk dat het zijn uitwerking heeft op Emma. Die is ook beter te pas en luistert beter (of maak ik er minder een punt van als ze niet meteen doet wat ik vraag) ZO terug denkend zie ik dat ik best veel van Emma heb gevraagd, bijna alsof ze een volwassene is. Haar minder de ruimte gegven om gewoon een peuter te zijn die van alles wil uit proberen. Bewustwording is het halve werk toch?

Suzanna wat eng, gelukkig mankeert emma niks!! Mischien toch even naar de huisarts toe, als je misselijk bent en het gevoel hebt dat je flauwvalt kan het ook wel eens een hersenschudding zijn.

Waneer kun je eigenlijk gaan werken aan je buikje? Ik hoef niet echt veel meer af te vallen, ben al 4 kilo lichter als voor de zwangerschap . Dus verwacht dat de laaste 2 er wel af gaan als het lekker weer word en we weer gaan wandelen!! Maar wil eigenlijk wel iets gaan doen om mijn "mama"buikje weer wat strakker te krijgen.

was dat niet na 6 weken hestria?
Weet het niet zeker hoor

Oei Suzanna, dat is schrikken zeg. Doe maar lekker kalm aan dan!

Jelief, klinkt goed joh met die woningruil enz
Fijn dat het weer beter met je gaat!

Suzanna wat een schrik! Hoe is het nu?

Jelief je klinkt goed!

Hestria ik dacht ook na 6 weken.

Suzanna dat is schrikken Stuitje is prut als je daarop valt, hopenlijk trekt het snel weg

Haha ik had dit topic helemaal over het hoofd gezien... dus had zelf een nieuwe aangemaakt, dus maar even een knip en plak-actie :

Getsie Suzanna. Gelukkig heeft Emma niks, maar jij bent er niet geheel ongeschonden vanaf gekomen zo te lezen...

Ik ben gisteren op controle geweest bij de huisarts, nu 4 weken van de prozac af en het gaat ok (ik denk dat die kleine ook een beetje mn "prozacje" is ). Afgesproken dat ik aan de bel trek mocht het weer minder gaan

Fijn, Nijna.

Jelief, ik vind het heel goed dat je beseft dat het van Emma ook wat gevraagd heeft. Dat is heel reëel en hoeft ook helemaal niet zo erg te zijn. Maar het nu weten en op de goede dagen juist extra ruimte geven om die peuter te zijn, dát is wel leuk en fijn.
Ik ben blij dat het beter met je gaat!

Dankje sjoeg. Het gaat ook echt wel beter met mij merk ik net. Een van de andere dames van de ondersteuningsgroep vertelde mij aan de telefoon dat een van de andere dames gisteren voor de trein is gesprongen in plaats van naar ons toe te komen. Dat het niet goed met haar ging wisten we wel maar zo slecht .
Ik kan het redelijk behappen, wordt er niet meteen diep triestig van hoe triest het ook is.

Tot dat telefoontje vandaag weer een prima dag. Ik heb lekker een boom in stukken gezaagd

Jelief idd erg triest

Met mij gaat het goed! We zitten nu de dus in de schuldsanering. Ik ben nog wel op zoek naar werk, maar nu zonder en met schuldsanering lukt het wel.
ik kijk dus rustig rond naar iets voor 2 dagen, max 3.
De depressie is "over". Ben al een tijdje van de medicatie af. Ik dacht dat ik dat al eens verteld had trouwens. Met de relatie gaat het heel goed!
Met Kim ook, die vind de psz leuk en daar ben ik blij om!
En we gaan dus voor een 2e!

Vanaf volgende week ga ik hardlopen. Iig een poging tot.
Ik had een oproepje geplaatst en daar was een reactie op. Ze is kennis komen maken en het klikte super.

quote:

Op woensdag 19 maart 2008 12:34 schreef Troel het volgende:
Anitra, hoe is het met jou?

In het koppie goed! Doe weer dingetjes, heb zin in dingen te doen, kan weer genieten van alles. Maar lichamelijk gaat het prut. De griep blijkt de griep niet te zijn. De huisarts schrok van mijn bloeduitslagen en ik moet morgen weer bloedprikken op alles leverfuncties. De dingen die hij had laten prikken gaven aan dat behoorlijk wat functies flink verstoord zijn in mijn lever, dus die word nu onder de loep genomen. En dinsdag daar de uitslag van.

Jelief

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 11:58 schreef _Ingrid_ het volgende:
Jelief idd erg triest

Met mij gaat het goed! We zitten nu de dus in de schuldsanering. Ik ben nog wel op zoek naar werk, maar nu zonder en met schuldsanering lukt het wel.
ik kijk dus rustig rond naar iets voor 2 dagen, max 3.
De depressie is "over". Ben al een tijdje van de medicatie af. Ik dacht dat ik dat al eens verteld had trouwens. Met de relatie gaat het heel goed!
Met Kim ook, die vind de psz leuk en daar ben ik blij om!
En we gaan dus voor een 2e!

Vanaf volgende week ga ik hardlopen. Iig een poging tot.
Ik had een oproepje geplaatst en daar was een reactie op. Ze is kennis komen maken en het klikte super.

Is het niet verstandiger om gewoon even te gaan genieten van Kim en een jaartje lekker stabiel proberen te zijn voor je een enorme stap voor een 2de zou gaan nemen? Fijn dat het verder zo goed gaat, lijkt me ook dat het veel moeite kost om dat zo te houden.

quote:

Op woensdag 19 maart 2008 22:50 schreef Jelief het volgende:Dat het niet goed met haar ging wisten we wel maar zo slecht .

Jee, wat verdrietig

Igrid, nu je in de schuldsanering zit, wil het niet per sé zeggen dat je meer geld over zal houden als jij gaat werken. Als er meer inkomen is, zal er ook meer afgelost moeten worden.

Verder, wat Moussy zegt.

iedereen die het kan gebruiken gewoon een dikke dikke

en speciaalste voor mijn beste vriendin anitra uiteraard

en met mij?
het gaat goed

Dat is erg Jelief, dan hoop je zo dat het beter gaat met iemand, zeker als het iemand is in 'dezelfde groep'.

Super dat het geestelijk weer goed gaat Anitra.

Ingrid, het verbaast mij ook dat jullie voor een tweede gaan. Niet zozeer financieel en relatie technisch, daar kan ik niet over oordelen. Maar meer omdat je net een depressie achter de rug hebt. Als ik naar mezelf kijk, ik zou juist een tijd depressieloos willen zijn, genieten van elkaar, van Anna en van het leven. Zonder meteen een nieuwe verplichting te krijgen. Kriebelde het al langer om zwanger te worden of is het pas sinds kort?

Jelief zelfs ik zit op afstand te schrikken. Dus moet het voor jou helemaal naar zijn want jij kent die mevrouw ook nog eens. Succes met het een plekje te geven.

Anitra wat fijn dat je je ondanks je ziekzijn toch beter voelt en dat het toch een juiste keuze is geweest om even alles op een rijtje te krijgen.

Evenstar het is wel fijn om tussendoor even wat te horen van je hoor!!!

Laat maar...

Nijna, fijn dat het goed gaat!

Jelief wat een verdrietig nieuws.

Anitra, fijn dat het in je hoofd allemaal goed gaat. Jammer dat het lichaam niet wil meewerken.

Evenstar, ook fijn dat het goed gaat!

Ingrid, leuk dat jullie voor een tweede gaan. Ik heb je (als ik me niet vergis?) een tijdje geleden al keer zien zeggen dat een broertje of zusje voor Kim jullie wel leuk leek.
Als jullie het, ondanks dat jullie in de schuldsanering zitten het wel zouden kunnen redden dan wens ik jullie alvast veel succes ermee. Zorg goed voor jezelf.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 14:41 schreef YPPY het volgende:
Zonder meteen een nieuwe verplichting te krijgen. Kriebelde het al langer om zwanger te worden of is het pas sinds kort?

Het kriebelde al een paar maanden zelfs. Wel lief dat jullie oprecht bezorgd zijn en dit in normale woorden hebben gezegd.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 12:42 schreef Igraine het volgende:
Igrid, nu je in de schuldsanering zit, wil het niet per sé zeggen dat je meer geld over zal houden als jij gaat werken. Als er meer inkomen is, zal er ook meer afgelost moeten worden.

Verder, wat Moussy zegt.

Dat weet ik. Dat is juist ook de bedoeling.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 17:34 schreef Troel het volgende:

[..]

Kijk, en dit is gewoon een compliment waard en dat mag ook wel eens gezegd worden
Ik vind het best knap dat je ondanks dat je weet dat je het geld grotendeels in moet leveren om schulden af te betalen, toch wilt gaan werken, juist om die schulden af te betalen.

hier sluit ik me bij aan!

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 12:25 schreef Anitra het volgende:

[..]

In het koppie goed! Doe weer dingetjes, heb zin in dingen te doen, kan weer genieten van alles. Maar lichamelijk gaat het prut. De griep blijkt de griep niet te zijn. De huisarts schrok van mijn bloeduitslagen en ik moet morgen weer bloedprikken op alles leverfuncties. De dingen die hij had laten prikken gaven aan dat behoorlijk wat functies flink verstoord zijn in mijn lever, dus die word nu onder de loep genomen. En dinsdag daar de uitslag van.

Jelief

sterkte!! Leverproblemen sucks.....

en Jelief, wat vreselijk zeg.....

Fijn om te lezen dat het goed gaat met Evenstar, Jelief en Anitra.

Ingrid, ik vind de manier waarop je omgaat met de (negatieve) respons bewonderenswaardig.

Ik had dit topic helemaal niet gezien, alleen die van Nijna dus nog niet gereageerd.

Lief, al die berichtjes.

Troel,ik ben niet meer misselijk gelukkig, gisteren nog wel een hele dag geweest zo af en toe. Lijkt erop dat er verder niets aan de hand is behalve wat beurse plekken en gekneusd gevoel.

Gaat vandaag wel weer, vanochtend was het wat minder na een nacht rust (hoewel wel met veel wakker worden van de pijn als ik me omdraaide).
Vandaag was mijn stagiair er weer dus die kon flink helpen met dingen die niet lekker gingen. Vanochtend was zijn stagebegeleidster er trouwens, een fijn gesprek mee gehad n.a.v. mijn tussenbeoordeling. Het is best lastig om goede feedback te geven maar zij was erg blij dat ik gewoon eerlijke kritiek had gegeven ipv te positief te zijn. Er waren nog een aantal onvoldoendes namelijk... maar ik moet zeggen dat hij daar heel goed mee omgaat, die kritiek.

Jelief, wat een naar bericht zeg ...
Wel heel fijn dat het zoveel beter met je gaat. Ik kan me wel een beetje inleven in het 'peuter behandelen als volwassene' bij tijd en wijlen, als ik me helemaal niet lekker voel heb ik de neiging dat ook te doen.


Even wat anders...(even ei kwijt) mijn twee peutertjes zijn vaak heel dwars de laatste tijd en maken ontzettend veel ruzie. Er zijn bijna geen rustige momenten in de dag, waarop ze allebei samen of apart van elkaar rustig spelen, bijna altijd zijn ze of kattekwaad aan het uithalen met z'n tweetjes,waarbij ze ineens lief zijn voor elkaar, of zijn ze elkaar aan het bijten/slaan en duwen, en vooral hard schreeuwen tegen elkaar. Het is een soort rivaaltjes-strijd die geen van beiden kan winnen, en ze blijven maar bezig soms.
Ik vind het HEEL erg moeilijk om ermee om te gaan, en ondanks dat ik van ze allebei zielsveel houd, is het soms heel moeilijk om ze lief te vinden als ze zo'n tijd bezig zijn. Echt standaard niet luisteren (Noa) en elkaar 'naar het leven staan' (allebei) is aan de orde van de dag.

Hebben (sommigen van) jullie ook zulke peuters en hoe gaan jullie daarmee om??! Ik vind het persoonlijk steeds moeilijker om rustig te blijven, zeker met een dag als vandaag als ik me zo moe voel (slecht geslapen) en bijna geen energie heb (en ook nog eens pijn). Tips graag... (ik wil gewoon niet vreselijk boos worden, heeft geen zin en werkt averechts, en ik voel me ook nog eens schuldig!)

Hier gaat het eigenlijk ook nog steeds goed. Ik werk de laatste maand weer heel veel en dat bevalt me prima. Kna het goed combineren met Mikael dus dan is het zowiezo al leuk. Tis alleen jammer dat het waarschijnlijk volgende week afgelopen is op mijn werk omdat ik maar tijdelijk was. Daar baal ik wel heel erg van zeker omdat ik daar een hele leuke collega heb waar het de laatste paar dagen zo goed mee klikt

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 18:31 schreef Moonah het volgende:
Fijn om te lezen dat het goed gaat met Evenstar, Jelief en Anitra.

Ingrid, ik vind de manier waarop je omgaat met de (negatieve) respons bewonderenswaardig.

Sluit ik me helemaal bij aan. Sta nog steeds achter de reactie die ik eerder gaf maar vind inderdaad dat je heel goed met de kritiek omgaat die je over je heen hebt gekregen.

Ik sluit me trouwens ook bij het eerste stukje van Moonah's post aan

Hier gaat het supergoed. Ik heb nog steeds geen spijt van de beslissing om Kai bij zijn vader te laten wonen. Het lijkt wel of we daardoor veel dichter naar elkaar toe zijn gegroeid. De dagen dat hij bij mij is zijn voor hem en dan doen we de dagelijkse dingen in peutertempo en gaan we lekker samen op stap. Veel gezelliger en ik merk aan mezelf dat ik veel meer geduld met hem heb. Wat een verschil met een jaar geleden

Goed om te lezen M@x, vooral omdat het allemaal zo ingrijpend was. Je weet nooit hoe het allemaal uitpakt.
Welke dagen is hij bij jou dan?

Ingrid, ik moest ook even slikken. Maar je klinkt heel positief.

Het ene weekend is hij bij me van zondagavond tot maandagavond en het andere weekend van vrijdagavond tot maandagavond. Als hij straks naar school gaat verandert het. Dan ga ik hem iedere woensdagmiddag van school halen en gaat hij 's avonds weer naar zijn vader en dan heb ik hem om het weekend van vrijdagavond tot zondagavond.

Ik heb in het begin best moeite gehad met mijn keus, vond het egoistisch. Nu zie ik in dat de keus om Kai bij mij te laten wonen juist egoistisch was. We zitten nu allebei een stuk beter in ons vel. Er zijn nog steeds mensen die dat niet kunnen of willen snappen en zich afvragen of ik geen moedergevoelens heb. Een kind hoort volgens hen gewoon bij zijn moeder. Het lukt me gelukkig steeds beter om lak aan dat soort types te hebben. Ik vind dat soort opmerkingen eigenlijk ook behoorlijk beledigend tegenover Kai's vader. Net alsof hij als vader niet voor zijn eigen kind zou kunnen zorgen. Als ik er niet van overtuigd was geweest dat hij supergoed voor Kai zou zorgen dan had ik deze beslissing nooit genomen. En tot nu toe valt het niet tegen. Hij doet het in mijn ogen perfect.

M@x, wat fijn om te lezen dat de beslissing je nu zo'n rust geeft! Misschien komen de reacties ook soms omdat men zich het niet direct voor kan stellen, maar ik denk dat dat ook pas te doen is als je zelf in de situatie staat waarin jij gestaan hebt. Ik vind het in elk geval dapper! Heerlijk dat je nu zo kunt genieten van het samenzijn met Kai!

Ik vind het juist niet egoistisch van je m@x, omdat je ervoor hebt gekozen wat ook voor Kai het beste is, al is dat niet de standaard oplossing. Echt super dat het tussen jullie nu ook veel beter gaat. Het klinkt echt goed!

M@x, dat klinkt gewoon heel goed allemaal Fijn dat jullie er zo mee om kunnen gaan.

En voor de rest lees ik hier een heleboel positieve berichten van mensen die het soms best heel moeilijk hebben maar er kei- en keihard aan werken om dingen beter te doen. Petje af

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 21:00 schreef snoopy het volgende:
M@x, dat klinkt gewoon heel goed allemaal Fijn dat jullie er zo mee om kunnen gaan.

En voor de rest lees ik hier een heleboel positieve berichten van mensen die het soms best heel moeilijk hebben maar er kei- en keihard aan werken om dingen beter te doen. Petje af

Nou jij zegt het, ik kan hier alleen maar bij aansluiten.

m@x ik ben heel blij voor jou en ook voor Kai

M@x het is juist alles behalve egoistisch! Het is moedig, dapper, het getuigd juist van goed moederschap dat jij die beslissing genomen hebt en je zet dat het werkt dat is toch helemaal perfect? Ik vind het super en helemaal super dat je weer lekkerder in je vel zit!

Goh, Suzanna, ik schrik een beetje van je bericht. Het klinkt alsof je aan het eind van je latijn bent, interpreteer ik dat goed?
Geen tips, maar een welgemeende sterkte.
_{Schroom niet om hulp te vragen. Wellicht kan de opvoedingswinkel je op weg helpen?}

M@x!

Suzanna, helaas herken ik de situatie EN het wanhopige gevoel dat ik tussen je regels door lees, maar al te goed. Hier is Randy ook vaak echt strontvervelend naar Tinka toe. Zij doet gelukkig NOG niet mee (ik vrees de dag dat zij in de peuterpuberteit komt!), maar is soms domweg bang van hem als hij weer eens superdruk en brullend steeds op haar afrent. Logisch ook, want ze is verdomd vaak de dupe van zijn dwarse gedrag. Net als jij Noa beschrijft: Niet luisteren, haar continu treiteren en naar het leven staan en rottigheid uithalen en boos zijn. En als je een keer om een kleinigheidje gewaarschuwd hebt, wordt het alleen maar erger. Het kost me soms gewoon moeite om hem lief te vinden.
De laatste tijd gaat het iets (vaker) beter. Mijn tips zijn zéér consequent zijn in straffen (op de gang, naar bed, niet knutselen vanmiddag, geen snoepje vanavond, geen ijsje na het eten) en bij voorkeur VOOR je zelf echt boos bent, dat scheelt enorm veel van je energie. Maar ook vaak 'prijzen' voor goed gedrag (wat ben jij lief even zelf aan het spelen, wat kan jij dat goed, wat vind ik je lief als je je zusje ook even daar mee laat spelen, jij bent zo'n grote jongen dat je haar daar even mee helpt) en dat heeft 2 voordelen: ten eerste voelt hij dat het goede gedrag wordt gewaardeerd en krijgt hij daar ook aandacht om en ten tweede dwingt je dat ook om ZELF nog de leuke dingen in je kind te zien. Ook gebruik ik deze opmerkingen om hem te laten doen wat ik wil (Oh, maar als je Randy even vraagt of je die auto even mag, dan geeft hij je die wel hoor > als hij het geeft, dan wel gevolgd door een compliment natuurlijk, eventueel via Tinka "Wat lief van Randy he") Tot slot geef ik heel vaak dingen onder het mom van goed gedrag, dus dingen die ik sowieso wel gegeven of gedaan had, zeg ik dan bij dat ik dat doe omdat ik vind dat ze zo lief zijn geweest (Omdat je de hele morgen niet boos bent geweest, vind ik dat je wel even verdiend hebt dat we naar de speeltuin gaan of omdat jullie zo lief speelden, krijg je een aardbei bij je broodje) en ik vertel hem ook vaak dat als hij lief is, dat ik daar vrolijk van wordt en dat ik dan ook liever voor hem ben.
Het lijkt af en toe zijn vruchten af te werpen om hem op deze manier te benaderen maar het blijft per dag (uur!) aankijken. Ik hoop dat je er iets mee kan. Maar eh... als je zelf nog dingen ontdekt die werken, dan hoor ik het graag!

Dank je wel voor je berichtje Mammietje! Erg lief dat je zo uitgebreid antwoordt. Het klinkt inderdaad heel herkenbaar. Helaas is Emma hier ook in de peuterpuberteit en werkt dat dus heeeeeel erg op elkaar.
Oh ja, en dat positieve-aandacht-geven werkt hier ook wel goed...maar het leek wel of het dan zodra de aandacht voorbij was, net zo snel weer terugkwam, het ruzie-maken. Het ligt ook (voor zover ik het zie) meestal niet aan negatieve aandacht, maar de hele wisselwerking Emma-Noa. Dat maakt het voor mij wel moeilijk.
Ik doe ze nu 's middags niet meer tegelijk naar bed, maar breng Emma eerder naar bed, laat Noa nog even alleen spelen en geef wat extra aandacht als dat lukt, en als Noa op bed ligt wordt Emma vaak wakker en kan ik haar wat extra aandacht geven. Op die manier gaat het wel wat beter, maar ik blijf wel de hele dag bezig met kinderen in bed doen en uit bed halen.

Even een scenario van net (wel grappig): Emma slaat Noa met een speeltje, Noa zegt: 'Emma mag mij niet slaan met het varkentje!' Emma kruipt gelijk onder de tafel om zich te verstoppen, en even later horen Noa en ik vanonder de tafel: 'Solly Noa' (sorry Noa)...

Een ruzie ontstaat meestal als volgt: ze zitten veel te veel op elkaars lip te spelen, pakken dingen die de ander eigenlijk wilde, en dan schreeuwt Noa (bijvoorbeeld): HEEE!!!! tegen Emma, die wat afpakt. Emma schreeuwt weer heel boos terug, Noa wordt nog bozer en gaat slaan, Emma gaat OOK slaan (of bijten ) en je hebt weer een situatie die in een halve minuut uit de hand gelopen is. Dit gebeurt (op een slechte ochtend/middag) weleens 10 keer 'achter elkaar' met redelijke pauzes ertussen. Soms niet, maar ik weet niet waar het aan ligt dat het soms wel en soms niet gebeurt.

Wat ook lastig is, is dat ze het dan later niet weer goed willen maken. Ik zet ze meestal uit elkaar allebei in een hoek (en daar zitten ze dan vaak hard te huilen, oorverdovend) en als ze uiteindelijk stil zijn roep ik ze bij me en zeg tegen hun wat ze gedaan hebben en dat dat niet lief is. Dan vraag ik of ze elkaar een kusje of knuffel willen geven en soms doen ze dat wel, maar vaak ook niet... en wat moet je dan? spijt hebben is natuurlijk niet altijd logisch, en soms zijn ze het zelfs alweer vergeten (nou ja, Emma dan, Noa weet alles altijd goed na te vertellen).

Maar goed... ik ben bij tijd en wijlen best wel wanhopig ja, omdat er echt lastig mee om te gaan valt. Op een goede manier dan. Het vereist (zoals jij al zegt Mammietje) ongelooflijk veel geduld.

Oh ja, ik dacht dat ik op Ingrid gereageerd had maar dat was ik vergeten zag ik later. Wel je berichtje gelezen en ik vond het heel positief hoe je klinkt, echt super dat je je zoveel beter voelt joh...

M@x ik vind je een kanjer vooral omdat je het belang van Kai voorop zet.

Suzanna ik vind de situaties die je beschrijft heel herkenbaar. Hier hebben wij Eva die emotioneel ongeveer een peuterpuber is en niet samen kan spelen. Ze wil werkelijk alles waar Iris mee speelt, ze pakt af, ze gilt krijst slaat etc.
Wat mij heeft geholpen is om ze ieder apart te laten spelen. Ze krijgen elk een mandje met verschillende soorten speelgoed en ieder een hoek van de kamer toegewezen. Ze spelen een vastgestelde tijd met die spulletjes en als ze wekker gaat ruilen we de mandjes.
Dat gaf Eva duidelijkheid en Iris de ruimte om te kunnen spelen. Ik loop afwisselend tussen hun beiden heen en weer (als een soort schooljuf ) en help ze bij hun spel. Ze weten nu inmiddels wat hun eigen plek is in de kamer, en als ze samen willen spelen doen we dat aan tafel. Ieder zijn plek, en ieder zijn speelgoed heeft heel veel lucht gebracht in de steeds maar doorgaande ruzies.

Wat een goed idee Lois, van die mandjes en die wekker.
Suzanna, mocht je dat willen gaan toepassen, een tip die ik in de klas gebruik. Ik waarschuw altijd 5 minuutjes voordat we gaan opruimen. Dan zijn kinderen erop voorbereid en kunnen ze hun spel afronden. Dat is vaak fijner dan als ze zo abrupt moeten stoppen. Daarmee kun je evt nieuwe frustraties voor zijn.

En dat van Mammietje klinkt ook goed. Pittig hoor, twee peuters....

Ik vind de combinatie kleuter - dreumes al vermoeidend genoeg...

Voor twee peuters bij elkaar, steek ik voorlopig nog even m'n kop in het zand hoor!

Oei E.T., ik denk dat jij daar over een paar jaar ook aan moet geloven! Maar hopelijk is die combinatie gewoon een stuk 'makkelijker' want ik heb het idee dat dat bij Emma en Noa ook wel meespeelt, net als bij mij en m'n zus vroeger (wij hadden heel vaak ruzie vroeger).

Lois, bedankt voor je reactie en je slimme idee! Ik ga dat ook eens proberen, vooral met die wekker vind ik het een goed idee. Wat voor soort spulletjes doe je in hun mandjes?
Wat moeilijk zeg, dat Eva op zo'n niveau zit emotioneel. Petje af voor jou... lijkt me heel zwaar (ze is toch al 6 of niet?) Is zij ook intellectueel op dat niveau of dus alleen emotioneel?

Moonah, ik vind het een goed idee om ze idd even vijf minuten de tijd te gunnen om het spel af te ronden. Dat doe ik hier ook als we gaan eten, dat probeer ik tenminste, en als het niet lukt worden ze idd nukkig.

Wat ik me afvraag he, ik heb natuurlijk meiden die een jaar (bijna dan) van elkaar verschillen, maar is dit niet ongeveer hetzelfde zo met tweelingen, of hebben die (zoals je weleens in die zwijmelboekjes las vroeger) echt zo'n band met elkaar dat dat niet snel gebeurt?

Toch een voordeel dus dat Noah straks een kleuter is als hij een broertje of zusje krijgt (al zijn er dan vast weer andere problemen waar ik tegenaan loop )

Dat 5 minuten van tevoren waarschuwen doe ik ook vaak als Noah bijna naar bed gaat. Maar dat werkt hier lang niet altijd zo goed. Meestal begint ie bij die waarschuwing al te blèren dat ie niet naar bed wil Maar misschien moet ik het iets consequenter toepassen...

Ingrid je komt idd positief over, en het klinkt alsof het allemaal een stuk beter gaat. En zonder aanvallend over te komen of weer een nieuwe discussie op te starten heb ik nog wel één vraag (je hoeft geen antwoord te geven natuurlijk, het gaat mij in feite niks aan!): als het zo goed gaat met de schuldsanering enzow, waarom staat er dan in je msn "kut gkb!!!"?

Omdat ze de rekening van essent (netwerkkosten) niet hebben betaald. En ze nu met afsluiten dreigen.
En het weekgeld waren ze vergeten over te maken, daar moest ik weer achteraan. Verder gaat het wel goed. Schijnen opstartproblemen te zijn.
_{heb ik jou in mijn msn dan?}

Ah okay, duidelijk Hopelijk zijn die opstartproblemen snel voorbij dan!
_{en ja jij staat wel in mijn msn lijst ja}

Ik hoop het ook! Tis wel frustrerend. Maar ja, verder loopt het wel goed.
_{roep eens wat tegen me dan.}

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 15:15 schreef Suzanna het volgende:

Lois, bedankt voor je reactie en je slimme idee! Ik ga dat ook eens proberen, vooral met die wekker vind ik het een goed idee. Wat voor soort spulletjes doe je in hun mandjes?
Wat moeilijk zeg, dat Eva op zo'n niveau zit emotioneel. Petje af voor jou... lijkt me heel zwaar (ze is toch al 6 of niet?) Is zij ook intellectueel op dat niveau of dus alleen emotioneel?

Ik heb bijv. een mandje met tekenspullen, of duplo, of klei, of puzzeltjes en dan doe ik daar nog iets bij voor het fantasiespel. Voor Iris bijv. een barbie, voor Eva iets wat een mama en een baby kan voorstellen (net als Anna van Bix zit Eva helemaal in de mama en baby fase )
Eva's niveau is erg wisselend, maar op goede dagen zit ze sociaal-emotioneel en ook cognitief op een niveau van een 2,5-3 jarige.