Depressie door kaalheid

Vanwege de haaruitval ben ik al een paar jaar zwaar depressief.
Ik ben nu zelfs in een stadium gekomen dat de suicidale gedachten vanwege dit duivelse probleem de overhand beginnen te krijgen.Echt waar, de onbeheersbare woede die er door me heen gaat vanwege dit is gewoon niet met een pen of met woorden te beschrijven.Ieder dag denk ik weer bij mezelf, waarom moet dit juist weer mij overkomen en vreet mij zelf op aan deze gedachte.De gedachte die me waarschijnlijk het meeste frustreerd is het keiharde feit dat ik hier mee moet zien te leven, want een oplossing voor dit probleem is er gewoon niet. Ik heb echt het gevoel dat ik op een boot zit die langzaam aan het zinken is midden in de overdiepe grote Atlantische oceaan en dat niemand mij te hulp schiet en ik ook geen land zie om naar toe te zwemmen, of dat ik een enorm mooi beeldhouwwerk uit een grote blok ijs heb gemaakt en die ik langzaam voor mijn ogen zie wegsmelten zonder hier iets tegen te doen.Ik kamp nu al jaren met dit probleem, maar nu begin ik het dus echt zat te worden door me zo te voelen.Waar ik mezelf dus ook zo verschrikkelijk aan erger is het feit dat alle, maar dan ook echt alle problemen op te lossen zijn, behalve dit probleem.Als voorbeeld kan ik geven dat ik 100x liever een dikke vette pens had gehad die desnoods zwaar over mijn broek hangt, zodat ik mijn eigen lul niet meer zie.Kijk, aan een probleem als dit is iets te doen, gewoon een kwestie van afslanken.Niet tevreden over je neus, gewoon een neuscorrectie laten doen.Deze plastische ingrepen zijn vrijwel altijd succesvol, maar als het een haartransplantatie betreft zijn de resultaten meestal drastisch en als deze wel succesvol uitpakt is het overgrote deel aanwezig dat de overige haren ook uitvallen en dat er dus weer een ingreep nodig is.Over de kosten voor zo een haartransplantatie ben ik echt niet te spreken.Het is gewoon in een woord schandalig hoeveel zo een ingreep kost.Maar het ergste van alles vind ik vooral dat de verzekering mensen die psychisch hier helemaal van onder door gaan gewoon in de kou laten staan door geen rooie cent te vergoeden.Waarom krijgen mannen die zich een vrouw voelen wel een vergoeding om zich om te laten bouwen, waarom krijgen vrouwen die behaard zijn wel een vergoeding om zich te laten ontharen?Kortom, waarom word er met de mensen die kalend worden of al zijn geen rekening gehouden die door een ware hel gaan.Waar ik ook geen ene reet van begrijp is dat er wel veel tijd word gestoken in het uitvinden van onbenullige dingen, zoals het klonen van dieren, astronauten die een steeds grotere afstand afleggen door de ruimte etc....maar waar blijft nou eigenlijk de oplossing voor het leed waar kalende mensen door heen gaan?Het psyschisch leed onder kalenden bestaat al sinds de mensheid, maar tot de dag van vandaag is er nog steeds geen oplossing??!!
Het onbegrip zit 'm vooral ook in het feit dat degene die met de "oplossing" kan komen naar mijn weten nog rijker kan worden dan "Bill Gates" en bovendien bijna aanbeden zal worden door de slachtoffers van deze ziekte recht uit de hel, genaamd "Alopecia Areata"
Al deze bovengenoemde punten hebben hebben voor mij de emmer bijna doen overlopen en mijn hoofd voorzien van de meest gruwelijke gedachten.
Ik begin nu dus echt het idee te krijgen dat als ik er niet meer ben dat ik dan ook niet meer hoef te leven met deze onbeheersbare woede, frustratie, verdriet, angst, geen zelfvertrouwen, isolering, depressie, agressie, vriendenverlies, eenzaamheid, suicidale gedachten, lichamelijke pijnen en eetproblemen.Ik heb er nog eens erg goed over nagedacht en deze haaruitval/kaalheid is werkelijk het enigste onverslaanbare obstakel die mij tot deze gedachten brengt en tot deze hele lijst van klachten lijd.
Ik heb dus echt het gevoel dat ik word gedwongen om voor schut te lopen hiermee, iets anders kan ik er niet van maken.Het komt in principe op hetzelfde neer als dat er een grote gouden ring door je neus gepierced is, maar die er nooit uit gehaald kan worden en waarmee je dus voor altijd mee moet zien te leven (valt het kwartje?) Kan iemand op dit forum begrijpen waarom ik deze suicidale gedachten nu inmiddels gekregen heb vanwege dit? "het enigste onoplosbare probleem", wat juist je haar moet zijn.Iets dat voor iedereen zichtbaar is.Ik heb nog nooit een lichaamsdeel, zoals een vinger verloren, maar naar mijn mening moet dit dezelfde ervaring zijn als haarverlies/kaalheid.Iemand die zich hier in kan vinden?

ik weet het niet..
ik ga door dit probleem nooit uit, zit alleen maar op mijn kamer meestal achter de computer, ik heb geen sociale contacten. vrienden bellen mij niet meer door mijn eigen schuld.. als ze belden had ik altijd een smoes en zei ik dat terug zou bellen, maar deed dit nooit.. Ik ga savonds als het donker is even naar buiten om in het park hard te lopen, dan kan ik tenminste even niet aan dit probleem denken. mensen denken allemaal dat ik verhuisd ben, terwijl ik overdag mijzelf op mijn kamer sluit.. ik heb al een lange tijd niet in de spiegel gekeken en als ik buiten loop durf ik nooit rechts of links van mij naar een raam te kijken, waar ik mijn spiegelbeeld in zie uit frustratie en door het zien van mijn kale kop nog erger voel.. ik vind dat ik geen eerlijke kans heb gekregen op deze wrede wereld.. ik wilde altijd mijn haar lang laten groeien, maar door de struggle met haarverlies is het er nooit van gekomen.. ik voel me met een kale kop 20 jaar ouder, mensen op straat van mijn leeftijd spreken me aan met mijnheer.

als ik met een psycholoog praat ben ik bang dat ik hem iets aan doe.. ik hoef niet het verhaal te horen van het zit tussen je oren.. je wordt helemaal niet kaal, je denkt dat je kaal wordt.. bla bla bla.. had bijna die huisarts van mij in elkaar geramd.. hij lachte me gewoon uit, terwijl ik diep van binnen door het vuur ging...

niet is zo erg als in een depressie zitten.. de pijn is zo erg dat als iemand mij fysiek pijn zou doen dat ik het niet eens zou voelen..

een man

ik krijgen er mijn haren niet mee terug.. en ik hoef het verhaal van die psycholoog waar ik het script al van weet niet aan te horen..