Natalee Holloway (in the rebound) #9

het is inderdaad erg stil rond de aangekondigde documentaire van Rene Gielen
wel kreeg ik een mailtje van haar

De foto :
Ook was volgens sommigen de manier waarop hij (Peter r de vries )aan zijn informatie kwam op zijn minst discutabel. Zo liet hij in die bewuste uitzending een foto zien, afkomstig van de laptop van Joran van der Sloot. Toen Joran vorig jaar geinterviewd werd , vertelde hij dat er een maand voor de uitzending van De Vries bij hem was ingebroken en het enige dat was meegenomen waren ordners met informatie over de zaak Holloway. De aanwezige Laptops, TV’s, X-box en portemonnees hadden de dieven links laten liggen. Ze hadden wel de laptop van Joran bekeken en openden alleen de documenten over de zaak Holloway die erop stonden. De in de uitzending van Peter R. de Vries vertoonde (gephotoshopte) foto van Joran bij Natalee thuis stond daar ook tussen, en kon alleen maar van die laptop afkomstig zijn, aldus Joran. De Vries vertoonde de foto om aan te tonen hoe verknipt Joran is. Want ‘wie doet nou zoiets’ (een photoshop maken van jezelf met een verdwenen meisje)? Maar met ‘wie doet nou zoiets-redenaties’ alleen heb je nog geen moord of betrokkenheid bij een verdwijning bewezen, zo moet ook De Vries gedacht hebben.

[ Bericht 0% gewijzigd door johan555 op 28-02-2008 12:00:07 ]

People tell lies and deceive others for many reasons. Most often, lying is a defense mechanism used to avoid trouble with the law, bosses or authority figures. Sometimes, you can tell when someone's lying, but other times it may not be so easy. Polygraphs, commonly called "lie detectors," are instruments that monitor a person's physiological reactions. These instruments do not, as their nickname suggests, detect lies. They can only detect whether deceptive behavior is being displayed.


­Do you think you can fool a polygraph machine and examiner? In this article, you'll learn how these instruments monitor your vital signs, how a polygraph exam works and about the legalities of polygraph testing.

A polygraph instrument is basically a combination of medical devices that are used to monitor changes occurring in the body. As a person is questioned about a certain event or incident, the examiner looks to see how the person's heart rate, blood pressure, respiratory rate and electro-dermal activity (sweatiness, in this case of the fingers) change in comparison to normal levels. Fluctuations may indicate that person is being deceptive, but exam results are open to interpretation by the examiner.


Polygraph exams are most often associated with criminal investigations, but there are other instances in which they are used. You may one day be subject to a polygraph exam before being hired for a job: Many government entities, and some private-sector employers, will require or ask you to undergo a polygraph exam prior to employment.

Polygraph examinations are designed to look for significant involuntary responses going on in a person's body when that person is subjected to stress, such as the stress associated with deception. The exams are not able to specifically detect if a person is lying, according to polygrapher Dr. Bob Lee, former executive director of operations at Axciton Systems, a manufacturer of polygraph instruments. But there are certain physiological responses that most of us undergo when attempting to deceive another person. By asking questions about a particular issue under investigation and examining a subject's physiological reactions to those questions, a polygraph examiner can determine if deceptive behavior is being demonstrated.


The polygraph instrument has undergone a dramatic change in the last decade. For many years, polygraphs were those instruments that you see in the movies with little needles scribbling lines on a single strip of scrolling paper. These are called analog polygraphs. Today, most polygraph tests are administered with digital equipment. The scrolling paper has been replaced with sophisticated algorithms and computer monitors.


When you sit down in the chair for a polygraph exam, several tubes and wires are connected to your body in specific locations to monitor your physiological activities. Deceptive behavior is supposed to trigger certain physiological changes that can be detected by a polygraph and a trained examiner, who is sometimes called a forensic psychophysiologist (FP). This examiner is looking for the amount of fluctuation in certain physiological activities. Here's a list of physiological activities that are monitored by the polygraph and how they are monitored:

Respiratory rate - Two pneumographs, rubber tubes filled with air, are placed around the test subject's chest and abdomen. When the chest or abdominal muscles expand, the air inside the tubes is displaced. In an analog polygraph, the displaced air acts on a bellows, an accordion-like device that contracts when the tubes expand. This bellows is attached to a mechanical arm, which is connected to an ink-filled pen that makes marks on the scrolling paper when the subject takes a breath. A digital polygraph also uses the pneumographs, but employs transducers to convert the energy of the displaced air into electronic signals.

Blood pressure/heart rate - A blood-pressure cuff is placed around the subject's upper arm. Tubing runs from the cuff to the polygraph. As blood pumps through the arm it makes sound; the changes in pressure caused by the sound displace the air in the tubes, which are connected to a bellows, which moves the pen. Again, in digital polygraphs, these signals are converted into electrical signals by transducers.

Galvanic skin resistance (GSR) - This is also called electro-dermal activity, and is basically a measure of the sweat on your fingertips. The finger tips are one of the most porous areas on the body and so are a good place to look for sweat. The idea is that we sweat more when we are placed under stress. Fingerplates, called galvanometers, are attached to two of the subject's fingers. These plates measure the skin's ability to conduct electricity. When the skin is hydrated (as with sweat), it conducts electricity much more easily than when it is dry.
Some polygraphs also record arm and leg movements. As the examiner asks questions, signals from the sensors connected to your body are recorded on a single strip of moving paper. You will learn more about the examiner and the test itself later.

Detractors of the polygraph call lie detection a voodoo science, saying that polygraphs are no more accurate at detecting lies than the flip of a coin. "Despite claims of 'lie detector' examiners, there is no machine that can detect lies," reads a statement from the American Civil Liberties Union (ACLU). "The 'lie detector' does not measure truth-telling; it measures changes in blood pressure, breath rate and perspiration rate, but those physiological changes can be triggered by a wide range of emotions."


Lee, who has been performing polygraph exams for 18 years, agrees that polygraphs do not detect lies. "What has happened over the years is that the media has dubbed this lie detection, and that's what's clicked, but from a scientific perspective, absolutely not. There's no such thing as lie detection. I couldn't tell you what a lie looks like."


He does assert that polygraphs can detect deceptive behavior even through the stress brought on by the exam itself. "If the (forensic psychophysiologist) is properly trained and has the experience, he can penetrate that. Through the specific procedure that the FP will employ, anxiety will not penetrate into it."

Één van de meest tot de verbeelding sprekende stukjes techniek is misschien wel de zogenaamde 'leugendetector'. Een detector overigens die eigenlijk helemaal geen 'leugens' detecteert. Wat het apparaat in feite doet is stress meten. Met name in Amerika wordt te pas en onpas gebruik gemaakt van de 'lie-detector'. Het apparaat wordt onder andere ingezet om de waarheid uit criminelen te krijgen maar ook om bijvoorbeeld sollicitanten te screenen. Maar er zijn beperkingen, het apparaat wijst zeker niet altijd de schuldige aan en kan gemakkelijk de onschuldige in een kwaad daglicht zetten.

Vermoedelijk ligt de oorsprong van het idee van een leugendetector in een oude Aziatische ondervragingstechniek. Verdachten kregen in die tijd een mond vol droge rijst. Men ging ervan uit dat de schuldigen nerveus zouden worden en als gevolg daarvan een droge mond zouden krijgen. De 'schuldigen' waren vervolgens gemakkelijk aan te wijzen, die hadden simpelweg de meeste moeite om de rijst weer uit te spugen.

De hedendaagse leugendetector is een voortvloeisel van het werk van de Duitse psycholoog Max Wertheimer uit 1904 gecombineerd met de bevindingen van medisch student John A. Larson, die in 1921 verbonden was aan de Universiteit van Californië. De eerste leugendetectors maten diverse lichaamskenmerken die gerelateerd waren aan de kennis die men had van wanneer iemand een leugen vertelde en zich daar schuldig over voelde. Omdat de machine meerdere kenmerken tegelijk kon meten stond het apparaat ook bekend onder de naam 'polygraph' (polygraaf). Zodra een 'verdachte' aan de machine verbonden was kreeg deze een tiental vragen voor de kiezen.



Twee van de metingen (hartslag en bloeddruk) zouden plots toenemen wanneer de 'schuldige partij' een zeer indringende vraag kreeg voorgelegd. Een derde meting legt de galvanische huidreactie vast, het apparaat gaat uit van de standaard geleiding van een normale droge huid. De huid heeft zo'n 2 miljoen zweetkliertjes die allemaal een beetje gaan lekken als een 'verdachte' onder druk komt te staan. Een vochtige huid heeft een hogere geleiding en dus zal de meter van de detector op dat moment uitslaan.

Het probleem is dat sommige mensen (de psychopaten onder het management, weet u nog) zich helemaal niet schuldig voelen bij het vertellen van leugens, integendeel. Bij deze lieden zullen de naalden van de polygraaf dus ook niet wild uitslaan. Anderzijds kunnen psychologen of andere ingewijden in deze materie de uitslag van de machine manipuleren. En dan heb je natuurlijk ook de grote groep onschuldige verdachten die zo nerveus zijn dat de leugendetector ze in 50% van de gevallen als 'schuldig' aanwijst.


De leugendetector werd (of wordt nog steeds?) gebruikt om potentiële werknemers van de CIA (en andere organisaties) te screenen. Het probleem toen was dat de CIA van mening was dat als iemand eenmaal de leugendetector-test glansrijk had doorstaan, verdere screening overbodig was. Aldrich Ames was zo een CIA werknemer die de test met goed gevolg had afgelegd. Achteraf bleek dat Ames een dubbelagent voor de Sovjets was wiens acties hadden geleid tot de executie van 10 Amerikaanse geheim agenten in de Sovjet Unie.

Het zou nog tot 2002 duren voor een werkgroep van de National Research Council (onderdeel van de US National Academy of Sciences), de leugendetector als betrouwbaar instrument de grond in boorde. In het rapport stond, onder andere, het volgende: 'de nationale veiligheid is te belangrijk om het af te laten hangen van zo een dom instrument' en 'er is nog nooit een spion gevangen dankzij het gebruik van de polygraaf'.

Wetenschappers van de Amerikaanse National Academy of Science concludeerden in 2003 dat de leugendetector “an unacceptable choice” is om personeel te screenen. En of dat nog niet genoeg is: sinds 1988 is in de Verenigde Staten de Employee Polygraph Protection Act van kracht die bedrijven verbiedt om sollicitanten en werknemers aan een leugendetector te leggen.

Hoe het wel moet

In 2004 sprak professor psychologie Maureen O'Sullivan van de Universiteit van San Francisco voor de American Medical Association Annual Science Reporters Conference. Zij gaf een toelichting op haar jarenlange uitputtende onderzoek naar het fenomeen leugens. Tijdens haar onderzoek had ze meer dan 13.000 mensen getest naar hun vermogen om leugens te herkennen. Verreweg de meeste mensen bleken niet in staat om leugen en waarheid van elkaar te onderscheiden. Slechts 31 mensen, de ze 'wizards' noemden, waren in staat om een leugen te herkennen. Het maakte hierbij niet uit of het om een leugen over een opinie, of over hoe iemand zich voelde en zelfs over diefstal ging. Hoe waren deze 31 mensen in staat om zo nauwkeurig leugens te herkennen? Volgens het onderzoek van O'Sullivan hebben we ongeveer 43 spiertjes in ons gelaat die verantwoordelijk zijn voor zo'n 3.000 verschillende gelaatsexpressies.

O'Sullivan gaat ervan uit dat deze 31 mensen in staat zijn om deze gelaatsexpressies exact te 'lezen'. Onder deze groep van 'wizards' bevonden zich advocaten (die heel bedreven zijn in de verbale kunst), jagers (die heel bedreven zijn in observeren), geheime dienst medewerkers (die bedreven zijn om publiek te observeren op non-verbale aanwijzingen van dreiging) en gevangenen (die constant omringd zijn door leugenaars).

Het lijkt erop dat het gezegde 'met boeven vangt men boeven' hier van toepassing is en misschien is het gebruik van een doortrapte leugenaar wel de beste methode om leugens bij anderen te detecteren. Nog beter is het om niet te liegen, of zoals Japie Krekel tegen Pinokkio zei: 'Laat je geweten altijd je gids zijn'.

Natuurlijk weet bedrijfsrechercheur Schalke dat zijn leugendetector een hoax is. Maar het effect zit 'm in de angst. Met gezwollen taal en een zweem van deskundigheid van de bovenste plank. Zo lezen we op de website van Schalke: "De polygrafisch onderzoeker bij Schalke & Partners is psycholoog en heeft aan de Troy Universiteit in de Verenigde Staten de opleiding "Polygraph Examiner" succesvol afgesloten. De aanvraag van accreditatie is bij de "American Polygraph Association APA" gedaan".

Nou als dat niet indrukwekkend klinkt. In feite werkt het gebruik van een polygraaf hetzelfde als een bordje 'wacht u voor de hond'.

In beide gevallen weet de kwaadwillende niet of hij zal zakken voor de test of, zoals in het laatste geval, de hond tegenkomt. Deze onzekerheid zou kunnen helpen bij het voorkomen dat kwaadwillenden zich aanmelden bij bedrijven of leasemaatschappijen die een polygrafisch onderzoek gebruiken.

Een leugendetector in de maling nemen is niet zo moeilijk, u hoeft er geen psychopaat voor te zijn. Een manier is bijvoorbeeld om wat te verdiepen in de Boeddhistische leer en wat te mediteren. Eenmaal aan het apparaat aangesloten gebruikt u de opgedane techniek om ademhaling, hartslag en zelfs, voor de vergevorderde, de hersengolven onder controle te krijgen.

pa vd sloot
bron: Brabants dagblad



Van der Sloot, persistent lawyer with principles

The lawyer Paul van der Sloot, that is detained in Aruba in the Natalee Holloway affair is here mostly known for his 20-year fight against the building of a motorway around Boxtel.

Boxtel

Paul van der Sloot is indeed member of a brass band and he goes all out during the carnival, but in Aruba he is mostly known as the serious lawyer for whom the principles of justice always and everywhere comes in first place.

There was a huge disbelief in Aruba when he was arrested for his alleged involvement in disappearance of Natalee Holloway. Boxtel had experienced him as someone who would always persevere and had a thorough manner of working.

Paul van der Sloot fought twenty years long (from 1973 until 1993) with local residents against the construction of a southern motorway, that had to be build partly over the estate of the Van der Sloot family. Paul van der Sloot stood his ground and fought civil servants and politicians that had proposed and produced the faulty plans for the new motorway in the Cousil of State. The motorway came eventually but it was not laid through the scenic valuable territory anymore but further away.

In his birthplace Boxtel, van der Sloot was criticized a lot because while he was fighting the developments of the new motorway, the dangerous traffic was still led trough Boxel and this was causing accidents and consequently was costing the lives of many people. Van der Sloot was seen as a fault-finder that to prevent the motorway from being build on part of his land, was willing to sacrifice the lives of the youth who attended the schools in the vicinity of the local dangerous streets. Van der Sloot said later on that the criticism hurt him deeply.

Tilburg

Van der Sloot (53) got his legal education at the University of Tilburg in the seventies. He co-founded the Legal Faculty Association Tilburg and also the faculty newspaper ‘Nondejure'. After he finished his studies he did not went to work for the government, but assisted citizens that had conflicts with the government. It was in that period in Arnhem, where he met a woman Anita (teacher of Artistic Formation) and it was also there were Joran and Valentijn, two of his three suns, were born.

New job

In 1991 Paul van der Sloot thought it was the time for a new job and he found one in Aruba where he was appointed for five year as a lawyer for the Aruban government. The ministers there were not impressed with his stance „I always first try to find a compromise. By simply prosecuting nobody gets wiser. If the authorities do something wrong I will always admit that. You must never interpret the facts differently then what they are. I am convinced that on the long run this will give better results“, According to Van der Sloot in an interview ten years ago in the Brabants Dagblad.

After a while Van der Sloot got a different assigment: the government wanted him to only set up contracts. Van der Sloot considered going back to The Netherlands, but he liked the small scale of Aruba and as it appeared he had enough possibilities to continue with his career. He became cabinets leader for the public ministry and gave classes of Administrative Law at the local university.

Judge

Two years ago Van der Sloot Ditch got the opportunity to become a judge. With his background that meant that he had follow a training course of three years. During that training period, he was appointed as a substitute judge in the Antillean court. Van der Sloot completed the training period of a year in the Netherlands recently but he has not conducted a court(hearing) yet.

ik heb hem niet geinterviewd hoor

was een artikel wat ik vond

dat ze zo enorm dronken was geloof ik niet
haar klasgenootjes verklaren dat ook

De bootman
27 Feb, 2008, 17:39 (GMT -04:00)

DE OMZET van het programma van PRdV met de verborgen camera bedroeg enkele tonnen in Nederland, enkele miljoenen in de VS. Nu is de boekentour aan de beurt. Daarna volgt het lezingencircuit, maar hopelijk is deze lezingenronde voorbehouden aan ex-presidenten en mensen als Wim Kok.

Het eiland Aruba en zijn bewoners betalen het gelag. Er is op kwalijke wijze gespeeld met emoties van mensen. Oude wonden worden opengehaald zonder dat men een stap verder is naar een ‘oplossing’.

Er is een tijdvenster van drie uur waarin het bootverhaal kon geschieden: 30 mei 2005 van drie tot zes uur ‘s morgens. Een mogelijk scenario is als volgt: om drie uur wordt de bootman opgebeld. Om vier uur komt hij aan met zijn boot. Om vijf uur bereikt hij het droppunt. Om zes uur is hij terug aan wal, de laatste twee uren zeker onder het oog van de vroege vissers.

Tussen zeven uur en half acht is hij weer op werk of school. Hij is geschokt door de opdracht en dit is zichtbaar voor zijn werkomgeving en familie. Zij zullen zich zijn gedragsverandering zeker herinneren. Zijn partner zal zich blijven afvragen wie hem om drie uur opbelde.

Conclusie: deze bootman is onwaarschijnlijk of het moet de zoon van Neptunus zijn die in de diepten van de oceaan woont maar die heeft geen cellulair waarmee hij kan worden opgeroepen. De ‘bekentenis’ is een verhaal(tje) waarmee men niet verder kan.

Toen er eenmaal sprake was van een boot had men moeten verifiëren, maar men kon niet meer terug zonder geldelijk verlies te lijden. In het begin van de zaak NH was er sprake van een boot. Dit idee werd later verworpen. Er komt misschien een tweetal mensen in aanmerking, het moeten goede kennissen zijn van J en ze moeten over een boot beschikken.

FAVIO EDUARDO
Aruba