Plaatje spreekt tot de verbeelding, dank!quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:10 schreef simmu het volgende:
http://www.independent.co(...)shGraphic_15022a.jpg
iemand vroeg om pics, dus hier dan.....
Enig idee hoe ver vissersboten varen? Okee, waarschijnlijk zal die vis hier niet in de winkel liggen, maar wel aan de aangrenzende landen.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:32 schreef Poepoog het volgende:
Denk niet dat een gemiddeld "lekker visje" uit de stille oceaan komt.
jullie hebben het allebei fout. rondom die plasticzooi leven geen visjes, die gaan daar namelijk dood wegens gebrek aan zuurstof plus zijn het die oude plastic dingen, die de vruchtbaarheid ernstig verminderen.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:53 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
Enig idee hoe ver vissersboten varen? Okee, waarschijnlijk zal die vis hier niet in de winkel liggen, maar wel aan de aangrenzende landen.
De Grote Oceaan is zo groot, dat alle continenten erin zouden passenquote:
quote:In het United Nations Environment Program rapport van juni 2006 wordt geschat dat er gemiddeld 46.000 stukken plastic per vierkante mijl aan de oppervlakte van de oceanen drijven.
We leven in een kant-en-klare plastic cultuur; praktisch elk mens op deze planeet gebruikt elke dag direct en indirect plastic materiaal. Onze baby’s beginnen hun leven op aarde met het jaarlijks verbruiken van ruim 100 miljoen kilo aan plastic luiers. We geven ze melk in plastic flesjes, plastic speelgoed en kopen hun voeding in plastic potjes die we betalen met een plastic creditcard. Zelfs voor het voorkomen van baby’s gebruiken we plastic: voor het gebruik van miljarden latex wegwerpcondooms en strips waar anticonceptiepillen inzitten.
Elk jaar eten en drinken we uit ongeveer 34 miljard nieuw geproduceerde flessen en verpakkingen. We steunen fastfoodrestaurants en kopen producten die nog eens ruim 5 miljoen kilo aan plastic vergen. In totaal produceert onze maatschappij elk jaar zo’n zestig miljard ton aan plastic materiaal.
Elk mens gebruikt op jaarbasis gemiddeld 100 kilo plastic: plastic flessen, fastfoodverpakking, meubels, injectiespuiten, computers, floppy’s, verpakkingsmateriaal, vuilniszakken en ga zo maar door. Als je dan bedenkt dat het meeste van dit plastic niet afbreekbaar is en voor altijd in onze ecosystemen blijft rondzwerven, dan kijken we opgeteld tegen een enorme hoop plastic afval aan die is opgebouwd vanaf halverwege de vorige eeuw.
Waar gaat dit afval naar toe? Er zijn maar drie plekken waar het naartoe kan: onze aarde, onze lucht en onze oceanen.
Al het plastic dat ooit is geproduceerd ligt begraven op stortterreinen, is verbrand of is gedumpt in meren, rivieren en oceanen. Als het wordt verbrand, verspreidt het plastic niet-afbreekbare vervuilende stoffen waarvan er veel onvermijdelijk als microscopische deeltjes in de zee-ecosystemen terechtkomen.
In 1991 lag mijn schip, de Sea Shepherd, voor anker in de haven van Port of Spain, Trinidad. Het begon te regenen, een langdurige stortregen. Enkele uren later was het oppervlak van het water in de haven vies wit, alsof een ijsschots deze tropische haven was binnengedreven. Deze ‘ijsschots’ bestond zo ver het oog reikte uit piepschuim, plastic flessen en andere plastic materiaal. Het spoelde met het regenwater vanuit straten, goten en stroompjes zo de haven in. Daarna stroomde het vanzelfsprekend richting open zee, verspreid door wind en getijde.
Wat gebeurt er daarna? Zon en zout breken het af in kleine bolletjes piepschuim en kleine stukjes plastic – stuk voor stuk verraderlijke, drijvende, dodelijke mijnen op drift in een oceaan vol leven.
En jarenlang drijven deze stukjes rond op zee. Veel van deze stukje plastic worden ingeslikt door vogels en vissen. Weken of maanden later liggen de slachtoffers te verrotten aan de oppervlakte van het water of op een strand. Opnieuw worden de stukjes plastic blootgesteld aan de zon en door de wind terug in zee geblazen. Deze kwaadaardige, kleine, niet-levende parasieten blijven verminken en doden tijdens een oneindige aanval op het leven in onze oceanen.
Het is simpelweg een feit dat als je een plastic bekertje op straat gooit, je meer schade aanricht dan wanneer je een staaf dynamiet in de oceaan gooit. Je zet een invasie van duizenden moordlustige stukje plastic in beweging die de komende eeuwen dood en verderf zullen zaaien.
Ja, heb zelf in de vishandel gewerkt als bijbaantje.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:53 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
Enig idee hoe ver vissersboten varen? Okee, waarschijnlijk zal die vis hier niet in de winkel liggen, maar wel aan de aangrenzende landen.
Dit is geen Pic maar een getekend plaatje.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:10 schreef simmu het volgende:
http://www.independent.co(...)shGraphic_15022a.jpg
iemand vroeg om pics, dus hier dan.....
Je zegt het al, als bijbaantje.... Dan zit je niet op de GROTE vissersschepen die 6 weken onderweg zijn, en voor de kust van Afrika hun vangst binnenhalen...quote:Op zaterdag 9 februari 2008 23:08 schreef Poepoog het volgende:
[..]
Ja, heb zelf in de vishandel gewerkt als bijbaantje.
Weinig bakvis of "gewone mensenvis" komt uit de grote oceaan hoor.
Bron: www.volkskrant.nlquote:Afvalbrij vervuilt Stille Oceaan
René Didde
gepubliceerd op 26 juli 2008 02:45, bijgewerkt op 26 juli 2008 10:47
AMSTERDAM - De milieuafdeling van de Verenigde Naties (UNEP) wil in december vanuit San Francisco een onderzoeksschip sturen naar de drijvende vuilnisbelt die midden in de Stille Oceaan is ontstaan uit voornamelijk plastic afval.
De kunststof ‘archipel’ wordt door oceaanstromingen bijeengedreven en zou schadelijk zijn voor zeedieren. Het plastic eilandenrijk, dat net onder het wateroppervlak zweeft, heeft een oppervlak minstens zo groot als Frankrijk, Spanje en Portugal samen. De samengeklonterde afvalberg is tien jaar geleden ontdekt, maar niemand weet hoe hij moet worden opgeruimd.
De vuilnisbelt bevindt zich in het midden van de grote wervelstroom die de Stille Oceaan omringt. Volgens deskundigen zou in de Atlantische Oceaan een vergelijkbare afvalberg kunnen ontstaan. In 2006 toonde een studie van de UNEP aan dat op elke vierkante mijl zee 46 duizend plastic deeltjes zwerven.
Uit onderzoek van de Amerikaanse milieuorganisatie Ocean Conservancy blijkt dat het plastic voor 13 procent uit wegwerpflessen bestaat, voor 9 procent uit plastic zakken en verder uit miljoenen rietjes, deksels van milkshakebekers, in zee geraakt strandspeelgoed, weggewaaid landbouwplastic, frisbees, touw en vislijnen.
Wetenschappers wijzen erop dat aan het plastic allerlei organische micro-verontreinigingen kleven. Het gaat om slecht afbreekbare bestrijdingsmiddelen, waaronder DDT, brandvertragers en pcb’s. De effecten van dergelijke stoffen op waterorganismen in de Stille Oceaan worden niet onderzocht.
Dichterbij huis gebeurt dat wel. De Nederlandse zeebioloog Jan van Franeker van het instituut Imares op Texel trof bij de maaginhoud van Noordse stormvogels gemiddeld dertig stukjes plastic aan. Bijna alle onderzochte vogels hadden met plastic in hun maag te maken. Ze raken erdoor verzwakt, omdat het onverteerbare plastic het hongergevoel wegneemt.
En dan vraagt de mens zich nog af waarom er zoveel ellende op de aardbol is.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:41 schreef aloa het volgende:
<knip>
Gooi alles maar in zee.![]()
tweemaal zo groot als de Verenigde Staten.
Ruim een jaar later komt er dus een nieuwsbericht...terwijl het al in februari 2008 bekend wasquote:'Giftige plastic soep bedreigt mens en milieu'
De miljoenen kilo's plastic die in de oceanen drijven, bedreigen niet alleen het milieu maar ook de gezondheid van de mens. In het plastic zitten giftige stoffen, zegt Jesse Goossens. Zij schreef het boek Plastic Soep, dat maandag in Leeuwarden wordt gepresenteerd
De titel duidt op de enorme berg afval dat vanuit de hele wereld met de stromingen mee naar een plek in de Stille Oceaan is gedreven. Vermoedelijk zijn er meer van dit soort verzamelplekken in de oceanen en zeeën.
Het probleem is dat plastic niet vergaat. Het breekt af in miniscule stukjes, die onderdeel van het water gaan uitmaken. Uiteindelijk komen die deeltjes in de voedselketen terecht of zakken naar de bodem. Goossens: „Niemand kan ze opruimen. Er bestaat geen magneet voor plastic.”
Het gif raakt daarbij volgens haar steeds geconcentreerder omdat het andere gifstoffen aantrekt. „Het kwalijke is dat we er bijna niet omheen kunnen. Het gif zit echt overal in; in babyflesjes, speelgoed, tupperware.”
Goossens begrijpt niet goed waarom de schadelijke stoffen niet worden vervangen door alternatieven. De markt geeft steeds aan dat dit te duur is, maar uit onderzoek blijkt dat op een goedkopere manier plastic kan worden gemaakt, stelt zij. „De productie kost momenteel 1 miljard vaten olie per jaar.”
„Is de consument bereid om meer te betalen voor iets wat beter is voor de omgeving? Zo is onze economie toch georganiseerd: degene met de laagste prijs wint. De consument neemt die beslissing”, zegt Jacques Joosten van directeur Dutch Polymer Institute (DPI) hierover in Plastic Soep. In haar boek laat de auteur diverse mensen, die op de een of andere manier met plastic hebben te maken, aan het woord.
Minister Jacqueline Cramer (Milieu) liet Goossens weten dat zij in de nabije toekomst twee dingen wil realiseren. „Ten eerste - en daar ben ik al hard mee bezig - wil ik dat het plastic afval zo gerecycled wordt, de keten zodanig wordt gesloten, dat er niets meer in zee terecht kan komen. En ten tweede wil ik dat al het afval - niet alleen het plastic afval - dat door boten in zee wordt gedumpt, wordt beperkt.”
Het meeste afval in de oceaan komt vanaf land daar terecht. Het waait van vuilnisbelten, spoelt uit rioleren.
Het nieuwsbericht gaat (aan de inleiding te zien) over het boek Plastic Soep, en dus niet zozeer over de plastic soep zelf.quote:Op dinsdag 21 april 2009 08:49 schreef Frutsel het volgende:
[..]
Ruim een jaar later komt er dus een nieuwsbericht...terwijl het al in februari 2008 bekend was
Is die berg inmiddels niet nog groter geworden ?
het 2e punt..quote:Op dinsdag 21 april 2009 08:49 schreef Frutsel het volgende:
Minister Jacqueline Cramer (Milieu) liet Goossens weten dat zij in de nabije toekomst twee dingen wil realiseren. „Ten eerste - en daar ben ik al hard mee bezig - wil ik dat het plastic afval zo gerecycled wordt, de keten zodanig wordt gesloten, dat er niets meer in zee terecht kan komen. En ten tweede wil ik dat al het afval - niet alleen het plastic afval - dat door boten in zee wordt gedumpt, wordt beperkt.”
Het meeste afval in de oceaan komt vanaf land daar terecht. Het waait van vuilnisbelten, spoelt uit rioleren.
misschien een idee voor het Markermeer, dan kunnen ze daar wat drijvende huizen bouwen.. Overigens als je een omgeploegde akker bekijkt valt het me toch ook wel op dat er ontzettend veel plastic en troep tussen het zand ligt. Althans de akkers die ik zag en toen viel het me op en dat zie je ook niet met google earthquote:Op zaterdag 23 augustus 2008 19:46 schreef Yildiz het volgende:
Zolang het vuil nog niet zo dik ligt dat je erop kunt fietsen, en het niet met google earth kunt zien, zal niemand het boeien.
Totdat het zo dik is dat je er huizen op kunt bouwen, dan wordt het ineens nog aanlokkelijk ook.
Dat scheelt per land... Maar gratis afvalverwerken is ook niet echt een optie, dan krijg je alle troep van de aardbol in je haven.quote:Op zondag 26 april 2009 23:27 schreef kawotski het volgende:
[..]
het 2e punt..
ik wil.. ik wil... Is het niet zo dat het nogal wat kost om je afval netjes aan wal te brengen als je met je schip aanlegt? Je leest nergens de reden nl. waarom schepen hun afval op zee dumpen.. Een boete is dan wel te riskeren, en als die boete is ge-int wie ruimt het afval dan op..
Plastic (deftig) verbranden zet 't om naar CO2, hetgeen niet schadelijk is. Vandaar omzetting naar zuurstof via fotosynthese.quote:Op woensdag 21 juli 2010 05:15 schreef Dubby het volgende:
Waar had je dan verwacht dat het afval allemaal bleef?
Plastic omzetten in zuurstof? Kijk je chemie nog maar eens na...quote:Op woensdag 21 juli 2010 05:53 schreef tony_clifton- het volgende:
[..]
Plastic (deftig) verbranden zet 't om naar CO2, hetgeen niet schadelijk is. Vandaar omzetting naar zuurstof via fotosynthese.
Ehm... klopt toch?quote:Op woensdag 21 juli 2010 08:26 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
Plastic omzetten in zuurstof? Kijk je chemie nog maar eens na...
Je gelijk, veelal is verbranding van plastic inderdaad niet optimaal. Het resultaat daarvan is dus geen pure CO2 en H2O, maar ook allerlei minder vriendelijke moleculen zoals je al zei.quote:Op woensdag 21 juli 2010 11:44 schreef tony_clifton- het volgende:
Ehm... klopt toch?
Neem PS of PP als plastic - polystyreen of polypropyleen - polymeren van styreen (C8H8) of propeen (C3H6). Allemaal koolwaterstoffen met enkel C en H. Verbranding is oxidatie naar H2O en CO2. Indien niet goed gedaan kan je bijproducten krijgen zoals benzeen en co, en da's niet zo best.
CO2 wordt door planten opgenomen reageert met water naar een suiker. Hierbij komen moleculen zuurstof vrij. Hetgeen deze reactie mogelijk maakt is de energie geleverd door ATP, een stof die in de membranen van chloroplasten wordt gemaakt onder invloed van licht. Da's redelijk basis denk ik...
Weet niet veel over de meeste dingen maar van chemie moet je mij echt niet veel bijleren hoor
Ik weet amper waar ik moet beginnen om aan te geven hoe fout deze redenatie is. Maar je geeft gelukkig zelf het antwoord al: " 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...".quote:Op woensdag 21 juli 2010 12:52 schreef tony_clifton- het volgende:
Uhu, 't is inderdaad een werk dat tienduizenden jaren zal duren om zich enigszinds te herstellen.
Wat ik mij afvraag is waarom 't zo moeilijk is om het geproduceerde CO2 in vaste vorm te krijgen en als 'brandstof' te gebruiken. Veel dingen die gekoeld moeten worden verbruiken energie, terwijl de overgang vast CO2 naar gas juist veel warmte opneemt. 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...
Foto's zijn er niet echt, dat is te letterlijk genomenquote:Op woensdag 21 juli 2010 05:05 schreef Futureone het volgende:
Apart, wel interessant. Ik zou toch wel graag echte foto's willen zien van dit fenomeen.
Dat weet ik - maar er schijnen wel proefprojecten mee te zijn in een elektriciteitscentrale in canada dacht ik.quote:Op woensdag 21 juli 2010 13:53 schreef cynicus het volgende:
[..]
Ik weet amper waar ik moet beginnen om aan te geven hoe fout deze redenatie is. Maar je geeft gelukkig zelf het antwoord al: " 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...".
Heb je wel eens je fietsband opgepompt, of een luchtbed? Voelde je hoeveel energie je daarvoor nodig had? Een groot deel van de energie die je voor de drukverhoging nodig hebt raak je tijdens het pompproces kwijt in de vorm van warmte. Het samenpersen van CO2 kost dus extra energie en zorgt voor nog meer CO2 (als je fossiele brandstof als energiebron neemt). Een kolencentrale met CO2 afvang (CCS) verbruikt daarom 10 tot 20% méér brandstof om dezelfde hoeveelheid elektriciteit te produceren dan een kolencentrale zonder CCS.
Klopt, een heleboel landen doen proefprojecten waaronder NL. Het is een keus uit kwaden, niet meer dan een tussenoplossing om het gebruik van kolencentrales te rekken. Dat kost dus extra brandstof en het is dus (vanuit energie efficientie bekeken) beter om niet te proberen CO2 te comprimeren tot een vloeistof. Voor het probleem van de klimaatverandering zal het misschien iets helpen maar de uiteindelijke CO2 winst (ten opzichte van een kolencentrale zonder CCS) is volgens mij nog helemaal niet duidelijk. Er is namelijk ook nogal wat apparatuur voor nodig en een pijpleiding en compressor infrastructuur om het afgevangen gas op te slaan in oude aardgasvelden (die natuurlijk niet altijd in de buurt van een kolencentrale staan).quote:Op woensdag 21 juli 2010 14:07 schreef tony_clifton- het volgende:
Dat weet ik - maar er schijnen wel proefprojecten mee te zijn in een elektriciteitscentrale in canada dacht ik.
Maar idd, 't is niet echt 't meest heldere idee...
quote:Plastic trash contaminates Pacific
A floating plastics garbage dump covering two huge areas of the Pacific Ocean stretching from the Californian coastline almost as far as Japan is expected to continue to grow and release harmful chemicals.
Christened the Great Pacific Garbage Patch by environmentalists who believe at least 100 million tons of plastic are circulating in its wind- and tidal-driven vortex, the plastic soup was first noted by Charles Moore, an oceanographer and former sailor when he sailed into a little-known patch of the ocean and found himself surrounded with plastic debris floating as far as the eye could see.
Moore has watched the development of the huge garbage dump for the last 15 years, noting its expansion and the huge amounts of detritus dumped on beaches during storms close to its path. Until recently, it was believe plastics decomposed extremely slowly, but recent research in Japan has proved that under certain marine conditions, decomposition is relatively fast, with the resultant harmful substances absorbed into the water.
Worse still, the research proved that plastic is a source of substances which dissolve easily in sea water and can easily be dispersed across thousands of miles of ocean. Many of the chemicals involved are toxic to marine life, animals and humans, according to scientists. Disruption of hormonal systems, cancer and other illnesses are known to be caused by exposure to these substances..
A study released yesterday at an American Chemical Society meeting revealed that samples of Pacific seawater already contained up to 150 parts per million of plastic decomposition-derived chemicals. With the hundreds of tons of floating plastic in the world’s largest ocean, the concentration of chemicals in seawater will inevitably increase.
Kan er ook nog wel bijquote:Russian space freighter to be dumped into Pacific Ocean
MOSCOW, Nov. 15 (Xinhua) -- Russia's Progress M-05M space freighter, after three weeks of autonomous orbital flight since undocking from the International Space Station (ISS) on Oct. 25, will plunge into the Pacific on Monday.
The cargo spacecraft had been hosting geophysical experiments that studied various plasma formations emerging from its thrusters during the autonomous mission at a lower orbit than that of the ISS, news agencies reported.
At 11:49 a.m. Moscow time (0849 GMT), engines of the spacecraft will be switched on for a slowdown movement, and the space freighter was expected to be "buried" into the Pacific Ocean some 47 minutes later, said Valery Lyndin, spokesman for the Mission Control center outside Moscow.
The spaceship was loaded with wasted equipment and garbage of over one ton from the ISS.
As the long-enduring backbone of Russian space cargo fleet, the Progress freighters are also used to correct the ISS orbit and conduct scientific experiments.
Wat wil je dan? Op land laten neerstorten met een geweldige explosie en kans op veel doden? Of wil je het laten rondcirkelen zodat je op den duur niets meer naar boven kan sturen vanwege de troep die rondhangt?quote:
True, maar ik betwijfel het of ze het ook echt gaan opruimen. Lijkt me niet al die onderdelen bestand zijn tegen water enzo.quote:Op maandag 15 november 2010 17:54 schreef Dagonet het volgende:
[..]
Wat wil je dan? Op land laten neerstorten met een geweldige explosie en kans op veel doden? Of wil je het laten rondcirkelen zodat je op den duur niets meer naar boven kan sturen vanwege de troep die rondhangt?
Ik denk niet dat dat ding brandstof heeft om naar de maan te komen, laat staan naar Jupiter.quote:Op maandag 15 november 2010 17:59 schreef Frutsel het volgende:
[..]
True, maar ik betwijfel het of ze het ook echt gaan opruimen. Lijkt me niet al die onderdelen bestand zijn tegen water enzo.
Laten ze het lekker richting Jupiter sturen ofzo, dat is toch al de afvalplaneet voor kometen enzo
Dat is ook nog een optiequote:Op maandag 15 november 2010 18:04 schreef Dagonet het volgende:
[..]
Ik denk niet dat dat ding brandstof heeft om naar de maan te komen, laat staan naar Jupiter.
De zon is 5 keer dichterbij.
quote:Op zondag 5 juni 2011 11:21 schreef aloa het volgende:
Plastic soep verstikt leven in zee
AMSTERDAM - Eind jaren negentig stond de Amerikaanse kapitein Charles Moore op zijn boot middenin de Grote Oceaan en verbaasde zich over al het plastic afval in zee. Hij was daarmee de ontdekker van de zogenoemde plastic soep, enorme hopen plastic afval die ook nu nog ronddobberen in de oceanen.
In zogeheten gyres, waar het afval zich verzamelt door een gigantische cirkelvormige beweging van de zeestromen, drijven tandenborstels, visnetten en lege kratten. „Dat is echter niet het grootste probleem”, aldus journaliste Jesse Goossens, die een boek schreef over de plastic soep. „Het lastigste is dat veel plastic uiteenvalt in kleine stukjes, te klein om nog uit zee te vissen en dus ook te klein om op te ruimen.”
Hoeveel plastic precies in zee drijft is onduidelijk. Het milieubureau van de Verenigde Naties, UNEP, haalt wetenschappers aan die schatten dat het gaat om 13.000 stukken plastic per vierkante kilometer. Kapitein Moore deed onderzoek in de Grote Oceaan, waaruit bleek dat meer dan 5000 kilo plastic per vierkante kilometer in zee dobbert. De hoeveelheid zeer kleine stukjes plastic is ontelbaar, aldus Moore.
Goossens heeft met eigen ogen gezien wat voor problemen de plastic soep veroorzaakt. „Een schildpad die een plastic tas half had opgegeten en vogellijken vol met flessendoppen”, herinnert ze zich. Het plastic heeft daarnaast een verstikkende werking op het leven op de zeebodem. Ook krijgen vissen en vogels zeer kleine, giftige plasticdeeltjes binnen via hun eten en die vormen daarmee weer een bedreiging voor de mensen die deze dieren eten.
Ook laat het plastic veel gifstoffen achter in het zeewater. „De concentratie van aan plastic gerelateerde gifstoffen is voor de kust van Nederland bijvoorbeeld veel hoger dan elders in Europa”, stelt Goossens, verwijzend naar de hoge consumptie van plastic in Nederland. Wetenschappers hebben de stoffen die gebruikt worden in het productieproces van plastic al in verband gebracht met ziektes, waaronder kanker en problemen met de voortplanting.
Slechts 20 procent van de troep in zee komt van schepen. De rest komt volgens het Amerikaanse klimaatbureau NOAA via land in zee terecht. Dat kan bijvoorbeeld omdat vuilnisbelten aan een rivier of een zee zijn gelegen. Maar ook doordat een tsunami rommel vanaf het vasteland meesleurt naar zee. Op satellietbeelden is het afval te zien dat begin maart met de vloedgolf in Japan in zee terechtkwam. Het is momenteel op weg naar de gyre in de Grote Oceaan.
Daar barst het ook van de tasjes. Dat is niet zo gek, want alleen al in Europa gebruikt een mens per jaar gemiddeld vijfhonderd van deze weggooizakjes. Het duurt honderden jaren voor een tasje dat in de natuur terechtkomt, is afgebroken.
Toch is er hoop dat in de toekomst minder plastic zakjes in zee zullen ronddobberen. De Europese Commissie werkt aan een plan om het gebruik van plastic tassen terug te dringen. En dan ziet kapitein Moore in elk geval flink wat minder troep drijven als hij weer eens met zijn boot de Grote Oceaan opgaat.
Telegraaf
Plastic kan oplossen/uiteenvallen waardoor je met microscopisch kleine moleculen achterblijft. Niet te stofzuigen, en evenmin onschadelijk...quote:Op maandag 2 augustus 2010 17:58 schreef whosvegas het volgende:
Nou, das toch simpel, bouw een schip met een enorme stofzuiger en zuig alle zooi op.
Wees blij dat het afval zich concetreerd, kun je er iets tegen doen.
Of denk ik te simpel
klopt, pas zag ik een stuk plastic dat al jaren ergens buiten lag en het was aan het verpulveren tot miniem kleine stukjes die nog amper op te ruimen zijn, in dit geval heeft vooral zonlicht het plastic in die toestand gebrachtquote:Op zondag 5 juni 2011 13:55 schreef tony_clifton- het volgende:
[..]
Plastic kan oplossen/uiteenvallen waardoor je met microscopisch kleine moleculen achterblijft. Niet te stofzuigen, en evenmin onschadelijk...
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |