WKN Weer, Klimaat en Natuurrampen
Lees alles over het onstuimige weer op onze planeet, volg orkanen en tornado's, zie hoe vulkanen uitbarsten en hoe Moeder Aarde beeft bij een aardbeving. Alles over de verwoestende kracht van onze planeet en tal van andere natuurverschijnselen.
Plastic omzetten in zuurstof? Kijk je chemie nog maar eens na...quote:Op woensdag 21 juli 2010 05:53 schreef tony_clifton- het volgende:
[..]
Plastic (deftig) verbranden zet 't om naar CO2, hetgeen niet schadelijk is. Vandaar omzetting naar zuurstof via fotosynthese.
censuur :O
Aan een paar reacties te zien lijkt het dat veel mensen denken dat de bron van dit afval vooral bij schepen ligt maar ik heb het idee dat het vooral afkomstig is van open riolen en storm riolen. Ik meen ergens gezien te hebben hoe die storm riolen in de VS vol komen te liggen met troep en dan met de volgende zware bui naar zee spoelt.
Hmm, denk nu pas, laat ik het eens opzoeken. Yup, schattingen plaatsen 80% bij land bronnen.
Hmm, denk nu pas, laat ik het eens opzoeken. Yup, schattingen plaatsen 80% bij land bronnen.
Ehm... klopt toch?quote:Op woensdag 21 juli 2010 08:26 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
Plastic omzetten in zuurstof? Kijk je chemie nog maar eens na...
Neem PS of PP als plastic - polystyreen of polypropyleen - polymeren van styreen (C8H8) of propeen (C3H6). Allemaal koolwaterstoffen met enkel C en H. Verbranding is oxidatie naar H2O en CO2. Indien niet goed gedaan kan je bijproducten krijgen zoals benzeen en co, en da's niet zo best.
CO2 wordt door planten opgenomen reageert met water naar een suiker. Hierbij komen moleculen zuurstof vrij. Hetgeen deze reactie mogelijk maakt is de energie geleverd door ATP, een stof die in de membranen van chloroplasten wordt gemaakt onder invloed van licht. Da's redelijk basis denk ik...
[ Bericht 0% gewijzigd door tony_clifton- op 21-07-2010 11:55:17 ]
Je gelijk, veelal is verbranding van plastic inderdaad niet optimaal. Het resultaat daarvan is dus geen pure CO2 en H2O, maar ook allerlei minder vriendelijke moleculen zoals je al zei.quote:Op woensdag 21 juli 2010 11:44 schreef tony_clifton- het volgende:
Ehm... klopt toch?
Neem PS of PP als plastic - polystyreen of polypropyleen - polymeren van styreen (C8H8) of propeen (C3H6). Allemaal koolwaterstoffen met enkel C en H. Verbranding is oxidatie naar H2O en CO2. Indien niet goed gedaan kan je bijproducten krijgen zoals benzeen en co, en da's niet zo best.
CO2 wordt door planten opgenomen reageert met water naar een suiker. Hierbij komen moleculen zuurstof vrij. Hetgeen deze reactie mogelijk maakt is de energie geleverd door ATP, een stof die in de membranen van chloroplasten wordt gemaakt onder invloed van licht. Da's redelijk basis denk ik...
Weet niet veel over de meeste dingen maar van chemie moet je mij echt niet veel bijleren hoor
Maar dat is één kant van het verhaal: Bovendien is voor verbranding O2 nodig en wordt plastic meestal gemaakt van olie die miljoenen jaren in de aarde opgesloten heeft gezeten (buiten de koolstof cyclus). Het gevolg is dat je meer C in omloop brengt, vooral in CO2 vorm. Zo'n 50% van de extra CO2 blijft in de atmosfeer en de andere helft wordt door planten en oceanen opgenomen. Netto verbruik je dus O2 en neemt het CO2 gehalte toe, net als bij het gebruik van fossiele brandstoffen. Dit is gemeten: het zuurstof gehalte in de atmosfeer neem af naar mate van de CO2 toename.
Wat betreft dit sombere bericht moest ik denken aan een presentatie van koraalrif ecoloog Jeremy Jackson bij TED. Erg depressief allemaal.
Uhu, 't is inderdaad een werk dat tienduizenden jaren zal duren om zich enigszinds te herstellen.
Wat ik mij afvraag is waarom 't zo moeilijk is om het geproduceerde CO2 in vaste vorm te krijgen en als 'brandstof' te gebruiken. Veel dingen die gekoeld moeten worden verbruiken energie, terwijl de overgang vast CO2 naar gas juist veel warmte opneemt. 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...
[ Bericht 11% gewijzigd door tony_clifton- op 21-07-2010 12:58:37 ]
Wat ik mij afvraag is waarom 't zo moeilijk is om het geproduceerde CO2 in vaste vorm te krijgen en als 'brandstof' te gebruiken. Veel dingen die gekoeld moeten worden verbruiken energie, terwijl de overgang vast CO2 naar gas juist veel warmte opneemt. 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...
[ Bericht 11% gewijzigd door tony_clifton- op 21-07-2010 12:58:37 ]
Ik weet amper waar ik moet beginnen om aan te geven hoe fout deze redenatie is. Maar je geeft gelukkig zelf het antwoord al: " 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...".quote:Op woensdag 21 juli 2010 12:52 schreef tony_clifton- het volgende:
Uhu, 't is inderdaad een werk dat tienduizenden jaren zal duren om zich enigszinds te herstellen.
Wat ik mij afvraag is waarom 't zo moeilijk is om het geproduceerde CO2 in vaste vorm te krijgen en als 'brandstof' te gebruiken. Veel dingen die gekoeld moeten worden verbruiken energie, terwijl de overgang vast CO2 naar gas juist veel warmte opneemt. 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...
Heb je wel eens je fietsband opgepompt, of een luchtbed? Voelde je hoeveel energie je daarvoor nodig had? Een groot deel van de energie die je voor de drukverhoging nodig hebt raak je tijdens het pompproces kwijt in de vorm van warmte. Het samenpersen van CO2 kost dus extra energie en zorgt voor nog meer CO2 (als je fossiele brandstof als energiebron neemt). Een kolencentrale met CO2 afvang (CCS) verbruikt daarom 10 tot 20% méér brandstof om dezelfde hoeveelheid elektriciteit te produceren dan een kolencentrale zonder CCS.
Foto's zijn er niet echt, dat is te letterlijk genomenquote:Op woensdag 21 juli 2010 05:05 schreef Futureone het volgende:
Apart, wel interessant. Ik zou toch wel graag echte foto's willen zien van dit fenomeen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Great_Pacific_Garbage_Patch
http://en.wikipedia.org/wiki/North_Atlantic_Garbage_Patch
Ja, er zijn er meerdere.
.En men weet al een jaar of twintig van het bestaan.
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dat weet ik - maar er schijnen wel proefprojecten mee te zijn in een elektriciteitscentrale in canada dacht ik.quote:
[..]
Ik weet amper waar ik moet beginnen om aan te geven hoe fout deze redenatie is. Maar je geeft gelukkig zelf het antwoord al: " 'T enige dat je nodig hebt is druk - kan zo moeilijk toch niet zijn...".
Heb je wel eens je fietsband opgepompt, of een luchtbed? Voelde je hoeveel energie je daarvoor nodig had? Een groot deel van de energie die je voor de drukverhoging nodig hebt raak je tijdens het pompproces kwijt in de vorm van warmte. Het samenpersen van CO2 kost dus extra energie en zorgt voor nog meer CO2 (als je fossiele brandstof als energiebron neemt). Een kolencentrale met CO2 afvang (CCS) verbruikt daarom 10 tot 20% méér brandstof om dezelfde hoeveelheid elektriciteit te produceren dan een kolencentrale zonder CCS.
Maar idd, 't is niet echt 't meest heldere idee...
Klopt, een heleboel landen doen proefprojecten waaronder NL. Het is een keus uit kwaden, niet meer dan een tussenoplossing om het gebruik van kolencentrales te rekken. Dat kost dus extra brandstof en het is dus (vanuit energie efficientie bekeken) beter om niet te proberen CO2 te comprimeren tot een vloeistof. Voor het probleem van de klimaatverandering zal het misschien iets helpen maar de uiteindelijke CO2 winst (ten opzichte van een kolencentrale zonder CCS) is volgens mij nog helemaal niet duidelijk. Er is namelijk ook nogal wat apparatuur voor nodig en een pijpleiding en compressor infrastructuur om het afgevangen gas op te slaan in oude aardgasvelden (die natuurlijk niet altijd in de buurt van een kolencentrale staan).quote:Op woensdag 21 juli 2010 14:07 schreef tony_clifton- het volgende:
Dat weet ik - maar er schijnen wel proefprojecten mee te zijn in een elektriciteitscentrale in canada dacht ik.
Maar idd, 't is niet echt 't meest heldere idee...
In de chemische industriele is er al wel ervaring met kleinschalige CO2 afvang.
Ik kom net deze TED presentatie tegen over het plastic probleem in de oceanen. Nogal beschamend voor onze consumptie maatschappij....
Nou, das toch simpel, bouw een schip met een enorme stofzuiger en zuig alle zooi op.
Wees blij dat het afval zich concetreerd, kun je er iets tegen doen.
Of denk ik te simpel
Wees blij dat het afval zich concetreerd, kun je er iets tegen doen.
Of denk ik te simpel
Are you nuts??
quote:Plastic trash contaminates Pacific
A floating plastics garbage dump covering two huge areas of the Pacific Ocean stretching from the Californian coastline almost as far as Japan is expected to continue to grow and release harmful chemicals.
Christened the Great Pacific Garbage Patch by environmentalists who believe at least 100 million tons of plastic are circulating in its wind- and tidal-driven vortex, the plastic soup was first noted by Charles Moore, an oceanographer and former sailor when he sailed into a little-known patch of the ocean and found himself surrounded with plastic debris floating as far as the eye could see.
Moore has watched the development of the huge garbage dump for the last 15 years, noting its expansion and the huge amounts of detritus dumped on beaches during storms close to its path. Until recently, it was believe plastics decomposed extremely slowly, but recent research in Japan has proved that under certain marine conditions, decomposition is relatively fast, with the resultant harmful substances absorbed into the water.
Worse still, the research proved that plastic is a source of substances which dissolve easily in sea water and can easily be dispersed across thousands of miles of ocean. Many of the chemicals involved are toxic to marine life, animals and humans, according to scientists. Disruption of hormonal systems, cancer and other illnesses are known to be caused by exposure to these substances..
A study released yesterday at an American Chemical Society meeting revealed that samples of Pacific seawater already contained up to 150 parts per million of plastic decomposition-derived chemicals. With the hundreds of tons of floating plastic in the world’s largest ocean, the concentration of chemicals in seawater will inevitably increase.
Kan er ook nog wel bijquote:Russian space freighter to be dumped into Pacific Ocean
MOSCOW, Nov. 15 (Xinhua) -- Russia's Progress M-05M space freighter, after three weeks of autonomous orbital flight since undocking from the International Space Station (ISS) on Oct. 25, will plunge into the Pacific on Monday.
The cargo spacecraft had been hosting geophysical experiments that studied various plasma formations emerging from its thrusters during the autonomous mission at a lower orbit than that of the ISS, news agencies reported.
At 11:49 a.m. Moscow time (0849 GMT), engines of the spacecraft will be switched on for a slowdown movement, and the space freighter was expected to be "buried" into the Pacific Ocean some 47 minutes later, said Valery Lyndin, spokesman for the Mission Control center outside Moscow.
The spaceship was loaded with wasted equipment and garbage of over one ton from the ISS.
As the long-enduring backbone of Russian space cargo fleet, the Progress freighters are also used to correct the ISS orbit and conduct scientific experiments.
Wat wil je dan? Op land laten neerstorten met een geweldige explosie en kans op veel doden? Of wil je het laten rondcirkelen zodat je op den duur niets meer naar boven kan sturen vanwege de troep die rondhangt?quote:
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
True, maar ik betwijfel het of ze het ook echt gaan opruimen. Lijkt me niet al die onderdelen bestand zijn tegen water enzo.quote:Op maandag 15 november 2010 17:54 schreef Dagonet het volgende:
[..]
Wat wil je dan? Op land laten neerstorten met een geweldige explosie en kans op veel doden? Of wil je het laten rondcirkelen zodat je op den duur niets meer naar boven kan sturen vanwege de troep die rondhangt?
Laten ze het lekker richting Jupiter sturen ofzo, dat is toch al de afvalplaneet voor kometen enzo
Ik denk niet dat dat ding brandstof heeft om naar de maan te komen, laat staan naar Jupiter.quote:Op maandag 15 november 2010 17:59 schreef Frutsel het volgende:
[..]
True, maar ik betwijfel het of ze het ook echt gaan opruimen. Lijkt me niet al die onderdelen bestand zijn tegen water enzo.
Laten ze het lekker richting Jupiter sturen ofzo, dat is toch al de afvalplaneet voor kometen enzo
De zon is 5 keer dichterbij.
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dat is ook nog een optiequote:Op maandag 15 november 2010 18:04 schreef Dagonet het volgende:
[..]
Ik denk niet dat dat ding brandstof heeft om naar de maan te komen, laat staan naar Jupiter.
De zon is 5 keer dichterbij.
Die heeft dit weekend ook nog een komeetje opgegeten
Brandt dat ding niet gewoon grotendeels op in de dampkring dan? Of is het daar te groot voor? (heb geen idee om wat voor onderdelen het hier gaat)
buhh sick ,, en gelooof maar dat er nog veel meer dingen zijn waar wij geen benul van hebben, government is keepin us stupid
Bevind me ergens in t luchtledige, want als de vlieger niet zweeft valt die diep . ☯ ☯
Plastic soep verstikt leven in zee
AMSTERDAM - Eind jaren negentig stond de Amerikaanse kapitein Charles Moore op zijn boot middenin de Grote Oceaan en verbaasde zich over al het plastic afval in zee. Hij was daarmee de ontdekker van de zogenoemde plastic soep, enorme hopen plastic afval die ook nu nog ronddobberen in de oceanen.
In zogeheten gyres, waar het afval zich verzamelt door een gigantische cirkelvormige beweging van de zeestromen, drijven tandenborstels, visnetten en lege kratten. „Dat is echter niet het grootste probleem”, aldus journaliste Jesse Goossens, die een boek schreef over de plastic soep. „Het lastigste is dat veel plastic uiteenvalt in kleine stukjes, te klein om nog uit zee te vissen en dus ook te klein om op te ruimen.”
Hoeveel plastic precies in zee drijft is onduidelijk. Het milieubureau van de Verenigde Naties, UNEP, haalt wetenschappers aan die schatten dat het gaat om 13.000 stukken plastic per vierkante kilometer. Kapitein Moore deed onderzoek in de Grote Oceaan, waaruit bleek dat meer dan 5000 kilo plastic per vierkante kilometer in zee dobbert. De hoeveelheid zeer kleine stukjes plastic is ontelbaar, aldus Moore.
Goossens heeft met eigen ogen gezien wat voor problemen de plastic soep veroorzaakt. „Een schildpad die een plastic tas half had opgegeten en vogellijken vol met flessendoppen”, herinnert ze zich. Het plastic heeft daarnaast een verstikkende werking op het leven op de zeebodem. Ook krijgen vissen en vogels zeer kleine, giftige plasticdeeltjes binnen via hun eten en die vormen daarmee weer een bedreiging voor de mensen die deze dieren eten.
Ook laat het plastic veel gifstoffen achter in het zeewater. „De concentratie van aan plastic gerelateerde gifstoffen is voor de kust van Nederland bijvoorbeeld veel hoger dan elders in Europa”, stelt Goossens, verwijzend naar de hoge consumptie van plastic in Nederland. Wetenschappers hebben de stoffen die gebruikt worden in het productieproces van plastic al in verband gebracht met ziektes, waaronder kanker en problemen met de voortplanting.
Slechts 20 procent van de troep in zee komt van schepen. De rest komt volgens het Amerikaanse klimaatbureau NOAA via land in zee terecht. Dat kan bijvoorbeeld omdat vuilnisbelten aan een rivier of een zee zijn gelegen. Maar ook doordat een tsunami rommel vanaf het vasteland meesleurt naar zee. Op satellietbeelden is het afval te zien dat begin maart met de vloedgolf in Japan in zee terechtkwam. Het is momenteel op weg naar de gyre in de Grote Oceaan.
Daar barst het ook van de tasjes. Dat is niet zo gek, want alleen al in Europa gebruikt een mens per jaar gemiddeld vijfhonderd van deze weggooizakjes. Het duurt honderden jaren voor een tasje dat in de natuur terechtkomt, is afgebroken.
Toch is er hoop dat in de toekomst minder plastic zakjes in zee zullen ronddobberen. De Europese Commissie werkt aan een plan om het gebruik van plastic tassen terug te dringen. En dan ziet kapitein Moore in elk geval flink wat minder troep drijven als hij weer eens met zijn boot de Grote Oceaan opgaat.
Telegraaf
AMSTERDAM - Eind jaren negentig stond de Amerikaanse kapitein Charles Moore op zijn boot middenin de Grote Oceaan en verbaasde zich over al het plastic afval in zee. Hij was daarmee de ontdekker van de zogenoemde plastic soep, enorme hopen plastic afval die ook nu nog ronddobberen in de oceanen.
In zogeheten gyres, waar het afval zich verzamelt door een gigantische cirkelvormige beweging van de zeestromen, drijven tandenborstels, visnetten en lege kratten. „Dat is echter niet het grootste probleem”, aldus journaliste Jesse Goossens, die een boek schreef over de plastic soep. „Het lastigste is dat veel plastic uiteenvalt in kleine stukjes, te klein om nog uit zee te vissen en dus ook te klein om op te ruimen.”
Hoeveel plastic precies in zee drijft is onduidelijk. Het milieubureau van de Verenigde Naties, UNEP, haalt wetenschappers aan die schatten dat het gaat om 13.000 stukken plastic per vierkante kilometer. Kapitein Moore deed onderzoek in de Grote Oceaan, waaruit bleek dat meer dan 5000 kilo plastic per vierkante kilometer in zee dobbert. De hoeveelheid zeer kleine stukjes plastic is ontelbaar, aldus Moore.
Goossens heeft met eigen ogen gezien wat voor problemen de plastic soep veroorzaakt. „Een schildpad die een plastic tas half had opgegeten en vogellijken vol met flessendoppen”, herinnert ze zich. Het plastic heeft daarnaast een verstikkende werking op het leven op de zeebodem. Ook krijgen vissen en vogels zeer kleine, giftige plasticdeeltjes binnen via hun eten en die vormen daarmee weer een bedreiging voor de mensen die deze dieren eten.
Ook laat het plastic veel gifstoffen achter in het zeewater. „De concentratie van aan plastic gerelateerde gifstoffen is voor de kust van Nederland bijvoorbeeld veel hoger dan elders in Europa”, stelt Goossens, verwijzend naar de hoge consumptie van plastic in Nederland. Wetenschappers hebben de stoffen die gebruikt worden in het productieproces van plastic al in verband gebracht met ziektes, waaronder kanker en problemen met de voortplanting.
Slechts 20 procent van de troep in zee komt van schepen. De rest komt volgens het Amerikaanse klimaatbureau NOAA via land in zee terecht. Dat kan bijvoorbeeld omdat vuilnisbelten aan een rivier of een zee zijn gelegen. Maar ook doordat een tsunami rommel vanaf het vasteland meesleurt naar zee. Op satellietbeelden is het afval te zien dat begin maart met de vloedgolf in Japan in zee terechtkwam. Het is momenteel op weg naar de gyre in de Grote Oceaan.
Daar barst het ook van de tasjes. Dat is niet zo gek, want alleen al in Europa gebruikt een mens per jaar gemiddeld vijfhonderd van deze weggooizakjes. Het duurt honderden jaren voor een tasje dat in de natuur terechtkomt, is afgebroken.
Toch is er hoop dat in de toekomst minder plastic zakjes in zee zullen ronddobberen. De Europese Commissie werkt aan een plan om het gebruik van plastic tassen terug te dringen. En dan ziet kapitein Moore in elk geval flink wat minder troep drijven als hij weer eens met zijn boot de Grote Oceaan opgaat.
Telegraaf
quote:Op zondag 5 juni 2011 11:21 schreef aloa het volgende:
Plastic soep verstikt leven in zee
AMSTERDAM - Eind jaren negentig stond de Amerikaanse kapitein Charles Moore op zijn boot middenin de Grote Oceaan en verbaasde zich over al het plastic afval in zee. Hij was daarmee de ontdekker van de zogenoemde plastic soep, enorme hopen plastic afval die ook nu nog ronddobberen in de oceanen.
In zogeheten gyres, waar het afval zich verzamelt door een gigantische cirkelvormige beweging van de zeestromen, drijven tandenborstels, visnetten en lege kratten. „Dat is echter niet het grootste probleem”, aldus journaliste Jesse Goossens, die een boek schreef over de plastic soep. „Het lastigste is dat veel plastic uiteenvalt in kleine stukjes, te klein om nog uit zee te vissen en dus ook te klein om op te ruimen.”
Hoeveel plastic precies in zee drijft is onduidelijk. Het milieubureau van de Verenigde Naties, UNEP, haalt wetenschappers aan die schatten dat het gaat om 13.000 stukken plastic per vierkante kilometer. Kapitein Moore deed onderzoek in de Grote Oceaan, waaruit bleek dat meer dan 5000 kilo plastic per vierkante kilometer in zee dobbert. De hoeveelheid zeer kleine stukjes plastic is ontelbaar, aldus Moore.
Goossens heeft met eigen ogen gezien wat voor problemen de plastic soep veroorzaakt. „Een schildpad die een plastic tas half had opgegeten en vogellijken vol met flessendoppen”, herinnert ze zich. Het plastic heeft daarnaast een verstikkende werking op het leven op de zeebodem. Ook krijgen vissen en vogels zeer kleine, giftige plasticdeeltjes binnen via hun eten en die vormen daarmee weer een bedreiging voor de mensen die deze dieren eten.
Ook laat het plastic veel gifstoffen achter in het zeewater. „De concentratie van aan plastic gerelateerde gifstoffen is voor de kust van Nederland bijvoorbeeld veel hoger dan elders in Europa”, stelt Goossens, verwijzend naar de hoge consumptie van plastic in Nederland. Wetenschappers hebben de stoffen die gebruikt worden in het productieproces van plastic al in verband gebracht met ziektes, waaronder kanker en problemen met de voortplanting.
Slechts 20 procent van de troep in zee komt van schepen. De rest komt volgens het Amerikaanse klimaatbureau NOAA via land in zee terecht. Dat kan bijvoorbeeld omdat vuilnisbelten aan een rivier of een zee zijn gelegen. Maar ook doordat een tsunami rommel vanaf het vasteland meesleurt naar zee. Op satellietbeelden is het afval te zien dat begin maart met de vloedgolf in Japan in zee terechtkwam. Het is momenteel op weg naar de gyre in de Grote Oceaan.
Daar barst het ook van de tasjes. Dat is niet zo gek, want alleen al in Europa gebruikt een mens per jaar gemiddeld vijfhonderd van deze weggooizakjes. Het duurt honderden jaren voor een tasje dat in de natuur terechtkomt, is afgebroken.
Toch is er hoop dat in de toekomst minder plastic zakjes in zee zullen ronddobberen. De Europese Commissie werkt aan een plan om het gebruik van plastic tassen terug te dringen. En dan ziet kapitein Moore in elk geval flink wat minder troep drijven als hij weer eens met zijn boot de Grote Oceaan opgaat.
Telegraaf
I am happy
Ik zag het topic nog even naar boven komen in MyAT. Een tijd terug gehoord dat een nederlands bedrijf marktleider is in plastics gemaakt van polyhydroxyalkanoaten; volledig bioafbreekbare plastics.
Hopelijk dat dat snel mainstream wordt... Ik vraag mij af hoe lang 't nog zal duren...
Hopelijk dat dat snel mainstream wordt... Ik vraag mij af hoe lang 't nog zal duren...
Plastic kan oplossen/uiteenvallen waardoor je met microscopisch kleine moleculen achterblijft. Niet te stofzuigen, en evenmin onschadelijk...quote:Op maandag 2 augustus 2010 17:58 schreef whosvegas het volgende:
Nou, das toch simpel, bouw een schip met een enorme stofzuiger en zuig alle zooi op.
Wees blij dat het afval zich concetreerd, kun je er iets tegen doen.
Of denk ik te simpel
|
|
