OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
is de titel van een artikel van een nogal apart stukje leesvoer als ik het zo mag zeggen.
http://depers.republisher.modernmedia.nl/7602/default.aspx
Wat is jullie mening hierover?
Mijn mening, kinderen hebbendgrenzen nodig, daardoor voelen ze zich veilig en kunnen ze zich ontwikkelen tot zelfstandige kinderen met zelfvertrouwen.
Ik discussieer niet met mijn dochtertje van 2.5 over haren kammen, tanden poetsen en dat soort zaken, maar dat is omdat ik van mening ben dat mama's wil wet is en het gebeurd gewoon, klaar uit.
En ik moet zeggen, Demi doet het goed, in winkels loopt ze netjes achter me aan, ze dramt niet omdat ze weet dat het toch niks uithaalt en ze zegt netjes dank je en alsjeblieft, heeft ee hand als we ergens binnenkomen en zegt daag als we weggaan.
Uiteraard heeft ze ook haar streken, maar dat hoort erbij, dat heeft ieder kind.
http://depers.republisher.modernmedia.nl/7602/default.aspx
Wat is jullie mening hierover?
Mijn mening, kinderen hebbendgrenzen nodig, daardoor voelen ze zich veilig en kunnen ze zich ontwikkelen tot zelfstandige kinderen met zelfvertrouwen.
Ik discussieer niet met mijn dochtertje van 2.5 over haren kammen, tanden poetsen en dat soort zaken, maar dat is omdat ik van mening ben dat mama's wil wet is en het gebeurd gewoon, klaar uit.
En ik moet zeggen, Demi doet het goed, in winkels loopt ze netjes achter me aan, ze dramt niet omdat ze weet dat het toch niks uithaalt en ze zegt netjes dank je en alsjeblieft, heeft ee hand als we ergens binnenkomen en zegt daag als we weggaan.
Uiteraard heeft ze ook haar streken, maar dat hoort erbij, dat heeft ieder kind.
Ja, dat viel mij inderdaad ook op, vreemde opmerking.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 13:28 schreef Buschetta het volgende:
opvoedkundigen die dingen zeggen als
[..]
Ik ben broccoli en ik wil naar mijn vriendje worst die in je buik zit... 
Sorry, maar ik geloof hier niet in.
Natuurlijk kun je best eens toegeven als je kind niet naar bed wil, als dat eens in de 3 maanden voor zou komen is dat ook geen probleem, maar je moet toch ergens grenzen stellen om ervoor te zorgen dat het maar eens in de 3 maanden voor komt...
Overigens, over het stuk 'begrip tonen', natuurlijk is dat belangrijk en dat lijkt me ook wel idd heel positief werken, maar begrip tonen is niet hetzelfde als 'zijn zin geven' in mijn ogen.
Sorry, maar ik geloof hier niet in.
Natuurlijk kun je best eens toegeven als je kind niet naar bed wil, als dat eens in de 3 maanden voor zou komen is dat ook geen probleem, maar je moet toch ergens grenzen stellen om ervoor te zorgen dat het maar eens in de 3 maanden voor komt...
Overigens, over het stuk 'begrip tonen', natuurlijk is dat belangrijk en dat lijkt me ook wel idd heel positief werken, maar begrip tonen is niet hetzelfde als 'zijn zin geven' in mijn ogen.
***
Toch ook wel fijn dat er twee verschillende dingen op 1 hoop gegooid worden.
1. gewoon maar alles accepteren wat je kind wilt => niet mee eens
2. de gevoelens van je kind erkennen => wel mee eens
mijn idee is: "ik zie dat je boos bent, daar heb je alle recht toe, maar dat doet niets af aan het feit dat je nu toch echt even je haren moet kammen/bordje leeg eten/tanden poetsen/vul maar in."
en idd, die "stop die vla maar in je reet" fijn niveau heeft die persoon dan
1. gewoon maar alles accepteren wat je kind wilt => niet mee eens
2. de gevoelens van je kind erkennen => wel mee eens
mijn idee is: "ik zie dat je boos bent, daar heb je alle recht toe, maar dat doet niets af aan het feit dat je nu toch echt even je haren moet kammen/bordje leeg eten/tanden poetsen/vul maar in."
en idd, die "stop die vla maar in je reet" fijn niveau heeft die persoon dan
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Hmmm, ik zie er wel een kern van waarheid in hoor, dat niet boos worden als zij boos worden, maar het gevoel erkennen en ze het gereedschap geven om er goed mee om te gaan, of bepaalde regels eens van een afstandje bekijken en laten vallen, best. Maar om nu maar alle regels uit het raam te gooien en je kind lekker te laten doen waar het zin in heeft? ECHT niet... Dan loop je straks in de supermarkt met je kind die alles wat hij lekker vindt maar uti de schappen in je karretje mikt, en alles wat hij niet lekker vindst eruit, voetbal speelt tussen de winkelende massa en vooral niet mee naar huis wil voordat het 4 ijsjes en een patatje met op heeft...
Doe mij dan maar lekker mij overgedisciplineerde maar duidelijk wel contente Lucas
Doe mij dan maar lekker mij overgedisciplineerde maar duidelijk wel contente Lucas
Dat voegde ik dus idd net ook aan mijn reactie toe.
Ik zie het idd precies zoals jij Davinia, 2 dingen.
***
idd BE, Demi mag met verjaardagen enzo ook wat later naar bed als ze dat wil, maar dat is maar een aantal keer per jaar, geen probleem, maar als ik die kleine meid haar gang liet gaan de hele dag dan ging het niet goed, ze is echt een ondernemende meid die grenzen nodig heeft, ook voor haar eigen bestwil.
Ik merk het als ze bij opa en oma is geweest, die hebben minder regels en grenzen en ze is dan veel baldadiger dan thuis.
Ik merk het als ze bij opa en oma is geweest, die hebben minder regels en grenzen en ze is dan veel baldadiger dan thuis.
Dat is zeker waar, maar zijn idd 2 heel verschillende dingenquote:Op vrijdag 8 februari 2008 13:38 schreef DaviniaHR het volgende:
Toch ook wel fijn dat er twee verschillende dingen op 1 hoop gegooid worden.
1. gewoon maar alles accepteren wat je kind wilt => niet mee eens
2. de gevoelens van je kind erkennen => wel mee eens
mijn idee is: "ik zie dat je boos bent, daar heb je alle recht toe, maar dat doet niets af aan het feit dat je nu toch echt even je haren moet kammen/bordje leeg eten/tanden poetsen/vul maar in."
en idd, die "stop die vla maar in je reet" fijn niveau heeft die persoon dan
Een jaar of drie geleden heb ik eens op een ouderavond van het kdv kennisgemaakt met de Gordon-theorie. Maar ik geloof dat deze meneer van Abshoven iets te ver is doorgeschoten (of degene die bij ons was, was flink gematigd door haar ervaringen in de praktijk )
Bij ons kwamen er dus heel veel praktijk-gevalletjes op tafel, en de "leidster" moest op heel veel dingen idd toegeven dat 'moeders wil dan toch wel wet is'. En dat kinderen heel snel een loopje met je nemen als je op sommige punten een klein beetje toe gaat geven.
En persoonlijke verzorging verwaarlozen (geen haren kammen en niet tanden poetsen) omdat je kind dat niet wilt... Dat gaat me echt te ver. Volgende week willen ze niet meer wassen.. dan maar gewoon laten vervuilen ofzo?
)Bij ons kwamen er dus heel veel praktijk-gevalletjes op tafel, en de "leidster" moest op heel veel dingen idd toegeven dat 'moeders wil dan toch wel wet is'. En dat kinderen heel snel een loopje met je nemen als je op sommige punten een klein beetje toe gaat geven.
En persoonlijke verzorging verwaarlozen (geen haren kammen en niet tanden poetsen) omdat je kind dat niet wilt... Dat gaat me echt te ver. Volgende week willen ze niet meer wassen.. dan maar gewoon laten vervuilen ofzo?
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Hier worden haren gekamd omdat het er anders niet uitziet. En dat vertelde ik ook. Wilde ze toch niet? Oke gaan wij lekker naar opa en oma en dan gaan die vragen waarom de haren niet zijn gekamd.
Dat doen ze maar een keer en een volgende keer laten ze zich de haren wel kammen.
Je wil je boterrhammetje niet opeten? Oke, maar dan ook geen koekje. Wij wel, want wij hebben ons bordje leeg. (hier mochten ze altijd zelf bepalen hoeveel ze aten met een ondergrens van 1 snee brood, of 1 aardappel (lepel rijst) 2 lepels groente en een klein stukje vlees. Minimaal voor opgroeiende kinderen.)
Bijzondere situaties daargelaten.
Hier geldt niet de regel 'moeders wil is wet' maar er werd altijd verteld waarom we iets op een bepaalde manier wilde. De ervaring in de loop der jaren met vriendjes/vriendinnetjes was dat die zeiden dat ze het altijd wel prettig vonden om te weten waarom wij iets wel of niet vonden. Toen de kinderen ouder werden wisten ze hun verzoeken te motiveren waardoor wij vaker overstag gingen.
Wij vinden dat hoe oud (jong ) je kind ook is het is een mens en daar heb je respect voor. Echter kleine kinderen vertrouwen 100% op jouw dat jij het goed doet. Naarmate ze ouder worden hebben ze je
minder nodig en kun je meer afgaan op hun verstand. En hoe dat zich ontwikkeld heeft dat heb je ervaren doordat ze kunnen motiveren hoe ze tegen dingen aan kijken.
Mijn motto is altijd geweest: KInderen zijn niet van jouw, je hebt ze te leen!
Stop die vla maar in je reet?
Dat doen ze maar een keer en een volgende keer laten ze zich de haren wel kammen.
Je wil je boterrhammetje niet opeten? Oke, maar dan ook geen koekje. Wij wel, want wij hebben ons bordje leeg. (hier mochten ze altijd zelf bepalen hoeveel ze aten met een ondergrens van 1 snee brood, of 1 aardappel (lepel rijst) 2 lepels groente en een klein stukje vlees. Minimaal voor opgroeiende kinderen.)
Bijzondere situaties daargelaten.
Hier geldt niet de regel 'moeders wil is wet' maar er werd altijd verteld waarom we iets op een bepaalde manier wilde. De ervaring in de loop der jaren met vriendjes/vriendinnetjes was dat die zeiden dat ze het altijd wel prettig vonden om te weten waarom wij iets wel of niet vonden. Toen de kinderen ouder werden wisten ze hun verzoeken te motiveren waardoor wij vaker overstag gingen.
Wij vinden dat hoe oud (jong ) je kind ook is het is een mens en daar heb je respect voor. Echter kleine kinderen vertrouwen 100% op jouw dat jij het goed doet. Naarmate ze ouder worden hebben ze je
minder nodig en kun je meer afgaan op hun verstand. En hoe dat zich ontwikkeld heeft dat heb je ervaren doordat ze kunnen motiveren hoe ze tegen dingen aan kijken.
Mijn motto is altijd geweest: KInderen zijn niet van jouw, je hebt ze te leen!
Stop die vla maar in je reet?
Inspiratieloos!
Nooit meer een schoon shirt aan omdat die ene toevallig favoriet is
Mijn moeder heeft die Gordoncursus jaren geleden ook gedaan en ik heb het lesmateriaal nog in huis. Stat nergens in dat je al je regels maar uit het raam moet gooien, gaat vooral om de gevoelens van een kind erkennen en ze laten zien hoe je daar netjes mee omgaat. Dus geen deuren smijten en mensen slaan als je boos bent, maar zeggen dat je boos bent en dan of iets anders gaan doen om af te koelen, of het er gewoon over hebben.
Mijn moeder heeft die Gordoncursus jaren geleden ook gedaan en ik heb het lesmateriaal nog in huis. Stat nergens in dat je al je regels maar uit het raam moet gooien, gaat vooral om de gevoelens van een kind erkennen en ze laten zien hoe je daar netjes mee omgaat. Dus geen deuren smijten en mensen slaan als je boos bent, maar zeggen dat je boos bent en dan of iets anders gaan doen om af te koelen, of het er gewoon over hebben.
uiteraard leg ik ook uit aan Demi waarom iets niet kan of juist wel moet, maar met "moeders wil is wet"bedoel ik dat er uiteindelijk toch gebeurd wat ik (en ook mijn man) willen dat er gebeurd.
Persoonlijk hygiene moet gewoon gebeuren, klaar, geen discussie over mogenlijk, meestal zeg ik dan op een grappige manier "ieuw bah, je voetje stinkt, vies hoor!!"en dan ligt ze zo in een deuk dat ze wassen niet eens meer erg vind en vooral als ik daarna zeg "ohh, jouw voetje ruikt lekker zeg!"
Zo kan je op een speelse manier heel veel voor elkaar krijgen, geen discussie of tranen nodig.
Persoonlijk hygiene moet gewoon gebeuren, klaar, geen discussie over mogenlijk, meestal zeg ik dan op een grappige manier "ieuw bah, je voetje stinkt, vies hoor!!"en dan ligt ze zo in een deuk dat ze wassen niet eens meer erg vind en vooral als ik daarna zeg "ohh, jouw voetje ruikt lekker zeg!"
Zo kan je op een speelse manier heel veel voor elkaar krijgen, geen discussie of tranen nodig.
Overigens zit er bij Demi i n de klas een jongetje waarvan de ouders persoonlijke hygiene ook niet zo belangrijk vinden denk ik, aangezien het ventje regelmatig vlassige vette haren en vieze kleren heeft en nog erger, hij stink echt.
Met als gevolg dat andere kindjes toch niet graag bij hem in de buurt spelen, dat vind ik zielig voor het ventje en die zou dan ook echt tegen zijn eigen beschermd moeten worden en iedere dag onder de douche of in bad moeten worden gezet.
Met als gevolg dat andere kindjes toch niet graag bij hem in de buurt spelen, dat vind ik zielig voor het ventje en die zou dan ook echt tegen zijn eigen beschermd moeten worden en iedere dag onder de douche of in bad moeten worden gezet.
verkapt 'kijk-mij-is-een-goede-moeder-zijn'
alles wat ze nu niet doet maakt ze goed in dr pubertijd
alles wat ze nu niet doet maakt ze goed in dr pubertijd
Out! out! flapoor your father! | DaFan's moeder
Ah, uiteraard mag je als ouder niet trots zijn als je het goed doet of als je kind het goed doet, dat is natuurlijk absurd...quote:Op vrijdag 8 februari 2008 14:03 schreef _GdR_ het volgende:
verkapt 'kijk-mij-is-een-goede-moeder-zijn'
alles wat ze nu niet doet maakt ze goed in dr pubertijd
Maar ach, als ze op mij lijkt dan komt mijn tijd idd nog wel, ik was namenlijk een onuitstaanbare puber en ze lijkt heel erg op mij maar voor nu geniet ik van mijn meisje en ik denk dat het een heel eind aanleg is maar zeker ook opvoeding.
ik zou er een topic over openen op fokquote:Op vrijdag 8 februari 2008 14:06 schreef KD-fotografie het volgende:
[..]
Ah, uiteraard mag je als ouder niet trots zijn als je het goed doet of als je kind het goed doet, dat is natuurlijk absurd...
Maar ach, als ze op mij lijkt dan komt mijn tijd idd nog wel, ik was namenlijk een onuitstaanbare puber en ze lijkt heel erg op mij maar voor nu geniet ik van mijn meisje en ik denk dat het een heel eind aanleg is maar zeker ook opvoeding.
Out! out! flapoor your father! | DaFan's moeder
Waarom, ik heb dit topic toch al?quote:Op vrijdag 8 februari 2008 14:11 schreef _GdR_ het volgende:
[..]
ik zou er een topic over openen op fok
ja met een kansloos nieuwsbericht die niemand leest om vervolgens te zeggen dat er een ventje uit de klas stink etc.
ga lekker de vaat wassen ofzo.
doei
ga lekker de vaat wassen ofzo.
doei
Out! out! flapoor your father! | DaFan's moeder
Ik kan me niet voorstellen dat kinderen geen grenzen nodig hebben. Ik merk dat nu al bij Damian (bijna 1) dat hij zijn grenzen aan het uittesten is. En ik denk ook als je ze te vaak hun zin geeft, wat betreft tandenpoetsen, haren kammen, naar bed gaan en dat soort dingen dat dat wel degelijk een probleem kunnen worden. Ik vind in dit geval wel, moeders wil is wet en dan bedoel ik niet dat je daar altijd even streng mee moet zijn.
Ik vind het sowieso een raar bericht. Dingen als: als mijn zoon boos werd, werd ik het ook. Dat ligt meer aan jezelf dan aan de zogenaamde ouderwetse manier van opvoeden.
Het lijkt mij niet meer dan normaal dat je er op een fatsoenlijke manier over probeert te praten, dingen probeert uit te leggen.
En het bordje leegeten hoeft niet, maar dan wel een raar verhaal over broccoli op gaan hangen. Wil je dan niet net zo goed dat je kind zijn bord leeg eet? Je probeert het alleen op een wat andere manier. En straffen hoeft inderdaad niet als je het kind toch maar zijn gang laat gaan.
Ik vind het sowieso een raar bericht. Dingen als: als mijn zoon boos werd, werd ik het ook. Dat ligt meer aan jezelf dan aan de zogenaamde ouderwetse manier van opvoeden.
Het lijkt mij niet meer dan normaal dat je er op een fatsoenlijke manier over probeert te praten, dingen probeert uit te leggen.
En het bordje leegeten hoeft niet, maar dan wel een raar verhaal over broccoli op gaan hangen. Wil je dan niet net zo goed dat je kind zijn bord leeg eet? Je probeert het alleen op een wat andere manier. En straffen hoeft inderdaad niet als je het kind toch maar zijn gang laat gaan.
En als je dan ineens WEL gaat straffen omdat je een rothumeur hebt en volgens de cursus mag dat een keer per maand best, is het kind natuurlijk helemaaaal de kluts kwijt...quote:Op vrijdag 8 februari 2008 14:38 schreef appelsap het volgende: En straffen hoeft inderdaad niet als je het kind toch maar zijn gang laat gaan.
haha, heb ik in een vorig leven jou iets misdaan ofzo? was jij zo'n kindje dat stinkt? Doe toch normaal.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 14:21 schreef _GdR_ het volgende:
ja met een kansloos nieuwsbericht die niemand leest om vervolgens te zeggen dat er een ventje uit de klas stink etc.
ga lekker de vaat wassen ofzo.
doei
En 'ja, er zijn echt mensen die lezen, eng he?
Ik vond het zelf altijd wel prettig dat er regels waren. Een schoolvriendinnetje van me mocht álles en ook al leek dat toen heel gaaf, nu vraag ik me af of die ouders wel om dat kind gaven. Je kreeg iig niet de indruk alsof het ze iets kon schelen wat dochterlief uitvrat.
Het zou mooi worden; een kind van 6 dat wel even kan bepalen of het naar bed wil of niet.
Het heeft helemaal niks te willen, het heeft te luisteren.
Het heeft helemaal niks te willen, het heeft te luisteren.
Beetje een vreemd artikel, en zit nogal een breed gebied tussen je kind je wil opleggen en de daaruitvoorkomende machteloosheid, frustratie en de strijd, of je kind zelf de grenzen laten stellen.
Het kan voor een kind behoorlijk onzeker aanvoelen als het zelf de grenzen mag bepalen en daarin geen goede leidraad van een ouder krijgt.
Structuur en stabiliteit is belangerijk voor een kind om zich veilig te voelen.
Je wil opleggen gaat er bij mij ook niet in, want soms hebben ouders gewoon niet altijd in alles gelijk. Alleen overleggen met je kind lijkt me dan geen goede optie, want dan leg je een deel van de verantwoordelijkheid bij je kind, waar het nog niet aan toe is.
Beetje een kwestie van de gulden middenweg zoeken.
Belangrijke is dat je als ouder hoop te vertrouwen op je eigen kennis en ervaring en vandaaruit je kind op een goede manier kunt begeleiden naar volwassenheid en zelfstandigheid.
Het kan voor een kind behoorlijk onzeker aanvoelen als het zelf de grenzen mag bepalen en daarin geen goede leidraad van een ouder krijgt.
Structuur en stabiliteit is belangerijk voor een kind om zich veilig te voelen.
Je wil opleggen gaat er bij mij ook niet in, want soms hebben ouders gewoon niet altijd in alles gelijk. Alleen overleggen met je kind lijkt me dan geen goede optie, want dan leg je een deel van de verantwoordelijkheid bij je kind, waar het nog niet aan toe is.
Beetje een kwestie van de gulden middenweg zoeken.
Belangrijke is dat je als ouder hoop te vertrouwen op je eigen kennis en ervaring en vandaaruit je kind op een goede manier kunt begeleiden naar volwassenheid en zelfstandigheid.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
quote:Op vrijdag 8 februari 2008 13:28 schreef Buschetta het volgende:
opvoedkundigen die dingen zeggen als
[..]
Bronquote:Het is evident dat het gemakkelijk is om de intenties van de boodschappers in twijfel te trekken. Of te zeggen dat ik in de jaren 70 ben blijven steken. Ik zou dat ook kunnen doen, maar wat schieten we daar mee op?
De titel heb ik ook niet verzonnen, en dat van die vla is niet een citaat van mij. Wat wel van belang is dat kinderen mensen zijn en geen dieren of werknemers of soldaten in een leger. Als je wel zo met je kinderen wil omgaan, moet je dat zelf weten. Je loopt dan wel het risico dat ze dat gedrag kopiëren (bijv naar vriendjes, klasgenoten, collega's later, en vast naar jou als ouder ook).
'Leading by example' heeft niets met de jaren '70 te maken, maar is nu eenmaal een oergegeven. Als je autoritair wil opvoeden, zal je kind ook dát als rolmodel zien, dus ook neigen naar een autoritaire manier van omgang met anderen.
Met straffen kun je op de korte termijn successen boeken, maar dan dien je wel de angst voor die straffen in stand te houden, met alle nadelige gevolgen op de lange(re) termijn van dien.
Jan Dirk van Abshoven
Gordon Training Amsterdam
Ik zoek zelf een beetje een gulden middenweg tussen straffen/verbieden en overleg
En BE, wij spelen hier wel eens dat de vork eten in monden wil verstoppen
Maar dat heeft Lucas gewoon zelf bedacht en daar maak ik soms even gebruik van om wat groenten bij hem binnen te krijgen
Ik neig meer naar de gordon theorie dan naar straffen e.d. Nou ja, neigen.... Ik doe niet aan straffen. Ik zeg niet dat het nooit nodig zal zijn, maar ik probeer het te voorkomen. En tot nu toe lukt dat goed.
En dat wil niet zeggen dat mijn dochter altijd haar zin krijgt, of dat ze een onopgevoed nest is. Ze is juist heel vrolijk, vrij en beleefd.
De toon van het artikel is wellicht wat overdreven, maar de strekking kan ik helemaal mee instemmen.
En dat wil niet zeggen dat mijn dochter altijd haar zin krijgt, of dat ze een onopgevoed nest is. Ze is juist heel vrolijk, vrij en beleefd.
De toon van het artikel is wellicht wat overdreven, maar de strekking kan ik helemaal mee instemmen.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ik ken mensen die hun kinderen volgens de theorie van Gordon opvoeden. Geen nee zeggen, maar alles uitleggen. die kinderen zijn echt keien in debatteren... 
Maar op de een of andere manier worden die kinderen veel korter gehouden en in een keurslijf geperst dan bij ons. Geen tv, geen snoep, geen koek, geen suiker en 15 minuten computertijd per dag. Tja, lekker veel zelf te beslissen als kind...
Wel vind ik de basis van Gordon erg goed. Respect voor andere mensen, ook al zijn ze 3. Ik leg dus wel uit wáárom ik wil dat ze tandenpoetsen, haren kammen, douchen. En omdat ze dat begrijpen is er ook geen strijd meer over. Én dat is wel errug lekker hoor. Nog zo'n voorbeeld. Hier wel ook computertijd. doordeweek een half uur. Zelf naar eigen inzicht te besteden. Eerder hield ik de grens van 5 uur aan. éérst buiten spelen. Het rare was dat ze dan maar wat omhingen, wachten tot de computertijd inging. Nu ze zelf mogen beslissen is dat helemaal weg en spelen ze voor de rest ook veel fijner. En leren ze dat uitstellen soms ook zo gek niet is. Raar om het kind dat altijd wel wil computeren ineens te horen zeggen dat het mooi weer is en er veel kinderen in de speeltuin zijn. Ik ga straks wel.
Cool!
Maar op de een of andere manier worden die kinderen veel korter gehouden en in een keurslijf geperst dan bij ons. Geen tv, geen snoep, geen koek, geen suiker en 15 minuten computertijd per dag. Tja, lekker veel zelf te beslissen als kind...
Wel vind ik de basis van Gordon erg goed. Respect voor andere mensen, ook al zijn ze 3. Ik leg dus wel uit wáárom ik wil dat ze tandenpoetsen, haren kammen, douchen. En omdat ze dat begrijpen is er ook geen strijd meer over. Én dat is wel errug lekker hoor. Nog zo'n voorbeeld. Hier wel ook computertijd. doordeweek een half uur. Zelf naar eigen inzicht te besteden. Eerder hield ik de grens van 5 uur aan. éérst buiten spelen. Het rare was dat ze dan maar wat omhingen, wachten tot de computertijd inging. Nu ze zelf mogen beslissen is dat helemaal weg en spelen ze voor de rest ook veel fijner. En leren ze dat uitstellen soms ook zo gek niet is. Raar om het kind dat altijd wel wil computeren ineens te horen zeggen dat het mooi weer is en er veel kinderen in de speeltuin zijn. Ik ga straks wel.
Cool!
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Het is een kind hoor, geen slaaf.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 15:40 schreef Scorpie het volgende:
Het zou mooi worden; een kind van 6 dat wel even kan bepalen of het naar bed wil of niet.
Het heeft helemaal niks te willen, het heeft te luisteren.
Ik was als 7 jarige ook met geen stok naar bed te krijgen. Mijn ouders waren dat zo zat dat ze me lieten opblijven zo lang ik wilde
Dag 1 was dat zeker 11 uur, voor ik omviel, dag 2 10 uur...en na dag drie riep ik na het eten doei en ging ik zelf naar boven.
De lol van het breken van de regels was er toen wel aardig vanaf.
Bovendien zat mijn vader mij wakker te houden om me te jennen en ik werd daar heel knorrig van.
Ik begreep toen echt dat ik dus om die reden op tijd naar bed moest.
Na alle reacties hier gelezen te hebben durf ik bijna niet te zeggen dat het hier ongeveer zo gaat
Ik heb gemerkt dat ik max niet kan dwingen en dat wil ik ook helemaal niet. als hij geen schone luier wil, dan zeg ik: oke dan niet. geef maar aan wanneer je het wel wil, je voelt het vanzelf.
Als hij zn haren niet wil kammen zeg ik: oke dan niet. en haal ik er 5 mins later een natte washand doorheen en schud ik het door elkaar en dan droogt het ook wel goed op.
Als hij iets niet wil wat eigenlijk wel moet, probeer ik het met een spelletje of iets leuks op te lossen. dat lukt eigenlijk bijna nooit
De gordon methode houdt eigenlijk het meest in: geef een ik-boodschap, en geen jij-boodschap. stom dat er in dit artikel maar 1 voorbeeld van staat. Leg het 'probleem' bij jezelf. (het is namelijk ook bijna altijd jou eigen probleem)
Dingen als een 'beloningsbord' en een strafkrukje vind ik vreselijk. ik denk ook dat dat de reden is dat het bij mijn kind waarschijnlijk ook nooit gaat werken. omdat ik er zelf niet achter sta.
Overleggen gaat op deze leeftijd nog niet zo goed. Uitleggen en vertellen wel, dat is een goed begin.
Ik vermijd machtsgebruik, omdat ik graag wederzijds respect wil.
Ik heb zelf ook wel eens geen zin in wat dan ook. dus ik respecteer mijn kind als hij dat heeft.
Ik heb gemerkt dat ik max niet kan dwingen en dat wil ik ook helemaal niet. als hij geen schone luier wil, dan zeg ik: oke dan niet. geef maar aan wanneer je het wel wil, je voelt het vanzelf.
Als hij zn haren niet wil kammen zeg ik: oke dan niet. en haal ik er 5 mins later een natte washand doorheen en schud ik het door elkaar en dan droogt het ook wel goed op.
Als hij iets niet wil wat eigenlijk wel moet, probeer ik het met een spelletje of iets leuks op te lossen. dat lukt eigenlijk bijna nooit
De gordon methode houdt eigenlijk het meest in: geef een ik-boodschap, en geen jij-boodschap. stom dat er in dit artikel maar 1 voorbeeld van staat. Leg het 'probleem' bij jezelf. (het is namelijk ook bijna altijd jou eigen probleem)
Dingen als een 'beloningsbord' en een strafkrukje vind ik vreselijk. ik denk ook dat dat de reden is dat het bij mijn kind waarschijnlijk ook nooit gaat werken. omdat ik er zelf niet achter sta.
Overleggen gaat op deze leeftijd nog niet zo goed. Uitleggen en vertellen wel, dat is een goed begin.
Ik vermijd machtsgebruik, omdat ik graag wederzijds respect wil.
Ik heb zelf ook wel eens geen zin in wat dan ook. dus ik respecteer mijn kind als hij dat heeft.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
bedtijd? je gaat toch pas slapen als je moe bent?
En dat gebeurt hier ook. heel simpel, nooit gezeur, gehuil of gemiep.
En nu we naar de peuterspeelzaal gaan, moet ik hem wel eens wakkermaken 's ochtends ja.. maarja over een tijdje leert hij daarvan.
En dat gebeurt hier ook. heel simpel, nooit gezeur, gehuil of gemiep.
En nu we naar de peuterspeelzaal gaan, moet ik hem wel eens wakkermaken 's ochtends ja.. maarja over een tijdje leert hij daarvan.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik hoop dat ik later ook zo ongedwongen met mijn kids om kan gaan. Ik ben helaas voor de helft verpest door mijn moeder , de militair. Tegenover mijn vader de anarchist.
Waarschijnlijk ben ik dus al geconditioneerd
Al dat belonen/straffen/dwingen/voorkauwen en uitkotsen lijkt me zo vreselijk vermoeiend.
Hoe was je eigen opvoeding Pinquit?
Waarschijnlijk ben ik dus al geconditioneerd
Al dat belonen/straffen/dwingen/voorkauwen en uitkotsen lijkt me zo vreselijk vermoeiend.
Hoe was je eigen opvoeding Pinquit?
Dat hebben mijn ouders vroeger ook geprobeerd, met als resultaat dat ik voortaan veel later naar bed mocht, omdat ik gewoon echt heel weinig slaap nodig bleek te hebben. De eerste avond zat ik nog klaarwakker op de bank en zijn mijn ouders naar bed gegaan.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 18:34 schreef SHE het volgende:
[..]
Het is een kind hoor, geen slaaf.
Ik was als 7 jarige ook met geen stok naar bed te krijgen. Mijn ouders waren dat zo zat dat ze me lieten opblijven zo lang ik wilde
Dag 1 was dat zeker 11 uur, voor ik omviel, dag 2 10 uur...en na dag drie riep ik na het eten doei en ging ik zelf naar boven.
De lol van het breken van de regels was er toen wel aardig vanaf.
Bovendien zat mijn vader mij wakker te houden om me te jennen en ik werd daar heel knorrig van.
Ik begreep toen echt dat ik dus om die reden op tijd naar bed moest.
Maar goed, dat houd geen kind langer dan een paar dagen vol, dus het is mij altijd een raadsel waarom ouders daar zo moeilijk over doen. Laat een kind dat nou zelf ondervinden...
Als mijn neefje van 9 (nu net 10) bij ons is mag hij opblijven zolang hij wil, en hij kan prima inschatten wanneer hij naar bed moet.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
De voorbeelden die je noemt zijn een kwestie van pick your battles. Maar wat als je kind vertikt zijn gordel om te doen/laten in de auto? Gedurende langere tijd niet naar school wil? Vind je dan ook dat ze het zelf maar moeten ondervinden?quote:Op vrijdag 8 februari 2008 20:12 schreef pinquit het volgende:
*Knip heel verhaal*
Ik heb zelf ook wel eens geen zin in wat dan ook. dus ik respecteer mijn kind als hij dat heeft.
Ik heb vaak genoeg ergens geen zin in maar sommige dingen moeten nu eenmaal, dat moet een kind ook leren respecteren. Ik zet voor mezelf een beloning ertegenover, dus waarom voor mijn kind niet?
Naja...ik doe nog steeds mijn gordel niet om..en soms spijbel ik van mijn werk.
Dus wat dat betreft.
Ik doe niet aan beloningen voor mezelf, ik zie mezelf niet als hond.
Dus wat dat betreft.
Ik doe niet aan beloningen voor mezelf, ik zie mezelf niet als hond.
hoe kan dat, een militair en een anarchist bij elkaarquote:Op vrijdag 8 februari 2008 20:19 schreef SHE het volgende:
Ik hoop dat ik later ook zo ongedwongen met mijn kids om kan gaan. Ik ben helaas voor de helft verpest door mijn moeder , de militair. Tegenover mijn vader de anarchist.
Waarschijnlijk ben ik dus al geconditioneerd
Al dat belonen/straffen/dwingen/voorkauwen en uitkotsen lijkt me zo vreselijk vermoeiend.
Hoe was je eigen opvoeding Pinquit?
Mijn eigen opvoeding was ongeveer hetzelfde als degene die bij max 'gebruik'.
Maar bij mijn eigen moeder daarentegen was het heel anders. natuurlijk ook een stuk verder in de geschiedenis, maar mijn moeder heeft ongeveer het tegenovergestelde bij ons gedaan dan hoe ze zelf opgevoed werd.
dus het kan wel hoor
als je het maar hard genoeg wil.trouwens, over die grenzen. Natuurlijk heeft een kind grenzen nodig. Die bestaan hier bijvoorbeeld uit; niet slaan, geen andere mensen pijn doen in het algemeen. niet gooien met spullen; geen spullen kapot maken in het algemeen.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
ohja, dat was ik vergeten op te schrijven.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 20:41 schreef FoN het volgende:
[..]
De voorbeelden die je noemt zijn een kwestie van pick your battles. Maar wat als je kind vertikt zijn gordel om te doen/laten in de auto? Gedurende langere tijd niet naar school wil? Vind je dan ook dat ze het zelf maar moeten ondervinden?
Ik heb vaak genoeg ergens geen zin in maar sommige dingen moeten nu eenmaal, dat moet een kind ook leren respecteren. Ik zet voor mezelf een beloning ertegenover, dus waarom voor mijn kind niet?
Sommige dingen moeten inderdaad.
Maar dat zijn dan dingen die een logische reden hebben. om even op je voorbeelden in te gaangordel in de auto, dat moet. volgens de wet, en voor je bescherming. maar als ie dat écht vertikt, dan gaan we op de fiets.
langere tijd niet naar school willen moet een hele goede reden hebben. Als een kind niet naar school wil is er iets aan de hand, op school of met je kind. En dat MOET je respecteren. dat zal ik dan dus ook nooit dwingen.
Sommige dingen moeten nu eenmaal. een kind moet dat leren. als je werkt om je brood te verdienen, dán MOET je. maar dan ben je al volwassen. dan snap je dat.
Een kind moet leren dat dingen moeten. daar hebben ze gelukkig een heel kinderleven voor!!
dat vind ik dan he
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Demi gaat altijd tussen 20.00 en 20.30 naar bed, dit heeft ze ook nodig om aan voldoende nachtrust te komen en darnaast vind ik dat regelmaat goed is voor jonge kinderen.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 20:13 schreef pinquit het volgende:
bedtijd? je gaat toch pas slapen als je moe bent?
En dat gebeurt hier ook. heel simpel, nooit gezeur, gehuil of gemiep.
En nu we naar de peuterspeelzaal gaan, moet ik hem wel eens wakkermaken 's ochtends ja.. maarja over een tijdje leert hij daarvan.
Mijn nichtje van 3 mag ook zelf weten waneer ze naar bed gaat, met als gevolg dat ze regelmatig pas om 23.00 uur op de bank in slaap valt en ze dan op bed wordt gelegd, de volgende dag is ze niet te genieten.
Het klinkt allemaal leuk dat niks dwingen maar vraag me af hoe dat dan gaat als ze ineens in de volwassen wereld treden waar wel degelijk dingen worden verwacht van je.
Als ik zomaar klanten laat staan heb ik snel geen werk meer en geen centen met als gevolg geen eten, tja, is dat iets wat je wilt dat ze aan den lijve ondervinden?
Natuurlijk heeft een kind regelmaat nodig. Uberhaupt veronderstellen dat een kind in staat is zelf te beslissen wat goed voor 'm is. .
Wederzijds respect, gelul. Een ouder staat NOOIT op gelijke voet, er is altijd een machtsverhouding. Al was het maar om de dood eenvoudige reden dat een kind met alles wat hij heeft volledig afhankelijk is van minimaal 1 ouder. Als dát geen machtsverhouding is weet ik het ook niet meer.
.Wederzijds respect, gelul. Een ouder staat NOOIT op gelijke voet, er is altijd een machtsverhouding. Al was het maar om de dood eenvoudige reden dat een kind met alles wat hij heeft volledig afhankelijk is van minimaal 1 ouder. Als dát geen machtsverhouding is weet ik het ook niet meer.
Inderdaad, veel dingen kunnen kinderen zelf niet beslissen, dat is iets wat je als ouder/verzorger ze moet leren en in moet begeleiden.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 21:24 schreef Swetsenegger het volgende:
Natuurlijk heeft een kind regelmaat nodig. Uberhaupt veronderstellen dat een kind in staat is zelf te beslissen wat goed voor 'm is.
Wederzijds respect, gelul. Een ouder staat NOOIT op gelijke voet, er is altijd een machtsverhouding. Al was het maar om de dood eenvoudige reden dat een kind met alles wat hij heeft volledig afhankelijk is van minimaal 1 ouder. Als dát geen machtsverhouding is weet ik het ook niet meer.
Kinderen kunnen best iedere dag vet eten en snoep eten, kan je zeggen, dat is hun eigen keuze en dat moet je respecteren, maar dan zijn ze 14 en ze zodanig overgewicht hebben dat hun hart het niet aankan en de tanden van ellede uit hun mond vallen, wat hebben ze dan aan die respect?
Als ouder zijnde zorg je er toch ook voor dat er wat regelmaat en gezonde stoffen in hun voeding zit?
Machtsverhouding en wederzijds respect kunnen toch ook gewoon samengaan Swets?
Regels opstellen en zorgen dat die worden nageleefd hoeft niet perse respectloos gedaan te worden... Je bent een gezin en je houdt rekening met elkaar.
Regels opstellen en zorgen dat die worden nageleefd hoeft niet perse respectloos gedaan te worden... Je bent een gezin en je houdt rekening met elkaar.
Ik zie het niet als een machtsverhouding als het om mij en mijn kind gaat. Eerder als een gezagsverhouding.
Subtiel verschil, maar toch...
Subtiel verschil, maar toch...
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Je hoeft je kind ook niet te dwingen, het lijkt me vestandiger dat je achter de oorzaak van het probleem gaat en er een oplossing voor zoekt, daarnaast moet een kind ook leren om niet alle confrontaties uit de weg te gaan, als het op het werk even tegenzit omdat je niet overweg kan met een collega kan je ook niet zomaar thuisblijven.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 20:55 schreef pinquit het volgende:
[..]
langere tijd niet naar school willen moet een hele goede reden hebben. Als een kind niet naar school wil is er iets aan de hand, op school of met je kind. En dat MOET je respecteren. dat zal ik dan dus ook nooit dwingen.
Ik vind sommige meningen hier erg dubbelzinnig, je moet een kind met de respect behandelen die je als volwassenen ook verlangd alleen een kind heeft niet de regels en verplichtingen die je als volwassenen ook hebt.
Ik denk niet eens dat kinderen het ervaren als machtsverhoudingen, tenminste, zo heb ik dat nooit ervaren bij mijn moeder.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 21:48 schreef Igraine het volgende:
Ik zie het niet als een machtsverhouding als het om mij en mijn kind gaat. Eerder als een gezagsverhouding.
Subtiel verschil, maar toch...
Tuurlijk in mijn tienerjaren wel, ik weet nog dat ik schreeuwde, 'wacht maar tot ik 18 ben!!' nu snap ik het, ze beschermde me alleen maar.
ik geloof dat Isa me zou vragen of ik me wel lekker voel...quote:Op vrijdag 8 februari 2008 13:38 schreef Brighteyes het volgende:
Ik ben broccoli en ik wil naar mijn vriendje worst die in je buik zit...
Sorry, maar ik geloof hier niet in.
Natuurlijk kun je best eens toegeven als je kind niet naar bed wil, als dat eens in de 3 maanden voor zou komen is dat ook geen probleem, maar je moet toch ergens grenzen stellen om ervoor te zorgen dat het maar eens in de 3 maanden voor komt...
Overigens, over het stuk 'begrip tonen', natuurlijk is dat belangrijk en dat lijkt me ook wel idd heel positief werken, maar begrip tonen is niet hetzelfde als 'zijn zin geven' in mijn ogen.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Sterker nog, ik vind het niet van respect getuigen van een klein kind te verlangen bepaalde keuzes en consequenties te overzien. Daar komt bij dat je met zoveel trucjes je kind kunt sturen (manipuleren) dat je kind echt wel voelt dat er iets niet klopt. Dat zou niet frustrerend zijn voor een kind. Een schijnkeuzevrijheid. Waarom niet duidelijk zijn? Dit zijn de grenzen en je keuzes zijn tot nog toe beperkt.
Respect is prima, maar de macht ligt bij de ouder. En dáár wordt overheen gestapt bij een aantal posters.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 21:41 schreef FoN het volgende:
Machtsverhouding en wederzijds respect kunnen toch ook gewoon samengaan Swets?
Regels opstellen en zorgen dat die worden nageleefd hoeft niet perse respectloos gedaan te worden... Je bent een gezin en je houdt rekening met elkaar.
De relatie ouder kind is niet gebaseerd op gelijkheid. Punt.
Je lijkt mijn moeder wel.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 22:29 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Respect is prima, maar de macht ligt bij de ouder. En dáár wordt overheen gestapt bij een aantal posters.
De relatie ouder kind is niet gebaseerd op gelijkheid. Punt.
Nee geen gelijkheid, maar wel gelijkwaardigheid. Daarom ook geen macht maar gezag.
Macht is per definitie negatief namelijk.
Macht is per definitie negatief namelijk.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Maar wanneer wil je hem dat gaan leren dan?quote:Op vrijdag 8 februari 2008 20:55 schreef pinquit het volgende:
[..]
ohja, dat was ik vergeten op te schrijven.
Sommige dingen moeten inderdaad.
Maar dat zijn dan dingen die een logische reden hebben. om even op je voorbeelden in te gaangordel in de auto, dat moet. volgens de wet, en voor je bescherming. maar als ie dat écht vertikt, dan gaan we op de fiets.
langere tijd niet naar school willen moet een hele goede reden hebben. Als een kind niet naar school wil is er iets aan de hand, op school of met je kind. En dat MOET je respecteren. dat zal ik dan dus ook nooit dwingen.
Sommige dingen moeten nu eenmaal. een kind moet dat leren. als je werkt om je brood te verdienen, dán MOET je. maar dan ben je al volwassen. dan snap je dat.
Een kind moet leren dat dingen moeten. daar hebben ze gelukkig een heel kinderleven voor!!
dat vind ik dan he
Mijn zoontje is negen en als hij een lastige toets heeft op school die hij moeilijk vind wil hij liever ook niet naar school, hoe ga je dat oplossen dan?
En als hij 12 is en met zijn stoere vrienden tot diep in de nacht wil stappen (dat is namelijk stoer als je dat kan/mag met 12) waar leg je dan de grens?
Als je op die leeftijd ineens grenzen op moet gaan werpen heb je er denk ik een grotere kluif aan dan wanneer je nu al bepaalde grenzen stelt.
Bovendien vraag ik me af hoe dat dan zou moeten als je twee kinderen zou hebben, de één zit keurig met de gordel om in de auto en de ander weigert...
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Ja laten we op elk slakkie een zoutje gaan leggen.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 22:50 schreef Igraine het volgende:
Nee geen gelijkheid, maar wel gelijkwaardigheid. Daarom ook geen macht maar gezag.
Macht is per definitie negatief namelijk.
smek... smac....
Punt is dat je als ouder de verantwoordelijkheid hebt beslissingen te nemen voor je kind. Ook als het kind het NIET wil. Zoals mirre al zegt vind ik het respectloos als je een kind laat beslissen over zaken waarvan het de consequenties nog niet kan overzien.
Saskia wilde afgelopen week écht haar DKTP prik niet... ze heeft hem toch echt gekregen.
Geen zout, maar gewoon een wezenlijk verschil. Als jij dat als zout wil zien, prima.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ik vind het psycho zweefteven babbel, maar dat ben ik.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 22:58 schreef Igraine het volgende:
Geen zout, maar gewoon een wezenlijk verschil. Als jij dat als zout wil zien, prima.
Ik zie dat gordon gedoe toch een beetje als wegvluchten van ouders die niet de ballen hebben om te zeggen, wij zijn de ouders, dus wij bepaal de hoofdlijnen van wat er in dit gezin gebeurt. 1 avondje niet aan de bedtijd houden, geen man overboord...maar als ouder ben jij degeen die het kind weer mag oplappen als het ziek wordt omdat elke avond te laat naar bed gaat en geen groenten eet. Je hebt die kinderen op de wereld gezet, gedraag je dan ook een beetje verantwoordelijk...
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Joh, prima wat mij betreft. Het is inmiddels wel duidelijk dat we niet op één lijn zitten wat dit aangaat hè.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
De inhoud van de gordon cursus wordt in het bericht in de pers heeeeel erg verdraaid beschreven, aan de cursus zelf ligt 't hem niet, maar aan het artikel.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 23:02 schreef Captain_Fabulous het volgende:
Ik zie dat gordon gedoe toch een beetje als wegvluchten van ouders die niet de ballen hebben om te zeggen, wij zijn de ouders, dus wij bepaal de hoofdlijnen van wat er in dit gezin gebeurt. 1 avondje niet aan de bedtijd houden, geen man overboord...maar als ouder ben jij degeen die het kind weer mag oplappen als het ziek wordt omdat elke avond te laat naar bed gaat en geen groenten eet. Je hebt die kinderen op de wereld gezet, gedraag je dan ook een beetje verantwoordelijk...
Dat kan, de ouders die in dat artikel ook zaten, ik kreeg er braakneigingen van. Je moet je kind in zijn of haar waarde laten, het is geen huisdier. Maar het verschil tussen een kind respecteren, en het kind de baas te laten zijn was daar volkomen weg. Ik respecteer mijn zoontje, maar dat betekent niet dat hij van tafel weg mag voor z'n groente op is.
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Ik moest wel om het stukje lachen eigenlijk. Kom op zeg, nog heel even en je bent als ouder alleen nog maar verwekker of degene die het kind baart.
Je moet je kind leiding geven, dat is ouderschap, niet los vast alles maar laten, een ouder zijn is richting geven ook als de kleine dat niet leuk vind. Jij, als ouder, doet dingen omdat het kind zelf niet beter kan beslissen.
het moet niet gekker worden
Je moet je kind leiding geven, dat is ouderschap, niet los vast alles maar laten, een ouder zijn is richting geven ook als de kleine dat niet leuk vind. Jij, als ouder, doet dingen omdat het kind zelf niet beter kan beslissen.
het moet niet gekker worden
Ik heb de laatste tijd ook het idee dat mensen kinderen meer als heiligen zien, en je mag niks doen wat ze een beetje een naar gevoel kan geven.
En waarom al die opvoedcurcussen? wat is er mis met eigen inzicht en naar je eigen moederlijke gevoelens luisteren?
Maar wat Senesta al aangaf, hoe moet dat bij oudere kinderen, totnutoe kan ik alleen resultaten vinden bij erg jonge kinderen, niet de effecten ervan bij tieners.
En waarom al die opvoedcurcussen? wat is er mis met eigen inzicht en naar je eigen moederlijke gevoelens luisteren?
Maar wat Senesta al aangaf, hoe moet dat bij oudere kinderen, totnutoe kan ik alleen resultaten vinden bij erg jonge kinderen, niet de effecten ervan bij tieners.
Als je dingen naar eigen inzicht doet kan iemand je de schuld geven als dingen mis gaan? Teveel bange ouders, wat mij betreft...
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Dat leren gaat geleidelijk aan, buiten de deur hier.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 22:55 schreef senesta het volgende:
[..]
Maar wanneer wil je hem dat gaan leren dan?
Mijn zoontje is negen en als hij een lastige toets heeft op school die hij moeilijk vind wil hij liever ook niet naar school, hoe ga je dat oplossen dan?
En als hij 12 is en met zijn stoere vrienden tot diep in de nacht wil stappen (dat is namelijk stoer als je dat kan/mag met 12) waar leg je dan de grens?
Als je op die leeftijd ineens grenzen op moet gaan werpen heb je er denk ik een grotere kluif aan dan wanneer je nu al bepaalde grenzen stelt.
Bovendien vraag ik me af hoe dat dan zou moeten als je twee kinderen zou hebben, de één zit keurig met de gordel om in de auto en de ander weigert...
Leren dat je hetzelfde doet als de andere kinderen uit de groep enzo.
Ik vind dat grenzen te maken hebben met dingen die niet mogen, niet met dingen die moeten.(groot verschil!!!)
en het is ook niet zo dat hij helemaal nooit iets moet hoor
maar ik dwing hem het liefst niet.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
en ik word ook wel eens boos hoor. en negeren doe ik ook.
en nu ben ik het zat
en nu ben ik het zat
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik heb ook absoluut respect voor het feit dat je hier je verhaal doet hoor, er zijn misschien wel meer mensen die op deze manier opvoeden maar die helemaal geen zin hebben om hun zienswijze uit te leggenquote:Op zaterdag 9 februari 2008 00:44 schreef pinquit het volgende:
en ik word ook wel eens boos hoor. en negeren doe ik ook.
en nu ben ik het zat
En ieder zijn eigen manier natuurlijk.
Ik bekijk het idee dan vanuit mijn eigen situatie en zie daar dan voor mezelf best een hoop knelpunten.
Maar goed, ik heb me verder nooit echt hierin verdiept
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ik heb 2 kinderen.
en jouw kid wordt kut. dat is duidelijk. jammer joh...
en jouw kid wordt kut. dat is duidelijk. jammer joh...
Out! out! flapoor your father! | DaFan's moeder
volwassen...goed voorbeeld voor kinderen enzo..quote:Op zaterdag 9 februari 2008 03:51 schreef _GdR_ het volgende:
ik heb 2 kinderen.
en jouw kid wordt kut. dat is duidelijk. jammer joh...
Nee, omdat dequote:Op zaterdag 9 februari 2008 00:52 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik heb ook absoluut respect voor het feit dat je hier je verhaal doet hoor, er zijn misschien wel meer mensen die op deze manier opvoeden maar die helemaal geen zin hebben om hun zienswijze uit te leggen
En ieder zijn eigen manier natuurlijk.
Ik bekijk het idee dan vanuit mijn eigen situatie en zie daar dan voor mezelf best een hoop knelpunten.
Maar goed, ik heb me verder nooit echt hierin verdiept
smilies niet van de lucht zijn als een dergelijk onderwerp ter sprake komt. Of het wordt direct in het extreme of belachelijke getrokken. Als ik hier (bijvoorbeeld) wel eens zeg dat ik niet straf, dan wordt daar regelmatig heel overtrokken op gereageerd. Terwijl ik uit eigen ervaring weet dat het niet hóeft. Ik ben zelf ook opgegroeid zonder straf te krijgen. En ik was geen engeltje, maar ook geen bijzonder bewerkelijk kind, gewoon doorsnee wat dat betreft. Maar sommige mensen lijken niet te kunnen bevatten dat dat kan en werkt. Dat het voor hen niet werkt kan ik begrijpen, maar dat wil niet automatisch zeggen dat het voor anderen ook niet kan werken.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
geen straffen opzich daar kan ik me wel iets van voorstellen, en er gaan hier vlot dagen voorbij dat Demi geen straf krijgt maar ook dagen dat ze echt even mag afkoelen in de hoek.
Maar het zelf laten beslissen zoals waneer wel en niet naar school, zelf bedtijden kiezen,wat te eten, wel of niet lichamelijke verzorging is iets wat ik me niet geheel kan voorstellen, het nut ervan iniedergeval niet en zou dat dan ook graag willen weten, niet om iemand belachelijk te maken maar gewoon uit nieuwsgierigheid.
Er zijn 100den manieren van opvoeden en er is er echt niet maar 1tje goed dus er zal best een kern van waarheid in zitten.
Maar het zelf laten beslissen zoals waneer wel en niet naar school, zelf bedtijden kiezen,wat te eten, wel of niet lichamelijke verzorging is iets wat ik me niet geheel kan voorstellen, het nut ervan iniedergeval niet en zou dat dan ook graag willen weten, niet om iemand belachelijk te maken maar gewoon uit nieuwsgierigheid.
Er zijn 100den manieren van opvoeden en er is er echt niet maar 1tje goed dus er zal best een kern van waarheid in zitten.
Ik stel ook zeker grenzen, die zijn imo wel nodig. Alleen liggen mijn grenzen misschien iets ruimer en worden ze nooit met straf duidelijk gemaakt.
Maar helemaal geen grenzen stellen, dat zie ik ook niet echt zitten nee. Maar ik probeer er wel zo natuurlijk mogelijk mee om te gaan.
Maar helemaal geen grenzen stellen, dat zie ik ook niet echt zitten nee. Maar ik probeer er wel zo natuurlijk mogelijk mee om te gaan.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Dan lees je niet goed. Ik geef namelijk in mijn eerste zin al aan dat grenzen imo wel nodig zijn.
Daarna zeg ik dat ik er zo natuurlijk mogelijk mee om probeer te gaan, met het stellen van grenzen. Dus niet krampachtig of tegennatuurlijk voor mij.
Daarna zeg ik dat ik er zo natuurlijk mogelijk mee om probeer te gaan, met het stellen van grenzen. Dus niet krampachtig of tegennatuurlijk voor mij.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ik lees het wel goed, en je herhaalt het nu weer. Dus nogmaals, wat is er tegen natuurlijk aan ht stellen van grenzen? Of hoe kan je 'tegennatuurlijk omgaan' met het stellen van grenzen?quote:Op zaterdag 9 februari 2008 09:47 schreef Igraine het volgende:
Dan lees je niet goed. Ik geef namelijk in mijn eerste zin al aan dat grenzen imo wel nodig zijn.
Daarna zeg ik dat ik er zo natuurlijk mogelijk mee om probeer te gaan, met het stellen van grenzen. Dus niet krampachtig of tegennatuurlijk voor mij.
Het blijft allemaal nogal in het vage en door je van dit soort zweverige termen te bedienen zoals ook al in je voorgaande posts geef je wat mij betreft nu aan dat jouw methode verheven is boven de plebs die wel 'tegennatuurlijk' grenzen stellen omdat dat nu eenmaal hoort bij hun 'machtspositie' en ze er blijkbaar niet zo mee omkunnen gaan als jouw 'natuurlijke' manier van opvoeden omdat je het vanuit 'gezag' benader.
Kortom, een hoop bla bla en weinig concreets. Dus als je een voorbeeld heb van natuurlijke manieren van grenzen stellen en tegennatuurlijke of krampachtige manieren van grenzen stellen zal het wellicht voor veel mensen een stuk duidelijker worden.
Misschien dat je het zo wel begrijpt. En zo niet, helaas. Ik voel me geenszins verheven, maar ik ga even wat anders doen.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 09:47 schreef Igraine het volgende:
Dan lees je niet goed. Ik geef namelijk in mijn eerste zin al aan dat grenzen imo wel nodig zijn.
Daarna zeg ik dat ik er zo natuurlijk mogelijk mee om probeer te gaan, met het stellen van grenzen. Dus niet krampachtig of tegennatuurlijk voor mij.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ik vind het stuk eigenlijk ook wat overtrokken. Het lijkt me echter veel prettiger als je kunt opvoeden zonder te straffen, voor ouder en kind. AAngezien ik er in de praktijk nog niet mee te maken heb, weet ik niet hoe ik het zou doen. Ik zie alleen wel om me heen dat het soms aardig lastig kan zijn, bijvoorbeeld bij mijn zusje.
Ik vind dat zij het heel leuk doen met de kinderen, en ik heb zeker al dingen gezien waarvan ik denk: zo wil ik het ook. Zij proberen ook positief op te voeden, maar wat doe je bijvoorbeeld als je al vaak en duidelijk hebt uitgelegd aan de oudste dat hij de jongste geen pijn mag doen, en hij doet het toch? Zij zijn nu ook begonnen met dan voor straf op een stoeltje, want een andere manier werkt niet.
Igraine, pinquit, hoe zouden jullie zoiets (theoretisch) doen? Mijn zusje vroeg het laatst nog aan me, want zij willen dat stoeltje liever niet, maar ze moeten natuurlijk wel iets met dat gedrag doen.
Ik vind dat zij het heel leuk doen met de kinderen, en ik heb zeker al dingen gezien waarvan ik denk: zo wil ik het ook. Zij proberen ook positief op te voeden, maar wat doe je bijvoorbeeld als je al vaak en duidelijk hebt uitgelegd aan de oudste dat hij de jongste geen pijn mag doen, en hij doet het toch? Zij zijn nu ook begonnen met dan voor straf op een stoeltje, want een andere manier werkt niet.
Igraine, pinquit, hoe zouden jullie zoiets (theoretisch) doen? Mijn zusje vroeg het laatst nog aan me, want zij willen dat stoeltje liever niet, maar ze moeten natuurlijk wel iets met dat gedrag doen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Waarom geef je nou niet gewoon antwoord op de vraag?quote:Op zaterdag 9 februari 2008 09:55 schreef Igraine het volgende:
[..]
Misschien dat je het zo wel begrijpt. En zo niet, helaas. Ik voel me geenszins verheven, maar ik ga even wat anders doen.
Geef dan eens een voorbeeld van een manier van grenzen stellen die voor JOU tegennatuurlijk is?
Als je wil dat mensen begrip of zelfs respect voor je manier van opvoeden krijgen is moeilijke vragen uit de weg gaan niet echt de manier.
Is een specifiek voorbeeld nodig? Ik bedoel: ze zegt dat ze niet straft, lijkt me dus dat straffen voor haar tegennatuurlijk voelt. Wordt dat dan zoveel duidelijker als ze een specifiek voorbeeld daarvaan geeft?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sommigen dingen moeten gewoon als mens zijnde. Dat is niet iets wat wij proberen aan te leren bij Suus, maar dat is iets wat ze op een ongedwongen wijze er in gestampt krijgt simpel door het te doen.
Je hebt kindertjesbedtijd, dan gaan alle kindjes slapen. Zo ook Suus. En je hebt grotemensenbedtijd, dan gaan alle grote mensen slapen, zo ook wij. Het komt niet bij haar op om daar aan te twijfelen, zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. Zo hoort het volgens het leven (aldus Suus)
Verder heb je andere dagelijkse 'dat hoort zo' dingen. Haren kammen, wassen, schone kleren, tanden poetsen, eten, naar school, enz. Al die dingen hoort, iedereen doet dat dus wij ook. Het komt niet bij haar op om dat niet te willen doen. Net zo normaal als plassen of je neus ophalen.
Geen machtstrijd dus van "je moet nu ..." maar "we doen nu...".
Haar vrije keuze en haar vrije wil mag ze binnen bepaalde dingen zelf hanteren. Wil je naar de kinderboerderij vandaag of naar de bibliotheek? Wil je een rode maillot aan of een gestreepte? Die broek of deze broek? Wil je gele vla of bruine vla? En soms krijg ze verder de vrije hand. Beslist zij wat we gaan eten die dag. Kans dat ze spruitjes roept is 99%.
In geval van 'straf' zit ze hier meestal even op de 4e tree van de trap (4 jaar = 4e tree). Niet omdat ik haar zat ben oid, maar omdat ze zelf even rustig mag nadenken hoe of wat. Bij een driftbui als ze door het lint gaat heeft pedagogisch geneuzel tegen haar bazelen geen nut. Ze zit dan op een emotieniveau waarbij logisch denken en communiceren niet haalbaar is. Dan mag ze ook even op de trap, zit ze daar 5 minuten haar longen uit haar lijf te gillen waarna ze emotioneel uitgeraast is, terugzakt naar een communiceerbaar level, zelf mij er bij roept en dan praten we de boel uit. Zou ik dat niet doen maar blijven drammen op het moment zelf dan zijn we 3 uur later nog geen klap verder.
Je hebt kindertjesbedtijd, dan gaan alle kindjes slapen. Zo ook Suus. En je hebt grotemensenbedtijd, dan gaan alle grote mensen slapen, zo ook wij. Het komt niet bij haar op om daar aan te twijfelen, zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. Zo hoort het volgens het leven (aldus Suus)
Verder heb je andere dagelijkse 'dat hoort zo' dingen. Haren kammen, wassen, schone kleren, tanden poetsen, eten, naar school, enz. Al die dingen hoort, iedereen doet dat dus wij ook. Het komt niet bij haar op om dat niet te willen doen. Net zo normaal als plassen of je neus ophalen.
Geen machtstrijd dus van "je moet nu ..." maar "we doen nu...".
Haar vrije keuze en haar vrije wil mag ze binnen bepaalde dingen zelf hanteren. Wil je naar de kinderboerderij vandaag of naar de bibliotheek? Wil je een rode maillot aan of een gestreepte? Die broek of deze broek? Wil je gele vla of bruine vla? En soms krijg ze verder de vrije hand. Beslist zij wat we gaan eten die dag. Kans dat ze spruitjes roept is 99%.
In geval van 'straf' zit ze hier meestal even op de 4e tree van de trap (4 jaar = 4e tree). Niet omdat ik haar zat ben oid, maar omdat ze zelf even rustig mag nadenken hoe of wat. Bij een driftbui als ze door het lint gaat heeft pedagogisch geneuzel tegen haar bazelen geen nut. Ze zit dan op een emotieniveau waarbij logisch denken en communiceren niet haalbaar is. Dan mag ze ook even op de trap, zit ze daar 5 minuten haar longen uit haar lijf te gillen waarna ze emotioneel uitgeraast is, terugzakt naar een communiceerbaar level, zelf mij er bij roept en dan praten we de boel uit. Zou ik dat niet doen maar blijven drammen op het moment zelf dan zijn we 3 uur later nog geen klap verder.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Anders vraag ik er niet om.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 10:12 schreef miss_sly het volgende:
Is een specifiek voorbeeld nodig?
We hebben het niet over straffen, maar over grenzen stellen. Grenzen stellen heeft an sich geen ruk met straffen te maken, maar met duidelijk maken wat wel en niet mag. Pas bij het overtreden van die grenzen zou straffen om de hoek komen kijken.quote:Ik bedoel: ze zegt dat ze niet straft, lijkt me dus dat straffen voor haar tegennatuurlijk voelt. Wordt dat dan zoveel duidelijker als ze een specifiek voorbeeld daarvaan geeft?
Ik wil dus graag weten wat 'tegennatuurlijk grenzen stellen' en 'natuurlijk grenzen stellen' is omdat ik me daar gee enkele voorstelling van kan maken. Als mensen zich in dit topic begeven met een voorkeur voor de manier die in de OP word beschreven (al dan niet zo extreem) kan je toch vragen verwachten? Waarom die niet beantwoorden? Een beetje loze kreten als gezag, macht en natuurlijk laten vallen zeggen totaal niets.
Ik ben gewoon oprecht geïnteresseerd.
quote:Op zaterdag 9 februari 2008 00:10 schreef KD-fotografie het volgende:
En waarom al die opvoedcurcussen? wat is er mis met eigen inzicht en naar je eigen moederlijke gevoelens luisteren?
helemaal mee eens.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Na deze uitleg geloof ik dat zeker, maar misschien zou het helpen als je op een wat minder botte manier je belangstelling zou tonen ipv op een manier die nogal aanvallend overkomtquote:Op zaterdag 9 februari 2008 10:36 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Anders vraag ik er niet om.
[..]
We hebben het niet over straffen, maar over grenzen stellen. Grenzen stellen heeft an sich geen ruk met straffen te maken, maar met duidelijk maken wat wel en niet mag. Pas bij het overtreden van die grenzen zou straffen om de hoek komen kijken.
Ik wil dus graag weten wat 'tegennatuurlijk grenzen stellen' en 'natuurlijk grenzen stellen' is omdat ik me daar gee enkele voorstelling van kan maken. Als mensen zich in dit topic begeven met een voorkeur voor de manier die in de OP word beschreven (al dan niet zo extreem) kan je toch vragen verwachten? Waarom die niet beantwoorden? Een beetje loze kreten als gezag, macht en natuurlijk laten vallen zeggen totaal niets.
Ik ben gewoon oprecht geïnteresseerd.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Misschien ligt dat meer aan jullie interpretatie.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 10:56 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Na deze uitleg geloof ik dat zeker, maar misschien zou het helpen als je op een wat minder botte manier je belangstelling zou tonen ipv op een manier die nogal aanvallend overkomt
nog even hierop dan, ik kan het niet latenquote:Op zaterdag 9 februari 2008 09:35 schreef KD-fotografie het volgende:
geen straffen opzich daar kan ik me wel iets van voorstellen, en er gaan hier vlot dagen voorbij dat Demi geen straf krijgt maar ook dagen dat ze echt even mag afkoelen in de hoek.
Maar het zelf laten beslissen zoals waneer wel en niet naar school, zelf bedtijden kiezen,wat te eten, wel of niet lichamelijke verzorging is iets wat ik me niet geheel kan voorstellen, het nut ervan iniedergeval niet en zou dat dan ook graag willen weten, niet om iemand belachelijk te maken maar gewoon uit nieuwsgierigheid.
Het is niet het zelf laten beslissen als in 'de baas in huis' hoor. Daar pas ik wel voor op.
Maar ik heb (bijvoorbeeld) gewoon nog nooit meegemaakt dat max bijv pas om 10 uur naar bed wil. Het is gewoon bijna elke avond rond 7 uur/ half 8. hij geeft zelf aan dat ie moe is, of ik geef hem te kennen dat ik vind dat hij er moe uitziet of zich moe gedraagt. dan gaat hij zijn speen pakken, doet de televisie uit en dan gaan we naar boven. Soms gaat het niet zo vanzelf, maar wil ie eerst even rennen enzo, nou mij best hoor.
Als hij na de speelzaal smiddags slaapt dan kan het wel eens later worden, maar dat vind ik niet meer dan logisch. Maar max is pas 2 en hij hoeft nog niet zoveel. Dus ik heb het nog heel gemakkelijk denk ik.
En kiezen wat te eten, als het maar gezond is. tuurlijk mag ie kiezen. ik ga toch niet iets maken wat ie niet wil of lust en dús niet eet?? Zonde van mn energie en het eten.
Over lichamelijke verzorging heb ik nooit echt problemen, alleen tandenpoetsen gaat hier niet. Maar ik kán die borstel zijn mond niet in dwingen. (overigens kauwt ie op en zuigt ie aan de tandenborstel en dat is ook ok voor nu)
En laten kiezen uit 2 dingen die ik vooraf gekozen heb net als bij ireth vind ik ook ideaal.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Kortom, je manipuleert het zo totdat de 'keuzes' jouw keuze zijn.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:14 schreef pinquit het volgende:
[..]
nog even hierop dan, ik kan het niet laten
Het is niet het zelf laten beslissen als in 'de baas in huis' hoor. Daar pas ik wel voor op.
Maar ik heb (bijvoorbeeld) gewoon nog nooit meegemaakt dat max bijv pas om 10 uur naar bed wil. Het is gewoon bijna elke avond rond 7 uur/ half 8. hij geeft zelf aan dat ie moe is, of ik geef hem te kennen dat ik vind dat hij er moe uitziet of zich moe gedraagt. dan gaat hij zijn speen pakken, doet de televisie uit en dan gaan we naar boven. Soms gaat het niet zo vanzelf, maar wil ie eerst even rennen enzo, nou mij best hoor.
Als hij na de speelzaal smiddags slaapt dan kan het wel eens later worden, maar dat vind ik niet meer dan logisch. Maar max is pas 2 en hij hoeft nog niet zoveel. Dus ik heb het nog heel gemakkelijk denk ik.
En kiezen wat te eten, als het maar gezond is. tuurlijk mag ie kiezen. ik ga toch niet iets maken wat ie niet wil of lust en dús niet eet?? Zonde van mn energie en het eten.
Over lichamelijke verzorging heb ik nooit echt problemen, alleen tandenpoetsen gaat hier niet. Maar ik kán die borstel zijn mond niet in dwingen. (overigens kauwt ie op en zuigt ie aan de tandenborstel en dat is ook ok voor nu)
En laten kiezen uit 2 dingen die ik vooraf gekozen heb net als bij ireth vind ik ook ideaal.
Mja, ik hoef het echt niet op mezelf te betrekken, en toch vind ik het ook wat aanvallend en niet zo prettig overkomenquote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:14 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Misschien ligt dat meer aan jullie interpretatie.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Tja dat is gek, want de enige wiens woorden 'per definitie als negatief' werden bestempeld zijn die van mij, door Igraine.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:21 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mja, ik hoef het echt niet op mezelf te betrekken, en toch vind ik het ook wat aanvallend en niet zo prettig overkomen
Misschien eens wat meer naar de inhoud kijken dan naar de verpakking. Dat doe ik ook. En juist ie inhoud ontbreekt en daar vraag ik naar.
Het is een manier om je doel te bereiken ja.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:17 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Kortom, je manipuleert het zo totdat de 'keuzes' jouw keuze zijn.
Maar dus ook: ik wil dat max zn speelgoed opgeruimd is.
Maar, het is míjn huis, en ík wil het opgeruimd. dan is er dus de keuze (bij weigering): wil je samen met mama opruimen, of doe je het alleen?
Dit hoeft nu gelukkig nog niet
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik vind het psycho zweefteven babbel noemen n\toch ook neit echt positief overkomen, maar wie ben ikquote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:23 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Tja dat is gek, want de enige wiens woorden 'per definitie als negatief' werden bestempeld zijn die van mij, door Igraine.
Misschien eens wat meer naar de inhoud kijken dan naar de verpakking. Dat doe ik ook. En juist ie inhoud ontbreekt en daar vraag ik naar.
Anyway, ik trek me terug uit dit welles-nietus verhaal, want dat schiet niet echt op, denk ik.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind het zelfs zielig om een kind met die verantwoordelijkheid te belasten die hij of zij toch echt niet niet in staat is om te dragen, daar ben ik als ouder voor, mijn kind hoeft zich nog geen zorgen te maken over bepaalde keuzes, die maak ik namelijk voor hem. Ik denk dat dat juist een gevoel van veiligheid creeert.quote:Op vrijdag 8 februari 2008 22:57 schreef Swetsenegger het volgende:
Punt is dat je als ouder de verantwoordelijkheid hebt beslissingen te nemen voor je kind. Ook als het kind het NIET wil. Zoals mirre al zegt vind ik het respectloos als je een kind laat beslissen over zaken waarvan het de consequenties nog niet kan overzien.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik zei ooit eens "Of je gaat opruimen of je gaat naar bed!"quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:30 schreef pinquit het volgende:
[..]
Het is een manier om je doel te bereiken ja.
Maar dus ook: ik wil dat max zn speelgoed opgeruimd is.
Maar, het is míjn huis, en ík wil het opgeruimd. dan is er dus de keuze (bij weigering): wil je samen met mama opruimen, of doe je het alleen?
Dit hoeft nu gelukkig nog niet
"Welterusten mama!
"En wie kon er toen opruimen...
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Voor de mensen die ervan overtuigd zijn dat het kind wel mag beslissen of uiteindelijk er zelf wel achterkomt.
Wat als je kind met een persoon in aanraking komt en die persoon wilt dingen met je kind die jij absoluut niet wilt, en je kind vind het een leuk spelletje en wilt het wel doen? Sta je dat toe? Of bescherm je je kind omdat het kind tegen machtsmisbruik? (Het spelletje hoeft dan niet verkeerd te zijn, maar er kan machtsmisbruik plaatsvinden).
Wat doe je dan? Durf je over het kind te beslissen?
Ik ben opgevoed, tjah, geen idee, niet volgens een vaste methode, gewoon common sense.
Heb wel altijd meegekregen dat niemand de baas over me is en dat niemand me kan dwingen, maar dat zegt niet dat ik thuis maar besliste wanneer ik naar bed ging, nee er was gewoon een routine die gewoon zo ging, en ook geen strijd om slapen, het was gewoon zo, heb er als kind ook nooit behoefte om gevoeld om daar strijd om te voeren. Wel kwam ik weleens naar beneden als ik niet kon slapen of wat, omdat ik dan liever bij me ouders was, of ook bij m'n ouders in bed sliep. Geen strijd al kan ik me wel voorstellen dat het voor me ouders weleens vervelend was.
Eigenlijk gingen veel dingen bij ons thuis zonder zeggen, je wist gewoon dat dingen zo gingen.
Afgezien van straf en gevoelens van onvermogen of machteloosheid en ook weleens onterecht boos worden hebben mijn ouders nooit geprobeerd daadwerkelijk macht af te dwingen. Ik heb voor een groot deel ook veel zlefstandigheid ontwikkelt tijdens m'n opgroeien, maar voornamelijk ook omdat mijn moeder voor het grootste gedeelte ziek was tijdens mijn jeugd. Dat heb ik aangevuld door zelf een verantwoordelijkheid te ontwikkelen (wat ik ook niet altijd als even positief zie; want de spontaniteit en ongedwongenheid kan ermee verdwijnen).
Ik ben dus voor duidelijke structuur en regels, rechtlijnigheid om je kind veiligheid te bieden.
Bepaalde dingen moeten, bepaalde dingen zijn optioneel.
En imo is het geen zwart/wit van of macht/afdwingen/opleggen of aan kind overlaten.
Er is namelijk ook nog zoiets van; als je vanuit jezelf dingen ongedwongen doet zonder discussie en het gewoon maakt dan zal een kind dit naar alle waarschijnlijkheid ook nadoen.
Er zijn talloze creatieve dingen te verzinnen. Zo is het verhaal van mijn schoonmoeder met mijn schoonzus dat als ze ergens naartoe wilde of gingen wandelen mijn schoonzus steevast ging drammen en zeuren om een ijsje. Nou zak wortelen mee, en schoonzus was erg content. Zo heb je voor beiden een oplossingen waar beiden zich content in kunnen voelen. En het kind wordt overrompelt en hangt er geen negatief gedrag meer aan, probleem opgelost.
Maar het belangerijkste vind ikzelf; je mag nooit handelen vanuit je eigen frustratie of boosheid. Het kan moeilijk zijn, maar ik heb geleerd dat tegenover dieren en kinderen je dat niet mag doen. Alleen straffen met een doel en overwogenheid zodat het duidelijk is voor zowel de ouder als het kind. Een beetje lopen tieren en brullen en dwingen heeft als enig effect dat het kind niet meer weet waar het aantoe is en het onzekerheid/angst voor onberekenbaarheid kan ontwikkelen.
Er is een verschil in straffen en straffen, en er is nog zo'n breed gebied tussen 'dictatorschap' en geheel vrij laten.
En wat je ouders deden hoef je niet zelf te doen, ligt eraan hoe je erzelf in staat en in hoeverre je zicht hebt op de patronen die je hebt overgenomen van je ouders, en of je deze al hebt kunnen ombuigen of niet indien gewenst.
Vanuit mezelf denk ik wel dat ik bepaalde normen en waarden blijvend heb overgenomen van m'n ouders.
Wat als je kind met een persoon in aanraking komt en die persoon wilt dingen met je kind die jij absoluut niet wilt, en je kind vind het een leuk spelletje en wilt het wel doen? Sta je dat toe? Of bescherm je je kind omdat het kind tegen machtsmisbruik? (Het spelletje hoeft dan niet verkeerd te zijn, maar er kan machtsmisbruik plaatsvinden).
Wat doe je dan? Durf je over het kind te beslissen?
Ik ben opgevoed, tjah, geen idee, niet volgens een vaste methode, gewoon common sense.
Heb wel altijd meegekregen dat niemand de baas over me is en dat niemand me kan dwingen, maar dat zegt niet dat ik thuis maar besliste wanneer ik naar bed ging, nee er was gewoon een routine die gewoon zo ging, en ook geen strijd om slapen, het was gewoon zo, heb er als kind ook nooit behoefte om gevoeld om daar strijd om te voeren. Wel kwam ik weleens naar beneden als ik niet kon slapen of wat, omdat ik dan liever bij me ouders was, of ook bij m'n ouders in bed sliep. Geen strijd al kan ik me wel voorstellen dat het voor me ouders weleens vervelend was.
Eigenlijk gingen veel dingen bij ons thuis zonder zeggen, je wist gewoon dat dingen zo gingen.
Afgezien van straf en gevoelens van onvermogen of machteloosheid en ook weleens onterecht boos worden hebben mijn ouders nooit geprobeerd daadwerkelijk macht af te dwingen. Ik heb voor een groot deel ook veel zlefstandigheid ontwikkelt tijdens m'n opgroeien, maar voornamelijk ook omdat mijn moeder voor het grootste gedeelte ziek was tijdens mijn jeugd. Dat heb ik aangevuld door zelf een verantwoordelijkheid te ontwikkelen (wat ik ook niet altijd als even positief zie; want de spontaniteit en ongedwongenheid kan ermee verdwijnen).
Ik ben dus voor duidelijke structuur en regels, rechtlijnigheid om je kind veiligheid te bieden.
Bepaalde dingen moeten, bepaalde dingen zijn optioneel.
En imo is het geen zwart/wit van of macht/afdwingen/opleggen of aan kind overlaten.
Er is namelijk ook nog zoiets van; als je vanuit jezelf dingen ongedwongen doet zonder discussie en het gewoon maakt dan zal een kind dit naar alle waarschijnlijkheid ook nadoen.
Er zijn talloze creatieve dingen te verzinnen. Zo is het verhaal van mijn schoonmoeder met mijn schoonzus dat als ze ergens naartoe wilde of gingen wandelen mijn schoonzus steevast ging drammen en zeuren om een ijsje. Nou zak wortelen mee, en schoonzus was erg content. Zo heb je voor beiden een oplossingen waar beiden zich content in kunnen voelen. En het kind wordt overrompelt en hangt er geen negatief gedrag meer aan, probleem opgelost.
Maar het belangerijkste vind ikzelf; je mag nooit handelen vanuit je eigen frustratie of boosheid. Het kan moeilijk zijn, maar ik heb geleerd dat tegenover dieren en kinderen je dat niet mag doen. Alleen straffen met een doel en overwogenheid zodat het duidelijk is voor zowel de ouder als het kind. Een beetje lopen tieren en brullen en dwingen heeft als enig effect dat het kind niet meer weet waar het aantoe is en het onzekerheid/angst voor onberekenbaarheid kan ontwikkelen.
Er is een verschil in straffen en straffen, en er is nog zo'n breed gebied tussen 'dictatorschap' en geheel vrij laten.
En wat je ouders deden hoef je niet zelf te doen, ligt eraan hoe je erzelf in staat en in hoeverre je zicht hebt op de patronen die je hebt overgenomen van je ouders, en of je deze al hebt kunnen ombuigen of niet indien gewenst.
Vanuit mezelf denk ik wel dat ik bepaalde normen en waarden blijvend heb overgenomen van m'n ouders.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Ik zat laatst nog met verbazing te kijken hoe een vader zijn kind riep voor het avondeten. Hierop antwoordde het kind; "Wat gaan we eten dan?" Het antwoord wat de vader gaf was kennelijk niet bevredigend genoeg, want het kind gilde "Dat vind ik vies!" en kwam vervolgens niet naar binnen.
Die discussie snap ik niet. Als mijn moeder riep dat het eten klaar was, ging ik naar huis. Dat heb ik nooit raar gevonden en ging dan ook gewoon naar huis. Of ik het eten dan wel of niet lekker vond was weer een heel ander punt, maar naar huis was gewoon naar huis en dat had niks met wel of niet eten te maken. Wel zo duidelijk en ik hoop dat ik dat straks met mijn eigen kind ook zo voor elkaar krijg.
Die discussie snap ik niet. Als mijn moeder riep dat het eten klaar was, ging ik naar huis. Dat heb ik nooit raar gevonden en ging dan ook gewoon naar huis. Of ik het eten dan wel of niet lekker vond was weer een heel ander punt, maar naar huis was gewoon naar huis en dat had niks met wel of niet eten te maken. Wel zo duidelijk en ik hoop dat ik dat straks met mijn eigen kind ook zo voor elkaar krijg
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Dat was pas NADAT mijn manier 'per definitie negatief' werd genoemd. Tja, wie zet nou wie op scherp?quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:43 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik vind het psycho zweefteven babbel noemen n\toch ook neit echt positief overkomen, maar wie ben ik
Anyway, ik trek me terug uit dit welles-nietus verhaal, want dat schiet niet echt op, denk ik.
Makkelijk he, ooraak en gevolg omdraaien.
Het is ZIJN speelgoed en HIJ heeft de troep gemaakt. Lijkt me gezien datgene wat er in het latere leven van je verwacht wordt, namelijk verantwoordelijkheid nemen en de consequenties dragen van je daden, een betere instelling. Maar dat is een keuze.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:30 schreef pinquit het volgende:
[..]
Het is een manier om je doel te bereiken ja.
Maar dus ook: ik wil dat max zn speelgoed opgeruimd is.
Maar, het is míjn huis, en ík wil het opgeruimd. dan is er dus de keuze (bij weigering): wil je samen met mama opruimen, of doe je het alleen?
Dit hoeft nu gelukkig nog niet
Echter vind ik niet dat je hem de keuze geeft, je manipuleert het zo totdat er een aantal keuzes over zijn die JOUW goedkeuring kunnen wegdragen. Het is nog steeds de ouder die de macht heeft.
Ik heb wel gevraagd wat gaan we dan eten, maar dan zei m'n vader gebakken sirretjes...quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:00 schreef k_i_m het volgende:
Ik zat laatst nog met verbazing te kijken hoe een vader zijn kind riep voor het avondeten. Hierop antwoordde het kind; "Wat gaan we eten dan?" Het antwoord wat de vader gaf was kennelijk niet bevredigend genoeg, want het kind gilde "Dat vind ik vies!" en kwam vervolgens niet naar binnen.
Die discussie snap ik niet. Als mijn moeder riep dat het eten klaar was, ging ik naar huis. Dat heb ik nooit raar gevonden en ging dan ook gewoon naar huis. Of ik het eten dan wel of niet lekker vond was weer een heel ander punt, maar naar huis was gewoon naar huis en dat had niks met wel of niet eten te maken. Wel zo duidelijk en ik hoop dat ik dat straks met mijn eigen kind ook zo voor elkaar krijg
Wat zijn dat dan pap? Gebakken mierelulletjes
*Gegrap/gegrol/gekkigheid*Geen discussie
Mijn ouders hebben nooit moeilijk gedaan met eten, ik lust ook vrijwel alles.
Als je als ouder al bij voorbaat een angst hebt of aangeeft van jamaar het is echt lekker hoor, het is niet vies, een kind kan dan achterdocht krijgen (kinderen voelen dondersgoed de achterliggende gevoelens van hun ouders) en juist daardoor een anti ontwikkelen. Het eigen gedrag van een ouder of opvoeder kan een hoop ondermijnen of juist goed doen.
Ik snap zelf de discussies ook niet zo, ondanks dat ik wel al vroeg zelfstandig nadacht over dingen en me dingen afvroeg heb ik daar nooit discussies in gevonden met m'n ouders.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Even in reactie op Swets, het kind kan beslissen. Dat jij vantevoren de keuzemogelijkheden vemindert tot 2, omdat het anders te overweldigend is voor het kind is wat anders. Het kind voelt een bepaalde keuzevrijheid en is daar content mee. Dat is toch de crux van het verhaal? Dat het kind een bepaald gevoel van "controle" heeft? Dat hij leert omgaan met "age appropriate" (hoe zeg je dat in het nederlands?) verantwoordelijkheid?
En als je een kind uitlegt waarom hij zijn speelgoed moet opruimen (zoals je zegt, jij hebt de troep gemaakt, dus jij ruimt het op) is e.e.a. al een stuk behapbaarder en wordt het wrs minder snel een strijdpunt, waardoor je geen straf hoeft toe te passen.
Ik denk dat dat hte mechanisme is dat pinquit en ireth gebruiken, waardoor zij de noodzaak voor straffen minder of niet zien.
En dan nog heb je temperamentverschillen tussen personen (zowel ouder als kind), waardoo de een sneller straft dan de ander... Dit is gewoon een zeer ingewikkelde discussie en is voor een ieder anders.
Ik hoop ook niet te hoeven straffen, maar ik denk niet dat het gaat lukken. gewoon vanwege mijn persoonlijkeid. (En PR ook wel)
En idd, Llewella, wat jij zegt over eten is idd ook wel waar. is een goede, die ga ik proberen te onthouden! gewoon heel neutraal eten aanbieden, zonder iets erbij te zeggen.
En als je een kind uitlegt waarom hij zijn speelgoed moet opruimen (zoals je zegt, jij hebt de troep gemaakt, dus jij ruimt het op) is e.e.a. al een stuk behapbaarder en wordt het wrs minder snel een strijdpunt, waardoor je geen straf hoeft toe te passen.
Ik denk dat dat hte mechanisme is dat pinquit en ireth gebruiken, waardoor zij de noodzaak voor straffen minder of niet zien.
En dan nog heb je temperamentverschillen tussen personen (zowel ouder als kind), waardoo de een sneller straft dan de ander... Dit is gewoon een zeer ingewikkelde discussie en is voor een ieder anders.
Ik hoop ook niet te hoeven straffen, maar ik denk niet dat het gaat lukken. gewoon vanwege mijn persoonlijkeid. (En PR ook wel)
En idd, Llewella, wat jij zegt over eten is idd ook wel waar. is een goede, die ga ik proberen te onthouden!
gewoon heel neutraal eten aanbieden, zonder iets erbij te zeggen.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Geweldig, ben ik het helemaal mee eens en ik denk dat bijna iedere ouder het op die manier doet. Ik reageer dan ook op de insteek van kinderen niet dwingen. En dat is gelul want er wordt gewoon gemanipuleerd totdat er een setje keuzes over zijn die de goedkeuring van de ouder kan wegdragen.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:15 schreef DaviniaHR het volgende:
Even in reactie op Swets, het kind kan beslissen. Dat jij vantevoren de keuzemogelijkheden vemindert tot 2, omdat het anders te overweldigend is voor het kind is wat anders. Het kind voelt een bepaalde keuzevrijheid en is daar content mee. Dat is toch de crux van het verhaal? Dat het kind een bepaald gevoel van "controle" heeft? Dat hij leert omgaan met "age appropriate" (hoe zeg je dat in het nederlands?) verantwoordelijkheid?
Ik kan helaas ook niet lang genoeg mijn geduld bewaren. Aan de andere kant zal een kind in een later leven ook weerstand ondervinden en mensen die boos worden. Dus misschien is boos worden wel helemaal niet zo slecht voor een kind, maar dat is een hele andere discussie.quote:En als je een kind uitlegt waarom hij zijn speelgoed moet opruimen (zoals je zegt, jij hebt de troep gemaakt, dus jij ruimt het op) is e.e.a. al een stuk behapbaarder en wordt het wrs minder snel een strijdpunt, waardoor je geen straf hoeft toe te passen.
Ik denk dat dat hte mechanisme is dat pinquit en ireth gebruiken, waardoor zij de noodzaak voor straffen minder of niet zien.
En dan nog heb je temperamentverschillen tussen personen (zowel ouder als kind), waardoo de een sneller straft dan de ander... Dit is gewoon een zeer ingewikkelde discussie en is voor een ieder anders.
Ik hoop ook niet te hoeven straffen, maar ik denk niet dat het gaat lukken. gewoon vanwege mijn persoonlijkeid. (En PR ook wel)
En idd, Llewella, wat jij zegt over eten is idd ook wel waar. is een goede, die ga ik proberen te onthouden!
Het is ook nodig voor een kind om alle emoties te leren kennen en ermee te leren omgaan, zolang het maar geen angst ontwikkeld juist voor het uiten of ervaren van bepaalde emoties. Kind moet weten waar het aantoe is en waar het kan plaatsen.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:20 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Geweldig, ben ik het helemaal mee eens en ik denk dat bijna iedere ouder het op die manier doet. Ik reageer dan ook op de insteek van kinderen niet dwingen. En dat is gelul want er wordt gewoon gemanipuleerd totdat er een setje keuzes over zijn die de goedkeuring van de ouder kan wegdragen.
[..]
Ik kan helaas ook niet lang genoeg mijn geduld bewaren. Aan de andere kant zal een kind in een later leven ook weerstand ondervinden en mensen die boos worden. Dus misschien is boos worden wel helemaal niet zo slecht voor een kind, maar dat is een hele andere discussie.
En tjah, er zijn gewoon dingen die menselijk zijn. Kind moet ook gewoon leren omgaan dat niet alles zo perfect en goed is, dat ouders ook fouten maken, en omgaan met teleurstellingen.
Zolang je het kan blijven verwoorden naar je kind of het een gevoel kan geven dat het een plek kan geven ipv dat er verwarring en angst over ontstaat, is het voor mijzelf gewoon ok.
Maar een paar dingen blijven natuurlijk not done, en ik denk dat die dingen voor de meeste mensen wel gelden.
Een ouder is ook maar een mens, en ouderschap zelf is ook een grote leerfase.
Zolang je er voor jezelf ook veel uit kunt leren en ook de eventuele fouten kunt onderkennen, kan je kind daar ook mee leren omgaan.
Naja, ik heb er al een hoop dingen over te denken, nou zelf ook nog maar eens zien te doen
Ik heb wel al een aantal dingen ervaren waar kinderen positief op reageren, oppassen op kinderen, die erg moeilijk waren met naar bed gaan, ex probeerde ze te lijmen, ze werden nog vervelender, ik was gewoon kort en streng (niet negatief streng, maar gewoon of dat zo hoorde of was) en kinderen gingen gewoon lekker naar bed, met een veilig gevoel. En gek genoeg ben ikzelf een magneet voor kinderen die als adhd/onhandelbaar/moeilijk/extra aandacht nodig bestempeld worden, bij mij worden ze rustig en lief. Denk dat als jezelf rustig bent, dat dit ook een rustige uitwerking op het kind heeft en dat het veiligheid bied.
Maargoed, ook ik kan onredelijk zijn, ontploffen e.d., gister nog ontploft tegen vriendlief onder de invloed van hormonen, en dan heb ik ook al strijd met mezelf over een mogelijk negatieve invloed op de kleine in m'n buik.
Praten helpt dan een hoop, zowel in een volwassen relatie, maar ook in een ouder-kind relatie, alhoewel het kind niet naar een volwassen niveau getrokken hoeft te worden in een gesprek, het kind moet wel zijn rol als kind behouden om zodoende de kans te krijgen op te groeien in een eigen tempo en zelf dingen ook te ontdekken.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Ik vind het niet alleen zielig voor de kinderen, maar ook weglopen van je verantwoording als ouder als je geen duidelijke grenzen stelt voor je kinderen. Ik was zelf een ramp met eten als kind, ik luste geloof ik alleen maar doperwtjes en sperciebonen ofzo. Mijn moeder had geen zin elke avond een andere soort groenten bij me naar binnen te vechten, dus ik at twee jaar lang als enige groente erwtjes en sperciebonen. Maar wel elke avond groente eten. Daar was geen discussie over. Ik kreeg een beetje mijn zin omdat ik geen 'vieze' groente hoefde te eten, en mijn moeder legde zich erbij neer dat ik dan wel niet alles at, maar in elk geval wel groentes. Geven en nemen.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 11:49 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ik vind het zelfs zielig om een kind met die verantwoordelijkheid te belasten die hij of zij toch echt niet niet in staat is om te dragen, daar ben ik als ouder voor, mijn kind hoeft zich nog geen zorgen te maken over bepaalde keuzes, die maak ik namelijk voor hem. Ik denk dat dat juist een gevoel van veiligheid creeert.
Jij hebt de verplichting als ouder om soms beslissingen te nemen voor je kind omdat je een door leeftijd en ervaring gevormd referentiekader hebt, dat een kind mist. Ik bedoel, niemand stelt voor om iets als polio vaccinaties alleen te doen als het kind het er mee eens is om geprikt te worden. Als ik figuren als die van 'stop die vla maar in je reet' lees, vraag ik me af, hoelang nog?
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
^^^ Yep, met bovenstaande geheel eens!
Als je volwassen bent maar geen ouder, dan kun je nog weleens weglopen voor je verantwoordelijkheid, dat is dan aan jezelf. Maar eenmaal je ouder bent dan kun je daar een tweede mee belasten die erg afhankelijk van je is juist op dat vlak.
Als je volwassen bent maar geen ouder, dan kun je nog weleens weglopen voor je verantwoordelijkheid, dat is dan aan jezelf. Maar eenmaal je ouder bent dan kun je daar een tweede mee belasten die erg afhankelijk van je is juist op dat vlak.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Heeft hier erg geholpen, Demi mag nu ook helpen met koken, dat vind ze geweldig en het eten smaakt dan uiteraard nog veel lekkerder.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 12:15 schreef DaviniaHR het volgende:
En idd, Llewella, wat jij zegt over eten is idd ook wel waar. is een goede, die ga ik proberen te onthouden!
Ook mag ze zelf opscheppen, dan eet ze ook beter.
We hebben haar nooit gedwongen om te eten, dat werkt toch niet, het eten zet ik op tafel en negeer het onderwerp eten dan volkomen, wij kletsen gewoon gezellig over andere zaken en ze ging zo automatisch mee eten.
Overigens mag Demi ook vaak kiezen uit 2 dingen, maar dat zie ik haast bij iedereen om me heen en dat haalde ik eerder nog niet uit de verhalen hier.
Ik heb faalangst en dat zat er best vroeg al in. Kon daardoor erg tegen bepaalde dingen opzien.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 00:41 schreef pinquit het volgende:
[..]
Dat leren gaat geleidelijk aan, buiten de deur hier.
Leren dat je hetzelfde doet als de andere kinderen uit de groep enzo.
Ik vind dat grenzen te maken hebben met dingen die niet mogen, niet met dingen die moeten.(groot verschil!!!)
en het is ook niet zo dat hij helemaal nooit iets moet hoor
Ben ook erg blij dat m'n moeder érg vaak tegen me gezegd heeft vroeger: dan maak je maar een beetje zin, of: dan eet je maar een potje zin. (die laatste
)Denk daar nog regelmatig aan terug en ben er van overtuigd dat ik er nog steeds wat aan heb.
Dat heeft mijn oudste ook inderdaad, als ik hem nergens toe aanzet gebeurd er ook echt daadwerkelijk niets.quote:Op zaterdag 9 februari 2008 14:52 schreef Zonnestraaltje het volgende:
[..]
Ik heb faalangst en dat zat er best vroeg al in. Kon daardoor erg tegen bepaalde dingen opzien.
Ben ook erg blij dat m'n moeder érg vaak tegen me gezegd heeft vroeger: dan maak je maar een beetje zin, of: dan eet je maar een potje zin. (die laatste
Denk daar nog regelmatig aan terug en ben er van overtuigd dat ik er nog steeds wat aan heb.
Zwemles wilde hij niet, school vond hij een ramp, een hobbie durft hij niet, buitenspelen vond hij griezelig, ik denk dat als ik hem zijn zin gegeven zou hebben hij alleen achter de spelcomputer en de tv zou zitten.
En ik vond het ook echt vreselijk hoor als ik hem moest dwingen om dingen te doen, vooral omdat het bij hem echt uit angst kwam, nu ben ik blij dat ik dat gedaan heb.
Ik geloof echt dat je met opvoeden gewoon naar jezelf en naar je kind moet kijken en je eigen gevoel moet volgen, geen enkele methode is voor elk kind goed denk ik.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Het gaat in de topic nu in hoofdlijnen over straffen dan wel grenzen stellen.
Ik hou het hier op leren de consequenties te dragen van je eigen beslissingen. Heb je een baby dan draag je als ouder de verantwoordelijkheid en de consequenties. Naarmate de kinderen ouder worden gaan ze dit zelf doen. En onze mening cq ervaring is dat als je kinderen zelf laat nadenken waarom ze iets op een bepaalde manier willen dat ze ook beter accepteren dat het ook weleens negatief kan uitvallen. Of zoals onze dochter formuleert: Ik heb er recht op om mijn eigen fouten te maken. En wilde wij dit vroeger ook niet toen wij 15/16 waren? Wie zijn wij dan om dit te verbieden? Maar dat houdt wel in dat je ze voldoende "bagage" heb meegegeven. En die krijgen ze mijn inziens door ze te leren nadenken over het waarom ze iets willen.
Wij hebben hier bv nooit de kinderen achter de vodden aangezeten om huiswerk te maken. De consequentie als ze dat niet doen is een jaar doubleren. En nee wij hebben geen studiebollen maar ze hebben wel in de gaten dat voor niets de zon opgaat.
Onze dochter ging met 16 jaar in Rotterdam naar school en op kamers. De hele familie was heel benieuwd hoe dat zou verlopen. En soms als ze hier waren en ik had haar aan de foon dan was het weleens: leerze". En dan kwam hier van familie de reactie : 'en jij denkt dat ze dat doet?' Dan was steevast mijn antwoord: Zij wil deze opleiding dus zij moet er iets voor doen. Doet ze dat niet dan is het haar probleem niet de mijne. En nu? 2 kids, zoon mbo 2 en mbo3 diploma en nu bezig met mbo 4. Dochter mbo 4 diploma en nu bezig met hbo.
En natuurlijk werd hier ook verboden om met vreemde mee te gaan. Maar mijn nekharen staan stijf als ik moeders/vaders hoor zeggen: omdat ik dat wil.
Ik hou het hier op leren de consequenties te dragen van je eigen beslissingen. Heb je een baby dan draag je als ouder de verantwoordelijkheid en de consequenties. Naarmate de kinderen ouder worden gaan ze dit zelf doen. En onze mening cq ervaring is dat als je kinderen zelf laat nadenken waarom ze iets op een bepaalde manier willen dat ze ook beter accepteren dat het ook weleens negatief kan uitvallen. Of zoals onze dochter formuleert: Ik heb er recht op om mijn eigen fouten te maken. En wilde wij dit vroeger ook niet toen wij 15/16 waren? Wie zijn wij dan om dit te verbieden? Maar dat houdt wel in dat je ze voldoende "bagage" heb meegegeven. En die krijgen ze mijn inziens door ze te leren nadenken over het waarom ze iets willen.
Wij hebben hier bv nooit de kinderen achter de vodden aangezeten om huiswerk te maken. De consequentie als ze dat niet doen is een jaar doubleren. En nee wij hebben geen studiebollen maar ze hebben wel in de gaten dat voor niets de zon opgaat.
Onze dochter ging met 16 jaar in Rotterdam naar school en op kamers. De hele familie was heel benieuwd hoe dat zou verlopen. En soms als ze hier waren en ik had haar aan de foon dan was het weleens: leerze". En dan kwam hier van familie de reactie : 'en jij denkt dat ze dat doet?' Dan was steevast mijn antwoord: Zij wil deze opleiding dus zij moet er iets voor doen. Doet ze dat niet dan is het haar probleem niet de mijne. En nu? 2 kids, zoon mbo 2 en mbo3 diploma en nu bezig met mbo 4. Dochter mbo 4 diploma en nu bezig met hbo.
En natuurlijk werd hier ook verboden om met vreemde mee te gaan. Maar mijn nekharen staan stijf als ik moeders/vaders hoor zeggen: omdat ik dat wil.
Inspiratieloos!
Het valt mij altijd op dat in de programma's van EHBO bij opvoeden en van die Britse Nanny het succes helemaal niet in de strafhoekjes/bankjes zit, maar in het feit dat de ouders meer tijd voor de kinderen nemen. Gewoon met ze spelen, meer samen doen en aandacht hebben voor wat het kind wil vertellen en daar ook echt naar luisteren. Dat lijkt mij wel belangrijk. Verder vind ik wat It_was_me hierboven schrijft wel goed klinken. Ik hoop dat ik dat later ook zo kan doen met de kinderen.
Ach, en voor de rest modder ik maar wat aan qua opvoeding. De theorie vind ik altijd wel heel erg interessant, dus ook die Gordon-methode vind ik leuk om over te lezen en wat meer van te weten, maar in de praktijk valt het allemaal wat anders uit
Ach, en voor de rest modder ik maar wat aan qua opvoeding. De theorie vind ik altijd wel heel erg interessant, dus ook die Gordon-methode vind ik leuk om over te lezen en wat meer van te weten, maar in de praktijk valt het allemaal wat anders uit
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik vind deze theorie in theorie wel aansprekend, en ik denk ook dat het belangrijk is dat je in ieder geval een kind ruimte geeft en vrijheid en persoonlijke integriteit. Maar in praktijk wordt het erg lastig als een kind geen discipline krijgt aangeleerd en niet gewend is soms iets te doen, niet omdat er per se een duidelijke - en voor hem/haar begrijpelijke - reden voor is, maar gewoon: omdat het moet.
Als docent op een middelbare school loop ik er geregeld tegenaan: brugklaskinderen die totaal geen discipline kennen en ervan uitgaan dat hun mening ongelooflijk belangrijk is en dat ik niet 'zomaar' iets van ze kan verlangen. Maar als je moet werken met 30 kinderen in één klaslokaal dan kan niet altijd alles één op één uitgelegd worden, dan kun je geen rekening houden met ieders persoonlijke wil en gevoelens. Soms moeten ze gewoon doen wat ik zeg. Ouders die hun kind dit niet leren, bereiden hun kind dus eigenlijk onvoldoende voor op het leven in de 'echte' wereld of 'de' samenleving. Je leert het kind in feite dat ie leeft in een ideale 'droomwereld', waarin alles altijd op een aardige manier gebeurt, waarin altijd rekening wordt gehouden met je gevoelens, en waarin jouw mening altijd meetelt en van belang is. Dat wordt een hele harde dobber voor het kind op het moment dat het merkt dat het zo dus níet werkt.
Als docent op een middelbare school loop ik er geregeld tegenaan: brugklaskinderen die totaal geen discipline kennen en ervan uitgaan dat hun mening ongelooflijk belangrijk is en dat ik niet 'zomaar' iets van ze kan verlangen. Maar als je moet werken met 30 kinderen in één klaslokaal dan kan niet altijd alles één op één uitgelegd worden, dan kun je geen rekening houden met ieders persoonlijke wil en gevoelens. Soms moeten ze gewoon doen wat ik zeg. Ouders die hun kind dit niet leren, bereiden hun kind dus eigenlijk onvoldoende voor op het leven in de 'echte' wereld of 'de' samenleving. Je leert het kind in feite dat ie leeft in een ideale 'droomwereld', waarin alles altijd op een aardige manier gebeurt, waarin altijd rekening wordt gehouden met je gevoelens, en waarin jouw mening altijd meetelt en van belang is. Dat wordt een hele harde dobber voor het kind op het moment dat het merkt dat het zo dus níet werkt.
The real is always way ahead of what we can imagine.
En hier heb je volgens mij te maken met verwende nesten.quote:Op zondag 10 februari 2008 13:22 schreef mane het volgende:
Ik vind deze theorie in theorie wel aansprekend, en ik denk ook dat het belangrijk is dat je in ieder geval een kind ruimte geeft en vrijheid en persoonlijke integriteit. Maar in praktijk wordt het erg lastig als een kind geen discipline krijgt aangeleerd en niet gewend is soms iets te doen, niet omdat er per se een duidelijke - en voor hem/haar begrijpelijke - reden voor is, maar gewoon: omdat het moet.
Als docent op een middelbare school loop ik er geregeld tegenaan: brugklaskinderen die totaal geen discipline kennen en ervan uitgaan dat hun mening ongelooflijk belangrijk is en dat ik niet 'zomaar' iets van ze kan verlangen. Maar als je moet werken met 30 kinderen in één klaslokaal dan kan niet altijd alles één op één uitgelegd worden, dan kun je geen rekening houden met ieders persoonlijke wil en gevoelens. Soms moeten ze gewoon doen wat ik zeg. Ouders die hun kind dit niet leren, bereiden hun kind dus eigenlijk onvoldoende voor op het leven in de 'echte' wereld of 'de' samenleving. Je leert het kind in feite dat ie leeft in een ideale 'droomwereld', waarin alles altijd op een aardige manier gebeurt, waarin altijd rekening wordt gehouden met je gevoelens, en waarin jouw mening altijd meetelt en van belang is. Dat wordt een hele harde dobber voor het kind op het moment dat het merkt dat het zo dus níet werkt.
Jouw voorbeeld komt helaas in de praktijk veel te vaak voor. Ik ben zelf overblijfmoeder geweest in de tijd dat het nog echt vrijwilleligerswerk was. Die kinderen heb ik ook meegemaakt. Rommel op de grond gooien en zeggen: daar zijn jullie toch voor om onze rommel op te ruimen! Niet bij deze mama! Wil jij rommel maken oke, maar ik ruim het niet voor je op. En dan blijf je maar net zolang zitten totdat je wel de afvalbak hebt gepakt en alles onder je tafel is opgeruimd. En dat werkte.
Inspiratieloos!
Ja, je krijgt er oervervelende/verwende kinderen van. En daar scheep je anderen ook mee op: docenten of overblijfmoeders moeten het kind dan de opvoeding geven, die de ouders op zich hadden moeten nemen. Maar wat het belangrijkste is, volgens mij: je doet het kind er geen plezier mee. Hij loopt 'in de echte wereld' voortdurend tegen grenzen op terwijl hij de indruk kreeg dat die er niet waren (of: in zeer beperkte mate). Dat is verwarrend.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Daarom werkt discussiëren niet met kinderen, je kan wat uitleggen en dan is het klaar.quote:Op zondag 10 februari 2008 13:22 schreef mane het volgende:
Ik vind deze theorie in theorie wel aansprekend, en ik denk ook dat het belangrijk is dat je in ieder geval een kind ruimte geeft en vrijheid en persoonlijke integriteit. Maar in praktijk wordt het erg lastig als een kind geen discipline krijgt aangeleerd en niet gewend is soms iets te doen, niet omdat er per se een duidelijke - en voor hem/haar begrijpelijke - reden voor is, maar gewoon: omdat het moet.
Als docent op een middelbare school loop ik er geregeld tegenaan: brugklaskinderen die totaal geen discipline kennen en ervan uitgaan dat hun mening ongelooflijk belangrijk is en dat ik niet 'zomaar' iets van ze kan verlangen. Maar als je moet werken met 30 kinderen in één klaslokaal dan kan niet altijd alles één op één uitgelegd worden, dan kun je geen rekening houden met ieders persoonlijke wil en gevoelens. Soms moeten ze gewoon doen wat ik zeg. Ouders die hun kind dit niet leren, bereiden hun kind dus eigenlijk onvoldoende voor op het leven in de 'echte' wereld of 'de' samenleving. Je leert het kind in feite dat ie leeft in een ideale 'droomwereld', waarin alles altijd op een aardige manier gebeurt, waarin altijd rekening wordt gehouden met je gevoelens, en waarin jouw mening altijd meetelt en van belang is. Dat wordt een hele harde dobber voor het kind op het moment dat het merkt dat het zo dus níet werkt.
Maar als ik soms ouders hoor praten met hun kind van 4 in de supermarkt of het een volwassene is dan draait mijn maag al om.
Als wij zo lastig deden in de winkel werden we bij de arm genomen en gingen we naar huis en dan was 't klaar.
Maar tegenwoordig mag je je kind niet meer bij de arm nemen de winkel uit, want dan "mishandel" je je kind
Ik vind het juist mishandelen als je kinderen niet voorbereid op het werkelijke leven, waarin soms gewoon iets moet en je je soms aan moet passen een de situatie.
(heb trouwens niet alles gelezen was me te veel lees voer )
Het past allemaal in de trend van 'school moet alles maar oplossen' die ik steeds meer merk....School moet van 8 00 tot 18 00 de kinderen bezig houden, lesgeven en eigenlijk ook de opvoeding nog even doen, zodat de ouders alleen de leuke dingen kunnen doen in het weekend. Zelf nee zeggen als een kind een grens overgaat zijn ze namelijk te slap voor....
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
helemaal waar, 90% van mijn ruzies met mijn zoontje komen voor als ik m'n zin in zo kort mogeljke tijd probeer door te drukken zonder zijn mening te respecteren. Het punt is dat je de mening van je kind best kan respecteren zonder dat het kind altijd zijn/haar zin krijgt. Want dan krijg je weer verwende egocentrische kinderen.quote:Op zondag 10 februari 2008 08:53 schreef livelink het volgende:
het succes helemaal niet in de strafhoekjes/bankjes zit, maar in het feit dat de ouders meer tijd voor de kinderen nemen.
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Dat is een goede middenweg denk ik.quote:Op dinsdag 12 februari 2008 13:14 schreef Captain_Fabulous het volgende:
[..]
helemaal waar, 90% van mijn ruzies met mijn zoontje komen voor als ik m'n zin in zo kort mogeljke tijd probeer door te drukken zonder zijn mening te respecteren. Het punt is dat je de mening van je kind best kan respecteren zonder dat het kind altijd zijn/haar zin krijgt. Want dan krijg je weer verwende egocentrische kinderen.
Onderhandelen is een beladen woord. Dat artikel geeft prachtige voorbeelden over of hij zijn haar moet kammen omdat het echt moet, of omdat jij dat vindt.
En het stelt mooi dat je niet altijd 100% hoeft te halen en het kind 0%.
Aan de andere kant: Je wilt een kind niet de vrijheid geven om zelf te kiezen of hij bij gasten met zijn handen eet of met bestek, of hij mensen gedag zegt of krijsend over de grond rolt.
Je wilt ook dat hij bepaalde fatsoensnormen opdoet waar je niet over wilt onderhandelen: Omdat de rest van de wereld, wanneer hij is opgegroeid, daar ook niet over onderhandelt.
|
|
