stop maar met opvoeden..

quote:

Op vrijdag 8 februari 2008 22:29 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Respect is prima, maar de macht ligt bij de ouder. En dáár wordt overheen gestapt bij een aantal posters.
De relatie ouder kind is niet gebaseerd op gelijkheid. Punt.

Je lijkt mijn moeder wel.

Nee geen gelijkheid, maar wel gelijkwaardigheid. Daarom ook geen macht maar gezag.
Macht is per definitie negatief namelijk.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2008 20:55 schreef pinquit het volgende:

[..]

ohja, dat was ik vergeten op te schrijven.

Sommige dingen moeten inderdaad.
Maar dat zijn dan dingen die een logische reden hebben. _{om even op je voorbeelden in te gaan}gordel in de auto, dat moet. volgens de wet, en voor je bescherming. maar als ie dat écht vertikt, dan gaan we op de fiets.
langere tijd niet naar school willen moet een hele goede reden hebben. Als een kind niet naar school wil is er iets aan de hand, op school of met je kind. En dat MOET je respecteren. dat zal ik dan dus ook nooit dwingen.

Sommige dingen moeten nu eenmaal. een kind moet dat leren. als je werkt om je brood te verdienen, dán MOET je. maar dan ben je al volwassen. dan snap je dat.
Een kind moet leren dat dingen moeten. daar hebben ze gelukkig een heel kinderleven voor!!
dat vind ik dan he

Maar wanneer wil je hem dat gaan leren dan?

Mijn zoontje is negen en als hij een lastige toets heeft op school die hij moeilijk vind wil hij liever ook niet naar school, hoe ga je dat oplossen dan?
En als hij 12 is en met zijn stoere vrienden tot diep in de nacht wil stappen (dat is namelijk stoer als je dat kan/mag met 12) waar leg je dan de grens?

Als je op die leeftijd ineens grenzen op moet gaan werpen heb je er denk ik een grotere kluif aan dan wanneer je nu al bepaalde grenzen stelt.
Bovendien vraag ik me af hoe dat dan zou moeten als je twee kinderen zou hebben, de één zit keurig met de gordel om in de auto en de ander weigert...

quote:

Op vrijdag 8 februari 2008 22:50 schreef Igraine het volgende:
Nee geen gelijkheid, maar wel gelijkwaardigheid. Daarom ook geen macht maar gezag.
Macht is per definitie negatief namelijk.

Ja laten we op elk slakkie een zoutje gaan leggen.
smek... smac....

Punt is dat je als ouder de verantwoordelijkheid hebt beslissingen te nemen voor je kind. Ook als het kind het NIET wil. Zoals mirre al zegt vind ik het respectloos als je een kind laat beslissen over zaken waarvan het de consequenties nog niet kan overzien.

Saskia wilde afgelopen week écht haar DKTP prik niet... ze heeft hem toch echt gekregen.

Geen zout, maar gewoon een wezenlijk verschil. Als jij dat als zout wil zien, prima.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2008 22:58 schreef Igraine het volgende:
Geen zout, maar gewoon een wezenlijk verschil. Als jij dat als zout wil zien, prima.

Ik vind het psycho zweefteven babbel, maar dat ben ik.

Ik zie dat gordon gedoe toch een beetje als wegvluchten van ouders die niet de ballen hebben om te zeggen, wij zijn de ouders, dus wij bepaal de hoofdlijnen van wat er in dit gezin gebeurt. 1 avondje niet aan de bedtijd houden, geen man overboord...maar als ouder ben jij degeen die het kind weer mag oplappen als het ziek wordt omdat elke avond te laat naar bed gaat en geen groenten eet. Je hebt die kinderen op de wereld gezet, gedraag je dan ook een beetje verantwoordelijk...

Joh, prima wat mij betreft. Het is inmiddels wel duidelijk dat we niet op één lijn zitten wat dit aangaat hè.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2008 23:02 schreef Captain_Fabulous het volgende:
Ik zie dat gordon gedoe toch een beetje als wegvluchten van ouders die niet de ballen hebben om te zeggen, wij zijn de ouders, dus wij bepaal de hoofdlijnen van wat er in dit gezin gebeurt. 1 avondje niet aan de bedtijd houden, geen man overboord...maar als ouder ben jij degeen die het kind weer mag oplappen als het ziek wordt omdat elke avond te laat naar bed gaat en geen groenten eet. Je hebt die kinderen op de wereld gezet, gedraag je dan ook een beetje verantwoordelijk...

De inhoud van de gordon cursus wordt in het bericht in de pers heeeeel erg verdraaid beschreven, aan de cursus zelf ligt 't hem niet, maar aan het artikel.

Dat kan, de ouders die in dat artikel ook zaten, ik kreeg er braakneigingen van. Je moet je kind in zijn of haar waarde laten, het is geen huisdier. Maar het verschil tussen een kind respecteren, en het kind de baas te laten zijn was daar volkomen weg. Ik respecteer mijn zoontje, maar dat betekent niet dat hij van tafel weg mag voor z'n groente op is.

Ik moest wel om het stukje lachen eigenlijk. Kom op zeg, nog heel even en je bent als ouder alleen nog maar verwekker of degene die het kind baart.
Je moet je kind leiding geven, dat is ouderschap, niet los vast alles maar laten, een ouder zijn is richting geven ook als de kleine dat niet leuk vind. Jij, als ouder, doet dingen omdat het kind zelf niet beter kan beslissen.

het moet niet gekker worden

Als je dingen naar eigen inzicht doet kan iemand je de schuld geven als dingen mis gaan? Teveel bange ouders, wat mij betreft...

quote:

Op vrijdag 8 februari 2008 22:55 schreef senesta het volgende:

[..]

Maar wanneer wil je hem dat gaan leren dan?

Mijn zoontje is negen en als hij een lastige toets heeft op school die hij moeilijk vind wil hij liever ook niet naar school, hoe ga je dat oplossen dan?
En als hij 12 is en met zijn stoere vrienden tot diep in de nacht wil stappen (dat is namelijk stoer als je dat kan/mag met 12) waar leg je dan de grens?

Als je op die leeftijd ineens grenzen op moet gaan werpen heb je er denk ik een grotere kluif aan dan wanneer je nu al bepaalde grenzen stelt.
Bovendien vraag ik me af hoe dat dan zou moeten als je twee kinderen zou hebben, de één zit keurig met de gordel om in de auto en de ander weigert...

Dat leren gaat geleidelijk aan, buiten de deur hier.
Leren dat je hetzelfde doet als de andere kinderen uit de groep enzo.
Ik vind dat grenzen te maken hebben met dingen die niet mogen, niet met dingen die moeten.(groot verschil!!!)
_{en het is ook niet zo dat hij helemaal nooit iets moet hoor maar ik dwing hem het liefst niet.}

en ik word ook wel eens boos hoor. en negeren doe ik ook.

en nu ben ik het zat

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 00:44 schreef pinquit het volgende:
en ik word ook wel eens boos hoor. en negeren doe ik ook.

en nu ben ik het zat

Ik heb ook absoluut respect voor het feit dat je hier je verhaal doet hoor, er zijn misschien wel meer mensen die op deze manier opvoeden maar die helemaal geen zin hebben om hun zienswijze uit te leggen
En ieder zijn eigen manier natuurlijk.
Ik bekijk het idee dan vanuit mijn eigen situatie en zie daar dan voor mezelf best een hoop knelpunten.
Maar goed, ik heb me verder nooit echt hierin verdiept

ik heb 2 kinderen.

en jouw kid wordt kut. dat is duidelijk. jammer joh...

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 00:52 schreef senesta het volgende:

[..]

Ik heb ook absoluut respect voor het feit dat je hier je verhaal doet hoor, er zijn misschien wel meer mensen die op deze manier opvoeden maar die helemaal geen zin hebben om hun zienswijze uit te leggen
En ieder zijn eigen manier natuurlijk.
Ik bekijk het idee dan vanuit mijn eigen situatie en zie daar dan voor mezelf best een hoop knelpunten.
Maar goed, ik heb me verder nooit echt hierin verdiept

Nee, omdat de smilies niet van de lucht zijn als een dergelijk onderwerp ter sprake komt. Of het wordt direct in het extreme of belachelijke getrokken.

Als ik hier (bijvoorbeeld) wel eens zeg dat ik niet straf, dan wordt daar regelmatig heel overtrokken op gereageerd. Terwijl ik uit eigen ervaring weet dat het niet hóeft. Ik ben zelf ook opgegroeid zonder straf te krijgen. En ik was geen engeltje, maar ook geen bijzonder bewerkelijk kind, gewoon doorsnee wat dat betreft. Maar sommige mensen lijken niet te kunnen bevatten dat dat kan en werkt. Dat het voor hen niet werkt kan ik begrijpen, maar dat wil niet automatisch zeggen dat het voor anderen ook niet kan werken.

Er is wel een verschil tussen kinderen niet straffen, en geen grenzen stellen.

Ik stel ook zeker grenzen, die zijn imo wel nodig. Alleen liggen mijn grenzen misschien iets ruimer en worden ze nooit met straf duidelijk gemaakt.

Maar helemaal geen grenzen stellen, dat zie ik ook niet echt zitten nee. Maar ik probeer er wel zo natuurlijk mogelijk mee om te gaan.

Wat is er tegen natuurlijk aan grenzen stellen dan?

Dan lees je niet goed. Ik geef namelijk in mijn eerste zin al aan dat grenzen imo wel nodig zijn.
Daarna zeg ik dat ik er zo natuurlijk mogelijk mee om probeer te gaan, met het stellen van grenzen. Dus niet krampachtig of tegennatuurlijk voor mij.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 09:47 schreef Igraine het volgende:
Dan lees je niet goed. Ik geef namelijk in mijn eerste zin al aan dat grenzen imo wel nodig zijn.
Daarna zeg ik dat ik er zo natuurlijk mogelijk mee om probeer te gaan, met het stellen van grenzen. Dus niet krampachtig of tegennatuurlijk voor mij.

Ik lees het wel goed, en je herhaalt het nu weer. Dus nogmaals, wat is er tegen natuurlijk aan ht stellen van grenzen? Of hoe kan je 'tegennatuurlijk omgaan' met het stellen van grenzen?

Het blijft allemaal nogal in het vage en door je van dit soort zweverige termen te bedienen zoals ook al in je voorgaande posts geef je wat mij betreft nu aan dat jouw methode verheven is boven de plebs die wel 'tegennatuurlijk' grenzen stellen omdat dat nu eenmaal hoort bij hun 'machtspositie' en ze er blijkbaar niet zo mee omkunnen gaan als jouw 'natuurlijke' manier van opvoeden omdat je het vanuit 'gezag' benader.

Kortom, een hoop bla bla en weinig concreets. Dus als je een voorbeeld heb van natuurlijke manieren van grenzen stellen en tegennatuurlijke of krampachtige manieren van grenzen stellen zal het wellicht voor veel mensen een stuk duidelijker worden.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 09:47 schreef Igraine het volgende:
Dan lees je niet goed. Ik geef namelijk in mijn eerste zin al aan dat grenzen imo wel nodig zijn.
Daarna zeg ik dat ik er zo natuurlijk mogelijk mee om probeer te gaan, met het stellen van grenzen. Dus niet krampachtig of tegennatuurlijk voor mij.

Misschien dat je het zo wel begrijpt. En zo niet, helaas. Ik voel me geenszins verheven, maar ik ga even wat anders doen.

Ik vind het stuk eigenlijk ook wat overtrokken. Het lijkt me echter veel prettiger als je kunt opvoeden zonder te straffen, voor ouder en kind. AAngezien ik er in de praktijk nog niet mee te maken heb, weet ik niet hoe ik het zou doen. Ik zie alleen wel om me heen dat het soms aardig lastig kan zijn, bijvoorbeeld bij mijn zusje.

Ik vind dat zij het heel leuk doen met de kinderen, en ik heb zeker al dingen gezien waarvan ik denk: zo wil ik het ook. Zij proberen ook positief op te voeden, maar wat doe je bijvoorbeeld als je al vaak en duidelijk hebt uitgelegd aan de oudste dat hij de jongste geen pijn mag doen, en hij doet het toch? Zij zijn nu ook begonnen met dan voor straf op een stoeltje, want een andere manier werkt niet.

Igraine, pinquit, hoe zouden jullie zoiets (theoretisch) doen? Mijn zusje vroeg het laatst nog aan me, want zij willen dat stoeltje liever niet, maar ze moeten natuurlijk wel iets met dat gedrag doen.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 09:55 schreef Igraine het volgende:

[..]

Misschien dat je het zo wel begrijpt. En zo niet, helaas. Ik voel me geenszins verheven, maar ik ga even wat anders doen.

Waarom geef je nou niet gewoon antwoord op de vraag?
Geef dan eens een voorbeeld van een manier van grenzen stellen die voor JOU tegennatuurlijk is?

Als je wil dat mensen begrip of zelfs respect voor je manier van opvoeden krijgen is moeilijke vragen uit de weg gaan niet echt de manier.

Is een specifiek voorbeeld nodig? Ik bedoel: ze zegt dat ze niet straft, lijkt me dus dat straffen voor haar tegennatuurlijk voelt. Wordt dat dan zoveel duidelijker als ze een specifiek voorbeeld daarvaan geeft?

Sommigen dingen moeten gewoon als mens zijnde. Dat is niet iets wat wij proberen aan te leren bij Suus, maar dat is iets wat ze op een ongedwongen wijze er in gestampt krijgt simpel door het te doen.

Je hebt kindertjesbedtijd, dan gaan alle kindjes slapen. Zo ook Suus. En je hebt grotemensenbedtijd, dan gaan alle grote mensen slapen, zo ook wij. Het komt niet bij haar op om daar aan te twijfelen, zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. Zo hoort het volgens het leven (aldus Suus)

Verder heb je andere dagelijkse 'dat hoort zo' dingen. Haren kammen, wassen, schone kleren, tanden poetsen, eten, naar school, enz. Al die dingen hoort, iedereen doet dat dus wij ook. Het komt niet bij haar op om dat niet te willen doen. Net zo normaal als plassen of je neus ophalen.
Geen machtstrijd dus van "je moet nu ..." maar "we doen nu...".

Haar vrije keuze en haar vrije wil mag ze binnen bepaalde dingen zelf hanteren. Wil je naar de kinderboerderij vandaag of naar de bibliotheek? Wil je een rode maillot aan of een gestreepte? Die broek of deze broek? Wil je gele vla of bruine vla? En soms krijg ze verder de vrije hand. Beslist zij wat we gaan eten die dag. Kans dat ze spruitjes roept is 99%.

In geval van 'straf' zit ze hier meestal even op de 4e tree van de trap (4 jaar = 4e tree). Niet omdat ik haar zat ben oid, maar omdat ze zelf even rustig mag nadenken hoe of wat. Bij een driftbui als ze door het lint gaat heeft pedagogisch geneuzel tegen haar bazelen geen nut. Ze zit dan op een emotieniveau waarbij logisch denken en communiceren niet haalbaar is. Dan mag ze ook even op de trap, zit ze daar 5 minuten haar longen uit haar lijf te gillen waarna ze emotioneel uitgeraast is, terugzakt naar een communiceerbaar level, zelf mij er bij roept en dan praten we de boel uit. Zou ik dat niet doen maar blijven drammen op het moment zelf dan zijn we 3 uur later nog geen klap verder.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 10:12 schreef miss_sly het volgende:
Is een specifiek voorbeeld nodig?

Anders vraag ik er niet om.

quote:

Ik bedoel: ze zegt dat ze niet straft, lijkt me dus dat straffen voor haar tegennatuurlijk voelt. Wordt dat dan zoveel duidelijker als ze een specifiek voorbeeld daarvaan geeft?

We hebben het niet over straffen, maar over grenzen stellen. Grenzen stellen heeft an sich geen ruk met straffen te maken, maar met duidelijk maken wat wel en niet mag. Pas bij het overtreden van die grenzen zou straffen om de hoek komen kijken.

Ik wil dus graag weten wat 'tegennatuurlijk grenzen stellen' en 'natuurlijk grenzen stellen' is omdat ik me daar gee enkele voorstelling van kan maken. Als mensen zich in dit topic begeven met een voorkeur voor de manier die in de OP word beschreven (al dan niet zo extreem) kan je toch vragen verwachten? Waarom die niet beantwoorden? Een beetje loze kreten als gezag, macht en natuurlijk laten vallen zeggen totaal niets.

Ik ben gewoon oprecht geïnteresseerd.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 00:10 schreef KD-fotografie het volgende:

En waarom al die opvoedcurcussen? wat is er mis met eigen inzicht en naar je eigen moederlijke gevoelens luisteren?

helemaal mee eens.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 10:36 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Anders vraag ik er niet om.
[..]

We hebben het niet over straffen, maar over grenzen stellen. Grenzen stellen heeft an sich geen ruk met straffen te maken, maar met duidelijk maken wat wel en niet mag. Pas bij het overtreden van die grenzen zou straffen om de hoek komen kijken.

Ik wil dus graag weten wat 'tegennatuurlijk grenzen stellen' en 'natuurlijk grenzen stellen' is omdat ik me daar gee enkele voorstelling van kan maken. Als mensen zich in dit topic begeven met een voorkeur voor de manier die in de OP word beschreven (al dan niet zo extreem) kan je toch vragen verwachten? Waarom die niet beantwoorden? Een beetje loze kreten als gezag, macht en natuurlijk laten vallen zeggen totaal niets.

Ik ben gewoon oprecht geïnteresseerd.

Na deze uitleg geloof ik dat zeker, maar misschien zou het helpen als je op een wat minder botte manier je belangstelling zou tonen ipv op een manier die nogal aanvallend overkomt

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 10:56 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Na deze uitleg geloof ik dat zeker, maar misschien zou het helpen als je op een wat minder botte manier je belangstelling zou tonen ipv op een manier die nogal aanvallend overkomt

Misschien ligt dat meer aan jullie interpretatie.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 09:35 schreef KD-fotografie het volgende:
geen straffen opzich daar kan ik me wel iets van voorstellen, en er gaan hier vlot dagen voorbij dat Demi geen straf krijgt maar ook dagen dat ze echt even mag afkoelen in de hoek.

Maar het zelf laten beslissen zoals waneer wel en niet naar school, zelf bedtijden kiezen,wat te eten, wel of niet lichamelijke verzorging is iets wat ik me niet geheel kan voorstellen, het nut ervan iniedergeval niet en zou dat dan ook graag willen weten, niet om iemand belachelijk te maken maar gewoon uit nieuwsgierigheid.

_{nog even hierop dan, ik kan het niet laten}

Het is niet het zelf laten beslissen als in 'de baas in huis' hoor. Daar pas ik wel voor op.
Maar ik heb (bijvoorbeeld) gewoon nog nooit meegemaakt dat max bijv pas om 10 uur naar bed wil. Het is gewoon bijna elke avond rond 7 uur/ half 8. hij geeft zelf aan dat ie moe is, of ik geef hem te kennen dat ik vind dat hij er moe uitziet of zich moe gedraagt. dan gaat hij zijn speen pakken, doet de televisie uit en dan gaan we naar boven. Soms gaat het niet zo vanzelf, maar wil ie eerst even rennen enzo, nou mij best hoor.
Als hij na de speelzaal smiddags slaapt dan kan het wel eens later worden, maar dat vind ik niet meer dan logisch. Maar max is pas 2 en hij hoeft nog niet zoveel. Dus ik heb het nog heel gemakkelijk denk ik.

En kiezen wat te eten, als het maar gezond is. tuurlijk mag ie kiezen. ik ga toch niet iets maken wat ie niet wil of lust en dús niet eet?? Zonde van mn energie en het eten.
Over lichamelijke verzorging heb ik nooit echt problemen, alleen tandenpoetsen gaat hier niet. Maar ik kán die borstel zijn mond niet in dwingen. (overigens kauwt ie op en zuigt ie aan de tandenborstel en dat is ook ok voor nu)

En laten kiezen uit 2 dingen die ik vooraf gekozen heb net als bij ireth vind ik ook ideaal.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:14 schreef pinquit het volgende:

[..]

_{nog even hierop dan, ik kan het niet laten}

Het is niet het zelf laten beslissen als in 'de baas in huis' hoor. Daar pas ik wel voor op.
Maar ik heb (bijvoorbeeld) gewoon nog nooit meegemaakt dat max bijv pas om 10 uur naar bed wil. Het is gewoon bijna elke avond rond 7 uur/ half 8. hij geeft zelf aan dat ie moe is, of ik geef hem te kennen dat ik vind dat hij er moe uitziet of zich moe gedraagt. dan gaat hij zijn speen pakken, doet de televisie uit en dan gaan we naar boven. Soms gaat het niet zo vanzelf, maar wil ie eerst even rennen enzo, nou mij best hoor.
Als hij na de speelzaal smiddags slaapt dan kan het wel eens later worden, maar dat vind ik niet meer dan logisch. Maar max is pas 2 en hij hoeft nog niet zoveel. Dus ik heb het nog heel gemakkelijk denk ik.

En kiezen wat te eten, als het maar gezond is. tuurlijk mag ie kiezen. ik ga toch niet iets maken wat ie niet wil of lust en dús niet eet?? Zonde van mn energie en het eten.
Over lichamelijke verzorging heb ik nooit echt problemen, alleen tandenpoetsen gaat hier niet. Maar ik kán die borstel zijn mond niet in dwingen. (overigens kauwt ie op en zuigt ie aan de tandenborstel en dat is ook ok voor nu)

En laten kiezen uit 2 dingen die ik vooraf gekozen heb net als bij ireth vind ik ook ideaal.

Kortom, je manipuleert het zo totdat de 'keuzes' jouw keuze zijn.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:14 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Misschien ligt dat meer aan jullie interpretatie.

Mja, ik hoef het echt niet op mezelf te betrekken, en toch vind ik het ook wat aanvallend en niet zo prettig overkomen

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:21 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Mja, ik hoef het echt niet op mezelf te betrekken, en toch vind ik het ook wat aanvallend en niet zo prettig overkomen

Tja dat is gek, want de enige wiens woorden 'per definitie als negatief' werden bestempeld zijn die van mij, door Igraine.

Misschien eens wat meer naar de inhoud kijken dan naar de verpakking. Dat doe ik ook. En juist ie inhoud ontbreekt en daar vraag ik naar.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:17 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Kortom, je manipuleert het zo totdat de 'keuzes' jouw keuze zijn.

Het is een manier om je doel te bereiken ja.
Maar dus ook: ik wil dat max zn speelgoed opgeruimd is.
Maar, het is míjn huis, en ík wil het opgeruimd. dan is er dus de keuze (bij weigering): wil je samen met mama opruimen, of doe je het alleen?
Dit hoeft nu gelukkig nog niet

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:23 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Tja dat is gek, want de enige wiens woorden 'per definitie als negatief' werden bestempeld zijn die van mij, door Igraine.

Misschien eens wat meer naar de inhoud kijken dan naar de verpakking. Dat doe ik ook. En juist ie inhoud ontbreekt en daar vraag ik naar.

Ik vind het psycho zweefteven babbel noemen n\toch ook neit echt positief overkomen, maar wie ben ik

Anyway, ik trek me terug uit dit welles-nietus verhaal, want dat schiet niet echt op, denk ik.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2008 22:57 schreef Swetsenegger het volgende:


Punt is dat je als ouder de verantwoordelijkheid hebt beslissingen te nemen voor je kind. Ook als het kind het NIET wil. Zoals mirre al zegt vind ik het respectloos als je een kind laat beslissen over zaken waarvan het de consequenties nog niet kan overzien.

Ik vind het zelfs zielig om een kind met die verantwoordelijkheid te belasten die hij of zij toch echt niet niet in staat is om te dragen, daar ben ik als ouder voor, mijn kind hoeft zich nog geen zorgen te maken over bepaalde keuzes, die maak ik namelijk voor hem. Ik denk dat dat juist een gevoel van veiligheid creeert.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:30 schreef pinquit het volgende:

[..]

Het is een manier om je doel te bereiken ja.
Maar dus ook: ik wil dat max zn speelgoed opgeruimd is.
Maar, het is míjn huis, en ík wil het opgeruimd. dan is er dus de keuze (bij weigering): wil je samen met mama opruimen, of doe je het alleen?
Dit hoeft nu gelukkig nog niet

Ik zei ooit eens "Of je gaat opruimen of je gaat naar bed!"

"Welterusten mama! "

En wie kon er toen opruimen...

Voor de mensen die ervan overtuigd zijn dat het kind wel mag beslissen of uiteindelijk er zelf wel achterkomt.

Wat als je kind met een persoon in aanraking komt en die persoon wilt dingen met je kind die jij absoluut niet wilt, en je kind vind het een leuk spelletje en wilt het wel doen? Sta je dat toe? Of bescherm je je kind omdat het kind tegen machtsmisbruik? (Het spelletje hoeft dan niet verkeerd te zijn, maar er kan machtsmisbruik plaatsvinden).
Wat doe je dan? Durf je over het kind te beslissen?

Ik ben opgevoed, tjah, geen idee, niet volgens een vaste methode, gewoon common sense.
Heb wel altijd meegekregen dat niemand de baas over me is en dat niemand me kan dwingen, maar dat zegt niet dat ik thuis maar besliste wanneer ik naar bed ging, nee er was gewoon een routine die gewoon zo ging, en ook geen strijd om slapen, het was gewoon zo, heb er als kind ook nooit behoefte om gevoeld om daar strijd om te voeren. Wel kwam ik weleens naar beneden als ik niet kon slapen of wat, omdat ik dan liever bij me ouders was, of ook bij m'n ouders in bed sliep. Geen strijd al kan ik me wel voorstellen dat het voor me ouders weleens vervelend was.
Eigenlijk gingen veel dingen bij ons thuis zonder zeggen, je wist gewoon dat dingen zo gingen.
Afgezien van straf en gevoelens van onvermogen of machteloosheid en ook weleens onterecht boos worden hebben mijn ouders nooit geprobeerd daadwerkelijk macht af te dwingen. Ik heb voor een groot deel ook veel zlefstandigheid ontwikkelt tijdens m'n opgroeien, maar voornamelijk ook omdat mijn moeder voor het grootste gedeelte ziek was tijdens mijn jeugd. Dat heb ik aangevuld door zelf een verantwoordelijkheid te ontwikkelen (wat ik ook niet altijd als even positief zie; want de spontaniteit en ongedwongenheid kan ermee verdwijnen).


Ik ben dus voor duidelijke structuur en regels, rechtlijnigheid om je kind veiligheid te bieden.
Bepaalde dingen moeten, bepaalde dingen zijn optioneel.
En imo is het geen zwart/wit van of macht/afdwingen/opleggen of aan kind overlaten.
Er is namelijk ook nog zoiets van; als je vanuit jezelf dingen ongedwongen doet zonder discussie en het gewoon maakt dan zal een kind dit naar alle waarschijnlijkheid ook nadoen.
Er zijn talloze creatieve dingen te verzinnen. Zo is het verhaal van mijn schoonmoeder met mijn schoonzus dat als ze ergens naartoe wilde of gingen wandelen mijn schoonzus steevast ging drammen en zeuren om een ijsje. Nou zak wortelen mee, en schoonzus was erg content. Zo heb je voor beiden een oplossingen waar beiden zich content in kunnen voelen. En het kind wordt overrompelt en hangt er geen negatief gedrag meer aan, probleem opgelost.

Maar het belangerijkste vind ikzelf; je mag nooit handelen vanuit je eigen frustratie of boosheid. Het kan moeilijk zijn, maar ik heb geleerd dat tegenover dieren en kinderen je dat niet mag doen. Alleen straffen met een doel en overwogenheid zodat het duidelijk is voor zowel de ouder als het kind. Een beetje lopen tieren en brullen en dwingen heeft als enig effect dat het kind niet meer weet waar het aantoe is en het onzekerheid/angst voor onberekenbaarheid kan ontwikkelen.

Er is een verschil in straffen en straffen, en er is nog zo'n breed gebied tussen 'dictatorschap' en geheel vrij laten.


En wat je ouders deden hoef je niet zelf te doen, ligt eraan hoe je erzelf in staat en in hoeverre je zicht hebt op de patronen die je hebt overgenomen van je ouders, en of je deze al hebt kunnen ombuigen of niet indien gewenst.
Vanuit mezelf denk ik wel dat ik bepaalde normen en waarden blijvend heb overgenomen van m'n ouders.

Ik zat laatst nog met verbazing te kijken hoe een vader zijn kind riep voor het avondeten. Hierop antwoordde het kind; "Wat gaan we eten dan?" Het antwoord wat de vader gaf was kennelijk niet bevredigend genoeg, want het kind gilde "Dat vind ik vies!" en kwam vervolgens niet naar binnen.

Die discussie snap ik niet. Als mijn moeder riep dat het eten klaar was, ging ik naar huis. Dat heb ik nooit raar gevonden en ging dan ook gewoon naar huis. Of ik het eten dan wel of niet lekker vond was weer een heel ander punt, maar naar huis was gewoon naar huis en dat had niks met wel of niet eten te maken. Wel zo duidelijk en ik hoop dat ik dat straks met mijn eigen kind ook zo voor elkaar krijg .

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:43 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik vind het psycho zweefteven babbel noemen n\toch ook neit echt positief overkomen, maar wie ben ik

Anyway, ik trek me terug uit dit welles-nietus verhaal, want dat schiet niet echt op, denk ik.

Dat was pas NADAT mijn manier 'per definitie negatief' werd genoemd. Tja, wie zet nou wie op scherp?
Makkelijk he, ooraak en gevolg omdraaien.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 11:30 schreef pinquit het volgende:

[..]

Het is een manier om je doel te bereiken ja.
Maar dus ook: ik wil dat max zn speelgoed opgeruimd is.
Maar, het is míjn huis, en ík wil het opgeruimd. dan is er dus de keuze (bij weigering): wil je samen met mama opruimen, of doe je het alleen?
Dit hoeft nu gelukkig nog niet

Het is ZIJN speelgoed en HIJ heeft de troep gemaakt. Lijkt me gezien datgene wat er in het latere leven van je verwacht wordt, namelijk verantwoordelijkheid nemen en de consequenties dragen van je daden, een betere instelling. Maar dat is een keuze.

Echter vind ik niet dat je hem de keuze geeft, je manipuleert het zo totdat er een aantal keuzes over zijn die JOUW goedkeuring kunnen wegdragen. Het is nog steeds de ouder die de macht heeft.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 12:00 schreef k_i_m het volgende:
Ik zat laatst nog met verbazing te kijken hoe een vader zijn kind riep voor het avondeten. Hierop antwoordde het kind; "Wat gaan we eten dan?" Het antwoord wat de vader gaf was kennelijk niet bevredigend genoeg, want het kind gilde "Dat vind ik vies!" en kwam vervolgens niet naar binnen.

Die discussie snap ik niet. Als mijn moeder riep dat het eten klaar was, ging ik naar huis. Dat heb ik nooit raar gevonden en ging dan ook gewoon naar huis. Of ik het eten dan wel of niet lekker vond was weer een heel ander punt, maar naar huis was gewoon naar huis en dat had niks met wel of niet eten te maken. Wel zo duidelijk en ik hoop dat ik dat straks met mijn eigen kind ook zo voor elkaar krijg .

Ik heb wel gevraagd wat gaan we dan eten, maar dan zei m'n vader gebakken sirretjes...
Wat zijn dat dan pap? Gebakken mierelulletjes *Gegrap/gegrol/gekkigheid*
Geen discussie

Mijn ouders hebben nooit moeilijk gedaan met eten, ik lust ook vrijwel alles.
Als je als ouder al bij voorbaat een angst hebt of aangeeft van jamaar het is echt lekker hoor, het is niet vies, een kind kan dan achterdocht krijgen (kinderen voelen dondersgoed de achterliggende gevoelens van hun ouders) en juist daardoor een anti ontwikkelen. Het eigen gedrag van een ouder of opvoeder kan een hoop ondermijnen of juist goed doen.

Ik snap zelf de discussies ook niet zo, ondanks dat ik wel al vroeg zelfstandig nadacht over dingen en me dingen afvroeg heb ik daar nooit discussies in gevonden met m'n ouders.

Even in reactie op Swets, het kind kan beslissen. Dat jij vantevoren de keuzemogelijkheden vemindert tot 2, omdat het anders te overweldigend is voor het kind is wat anders. Het kind voelt een bepaalde keuzevrijheid en is daar content mee. Dat is toch de crux van het verhaal? Dat het kind een bepaald gevoel van "controle" heeft? Dat hij leert omgaan met "age appropriate" (hoe zeg je dat in het nederlands?) verantwoordelijkheid?

En als je een kind uitlegt waarom hij zijn speelgoed moet opruimen (zoals je zegt, jij hebt de troep gemaakt, dus jij ruimt het op) is e.e.a. al een stuk behapbaarder en wordt het wrs minder snel een strijdpunt, waardoor je geen straf hoeft toe te passen.

Ik denk dat dat hte mechanisme is dat pinquit en ireth gebruiken, waardoor zij de noodzaak voor straffen minder of niet zien.

En dan nog heb je temperamentverschillen tussen personen (zowel ouder als kind), waardoo de een sneller straft dan de ander... Dit is gewoon een zeer ingewikkelde discussie en is voor een ieder anders.

Ik hoop ook niet te hoeven straffen, maar ik denk niet dat het gaat lukken. gewoon vanwege mijn persoonlijkeid. (En PR ook wel)

En idd, Llewella, wat jij zegt over eten is idd ook wel waar. is een goede, die ga ik proberen te onthouden! gewoon heel neutraal eten aanbieden, zonder iets erbij te zeggen.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2008 12:15 schreef DaviniaHR het volgende:
Even in reactie op Swets, het kind kan beslissen. Dat jij vantevoren de keuzemogelijkheden vemindert tot 2, omdat het anders te overweldigend is voor het kind is wat anders. Het kind voelt een bepaalde keuzevrijheid en is daar content mee. Dat is toch de crux van het verhaal? Dat het kind een bepaald gevoel van "controle" heeft? Dat hij leert omgaan met "age appropriate" (hoe zeg je dat in het nederlands?) verantwoordelijkheid?

Geweldig, ben ik het helemaal mee eens en ik denk dat bijna iedere ouder het op die manier doet. Ik reageer dan ook op de insteek van kinderen niet dwingen. En dat is gelul want er wordt gewoon gemanipuleerd totdat er een setje keuzes over zijn die de goedkeuring van de ouder kan wegdragen.

quote:

En als je een kind uitlegt waarom hij zijn speelgoed moet opruimen (zoals je zegt, jij hebt de troep gemaakt, dus jij ruimt het op) is e.e.a. al een stuk behapbaarder en wordt het wrs minder snel een strijdpunt, waardoor je geen straf hoeft toe te passen.

Ik denk dat dat hte mechanisme is dat pinquit en ireth gebruiken, waardoor zij de noodzaak voor straffen minder of niet zien.

En dan nog heb je temperamentverschillen tussen personen (zowel ouder als kind), waardoo de een sneller straft dan de ander... Dit is gewoon een zeer ingewikkelde discussie en is voor een ieder anders.

Ik hoop ook niet te hoeven straffen, maar ik denk niet dat het gaat lukken. gewoon vanwege mijn persoonlijkeid. (En PR ook wel)

En idd, Llewella, wat jij zegt over eten is idd ook wel waar. is een goede, die ga ik proberen te onthouden! gewoon heel neutraal eten aanbieden, zonder iets erbij te zeggen.

Ik kan helaas ook niet lang genoeg mijn geduld bewaren. Aan de andere kant zal een kind in een later leven ook weerstand ondervinden en mensen die boos worden. Dus misschien is boos worden wel helemaal niet zo slecht voor een kind, maar dat is een hele andere discussie.

ow 'bij de leeftijd passend' is wel een aardige vertaling trouwens.