Kinderen maken je ongelukkig

Niet dat ik er verstand van heb maar mannen nemen kinderen omdat hun vrouw ze wil en als de man echt voet bij stuk zou houden zij waarschijnlijk wel een ander zoekt. En dan is de man weer alleen. En dat wil ie niet. Want de meeste mannen vinden het heel diep in hun hart toch verdomde fijn (en vanzelfsprekend) dat er een pot voer op tafel staat als ze 's avonds thuiskomen en schone sokken in de la de volgende ochtend.

/generaliseren +10, maar ik ben iig niet de enige in dit topic die meent dat vrouwen véél bepalen binnen een relatie, dus helemaal onzin is het niet denk ik.

Oh en zo'n soort onderzoek heeft er ook al eens in een krant gestaan. Daar was de mate van geluksgevoel van ouders in een grafiekje weergegeven. Vanaf geboorte zakte deze drastisch, schommelde eens wat in de loop der jaren maar kwam pas nadat de kids de deur uit waren weer op het niveau van vóór het ouder worden. Geen idee echter onder wat voor groep mensen dat onderzoek gehouden was. Wel was het ws een anoniem onderzoek want op de man af gevraagd reageren mensen echt niet zo.

Ach als ik een jaartje of 35/40 ben wil ik misschien wel kinderen. Tot dan, zoveel mogelijk vrouwen daten en neuken zodat je zeker weet dat ik met mijn toekomstige vrouw niet in een sleur beland. Mensen die direct met hun 1e of 2e chick/vent trouwen, HOE KUN JE DIT NOU DOEN? HOE KUN JE NOU WETEN DAT ER NIKS BETERS IS?

In mijn ogen is het allemaal een kwestie van een echte man zijn. Als jij altijd doet wat jij wilt, vanaf het begin van een relatie wordt dit altijd geaccepteerd.
Ik kan me echt niet voorstellen, dat ik mijn hele gedrag en doen verander vanwege een vrouw en haar eisen, dit is mijn eigen leven. Ze mag best meedoen maar probeer het niet te veranderen. Dus moraal van mijn verhaal, bij echte mannen die weten wat ze willen in het leven gebeurt dit niet.

maar geldt dit niet net zo goed voor 'echte vrouwen'. als je gewoon goed weet wat je wil en dat niet teveel uit 't oog verliest, daar eerlijk over bent etc. heb je minder kans in een relatie terecht te komen die gebaseerd is op misverstanden.

whehe Milagro

quote:

Op donderdag 13 december 2007 12:23 schreef milagro het volgende:

Man : " Nee, ik durfde het niet te zeggen, maar u hebt gelijk, vrouwen zijn helemaal niet flexibel.... "

Wat hij zegt. Het is de laatste paar jaar 'bon ton' om iedereen die niet meteen doet wat jij wil voor autist uit te maken, maar als je mensen met een blok voor hun hoofd en tunnelvisie wil zien, dan moet je eens met vrouwen gaan praten...

Bij ons heeft de man de broek aan.
En dat bevalt me eigenlijk wel, of ben ik nu hopeloos ouderwets?

Kan het er niet ook mee te maken hebben dat kinderen krijgen nu eenmaal de automatische 'logische stap' is, binnen het geijkte patroon past, en dat er dus waarschijnlijk onder de mensen met kinderen meer zijn die zich 'laten leven', en zich in hun keuzes laten leiden door wat er van ze wordt verwacht i.p.v. door wat ze zelf graag willen?

Natuurlijk zijn er heel veel ouders voor wie kinderen krijgen precies was wat ze wilden, en die het ook wilden omdat ze het zelf wilden, en niet omdat 'men' het verwacht of omdat het zo hoort. En natuurlijk zijn er kinderloze mensen die doodongelukkig zijn juist omdat ze een kindje wilden maar het niet konden krijgen of het verloren hebben. Maar gemiddeld genomen denk ik dat er onder de kinderlozen veel meer mensen zitten die in hun leven het gevoel hebben dat ze hun eigen keuzes hebben gemaakt, en ik denk dat 'je eigen hart/wensen/passies volgen' en 'grip hebben op je eigen leven' wel factoren zijn die zorgen voor een groter geluksgevoel.

Dus ja, ik kan me zo voorstellen dat mensen zonder kinderen gemiddeld genomen gelukkiger zijn dan mensen met.

Wie wil er nu kinderen omdat het zo hoort?

- omdat je denkt dat je anders wat mist, want oh het is toch zo'n schitterend iets, roept iedereen altijd, en de moderne mens wil nu eenmaal alles meemaken en niets missen
- omdat je hoopt dat het je kwakkelende relatie hechter zal maken

Jij denkt werkelijk dat dat niet voorkomt?

Ow, ik ben ervan overtuigd dat dat wel degelijk voorkomt. Maar ik denk neit zo vaak als gewenst kinderlozen denken. Ik heb het idee dat mensen die geen kinderen willen zich niet alleen niet kunnen voorstellen wat het is om ze wel te hebben, maar ook ieder empatisch vermogen op dat gebied missen. Het feit dat je ze zelf niet wilt, maakt niet dat de keuze van een ander wel ingegeven moet zijn door verkeerde motieven, dat mannen sowieso geen kinderen willen en vrouwen ze alleen willen om de man te binden.

Nogmaals, zoals ik al eerder in dit topic en vele andere postte: het is volgens mij niet zo zwart-wit als het bekeken wordt.

quote:

Op donderdag 13 december 2007 19:23 schreef miss_sly het volgende:
Het feit dat je ze zelf niet wilt, maakt niet dat de keuze van een ander wel ingegeven moet zijn door verkeerde motieven, dat mannen sowieso geen kinderen willen en vrouwen ze alleen willen om de man te binden.

Natuurlijk niet, ik ken meerdere mensen die zielsgelukkig zijn met hun kinderen. Ik suggereer alleen dat er gemiddeld meer mensen WEL kinderen nemen uit 'verkeerde' motieven (of vaker nog door helemaal geen motieven, omdat het een automatisme was en geen keuze) dan dat er mensen kinderloos blijven uit 'verkeerde' motieven of omdat ze er uberhaupt niet over nadachten. Dus kan het best eens zo zijn dat de laatste groep gemiddeld meer het gevoel heeft van 'grip op het eigen leven', 'eigen keuzes gemaakt', 'gedaan wat ik echt wilde in het leven' dan de eerste. Gemiddeld dus he. Dat heeft niets te maken met "is altijd en overal en bij iedereen zo" of met zwart-wit.

quote:

Op donderdag 13 december 2007 19:20 schreef thaleia het volgende:
- omdat je denkt dat je anders wat mist, want oh het is toch zo'n schitterend iets, roept iedereen altijd, en de moderne mens wil nu eenmaal alles meemaken en niets missen
- omdat je hoopt dat het je kwakkelende relatie hechter zal maken

Jij denkt werkelijk dat dat niet voorkomt?

Ja hoor, maar niet omdat 'het hoort' .

En misschien is het ook wel zo simpel als dat kinderen grootbrengen nu eenmaal behoorlijk uitputtend kan zijn, en dat iemand die moe is negatievere antwoorden zal geven dan iemand die dat niet is. Vraag mij maar eens hoe blij ik ben met het leven in het algemeen op een moment dat ik ultiem brak ben en toch weer stervensvroeg in de trein zit naar m'n werk, en op een relaxte zondagmiddag op een terrasje. Wereld van verschil in de antwoorden die ik zal geven.

quote:

Op donderdag 13 december 2007 19:34 schreef Bass-Miss het volgende:
Ja hoor, maar niet omdat 'het hoort' .

Wat hartverwarmend schattig
Nah, ik denk dat 'omdat het zo hoort' vooral in vorige generaties zeker een belangrijke factor is geweest. Het komt tegenwoordig ongetwijfeld minder voor, maar het is nog geen maand geleden dat ik een jong iemand heb horen verkondigen dat het nu eenmaal de taak van de mens is om zich voort te planten en dat je wel heel vreemd bent als je als mens je belangrijkste taak zomaar laat liggen. Goed, daar was het meer een biologisch dan een sociaal "omdat het zo hoort", maar desalniettemin is het dus voor in elk geval die ene persoon wel een (zo niet de) factor.

[ Bericht 37% gewijzigd door thaleia op 13-12-2007 19:58:51 ]

quote:

Op donderdag 13 december 2007 19:16 schreef Bass-Miss het volgende:
Wie wil er nu kinderen omdat het zo hoort?

-Omdat er meer mensen zijn die ze wel nemen dan niet en mensen niet bij 'de' minderheid willen horen.
-Omdat mensen elkaar nadoen.

Dat zijn trouwens allebei processen die zich dacht ik voornamelijk in het onbewuste afspelen.
En nee, dit gaat niet voor iedereen op nee. . (Want iedereen is zo uniek natuurlijk )

quote:

Op donderdag 13 december 2007 19:16 schreef Bass-Miss het volgende:
Wie wil er nu kinderen omdat het zo hoort?

-Omdat je het helemaal gehad hebt met 't gezeik van je ouders 'dat ze toch nog wel een keertje oma willen worden'.
-Omdat collega's en vrienden vragen of je onvruchtbaar bent. Ofzoiets.

D'r is best nog wel aardig wat groepsdruk voor het krijgen van kinderen.

quote:

Het onderzoek van het Engelse Instituut voor Sociaal en Economisch Onderzoek werd tussen 1996 en 2003 gehouden onder zo'n 4.000 getrouwde stellen.

Volgens mij is de oorzaak eerder daarin te vinden als dat zij door hun kinderen ongelukkig waren of werden

quote:

Op donderdag 13 december 2007 23:42 schreef gronk het volgende:

[..]

-Omdat je het helemaal gehad hebt met 't gezeik van je ouders 'dat ze toch nog wel een keertje oma willen worden'.
-Omdat collega's en vrienden vragen of je onvruchtbaar bent. Ofzoiets.

D'r is best nog wel aardig wat groepsdruk voor het krijgen van kinderen.

Mja, sorry hoor, maar de 'mannen' die niet tegen de druk op kunnen en dan maar kinderen nemen, zijn zeer waarschijnlijk wel de sukkels zoals jij ze afschildert in je posts over de vrouw met de broek aan. En dan zijn de vrouwen natuurlijk degene die fout zitten en die arme mannen onder de duim hebben.

Het zijn anders wel de mannen die vrouwen zeggen te willen.

quote:

Op vrijdag 14 december 2007 11:12 schreef OFfSprngr het volgende:
Het zijn anders wel de mannen die vrouwen zeggen te willen.

quote:

Op vrijdag 14 december 2007 11:12 schreef OFfSprngr het volgende:
Het zijn anders wel de mannen die vrouwen zeggen te willen.

Nee, vrouwen willen toch klootzakken

Jeetje zeg, make up your mind, kerels, hoe moeten wij nou weten wat we willen, als jullie het er zelf nog niet eens over eens zijn??

quote:

Op donderdag 13 december 2007 19:35 schreef thaleia het volgende:
En misschien is het ook wel zo simpel als dat kinderen grootbrengen nu eenmaal behoorlijk uitputtend kan zijn,

Simple as that. Echt, ik denk dat dat de voornaamste reden is hoor.
Plus wat Vief zei, geluk is geen continue staat van zijn, maar een optelsom van momenten.
Ik denk dat geluksmomenten van mensen met kinderen (veel!) intenser zijn dan van mensen zonder kinderen (als het de kinderen betreft dus. ). De liefde die je voor je eigen kind voelt is van een niet voor te stellen orde. Maar de ongelukkige momenten zijn wrs ook heftiger (zorgen, angst, frustratie, wanhoop, vermoeidheid). De totaalbalans slaat bij ouders blijkbaar wat negatiever uit, maar zoals de conclusie gebracht wordt ("Kinderen maken ongelukkig") is je reinste manipulatie van data.

Sterker nog; mijn kind maakt me heel gelukkig, maar dat is waarschijnlijk ook een "foute" uitspraak, want dan heb ik een kind genomen om een leegte te vullen, ofzo

Ik ben het met Moonah eens. Mijn gelukkigste momenten heb ik beleefd sinds de geboorte van mijn dochter. Aan de andere kant, ben ik nog nooit zó bang geweest als ik nu soms kan zijn. Simpelweg omdat ik nu écht iets te verliezen heb.

quote:

Op woensdag 12 december 2007 19:02 schreef navvy het volgende:

[..]

Als vader van 2 kids vind ik dit echt gelul.......misschien ben ik wel gelukkiger dan de gemiddelde vader omdat ik co-ouderschap heb. Maar al met al een bullconstatering w.m.b.

Dat het bij jou anders is betekent niet dat het bullshit is. Wetenschap streeft naar het gemiddelde, uitzonderingen/afwijkingen worden 'teniet gedaan' door het aselect kiezen van proefpersonen.