[Oud SC] Op pad!

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 10:06 schreef Luchtbel het volgende:
En het is vooral heel suf dat ik het lastig vind maar ja. Zelf bedenken is zo euh moeilijk maar ja misschien moet ik daar eens iets aan gaan doen.

Oh nee hoor...
Dat is de reden dat ik zelfs tijdens mijn zwangerschap mijn Sonja Bakker boek tevoorschijn hebt gehaald.
Ideaal dat zij gewoon elke dag zegt wat je die avond eet. Uiteraard heb ik de normale hoeveelheden aangehouden maar ik ben zelf ook echt superfantasieloos qua eten hoor.

Als ik het zelf moet bedenken heb ik nergens zin in, en als er in het boek staat 'bietjes met een karbonade' vind ik het prima.

Bah, rot je je zo naar voelt LB. En kerstboom lijkt mij ook helemaal niet lekker

Ik ben er ooit op een andere manier achter gekomen. Wij hebben ooit (heeeel lang geleden) in de schuldsanering gezeten. Wij waren toen aangewezen op een "kerstpakketje" van familie want 'gewoon' eten was er gewoonweg niet of nauwelijks in de aanbieding tijdens de kerstperiode.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 10:10 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Oh nee hoor...
Dat is de reden dat ik zelfs tijdens mijn zwangerschap mijn Sonja Bakker boek tevoorschijn hebt gehaald.
Ideaal dat zij gewoon elke dag zegt wat je die avond eet. Uiteraard heb ik de normale hoeveelheden aangehouden maar ik ben zelf ook echt superfantasieloos qua eten hoor.

Als ik het zelf moet bedenken heb ik nergens zin in, en als er in het boek staat 'bietjes met een karbonade' vind ik het prima.

Hoe herkenbaar

Thanks Snoop. Ik maak nog even wat werk af en dan ga ik m'n bed maar weer in denk ik.

En meer mensen dus met dat probleem. Wel handig dat er mensen boeken over geschreven hebben BE misschien moet ik dat maar eens gaan bekijken. Of oude folders lezen ofzo

of recepten zoeken op de site van AH. Daar haal ik altijd veel vandaan

Ja maar dat is weer te veel zeg maar. Dan kan ik niets kiezen.

Dat bedenken wat te eten was hier ook elke dag een crime. Nu nog maar 1 dag in de week, met de grote boodschappen. Echt heul veul variatie zit er niet in, maar ik heb daar zo'n hekel aan, bedenken wat we moeten eten. Bij deze ons weekmenu Luchtbelleke! Groentensoep met brood, Andijviestamp, spagetti, biefstuk met champignons, aardappelen en boontjes, pasta met kip, pesto en ham. En zondag eten we waar we zin in hebben. Succes he?

Vicky haalde volgens mij een tijd lang elke dag het 'wat eten we vandaag' van de site van het Voedingscentrum.
http://www.voedingscentrum.nl/voedingscentrum/home.htm
en dan een beetje rechts op de pagina.

Trouwens wel fijn om te lezen dat er idd meerdere mensen zijn met dit probleem.
Ik voel me dan altijd zo'n huishoudelijke ramp.
Hier ook niet al te veel variatie als ik Sonja loslaat, spaghetti komt idd minstens een keer in de week voor.
En ik ben helemaal verslaafd aan witlof met ham en kaas uit de oven. Dat komt zeker eens in de 2 weken langs.

Gelukkig heb ik een die de boodschappen doet.
Meestal eten we drie keer aardappelen met groente, twee keer iets anders (pasta/rijst/whatever), zaterdag patat en zondag soep. En lief kiest dus in de winkel de groenten en de 'andersen' uit.
Ik mag dan per dag uit wat hij meegebracht heeft kiezen wat ik op tafel zet. Dat beperkt de keuze tenminste al iets en werkt (meestal) prima voor mij

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 10:20 schreef Luchtbel het volgende:
Ja maar dat is weer te veel zeg maar. Dan kan ik niets kiezen.

Ik kies dan wat, en vervolgens heb ik dan de helft niet in huis of ik vind het een onzinnig ingredient (kookroom bijvoorbeeld). Dus uiteindelijk lijkt het eindresultaat echt niet op wat het moest worden.

Ik vind het echt keimoeilijk. 's Ochtends heb ik geen puf/honger/zin om te bedenken wat ik moet eten 's avonds. En als ik thuis kom van het werk dan scheur ik meestal van de honger, dan ga ik echt niet uitgebreid bedenken "Hmmm wat zou ik eens maken...". Meestal sta ik met een koekje tussen mijn kaken macaroni af te wegen en tegelijkertijd in de kast te kijken wat voor blikje ik daar dan bij kan gooien

Ik laat mijn frituurpan nog maar even bij mijn ouders staan dus. Ik ken mezelf

Oh dat eten... daar heb ik ook moeite mee hoor! Elke dag weer bedenken wat nú weer! en dan moet ik ook nog eens voor maar één persoon koken, dus er is niemand die eens roept "ik wil graag dat of dat"

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 10:27 schreef Yoni het volgende:
Oh dat eten... daar heb ik ook moeite mee hoor! Elke dag weer bedenken wat nú weer! en dan moet ik ook nog eens voor maar één persoon koken, dus er is niemand die eens roept "ik wil graag dat of dat"

Ja, zit ik daar met 3 kilo's aardappels en WEER vergeten om een vleesje te ontdooien.
Mijn magnetron ontdooit niet fijn, het is steeds half gekookt dan en dan vind ik weer dat er een raar verdacht smaakje aan zit (ja die buikgriep van juni dit jaar zit nog te vers in mijn geheugen).

De dingen waar ik goed in ben: soep maken en muffins

Goed weekmenu Lishe, ik was geloof ik nog vergeten te vertellen dat ik maar euhm wat zal ik zeggen vier dingen graag eet lalalala Maar ik moet wel van alles maken van mezelf. Voor Jolie. Laatst heb ik tijdens het koken opgezocht _{google images} hoe een slavink eruit ziet als het klaar zou moeten zijn Ik doe meestal ook maar één keer per week echt boodschappen maar niet als er geen handige foldertjes zijn!

Ik ga dat ding van voedingscentrum maar bekijken dan. Ik ben ook nog eens thuis vandaag want normaal vraag ik dan aan mijn collega wat hij gaat eten vanavond. Vol interesse, zodat ik zelf niets meer hoef te bedenken.

hmmm herkenbaar, nu ik veel vaker alleen moet eten, is het voor mij vaak lastig om te verzinnen wat ik kan eten, sterker nog, vind het al lastig om boodschappen te halen.
Daarom vind ik tegenwoordig de AH zo fijn die hebben tenminste 1 persoons bakjes groentes/vlees/aardappelen enz enz

Och ja vlees braden Ik wil altijd zeker weten dat t gaar is, dus ik snij altijd alles door onder het bakken. Spagetti met stukjes slavink is best te eten...

Nou ehm... for what it's worth, hier vanavond worteltjes, aardappels en blinde vinken.

Syrena, vlees ontdooien in de magnetron vind ik ook vies hoor.

Oh men... ik heb zin om heel veel geld uit te geven. En laat ik dat dus nou weer net niet hebben.

Ja en weet je hoe ontzettend vies ik dat vind. Ik raak echt geen vlees aan met m'n blote hand en zo'n ding bekijken is voor mij echt een soort straf. Bah bah bah, ril! Maar dan doe ik het dus wel omdat Jolie dat dan een keer bij de oppas heeft gegeten en het lekker vond. Maar brrrrrrrrr.

Ik zit eigenlijk met iets en ik weet niet goed wat ik ermee aanmoet.

Een goede vriendin van mijn ouders (nouja, het is eigenlijk ongeveer een aangenomen dochter) was vroeger een goede vriendin van mij, maar dat is door verschillende zaken helemaal stukgelopen. De laatste tijd gaat het met mijn vader niet zo lekker en tijdens een goed gesprek afgelopen zaterdag vroeg hij mij of ik wilde proberen het bij te leggen met die vriendin. Er zijn best punten waarvan ik zoiets heb van, ok, daar kan ik me inmiddels wel overheen zette, maar ik vind het toch ook best wel moeilijk dat ze inderdaad zowat als dochter gezien wordt, zeker omdat er in haar leven bepaalde dingen zich afgespeeld hebben waarvan ik weet dat als ik het gedaan zou hebben en mijn vader het zou weten, ik toch echt wel een flinke preek zou krijgen. Nou heb ik mijn vader al wel gezegd dat zoiets van twee kanten moet komen, maar ik heb in een emotionele bui wel beloofd een mailtje te sturen. Nou vind ik dat niet erg, er zijn zat dingen die ik in dat mailtje kan zetten waar ik echt achtersta, maar ik vind het eigenlijk best vervelend (ook al begrijp ik het wel) dat mijn vader mij dit vraagt, uitgerekend nu zeg maar. Ik heb het er met mijn moeder over gehad en die vond het ook al wel een moeilijk iets (mijn moeder weet overigens wel van de escapades af, daar heb ik een tijd geleden mijn hart bij gelucht). Ik voel me er eigenlijk gewoon klote door omdat ik het liefst zou willen dat mijn pa zich dus geen zorgen maakt, maar aan de andere kant zijn er gewoon echt dingen die mij pijn doen en die ik niet zo opzij kan zetten.

Vlees ontdooien in de magnetron vind ik ook niks. Dus ik heb geen reet aan mijn voorraad gehakt en kipfilet, want als ik bedenk dat ik het nodig heb, dan is het dus niet ontdooit

Voor een week boodschappen doen, werkt bij mij ook niet echt geweldig. Daarvoor verandert er altijd teveel qua afspraken gedurende de week en kan ik dus weer de helft weggooien. Ik heb nu een vriezer vol diepvriesmaaltijden van Lekker Thuis. Als ik dan 's avonds thuiskom en geen puf heb voor iets, kan ik in ieder geval nog iets gezonds eten.

Wat een dilemma Pruk. En dan inderdaad net nu Is het geen optie om je vader alsnog van de escapades op de hoogte te brengen, niet om de vriendin af te vallen, maar meer om hem te laten zien waar je precies moeite mee hebt? Of het je moeder te laten doen?

Mijn ouders en zus weten nog steeds niks van de escapade(s) van mijn vriend. Al heb ik meerdere malen op het punt gestaan om het toch te vertellen, vooral omdat mijn moeder de neiging heeft om partij te kiezen voor hem als ik aan het mopperen ben over iets. Maar ik wil niet dat ze met scheve ogen naar 'm gaan kijken of op mij gaan inpraten dat ik er een eind aan moet maken. Dat beslis ik nog altijd liever zelf, zonder druk van buitenaf.

Nouja, op zich zou dat een oplossing zijn, ware het niet dat die dingen mij toentertijd natuurlijk enigszins in vertrouwen gemeld zijn. Ik heb mijn vader aangegeven dat het een heel moeilijk iets is omdat hij niet weet wat er speelt, maar hij geeft zelf ook aan dat hij niet wil weten wat er speelt. Het enige wat er tot nu toe bereikt is, is dat naast zijn eigen nachtrust die al kloterig was om dit gebeuren (hij vind het echt gewoon vervelend dat als zij en ik elkaar tegenkomen dat er dan zo'n "stilte" hangt), nu ook mijn nachtrust verkloot is

En als zij het nou niet wil bijleggen? Of heeft ie dat al gevraagd?

Ja om de nachtrust en gemoedsrust van met name mijn moeder hou ik dus ook mijn mond. Ik weet hoe ze is.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 10:52 schreef Syrena het volgende:
En als zij het nou niet wil bijleggen? Of heeft ie dat al gevraagd?

Ja om de nachtrust en gemoedsrust van met name mijn moeder hou ik dus ook mijn mond. Ik weet hoe ze is.

Nee, hij heeft haar niets gevraagd. Is op dit moment ook geen mogelijkheid eigenlijk Ik had dus al aangegeven dat zoiets van twee kanten moest komen en dat ik dus best een mailtje wilde sturen, maar dat zoiets niet alleen aan mij is. Zij zal van haar kant mij ook best dingen kwalijk nemen. Overigens is de breuk tussen haar en mij een jaar of 4 geleden geweest

Wat een dillema, Pruk.
Ik weet ook niet wat wijsheid is, omdat ik zelf met net zoiets zit, alleen dan naar mijn broer. Het botert al jaren niet, en iedereen jaar tegen mijn en zijn verjaardag en de feestdagen doet hij weer moeilijk. Dit jaar was het enorme drama dat ik niet direct zelf tegen hem verteld heb dat ik zwanger was, hij heeft dat van mijn vader gehoord. Nu wil hij op hoge poten "een gesprek" (heb ik al meerdere malen met hem gehad, helpt nooit en is een regelrecht drama) en anders komt hij niet op mijn verjaardag (is ook neit geweest), word ik niet uitgenodigd voor de zijne (ik ga dus ook niet) en komt hij niet met Kerst. Dat laatste vooral vinden mijn ouders natuurlijk heel verdrietig, maar ik heb echt geen zin in het volgende moeilijke gesprek dat nergens toe leidt en zeker niet om dat nu nog even snel qua planning ergens tussen te proppen

Moeilijk hoor, je wilt je ouders/vader geen verdriet doen, integendeel, maar ja...wat je zelf wilt, telt ook, vind ik.