Boek Eindeloos Bewustzijn: bent u overtuigd van BDE?

De patient had gezien dat iemand zijn kunstgebit ergens neerlegde.
Maar goed, een paar van die voorvallen zegt natuurlijk weinig. Van Lommels onderzoek had zich veel meer op dit soort harde bewijzen moeten richten.
Aan de andere kant, iemand die bijna dood gaat heeft wel andere dingen aan zijn hoofd dan meewerken aan een onderzoek met rare objecten op kasten en zo.

Wat is TRU nou eigeniijk?

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 09:27 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Het feit dat er in twee vakgebieden verschillende vragen zijn rechtvaardigt geen verband. Dat is puur giswerk. Dat sluit niet uit dat er in de toekomst een verband komt, maar als je op basis daarvan gaat redeneren dan ben je geen wetenschap aan het bedrijven.

Echt wel.

Ik zou bijna in hoofdletters willen schrijven: alle wetenschappelijke theorieen beginnen met giswerk. Alle wetenschap komt voort uit het menselijk brein. Waar zou het anders vandaan moeten komen. Het ligt niet op straat om opgeraapt te worden. Wetenschappers gaan ook niet in het wilde weg experimenten doen. Mensen hebben ideeen, en werken die uit tot een theorie, en gaan die dan toetsen aan de werkelijkheid en aan de kritiek van collega's.

Het is dus helemaal geen gek idee om te proberen een theorie te ontwikkelen over een connectie tussen QM en hersencellen, om de verhouding tussen geest en materie volledig te kunnen begrijpen. Hersencellen werken ten slotte op zeer kleinschalig niveau. Bovendien is er altijd al een verband geweest tussen waarneming en instorting van de golffunctie. QM kwam het bewustzijn al eerder tegen.

Gerenomeerde wetenschappers als Stuart Kauffman, Roger Penrose en Paul Davies houden zich ook met die connectie bezig, dus van Lommel bevindt zich wat dat betreft in goed gezelschap. Ook het idee van een soort kosmisch bewustzijn, dat nog fundamenteler is dan materie en energie, is echt niet door van Lommel verzonnen. Het idee bestaat al langer. In feite is het een alles of niets kwestie. Of het bewustzijn is inderdaad een illusie, of het is een fundamentele, emergente eigenschap van het universum.

Dat er veel gespeculeerd wordt geeft niet, want zo beginnen alle theorieen. Als het maar aansluit bij wat we al weten en zeker van zijn. En natuurlijk kan je daarover van mening verschillen.

Ik wou er nog een connectie aan toevoegen, die met informatie, waarvan ook gezegd wordt dat het fundamenteel is. Tot nu toe weet men niet goed raad met de semantiek van informatie. Alles gaat over de kwantitatieve aspecten. Hoeveel informatie bevat een systeem. Maar waar komt de betekenis vandaan? Hoe krijg je die in je theorie?

[ Bericht 0% gewijzigd door JerryWesterby op 11-08-2011 17:45:41 ]

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 17:32 schreef CoiLive het volgende:

[..]

Ik zou inderdaad liever ook weten waar mijn kunstgebit was op dat moment. Wat zullen de andere geesten van me denken?!

TRU is een subforum hier op fok:
The Truth is in Here...

Tsja, dat kunstgebit was een toevallige waarneming van iemand, geen onderdeel van het onderzoek. Maar zo'n gestructureerd onderzoek is in dit geval erg lastig te doen, dat is wat ik wil zeggen.

En ok, bovennatuurlijke zaken dus. Ik ga er vanuit dat er niks bovennatuurlijks is in het universum, alleen dingen die we nog niet weten of begrijpen.

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 11:05 schreef vogeltjesdans het volgende:
Ah, dit zou wel een TRU topic kunnen zijn

Maar ik denk persoonlijk wel dat er BDE's zijn. Als je praat met mensen die een dergelijke ervaring hebben gehad doet dat toch wel iets met je. Natuurlijk zijn er stoffen zoals DMT die ongeveer dezelfde euforie teweeg kunnen brengen bij iemand. Maar verklaar me dan eens hoe het kan dat iemand die dood was verklaard precies wist waar zijn kunstgebit was gelegd en wat er in een andere kamer gebeurde en gezegd is? iets wat hij vanuit zijn plek op het bed ook nooit had kunnen waarnemen.

BDE's worden ook niet ontkent, Maar beweren dat een BDE plaats vindt op het moment dat het brein het niet meer doet is volstrekte onzin.
Piloten die in de centrifuge trainen melden bijv ook de kenmerken van een BDE.
Dat is het m nou net,, het is niet voor niets een BIJNA dood ervaring, die mensen waren niet dood.


@Probably on PCP
het filmpje spreekt voor zichzelf. Je kunt wel zeggen dat van Lommel alleen een verklarend model wilde uitwerken en dat hij heel nuchter spreekt over zijn boek. Feit blijft dat hij een inventarisatie geeft van wat mensen ervaren bij een BDE, maar vervolgens wekt hij de suggestie dat het brein inactief is tijdens de BDE en daarna in het boek claimt hij dat zelfs. Terwijl hij, zoals de heren de Regt en Dooremalen ook aangeven, geen enkele wetenschappelijke data heeft om dat te onderbouwen, "hij mist empirische data", zijn conclusie volgt niet uit zijn redenering... Belachelijke onzin gewoon

In het geval van het kunstgebit, dat volgde niet uit de prospectieve studie van Van Lommel, dat is iets dat hij van horen zeggen heeft, een anekdote, van geen waarde dus. Er zijn talloze redenen die je kunt bedenken hoe die man wist waar zijn kunstgebit was.

...

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 17:34 schreef JerryWesterby het volgende:

[..]

Echt wel.

Ik zou bijna in hoofdletters willen schrijven: alle wetenschappelijke theorieen beginnen met giswerk. Alle wetenschap komt voort uit het menselijk brein. Waar zou het anders vandaan moeten komen. Het ligt niet op straat om opgeraapt te worden. Wetenschappers gaan ook niet in het wilde weg experimenten doen. Mensen hebben ideeen, en werken die uit tot een theorie, en gaan die dan toetsen aan de werkelijkheid en aan de kritiek van collega's.

Het is dus helemaal geen gek idee om te proberen een theorie te ontwikkelen over een connectie tussen QM en hersencellen, om de verhouding tussen geest en materie volledig te kunnen begrijpen. Hersencellen werken ten slotte op zeer kleinschalig niveau. Bovendien is er altijd al een verband geweest tussen waarneming en instorting van de golffunctie. QM kwam het bewustzijn al eerder tegen.

Gerenomeerde wetenschappers als Stuart Kauffman, Roger Penrose en Paul Davies houden zich ook met die connectie bezig, dus van Lommel bevindt zich wat dat betreft in goed gezelschap. Ook het idee van een soort kosmisch bewustzijn, dat nog fundamenteler is dan materie en energie, is echt niet door van Lommel verzonnen. Het idee bestaat al langer. In feite is het een alles of niets kwestie. Of het bewustzijn is inderdaad een illusie, of het is een fundamentele, emergente eigenschap van het universum.

Dat er veel gespeculeerd wordt geeft niet, want zo beginnen alle theorieen. Als het maar aansluit bij wat we al weten en zeker van zijn. En natuurlijk kan je daarover van mening verschillen.

Ik wou er nog een connectie aan toevoegen, die met informatie, waarvan ook gezegd wordt dat het fundamenteel is. Tot nu toe weet men niet goed raad met de semantiek van informatie. Alles gaat over de kwantitatieve aspecten. Hoeveel informatie bevat een systeem. Maar waar komt de betekenis vandaan? Hoe krijg je die in je theorie?

Fijn om weer een genuanceerd en goed geinformeerd persoon te zien hier op fok

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 11:05 schreef vogeltjesdans het volgende:
Ah, dit zou wel een TRU topic kunnen zijn

Maar ik denk persoonlijk wel dat er BDE's zijn. Als je praat met mensen die een dergelijke ervaring hebben gehad doet dat toch wel iets met je. Natuurlijk zijn er stoffen zoals DMT die ongeveer dezelfde euforie teweeg kunnen brengen bij iemand. Maar verklaar me dan eens hoe het kan dat iemand die dood was verklaard precies wist waar zijn kunstgebit was gelegd en wat er in een andere kamer gebeurde en gezegd is? iets wat hij vanuit zijn plek op het bed ook nooit had kunnen waarnemen.

Hier is een verhelderend artikel van Skepsis over BDEs:

Skepsis

Ben het helemaal eens met de conclusie: "Dit is echter geen wetenschappelijke verklaring maar een religieuze visie." En dat is wel wat Van Lommel via wishful thinking probeert te bereiken. Hij probeert namelijk om via de BDE verhalen uiteindelijk aan te tonen dat er een buitenlichamelijke entiteit bestaat, die echter met het lichaam verbonden blijft bij leven (we noemen het even 'ziel'). Een BDE is dan slechts een tijdelijke ontsnapping en de dood de definitieve.

De wetenschapper zal zich dan afvragen hoe lichaam en ziel met elkaar communiceren en vragen waarom we daarvan dan tot nu daarvan helemaal niks hebben kunnen meten? Geen probleem voor Van Lommel, je haalt er gewoon de quantumfysica bij en dan in het bijzonder de theorieën rondom de 'verstrengelde deeltjes' uit de beroemde EPR paradox. Deze deeltjes maken namelijk een real time communicatie op afstand mogelijk. Dat kan je dus niet meten, maar het werkt wel. Problem solved, soul proven!

Daar zitten echter nogal wat problemen aan. Ten eerste is het theoretisch onmogelijk om zonder extra 'echte' (dus meetbare) bits, informatie over te dragen middels 'verstrengelde deeltjes'. Het enige dat je kunt doen is voorspellen dat wat je meet aan de zenderkant, vrijwel tegelijkertijd aan de ontvangerkant zal verschijnen. Welke waarde zo'n q-bit zal aannemen is echter pas bepaald zodra je meet (tot die tijd is het voor zowel de zender als de ontvanger zowel een 0 als een 1). Die echte (gemoduleerde) bits die nodig zijn om lichaam en ziel met elkaar in contact te houden, moet je dus kunnen meten.

Ten tweede wordt zo'n 98% van alle atomen (en hun elementaire deeltjes) in een lichaam elk jaar weer ververst. Dat is best lullig voor die verstrengelde deeltjes die onze ziel en zaligheid bij elkaar proberen te houden. Neem zeg 2%^70 jaar en er blijft wel een heel klein verstrengeld zieltje over. Maar niet getreurd, die 98% 'body atom refresh rate', heeft ook een onverwacht voordeel. We hebben namelijk allemaal ook een verrassend aantal atomen van bijv. Shakespeare in ons lichaam:

http://www.jupiterscientific.org/review/shnecal.html

To bde or not to bde, that's the question!

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 18:02 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

@Probably on PCP
het filmpje spreekt voor zichzelf. Je kunt wel zeggen dat van Lommel alleen een verklarend model wilde uitwerken en dat hij heel nuchter spreekt over zijn boek. Feit blijft dat hij een inventarisatie geeft van wat mensen ervaren bij een BDE, maar vervolgens wekt hij de suggestie dat het brein inactief is tijdens de BDE en daarna in het boek claimt hij dat zelfs. Terwijl hij, zoals de heren de Regt en Dooremalen ook aangeven, geen enkele wetenschappelijke data heeft om dat te onderbouwen, "hij mist empirische data", zijn conclusie volgt niet uit zijn redenering... Belachelijke onzin gewoon

Volgens mij wat het zo dat in de tijd dat Van Lommel zijn onderzoek deed, het algemene kennis was dat het brein geen activiteit meer vertoonde op een bepaald punt. Nu met nieuwere methodes blijkt dat er toch nog wat minimale hersenactiviteit is daar waar we het eerder niet konden zien.

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 19:37 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Fijn om weer een genuanceerd en goed geinformeerd persoon te zien hier op fok

Dank je

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 19:37 schreef Agno het volgende:

[..]

De wetenschapper zal zich dan afvragen hoe lichaam en ziel met elkaar communiceren en vragen waarom we daarvan dan tot nu daarvan helemaal niks hebben kunnen meten?

Ook bij het instorten van de golffunctie bij een waarneming is geen massa of energie nodig, dus daar wordt ook niks gemeten.

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 19:37 schreef Agno het volgende:

[..]

Ten tweede wordt zo'n 98% van alle atomen (en hun elementaire deeltjes) in een lichaam elk jaar weer ververst. Dat is best lullig voor die verstrengelde deeltjes die onze ziel en zaligheid bij elkaar proberen te houden. Neem zeg 2%^70 jaar en er blijft wel een heel klein verstrengeld zieltje over. Maar niet getreurd, die 98% 'body atom refresh rate', heeft ook een onverwacht voordeel. We hebben namelijk allemaal ook een verrassend aantal atomen van bijv. Shakespeare in ons lichaam:

Als de hersencel gebruik maakt van verstrengeling dan lijkt het me logisch dat dat een geevolueerde functie van de cel zou moeten zijn, waarbij de cel zichzelf handhaaft in een toestand waarin het effect blijft plaatsvinden.

Over de relatie tussen bewustzijn en QM.

Hier een citaat van de meest bekende bewustzijnsonderzoeker David Chalmers:

'When there are two mysteries, it is tempting to suppose they have a common source. This temptation is magnified by the fact that the problems in quantum mechanics seem to be deeply tied to the notion of observership, crucially involving the relation between a subject's experience and the rest of the world.'

Ook Niels Bohr zag de connectie:

'The apparent contrast between the continuous onward flow of associative thinking and the preservation of the unity of the personality exhibits a suggestive analogy with the relation between the wave description of the motions of material particles, governed by the superposition principle, and their indestructible individuality'.

En hier een leuke van Martin Rees, Astronomer Royal van Groot-Brittannie:

'In the beginning there were only probabilities. The universe could only come into existence if someone observed it. It does not matter that the observers turned up several billion years later. The universe exists because we are aware of it.'

En als toegift eentje van Erwin Schrodinger:

'The urge to find a way out of this impasse (hoe en waarom neemt de werkelijkheid op het kwantumniveau pas een definitieve vorm aan op het moment dat hij waargenomen wordt) ought not to be dampened by the fear of incurring the wise rationalists' mockery'.


Dat betekent overigens niet dat de bewuste ervaring (apart van de interactie tussen bewustzijn en materie) ook verklaard zou kunnen worden met QM. Wat die kwestie betreft heeft gewoon niemand enig idee.

[ Bericht 6% gewijzigd door JerryWesterby op 11-08-2011 21:58:31 ]

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 21:41 schreef JerryWesterby het volgende:

[..]

Ook bij het instorten van de golffunctie bij een waarneming is geen massa of energie nodig, dus daar wordt ook niks gemeten.

Maar een waarneming is toch hetzelfde als een meting? Zodra je immers meet (bijv. met een twee spleten opstelling en een fotogevoelige plaat of met een fotonenteller) dan pas stort de golffunctie in.

Ja maar aan het instorten zelf komt geen energie te pas.

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 21:48 schreef JerryWesterby het volgende:

[..]

Als de hersencel gebruik maakt van verstrengeling dan lijkt het me logisch dat dat een geevolueerde functie van de cel zou moeten zijn, waarbij de cel zichzelf handhaaft in een toestand waarin het effect blijft plaatsvinden.

Wat voor evolutionair nut heeft het voor een cel om verstrengeld te zijn met een entiteit ergens buiten het lichaam? Waar gaat die entiteit na de dood naartoe? Is de verstrengeling na de dood opeens 'geknapt'?

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 19:39 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Volgens mij wat het zo dat in de tijd dat Van Lommel zijn onderzoek deed, het algemene kennis was dat het brein geen activiteit meer vertoonde op een bepaald punt. Nu met nieuwere methodes blijkt dat er toch nog wat minimale hersenactiviteit is daar waar we het eerder niet konden zien.

op een bepaald punt? je bedoelt als de EEG vlak is? Nou dat de EEG vlak is wilt inderdaad niet zeggen dat het brein het niet meer doet.

Mss interessant om te lezen wat een neuroloog erover te zeggen heeft?

Bijna-doodarts Van Lommel krijgt er alsnog van langs

Precies tien jaar nadat de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel de medische wereld verbaasde met een wetenschappelijk artikel over bijna-doodervaringen, haalt de Amerikaanse neuroloog Kevin Nelson hard naar zijn studie uit.

Volgens Nelson heeft Van Lommel het wetenschappelijke onderzoek naar bijna-doodervaringen destijds volledig op het verkeerde been gezet. Nelson, een autoriteit op het gebied van bijna-doodervaringen, schrijft dat in zijn nieuwe boek The Spiritual Doorway In the Brain.

In het vooraanstaande artsenblad The Lancet beschreef Van Lommel destijds 62 patiënten die een bijna-doodervaring hadden gehad. Maar de bewering dat zijn patiënten daarbij ‘klinisch dood’ waren, klopt volgens Nelson van geen kanten. ‘Als neuroloog stond ik versteld’, schrijft hij. ‘Het brein is allerminst fysiek dood tijdens bijna-doodervaringen. Het is levend en bewust.’

EEG
Ook zou Van Lommel een andere cruciale interpretatiefout hebben gemaakt, schrijft de hoogleraar neurologie van de universiteit van Kentucky, door te stellen dat bijna-doodervaringen plaatsvinden als er geen elektrische hersenactiviteit is.

‘Niet alleen verwarden Van Lommel en zijn team ‘klinisch dood’ met syncope (verlies van bewustzijn door onvoldoende bloedtoevoer naar het brein), ze voerden de verwarring nog een groot stuk verder door te beweren dat een bijna-doodervaring kan plaatsvinden ‘bij een vlak EEG’, als er geen elektrische hersenactiviteit is,’ aldus Nelson.

Dat is onzin, betoogt Nelson. Uit zijn eigen analyse van medische dossiers blijkt juist dat bijna-doodervaringen alleen plaatsvinden bij patiënten die tussen bewustzijn en bewusteloosheid zweven.

Eindeloos bewustzijn
Volgens Nelson is de bijna-doodervaring zelf goed te verklaren. Zo komt het gevoel van uittreding uit het lichaam dat patiënten soms melden, doordat een brein in crisis niet meer goed in staat is om het gevoel van ‘zelf’ samen te stellen uit de diverse gewaarwordingen die de hersenen registreren.

Voor de meer spirituele kant van de ervaring – het gevoel naar een hiernamaals te reizen – komt Nelson met een nieuwe verklaring. Volgens hem ontstaat deze ‘illusie’ doordat het nog wakkere brein in de droomstand springt, in iets wat neurologen een ‘REM-intrusie’ noemen.

Fijntjes wijst Nelson erop dat de cardioloog Van Lommel zijn boekje te buiten ging door over een neurologisch verschijnsel te schrijven. ‘De neuroloog in het ziekenhuis of in het laboratorium ziet vaak uit de eerste hand hoe gefragmenteerd de illusie [van het ‘er zijn’] is en hoe kwetsbaar ze is voor bepaalde verstoringen. We zien dit keer op keer.’

Van Lommel zelf hield het er destijds in The Lancet op dat er vast iets bovennatuurlijks gaande was: ‘Onze resultaten tonen aan dat medische factoren het optreden van bijna-doodervaringen niet kunnen verklaren.’

Later zou Van Lommel in de bestseller Eindeloos bewustzijn nog veel explicieter beweren dat de bijna-doodervaring bewijs is voor het hiernamaals.

Maarten Keulemans

(www.nwtonline.nl)

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 22:38 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

op een bepaald punt? je bedoelt als de EEG vlak is? Nou dat de EEG vlak is wilt inderdaad niet zeggen dat het brein het niet meer doet.

Mss interessant om te lezen wat een neuroloog erover te zeggen heeft?

Bijna-doodarts Van Lommel krijgt er alsnog van langs

Precies tien jaar nadat de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel de medische wereld verbaasde met een wetenschappelijk artikel over bijna-doodervaringen, haalt de Amerikaanse neuroloog Kevin Nelson hard naar zijn studie uit.

Volgens Nelson heeft Van Lommel het wetenschappelijke onderzoek naar bijna-doodervaringen destijds volledig op het verkeerde been gezet. Nelson, een autoriteit op het gebied van bijna-doodervaringen, schrijft dat in zijn nieuwe boek The Spiritual Doorway In the Brain.

In het vooraanstaande artsenblad The Lancet beschreef Van Lommel destijds 62 patiënten die een bijna-doodervaring hadden gehad. Maar de bewering dat zijn patiënten daarbij ‘klinisch dood’ waren, klopt volgens Nelson van geen kanten. ‘Als neuroloog stond ik versteld’, schrijft hij. ‘Het brein is allerminst fysiek dood tijdens bijna-doodervaringen. Het is levend en bewust.’

EEG
Ook zou Van Lommel een andere cruciale interpretatiefout hebben gemaakt, schrijft de hoogleraar neurologie van de universiteit van Kentucky, door te stellen dat bijna-doodervaringen plaatsvinden als er geen elektrische hersenactiviteit is.

‘Niet alleen verwarden Van Lommel en zijn team ‘klinisch dood’ met syncope (verlies van bewustzijn door onvoldoende bloedtoevoer naar het brein), ze voerden de verwarring nog een groot stuk verder door te beweren dat een bijna-doodervaring kan plaatsvinden ‘bij een vlak EEG’, als er geen elektrische hersenactiviteit is,’ aldus Nelson.

Dat is onzin, betoogt Nelson. Uit zijn eigen analyse van medische dossiers blijkt juist dat bijna-doodervaringen alleen plaatsvinden bij patiënten die tussen bewustzijn en bewusteloosheid zweven.

Eindeloos bewustzijn
Volgens Nelson is de bijna-doodervaring zelf goed te verklaren. Zo komt het gevoel van uittreding uit het lichaam dat patiënten soms melden, doordat een brein in crisis niet meer goed in staat is om het gevoel van ‘zelf’ samen te stellen uit de diverse gewaarwordingen die de hersenen registreren.

Voor de meer spirituele kant van de ervaring – het gevoel naar een hiernamaals te reizen – komt Nelson met een nieuwe verklaring. Volgens hem ontstaat deze ‘illusie’ doordat het nog wakkere brein in de droomstand springt, in iets wat neurologen een ‘REM-intrusie’ noemen.

Fijntjes wijst Nelson erop dat de cardioloog Van Lommel zijn boekje te buiten ging door over een neurologisch verschijnsel te schrijven. ‘De neuroloog in het ziekenhuis of in het laboratorium ziet vaak uit de eerste hand hoe gefragmenteerd de illusie [van het ‘er zijn’] is en hoe kwetsbaar ze is voor bepaalde verstoringen. We zien dit keer op keer.’

Van Lommel zelf hield het er destijds in The Lancet op dat er vast iets bovennatuurlijks gaande was: ‘Onze resultaten tonen aan dat medische factoren het optreden van bijna-doodervaringen niet kunnen verklaren.’

Later zou Van Lommel in de bestseller Eindeloos bewustzijn nog veel explicieter beweren dat de bijna-doodervaring bewijs is voor het hiernamaals.

Maarten Keulemans

(www.nwtonline.nl)

Kijk dit is interessant en iets heel anders dan in een korte zin roepen dat Van Lommel onzin is

Weet jij ook hoe deze man aankijkt tegenover de structuur van de BDE? Wat is zijn verklaring voor het levensverhaal dat voorbij flitst bijvoorbeeld?

Een organisme dat vanuit een bewustzijn kan acteren en zijn omgeving kan manipuleren is evolutionair gezien vast erg succesvol.
Verder ben ik niet goed op de hoogte van het idee dat verstrengeling een rol zou kunnen spelen bij het bewustzijn. Ik lees dat net in jouw post.
Ik ken wel de theorie van Kaufmann, daarin handhaven cellen zich in een toestand op de grens van coherentie en decoherentie, een beetje analoog aan levende complexe systemen die zich handhaven op de grens van orde en chaos, waar de ideale mix aanwezig is van structuur en adaptiviteit.

quote:

Op donderdag 11 augustus 2011 22:43 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Kijk dit is interessant en iets heel anders dan in een korte zin roepen dat Van Lommel onzin is

Weet jij ook hoe deze man aankijkt tegenover de structuur van de BDE? Wat is zijn verklaring voor het levensverhaal dat voorbij flitst bijvoorbeeld?

Ik zou zeggen, lees zijn boek
http://www.selexyz.nl/pro(...)ddelijke-hersenstam/

Productomschrijving
In dit nuchtere boek geeft Kevin Nelson biologische verklaringen voor onze diepste spirituele ervaringen zoals bijna-doodervaringen (BDE’s), uittredingen en mystieke eenwording. Nelsons heeft het talent om ervaringen van zijn eigen patiënten maar ook getuigenissen van oude mystici te duiden.

In ‘De goddelijke hersenstam’ neemt Nelson ons mee naar wat hij ‘de grensgebieden van het bewustzijn’ noemt, ergens tussen waken, bewusteloosheid en dromen in. Volgens hem komen spirituele ervaringen tot stand in de hersenstam, het meest primitieve deel van onze hersenen. Op basis van dertig jaar onderzoek komt hij tot de conclusie dat spiritualiteit deel uitmaakt van onze biologische natuur, net als ons overlevingsinstinct en onze seksuele driften. Dat zou weleens kunnen betekenen dat ook dieren met een vergelijkbare hersenstructuur dergelijke ervaringen hebben.

Kevin Nelson is ‘s werelds meest toonaangevende neuroloog op het gebied van bijna-doodervaringen. Hij is hoogleraar aan de universiteit van Kentucky.

‘Een uitstekend, boeiend en makkelijk leesbaar boek over bijna-doodervaringen. Neurowetenschapper Kevin Nelson geeft voor alle verschijnselen van BDE’s een goede neurobiologische verklaring. Een prima tegenhanger van eerdere pseudowetenschappelijke publicaties over dit onderwerp.’– Prof. dr. D.F. Swaab, Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen

‘Dr. Nelson, die een grote liefde voor zijn vak heeft en zeer betrokken is bij zijn patiënten, legt duidelijk uit hoe de hersenen de diepste mystieke, bijna-dood- en uittredingservaringen produceren. Dit boek wordt ongetwijfeld een mijlpaal voor iedereen die geïnteresseerd is in deze wonderlijke ervaringen.’– Dr. G.M. Woerlee, anesthesioloog Rijnland Ziekenhuis, Leiderdorp

‘Briljant boek, het beste hersenboek dat ik afgelopen jaar heb gelezen.’ Maarten Keulemans, hoofdredacteur NWT Natuurwetenschap & Techniek