Ik kan niet met/bij andere mensen eten

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:20 schreef Angst het volgende:
als het is wat het lijkt, dus een vrij simpele (jah niet qua hoe weinig last je ervan heb) fobie.
De oplossing is dan, het gewoon wel doen en dat langzaam opbouwen, bijv. eerst samen met iemand thuis eten, dan in een snackbar, dan in een restaurant.
Bij elk stapje merk je dat het gewoon goed gaat. Zo kan dan je vertrouwen groeien dat je het gewoon kan.
Elke keer een moeilijker stapje nemen, totdat je het volledige vertrouwen terug krijgt.

Je hebt hier volgens mij ook simpele trainingen voor. maar misschein kan je het nog wel gewoon zelf oplossen. Of heb je er niet te veel last van.

Dat heeft denk ik niet veel zin, want dan kan je misschien uiteindelijk wel bij diegene thuis eten, maar bij een ander?
Ik kan bijv alleen bij mn beste vriend eten, omdat ik daar al mn hele leven over de vloer kom en dus mn 2e thuis is zegmaar.

Ik durfde btw vroeger ook nooit naar kinderfeestjes en dergelijke.
In ieder geval niet als ik wist dat ik er moest eten.
Heb het al zolang als ik me kan herinneren, dus hoe het is ontstaan weet ik niet.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:16 schreef EnergyDrink het volgende:

Het verbaast me hoeveel mensen hier last van hebben, ik dacht echt dat ik de enige was. Voor de mensen die hier last van hebben/hadden; hoe is het bij jullie ontstaan?

Ik denk dat zoiets kan ontstaan als je een tijd onder stress leeft en het niet onderkent.
Op een gegeven moment komt dat er uit in een bepaalde situatie en de volgende keer dat je in zo'n zelfde situatie terecht kom (en vaak al voordat je je weer in die situatie moet begeven) herinner je de paniek van de vorige keer zodat je je bij voorbaat al gestressed voelt.

Bij de een is het eten, voor een ander kan het reizen per openbaar vervoer, bioscoopbezoek, boodschappen doen etc. zijn....

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 01:11 schreef Mejoon het volgende:

[..]

Dat was ook mijn eerste ingeving hoor

Dan burgerking, en zo opbouwen Het lijkt mij een angst die door doen te overwinnen is.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 00:39 schreef zhe-devilll het volgende:
waarbij, naar zijn gevoel alle mensen hem uitlachten.

Hmm. is dit waar je ook eigenlijk anstig voor bent TS?

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:27 schreef EnergyDrink het volgende:

[..]

Vertel jij het aan mensen dat je dit probleem hebt? Bij mij weet (nog) niemand ervan, omdat ik eigenlijk niet verwachtte dat iemand me serieus zou nemen.
Het doet me goed om te horen dat ik niet de enige ben in ieder geval

Nouja niet aan jan en alleman natuurlijk.
Als iemand vraagt of ik bij ze kom eten, zeg ik wel dat ik erg weinig lust.
En als puntje bij paaltje komt verzin ik wel vaak een smoesje zodat ik niet hoef
Uiteindelijk moet je het toch wel een keer vertellen, maar da's inderdaad heel moeilijk.
Het klinkt zo dom. Mensen die dit niet hebben zullen zeker zoiets hebben van 'doe niet zo achterlijk', alsof we dat zelf niet van onszelf denken!

Ik heb het ook een klein beetje. Ik kan het wel maar ik eet liever gewoon thuis, waarom eten als een personeelsuitje, ik ga liever iets doen of zo, vind het gewoon raar. "Wat gaan we doen bij het personeelsuitje?" -"Eten" "Oh "
Is denk ik ook ontstaan omdat ik vroeger niet veel lustte, pas sinds dit jaar begin ik wat meer dingen te eten die ik vroeger niet door m'n keel kon krijgen..

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:29 schreef EnergyDrink het volgende:
Nee dat is het niet, ik heb het ook bij mijn beste vrienden en soms zelfs bij mijn ouders, daar voel ik me verder 100% op mijn gemak

Dan is het in ieder geval niet zo iets als faalangst of zo.

Staat het idee van eten als iets walgelijks of het eten met andere personen?
Zou het uitmaken als je eetpartners je niet aankijken of stil zouden zijn?

Grappig overigens, die google ads voor restaurants steeds onder dit topic.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:40 schreef APK het volgende:
Grappig overigens, die google ads voor restaurants steeds onder dit topic.

Ik herken het wel een beetje , alleen ik heb zelf niet de angst om te eten maar vind het vervelend om andere mensen te zien eten. Dat gemaal van iemand zijn mond vind ik ronduit stuitend . Hoe leuker ik iemand vind , hoe moeilijker ik het vind om met diegene iets te gaan eten

Ik kan alleen niet tegen smakkerende mensen, maar dan zeg ik ook heel vriendelijk of ze hun grafsmoel willen dichthouden terwijl ze die maalfabriek op volle toeren laten draaien.

Ontopic: Elke fobie begint bij erkenning. Je weet dat je dit hebt en dat je er vanaf wilt. Nu de oplossing: praat inderdaad eens met je huisarts

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:42 schreef Kapotstok het volgende:

Kom op zeg, je moet er ook de humor van in blijven zien, anders kom je er nooit overheen.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:22 schreef Kapotstok het volgende:

[..]

Dat heeft denk ik niet veel zin, want dan kan je misschien uiteindelijk wel bij diegene thuis eten, maar bij een ander?
Ik kan bijv alleen bij mn beste vriend eten, omdat ik daar al mn hele leven over de vloer kom en dus mn 2e thuis is zegmaar.

je hebt mij denk ik verkeerd begrepen.
de bedoeling is juist dat je het opbouwt, dus eerst bij haar thuis, dan in een restaurant, dan bij haar thuis met haar broer (bijvoorbeeld) erbij. opbouwen is de clou.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:44 schreef EnergyDrink het volgende:

Bij het idee van eten met anderen word ik ongemakkelijk. Ik denk dat als ik het aan de persoon waarmee ik wat zou gaan eten vertel, het al veel zou schelen. Maar dan denken hun ook meteen dat je niet helemaal in orde bent denk ik

Bouw het dan inderdaad een beetje op. Neem iemand in vertrouwen en ga daar eens mee eten.

Herkenbaar, TVP, dit heb ik ook. Welliswaar in mindere mate dan jij maar ik ken het probleem. Je krijgt geen hap door je keel dan idd.

Heb je er eigenlijk ook last van als je zelf niets eet?

TS, wat vind je precies zo vervelend? Ben je bang dat mensen letten op hoe je eet of iets dergelijks?

En mijn advies, praat er eens over met je ouders en vrienden. Ik weet zeker dat je op steun en begrip kunt rekenen, en het zal een grote opluchting zijn.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:44 schreef EnergyDrink het volgende:

[..]

Bij het idee van eten met anderen word ik ongemakkelijk. Ik denk dat als ik het aan de persoon waarmee ik wat zou gaan eten vertel, het al veel zou schelen. Maar dan denken hun ook meteen dat je niet helemaal in orde bent denk ik

Probeer eens om het stelselmatig te gaan relativeren. Het scheelt enorm als je bewust wordt van je (niet-helpende) gedachten. Schrijf deze bijvoorbeeld op en probeer die dan steeds op te zetten naar helpende gedachten. Dit kan erg lastig zijn, je zit zo vast in een negatieve gedachtegang en dat gaat zo snel dat het moeilijk is om ze te onderscheiden. Maar het is in mijn ervaring van groot belang om je bewust te worden van wat je denkt, omdat je het anders ook niet kunt veranderen.
Ik hoop dat het verhaal een beetje duidelijk is. Dit is wat ik leer met cognitieve gedragstherapie i.v.m. chronische vermoeidheid. Je hebt dan wel een ander probleem, maar ik heb het idee dat het met eenzelfde soort aanpak op te lossen valt.

En therapie hoeft helemaal geen laatste oplossing te zijn hoor, dat vond ik ook altijd maar nu ik er ervaring mee heb denk ik daar heel anders over. Het is een beetje bullshit om alles zelf te gaan uitproberen terwijl iemand anders je veel beter op weg kan helpen. Je moet het nog steeds zelf doen met therapie, een therapeut kan jouw probleem niet voor jou oplossen, maar zo iemand kan je tenminste wel een handleiding bieden die zijn nut al bewezen heeft. Zelf het wiel gaan uitvinden is soms echt enorme tijd- en moeiteverspilling.

Het klinkt overigens als een sociale angst die zich uit als emetofobie