R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zoals de TT al aangeeft zit ik met een probleem, het is voor mij vrijwel onmogelijk om bij anderen thuis te eten. Waar deze fobie(?) vandaan komt weet ik niet, ik heb hier al van jongs af aan last van. Taart eten enzo op verjaardagsfeestjes lukte me vroeger al niet, toen ik een jaar of 8 was. Eigenlijk is er weinig veranderd sindsdien, eten bij andere mensen voorkom ik op wat voor manier dan ook, en het begint nu toch een redelijk groot probleem te worden.
Waarom 'kan' ik dan niet bij anderen eten? Ik word al kotsmisselijk (letterlijk) bij de gedachte ervan, een gevoel dat ik altijd krijg als ik erg nerveus ben. En als je gaat eten terwijl je met moeite het kokhalzen probeert te verbergen is geen succes, kan ik je vertellen.
Nu ik ouder begin te worden begint het een steeds lastiger probleem te worden, uit eten met mijn vriendin durf/kan ik simpelweg niet omdat ik er zeker van ben dat ik dan kotsend naar de toiletten mag rennen. Hetzelfde geldt voor uit eten met vrienden/collegas, ik verzin altijd wel weer iets waardoor ik niet hoef te komen.
Heel af en toe ontkom ik er niet aan en moet ik wel met of bij anderen eten, en het vreemde is dat dit eigenlijk altijd 'goed' gaat (lees: zonder te kotsen), toch heb ik altijd het gevoel dat ik net op de grens zit, zeg maar. Restaurants en dergelijken zijn een hel voor mij.
Zelfs mijn ouders weten niet van dit probleem, zij denken dat ik het gewoon niet leuk vind om bij anderen te eten. Ik denk ook niet dat ze de echte reden zouden geloven, en ik schaam me er eigenlijk een beetje voor. Als ik mijn verhaal lees denk ik ook van ''wat is het probleem nou eigenlijk?'' Maar als ik dan eenmaal bij iemand aan tafel zit slaat mijn grijze massa op hol, en lukt het mij niet om mezelf te kalmeren en gewoon dat eten op te eten.
Zou ik dan echt de enige zijn die hier last van heeft? Afgezien van anorexia patienten natuurlijk, ik heb verder absoluut geen problemen met mijn lichaam of gewicht etc. Ik ben 1.84m en weeg 74 kilo, en ik ben ook nooit te dik of te mager geweest wat dat betreft. Verder ben ik redelijk sociaal, ik werk in de horeca en doe regelmatig wat met mijn vrienden.
Hoe kan ik wat aan mijn probleem doen? Zijn hier mensen die dit herkenbaar voor komt?
Waarom 'kan' ik dan niet bij anderen eten? Ik word al kotsmisselijk (letterlijk) bij de gedachte ervan, een gevoel dat ik altijd krijg als ik erg nerveus ben. En als je gaat eten terwijl je met moeite het kokhalzen probeert te verbergen is geen succes, kan ik je vertellen.
Nu ik ouder begin te worden begint het een steeds lastiger probleem te worden, uit eten met mijn vriendin durf/kan ik simpelweg niet omdat ik er zeker van ben dat ik dan kotsend naar de toiletten mag rennen. Hetzelfde geldt voor uit eten met vrienden/collegas, ik verzin altijd wel weer iets waardoor ik niet hoef te komen.
Heel af en toe ontkom ik er niet aan en moet ik wel met of bij anderen eten, en het vreemde is dat dit eigenlijk altijd 'goed' gaat (lees: zonder te kotsen), toch heb ik altijd het gevoel dat ik net op de grens zit, zeg maar. Restaurants en dergelijken zijn een hel voor mij.
Zelfs mijn ouders weten niet van dit probleem, zij denken dat ik het gewoon niet leuk vind om bij anderen te eten. Ik denk ook niet dat ze de echte reden zouden geloven, en ik schaam me er eigenlijk een beetje voor. Als ik mijn verhaal lees denk ik ook van ''wat is het probleem nou eigenlijk?'' Maar als ik dan eenmaal bij iemand aan tafel zit slaat mijn grijze massa op hol, en lukt het mij niet om mezelf te kalmeren en gewoon dat eten op te eten.
Zou ik dan echt de enige zijn die hier last van heeft? Afgezien van anorexia patienten natuurlijk, ik heb verder absoluut geen problemen met mijn lichaam of gewicht etc. Ik ben 1.84m en weeg 74 kilo, en ik ben ook nooit te dik of te mager geweest wat dat betreft. Verder ben ik redelijk sociaal, ik werk in de horeca en doe regelmatig wat met mijn vrienden.
Hoe kan ik wat aan mijn probleem doen? Zijn hier mensen die dit herkenbaar voor komt?
je hebt nog nooit aan een bezoek aan de huisarts/therapie gedacht?
speciaal, want dit zit kennelijk geheel tussen je oren.
speciaal, want dit zit kennelijk geheel tussen je oren.
Nee daar krijgen we pauze voor.quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:08 schreef remlof het volgende:
Je werkt in de horeca?
En je eet dus ook nooit iets op je werk?
Dan eet je dus wel, maar alleen? Ik snap het niet helemaal, kan je niet eten als je met andere mensen bent die op je letten (waar je mee praat dus enzo) maar wel als je alleen in een hoekje zit en er andere mensen zijn?quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:09 schreef EnergyDrink het volgende:
[..]
Nee daar krijgen we pauze voor.
Het klinkt als een angst voor blozen maar dan anders..
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Ik snap het topic ook niet helemaal. Hoezo word je kotsmisselijk bij de gedachte dat je in samenzijn met anderen iets eet? Wat spookt er dan door je hoofd als je met hen aan tafel zit?
Als ik het gevoel heb dat er geen aandacht aan me wordt besteed gaat het altijd wel goed, met zijn 2en eten aan een tafeltje en ik begin me ongemakkelijk te voelen met alle gevolgen van dienquote:Op dinsdag 13 november 2007 00:13 schreef remlof het volgende:
[..]
Dan eet je dus wel, maar alleen? Ik snap het niet helemaal, kan je niet eten als je met andere mensen bent die op je letten (waar je mee praat dus enzo) maar wel als je alleen in een hoekje zit en er andere mensen zijn?
Maar TS, misschien handig om eens met iemand te praten over je probleem. Lijkt mij een soort van fobie. Probeer eens bij jezelf na te denken wanneer het begonnen is, waarom het begonnen is en wat voor angst je er precies bij voelt? Als je begrijpt waar die angst vandaan komt, is het vaak ook makkelijker om het op te lossen.
Ik hield (en hou) er ook niet van om bij andere mensen te eten, of uit eten te gaan. Dit had meer te maken met het feit dat ik een moeilijke eter (en ja, een zeurkous
) ben met eten. Gelukkig is dit grotendeels "opgelost" naarmate ik ouder werd en nu ga ik met plezier naar een restaurant of bij andere mensen eten. Het kan dus ook misschien zijn dat je er mettertijd "over heen groeit"?
Succes iig!
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 13-11-2007 00:59:04 ]
Ik hield (en hou) er ook niet van om bij andere mensen te eten, of uit eten te gaan. Dit had meer te maken met het feit dat ik een moeilijke eter (en ja, een zeurkous
) ben met eten. Gelukkig is dit grotendeels "opgelost" naarmate ik ouder werd en nu ga ik met plezier naar een restaurant of bij andere mensen eten. Het kan dus ook misschien zijn dat je er mettertijd "over heen groeit"?Succes iig!
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 13-11-2007 00:59:04 ]
Het is inderdaad verstandig om naar je huisarts te gaan en hem/haar dit probleem voor te leggen.
Waarschijnlijk zal je verwezen worden naar een specialist die dagelijks werkt met mensen die fobieën hebben en is dit wellicht een probleem waar andere mensen ook mee kampen.
Voor mensen die niet bekend zijn met iets dergelijks is het moeilijk om zich in te leven en dus ook moeilijk om met een oplossing hiervoor te komen. Laat mensen met verstand hierover je helpen/adviseren.
Waarschijnlijk zal je verwezen worden naar een specialist die dagelijks werkt met mensen die fobieën hebben en is dit wellicht een probleem waar andere mensen ook mee kampen.
Voor mensen die niet bekend zijn met iets dergelijks is het moeilijk om zich in te leven en dus ook moeilijk om met een oplossing hiervoor te komen. Laat mensen met verstand hierover je helpen/adviseren.
Dat weet ik zelf ook niet precies, misschien is het meer dat ik mezelf helemaal nerveus maak omdat ik dat alle andere keren ook doe, soort neerwaartse spiraal effect denk ik. En mijn gedachten slaan op zo'n moment echt op hol, ik kan me nergens op focussen en het gevoel van misselijkheid blijft toenemen.quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:17 schreef Friek_ het volgende:
Ik snap het topic ook niet helemaal. Hoezo word je kotsmisselijk bij de gedachte dat je in samenzijn met anderen iets eet? Wat spookt er dan door je hoofd als je met hen aan tafel zit?
Ow, dan snap ik het. Lastig. Ik heb dat af en toe met pissen, maar dat is toch niet helemaal te vergelijken denk ikquote:Op dinsdag 13 november 2007 00:18 schreef EnergyDrink het volgende:
[..]
Als ik het gevoel heb dat er geen aandacht aan me wordt besteed gaat het altijd wel goed, met zijn 2en eten aan een tafeltje en ik begin me ongemakkelijk te voelen met alle gevolgen van dien
Hoewel...
Een oom van mij had precies hetzelfde probleem, een 'gezellig' avondje uit eten was een hel voor hem. De reden weet ik niet, ik kan 't ook niet meer vragen want hij is overleden.
Als het je belemmert in je sociale contacten, EnergyDrink, dan zou ik zeker hulp zoeken.
Als het je belemmert in je sociale contacten, EnergyDrink, dan zou ik zeker hulp zoeken.
Erst kommt das Fressen und dann kommt die Moral
Misschien is dit inderdaad een van mijn weinige opties. Ik heb in ieder geval een eetafspraak staan voor binnekort, eens kijken hoe dat afloopt..quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:21 schreef OldJeller het volgende:
Het is inderdaad verstandig om naar je huisarts te gaan en hem/haar dit probleem voor te leggen.
Waarschijnlijk zal je verwezen worden naar een specialist die dagelijks werkt met mensen die fobieën hebben en is dit wellicht een probleem waar andere mensen ook mee kampen.
Voor mensen die niet bekend zijn met iets dergelijks is het moeilijk om zich in te leven en dus ook moeilijk om met een oplossing hiervoor te komen. Laat mensen met verstand hierover je helpen/adviseren.
Waarom ben je sowieso nerveus? En waar denk je in hemelsnaam aan? Je kunt tussendoor toch gewoon over nietszeggende fratsen praten ter afleiding? Of ben je bang dat je als een wilde lama je dinerpartner begint onder te spugen?
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
Omdat ik dat al minstens 10 jaar heb gedaan, zoals MissyMirjam al zei, het zit volledig tussen mijn oren. Nu nog proberen het eruit te krijgen.quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:24 schreef Shitonya het volgende:
Waarom ben je sowieso nerveus? En waar denk je in hemelsnaam aan? Je kunt tussendoor toch gewoon over nietszeggende fratsen praten ter afleiding? Of ben je bang dat je als een wilde lama je dinerpartner begint onder te spugen?
.
Elk probleem heeft zo zijn oorzaak. Dus je kan je beter afvragen wanneer het precies is begonnen of erin is geslopen en waardoor.
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
Dat is het denk ik niet, ik heb het zelfs bij mijn beste vrienden, en daar hoef ik absoluut niet goed over te komenquote:Op dinsdag 13 november 2007 00:31 schreef Mejoon het volgende:
maar wat zit je dan dwars? bang niet netjes over te komen..1 op 1 maakt je zenuwachtig?
1 op 1 is het denk ik ook niet per se, hoewel de neiging om mezelf dan misselijk te praten wel groter is dan als ik in groepsverband uit eten ga..
Misschien is mijn grootste probleem dat ik nerveus wordt om het nerveus worden, maar hoe verbreek je zo'n gedachtegang?
Ok ts stel je voor, iemand anders...
Iemand is bang dat als hij een trap op of af moet, hij zal struikelen.
Elke keer als hij een trap ziet breekt het zweet hem al uit.
Straks val ik, denkt hij, oh jeeh zie je wel ik ga vallen, en elke keer op een trap, wordt hij duizelig en naar.
Het wordt steeds erger want die angst gaat een eigen leven lijden.
Dit gaat maanden zo door, hij praat er met niemand over, want straks denkt men dat hij niet helemaal spoort in zijn bovenkamer.
Hij is af en toe al gevallen van angst zelfs, en kwam met een rotsmak terecht op de grond, waarbij, naar zijn gevoel alle mensen hem uitlachten.
Na een jaar is zijn angst zo groot dat hij al moet overgeven als hij een trap ziet.
Hij kan nu zelfs al geen trappen meer lopen!
Hij valt er zowiezo al vanaf dus daar begint hij al niet meer aan.
Na weer een half jaar, moet hij al kotsen als iemand het woordje trap zegt.
...............................
snappie?
Iemand is bang dat als hij een trap op of af moet, hij zal struikelen.
Elke keer als hij een trap ziet breekt het zweet hem al uit.
Straks val ik, denkt hij, oh jeeh zie je wel ik ga vallen, en elke keer op een trap, wordt hij duizelig en naar.
Het wordt steeds erger want die angst gaat een eigen leven lijden.
Dit gaat maanden zo door, hij praat er met niemand over, want straks denkt men dat hij niet helemaal spoort in zijn bovenkamer.
Hij is af en toe al gevallen van angst zelfs, en kwam met een rotsmak terecht op de grond, waarbij, naar zijn gevoel alle mensen hem uitlachten.
Na een jaar is zijn angst zo groot dat hij al moet overgeven als hij een trap ziet.
Hij kan nu zelfs al geen trappen meer lopen!
Hij valt er zowiezo al vanaf dus daar begint hij al niet meer aan.
Na weer een half jaar, moet hij al kotsen als iemand het woordje trap zegt.
...............................
snappie?
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
maar je wordt ergens nerveus van toch? je maakt je dus druk ergens over en vervolgens maak je je druk over het feit dat je je ergens druk over maakt...quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:36 schreef EnergyDrink het volgende:
[..]
Dat is het denk ik niet, ik heb het zelfs bij mijn beste vrienden, en daar hoef ik absoluut niet goed over te komen
1 op 1 is het denk ik ook niet per se, hoewel de neiging om mezelf dan misselijk te praten wel groter is dan als ik in groepsverband uit eten ga..
Misschien is mijn grootste probleem dat ik nerveus wordt om het nerveus worden, maar hoe verbreek je zo'n gedachtegang?
Stop oordoppen in je oren. Dan hoor je dat gore gesmak niet zo. Word ik ook altijd misselijk van.
Nou maar die keepert van Brazilië, die Cantharel, die kon d'r in weze geen kloten van. Dat zag je ook bij die penalties, hij lag de hele tijd in de verkeerde hoek. Maar dan moeje ze daar niet schieten natuurlijk!!
Ik snap emquote:Op dinsdag 13 november 2007 00:39 schreef zhe-devilll het volgende:
Ok ts stel je voor, iemand anders...
Iemand is bang dat als hij een trap op of af moet, hij zal struikelen.
Elke keer als hij een trap ziet breekt het zweet hem al uit.
Straks val ik, denkt hij, oh jeeh zie je wel ik ga vallen, en elke keer op een trap, wordt hij duizelig en naar.
Het wordt steeds erger want die angst gaat een eigen leven lijden.
Dit gaat maanden zo door, hij praat er met niemand over, want straks denkt men dat hij niet helemaal spoort in zijn bovenkamer.
Hij is af en toe al gevallen van angst zelfs, en kwam met een rotsmak terecht op de grond, waarbij, naar zijn gevoel alle mensen hem uitlachten.
Na een jaar is zijn angst zo groot dat hij al moet overgeven als hij een trap ziet.
Hij kan nu zelfs al geen trappen meer lopen!
Hij valt er zowiezo al vanaf dus daar begint hij al niet meer aan.
Na weer een half jaar, moet hij al kotsen als iemand het woordje trap zegt.
...............................
snappie?
Onder dit motto heb ik dan ook een eetafspraak gemaakt met iemand, maar het is zo genant om kotsend aan tafel te zitten
Hopen dat het goed gaat
Je moet niet hopen, je moet erin geloven dat het goed gaat, het gaat goed klaar!quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:42 schreef EnergyDrink het volgende:
[..]
Ik snap em
Onder dit motto heb ik dan ook een eetafspraak gemaakt met iemand, maar het is zo genant om kotsend aan tafel te zitten
Bouw het op met mensen die je vertrouwd, die je dit ook kunt vertellen zonder voor gek uitgemaakt te worden.
Je zult zien het gaat echt over.
Op een of andere manier heb je iets enorm groot gemaakt, een plotse angst, die in je opkwam ooit. Je bent ermee gaan spelen,
weet je je moet jezelf niet zo plagen!
Want dat doe je nu.
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Ik weet eigenlijk ook niet waar ik nerveus van word, zoals zhe-devil hierboven vrij accuraat schreef, iemand hoeft de woorden ''kom je een keer bij me eten'' te laten vallen en ik wordt er al ongemakkelijk van.quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:40 schreef Mejoon het volgende:
[..]
maar je wordt ergens nerveus van toch? je maakt je dus druk ergens over en vervolgens maak je je druk over het feit dat je je ergens druk over maakt...
Ik merk wel dat nu ik er over schrijf ik steeds meer in zie wat een onnodig probleem het eigenlijk is.
[ Bericht 0% gewijzigd door EnergyDrink op 13-11-2007 00:53:48 ]
nerveus worden om het nerveus worden..mijn god wat een lariekoek
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
Praten over een probleem maakt het vaak al de helft minder erg!quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:47 schreef EnergyDrink het volgende:
[..]
Ik weet eigenlijk ook niet waar ik nerveus van word, zoals zhe-devil hierboven vrij accuraat schreef, iemand hoeft de woorden ''kom je een keer bij me eten'' te laten vallen en ik wordt er al ongemakkelijk van.
Ik merk wel dat nu ik er over schrijf ik steeds meer in zie wat een onnodig probleem het eigenlijk is.
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Tja onnodige problemen. Die heb ik ook en dat weet ik ook. Iedereen heeft onnodige problemen. En het is heel belangrijk om het over onnodige problemen te hebben juist om in te zien dat ze onnodig zijn. Praat erover met je vriendin!quote:Op dinsdag 13 november 2007 00:47 schreef EnergyDrink het volgende:
[..]
Ik weet eigenlijk ook niet waar ik nerveus van word, zoals zhe-devil hierboven vrij accuraat schreef, iemand hoeft de woorden ''kom je een keer bij me eten'' te laten vallen en ik wordt er al ongemakkelijk van.
Ik merk wel dat nu ik er over schrijf ik steeds meer in zie wat een onnodig probleem het eigenlijk is.
Misschien moet je klein beginnen, met een portie kaas of bitterballen in de kroeg. Dan tapas en dan het grotere werk.
Bedankt, en de rest ook bedankt voor jullie hulpquote:Op dinsdag 13 november 2007 00:58 schreef clumsy_clown het volgende:
Opgeruimd. Allemachtig, wat lopen er een kleuters rond hier, zo af en toe.
Ik ga nu mn bed in, weltrusten alvast
quote:Op dinsdag 13 november 2007 01:07 schreef remlof het volgende:
Misschien moet je klein beginnen, met een portie kaas of bitterballen in de kroeg. Dan tapas en dan het grotere werk.
Tja erg lastig, maar lijkt me wel erg verstandig om nu maar is professionele hulp te gaan zoeken.
............................
Net als jij?quote:Op dinsdag 13 november 2007 01:24 schreef sander89 het volgende:
Tja er lastig maar lijkt me wel erg verstandig om nu maar is professionele hulp te gaan zoeken.
Sorry maar zo erg is het nog niet hoor!
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Vrij lullige aandoening/fobie.
Misschien een domme vraag.... Zou het helpen wanneer je tijdens het eten je ogen dicht doet en jezelf voorstelt dat je alleen aan tafel zit? Niet dat dat de aandacht niet op jou vestigt ofzo.... Mja.
Misschien een domme vraag.... Zou het helpen wanneer je tijdens het eten je ogen dicht doet en jezelf voorstelt dat je alleen aan tafel zit? Niet dat dat de aandacht niet op jou vestigt ofzo.... Mja.
Ik heb hetzelfde gehad en soms heb ik het nu nog. Wat jij nu aan het doen bent, EnergyDrink, is niet de oplossing. Je ontloopt het probleem door etentjes te vermijden en er zelfs niet met je ouders over te praten. Ik kan me dan ook helemaal vinden in de trapvergelijking van zhe-devilll
Wat mij eroverheen heeft geholpen is het gewoon heel vaak te doen. Begin daarbij niet direct met een groep van 30 man in een groot restautant. Ga eerst gewoon eens een middagje wat eten bij een goede vriend/vriendin, i.i.g. iemand die je vertrouwt en waar je je niet/minder voor schaamt als het toch mis zou gaan
Daarna kun je eens verder gaan met mensen die je minder goed kent, restaurantjes, etc. Hier gaat wel aardig wat tijd overheen. Ik heb er twee jaar over gedaan en ben er nu nog steeds niet helemaal vanaf.
Wat mij ook vaak helpt: valeriaan slikken. Dat is een rustgevend kruid in druppel- of tabletvorm. Mocht ik toch misselijk worden dan zorgt dit er i.i.g. voor dat het ergste gevoel van paniek een beetje wordt ingeperkt.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Succes
Wat mij eroverheen heeft geholpen is het gewoon heel vaak te doen. Begin daarbij niet direct met een groep van 30 man in een groot restautant. Ga eerst gewoon eens een middagje wat eten bij een goede vriend/vriendin, i.i.g. iemand die je vertrouwt en waar je je niet/minder voor schaamt als het toch mis zou gaan
Daarna kun je eens verder gaan met mensen die je minder goed kent, restaurantjes, etc. Hier gaat wel aardig wat tijd overheen. Ik heb er twee jaar over gedaan en ben er nu nog steeds niet helemaal vanaf.
Wat mij ook vaak helpt: valeriaan slikken. Dat is een rustgevend kruid in druppel- of tabletvorm. Mocht ik toch misselijk worden dan zorgt dit er i.i.g. voor dat het ergste gevoel van paniek een beetje wordt ingeperkt.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Succes
Klinkt als self fulfilling prophecy.
Je raakt misselijk door `aandacht` die je krijgt van andere in het gezelschap.
De 1 raakt misselijk de ander wordt nerveus en gaat zitten zweten maakt allemaal niet uit.
Je angst om dit te krijgen houdt het in stand denk ik daarom maakt het niet uit wie er bij zit.
Ga het ieder geval niet uit de weg maar doe het gewoon en heb schijt aan de gevolgen want die zijn veel minder erg dan wat jij nu denkt
Je raakt misselijk door `aandacht` die je krijgt van andere in het gezelschap.
De 1 raakt misselijk de ander wordt nerveus en gaat zitten zweten maakt allemaal niet uit.
Je angst om dit te krijgen houdt het in stand denk ik daarom maakt het niet uit wie er bij zit.
Ga het ieder geval niet uit de weg maar doe het gewoon en heb schijt aan de gevolgen want die zijn veel minder erg dan wat jij nu denkt
Dit lijkt idd op een fobie. Misschien de sociale fobie. Hier gaat het om de vrees een gek figuur te slaan.
Als iemand toch in de situatie komt waar hij/zij door de fobie bang voor is, kan er panische angst optreden.
Bij de fobie is de angst voor de angst een heel belangrijk mechanisme.Wie eenmaal kennis heeft gemaakt met een paniekaanval, zal sterk geneigd zijn om de plek waar die aanval voor het eerst optrad, te vermijden.
Kan je denk ik alleen nog met professionele hulp van afkomen en hoe eerder hoe beter. Bij een fobie wordt gewerkt met gedragstherapie.
Als iemand toch in de situatie komt waar hij/zij door de fobie bang voor is, kan er panische angst optreden.
Bij de fobie is de angst voor de angst een heel belangrijk mechanisme.Wie eenmaal kennis heeft gemaakt met een paniekaanval, zal sterk geneigd zijn om de plek waar die aanval voor het eerst optrad, te vermijden.
Kan je denk ik alleen nog met professionele hulp van afkomen en hoe eerder hoe beter. Bij een fobie wordt gewerkt met gedragstherapie.
ga via de huisarts naar de psych .. kun je het mooi op je ziekte kosten aftrekken.
wat je probleem betreft kan ik je verder niet helpen want ik eet altijd en overal.
wat je probleem betreft kan ik je verder niet helpen want ik eet altijd en overal.
Brand Bier het bier waar nederland trots op kan zijn!
Als je vijf meter voor een konijn schiet en vijf meter erachter, dan is dat konijn dus gemiddeld dood hé!
Als je vijf meter voor een konijn schiet en vijf meter erachter, dan is dat konijn dus gemiddeld dood hé!
Ga voorlopig gewoon uit eten zonder te eten, verzin een klotesmoes als "Ik heb een buikgriepje" of "Ik heb een maagzweer" ofzoiets, wen aan de situatie zonder de "dwang" dat je moet eten.quote:Op dinsdag 13 november 2007 02:16 schreef BunnyHunter het volgende:
ga via de huisarts naar de psych .. kun je het mooi op je ziekte kosten aftrekken.
Kortgezegd, maak je niet dik.
Het leven is als een pisvlek in de zwarte pantalon van de eeuwigheid.
Ik had ook zoiets,dat duurde van ong 13 jaar tot mijn 20e.
Mijn moeder had iemand ontmoet,een man die van zichzelf vond dat hij een bourgondier was,veel uit eten maar ook thuis veel in zn laadklep duwen,je kent het wel.
Die man had de hinderlijke gewoonte om zowat zn bestek doormidden te bijten met elke hap,je hoorde elke keer weer zn gebit knallen erop.
Verder was slurpen en knagen hem niet vreemd,en daaraan ergerde ik mij mateloos.
Wat ik denk dat er met jou kan zijn is dat je bang bent voor wat mensen fout kunnen doen met eten,zoals ik hier boven beschrijf.
Zelf eet ik bijvoorbeeld nooit op straat,of ik moet omvallen van de honger.
Mijn moeder had iemand ontmoet,een man die van zichzelf vond dat hij een bourgondier was,veel uit eten maar ook thuis veel in zn laadklep duwen,je kent het wel.
Die man had de hinderlijke gewoonte om zowat zn bestek doormidden te bijten met elke hap,je hoorde elke keer weer zn gebit knallen erop.
Verder was slurpen en knagen hem niet vreemd,en daaraan ergerde ik mij mateloos.
Wat ik denk dat er met jou kan zijn is dat je bang bent voor wat mensen fout kunnen doen met eten,zoals ik hier boven beschrijf.
Zelf eet ik bijvoorbeeld nooit op straat,of ik moet omvallen van de honger.
Ik herken het wel, heb er zelf ook last van gehad (en soms nog).
Met perioden gaat uit eten prima, maar soms slaat mijn maag gewoon dicht, lijkt het wel en kan ik geen hap meer binnen krijgen. Een paar jaar geleden vond ik uit eten gaan echt verschrikkelijk, maar tegenwoordig vind ik het wel leuk, al zal het nooit mijn favoriete hobby worden.
Wat bij mij helpt op zo'n moment is heel rustig ademhalen en kleine hapjes blijven eten. Dan zakt het vervelende gevoel op een gegeven moment en kan ik weer gewoon eten en ervan genieten. Wat me ook hielp was heel rationeel denken: 'ik heb nog zo weinig gegeten, ik kan nog niet vol zitten, thuis eet ik ook meer. Dit eten vind ik lekker, het is in een goed restaurant bereid, niks mis mee'. En door dan met kleine hapjes te blijven dooreten kwam mijn bordje wel leeg, zakte het vervelende gevoel en werd het toch nog gezellig.
Ik heb eetsituaties nooit vermeden, als je dat gaat doen versterk je het gevoel alleen maar en kom je er moeilijker vanaf. Tegenwoordig kan ik drie van de vier keer gewoon lekker uit eten, en die vierde keer heb ik even dat vervelende gevoel maar kan er goed mee omgaan.
Sommige mensen hier zeggen dat je moet opbouwen door te gaan eten bij vrienden.
Mijn persoonlijke ervaring: je legt meer druk op jezelf dan. Je moet dat bord leegeten, zij hebben immers hun best gedaan op het eten en ik zou hun kwetsen als ik maar een paar hapjes at. Een mij onbekende restaurantkok 'kwetsen' voelde voor mij altijd minder vervelend. Nu zei ik ook bijna nooit dat problemen met eten bij anderen had, misschien als je het vooraf zegt tegen je vrienden, dat het heel anders is.
Het belangrijkste is om ermee aan de slag te gaan, als dan niet met professionele hulp. Door de situatie te vermijden kom je er niet vanaf. Heel veel succes daarmee!
Met perioden gaat uit eten prima, maar soms slaat mijn maag gewoon dicht, lijkt het wel en kan ik geen hap meer binnen krijgen. Een paar jaar geleden vond ik uit eten gaan echt verschrikkelijk, maar tegenwoordig vind ik het wel leuk, al zal het nooit mijn favoriete hobby worden.
Wat bij mij helpt op zo'n moment is heel rustig ademhalen en kleine hapjes blijven eten. Dan zakt het vervelende gevoel op een gegeven moment en kan ik weer gewoon eten en ervan genieten. Wat me ook hielp was heel rationeel denken: 'ik heb nog zo weinig gegeten, ik kan nog niet vol zitten, thuis eet ik ook meer. Dit eten vind ik lekker, het is in een goed restaurant bereid, niks mis mee'. En door dan met kleine hapjes te blijven dooreten kwam mijn bordje wel leeg, zakte het vervelende gevoel en werd het toch nog gezellig.
Ik heb eetsituaties nooit vermeden, als je dat gaat doen versterk je het gevoel alleen maar en kom je er moeilijker vanaf. Tegenwoordig kan ik drie van de vier keer gewoon lekker uit eten, en die vierde keer heb ik even dat vervelende gevoel maar kan er goed mee omgaan.
Sommige mensen hier zeggen dat je moet opbouwen door te gaan eten bij vrienden.
Mijn persoonlijke ervaring: je legt meer druk op jezelf dan. Je moet dat bord leegeten, zij hebben immers hun best gedaan op het eten en ik zou hun kwetsen als ik maar een paar hapjes at. Een mij onbekende restaurantkok 'kwetsen' voelde voor mij altijd minder vervelend. Nu zei ik ook bijna nooit dat problemen met eten bij anderen had, misschien als je het vooraf zegt tegen je vrienden, dat het heel anders is.
Het belangrijkste is om ermee aan de slag te gaan, als dan niet met professionele hulp. Door de situatie te vermijden kom je er niet vanaf. Heel veel succes daarmee!
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ga naar een psycholoog met ervaring met behandeling van fobieën (evt. verwijzing via je huisarts).
Dit soort klachten zijn meestal heel goed behandelbaar in een relatief korte periode.
Dit soort klachten zijn meestal heel goed behandelbaar in een relatief korte periode.
Zeker niet zo erg als de TS omschrijft maar ik heb hier in lichte mate ook een last van. Nu eet ik af en toe met collega's maar meestal eet ik op mijn werkplek en drink wanneer zij eten een beker thee. Gebak sla ik trouwens ook altijd over, maar dan drink ik wel koffie of thee met ze zodat ik me niet afzonder van het team.
Met naar restaurants gaan heb ik geen enkel probleem, zolang ik maar met bekenden ben. Met collega's uit eten is ook niet iets wat ik prettig vindt maar ik dwing mezelf het te doen. Neemt niet weg dat ik altijd opgelucht ben wanneer de tafel wordt leeggeruimd.
Eten is toch een vorm van zelfbevrediging en met wildvreemden iets eten, nachtmerrie.
Met naar restaurants gaan heb ik geen enkel probleem, zolang ik maar met bekenden ben. Met collega's uit eten is ook niet iets wat ik prettig vindt maar ik dwing mezelf het te doen. Neemt niet weg dat ik altijd opgelucht ben wanneer de tafel wordt leeggeruimd.
Eten is toch een vorm van zelfbevrediging en met wildvreemden iets eten, nachtmerrie.
Op vrijdag 16 november 2007 11:36 schreef Buschetta het volgende:
Je bent nu officieel een crimineel
Je bent nu officieel een crimineel
Het geslurp van soep, knagen op chips en inderdaad bestek wat tegen een gebit geklakt wordt... Wat een gruwel!quote:Op dinsdag 13 november 2007 08:01 schreef dborhem het volgende:
Ik had ook zoiets,dat duurde van ong 13 jaar tot mijn 20e.
Mijn moeder had iemand ontmoet,een man die van zichzelf vond dat hij een bourgondier was,veel uit eten maar ook thuis veel in zn laadklep duwen,je kent het wel.
Die man had de hinderlijke gewoonte om zowat zn bestek doormidden te bijten met elke hap,je hoorde elke keer weer zn gebit knallen erop.
Verder was slurpen en knagen hem niet vreemd,en daaraan ergerde ik mij mateloos.
Wat ik denk dat er met jou kan zijn is dat je bang bent voor wat mensen fout kunnen doen met eten,zoals ik hier boven beschrijf.
Zelf eet ik bijvoorbeeld nooit op straat,of ik moet omvallen van de honger.
Maar ik neem aan dat iedereen zich hier wel aan ergert?
Op vrijdag 16 november 2007 11:36 schreef Buschetta het volgende:
Je bent nu officieel een crimineel
Je bent nu officieel een crimineel
Dit werkt bij mij ook af en toe, als ik dan met moeite een paar happen naar binnen heb gewerkt dan overtuig ik mezelf ervan dat het deze keer goed gaat en me geen zorgen meer hoef te maken, en dan is het tijdens dat etentje meestal over.quote:Op dinsdag 13 november 2007 08:17 schreef Cat22 het volgende:.
Wat bij mij helpt op zo'n moment is heel rustig ademhalen en kleine hapjes blijven eten. Dan zakt het vervelende gevoel op een gegeven moment en kan ik weer gewoon eten en ervan genieten. Wat me ook hielp was heel rationeel denken: 'ik heb nog zo weinig gegeten, ik kan nog niet vol zitten, thuis eet ik ook meer.
Professionele hulp zie ik als mijn 2e optie, ik wil het eerst zelf proberen op te lossen onder het motto 'niet geschoten is altijd mis' en zoals iemand zei, ook al gaat het fout, jammer dan.
Het verbaast me hoeveel mensen hier last van hebben, ik dacht echt dat ik de enige was. Voor de mensen die hier last van hebben/hadden; hoe is het bij jullie ontstaan?
Bedankt voor alle reacties verder!
Hey, wees gerust je bent iig niet de enige.
Ik heb dit ook heel erg, maar komt ook doordat ik veel niet lust.
Maar als ik bij mensen moet eten die ik niet zo goed ken, slaat mn strot compleet dicht en is een broodje al een hel om weg te werken.
Dus ook als ik er iets eet wat ik wel lust is zwaar moeilijk.
Weet ook de reden niet :/
Ik heb dit ook heel erg, maar komt ook doordat ik veel niet lust.
Maar als ik bij mensen moet eten die ik niet zo goed ken, slaat mn strot compleet dicht en is een broodje al een hel om weg te werken.
Dus ook als ik er iets eet wat ik wel lust is zwaar moeilijk.
Weet ook de reden niet :/
als het is wat het lijkt, dus een vrij simpele (jah niet qua hoe weinig last je ervan heb) fobie.
De oplossing is dan, het gewoon wel doen en dat langzaam opbouwen, bijv. eerst samen met iemand thuis eten, dan in een snackbar, dan in een restaurant.
Bij elk stapje merk je dat het gewoon goed gaat. Zo kan dan je vertrouwen groeien dat je het gewoon kan.
Elke keer een moeilijker stapje nemen, totdat je het volledige vertrouwen terug krijgt.
Je hebt hier volgens mij ook simpele trainingen voor. maar misschein kan je het nog wel gewoon zelf oplossen. Of heb je er niet te veel last van.
De oplossing is dan, het gewoon wel doen en dat langzaam opbouwen, bijv. eerst samen met iemand thuis eten, dan in een snackbar, dan in een restaurant.
Bij elk stapje merk je dat het gewoon goed gaat. Zo kan dan je vertrouwen groeien dat je het gewoon kan.
Elke keer een moeilijker stapje nemen, totdat je het volledige vertrouwen terug krijgt.
Je hebt hier volgens mij ook simpele trainingen voor. maar misschein kan je het nog wel gewoon zelf oplossen. Of heb je er niet te veel last van.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
|
|
