Ik kan niet met/bij andere mensen eten

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:20 schreef Angst het volgende:
als het is wat het lijkt, dus een vrij simpele (jah niet qua hoe weinig last je ervan heb) fobie.
De oplossing is dan, het gewoon wel doen en dat langzaam opbouwen, bijv. eerst samen met iemand thuis eten, dan in een snackbar, dan in een restaurant.
Bij elk stapje merk je dat het gewoon goed gaat. Zo kan dan je vertrouwen groeien dat je het gewoon kan.
Elke keer een moeilijker stapje nemen, totdat je het volledige vertrouwen terug krijgt.

Je hebt hier volgens mij ook simpele trainingen voor. maar misschein kan je het nog wel gewoon zelf oplossen. Of heb je er niet te veel last van.

Dat heeft denk ik niet veel zin, want dan kan je misschien uiteindelijk wel bij diegene thuis eten, maar bij een ander?
Ik kan bijv alleen bij mn beste vriend eten, omdat ik daar al mn hele leven over de vloer kom en dus mn 2e thuis is zegmaar.

Ik durfde btw vroeger ook nooit naar kinderfeestjes en dergelijke.
In ieder geval niet als ik wist dat ik er moest eten.
Heb het al zolang als ik me kan herinneren, dus hoe het is ontstaan weet ik niet.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:16 schreef EnergyDrink het volgende:

Het verbaast me hoeveel mensen hier last van hebben, ik dacht echt dat ik de enige was. Voor de mensen die hier last van hebben/hadden; hoe is het bij jullie ontstaan?

Ik denk dat zoiets kan ontstaan als je een tijd onder stress leeft en het niet onderkent.
Op een gegeven moment komt dat er uit in een bepaalde situatie en de volgende keer dat je in zo'n zelfde situatie terecht kom (en vaak al voordat je je weer in die situatie moet begeven) herinner je de paniek van de vorige keer zodat je je bij voorbaat al gestressed voelt.

Bij de een is het eten, voor een ander kan het reizen per openbaar vervoer, bioscoopbezoek, boodschappen doen etc. zijn....

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 01:11 schreef Mejoon het volgende:

[..]

Dat was ook mijn eerste ingeving hoor

Dan burgerking, en zo opbouwen Het lijkt mij een angst die door doen te overwinnen is.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 00:39 schreef zhe-devilll het volgende:
waarbij, naar zijn gevoel alle mensen hem uitlachten.

Hmm. is dit waar je ook eigenlijk anstig voor bent TS?

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:27 schreef EnergyDrink het volgende:

[..]

Vertel jij het aan mensen dat je dit probleem hebt? Bij mij weet (nog) niemand ervan, omdat ik eigenlijk niet verwachtte dat iemand me serieus zou nemen.
Het doet me goed om te horen dat ik niet de enige ben in ieder geval

Nouja niet aan jan en alleman natuurlijk.
Als iemand vraagt of ik bij ze kom eten, zeg ik wel dat ik erg weinig lust.
En als puntje bij paaltje komt verzin ik wel vaak een smoesje zodat ik niet hoef
Uiteindelijk moet je het toch wel een keer vertellen, maar da's inderdaad heel moeilijk.
Het klinkt zo dom. Mensen die dit niet hebben zullen zeker zoiets hebben van 'doe niet zo achterlijk', alsof we dat zelf niet van onszelf denken!

Ik heb het ook een klein beetje. Ik kan het wel maar ik eet liever gewoon thuis, waarom eten als een personeelsuitje, ik ga liever iets doen of zo, vind het gewoon raar. "Wat gaan we doen bij het personeelsuitje?" -"Eten" "Oh "
Is denk ik ook ontstaan omdat ik vroeger niet veel lustte, pas sinds dit jaar begin ik wat meer dingen te eten die ik vroeger niet door m'n keel kon krijgen..

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:29 schreef EnergyDrink het volgende:
Nee dat is het niet, ik heb het ook bij mijn beste vrienden en soms zelfs bij mijn ouders, daar voel ik me verder 100% op mijn gemak

Dan is het in ieder geval niet zo iets als faalangst of zo.

Staat het idee van eten als iets walgelijks of het eten met andere personen?
Zou het uitmaken als je eetpartners je niet aankijken of stil zouden zijn?

Grappig overigens, die google ads voor restaurants steeds onder dit topic.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:40 schreef APK het volgende:
Grappig overigens, die google ads voor restaurants steeds onder dit topic.

Ik herken het wel een beetje , alleen ik heb zelf niet de angst om te eten maar vind het vervelend om andere mensen te zien eten. Dat gemaal van iemand zijn mond vind ik ronduit stuitend . Hoe leuker ik iemand vind , hoe moeilijker ik het vind om met diegene iets te gaan eten

Ik kan alleen niet tegen smakkerende mensen, maar dan zeg ik ook heel vriendelijk of ze hun grafsmoel willen dichthouden terwijl ze die maalfabriek op volle toeren laten draaien.

Ontopic: Elke fobie begint bij erkenning. Je weet dat je dit hebt en dat je er vanaf wilt. Nu de oplossing: praat inderdaad eens met je huisarts

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:42 schreef Kapotstok het volgende:

Kom op zeg, je moet er ook de humor van in blijven zien, anders kom je er nooit overheen.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:22 schreef Kapotstok het volgende:

[..]

Dat heeft denk ik niet veel zin, want dan kan je misschien uiteindelijk wel bij diegene thuis eten, maar bij een ander?
Ik kan bijv alleen bij mn beste vriend eten, omdat ik daar al mn hele leven over de vloer kom en dus mn 2e thuis is zegmaar.

je hebt mij denk ik verkeerd begrepen.
de bedoeling is juist dat je het opbouwt, dus eerst bij haar thuis, dan in een restaurant, dan bij haar thuis met haar broer (bijvoorbeeld) erbij. opbouwen is de clou.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:44 schreef EnergyDrink het volgende:

Bij het idee van eten met anderen word ik ongemakkelijk. Ik denk dat als ik het aan de persoon waarmee ik wat zou gaan eten vertel, het al veel zou schelen. Maar dan denken hun ook meteen dat je niet helemaal in orde bent denk ik

Bouw het dan inderdaad een beetje op. Neem iemand in vertrouwen en ga daar eens mee eten.

Herkenbaar, TVP, dit heb ik ook. Welliswaar in mindere mate dan jij maar ik ken het probleem. Je krijgt geen hap door je keel dan idd.

Heb je er eigenlijk ook last van als je zelf niets eet?

TS, wat vind je precies zo vervelend? Ben je bang dat mensen letten op hoe je eet of iets dergelijks?

En mijn advies, praat er eens over met je ouders en vrienden. Ik weet zeker dat je op steun en begrip kunt rekenen, en het zal een grote opluchting zijn.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:44 schreef EnergyDrink het volgende:

[..]

Bij het idee van eten met anderen word ik ongemakkelijk. Ik denk dat als ik het aan de persoon waarmee ik wat zou gaan eten vertel, het al veel zou schelen. Maar dan denken hun ook meteen dat je niet helemaal in orde bent denk ik

Probeer eens om het stelselmatig te gaan relativeren. Het scheelt enorm als je bewust wordt van je (niet-helpende) gedachten. Schrijf deze bijvoorbeeld op en probeer die dan steeds op te zetten naar helpende gedachten. Dit kan erg lastig zijn, je zit zo vast in een negatieve gedachtegang en dat gaat zo snel dat het moeilijk is om ze te onderscheiden. Maar het is in mijn ervaring van groot belang om je bewust te worden van wat je denkt, omdat je het anders ook niet kunt veranderen.
Ik hoop dat het verhaal een beetje duidelijk is. Dit is wat ik leer met cognitieve gedragstherapie i.v.m. chronische vermoeidheid. Je hebt dan wel een ander probleem, maar ik heb het idee dat het met eenzelfde soort aanpak op te lossen valt.

En therapie hoeft helemaal geen laatste oplossing te zijn hoor, dat vond ik ook altijd maar nu ik er ervaring mee heb denk ik daar heel anders over. Het is een beetje bullshit om alles zelf te gaan uitproberen terwijl iemand anders je veel beter op weg kan helpen. Je moet het nog steeds zelf doen met therapie, een therapeut kan jouw probleem niet voor jou oplossen, maar zo iemand kan je tenminste wel een handleiding bieden die zijn nut al bewezen heeft. Zelf het wiel gaan uitvinden is soms echt enorme tijd- en moeiteverspilling.

Het klinkt overigens als een sociale angst die zich uit als emetofobie

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:25 schreef LeeHarveyOswald het volgende:

[..]

Dat was ook mijn eerste ingeving hoor

Dan burgerking, en zo opbouwen Het lijkt mij een angst die door doen te overwinnen is.

Jah dat snap ik alleen die zin klonk wel grappig met zn kaasplankje en daarna bitterballen. Ik heb trouwens vandaag ook even op mezelf gelet tijdens de lunch op mijn werk. We eten dan met de clienten mee. En ik moet zeggen dat ik het verschrikkelijk vind om met mensen te eten die ik niet goed ken. Maar heb dat alleen in vrij "nieuwe" situaties. Oh en bij mijn schoonouders.

De situatie van TS is voor mij ook erg herkenbaar. Ik heb daar ook een tijdlang erg last van gehad en op een gegeven moment begon ik toen ook vrijwel alle sociale situaties met eten buitenshuis te mijden. Geen idee hoe dat precies zo gekomen is. Ik weet wel dat ik toen ik klein was een paar keer ziek ben geworden toen we uit eten waren en daar nog een tijdje last van gehad heb en een paar jaar geleden kwam dat gek genoeg opeens weer terug. Nu ben ik er vrijwel helemaal vanaf doordat ik mezelf heb gedwongen me beetje bij beetje over de angst heen te zetten.

Ik denk dat het in elk geval goed is om het rustig een beetje op te bouwen. Als je meteen tegen je zin bij iemand thuis moet gaan eten met het idee dat alles in één keer goed moet gaan en dat je bord per se leeg moet omdat iedereen op je zit te letten, word je waarschijnlijk alleen maar nerveuzer.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 05:32 schreef Pinobot het volgende:

[..]

Ga voorlopig gewoon uit eten zonder te eten, verzin een klotesmoes als "Ik heb een buikgriepje" of "Ik heb een maagzweer" ofzoiets, wen aan de situatie zonder de "dwang" dat je moet eten.
Kortgezegd, maak je niet dik.

Dat lijkt me ook wel een goede manier om te beginnen. Neem gewoon alleen wat te drinken en eventueel als je een beetje aan de situatie gewend bent en je je minder nerveus voelt iets lichts erbij (salade ofzo). Als dat een paar keer goed gaat heb je misschien alweer genoeg zelfvertrouwen opgebouwd om de volgende keer wat meer te proberen.

Wat misschien ook nog helpt is een plaats uitzoeken waar je voldoende frisse lucht hebt en geen last van etensgeuren waar je misselijk van kan worden. Of ga in de buurt van de wc zitten, misschien is het wel een geruststellende gedachte dat je er toch zo bent als het *echt* nodig is.

Zorg verder ook dat je voldoende afleiding hebt. Als je constant met iemand zit te praten heb je nauwelijks tijd om echt na te denken over je angst -of als je daar wel tijd voor hebt moet je gewoon proberen om heel sterk aan andere dingen dan dat te denken.

Wat ik ook altijd wel prettig vind is om van tevoren te weten wat we zo ongeveer gaan eten, want dat neemt ook al een deel van de spanning weg.

Laat je in elk geval niet onder druk zetten door mensen die zich met je eetgedrag gaan bemoeien, want tegen je zin eten werkt gewoon niet.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Veel succes in elk geval.

Inderdaad verbazingwekkend om te zien dat er meer mensen last van hebben...zelf heb ik er meer last van gehad dan dat ik nu heb...gelukkig.

Wat bij mij geholpen heeft is vooral bij/met mensen eten die ik erg goed ken en volledig vertrouw...een enkeling heb ik ook verteld over mijn probleem...voor mij scheelde dat al een stuk. Vooral als ik met onbekenden eet en dan juist in een restaurant heb ik erg nog veel moeite mee. Ik heb dan het gevoel dat persé het bord leeg moet en het vreemd is als dat niet zo is. Tot enkele jaren geleden ontliep ik zulke situaties dan ook, maar door het langzaam opbouwen heb ik er nu niet zoveel last van. Hoewel ik nooit met een date uiteten zal gaan. Wat ook geholpen heeft bij mij is alleen maar dingen eten in zulk gezelschap als ik zeker weet dat ik het echt heel erg lekker vind en niet te zwaar op de maag ligt (bijv soep of een maaltijdsalade), verder weinig alcohol en altijd voldoende water erbij. En owja...kleine porties en kleine hapjes nemen.

Als het je sociaal leven echt heel erg beïnvloed dan is het verstandig eens naar de huisarts te gaan voor een verwijzing en probeer voor jezelf helder te krijgen sinds wanneer je dit probleem hebt, in welke situaties het zich voordoet en wat er dan door je heengaat.

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 23:56 schreef Nepthys het volgende:

Wat misschien ook nog helpt is een plaats uitzoeken waar je voldoende frisse lucht hebt en geen last van etensgeuren waar je misselijk van kan worden. Of ga in de buurt van de wc zitten, misschien is het wel een geruststellende gedachte dat je er toch zo bent als het *echt* nodig is.

Wat ik ook altijd wel prettig vind is om van tevoren te weten wat we zo ongeveer gaan eten, want dat neemt ook al een deel van de spanning weg.

zeker die frisse lucht hielp en de kennis dat je een "uitweg" hebt (bijv wc of uitgang)...bij mij nam het wat van de druk weg iig...

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 13:46 schreef EnergyDrink het volgende:

[..]

Nu je het zegt...

Dat is logisch, google zoekt op woorden in een topic en plaatst dan naar relevantie daaraan gerelateerde advertenties bij
Knap he!

quote:

Op woensdag 14 november 2007 00:53 schreef zhe-devilll het volgende:

Dat is logisch, google zoekt op woorden in een topic en plaatst dan naar relevantie daaraan gerelateerde advertenties bij
Knap he!

Echt waar?

Heerlijk om te zien wat voor een mafketels er toch rondlopen op de wereld.

quote:

Op woensdag 14 november 2007 11:32 schreef PDOA het volgende:
Heerlijk om te zien wat voor een mafketels er toch rondlopen op de wereld.

Wat een nuttige bijdrage zeg.

Het komt erdoor dat je bang ben dat je niks door je keel krijgt of gaat kotsen terwijl je eet. Door deze angst krijg je juist dat misselijke gevoel. Dat is de basis van het probleem. Ik ken het idee, en inderdaad zoals eerder aangegeven "geen uitwegen hebben".

quote:

Op woensdag 14 november 2007 11:41 schreef Emel het volgende:

[..]

Wat een nuttige bijdrage zeg.

Een mening hoeft niet altijd een nuttige bijdrage te hebben. Maar als ik in de put zit en dan dit soort berichten lees dan voel ik me gelijk een stuk beter.

TS, zoek hulp. Ga bijv. naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog o.i.d. Succes.

Er lopen hier wat zaken door elkaar heen, ik ben benieuwd of EnergyDrink aan kan geven waardoor hij dat misselijke gevoel krijgt. Is het repulsie voor het eten met andere mensen, vind je eten op dat moment echt smerig, en word je misselijk van de gedachte van het smerige eten eten; of is het angst om in een sociale omgeving te eten. Ben je bang dat je gaat overgeven bijvoorbeeld, een flater slaan, en maakt dat je misselijk? Voel je je ook duizelig, krijg je hartkloppingen of zweetuitbarstingen, gaan je vingertoppen zweten, of blijft het puur bij je maag die zich omdraait?

quote:

Op woensdag 14 november 2007 11:49 schreef PDOA het volgende:

[..]

Een mening hoeft niet altijd een nuttige bijdrage te hebben. Maar als ik in de put zit en dan dit soort berichten lees dan voel ik me gelijk een stuk beter.

Dat is alleen maar fijn om te horen. Maar het is voor iedereen anders.

quote:

Op woensdag 14 november 2007 11:51 schreef speknek het volgende:
Er lopen hier wat zaken door elkaar heen, ik ben benieuwd of EnergyDrink aan kan geven waardoor hij dat misselijke gevoel krijgt. Is het repulsie voor het eten met andere mensen, vind je eten op dat moment echt smerig, en word je misselijk van de gedachte van het smerige eten eten; of is het angst om in een sociale omgeving te eten. Ben je bang dat je gaat overgeven bijvoorbeeld, een flater slaan, en maakt dat je misselijk? Voel je je ook duizelig, krijg je hartkloppingen of zweetuitbarstingen, gaan je vingertoppen zweten, of blijft het puur bij je maag die zich omdraait?

Dat denk ik..

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 00:06 schreef EnergyDrink het volgende:

Hoe kan ik wat aan mijn probleem doen? Zijn hier mensen die dit herkenbaar voor komt?

Ik had precies hetzelfde. Ik ga nu wel eens uit eten maar niet van harte (na die tijd was het natuurlijk wel heel gezellig)
Probeer het eens op te bouwen door bijvoorbeeld eerst eens een patatje te eten in de snackbar, als je denkt dat je moet kotsen neem je je eten mee en eet je het verder op straat op.
Als je eenmaal op het punt bent dat je "comfortabel" in een restaurant kunt eten is het zeer belangrijk dat je het dan ook regelmatig blijft doen.

Tip:
1. Meld het aan de mensen met wie je gaat eten, dat haalt al een boel stress weg. In de realiteit kijken mensen daar echt niet raar van op.
2. Kies je zitplaats zorgvuldig. Ik pak meestal een plaats waar je naar een raam / muur kijkt (en je tafelgasten).
3. En als je dan toch misselijk bent kun je je altijd even excuseren vande tafel...

quote:

Op woensdag 14 november 2007 15:48 schreef EggsTC het volgende:
Dat denk ik..

Dat denk ik ook, het lijkt op een paniekaanval en/of hyperventilatie, maar het hangt ook nog een beetje van de symptomen af.

Off topic: BurgerKing zelfs zonder fobie moet je daar kotsen...
On topic:
TS, waar komt dat gevoel van misselijkheid/ongemakkelijkheid vandaan?

Ik lustte vroeger bijvoorbeeld bijna niks, en daardoor vond ik het niet fijn bij vriendinnetjes te gaan eten (niet dat ik een fobie had of zo), dan heb je het gevoel dat het bord leeg moet terwijl je het echt heel vies vindt, maar dat durf je niet te zeggen. Ik kan me voorstellen dat je dan bang wordt misselijk te worden.
Een andere oorzaak kan zijn dat je het vervelend vind dat die mensen steeds zitten te kijken naar hoe jij eet en dat je bang bent dat fout te doen, ik ben soms bang om te knoeien bijvoorbeeld.
Weer een andere oorzaak kan zijn dat je niet tegen het gesmak, geschraap en geslurp van andere mensen kunt.
Mij lijkt dat elk van deze oorzaken een andere aanpak vergt.

Hoe zit het als mensen bij jou thuis komen eten, gaat dat goed? Of op je verjaardag komen, eet je dan wel een gebakje mee?

Ik herken het niet, ik word niet misselijk oid, maar ik vind het wel verschrikkelijk om bij anderen te eten, en als ik eet zijn het een paar muizenhapjes en hoef ik niet meer. Waarschijnlijk komt dit ook doordat ik wat dikker ben dan de gemiddelde nederlander, ik ben altijd bang dat als ik iets eet buiten de deur mensen denken; jezus, waaarom eet die nou, die is toch veel te dik om te eten
Daar kan ik mezelf nogal gek mee maken, zeker als ik naar een McDonalds ofzo ga bijvoorbeeld. Ik veroordeel mezelf al, zodat anderen dat niet meer hoeven te doen. Wat eigenlijk stom is, aangezien mijn moeder slank is en meer eet dan ik. Als kind had ik dit al (toen had ik eigenlijk helemaal geen overgewicht maar ik vond zelf van wel) dat als ik bij vriendjes of vriendinnetjes was ik nooit iets durfde te eten omdat ik bang was dat ze me zouden veroordelen.

Erg lastig is dat. Dus ik ken de situatie wel dat je niet bij anderen durft te eten, alleen zijn mijn redenen daarvoor anders

Op die ene 'helpende' reactie na lijken mensen echt wel begrip te hebben voor het probleem. En er zijn dus ook veel lotgenoten (grappig, ik dacht ook dat ik één van de weinigen was). Ik zou zeggen TS; doe je voordeel met deze kennis! Het uitspreken van je probleem tegen je disgenoten kan een hoop schelen.

Oorzaak bij mij: ik zou het niet precies weten. wel vind ik buikpijn en misselijkheid één van de meest erge kwalen. En ik ben dan het liefste gewoon thuis waar ik kan doen en laten wat ik wil.
Uit eten = in gezelschap en niet thuis = door (te) veel te eten mogelijk buikpijn krijgen = niet te veel 'mogen' eten = maag op slot. Dus mogelijk een te ver doorgevoerd afweermechanisme van mijn lijf. Wat natuurlijk weer geen zin heeft, want toen ik er veel last van had werd ik door de stress wel misselijk. Typische fobische reactie dus.

Zoals al eerder gezegd, ik heb er nu een stuk minder last van, maar zal vaak wel voor 'veilige' licht verteerbare gerechten kiezen zoals een salade of vis (vind ik toevallig vaak nog lekkerder dan vlees dus dat komt goed uit!). En met een buffet maak je me al helemaal blij. Lekker zelf uitkiezen en precies zoveel pakken als je wil. En, als je je bordje niet leegeet, komt een aardige ober het meteen voor je weghalen.