Kinderen krijgen op jonge leeftijd #2

[quote]Op zaterdag 29 september 2007 13:27 schreef bibi het volgende:

[..]

Een keuze is dat je kunt kiezen. Als er geen juiste partner is, dan is er in mijn ogen ook geen keuze voor kinderen. Dus omdat ik mijn juiste partner pas op latere leeftijd ben tegen gekomen, zou het volgens sommige van jullie niet meer slim zijn om mijn kinderwens in vervulling te laten gaan
[/quote

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 13:27 schreef bibi het volgende:

[..]

Een keuze is dat je kunt kiezen. Als er geen juiste partner is, dan is er in mijn ogen ook geen keuze voor kinderen. Dus omdat ik mijn juiste partner pas op latere leeftijd ben tegen gekomen, zou het volgens sommige van jullie niet meer slim zijn om mijn kinderwens in vervulling te laten gaan

Nou zo zwart-wit bedoel ik het niet, hoor.
Ik heb trouwens niks gezegd wat anderen wel of niet zouden moeten doen. Ik heb al tig keer gezegd, dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Als iemand om wat voor reden dan ook op latere leeftijd moeder wordt of wil worden, moeten zij weten, hun keuze, en vind ik prima. (Extreme uitzonderingen daargelaten). IK heb alleen liever altijd al een jonge moeder willen zijn. Als het niet lukt, tja, da's balen. Als het er bij mij niet van gekomen zou zijn voor mijn 35e had ik het daarna ook nog wel alsnog gedaan denk ik. Maar dat neemt niet weg dat ik liever jong moeder ben.

Overigens, in het 1e deel werd ook nog over jonge/oude vaders gesproken. Iemand, weet niet meer wie, zei dat mannen op hun 97ste nog kinderen konden verwekken als ze hem nog omhoog konden krijgen, dus dat jong/oud vader worden geen issue zou zijn.

Lichamelijk gezien misschien niet, maar persoonlijk vind ik niet dat mannen maar op elke leeftijd kinderen moeten krijgen. Toen ik tegen de 20 was, was de vader van een vriend van me (ongeveer dezelfde leeftijd, geloof 1 jaar ouder) 80 Die was dus 60 ofzow toen hij geboren werd. Zijn moeder was dus wel een stuk jonger. Maar ik zou het echt niet leuk hebben gevonden als ik zo'n oude vader had (ik ben nu 26 en mijn vader bijna 63 en dat vind ik al "oud" )

Ik wil hier straks ook nog wel wat kwijt, maar ik moet nu eerst even weg!

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 13:39 schreef KD-fotografie het volgende:

[..]

Ligt er ook aan vind ik, voor mij persoonlijk ligt de grens echt uiterlijk bij 40.
Hoewel ik zelf altijd voor mijn 30ste "klaar" zou willen zijn met kinderen snap ik dat niet iedereen die keuze heeft.
Maar echt na de 40ste nog bewust aan kinderen beginnen vind ik niet verstandig ivm de risico's die zowel moeder als baby loopt.

Ronduit bemoeizuchtig, ouderwets en/of naief vind ik dit. Dat er ergens een natuurlijke leeftijdsgrens ligt ben ik absoluut met je eens. Maar om nou meteen te gaan roepen dat het onverstandig is om na je 40e nog aan kindjes te beginnen vind ik echt niet kunnen en riekt in mijn optiek naar leeftijdsdiscriminatie. Het is in deze maatschappij echt een luxe om voor je 30e kindjes te krijgen. Helemaal als je een beetje opleiding hebt gedaan. Veel mensen durven het niet eerder aan vanwege baan, geld, omgeving e.d. en daar moet eens wat aan gedaan worden en dat is heel terecht.

Tegenwoordig worden we zo oud, zijn we zo lang vitaal en hebben we zo veel medische kennis dat ik vind dat als men graag een kind wil na hun 40e levensjaar, men er ook echt voor moet gaan. Dat het risico's meebrengt moge duidelijk wezen maar niet minder risico's dan menig gehandicapte of chronisch zieke die tegenwoordig ook kinderen verwekt (en vroeger niet) om zijn of haar eigen leven naar eigen wens invulling te geven. Want dat leven doe je maar 1 x en dat je daar zelf een een hand in kunt hebben, ook al is het soms moeilijk met de riemen die je hebt, is een geweldig iets.

Ik heb het vorige topic niet helemaal doorgelezen, maar bedoelt KD het niet eerder in haar eigen situatie, dat zij het liever niet zou willen. In de quote die je aanhaalt, zegt ze toch niet dat het niet mag, ze vindt het gewoon niet verstandig.

Ik wil ook voor mijn 30e klaar zijn met kinderen. Maar moest het later zijn, door bepaalde situaties, dan zou het kind zeker en vast even welgekomen zijn. Vroeger wou ik op mijn 25e moeder zijn, dat is me al niet gelukt, maar dat van mijn 30e wil ik toch nog proberen.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 14:26 schreef RockabeIIa het volgende:

[..]

Ronduit bemoeizuchtig, ouderwets en/of naief vind ik dit. Dat er ergens een natuurlijke leeftijdsgrens ligt ben ik absoluut met je eens. Maar om nou meteen te gaan roepen dat het onverstandig is om na je 40e nog aan kindjes te beginnen vind ik echt niet kunnen en riekt in mijn optiek naar leeftijdsdiscriminatie. Het is in deze maatschappij echt een luxe om voor je 30e kindjes te krijgen. Helemaal als je een beetje opleiding hebt gedaan. Veel mensen durven het niet eerder aan vanwege baan, geld, omgeving e.d. en daar moet eens wat aan gedaan worden en dat is heel terecht.

Tegenwoordig worden we zo oud, zijn we zo lang vitaal en hebben we zo veel medische kennis dat ik vind dat als men graag een kind wil na hun 40e levensjaar, men er ook echt voor moet gaan. Dat het risico's meebrengt moge duidelijk wezen maar niet minder risico's dan menig gehandicapte of chronisch zieke die tegenwoordig ook kinderen verwekt (en vroeger niet) om zijn of haar eigen leven naar eigen wens invulling te geven. Want dat leven doe je maar 1 x en dat je daar zelf een een hand in kunt hebben, ook al is het soms moeilijk met de riemen die je hebt, is een geweldig iets.

Als ik dit stukje lees begrijp ik niet wat er nou verkeerd is aan wat KD zei. Je legt verder in je stukje zelf uit dat het medisch gezien onverstandig is. Dat zei KD ook. En om nou oudere moeders te vergelijken met gehandicapte ouders, dat is pas beledigend.
Het gaat hier na mijn idee niet zo zeer om leeftijd, maar meer op de plek in je leven waarop je klaar bent voor kinderen, maar dan moet het wel zo zijn dat je kinderen er ook nog wat aan hebben. De ene 40er is de andere niet. Ik ben het er wel over eens dat je ook nog echt ouder moet kunnen zijn, en er lichamelijk en geestelijk voor je kind moet kunnen zijn. Maar goed ik ken ook 20ers die er helemaal nog niet klaar voor zijn, dat is naar mijn idee net zo onverantwoord. Alleen medisch gezien minder risicovol.

Zelf heb ik er bewust voor gekozen om jong moeder te zijn, met een beetje druk van de medische wereld aangezien ze op mijn 17e er al over spraken om mijn baarmoeder te verwijderen. Omdat het niet allemaal vanzelf ging ben ik nu 24 en moeder van mijn 1e. En hopelijk voor mijn 30e is mijn kinderwens helemaal vervuld.

Phhff ik vind zoiets wel moeilijk hoor. Ik wilde ook altijd jong kinderen. Toen ik Kevin tegen kwam wist ik zeker dat ik met hem oud zou worden en dat hij de papa van mijn kindjes zou worden. En nu...nu heb ik idd een kindje maar gaan Kevin en ik wel bij elkaar weg. Als ik nog gewoon had gewacht tot ik iets ouder was dan had ik nu niet een kindje gehad (en het is niet dat ik niet blij ben met Mikael juist wel ). Maar nu moet ik hem alleen opvoeden. Als ik langer had gewacht was ik misschien wel de juiste man tegen gekomen die misschien wel de ware was.

Maar ja.. das allemaal misschien. Misschien kom ik de "ware" nooit tegen, misschien blijft Mikale mijn enige kind. Je weet gewoon niet hoe je leven loopt. Maar ik denk niet dat er verschil zit tussen " oude" en "jonge" moeders. Je krijgt kinderen als je er klaar voor bent. De ene is dat met 20 de ander is dat met 40 Als je je kind maar liefde kan geven dan is het toch goed

MeNicole, met liefde kom je al een heel end, maar dat is absoluut niet genoeg!
Als je kijkt naar al die tienermoedertjes in bijvoorbeeld de Bijlmer...
Sommige van die meisjes vinden op hun 15e al dat ze klaar zijn voor een kind en hebben er op hun 20e al 3 rondlopen. Misschien wordt er wel veel van die kindjes gehouden, maar geld voor bijvoorbeeld eten, kleding of speelgoed is er niet of nauwelijks. Kinderen worden zo al dan niet bewust verwaarloosd, groeien op in relatieve armoede en hebben direct al een sociale achterstand.
En dan heb ik het nog niet eens over het gebrek aan (maatschappelijke) ontwikkeling van de moeder.
Als je zelf nooit gestudeerd hebt of een baan hebt gehad, of gewoon rustig aan volwassen worden en jezelf leren kennen, hoe kan je dan de o zo belangrijke levenslessen doorgeven aan je kinderen? Verantwoordelijkheid voor jezelf is al lastig als puber, laat staan die voor een baby! En okay, de een is op z'n 18e al behoorlijk volwassen en de ander op z'n 30e nog een klein kind, maar ik denk dat de problematiek in de grote steden w.b.t. losgeslagen jongeren minder groot zou zijn bij 40+mama's dan bij tienermama's.
Ik bedoel dus dat je in theorie een betere opvoeder zou zijn als je zelf al klaar bent met "opgevoed zijn".

quote:

Op vrijdag 28 september 2007 14:35 schreef erodome het volgende:


Zelfs artsen raden het af om achterin de 30 aan kinderen te beginnen, zelfs die wijzen op het zeer verhoogde risiko dat je dan loopt.
Het komt niet uit de lucht vallen ofzo, is niet iets dat ik zo even uit mijn duim zuig.

Deze wilde ik bijvoorbeeld even quoten.
Ten eerste is het natuurlijk zo dat de risico's wat groter worden als je 'op latere leeftijd' aan kinderen begint.
Echter, denk ik dat het ook zo is dat de mens van tegenwoordig op 35 heel anders is dan de mens van pakweg 30 jaar geleden. Deze mens is op een heel andere manier opgegroeid, is vaak veel fysiek veel gezonder dan toen, leeft gezonder, eet gezonder, etc. Het lichaam is dus ook een stuk jonger dan toen, ook gezonder en sterker. Dat geldt dus ook voor de vrouwen van rond die leeftijd.
Wat dat betreft denk ik dat wederom de welvaart en stand van de wetenschap de simpele biologie heeft ingehaald.

Daar komt bij, en daarom quote ik deze post even, dat voor alle fertiliteitsbehandelingen de uiterste leeftijd waarop vrouwen behandeld worden omhoog gegaan is, en niet naar beneden. Kennelijk zijn niet alle artsen het er zo over eens dat de risico's zo groot worden dat deze vrouwen geen kinderen meer zouden moeten krijgen, want ze willen ze zelfs nog helpen daarbij.

quote:

Op vrijdag 28 september 2007 14:04 schreef erodome het volgende:

[..]

Kijk bv eens naar het aantal vrouwen dat hulp nodig heeft bij zwanger worden rond die leeftijd, ook dat schiet dan enorm omhoog.

Veel mensen die hulp nodig hebben bij zwanger, hebben een fysiek probleem: ze hebben geen eisprongd, de kwaliteit van de zaadcellen is niet optimaal, er is een innestelingsprobleem, etc. Al deze fysieke problemen bestonden ook al voor hun 35e, die ontstaan dan namelijk niet zomaar ineens.
Bovendien is het heel logisch dat de hulpvraag ineens omhoog lijkt te schieten rondom die leeftijd: veel mensen hebben geen weet van hun fysieke probleem en proberen eerst vruchteloos gewoon zwanger te worden. Na jaren proberen zonder resultaat wenden zij zich tot de gyneacoloog. Tja, en dan zijn ze inderdaad vaak de 30 al gepasseerd.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 16:21 schreef Kersjes het volgende:
MeNicole, met liefde kom je al een heel end, maar dat is absoluut niet genoeg!
Als je kijkt naar al die tienermoedertjes in bijvoorbeeld de Bijlmer...
Sommige van die meisjes vinden op hun 15e al dat ze klaar zijn voor een kind en hebben er op hun 20e al 3 rondlopen. Misschien wordt er wel veel van die kindjes gehouden, maar geld voor bijvoorbeeld eten, kleding of speelgoed is er niet of nauwelijks. Kinderen worden zo al dan niet bewust verwaarloosd, groeien op in relatieve armoede en hebben direct al een sociale achterstand.
En dan heb ik het nog niet eens over het gebrek aan (maatschappelijke) ontwikkeling van de moeder.
Als je zelf nooit gestudeerd hebt of een baan hebt gehad, of gewoon rustig aan volwassen worden en jezelf leren kennen, hoe kan je dan de o zo belangrijke levenslessen doorgeven aan je kinderen? Verantwoordelijkheid voor jezelf is al lastig als puber, laat staan die voor een baby! En okay, de een is op z'n 18e al behoorlijk volwassen en de ander op z'n 30e nog een klein kind, maar ik denk dat de problematiek in de grote steden w.b.t. losgeslagen jongeren minder groot zou zijn bij 40+mama's dan bij tienermama's.
Ik bedoel dus dat je in theorie een betere opvoeder zou zijn als je zelf al klaar bent met "opgevoed zijn".

Met dank Kersjes!
Jij verwoordt precies wat mij niet goed lukte.

En voor Erodome, mijn gyn juichte het zelfs zeer toe dat ik op mijn 37e zwanger wilde worden.

quote:

Op vrijdag 28 september 2007 15:06 schreef Ticootje het volgende:
Vrouwen die op latere leeftijd (bewust of onbewust) kinderen krijgen hebben een verhoogde kans op problemen bij de zwangerschap of een geboorteafwijking bij het kindje.

Bij mannen geldt dat toch niet, als ze m op hun 97e nog omhoog krijgen zijn ze nog in staat prima zaad te leveren...

Redelijk recent onderzoek wijst dus uit dat dat niet het geval is. Ook de spermakwaliteit wordt minder met de jaren. Het is een geleidelijker proces dan bij vrouwen, maar het gebeurt wel degelijk.
Er worden minder zaadcellen geproduceerd, ze zijn minder beweeglijk en het aantal mm bij een zaadlozing wordt minder. Bovendien zijn er onderzoeken waaruit blijkt dat er ook grotere kans is op genetische afwijkingen, zoals dwerggroei.

Ik snap niet dat je durft te oordelen over situaties waar je zelf (gelukkig) niet in zit.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 15:50 schreef MeNicole het volgende: Je krijgt kinderen als je er klaar voor bent. De ene is dat met 20 de ander is dat met 40 Als je je kind maar liefde kan geven dan is het toch goed

Dat ben ik niet helemaal met je eens hoor Nicole.

Ik wilde ook altijd jong moeder worden.Zo rond me 23-24e zo.Maar soms loopt het gewoon niet zo.

Vanaf me 21e bezig geweest om me suiker in orde te krijgen..eindelijk groen licht..relatie uit.2 jaar later weer een nieuwe goede relatie om de stap 'kinderen' te nemen.2 jaar bezig geweest...geen resultaat,toen de medische molen in...relatie uit. Inmiddels dus ruim 32 en nog steeds kinderloos..

En dat heeft niets te maken dat ik er nog steeds niet klaar voor ben...

Vind het een klein beetje kort door de bocht..

Ja, misschien is dat dan wel zo (in dit geval veroordelen trouwens )

KD geeft aan waar voor haar de grens ligt en waarom voor haar die grens daar ligt.
Ze zegt nergens iets over de Algemene Norm Die Men Dient Te Hanteren Qua Leeftijden.
Ze geeft haar gevoel weer omtrent leeftijden en keuze's.
Hoe zij het zou (willen) doen.

En niet hoe Den Menschheid het zou moeten doen.
Niks veroordelends/vooroordelends/beoordelends aan in mijn optiek.