HELP! Wat een dilemma. Sinds kort ben ik verhuisd naar Amsterdam en ben daar in een (studenten) huis terecht gekomen. Het is niet echt een typisch studentenhuis, er is namelijk geen gemeenschappelijke ruimte en iedereen kookt verder op zijn/haar kamer voor zich. Allemaal vrij anoniem dus. Ook wonen er, net zoals ikzelf, afgestudeerde mensen.
Nu woon ik er ongeveer een maand en in de eerste week dat ik er zat, had een leuk, vrolijk en spontaan meisje genaamd S. hier in huis problemen met de internetverbinding. Iets wat ik kon oplossen. Zij woont ongeveer een half jaar in dit huis. Ze had me toen gevraagd of ik een keertje thee bij haar kwam drinken (had die eerste zondag zelf weinig tijd). De week die erop volgde vroeg ze nogmaals of ik me al een beetje thuis voelde op mijn kamer, of ik van dat weekend op thee wilde komen, dat ze het leuk vond dat ik daar in huis ben komen wonen en dat ze alweer problemen had met internet. Dat ging dan via meerdere briefjes onder de deur door. Ook gaf ze haar
juiste telefoon nummer aan me, want op de telefoonlijst staat niet het juiste nummer vermeld. Verder had ik haar de volgende dag gewoon aangesproken en het probleem weer voor haar gefixt. Aangezien ik haar echt leuk vind (en niet echt goed ben in dit soort man-vrouw conversaties, tenminste, dat dacht ik) had ik echt wel een uur nodig om de moed te verzamelen om in het weekend bij haar op de deur te kloppen om een kopje thee bij haar te drinken. Maar het bleek gelukkig een super relaxed gesprek en voor ik het wist hadden we anderhalf uur met elkaar gekletst
voordat zij helaas weg moest voor een afspraak met wat vrienden.
Later die week kwam ik haar 's avonds een keer tegen toen we beiden toevallig op het zelfde moment thuis kwamen. We hadden toen 20 minuten met elkaar gepraat over hoe het wonen verder ging op mijn nieuwe kamer en ook hoe het koken mij af ging. Halverwege dat gesprek nodigde ze me uit om samen eens wat te gaan koken, waar ik uiteraard geen nee op kon zeggen. Later die week hadden we samen bij mij gekookt (er was een trouwens een vriendin van haar erbij), was echt erg gezellig etc. Einde van die week kreeg ik een SMS of ik het leuk zou vinden om samen de volgende dag naar de markt te gaan om boodschappen te doen en wat te gaan drinken. Hmm, dacht ik twijfelend. Dan moet ze toch wel enige interesse in me hebben?! Maarja, zeker weten doe je het nooit.
Zo gezegd, zo gedaan en die zelfde avond hadden we alweer samen gekookt (en deze keer echt alleen met z'n tweeën). Was super gezellig en we hadden die dag vijf en een half uur samen doorgebracht
zonder van die rare akelige stiltes en dergelijke. Zij vond het ook super gezellig en ik nodigde haar uit om langs te komen op mijn verjaardag (ruim een week terug). Ze zou langs komen op mijn verjaardag, zei ze. Ondertussen vroeg ze mij weer of ik het gezellig vond of ik met een vriendin van haar wilde gaan eten. Ze had het alleen te druk met haar studie, dus moest ze de vriendin helaas afzeggen. Maar ze vroeg of ik nog wel zin had om met haar samen even ergens snel wat te gaan eten in de stad. Dat leek mij dan ook wel weer een duidelijk signaal van dat ze me wel interessant zou kunnen vinden. Op mijn verjaardag was ze de eerste die mij feliciteerde (er was verder niemand in de buurt ofzo toen ze mij feliciteerde), maar ze feliciteerde me alleen maar verbaal vanaf een anderhalve meter afstand.
Kreeg wel een leuk cadeautje van haar, maar toch blijf ik de indruk krijgen dat ze soms nogal erg afstandelijk doet. Wat is er mis met het geven van een hand als je iemand feliciteerd? Dan krijg ik er zo'n dubbel, twijfelachtig gevoel bij over het feit of ze me nu wel of niet leuk vind. Terwijl S. mij menigmaal op zo'n (bijzondere) manier lang en diep staat aan te kijken als je tegen haar praat, waar ik dan weer een beetje verlegen van word en ook echt in haar ogen kan verdwalen. Zeker als ze ook naar me glimlacht.
Ik had nog een stukje taart over van mijn verjaardag en vroeg of ze nog een stuk wilde hebben (om dan in haar koelkast te stoppen ofzo voor een later moment). Dat wilde ze opzich wel, maar haar koelkast zat al overvol. Dus wilde ze liever de volgende dag bij mij een stukje taart komen eten. Maar dat heeft ze dan weer uitgesteld naar morgen omdat ze het toch weer té druk heeft met haar studie 's avonds omdat ze overdag stage moet lopen. Dus ja, ben benieuwd of ze dan wel vanavond komt, maar heb er eigenlijk een hard hoofd in...
Ik blijf nu echt in de onzekerheid zitten of ze me nu wel of niet leuk vind. Ik krijg beide signalen binnen, en dat maakt het allemaal zooooo onduidelijk wat ze nu van mij vindt. Ze heeft het dus bijzonder druk met haar studie/stage, dus weinig vrije tijd. Ze gaat ook vroeg naar bed door de week. Toch heeft ze een gedeelte van haar kostbare vrije tijd aan mij willen besteden.
Zelf wil ik niet direct aan haar vragen of ze me leuk vind, want mocht ze toch nee zeggen, je zit wel beiden in hetzelfde (anonieme) huis wat complicaties met zich mee zou kunnen brengen. Mocht er toch iets opbloeien tussen beiden, wil ik het in ieder geval wel rustig aanpakken. HELP. Wie kan mij wat tips geven, want ik heb de indruk dat vrouwen soms echt vaag en vooral tegenstrijdig kunnen overkomen op de man.
Wat kunnen de vrouwen hier zelf over zeggen?