Hoe gaat het met de moeders? Deel 46

Nou, eigenlijk niks
Ik doen heeeeeel af en toe oefeningen die ik van mijn Ceasartherapeute heb gekregen, maar merendeels is mijn remedie "Niet zaniken en doorlopen".
Ik moet ook wel eigenlijk, anders stort de boel hier in. Maar soms heb ik het gevoel dat ik van die Barbie-benen heb, en nee, dan niet qua aanzicht maar alsof ze met een (veel te ver uitgerekt) elastiek aan je heupen vast zitten zeg maar.

Goede nieuws is dat het geen nierbekkenontsteking is....maar wat het wel is, is nu dus de vraag. Als de klachten aanhouden, mag ik over 2 weken terugkomen. Hij denkt overbelasting van mijn rug.... denk dat een bezoekje chiropracter er aan zit te komen...

Vivi, hoe is het nu met je?

Kozakken, heerlijk dat jij zo goed kan schrijven wat je voelt...super

Ingrid goed gedaan !!

Mja, is dat goed nieuws Chaca? Succes ermee in ieder geval!

Rock en Vief, wat rot zeg! Ik ben gelukkig al die soort klachten kwijt

Ingrid, goed dat je een eerste goede indruk hebt!

rockabella en vivi, er zijn fysiotherapeuten speciaal gericht op bekkenproblemen ook he, is misschien toch wel verstandig om er iets mee te doen? ik ben zelf gelukkig volledig van mijn klachten af. rugklachten heb ik wel, maar die heb ik mijn hele leven al en ik ga soms weer eens langs de chiro en dan gaat het weer een hele tijd goed.

Chacama succes! Ik hoop dat ze er snel achter komen wat het nou is.

Ingrid, fijn dat je er een goed gevoel bij hebt!

Wordt dat ook gewoon vergoed dan? Of alleen als je via huisarts gestuurd wordt? verschilt zeker per verzekeraar/pakket...?

Ik heb ook nog steeds klachten en doe er ook nog steeds niks mee
De huisarts dacht toen dat het een hernia was, m'n toenmalige bedrijfsarts zei "algemene rugklachten" en heeft me oefeningen meegegeven. Maar die heb ik nooit gedaan Het komt er nooit van, dat is net zoiets als buikspieroefeningen doen. Nou is dit wel iets belangrijker natuurlijk, maar goed... Heb ze van de week weer opgezocht om ze nu écht eens te gaan doen.

quote:

Op donderdag 20 september 2007 21:47 schreef Belana het volgende:
rockabella en vivi, er zijn fysiotherapeuten speciaal gericht op bekkenproblemen ook he, is misschien toch wel verstandig om er iets mee te doen? ik ben zelf gelukkig volledig van mijn klachten af. rugklachten heb ik wel, maar die heb ik mijn hele leven al en ik ga soms weer eens langs de chiro en dan gaat het weer een hele tijd goed.

Oh ik weet het. Ik heb wel een doorverwijzing gekregen van de dok maar heb er nog niets mee gedaan. Stom, ik weet het maar alleen de gedachte leverde me al stress op: hoe moet ik dit nu weer gaan regelen met oppas en werk... Ik zal er morgen eens serieus over nadenken en mijn wisselende rooster er eens bij pakken.

quote:

Op donderdag 20 september 2007 12:20 schreef RockabeIIa het volgende:
Zijn er eigenlijk nog meer moeders met bekkenklachten? Ik kon gisterenvond niet eens fatsoenlijk lopen en wist niet zo goed wat ik er mee moest doen...

Yep, die zijn er! Tijdens de zwangerschappen nooit last van gehad en het begon een half jaartje na de geboorte. Soms ging het 2 weken goed, nergens last van en dan ineens was het raak voor een dag of 2. Tot het alleen maar vaker kwam en erger werd. Ben onder behandeling van een chiropractor en dat begint nu na 6 afspraken echt goed te helpen. Kost wat, maar dan heb je ook wat!

nou, en misschien kan een chiropractor dus wel een hoop doen he, ook voor jou tex.
daar hoef je niet vaak heen, je hoeft geen oefeningen te doen, scheelt tijd
overigens wordt in mijn aanvullende verzekering de chiro vergoedt tot 500 euro per jaar

Chiropractor = een uitkomst! Ik heb er vooral tijdens mijn zwangerschap baat van gehad, toen had ik héél veel last van mijn bekken. Nu gelukkig niet meer... sterkte voor de moeders die nog steeds last hebben! Vervelend zeg, Rockabella en Vivi (en Maneki dus)...

Misschien hebben jullie wel gemerkt dat ik hier niet meer vaak 'kom'...erg druk is het hier maar het gaat best goed. Ik voel me beter als ik lekker bezig ben dan als ik veel voor mezelf doe tussendoor. Dus het is nu bijna de hele dag doorrennen maar het geeft wel een goed gevoel voor mezelf. Het huishouden gaat er anders ook aan onderdoor, daardoor kreeg ik ook weer een rotgevoel en daardoor ook weer minder zin om ook maar iets eraan te doen behalve het hoognodige...

Vorige week is mijn man een week thuis geweest en daardoor kon ik ook een beetje bijtanken voor m'n gevoel, al was het maar doordat hij ook lekker met ze speelde en ik rustig kon koken bijv. ... beetje vakantiegevoel ook door rustig samen dingen doen, wandelen, naar de speeltuin etc. Heerlijk!

Gisteren heb ik wel een rotdag gehad, de kinderen zitten niet lekker in hun vel (erg verkouden) en daardoor zijn ze snel zeurderig en huilerig. En daar kan ik dus écht niet tegen... naast de 'gewone' ruzietjes ook nog eens een kind wat eigenlijk 'constant' zeurt. Heel moeilijk vind ik dat... is dat herkenbaar?
Noa is nu gelukkig naar de psz en dat is heerlijk rustig. Ik ga zo weer verder hier, Emma in bed knikkeren en dan even de badkamer doen voordat ik Noa weer ga ophalen. En dan vind ik het ook weer gezellig dat ze er is!

Ingrid, ik heb even gemist waar je nu voor het eerst naar toe bent geweest maar ik lees effe terug!

quote:

Op vrijdag 21 september 2007 11:31 schreef Suzanna het volgende:
Gisteren heb ik wel een rotdag gehad, de kinderen zitten niet lekker in hun vel (erg verkouden) en daardoor zijn ze snel zeurderig en huilerig. En daar kan ik dus écht niet tegen... naast de 'gewone' ruzietjes ook nog eens een kind wat eigenlijk 'constant' zeurt. Heel moeilijk vind ik dat... is dat herkenbaar?

Dit echt herkenbaar voor mij.
Ik vind het heel erg van mezelf, maar ik kan erg ongeuldig reageren als ze staan te miepen om mee heen. Ik probeer daar echt bewust mee bezig te zijn. (dus normaal reageren, iig niet geïrriteerd). Ik hou me dan voor dat ze ook misschien gewoon een knuffel willen. Die geef ik dan wel, maar ik moet mezelf er echt aan herinneren zeg maar.
Als ze niet miepen, krijgen ze ook knuffels e.d. natuurijk, het staat er anders een beetje raar

quote:

Op vrijdag 21 september 2007 11:43 schreef LadyS het volgende:

[..]

Dit echt herkenbaar voor mij.
Ik vind het heel erg van mezelf, maar ik kan erg ongeuldig reageren als ze staan te miepen om mee heen. Ik probeer daar echt bewust mee bezig te zijn. (dus normaal reageren, iig niet geïrriteerd). Ik hou me dan voor dat ze ook misschien gewoon een knuffel willen. Die geef ik dan wel, maar ik moet mezelf er echt aan herinneren zeg maar.
Als ze niet miepen, krijgen ze ook knuffels e.d. natuurijk, het staat er anders een beetje raar

dat dus en ik vul dan in gedachten meestal ook nog aan: want ze is moe en heeft je de hele dag niet gezien. Dus geef d'r even een die extra knuffel, wees niet te kritisch op d'r gemiep (en zet je eigen vermoeidheid maar even in de koelkast).

maar dat het niet makkelijk is en je soms (hardop) verzucht dat ze eens moet ophouden en moet luisteren...tja dat ook.

.. ik verzucht er dan in stilte nog achteraan... "en dan heb ik er straks drie van zulke.. Waar ben ik aan begonnen.. "

Maar ik kan daar ook erg slecht tegen Ben op zulke dagen extra blij als het 5 uur is.. Dan komt papa bijna thuis

quote:

Op donderdag 20 september 2007 23:09 schreef RockabeIIa het volgende:

[..]

Oh ik weet het. Ik heb wel een doorverwijzing gekregen van de dok maar heb er nog niets mee gedaan. Stom, ik weet het maar alleen de gedachte leverde me al stress op: hoe moet ik dit nu weer gaan regelen met oppas en werk... I

Same here

Suzanna, ik ken dat ook hoor, verdriet of wat dan ook en daarom huilen vind ik helemaal niet erg (staat een beetje raar geformuleerd maar jullie snappen het wel he?) maar Dean kan soms ook zo'n specifiek " jengelig" geluid opzetten, en niks is dan goed, daar kan ik slecht tegen ja. Dat werkt ronduit op mijn zenuwen.

Meestal ga ik dan maar even lekker met zijn foppie en een boekje met hem op schoot zitten, dat helpt meestal wel.

En dan is ie ook wel weer heel erg
Meestal willen ze gewoon wat extra TLC als ze zo'n jengelbui hebben

Suzanna, ook hier herkenbaar
mijn geduld is ook niet zo groot en tegen gemiep om niks kan ik echt niet.
Ik probeer ook altijd rustig te blijven, omdat je ook weet dat ze er niks aan kunnen doen, maar heej, we zijn ook maar mensen he
fijn dat het beter met je gaat trouwens

Oh, ik ben wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben (samen met suzanna)

Gisteren durfde ik het voor het eerst aan om met Amber en Iris de stad in te gaan, om schoenen voor Amber te kopen. Ik heb altijd zo tegen die dingen opgezien, ik regelde altijd dat ik niet alleen hoefde en anders ging ik gewoon niet. Gisteren toch gedaan en ik ben er trots op (misschien raar, want voor een anders is het wrs. peanuts ) . Achteraf is het meegevallen. Nu wilde ik vandaag naar een kringloopwinkel, maar toch maar vanaf gezien, terwijl het achteraf wrs ook wel meegevallen zou zijn

Nou, daar hoef je je wat mij betreft niet voor te schamen. Ik zorg dat ik ook iemand bij me heb of dat Maud dan bij de oppas is. Zo vind ik het heel vervelend (om niet te zeggen verschrikkelijk) om na mijn werk alleen met de kinderen te zijn en ze alleen naar bed te doen. Meestal regel ik het zo dat ik mee mag eten en dat de oppas nog even helpt met naar bed brengen. Dan drinken we daarna samen een bak thee (en ben ik ook weer niet alleen).... Ik zou het wel kunnen en als het moet doe ik het ook, maar ik vind het gewoon niet leuk. Wat dat betreft alle respect voor alleenstaande ouders die dit wel allemaal moeten.

quote:

Op vrijdag 21 september 2007 12:33 schreef chacama het volgende:
Nou, daar hoef je je wat mij betreft niet voor te schamen. Ik zorg dat ik ook iemand bij me heb of dat Maud dan bij de oppas is. Zo vind ik het heel vervelend (om niet te zeggen verschrikkelijk) om na mijn werk alleen met de kinderen te zijn en ze alleen naar bed te doen. Meestal regel ik het zo dat ik mee mag eten en dat de oppas nog even helpt met naar bed brengen. Dan drinken we daarna samen een bak thee (en ben ik ook weer niet alleen).... Ik zou het wel kunnen en als het moet doe ik het ook, maar ik vind het gewoon niet leuk. Wat dat betreft alle respect voor alleenstaande ouders die dit wel allemaal moeten.

Ook dat ja Als P. moet overwerken ofzo, hahaha, daar zie ik altijd tegenop. Vanwege dus dat hele douche- en bedritueel wat ik dan in mijn eentje moet doen. En dan sta ik ook regelmatig stil bij de alleenstaande ouders idd.

Ik ben toch niet zo raar als ik dacht

Suzanna herkenbaar hoor!
Als er echt wat aan de hand is dan heb ik engelen geduld, maar miepen om niks daar kan niet zo goed tegen. En dan vooral niet als ik het druk heb of net even ergens mee bezig ben. Maar even tot 10 tellen en mezelf weer rustig krijgen dan gaat het wel weer. En als echt niks goed is dan leg ik hem gewoon even 10 minuten op bed, dan is hij daarna weer blij als ik hem eruit kom halen en dan wil hij weer gewoon lief spelen.

LadyS, ook herkenbaar! Die van jou zijn al wat ouder maar ik vond het in het begin ook heel moeilijk om alleen weg te gaan met Damian. Dan het gevoel hebben van: wat als hij vervelend is, dat soort dingen. En als je naar de stad gaat ben je vaak ook niet zo 123 thuis. Maar fijn dat het goed is gegaan, dat geeft een mens goede hoop. Ik hoop dat je het binnenkort gewoon nog een keer gaat proberen.

quote:

Op vrijdag 21 september 2007 12:27 schreef LadyS het volgende:
Oh, ik ben wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben (samen met suzanna)

Gisteren durfde ik het voor het eerst aan om met Amber en Iris de stad in te gaan, om schoenen voor Amber te kopen. Ik heb altijd zo tegen die dingen opgezien, ik regelde altijd dat ik niet alleen hoefde en anders ging ik gewoon niet. Gisteren toch gedaan en ik ben er trots op (misschien raar, want voor een anders is het wrs. peanuts ) . Achteraf is het meegevallen. Nu wilde ik vandaag naar een kringloopwinkel, maar toch maar vanaf gezien, terwijl het achteraf wrs ook wel meegevallen zou zijn

met 2 kinderen winkelen ik doe het ook niet hoor.
ik ga al niet eens naar de supermarkt met ze. ik vind dat een verschrikking.
ik regel het allemaal zo dat ik alleen kan gaan ff snel, of, als het bv om schoenen voor Liam gaat, dan gaan we in het weekend en gaat Nick mee.
nee, je bent echt niet de enige
ook alleen naar bed doen vind ik erg, je bent allemaal moe en het is nou niet bepaald het meest ideale moment van de dag he

Ik doe Damian bijna elke dag alleen in bad. Misschien scheelt het dat ik er maar 1 heb, maar je raakt er wel aan gewend. Ik vind het helemaal niet erg om hem alleen in bad te doen! Al is het wel fijner als er iemand bij is natuurlijk en dat vindt Damian vaak ook erg gezellig.

dus ik ben nog een held, vergeleken met jou, belana
Supermarkt heb ik geen problemen mee, gewoon voor de kleine dingetjes dan.

Toch fijn om te weten dat ik niet de enige ben, dat dacht ik echt nl. Ik vond het een beetje raar van mezelf dat ik bijvoorbeeld niet om 09.00 uur alles en iedereen aangekleed heb om een wandelingetje naar de bakker ofzo te maken. Dat soort dingen doe ik ook nog wel eens om 17.15 uur ofzo, als het zo uitkomt

Met twee kinderen winkelen doe ik dan weer wel Is ook geen probleem en al helemaal niet met de fietskar als ze allebei zitten. In sommige winkels (Xenos bijv.) wil ik dat ze echt blijft zitten in de wagen en dan koop ik haar ook gewoon om. (heel fout met een lolly, maar dan moet ze tenminste stil zitten).

Maar toen Swets een paar weken geleden in Taiwan zat en ik dus de hele week de kinderen 's avonds alleen naar bed en douche enzo moest doen.. heb ik echt onwijs veel respect gekregen voor alleenstaande moeders
Appelsap, een kind is idd makkelijker te handelen bij douche/bad. Bij twee krijg je het probleem 'waar laat je de een als je de ander (of jezelf) afdroogt?'

ow, ik ga natuurlijk ook wel eens, want het kan niet altijd anders en dan ga ik dus met de duowagen en moet Liam ook blijven zitten. geen geren om me heen in zo'n winkel, echt niet.