Madeleine McCann: bezorgde ouders of spin doctors? (7)

quote:

Op woensdag 12 september 2007 15:33 schreef Ticootje het volgende:
Ik dacht dat het nog geen minuutje lopen was.

Ik zou wel een babyfoon mee hebben genomen. Maar goed.

dat is dan iets wat ik ook niet snap, waarom hebben die mensen geen babyfoons, hoef je ook niet om de haverklap te kijken

maar ja, ik begrijp dat ook wel, dat de ouders nog lekker een hapje gaan eten 's avonds, je bent op vakantie in een klein dorp in een speciaal op gezinnen ingericht resort, tijdens het voorseizoen nog redelijk uitgestorven ook .. geen haar op je hoofd dat zoiets verwacht toch ?

daarnaast is het aan te nemen dat iig de kleintjes in kinderbedjes liggen te slapen, evtl in trappelzakjes, dus die zullen niet zo snel aan de wandel gaan

@ milagro .. waar komt dat verhaal van het autisme eigenlijk vandaan en hoeveel daarvan is waar ?

Zulke kleine kinderen laat je trouwens toch godverdomme niet alleen. Die ouders zijn expres naar het restaurant gegaan toen het ongeluk al gebeurd was, enkel en alleen om een 'alibi' te hebben en om de schuld te kunnen schuiven in de schoenen van een verzonnen 'ontvoerder'.

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:12 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Dat weten we natuurlijk niet zeker....

Nee, natuurlijk niet, we weten amper wat hier. Net als 90% van alle uitspraken hier is dit een vermoeden, een gedachte, een speculatie. Je gaat nu toch hopelijk niet na elke gedachte dit berichtje plaatsen?

ik ga het niet vertalen. Viel Spass. En dit is niet eens het interview wat ik heb gelezen. Het schijnt dat meerderen dus zo denken

Christian Lüdke arbeitete zehn Jahre als Kriminalpsychologe. Heute leitet er in Essen eine Gesellschaft zur Betreuung der Opfer von Überfällen, Geiselnahmen, Unfällen oder Katastrophen. Gerade hat er einen Ratgeber zum Umgang mit Kinderängsten veröffentlicht ("Der kleine Samurai", Psychotherapeutenverlag). Mit ihm sprach Uta Keseling.

Die Welt:
Sie haben schon früh gewarnt, das Verhalten von Gerry und Kate McCann deute darauf hin, sie könnten an der Tat beteiligt sind. Was hat Sie stutzig gemacht?

Christian Lüdke:
Ich habe in den letzten Jahren oft Eltern betreut, die Kinder durch Gewalttaten verloren haben. Sie standen meist massiv unter Schock, waren hilflos, verzweifelt, zogen sich zurück. Viele zerstritten sich. Sie machten sich massive Vorwürfe, nicht ausreichend auf ihr Kind aufgepasst zu haben.

Welt:
Was war bei den McCanns anders?

Lüdke:
Sie leben ganz anders. Öffentlich, harmonisch. Schon nach ein paar Tagen gingen sie joggen, als ob nichts wäre, traten immer nur gemeinsam auf. Diese Eltern nahmen die Öffentlichkeitsarbeit selbst in die Hand, statt sie der Polizei zu überlassen. Sie trennten sich von den anderen beiden Kindern, um selbst auf Europatournee zu gehen - das erschien mir fragwürdig.

Welt:
War es vielleicht ein Unfall, den sie vertuschen?

Lüdke:
Nein. In so einem Fall hätten sie sich nach dem ersten Schock der Polizei oder Angehörigen anvertraut. Beide Eltern sind Ärzte, bei einem Unglück hätten sie versucht, zu helfen oder Hilfe zu holen. Es ist zudem unrealistisch, dass ausgerechnet zwei Ärzte drei Kleinkinder allein in einer fremden Umgebung zurücklassen, noch dazu abends. Ich habe viele Mediziner als Patienten. Als Fachleute wissen sie, was Kindern alles zustoßen kann. Und als Eltern sind sie ausgesprochen übervorsichtig.

Welt:
Was könnte das Motiv gewesen sein, die eigene Tochter "verschwinden zu lassen"?

Lüdke:
Es gibt Eltern, die keine oder nur eine geringe emotionale Bindung an ihr Kind haben. Manchmal werden solche Kinder wie eine Altlast herumgeschleppt, die auf brutale oder perverse Art entsorgt werden muss. Am bekanntesten ist das Münchhausen-Stellvertreter-Syndrom: Mütter quälen ihre Kinder fast zu Tode und holen dann die Polizei, weil sie selbst einen übergroßen Wunsch nach Aufmerksamkeit haben.

Welt:
Halten Sie es für möglich, dass die Eltern Madeleine gemeinsam getötet und versteckt haben?

Lüdke:
Ich glaube, beide haben zumindest Täterwissen.

Welt:
Sie meinen, die McCanns haben den Tod ihrer Tochter geplant?

Lüdke:
Ja. Es ist möglich, dass sie die Tat lange geplant, zumindest jedoch in der Fantasie mehrere Male durchgespielt und auch untereinander durchgesprochen haben. Sonst würden sie sich ja jetzt widersprechen.

WELT:
Wenn die Eltern tatsächlich schuldig sind - verdrängen sie das?

Lüdke:
Unwahrscheinlich. Sie sind bei klarem Bewusstsein, geben ja Interviews, reisen. Es ist für sie leichter zu leugnen, als sich der Wahrheit zu stellen. Eine Psychose kann man wohl ausschließen. Vieles spricht für eine psychische Störung. Die Kinder der McCanns sind meines Wissens künstlich gezeugt worden - das kann zu Problemen in der Partnerschaft führen. Vielleicht gab es Selbstwertprobleme, die nicht offen angesprochen wurden. Vielleicht hat das Kind sterben müssen für ein Problem, das viele Jahre andauerte.

Welt:
Aber die McCanns scheinen die perfekten, liebenden Eltern zu sein.

Lüdke:
Dieses Bild nach außen kann ein Schutzmechanismus sein wie auch die Medienkampagne, um von dem eigentlichen Problem abzulenken.

Welt:
Warum kehren sie nicht nach Großbritannien zurück?

Lüdke:
Auch das spricht gegen sie. Eltern, die ein Kind verlieren, wollen meist schnell zu Angehörigen, in vertraute Umgebung. Denn wenn sie sich weiter an dem Ort aufhalten, wo ihnen das Schlimmste passiert ist, was Eltern widerfahren kann - nämlich ein Kind zu verlieren -, bedeutet das eine permanente Erlebnisaktivierung. Wie in einem Kopfkino laufen ständig wieder diese Bilder ab. Dass die McCanns nicht nach Hause zurückkehren, wo sie auch Erinnerungen an schöne Zeiten mit ihrem Kind haben, kann ein Ausweichen sein, um sich nicht mit einer Tat auseinandersetzen zu müssen.

Welt:
Die Weltöffentlichkeit hielt es für unmöglich, dass diese Eltern schuldig sein könnten.

Lüdke:
Die Medien sind möglicherweise den McCanns auf den Leim gegangen. Sie haben sich sehr schnell nur noch um sie gekümmert statt um das Kind. Die Eltern wurden begleitet wie die Beckhams. Im Internettagebuch schreibt der Vater fast täglich darüber und außerdem Banalitäten, welches Hemd er trug, wie das Wetter ist. Das macht kein Vater, der verzweifelt ist. Statistisch gesehen sind 70 Prozent aller Fälle von Gewalt gegen Kinder Beziehungstaten von Eltern, Verwandten, Bekannten. Das blieb leider weitgehend außer Acht. Die portugiesische Polizei, die darauf hinwies, wurde unfair angegriffen.

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:00 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:

[..]

Het doet mij een beetje denken aan de voorzitter van een voetbalclub die publiekelijk zijn vertrouwen in de trainer uitspreekt en hem twee dagen erna de laan uitstuurt ...

jajaja, of Richard Gere die heel groot in The Times adverteert dat zijn huwelijk helemaal toppie is, om 2 maanden later te scheiden

of de Keuniging die een verklaring uit laat gaan dat zoon Friso absoluut geen lid is van The Pink Team en diezelfde zoon binnen no time met ene Mabel (snel wiki) Wisse-Smit om zijn grote liefde gedurende de hele huwelijksceremonie in de kerk niet aan te kijken, maar dan ook echt NIET, terwijl Mabel wanhopige pogingen deed zijn blik toch ajb te vangen..

dat idee, ja, volkomen overbodig iets melden, want niemand klaagde op dat moment specifiek daarover en daarmee wat je meldt eigenlijk te ontkrachten in zekere zin

ik blijf er gewoon bij, hoe kan je als ouder je kind zo dumpen... als ze het gedaan hebben zullen ze haar wel goed verstopt hebben, er zal nooit een begrafenis zijn, geen graf, niets.

Hoe kan je dat doen, in godsnaam, met je eigen kind. Als je jaren via IVF probeert zwanger te raken.

dat één van die ouders daartoe nog in staat is, ok, er bestaan rare mensen, maar toevallig twee volwassen mensen die samen zoiets op deze manier kunnen afhandelen ? Ik vind het zeer onwaarschijnlijk.

quote:

Op woensdag 12 september 2007 15:24 schreef hatsieflatsie het volgende:
ik ben ook absoluut vóór de uitdrukking: je bent verantwoordelijk voor je eigen doen en laten. En in dit geval het nalaten van de kinderen veilig te stellen, om het zo maar te noemen.

Aan de andere kant, het was voor hun een vakantie, een kindvriendelijke badplaats, zowel accomodatie als stadje denk ik zo. Er was ook sprake van een kindercrèche bij het complex (als ik het goed heb?). Ze waren met vrienden, er waren meerdere kinderen in het gezelschap. Ik kan me voorstellen dat je niet als ouders om 19:00 op je kamer blijft voor de rest van de avond. Zeker niet als er dichtbij een leuk tentje is.

Er is alleen onduidelijkheid over het checken op de kids. De McCanns beweren zelf dat er iemand om het kwartier ging kijken/luisteren. Het personeel spreekt dat tegen. Kijk dat vind ik dus niet kunnen, ik kan me inleven in de omstandigheden, en de vakantie sfeer etc. Maar ik denk wel dat je een waterdicht schema moet opstellen om te checken of ze goed slapen, niet naar dromen, niet naar buiten zijn gelopen op zoek naar mama. (Tenzij je ze natuurlijk een slaapmiddel geeft: dan heb je zo'n schema niet nodig... maar goed)

het zijn niet alleen de macanns die dat zeggen, een andere moeder heeft tijdens zo'n check zelfs iemand zien lopen met een kindje dat achteraf bekeken Maddie had kunnen zijn ..
nou kan je wel zeggen dat al die ouders uit eigenbelang gaan liegen, maar het is evengoed mogelijk dat het personeel het druk had met van alles en nog wat en de korte afwezigheid van de een of ander niet op heeft gemerkt .. als ik het goed herinner zeiden ze amelijk dat niemand langdurig de tafel heeft verlaten, maar ja, 50 meter op en neer, even aan de deuren luisteren, hoe lang zou dat duren, 2 hooguit 3 minuten ?

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:14 schreef CANARIS het volgende:
ik ga het niet vertalen. Viel Spass. En dit is niet eens het interview wat ik heb gelezen. Het schijnt dat meerderen dus zo denken

Hol mal den Wagen , Harry blabla

ik kan er zo in meegaan, al houd ik nog de slag om de arm van een ongeluk, maar het is wmb heel aannemelijk, er zijn ouders idd die specifiek 1 kind niet liefhebben en de andere(n) wel.

en dan is een vakantieoord in Portugal bv iig niet de UK, een net effe handiger plek. om een en ander te 'regelen'

ik ken jammer genoeg geen letter duits

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:25 schreef petitlapin2 het volgende:
ik ken jammer genoeg geen letter duits

je bent het er niet mee eens , dat weet ik wel

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:24 schreef Ticootje het volgende:

Soms is het kindje niet wat ouders hadden gehoopt.

komaan zeg , waarom hebben ze dan nog kinderen gekregen als het eerste zo'n ontgoocheling was dat je het zelfs wil vermoorden

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:27 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

komaan zeg , waarom hebben ze dan nog kinderen gekregen als het eerste zo'n ontgoocheling was dat je het zelfs wil vermoorden

waarom adopteerde Joan Crawford kinderen om ze enkel geestelijk en fysiek te mishandelen?

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:30 schreef Ticootje het volgende:

Sommige mensen zijn ziek..

akkoord, maar kan jij je echt voorstellen dat de beide ouders toevallig allebei "ziek" zijn. De kans dat je als ouders ALLEBEI van een kind af wil lijkt me al zeer onwaarschijnlijk ... dat je er ook allebei zo ver wil in gaan om het dan maar te vermoorden... dat je dan ook nog eens allebei zin hebt in een hele mediashow...

en als het een ongeluk was, dan bel je toch gewoon 911, dokter of niet.

Mijn ouders zijn beide dokters, ik hoop toch dat ze mijn leven belangrijker vinden dan hun carrière, ik ben daar eigenlijk wel zeker van. Ik moet er niet aan denken dat ze me liever hadden gedumpt dan toe te geven dat ze er een ongeluk was gebeurd.

maar goed, uiteindelijk moet je van niets verschieten op deze aardbol ... maar goed, ik wil meer bewijzen.

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:30 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Sommige mensen zijn ziek..

precies.

het zijn de uitzonderingen, maar onvoorstelbaar maakt niet onwaarschijnlijk, dan zouden het geen uitzonderingen zijn, iets wat we graag zo willen houden.

Rowena Rikkers heeft ook niets dan slaag en opsluiting gekend, haar zusje is amper een haar gekrenkt, omdat die wel braaf was (want nog heel klein) en Rowena een 'lastpak' die maar niet droog wilde slapen en veel te veel huilde.

oh en daar was stiefpapa zieker dan mama, maar mama stond erbij en keer ernaar en zweeg.

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:36 schreef Ticootje het volgende:
Maar misschien is het maar 1 van de ouders, en heeft de ander echt geen idee..

dat zou veel waarschijnlijker zijn, maar die ouder heeft er dan echt wel verstand van ! om achter de rug van je partner een kind te laten verdwijnen ... maar goed, misschien is het makkelijker dan we denken.

quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:36 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

akkoord, maar kan jij je echt voorstellen dat de beide ouders toevallig allebei "ziek" zijn. De kans dat je als ouders ALLEBEI van een kind af wil lijkt me al zeer onwaarschijnlijk ... dat je er ook allebei zo ver wil in gaan om het dan maar te vermoorden... dat je dan ook nog eens allebei zin hebt in een hele mediashow...

en als het een ongeluk was, dan bel je toch gewoon 911, dokter of niet.

Mijn ouders zijn beide dokters, ik hoop toch dat ze mijn leven belangrijker vinden dan hun carrière, ik ben daar eigenlijk wel zeker van. Ik moet er niet aan denken dat ze me liever hadden gedumpt dan toe te geven dat ze er een ongeluk was gebeurd.

maar goed, uiteindelijk moet je van niets verschieten op deze aardbol ... maar goed, ik wil meer bewijzen.

Precies.
Ouders zijn onschuldig, dat denk ik ook.

Alleen denkt het gemiddelde fokkertje dat ze aan de blik in de ogen van moeder kunnen zien dat ze het gedaan heeft, hoe triest is dat?