Ellen ten Dammequote:Op dinsdag 4 september 2007 10:02 schreef --HOOLIE-- het volgende:
[..]
LOL....zo in de war ben ik nou ook weer niet...
Maar in dit artikel Jelle TEN Damme wordt hij Jelle Ten Damme genoemd....
En in Dit artikel Jelle VAN Damme is het weer Jelle Van Damme....
Welke Jelle is nou degene die bij Ajax heeft gespeeld.????? of is het gewoon dezelfde speler en weten de kranten/journalisten gewoon niet goed hoe je zijn naam schrijft,....
Dat is flauwekul.quote:Op dinsdag 4 september 2007 10:03 schreef TerroRobbie het volgende:
[..]
Zonder prestaties ook geen progressie.
Ten Damme speelde bij Ajax.....quote:Op dinsdag 4 september 2007 10:02 schreef --HOOLIE-- het volgende:
[..]
LOL....zo in de war ben ik nou ook weer niet...
Maar in dit artikel Jelle TEN Damme wordt hij Jelle Ten Damme genoemd....
En in Dit artikel Jelle VAN Damme is het weer Jelle Van Damme....
Welke Jelle is nou degene die bij Ajax heeft gespeeld.????? of is het gewoon dezelfde speler en weten de kranten/journalisten gewoon niet goed hoe je zijn naam schrijft,....
Dat bedoel ik....quote:
Ja, zie link boven jouw post.quote:Op dinsdag 4 september 2007 10:11 schreef --HOOLIE-- het volgende:
[..]
Dat bedoel ik....
Wie is het nou???
Is het degene die nu bij Anderlecht speelt???
Ja het is wel dat hoofd op de foto wat Montana net post.quote:Op dinsdag 4 september 2007 10:11 schreef --HOOLIE-- het volgende:
[..]
Dat bedoel ik....
Wie is het nou???
Is het degene die nu bij Anderlecht speelt???
quote:Op dinsdag 4 september 2007 10:11 schreef Sethje het volgende:
ja joh kk google ik krijg daar net een artikel en daar staat Ten Damme
Ja...dat zag ik net ook...quote:Op dinsdag 4 september 2007 10:11 schreef Sethje het volgende:
[..]
Ja het is wel dat hoofd op de foto wat Montana net post.
De negativiteit bij de arrogantie van ajax komt echt niet nu opeens naar boven nu er niks gepresteerd wordt. Volgens mij komen jullie net zo veel trollen in het Feijenoordtopic na een (belangrijke) verloren wedstrijd als andersom. Terwijl wij (in algemene zin) niet arrogant zijn.quote:[b]Op dinsdag 4 september 2007 09:56
En al die kakkerlakken, boeren en anders gespuis die nu komen melden dat "hoogmoed voor den val komt" zijn wat mij betreft te dom om hun eigen reet af te vegen. Als je niet ziet dat er al tijden een "lollig" ondertoon aan het "wij zijn de beste" zit.. probeer de pil van Drion dan eens, want veel zal het niet meer worden..
Robbie ouwe kuip veteraan heb je wel een fcdb tag achtergelaten/?quote:
Ik moest daar zondag nog aan denken na Jaap's aanvalavonturen. Als Ajax iets moest 'forceren' stuurde die Rooie altijd Van Damme naar voren, zie 'm nog als kip zonder kop rondrennen.quote:Op dinsdag 4 september 2007 09:35 schreef PLAE@ het volgende:
hehe ik herinner me nog hoe ten Damme de goal zocht bij Milan destijds?als spits hehe.
Toen speelde we tenminste nog tegen Milanquote:Op dinsdag 4 september 2007 10:52 schreef Madine het volgende:
[..]
Ik moest daar zondag nog aan denken na Jaap's aanvalavonturen. Als Ajax iets moest 'forceren' stuurde die Rooie altijd Van Damme naar voren, zie 'm nog als kip zonder kop rondrennen.
Mooi gesproken pikquote:Op dinsdag 4 september 2007 11:12 schreef Lyzio het volgende:
Een apart topic maken om mijn standpunt duidelijk te maken zou toch direct naar hier verplaatst worden, vandaar dat ik hier even alles van me afschrijf.
Dat gevoel..
Geboren in 1987. Limburg, Sittard. Vanaf de geboorte tot Ajax-supporter gebombardeerd door vader, moeder, ooms, tantes, opa's en oma's. Ik wist geen snars van voetbal, wie weet dat wel als jongetje van hoogstens vijf jaar. Toch stond mijn vader erop dat ik meeging. Eerst als Ajax uit speelde in Limburg, dat was thuis voor ons. De wedstrijden tegen Fortuna, Roda, VVV & MVV waren voor ons niet te ver rijden, zodat ik niet lastig zou worden, en eenmaal daar vermaakte ik me prima. Ik kreeg namelijk altijd een zak patat en een cola. Thuis ondenkbaar in de middaguren. Ik vond het leuk, snapte ook wel dat we voor Ajax waren, maar dat gevoel (schreeuwen, vloeken, tieren & juichen) kon ik niet plaatsen. Toen nog niet in ieder geval.
Een kind begint namelijk zijn eigen identiteit te bepalen als ze zo ongeveer in groep 3 of 4 zitten. Met vriendjes voetballen op het pleintje bij school. Waar je eigenlijk helemaal niet mocht komen in de pauze, waardoord de kick natuurlijk veel groter was en wij zodoende iedere pauze onhandig tegen een bal probeerde te trappen. Allemaal op een kluitje, geen techniek maar ontzettend veel plezier. Er waren Ajacieden, Feyenoorders, Boeren en Fortunezen op het veldje. Je gaat een eigen identiteit ontwikkelen, en ik was Ajacied. Het is een gek fenomeen. Van een club houden, boos worden als ze verliezen, intens blij zijn als ze winnen. Het is een emotie die moeilijk te beschrijven is. En daar stond ik. 6 Lentes jong, te voetballen met mijn vriendjes, wetende dat ik Ajacied was en het me geen snars kon interesseren wat mensen daar van vonden. Ajax was namelijk de beste!
Jaren gingen voorbij. Ik werd ouder. Mijn maten ook. De maandagen op school gingen alleen maar over voetbal. "Heb je Ajax gezien? Wat waren ze goed. Feyenoord kan er niks van!" "Nee man, Feyenoord was veeeeel beter. Ajax is prut!" Een eindeloze discussie die natuurlijk nooit een einde zou vinden. Het was begin jaren 90, midden jaren 90 een mooie tijd om Ajacied te zijn. En ik ging natuurlijk met mijn vader en mijn opa kijken naar onze helden. Frank de Boer, Edwin van der Sar, Edgar Davids, Jari Litmanen en Marc Overmars om er maar een paar te noemen waren helden. Ze wonnen, en ik had een gevoel dat ik in het begin nog niet kon omschrijven, maar nu wel. Het was trots, en een gevoel van onoverwinnelijkheid wat heden ten dagen hetzelfde betekend als arrogantie.
Het werd 1995. Ik vergeet het nooit meer. Ajax had de finale van de Champions League bereikt. Iedereen op school had het erover, wat de spanning alleen maar vergrootte natuurlijk. Die avond zat ik te kijken met mijn Ajax shirtje aan, mijn petje op en de spanning door mijn hele lijf. We hadden geen kaartjes meer kunnen krijgen, vandaar onze VIP plaatsen op de bank. Het puntertje van Kluivert. De huiskamer ontplofte. Ik huilde van blijdschap en de dag erna op school voelde ik me een koning. Trots en onoverwinnelijkheid. Machtig, ons Ajax was de beste!
Nu, vele jaren later en vele nederlagen en teleurstellingen rijker kijk ik graag nog eens terug op die begintijd van mijn liefde voor voetbal en Ajax. Die liefde voor Ajax is er nog steeds. Ik hou van mijn club, door dik en dun. Ben seizoenskaarthouder en ga vrijwel iedere keer kijken. Toch mist er iets. De helden van weleer hebben niet hun vorm kunnen terugvinden in nieuwe sterren in onze ArenA. Rafael van der Vaart, Cristian Chivu, Wesley Sneijder en nu misschien Suárez achterwege gelaten. Nee, er mist iets. Vroeger keek ik naar Ajax, wetende dat de goalen zouden gaan vallen op een gegeven moment. Dat we de overwinning er wel uit zouden slepen, met mooi, attractief, dominant en aanvallend voetbal. Dat waren andere tijden. Dat was 1995. Dit is 2007. Het gevoel van onoverwinnelijkheid is al jaren zoek. Een wedstrijd van Ajax kijken is billenknijpen. Hopen dat die gaat vallen, niet meer wetende dat hij ook daadwerkelijk gaat vallen.
De Champions League winnaar van 1995 is de laatste jaren niet meer dan een spook geweest. Dat zachtzoemend door de ArenA spookt en in de hoofden van supporters gaat zitten. Hen het hoofd op hol brengt en weer laat verlangen naar die mooie tijd midden jaren '90. Ook hopende dat die tijden weer terug komen. Hopen én geloven. Ik, Ajacied sinds mijn geboorte, geloof niet meer in zulke tijden. Spoken bestaan namelijk niet.
Was inderdaad niet bepaald mijn verhaalskernquote:Op dinsdag 4 september 2007 11:20 schreef HeatWave het volgende:
En dat schrijft hij dus precies niet.
Mooi geschreven, ook heel herkenbaar. Mis ook de beleving bij de spelers, de wil om de supporters trots te maken. Het voetballen lijkt een verplicht nummertje, alsof het doel al bereikt is: een contract bij Ajax.quote:Op dinsdag 4 september 2007 11:12 schreef Lyzio het volgende:
Een apart topic maken om mijn standpunt duidelijk te maken zou toch direct naar hier verplaatst worden, vandaar dat ik hier even alles van me afschrijf.
Dat gevoel..
Geboren in 1987. Limburg, Sittard. Vanaf de geboorte tot Ajax-supporter gebombardeerd door vader, moeder, ooms, tantes, opa's en oma's. Ik wist geen snars van voetbal, wie weet dat wel als jongetje van hoogstens vijf jaar. Toch stond mijn vader erop dat ik meeging. Eerst als Ajax uit speelde in Limburg, dat was thuis voor ons. De wedstrijden tegen Fortuna, Roda, VVV & MVV waren voor ons niet te ver rijden, zodat ik niet lastig zou worden, en eenmaal daar vermaakte ik me prima. Ik kreeg namelijk altijd een zak patat en een cola. Thuis ondenkbaar in de middaguren. Ik vond het leuk, snapte ook wel dat we voor Ajax waren, maar dat gevoel (schreeuwen, vloeken, tieren & juichen) kon ik niet plaatsen. Toen nog niet in ieder geval.
Een kind begint namelijk zijn eigen identiteit te bepalen als ze zo ongeveer in groep 3 of 4 zitten. Met vriendjes voetballen op het pleintje bij school. Waar je eigenlijk helemaal niet mocht komen in de pauze, waardoord de kick natuurlijk veel groter was en wij zodoende iedere pauze onhandig tegen een bal probeerde te trappen. Allemaal op een kluitje, geen techniek maar ontzettend veel plezier. Er waren Ajacieden, Feyenoorders, Boeren en Fortunezen op het veldje. Je gaat een eigen identiteit ontwikkelen, en ik was Ajacied. Het is een gek fenomeen. Van een club houden, boos worden als ze verliezen, intens blij zijn als ze winnen. Het is een emotie die moeilijk te beschrijven is. En daar stond ik. 6 Lentes jong, te voetballen met mijn vriendjes, wetende dat ik Ajacied was en het me geen snars kon interesseren wat mensen daar van vonden. Ajax was namelijk de beste!
Jaren gingen voorbij. Ik werd ouder. Mijn maten ook. De maandagen op school gingen alleen maar over voetbal. "Heb je Ajax gezien? Wat waren ze goed. Feyenoord kan er niks van!" "Nee man, Feyenoord was veeeeel beter. Ajax is prut!" Een eindeloze discussie die natuurlijk nooit een einde zou vinden. Het was begin jaren 90, midden jaren 90 een mooie tijd om Ajacied te zijn. En ik ging natuurlijk met mijn vader en mijn opa kijken naar onze helden. Frank de Boer, Edwin van der Sar, Edgar Davids, Jari Litmanen en Marc Overmars om er maar een paar te noemen waren helden. Ze wonnen, en ik had een gevoel dat ik in het begin nog niet kon omschrijven, maar nu wel. Het was trots, en een gevoel van onoverwinnelijkheid wat heden ten dagen hetzelfde betekend als arrogantie.
Het werd 1995. Ik vergeet het nooit meer. Ajax had de finale van de Champions League bereikt. Iedereen op school had het erover, wat de spanning alleen maar vergrootte natuurlijk. Die avond zat ik te kijken met mijn Ajax shirtje aan, mijn petje op en de spanning door mijn hele lijf. We hadden geen kaartjes meer kunnen krijgen, vandaar onze VIP plaatsen op de bank. Het puntertje van Kluivert. De huiskamer ontplofte. Ik huilde van blijdschap en de dag erna op school voelde ik me een koning. Trots en onoverwinnelijkheid. Machtig, ons Ajax was de beste!
Nu, vele jaren later en vele nederlagen en teleurstellingen rijker kijk ik graag nog eens terug op die begintijd van mijn liefde voor voetbal en Ajax. Die liefde voor Ajax is er nog steeds. Ik hou van mijn club, door dik en dun. Ben seizoenskaarthouder en ga vrijwel iedere keer kijken. Toch mist er iets. De helden van weleer hebben niet hun vorm kunnen terugvinden in nieuwe sterren in onze ArenA. Rafael van der Vaart, Cristian Chivu, Wesley Sneijder en nu misschien Suárez achterwege gelaten. Nee, er mist iets. Vroeger keek ik naar Ajax, wetende dat de goalen zouden gaan vallen op een gegeven moment. Dat we de overwinning er wel uit zouden slepen, met mooi, attractief, dominant en aanvallend voetbal. Dat waren andere tijden. Dat was 1995. Dit is 2007. Het gevoel van onoverwinnelijkheid is al jaren zoek. Een wedstrijd van Ajax kijken is billenknijpen. Hopen dat die gaat vallen, niet meer wetende dat hij ook daadwerkelijk gaat vallen.
De Champions League winnaar van 1995 is de laatste jaren niet meer dan een spook geweest. Dat zachtzoemend door de ArenA spookt en in de hoofden van supporters gaat zitten. Hen het hoofd op hol brengt en weer laat verlangen naar die mooie tijd midden jaren '90. Ook hopende dat die tijden weer terug komen. Hopen én geloven. Ik, Ajacied sinds mijn geboorte, geloof niet meer in zulke tijden. Spoken bestaan namelijk niet.
quote:Op dinsdag 4 september 2007 11:18 schreef w00h00 het volgende:
Mooi gesproken pik
Wij zijn Ajax, Wij zijn de beste!
Denk dat de coach van toen ook een flinke vinger in de pap had aangaande de mentaliteit van de spelers.quote:Op dinsdag 4 september 2007 11:35 schreef EnactedChaos het volgende:
Weet je wat ik, als Feijenoorder, denk dat jullie nog het meeste missen?
De spelers die ajax arrogant maakten. Ik ben het ook niet helemaal eens met het stukje waarin wordt gezegd dat de trots en onoverwinnelijkheid van toen nu te boek staat als die arrogantie. Voor mij geldt dat ik juist veel spelers van ajax niet uit kon staan. Een Witschge bijvoorbeeld (nog voor het hooghouden trouwens), verschrikkelijk; Davids, argh; Frank en Ronald de Boer, kots. etcetera. Wat een arrogante gasten. Het is ook niet zo dat ik daar jaloers op was ofzo. Een litmanen bijvoorbeeld (hoe goed was ie wel niet tegen Feyenoord?) vind ik wel een normale gozer.
Zulke spelers voetballen niet meer in het ajax van nu. Het zijn allemaal een beetje grijze muizen waar je niet eens echt een hekel aan kunt hebben. Kijk naar een Bakirciouglu, Vermaelen, Vertonghen. Normale, misschien zelfs wel aardige gasten. M.u.v. Huntelaar en Davids misschien.
Die arrogantie kwam voor een groot deel volgens mij voort uit de spelers, die dat zelf ook al uitstraalden en waardoor ik een schijthekel kreeg aan ajax. Die heb je niet meer en daarom past voor een groot deel de arrogantie die jullie als supporters nog wel hebben ook absoluut niet meer.
PRECIES! Dat was de hele strekking van mijn verhaal. Dat gevoel! Eindelijkquote:Op dinsdag 4 september 2007 11:40 schreef Ajaxfan het volgende:
Ik kan er echt niet meer tegen om elke thuiswedstrijd richting de Arena te gaan met het gevoel of we het dit keer wel redden.
Ook aangaande de uitstraling trouwens, dat ik die nog ben vergeten te noemenquote:Op dinsdag 4 september 2007 11:41 schreef Lyzio het volgende:
[..]
Denk dat de coach van toen ook een flinke vinger in de pap had aangaande de mentaliteit van de spelers.
Witschgequote:Op dinsdag 4 september 2007 11:35 schreef EnactedChaos het volgende:
Weet je wat ik, als Feijenoorder, denk dat jullie nog het meeste missen?
De spelers die ajax arrogant maakten. Ik ben het ook niet helemaal eens met het stukje waarin wordt gezegd dat de trots en onoverwinnelijkheid van toen nu te boek staat als die arrogantie. Voor mij geldt dat ik juist veel spelers van ajax niet uit kon staan. Een Witschge bijvoorbeeld (nog voor het hooghouden trouwens), verschrikkelijk; Davids, argh; Frank en Ronald de Boer, kots. etcetera. Wat een arrogante gasten. Het is ook niet zo dat ik daar jaloers op was ofzo. Een litmanen bijvoorbeeld (hoe goed was ie wel niet tegen Feyenoord?) vind ik wel een normale gozer.
Zulke spelers voetballen niet meer in het ajax van nu. Het zijn allemaal een beetje grijze muizen waar je niet eens echt een hekel aan kunt hebben. Kijk naar een Bakirciouglu, Vermaelen, Vertonghen. Normale, misschien zelfs wel aardige gasten. M.u.v. Huntelaar en Davids misschien.
Die arrogantie kwam voor een groot deel volgens mij voort uit de spelers, die dat zelf ook al uitstraalden en waardoor ik een schijthekel kreeg aan ajax. Die heb je niet meer en daarom past voor een groot deel de arrogantie die jullie als supporters nog wel hebben ook absoluut niet meer.
Toen kon niemand hem ongelijk geven met zijn uitspraken. Een winnend coach heeft namelijk altijd gelijk. Het toen het gevoel van onoverwinnelijkheid dat het ego van Louis zó streelde dat hij dit liet reflecteren op de club en logischerwijs ook op de spelers. Nu, jaren later, hebben sommige supporters nog steeds dat gevoel. Het is geen arrogantie, het is edele hoop.quote:Op dinsdag 4 september 2007 11:43 schreef EnactedChaos het volgende:
[..]
Ook aangaande de uitstraling trouwens, dat ik die nog ben vergeten te noemen![]()
Misschien volgend jaar op het Amsterdam Tournament dan maar, hm?quote:Op dinsdag 4 september 2007 10:58 schreef jna het volgende:
[..]
Toen speelde we tenminste nog tegen Milan![]()
Waren.quote:Op dinsdag 4 september 2007 11:18 schreef w00h00 het volgende:
[..]
Mooi gesproken pik
Wij zijn Ajax, Wij zijn de beste!
Kortom, te weinig echte persoonlijkheden.quote:Op dinsdag 4 september 2007 11:35 schreef EnactedChaos het volgende:
Weet je wat ik, als Feijenoorder, denk dat jullie nog het meeste missen?
De spelers die ajax arrogant maakten. Ik ben het ook niet helemaal eens met het stukje waarin wordt gezegd dat de trots en onoverwinnelijkheid van toen nu te boek staat als die arrogantie. Voor mij geldt dat ik juist veel spelers van ajax niet uit kon staan. Een Witschge bijvoorbeeld (nog voor het hooghouden trouwens), verschrikkelijk; Davids, argh; Frank en Ronald de Boer, kots. etcetera. Wat een arrogante gasten. Het is ook niet zo dat ik daar jaloers op was ofzo. Een litmanen bijvoorbeeld (hoe goed was ie wel niet tegen Feyenoord?) vind ik wel een normale gozer.
Zulke spelers voetballen niet meer in het ajax van nu. Het zijn allemaal een beetje grijze muizen waar je niet eens echt een hekel aan kunt hebben. Kijk naar een Bakirciouglu, Vermaelen, Vertonghen. Normale, misschien zelfs wel aardige gasten. M.u.v. Huntelaar en Davids misschien.
Die arrogantie kwam voor een groot deel volgens mij voort uit de spelers, die dat zelf ook al uitstraalden en waardoor ik een schijthekel kreeg aan ajax. Die heb je niet meer en daarom past voor een groot deel de arrogantie die jullie als supporters nog wel hebben ook absoluut niet meer.
Klopt, dit team heeft niet meer heel veel echte ajacieden. Davids, Heitinga, Steek? en dan misschien een Urby? En dan houdt het sowieso wel op.quote:Op dinsdag 4 september 2007 11:53 schreef BonJovi het volgende:
Precies alleen Heitinga gaat vol voor de strijd.
quote:'Ajax had het ook zo als HSV kunnen doen'
Zo kan het dus óók. De Hamburger Sport Verein laat niet met zich spelen. In welke onoorbare bochten Rafael van der Vaart zich de voorbije weken ook wrong, hoeveel stoten hij en zijn zaakwaarnemer ook onder de gordel uitdeelden, hoezeer Valencia de bedragen ook verhoogde; de onwrikbare Duitsers gaven geen krimp. Rafa moet blijven en zet zijn Spaanse droom nog maar een jaar op ijs.
Zo had Ajax het met Wesley Sneijder ook kunnen doen. Kiezen voor het behoud van zijn beste voetballer, een middenvelder die in één seizoen achttien goals maakte, daarvan zijn er in Europa niet veel. Kiezen voor het voetbal dus, in plaats van het grote geld. Kiezen voor kwalificatie voor het hoofdtoernooi van de Champions League, waarin PSV vorig seizoen dertig miljoen euro ophaalde. Met de gong van de beurs in het achterhoofd besloten de Amsterdammers echter snel te cashen. En verspeelden daarmee direct het privilege ook nog maar één seconde te klagen over de absentie van Sneijder na de uitgeschakeling door Slavia Praag. Handelaren hebben geen recht op restsentiment over hun verkochte waar.
De halsstarrige houding van HSV is een zege voor het voetbal, in absurde tijden waarin zelfs in Friesland met Afonso Alves een nieuw scheldwoord is geïntroduceerd. Eindelijk een club die baas in eigen huis wil blijven, eindelijk een bestuur dat zich niet laat gijzelen door muitende voetballers en zaakwaarnemers die telkens weer als een sprinkhanenplaag over ons heen vallen, eindelijk iemand die een grens probeert te trekken in een voetballerij waarin allang geen grenzen meer zijn. Want: 36 miljoen euro voor Arjen Robben, de wereld is op hol geslagen. En het vervelende is: nergens is een halte om er vanaf te stappen.
Het transferbedrag dat Real Madrid voor de Groningse dribbelaar betaalde, is slechts een fractie minder dan de 37,5 miljoen die de Spanjaarden in 2003 voor David Beckham neertelden, maar daar ging tenminste nog een commercieel concept achter schuil. Met de reclame-god in de selectie verkocht Real meer dan twee miljoen shirtjes met alleen al Beckhams naam erop. Met de operettevoetballer uit Engeland aan boord werd De Koninklijke in alle uithoeken van de wereld uitgenodigd tot het spelen van lucratieve oefenpotjes teneinde kirrende Japanse maagden te bevredigen.
Dat is wel een verschil: seks. Ik zie Arjen Robben niet uit vrije wil in een Sarong paraderen, noch zijn hoofd tooien met een indianencoupe. Beckham was een erotiserende voetballer die vrouwen én mannen kon benevelen. Robben is nooit een pr-beest geweest, komt uit het Groningse Bedum, komt 's nachts geen Spice Girl tegen en blijft een jongen van klei en klompen.
Real Madrid heeft daarom voor 36 miljoen vooral een belofte gekocht. Dat is Arjen Robben op 23-jarige leeftijd nog steeds: de belofte om de beste voetballer ter wereld te kúnnen worden. Zo werd-ie drie jaar geleden ingehaald door Chelsea en zo werd-ie ook weer uitgeluid. Nog steeds geen zekerheidje, goed voor vijftien goals in slechts 67 competitiewedstrijden, Arjen Robben speelde in Londen bijna net zo vaak niet als wel. Soms schopten de tegenstanders te hard, soms liet de eigenzinnige coach Mourinho hem aan de kant, soms waaide het zo hard dat-ie spontaan omviel.
Nu dus moet de Oranje-klant gaan bijdragen aan Reals beoogde reïncarnatie van het witte ballet. De Koninklijke wil het hallucinerende voetbal van weleer gaan spelen en als de hamstring het wil, kan Robben nog steeds dansen als Nurejev. Met de hitte van Madrid als balsem voor de kwetsbare spieren zou het zomaar kunnen dat hij er over een paar weken in de Champions League twee in knalt tegen pakweg de Oekraïners van Shakhtar Donetsk. En dan praat niemand meer over die 36 miljoen. Zo normaal zijn we die collectieve dwaasheid met z'n allen ook wel weer gaan vinden.
Topspelers verkopen voor veel poen, inclusief trainer die wat anders wilt en vervolgens niet meer zo'n goede spelers kunnen kopen van die poen. Lijkt me logischquote:Op dinsdag 4 september 2007 11:59 schreef S-Two het volgende:
Maar wat is er nou allemaal veranderd sinds de jaren rond '95 (was zelf te jong om het toen bewust te volgen). Het lijkt mij bullshit dat het allemaal komt door de beursgang. Maar waar ligt het probleem dan? De overgang naar de Arena lijkt mij ook van ondergeschikt belang. Waren er toen gewoon betere mensen in het bestuur/scouting/jeugdopleiding? Want als het daar goed zit komen de juiste trainer en spelers vanzelf, en met hun de resultaten.
Urby ook niet. Die loopt de laatste tijd ook met een handtasje op het veld.quote:Op dinsdag 4 september 2007 12:01 schreef S-Two het volgende:
[..]
Klopt, dit team heeft niet meer heel veel echte ajacieden. Davids, Heitinga, Steek? en dan misschien een Urby? En dan houdt het sowieso wel op.
Waarom is het negatief als je vast stelt dat iemand een fout maakt? Jaap is een wereldspeler met mankementen. Face it.quote:Op dinsdag 4 september 2007 12:21 schreef BonJovi het volgende:
Zo negatief over Jaapweetje hoevaak hij ons heeft gered? Af en toe een foutje kan hoor, dat doen de top verdedigers uit Italie ook wel eens.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |