AFC Ajax-topic #773

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:02 schreef --HOOLIE-- het volgende:

[..]

LOL....zo in de war ben ik nou ook weer niet...

Maar in dit artikel Jelle TEN Damme wordt hij Jelle Ten Damme genoemd....

En in Dit artikel Jelle VAN Damme is het weer Jelle Van Damme....

Welke Jelle is nou degene die bij Ajax heeft gespeeld.????? of is het gewoon dezelfde speler en weten de kranten/journalisten gewoon niet goed hoe je zijn naam schrijft,....

Ellen ten Damme

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:03 schreef TerroRobbie het volgende:

[..]

Zonder prestaties ook geen progressie.

Dat is flauwekul.

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:02 schreef --HOOLIE-- het volgende:

[..]

LOL....zo in de war ben ik nou ook weer niet...

Maar in dit artikel Jelle TEN Damme wordt hij Jelle Ten Damme genoemd....

En in Dit artikel Jelle VAN Damme is het weer Jelle Van Damme....

Welke Jelle is nou degene die bij Ajax heeft gespeeld.????? of is het gewoon dezelfde speler en weten de kranten/journalisten gewoon niet goed hoe je zijn naam schrijft,....

Ten Damme speelde bij Ajax.....

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:08 schreef Sethje het volgende:

[..]

Ten Damme speelde bij Ajax.....

Hij scoorde dit weekend geloof ik

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:08 schreef Sethje het volgende:

[..]

Ten Damme speelde bij Ajax.....

Nee het is van Damme...

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:09 schreef Longmen het volgende:

[..]

Nee het is van Damme...

Dat bedoel ik....

Wie is het nou???

Is het degene die nu bij Anderlecht speelt???

ja joh kk google ik krijg daar net een artikel en daar staat Ten Damme

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:11 schreef --HOOLIE-- het volgende:

[..]

Dat bedoel ik....

Wie is het nou???

Is het degene die nu bij Anderlecht speelt???

Ja het is wel dat hoofd op de foto wat Montana net post.

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:11 schreef Sethje het volgende:
ja joh kk google ik krijg daar net een artikel en daar staat Ten Damme

Moeilijk hoor.

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:11 schreef Sethje het volgende:

[..]

Ja het is wel dat hoofd op de foto wat Montana net post.

Ja...dat zag ik net ook...

Dan zal het wel aan de journalisten liggen die niet weten hoe de man heet....

quote:

[b]Op dinsdag 4 september 2007 09:56
En al die kakkerlakken, boeren en anders gespuis die nu komen melden dat "hoogmoed voor den val komt" zijn wat mij betreft te dom om hun eigen reet af te vegen. Als je niet ziet dat er al tijden een "lollig" ondertoon aan het "wij zijn de beste" zit.. _{probeer de pil van Drion dan eens, want veel zal het niet meer worden..}

De negativiteit bij de arrogantie van ajax komt echt niet nu opeens naar boven nu er niks gepresteerd wordt. Volgens mij komen jullie net zo veel trollen in het Feijenoordtopic na een (belangrijke) verloren wedstrijd als andersom. Terwijl wij (in algemene zin) niet arrogant zijn.

Al winnen jullie in tien jaar 5 keer de CL en 8 keer de schaal, dan nog is die arrogantie om te kotsen. Ik (en vele met mij) houden daar gewoon niet van. Of je nou wat wint of niet. Ik had bijvoorbeeld nooit wat met AZ, niks positiefs maar ook niks negatiefs. Maar nu ze zo'n grote bek hebben krijg ik er een schijthekel aan.

En ik denk trouwens dat die, zoals als jij het noemt, lollige ondertoon minder lollig gevoeld wordt bij jullie dan jij doet vermoeden. Alsof jullie allemaal een grapje maken met "wij zijn de beste". Boer met kiespijn noemen ze dat toch

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:07 schreef Chadi het volgende:

[..]

Dat is flauwekul.

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:20 schreef TerroRobbie het volgende:

[..]

Robbie ouwe kuip veteraan heb je wel een fcdb tag achtergelaten/?

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 09:35 schreef PLAE@ het volgende:

hehe ik herinner me nog hoe ten Damme de goal zocht bij Milan destijds? als spits hehe.

Ik moest daar zondag nog aan denken na Jaap's aanvalavonturen. Als Ajax iets moest 'forceren' stuurde die Rooie altijd Van Damme naar voren, zie 'm nog als kip zonder kop rondrennen.

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 10:52 schreef Madine het volgende:

[..]

Ik moest daar zondag nog aan denken na Jaap's aanvalavonturen. Als Ajax iets moest 'forceren' stuurde die Rooie altijd Van Damme naar voren, zie 'm nog als kip zonder kop rondrennen.

Toen speelde we tenminste nog tegen Milan

Een apart topic maken om mijn standpunt duidelijk te maken zou toch direct naar hier verplaatst worden, vandaar dat ik hier even alles van me afschrijf.

Dat gevoel..

Geboren in 1987. Limburg, Sittard. Vanaf de geboorte tot Ajax-supporter gebombardeerd door vader, moeder, ooms, tantes, opa's en oma's. Ik wist geen snars van voetbal, wie weet dat wel als jongetje van hoogstens vijf jaar. Toch stond mijn vader erop dat ik meeging. Eerst als Ajax uit speelde in Limburg, dat was thuis voor ons. De wedstrijden tegen Fortuna, Roda, VVV & MVV waren voor ons niet te ver rijden, zodat ik niet lastig zou worden, en eenmaal daar vermaakte ik me prima. Ik kreeg namelijk altijd een zak patat en een cola. Thuis ondenkbaar in de middaguren. Ik vond het leuk, snapte ook wel dat we voor Ajax waren, maar dat gevoel (schreeuwen, vloeken, tieren & juichen) kon ik niet plaatsen. Toen nog niet in ieder geval.

Een kind begint namelijk zijn eigen identiteit te bepalen als ze zo ongeveer in groep 3 of 4 zitten. Met vriendjes voetballen op het pleintje bij school. Waar je eigenlijk helemaal niet mocht komen in de pauze, waardoord de kick natuurlijk veel groter was en wij zodoende iedere pauze onhandig tegen een bal probeerde te trappen. Allemaal op een kluitje, geen techniek maar ontzettend veel plezier. Er waren Ajacieden, Feyenoorders, Boeren en Fortunezen op het veldje. Je gaat een eigen identiteit ontwikkelen, en ik was Ajacied. Het is een gek fenomeen. Van een club houden, boos worden als ze verliezen, intens blij zijn als ze winnen. Het is een emotie die moeilijk te beschrijven is. En daar stond ik. 6 Lentes jong, te voetballen met mijn vriendjes, wetende dat ik Ajacied was en het me geen snars kon interesseren wat mensen daar van vonden. Ajax was namelijk de beste!

Jaren gingen voorbij. Ik werd ouder. Mijn maten ook. De maandagen op school gingen alleen maar over voetbal. "Heb je Ajax gezien? Wat waren ze goed. Feyenoord kan er niks van!" "Nee man, Feyenoord was veeeeel beter. Ajax is prut!" Een eindeloze discussie die natuurlijk nooit een einde zou vinden. Het was begin jaren 90, midden jaren 90 een mooie tijd om Ajacied te zijn. En ik ging natuurlijk met mijn vader en mijn opa kijken naar onze helden. Frank de Boer, Edwin van der Sar, Edgar Davids, Jari Litmanen en Marc Overmars om er maar een paar te noemen waren helden. Ze wonnen, en ik had een gevoel dat ik in het begin nog niet kon omschrijven, maar nu wel. Het was trots, en een gevoel van onoverwinnelijkheid wat heden ten dagen hetzelfde betekend als arrogantie.

Het werd 1995. Ik vergeet het nooit meer. Ajax had de finale van de Champions League bereikt. Iedereen op school had het erover, wat de spanning alleen maar vergrootte natuurlijk. Die avond zat ik te kijken met mijn Ajax shirtje aan, mijn petje op en de spanning door mijn hele lijf. We hadden geen kaartjes meer kunnen krijgen, vandaar onze VIP plaatsen op de bank. Het puntertje van Kluivert. De huiskamer ontplofte. Ik huilde van blijdschap en de dag erna op school voelde ik me een koning. Trots en onoverwinnelijkheid. Machtig, ons Ajax was de beste!

Nu, vele jaren later en vele nederlagen en teleurstellingen rijker kijk ik graag nog eens terug op die begintijd van mijn liefde voor voetbal en Ajax. Die liefde voor Ajax is er nog steeds. Ik hou van mijn club, door dik en dun. Ben seizoenskaarthouder en ga vrijwel iedere keer kijken. Toch mist er iets. De helden van weleer hebben niet hun vorm kunnen terugvinden in nieuwe sterren in onze ArenA. Rafael van der Vaart, Cristian Chivu, Wesley Sneijder en nu misschien Suárez achterwege gelaten. Nee, er mist iets. Vroeger keek ik naar Ajax, wetende dat de goalen zouden gaan vallen op een gegeven moment. Dat we de overwinning er wel uit zouden slepen, met mooi, attractief, dominant en aanvallend voetbal. Dat waren andere tijden. Dat was 1995. Dit is 2007. Het gevoel van onoverwinnelijkheid is al jaren zoek. Een wedstrijd van Ajax kijken is billenknijpen. Hopen dat die gaat vallen, niet meer wetende dat hij ook daadwerkelijk gaat vallen.

De Champions League winnaar van 1995 is de laatste jaren niet meer dan een spook geweest. Dat zachtzoemend door de ArenA spookt en in de hoofden van supporters gaat zitten. Hen het hoofd op hol brengt en weer laat verlangen naar die mooie tijd midden jaren '90. Ook hopende dat die tijden weer terug komen. Hopen én geloven. Ik, Ajacied sinds mijn geboorte, geloof niet meer in zulke tijden. Spoken bestaan namelijk niet.

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 11:12 schreef Lyzio het volgende:
Een apart topic maken om mijn standpunt duidelijk te maken zou toch direct naar hier verplaatst worden, vandaar dat ik hier even alles van me afschrijf.

Dat gevoel..

Geboren in 1987. Limburg, Sittard. Vanaf de geboorte tot Ajax-supporter gebombardeerd door vader, moeder, ooms, tantes, opa's en oma's. Ik wist geen snars van voetbal, wie weet dat wel als jongetje van hoogstens vijf jaar. Toch stond mijn vader erop dat ik meeging. Eerst als Ajax uit speelde in Limburg, dat was thuis voor ons. De wedstrijden tegen Fortuna, Roda, VVV & MVV waren voor ons niet te ver rijden, zodat ik niet lastig zou worden, en eenmaal daar vermaakte ik me prima. Ik kreeg namelijk altijd een zak patat en een cola. Thuis ondenkbaar in de middaguren. Ik vond het leuk, snapte ook wel dat we voor Ajax waren, maar dat gevoel (schreeuwen, vloeken, tieren & juichen) kon ik niet plaatsen. Toen nog niet in ieder geval.

Een kind begint namelijk zijn eigen identiteit te bepalen als ze zo ongeveer in groep 3 of 4 zitten. Met vriendjes voetballen op het pleintje bij school. Waar je eigenlijk helemaal niet mocht komen in de pauze, waardoord de kick natuurlijk veel groter was en wij zodoende iedere pauze onhandig tegen een bal probeerde te trappen. Allemaal op een kluitje, geen techniek maar ontzettend veel plezier. Er waren Ajacieden, Feyenoorders, Boeren en Fortunezen op het veldje. Je gaat een eigen identiteit ontwikkelen, en ik was Ajacied. Het is een gek fenomeen. Van een club houden, boos worden als ze verliezen, intens blij zijn als ze winnen. Het is een emotie die moeilijk te beschrijven is. En daar stond ik. 6 Lentes jong, te voetballen met mijn vriendjes, wetende dat ik Ajacied was en het me geen snars kon interesseren wat mensen daar van vonden. Ajax was namelijk de beste!

Jaren gingen voorbij. Ik werd ouder. Mijn maten ook. De maandagen op school gingen alleen maar over voetbal. "Heb je Ajax gezien? Wat waren ze goed. Feyenoord kan er niks van!" "Nee man, Feyenoord was veeeeel beter. Ajax is prut!" Een eindeloze discussie die natuurlijk nooit een einde zou vinden. Het was begin jaren 90, midden jaren 90 een mooie tijd om Ajacied te zijn. En ik ging natuurlijk met mijn vader en mijn opa kijken naar onze helden. Frank de Boer, Edwin van der Sar, Edgar Davids, Jari Litmanen en Marc Overmars om er maar een paar te noemen waren helden. Ze wonnen, en ik had een gevoel dat ik in het begin nog niet kon omschrijven, maar nu wel. Het was trots, en een gevoel van onoverwinnelijkheid wat heden ten dagen hetzelfde betekend als arrogantie.

Het werd 1995. Ik vergeet het nooit meer. Ajax had de finale van de Champions League bereikt. Iedereen op school had het erover, wat de spanning alleen maar vergrootte natuurlijk. Die avond zat ik te kijken met mijn Ajax shirtje aan, mijn petje op en de spanning door mijn hele lijf. We hadden geen kaartjes meer kunnen krijgen, vandaar onze VIP plaatsen op de bank. Het puntertje van Kluivert. De huiskamer ontplofte. Ik huilde van blijdschap en de dag erna op school voelde ik me een koning. Trots en onoverwinnelijkheid. Machtig, ons Ajax was de beste!

Nu, vele jaren later en vele nederlagen en teleurstellingen rijker kijk ik graag nog eens terug op die begintijd van mijn liefde voor voetbal en Ajax. Die liefde voor Ajax is er nog steeds. Ik hou van mijn club, door dik en dun. Ben seizoenskaarthouder en ga vrijwel iedere keer kijken. Toch mist er iets. De helden van weleer hebben niet hun vorm kunnen terugvinden in nieuwe sterren in onze ArenA. Rafael van der Vaart, Cristian Chivu, Wesley Sneijder en nu misschien Suárez achterwege gelaten. Nee, er mist iets. Vroeger keek ik naar Ajax, wetende dat de goalen zouden gaan vallen op een gegeven moment. Dat we de overwinning er wel uit zouden slepen, met mooi, attractief, dominant en aanvallend voetbal. Dat waren andere tijden. Dat was 1995. Dit is 2007. Het gevoel van onoverwinnelijkheid is al jaren zoek. Een wedstrijd van Ajax kijken is billenknijpen. Hopen dat die gaat vallen, niet meer wetende dat hij ook daadwerkelijk gaat vallen.

De Champions League winnaar van 1995 is de laatste jaren niet meer dan een spook geweest. Dat zachtzoemend door de ArenA spookt en in de hoofden van supporters gaat zitten. Hen het hoofd op hol brengt en weer laat verlangen naar die mooie tijd midden jaren '90. Ook hopende dat die tijden weer terug komen. Hopen én geloven. Ik, Ajacied sinds mijn geboorte, geloof niet meer in zulke tijden. Spoken bestaan namelijk niet.

Mooi gesproken pik

Wij zijn Ajax, Wij zijn de beste!

En dat schrijft hij dus precies niet .

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 11:20 schreef HeatWave het volgende:
En dat schrijft hij dus precies niet .

Was inderdaad niet bepaald mijn verhaalskern

Volgens mij bedoeld ie precies het tegenovergestelde

Ja precies, ze voetballen niet met passie en strijden niet om elke meter.

quote:

Op dinsdag 4 september 2007 11:18 schreef w00h00 het volgende:

Mooi gesproken pik

Wij zijn Ajax, Wij zijn de beste!