[Beta] huiswerk en vragen topic

dank, eerste deel ging nog goed, maar toen vanaf n*at - t*an = (x+2) * 2e2x - e2x wist ik het niet meer

Even een (waarschijnlijk stom) scheikundevraagje m.b.t. zuur-base-reacties.

Men voegt de volgende oplossingen bij elkaar: KCN-opl. + HCl-opl.
KCN-opl: K⁺ + CN^-
HCl-opl: H₃O⁺ + Cl^-

Nu zal het sterkste zuur reageren met de sterkste base:
CN^- + H₃O⁺ --> HCN + H₂O

Nu is gegeven dat CN^- in OVERMAAT aanwezig is (ten opzichte van H₃O⁺).
Dit betekent dus dat aan het einde van bovenstaande reactie aanwezig is:
CN^- (deze is in overmaat) en HCN (deze is gevormd)

Aangezien er geen H₃O⁺ meer aanwezig is zal een van de stoffen (of misschien wel beide?) verder reageren met water (H₂O).
Maar hoe kan ik nu bepalen welke reactie er plaatsvindt?
Volgens het antwoordenmodel gaat de volgende reactie verder:
HCN + H₂O <--> CN^- + H₃O⁺

Maar waarom niet deze reactie?
CN^- + H₂O <--> HCN + OH_-

Iemand enig idee?
Verder gegeven: de pK_Z van NH₄⁺ = 9,25

Ik zal wel dom zijn, maar ik kom er ff niet uit.

quote:

Op vrijdag 2 november 2007 19:15 schreef GlowMouse het volgende:
Waarschijnlijk moet je daarvoor in de redoxtabel kijken.

Nope. Helaas mogen we geen tabellen(boek) gebruiken, dus geen BINAS o.i.d.

Je hebt een bufferoplossing van HCN (errug giftig, net als zn chemische broertjes zwavelwaterstof en koolstofmonoxide) en CN^-, dus de reacties zijn met elkaar in evenwicht. Ze treden dus beiden tegelijkertijd op. Om de uiteindelijke pH te kunnen berekenen moet je dus de -log nemen van de evenwichtsvergelijking K_acid = [CN^-]*[H₃O⁺]/[HCN] en daar je pK_z en de concentraties [CN^-] en [HCN] in de breuk invoeren. Als de pKb in plaats van de pKz gegeven is kun je de laatste berekenen uit K_z*K_b = 10^-14.

[ Bericht 26% gewijzigd door harrypiel op 02-11-2007 21:33:53 ]

quote:

Op vrijdag 2 november 2007 21:23 schreef harrypiel het volgende:


Je hebt een bufferoplossing van HCN (errug giftig, net als zn chemische broertjes zwavelwaterstof en koolstofmonoxide) en CN^-, dus de reacties zijn met elkaar in evenwicht. Ze treden dus beiden tegelijkertijd op. Om de uiteindelijke pH te kunnen berekenen moet je dus de -log nemen van de evenwichtsvergelijking K_acid = [CN^-]*[H₃O⁺]/[HCN] en daar je pK_z en de concentraties [CN^-] en [HCN] in de breuk invoeren. Als de pKb in plaats van de pKz gegeven is kun je de laatste berekenen uit K_z*K_b = 10^-14.

Jep, ben er uit nu. Bedankt!

Nog een scheikundige vraag:

In een geroerde tankreactor vindt de volgende vloeistoffase reactie plaats:
A -> P
De reactie wordt isotherm uitgevoerd. Technoloog Karin wordt gevraagd de kinetiek van de reactie te bestuderen. Ze voert 4 experimenten uit bij verschillende verblijftijden en allen met een ingaande reactorstroom die 10 kmol/m3 aan A bevat en 1 kmol/m3 aan P. De experimenten worden stationair uitgevoerd. Dit geeft de volgende resultaten:
t(tau) in minuten ::::::: 1 ////////// 4 ////// 7 /////// 10
Xa (conversie van A) 0.09 / 0.28 / 0.41 / 0.5

Bepaal uit deze gegevens de orde van de reactie en de waarde van de kinetiekconstante.

[ Bericht 2% gewijzigd door KaterPils op 03-11-2007 13:52:22 ]

Ik kan je nu al zeggen dat dat een eerste orde reactie gaat worden: Dr is nl. maar 1 reactant betrokken in de reactie.

quote:

Op zaterdag 3 november 2007 13:39 schreef harrypiel het volgende:

Ik kan je nu al zeggen dat dat een eerste orde reactie gaat worden: Dr is nl. maar 1 reactant betrokken in de reactie.

Zover wa sik ook dus dan wordt de reactiekinetiekformule toch: R(a) = -k. C(a)^1?

Eerder iets in de vorm van C[t_x] = C[t₀] * B * e^-t*k

_{A/RT= k oftewel de Arrheniusfactor}

quote:

Op zaterdag 3 november 2007 14:26 schreef harrypiel het volgende:

Eerder iets in de vorm van C[t_x] = C[t₀] * B * e^-t*k

_{A/RT= k oftewel de Arrheniusfactor}

En met de gegeven conversie X(a) en de gegeven verblijftijd tau kan ik het dus invullen in de formule:
X(a) = (k*tau) / (1+ k*tau)
Of zeg ik nu wee riets verkeerds?

Wiskunde vraagje: als er een lijnenveld voor me is getekend en de differentiaalvergelijking dy/dt = 0,5t + y en een oplossingskromme gaat door het punt (0,3), hoe moet ik dan weten hoe ik de oplossingskromme moet tekenen ? Is dit te berekenen of moet ik gewoon m'n fantasie gebruiken door te kijken hoe de lijnelementen naar elkaar toe lopen ?

edit: Ik geloof dat ik differentiaalvergelijkingen sowieso niet echt lekker snap. In het boek staat het wel uitgelegd maar ik begrijp het toch niet echt goed. Kan iemand me dat eens uitleggen, liefst met voorbeelden want dat helpt vaak goed

[ Bericht 32% gewijzigd door MeScott op 03-11-2007 15:05:38 ]

Hoe precies moet het? Je hebt het lijnenveld, en je hebt de vergelijking hoe een punt van richting verandert (dy/dt). In het punt (0,3) kun je dus uitrekenen wat de richting van de kromme daar is. Dan volg je dat een stukje zeg maar, en dan in een nieuw punt reken je weer de richting uit. Het is niet supernauwkeurig, maar goed.

Je kunt het bijv. met dfield controleren.

Ja, dat snap ik wel, maar die lijnelementen zijn al gegeven, alleen ik snap niet goed hoe ik weet of ik van (0,3) naar (-1, 2) of (-1;1,5) moet bij het tekenen van de oplossingskromme. De richting uitrekenen in elk punt is het probleem niet zo (vooral omdat dat al voor me gedaan wordt ), maar meer hoe ik moet weten welke punten ik met elkaar moet verbinden..

quote:

Op zaterdag 3 november 2007 15:10 schreef MeScott het volgende:
Ja, dat snap ik wel, maar die lijnelementen zijn al gegeven, alleen ik snap niet goed hoe ik weet of ik van (0,3) naar (-1, 2) of (-1;1,5) moet bij het tekenen van de oplossingskromme. De richting uitrekenen in elk punt is het probleem niet zo (vooral omdat dat al voor me gedaan wordt ), maar meer hoe ik moet weten welke punten ik met elkaar moet verbinden..

Hoe kleiner je je stapjes maakt hoe nauwkeuriger het is natuurlijk. Maar je moet een beetje gevoel krijgen… Als je direct een lijn trekt van 10cm, dan heb je een wel heel grove benadering van de oplossingskromme, teken je telkens maar 0.5mm, dan blijf je bezig…

klein kort vraagje
opgave is Suppose π (L) = PF(L) – wL, where F is a differentiable function a P and w are constants. Find an expression for d π/dL

ik had (q) = PF(L) – wL
d π / DL = F’(L) – L omdat P en F constanten waren vielen die weg dacht ik. Klopt dit want andere mensen hadden

dπ/dL= p * dF/dL – w * dW/dL

* borisz heeft het boek basisboek wiskunde uit de bieb gehaald

quote:

Op zaterdag 3 november 2007 15:10 schreef MeScott het volgende:
Ja, dat snap ik wel, maar die lijnelementen zijn al gegeven, alleen ik snap niet goed hoe ik weet of ik van (0,3) naar (-1, 2) of (-1;1,5) moet bij het tekenen van de oplossingskromme. De richting uitrekenen in elk punt is het probleem niet zo (vooral omdat dat al voor me gedaan wordt ), maar meer hoe ik moet weten welke punten ik met elkaar moet verbinden..

Dus je wilt van t-coord. 0 naar t-coord. -1, weet je dat zeker? Sowieso blijft het tekenen van een oplossingskromme enkel met behulp van richtingsvectoren een erg grove aangelegenheid hoor, vergelijkbaar met hokjes ruitjespapier tellen om een oppervlakte te bepalen . Beide methoden geven je natuurlijk wel een heel concrete en tastbare manier om te zien wat je aan het doen bent.

Wat begrijp je niet aan de differentiaalvergelijking? De vergelijking dy/dt = 0,5t + y geeft in het punt (0,3) de waarde dy/dt = 3. Dus als je een raaklijn aan de oplossingskromme in dat punt zou tekenen, zou deze lijn een richtingscoëffcient van 3 hebben, en dit wordt in een lijnenveld aanschouwbaar gemaakt door een klein lijntje te tekenen die door het punt (0,3) gaat en r.c. 3 heeft. Door dit in meer punten te doen, krijg je een gevoel voor het gedrag van de oplossingen.

Als je een eiwit denatureerd veranderd de tertiaire structuur. Bij het koken van serumeiwit verbreken de S-S bruggen en is de tertiaire structuur permanent verneukt. Waarom is het eiwit dan wit geworden?

Pinocytose is aspecifiek, maar is fagocytose wel specifiek dan? En receptor-mediated endocytose dan?

Ik nog meer hulp nodig, ik kom er echt niet uit.

Gedurende een dialyse worden de volgende concentraties en volumestromen gemeten:
Volumestroom (ml/min) Inkomend bloed: 200.0 / uitgaand bloed 195.0
Concentraties ureum (mg/ml) inkomend bloed: 1.90 / uitgaand bloed 1.75

a. Bereken de snelheden waarmee water (in ml/min) en ureum (in mg/min) uit het bloed verwijderd worden.

b. Stel dat de ingaande dialysevloeistof volumestroom 1500 ml/min bedraagt, wat is dan de concentraties ureum in de uitgaande dialysevloeistofstroom?

c. Stel we willen de concentratie ureum in een patient reduceren van 2.7 mg/ml naar 1.1 mg/ml. Hoelang moet de patient aan het dialyse apparaat gekoppeld worden als we aannemen dat:
- het totale bloedvolume 5L begraagt
- de gemiddelde snelheid van ureum verwijdering gelijk is aan de in onderdeel a. berekende waarde

En een laatste vraag:
Geef voor onderstaande reactie een relatie die de verhouding van de reactiesnelheden voor de deelnemende componenten beschrijft:
2 NO2 + 0.5 O2 --> N2O5

blalala
Maak van de volgende onderdelen een verslag:
-blalala...
-uitslagen
-doorsneden

iemand enig idee wat ik kan vertellen/voorbeelden geven over uitslagen en doorsneden? alvast bedankt (gaat over meetkunde enzo)

quote:

Op zondag 4 november 2007 17:13 schreef Index het volgende:
blalala
Maak van de volgende onderdelen een verslag:
-blalala...
-uitslagen
-doorsneden

iemand enig idee wat ik kan vertellen/voorbeelden geven over uitslagen en doorsneden? alvast bedankt (gaat over meetkunde enzo)

haha domme boer

Zou iemand willen uitleggen hoe men Jordan vorm van een matrix vindt?
wat ik dus weet is het volgende:
Neem een matrix A. (neem aan dat niet alle eigenwaarden zijn verschillend)
ZOek de karakteristieke polynoom p(x).
Vind de bijbehorende eigenwaarden.
de dimensie van ker(A-L1*I)zegt: er zijn minstens dim(ker A-L1*I) blokjes van afmeting minstens 1.
de rang van (A-L1*I)² zegt: er zijn minstens rang(A-L1*I)-rang(A-L1*I)² blokjes van afmeting minstens 2.
de rang van (A-L1*I)^3 zegt: er zijn minstens rang(A-L1*I)^2-rang(A-L1*I)^3 blokjes van afmeting minstens 3.
enzovoort (tot dat er en nul matrix uitkomt bij (A-L1*I)^k..
dit doe je bij iedere eigenwaarde L_i.
wanneer weet je dat je een gegeneraliseerde eigenwaarde moet vinden en wanneer niet?
Is dit trouwens goed? op internet staat dit vaag uitgelegd.

alvast bedankt