Gereedschap restaureren

Ik heb ondertussen aardig wat oud gereedschap liggen / gekocht. Tijdens het kopen let je er op dat het niet mishandelt is. Het moet nog recht zijn, niet gescheurd zijn, beitels nog voldoende leng om ze te kunnen slijpen, enz.

Maar zoals je waarschijnlijk wel kunt begrijpen zal er wat aan gedaan moeten worden om het weer goed te kunnen gebruiken. Een schaaf zul je op zijn minst moeten slijpen. Maar er is meer te dooen!

Tegenwoordig wordt alles gepoedercoat of met lak gespoten. Vroeger deed men dit anders. De minst duurzame maar makkelijke manier was inwrijven van het ijzer met olie en daarna de olie in branden in een vlam. Het ijzer wordt blauw van kleur en roest de komende paar jaar niet. Dit gereedschap is ondertussen weggeroest en zul je vrijwel niet tegen komen.

De andere manier was om het te emaileren ookwel japanselak of japanning genoemt. Dit kan in allerlij kleuren gedaan worden het meeste is echter zwart of donkerblauw.

Dit zijn b.v. 2 modellen spookschaaf no 51.


Aan de voorkant van deze no 8 rijschaaf kun je de beschadigingen in de emaillelaag beter zien.

Eerst moet alle roest van het gereedschap af als dat aanwezig is. Dit gaat we er niet afslijpen of schuren daarmee halen we ook weel metaal weg dat wel goed is en hebben we een minder goede ondergrond voor de afwerking (te glad) en moeten we waarschijnlijk patent nummers, merknamen enz mee wegslijpen waardoor we als we het gereedschap zelf niet meer gebruiken niet meer kunnen verkopen.

We gaan dus elektrolytisch ontroesten. Niet alleen halen we alleen de roest weg maar een deel van de roest wordt terug in ijzer omgevormd!

Me nemen een grote plastic bak (ik heb een goedkope prullenbak genomen). In deze bak moneteren we een paar staven ijzer aan de zijkanten (ik heb beton ijzer genomen). De bak vullen we met water waarin we schoonmaak soda oplossen.

Als voeding nemen we een acculader. De pluspool van de lader sluiten we aan op de staven ijzer. De min pool zetten we op het gereedschap en dat hangen we in de bak. We gieten we soda bij zodat er een stroom gaat lopen van een paar ampere.







Het soda water gaat een beetje borrelen. Dit komt omdat er zuurstof en waterstof ontstaat bij de polen. Goed ventileren is dus aan te raden of doe het buiten zoals ik. Op het sodawater komt een laag roest te drijven deze kun je afscheppen om de bak schoon te houden.

[ Bericht 0% gewijzigd door tnimble op 07-08-2007 14:40:11 ]

Na het ontroesten willen we niet opnieuw roest krijgen. Niet alleen omdat een roestig stuk gereedshap er niet uit ziet maar voornamelijk omdat roest het gereedshcap vervormt (roest is dikker dan ijzer) en vlekken afgeeft aan je handen en waar je aan werkt.

We gaan verf maken. Ik gebruik hiervoor een recept uit het boek "Handbook on Japanning. For Ironware, Tinware, Wood, Etc. With Sections on Tinplating and Galvanizing" 2de editie geschreven door William N. Brown 1913.

Ik heb alle ingrediėnten omgerekend en het recept enigzins aangepast:
- 19.96 gram asphaltum
- 50 milliliter gekookte lijnzaadolie
- 4 ml loodcarbonaat
- 2 ml zinksulfaat
- 400 milligram pigment ivoor of lampzwart
- 5 gram schellak
- terpetijn zoveel als nodig is ca 100 a 200 milliliter

Als eerste gekookte lijn olie.Daar is nogal at verwarring over wat het si en hoe je het maakt. Tegenwoordig wordt gekooktelijnolie niet meer gekookt dit kost te veel geld en is gevaarlijk. De lijnolie wordt licht verwarmt en er wordt een organisch toeslag middel toegevoegt om de olie drogende eigenschappen te geven. Vroeger werdt lijn olie wel gekookt en wel op 2 manieren.

De meest sneldrogende olie wordt verkregen door de olie in een glazen kolf ca 2 tot 6 maanden in het zonlicht te zetten en deze periodiek te roeren. De kolf wordt niet geheel afgesloten zodat er zuurstof bij kan om de olie te laten oxideren. Na de aantal maanden in de zon te zetten wordt de olie stroopdik en donker rood bruin van kleur.

De andere manier is om de olie in een stalen ketel op een vuur te koken. Het koken duurt enkele uren tot dagen. De rook die van de kokende olie opstijgt is licht ontvlambaar en bevat afhankelijk van de temperatuur blauwzuurgas.

Voor dit recept is het echt koken van de olie geschikter dan de zongekookte olie. De huidige 'gekookte' olie is onbruikbaar. Hier mijn kook instalatie:



Links een elektrische kookplaat waarvan de intere temperatuur beveiliging verwijderd is. Door het elektrisch te verwarmen heb je het risico met licht ontvlambare rookgassen en open vuur niet. Op de kookplaat een ijzeren ketel (ik kook maar kleine hoeveelheden dus een pannetje of een beker is voldoende)

In de ijzeren beker hangt een thermokoppel. Rechts staat een PID temperatuur regelaar (zelf in elkaar gesleuteld) die de kookplaat in en uit schakelt om de temperatuur in de beker constant te houden.

Op de foto staat het even binnen aan met wat water in de beker ter illustratie en controlle dat alles goed werkt. Daarna gaat de instalatie naar buiten wordt de beker goed gedroogt en gevult met rauwe lijnzaadolie. De temperatuur stel ik in op 300 graden. In het begin rookt dit enorm maar na een paar minuten stijgt er alleen damp uit de olie op. Het komen duurt voor deze toepassing ongeveer 4 a 5 uur. Je hebt nu een zeer sterk ruikende amber kleurige olie die half stropigerig is.

Het mengen van de verf:

Van links naar rechts: kookplaat met magneetroerder (voor dit gebruik ik alleen de verwarming), 19.96 gram asphaltum, gekookte lijnzaadolie, rauwe lijnzaadolie.



De asphaltum moet gesmolten worden en heet gemengt worden. Asphaltum smelt iets boven de 200 graden.. Al smeltende roer ik het om het een glazen roerstaafje.



De gekookte lijnzaadolie kan nu beetje bij beetje roerende worden toegevoegd. Voor het afmeten en langzaam toevoegen gebruik ik een pipet. Ook de loodcabonaat en zinksulfaat worden nu toegevoegt. Dit moet heel erg voorzichtig gebeuren anders gaat het spetten.

Dit moet nu 3 uur koken. Na deze 3 uur voeg ik het pigment toe en de shellak. Nu moet het nog 2 uur koken.



Hierna kan het afkoelen en als het nog warm is wordt de terpentijn toegevoegd. Terpetijn is geen terpetine! Terpetijn is geest van hout, terpetine is een minerale olie (aardolie) destillaat en heeft hele andere eigenschappen. Terpetijn (geest van hout) wordt van de hars van naaldbomen gemaakt.



Na volledig afkoelen en goed blijven roeren kan het overgeschonken worden in een potje voor gebruik.

De oude email kan nu verwijderd worden. Dit kan gewoon met verf afbeit. Breng het dik op en wacht even. In tegenstelling tot gewone verf komen er geen blazen die je kunt afsteken. De bovenkant van de email laag begint te smelten en kun je er af wrijven. Je houdt een soort zwarte kauwgom achtige bollen over. Soms is het handig om het gereedschap in de pot te stoppen en te roeen.



Met alcohol (96%) het gereedschap ontvetten en klaar om te schilderen.



Hoe dunner je de laag opbrengt hoe beter het resultaat zal zijn. De verf smeert heel erg goed en dekt enorm je kun met je penseel een beetjje verf uit het potje opnemen. Dit kun je over een heleboel vierkante centimeter verdelen tot een hele dunne laag.

De verf moet nu drogen en kan dan in de oven gebakken worden tot email. Het penseel kun je reinigen in wat terpetijn.

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2007 14:19 schreef Stynus_ het volgende:

[..]

Dat is waterstof en zuurstof en dat is een explosief gasmengsel dus idd best buiten doen op een plaats waar het wat waait.

Verder zitten er wel een deel nuttige tips bij .

Inderdaad meteen even aangepast (krabt op zijn hoofd en vraagt zich af hoe je ongemerkt ipv water astk kunt typen ) Nog een waarschuwing. Sommigen vinden het te lastig om soda te gaan halen en gebruiken keukenzout. Dit werkt ook goed maar ipv zuurstof en waterstof wat zeer explosief is krijg je chloor en natriumhydroxide wat een leuke gifgas wolk vormt.

Het voordeel van soda is dat als je het niet meer nodig hebt voor lange tijd of het te vuil geworden is je het verdunt aan je planten kunt geven. Het mengsel van soda en ijzeroxide is superpokon

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2007 14:27 schreef Orval het volgende:
Is natuurlijk allemaal fantastisch, dat je weet hoe het moet, en het ook daadwerkelijk doet, maar........hoe lang ben je daar nou mee bezig?

Het maken van de verf is voornamelijk wachten en ben ik zondag mee begonnen. Het maken van de ontroestbak was ongeveer 2 uurtjes werk om beugeltjes te maken om de staven mee vast te houden, paar gaten boren enz. Het ont roesten zelf is weer een paar uutjes wachten. Het afbeiten van de oude emaill is wat meer werk. Steeds insmeren en boenen, spoelen enz. Daar ben ik gister een halve dag mee bezig geweest met 4 schaven. Gisteravond en vanmorgen heb ik ze geschilderd en staan nu net in de oven. Het arbeits intensiev werk komt nu nog, het vlakken en slijpen.

quote:

ik snap dat je het doet, omdat je het leuk vind, maar daar moeten toch heel wat uren in gaan zitten.

_{kun je niet beter gewoon een uurtje overwerken en dan wat nieuws kopen}

Ik vind het zeker leuk werk. Maar wat het ook is dat het oude gereedschap veel beter is dan dat je in de winkel kunt kopen. Nu ligt de nadruk op snelhid en niet op kwaliteit. Er zijn een aantal producenten (b.v. Lie Nielsen, Veritas en Clifton) die oude modellen in her productie hebben en daar eigen verbeteringen / aanpassingen aan maken. Schrik alleen niet van de prijzen. Maar dat moet je ook niet doen van de prijzen van oud 3de hands gereedschap. Daar betaal zo ook zo 200 euro voor.

Laatst nog een stanley no 1 bankschaaf in mijn handen mogen houden. Verkoopprijs rond de 1500 euro. Wat dat betreft kun je dan beter een nieuwe Lie Nielsen a 400 euro kopen.

De eerste lading is uit de oven en is geweldig. Ik heb geprobeerd er in te krassen maar dat lukt niet keihard. Er moeten nog wel een aantal laagjes overheen om het helemaal glad en hoogglans te maken maar ondanks dat het nog stippelig is. (Gietijzer wordt in zand gegoten het zand laat kleine afdrukjes achter die meteen voor de ruwheid zorgen voor de hechting van de emaill)



Alles is nu met staalwol geschuurd, met alcohol schoon gemaakt en weer geschilderd. Vannacht gaat het de oven weer terug in.

Het stookprogramma is 1 uur op 110 graden, 30 minuten op 160 graden 1 uur op 230 graden. De lagere temperaturen doen de verf smelten (niet oplossen zoals de terpetijn doet) zodat het vlak vloeit, de hoge temperatuur polymeriseerd de olie en bakt het vast.

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2007 21:18 schreef Gurb het volgende:
jemig man, wat een werk!

Ik zou het toch anders doen, gewoon ff schuurpapiertje erover, keertje blazen, en dan een spuitbusje zwart eroverheen.

Oh maar dat doe ik ook hoor, bij sommige stkken gereedschap.

quote:

Maar ik denk dat dat het verschil is tussen een (amateur) timmerman en een zeer bedreven meubelmaker

Het grote verschil zit in in het behouden van de waarde dat het antieke gereedschap en de duurzaamheid. Dus gereedschap dat je 1 maal per jaar gberuikt voldoet een spuitbuisje wel (al kun je dan mischien beter dat gereedschap verkopen en iets waar je meer aan hebt aanschaffen). De duurzaamheid kun je wel zien aan die hele grote no 8 rijschaaf.



Die is 87 jaar oud, intensief gebruikt en op die plaats heeft de timmerman / meubelmaker continue zijn hand op het metaal gehad waarbij je die continue aan het bewegen en naar beneden aan het drukken bent. Met spuitbus verf had dat al na een paar jaar er zo (of kaler) uitgezien.

Ik heb een 12volt 6A lader gebruikt. De stroom is afhankelijk van de hoeveelheid soda (geeft de geleidbaarheid aan het water) en het oppervlak van het stuk gereedschap. In kwam tussen de 2 en 5 ampere uit en dat werkte prima.

Nu alles in de oven staat (4de laagje ondertussen) alvast even wat over het slijpen.

Niet alleen oud / gebruikt gereedschap zoals beitels, schaven, gutsen, schrapers enz moet geslepen worden ook nieuw gereedschap moet geslepen worden. Nieuw (en mishandeld) gereedschap vereist het meeste werk! Er zijn vrijwel geen merken die geslepen gereedschap verkopen! De uitzonderingen hier op (die mij bekend zijn) zijn de gereedschappen van Lie Nielsen, Veritax, Crown en Bahco*. De laatste heeft een sterretje omdat het niet zo heel erg goed geslepen is.

Maar er zit toch een snijvlak aan alles wat je in de winkel ziet liggen? Jawel maar.... In het engels is dit beter uit teleggen omdat zij veel meer wworden kennen Je hebt grinding, sharpening en honing. Laten we dit in het Nederlands maar slijpen/geslepen, scherpen/gescherpt (geschorpen vind ik persoonlijk leuker ) en wetten/gewet noemen.

Slijpen doe je met een slijpschijf of slijpsteen. Met een snel rond draaiende schijf of steen verwijder je met grote snelheid grote hoeveelheden staal om het in een bepaalde vorm te krijgen. Dit gaat gepaard met een regen van gloeiende metaal deeltjes (lijkt op het bekende kinder vuurwerk, de sterretjes). Ook kun je dit water gekoeld doen er zijn dan minder 'sterretjes' en je loopt minder kans dat het staal verbrand. Per minuut worden vele millimeters staal verwijdert.

Scherpen doe je op een lagere snelheid met een keramische-, diamant-, olie- of watersteen. Deze stenen zijn veel fijner en halen maar minimale hoeveelheden staal weg. In plaats van sterretjes komt er fijn metaal poeder af. Dit metaal poeder is zo fijn dan de steen volloopt en niets meer doet. Omdat te voorkomen word er bij een keramischesteen de steen af en toe geschuurd. Bji een diamant- en watersteen wordt water gebruikt en bij oliestenen zoals de naam doet vermoeden wordt olie gebruikt. Het metaal poeder drijft op het water of de olie waardoor de steen blijft werken. Per minuut worden enkele tienden van millimeters verwijderd.

Bij wetten wordt gebruikt gemaakt van hele fijne keramische-, waterstenen of leer gebruikt in vombinatie met poeders. Per minuut worden er enkele micrometers staal verwijderd.

In de winkels ligt geslepen gereedschap. Of iets scherp is of niet kun je niet met het blote oog zien. alleen als het heel erg onscherp is kun je dat zien. Scherp zijn is het in een punt samen komen van twee vlakken. Vlakken kunnen alleen in een punt samen komen als deze vlakken echt vlak zijn (gepolijst) en geen overgang hebben (stomp uiteinde). Scherpheid speelt zich af op microscopisch vlak.

Om even te beperken tot een vlakke beitel. Deze kan alleen scherp zijn als deze vlak is. Dit kun je herkennen aan dat zowel de boven- als onderkant aan het uiteinde recht loopt, spiegelt en geen krassen heeft. Als je een beteil in de winkelziet liggen zul je zien dat deze:
- niet spiegelt
- de bovenkant loopt hol
- bven en onderkant hebben een heleboel krassen naast elkaar in de richting van de lengte van de beitel

Daarnaast zul je als je met je vinger over de betiel gaat een klein rafelig randje een braam voelen.

Vergoot ziet een beitel er ongeveer zo uit als je tegen de voorkant aan kijkt.


Hoe goed je je best ook doet om hem scherp te krijgen zal je dit niet goed lukken omdat de krassen van het slijpen er voor zorgen dat alleen kleine delen scherp zijn en de rest stomp blijft. Deze krassen moeten eerst verwijderd worden hiervoor vlak je eerst de onderkant van de beitel. Nadat dat gedaan is kun je hem par scherpen.

Het vlakken van een beteil kan machinaal maar gaat met de hand beter. Machinaal gebruik je hier een hele fijne steen voor (met een laag toerental en een watergekoelde diamant- of watersteen). Je houd onderkant van de beitel vlak tegen de zijkant van de steen net zolang als dat het oppervlak overal even dof geworden is en alle krassen weg zijn. Hierna ga je naar een fijnere steen en doe je dit nogmaals totdat het egaal licht spiegelt.

Met de hand haal je de beteil vlak over een steeds fijnere steen totdat deze egaal licht spiegelt.

Nu kun je de beitel gaan scherpen. Hiervoor moet aan de bovenkant de holling van het slijpen en de krassen er uitgehaald worden en een juiste hoek gemaakt worden en aan de onderkant een egale braam komen.

Dit kan machinaal tegen de zijkant van een fijne steen of met de hand op een vlakke steen. Alles moet tot aan de stippellijn weggehaald worden.



Voor elke soort beitel, het werk wat je er mee doet en het hout waar i je werkt zijn iets andere hoeken nodig. Een veelvoorkomende hoek is 30 graden. Echter omdat slijpen erg veel tijd in beslag neemt en het een beter resultaat geeft zet je er niet 1 hoek van 30 graden aan. Je zet er een primaire en secundaire hoek aan. b.v. een primaire hoek van 25 graden en een secundaire van 5 graden, samen maakt dit 30 graden.



Om deze hoeken aan te houden kun je het best gebruik maken van slimme hulpmiddelen waar je je beitel in kunt klemmen. alleen een zeer ervaren persoon zal het lukken om een beteil enkele minuten lang al bewegend in exact de zelfde hoek vast te houden zonder deze af en toe naar voren of achteren te laten zakken.

De primaire hoek scherp je eerst aan de beitel. Je begin met een grove steen (b.v. een korrel 1000 watersteen) Als je een consistante scherping hebt ga je verder op een fijnere steen (b.v. een korrel 4000 watersteen). Aan de onderkant moet een niet rafelige braam ontstaan over de hele lengte. olang deze rafelig is haal je deze er weer af door opnieuw heel kort te vlakken. Zodra de braam niet rafelig is en over de hele breedte van de beitel loopt ben je klaar.

Nu kan de beitel aan bijde kanten worden gewet. Hiervoor gebruikt je een wetsteen en poeder (b.v. een korrel 8000 watersteen en een nagurasteen om een poeder laagje te maken op de watersteen. Wetten doe je altijd in een richting. Je legt de beitel vol op de steen en trekt deze naar achteren, tilt hem op en legt hem weer vol op de steen. De braam is nu weg en je hebt 2 spiegelende vlakken.

Voor steekbeitels om grof gaten uit te hakken ben je nu klaar. Anders wet je nogmaals maar dan met een stuk leer en polijstpasta. Je kunt nu de beitel ook gebruiken voor je eyeliner en mascara op te doen of jezelf te scheren.

Morgen ga ik de beitels van de schaven slijpen (als nodig), scherpen en wetten.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 23:38 schreef Archont het volgende:
Ik moet bekennen dat we dat wetten in onze atelier niet doen, toch niet met poeder. Ga wel tot een steen met korrel 8000, maar dan met water. Bijtels en schaafmessen komen daar wel scherp genoeg uit maar kan me voorstellen dat ze langer goed blijven als ze zo speciaal gewet worden.

Als het een keramische steen is vormt deze zelf een poeltje, bij een watersteen (je hebt het over korrel 8000 dus zal her er zo een zijn) moet er weinig water op liggen en moet je een nagura eerst over de steen halen. Anders gaat je steen heel snel naar de filistijnen. Bij een aantal van de waterstenen wordt deze meegelevert bij andere moet je deze aprt kopen. Kost een paar euro, een fractie van de prijs van de wetsteen.

quote:

Tof om deze info eens te lezen te krijgen.
btw, heb je geen truukje om een schraapstaal van een goede braam te voorzien??

Ja die heb ik wel. Ik zal mijn schraapstaal morgen ook eens opnieuw slijpen en aanzetten. Wat lastig om zonder fotos te laten zien.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 23:52 schreef Archont het volgende:

[..]

is idd watersteen, een uit Japan (besteld via katalogus van Dick gmbh.) Zat geen poeder bij, zal ik dan toch eens naar informeren. Maar nu is het toch vakantie school begint pas eind september

Het poeder voor de meeste systemen zit in een wasklont of in een gepoerst steentje. voor een watersteen b.v. deze

Mijn methode voor het aanzetten van een schraapstaal. Als ik er geen foto's bij maakt heb je in ongeveer 2 minuten van een willekeurig stuk staal een schraapstaal gemaakt.

Ik werk altijd op een glasplaat voor al het slijpwerk die op een vlakke tafel ligt. De glasplaat maakt de tafel super vlak en beschermd de tafel.

Klem een goede vijl op de glasplaat. Druk het schraapstaal tegen de vijl aan en trek deze naar je toe. Beweeg hem vrij van de vijl terug naar de start positie. Als je een vijl in beide richtingen gebruikt wordt deze bot en loopt deze veel sneller vol. Draai het schraapstaal periodiek om zodat je de 2 lange zijden doet in 2 richtingen (totaal 4 posities).



Hierna vlak ik de voor en achterkant van het schraapstaal. Ik leg hem een cm of 2 op een watersteen korrel 1000. Op het schraapstaal leg ik een vlak stukje hout om overal gelijkmatig te drukken. Druk heel licht op het houtje terwijl je de schraapstaal over de steen haalt in de richting vn de pijlen. Doe sit voor beide kanten zowel de voor als achterkant.



Leg een diamantsteen (dit is een combinatie van een watersteen korrel 600 en een diamant steen korrel 800. De diamant kant ligt hier naar onderen) op de glasplaat en haal hier beide lange kanten enkele malen langs.

Je hebt nu volledig haakse kanten aan het schraapstaal met hele kleine braampjes gelijkmatig over de volle lengtes.



Het schraapstaal spoel is even af met water en droog deze met een doek. Beide kanten smeer ik nu in met een lichte olie. (Dit is heel belangrijk). Het schraapstaal klem ik nu in. Met een glad rond stuk staal maak ik een paar krachtige halen onder een hoek zo vouw ik de braam om.



Na de olie met een doekje af geveegd te hebben he ik nu 4 scherpe bramen lopen. Deze bramen zijn duidelijk voelbaar en vormen een soort krul vormige haken.

Door nu het schraapstaal onder een lichte hoek en hem iets hol vast te houden kunnen we nu hout verwijderen.

Vandaag weinig zin om de andere beitels te slijpen. Ik was meer in een chemie bui .



Niet alle delen van de schaven zijn geėmailleerd maar zijn vernikkeld. Ook dat wordt na lange periode niet meer mooi of gaat bladeren net zoals chroom dat gaat doen. Ik heb een glazen tank gecult met water en daarin nikkel zouten opgelost en aangevult met een glans- en niveleringsmiddel.

Helemaal links zie je de lab voeding die voor een juiste spanning / stroom voor het elektrolyse process zorgt. Daarnaast de glazenbak met de opgeloste nikkelzouten. Tegen de wanden hangen platen nikkel die verbonden zijn met de plus pool van de voeding. In de bak hangt het te vernikkelen object aan de min pool. Het voorwerp heb ik met een wasknijper opgehangen aan een glazen pipet.

Onder de glazenbak staat de eerder getoonde verwarmer. Deze maakt de vloeistof warm. In de glazen bak ligt op de bodem een roer vlo. Deze wordt magnetisch rond gedraaid.

Rechts van de bak staat een flesje water, een RVS spatel een tankje met ontvettingsmiddel en daarnaast een tank met neutraliseer middel voor de ontvetter. Voor de twee tanks staat een petrischaal met schuurmiddel.

Het vernikkel process gaat zeer goed. Het ontvetten is was lastig door de was van de polijstpasta dus even goed oplteeten en testen hoe water er op blijft liggen.

De houder van de beitel is opnieuw vernikkelt. De schroefjes moet ik nog polijsten. De beitel is grof gepolijst in de richting van de originele borsteling.

Before:


After:

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2007 23:12 schreef kingofcool het volgende:
Hoop werk.......maar het resultaat mag er zijn.

Ziet er zeer netjes uit.

Waar haal je al die chemie kennis vandaan???

Natuurlijk de natuur en scheikunde lessen op shcool waardoor je een beetje een idee hebt van sommige stoffen en het nodige weet over de processen als koken en elektrolyse. Verder veel heel veel lezen en zoeken en alle recepten die je tegen komt bewaren voor als je die een keer nodig hebt. Vooral op amirikaanse sites en ook wel britse sites is veel te vinden. De informati en de chemicalien is in Nederland slecht aan te komen. Maar met wat speurwerk ook te vinden op de informatie na dan. Wat ook opvalt op Nederlandse sites is dat als er om b.v. vernikkelen gevraagt wordt en vrij snel iemand reageert die zegt dat hij dat voor zijn beroep doet en het thuis absoluut onmogelijk uit te voeren en en zeer gevaarlijk is.Anderen zeggen weer dat het kan als je maar de juiste spullen hebt maar willen niet zeggen welke dat zijn. Bij verf recepten enzo geldt eigenlijk het zelfde. Dat is in het bitenland (vooral America) dus heel anders en kun je de informatie en de spullen spreekwoordelijk bijna op elke hoek van de straat krijgen.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2007 19:34 schreef densmee het volgende:
beste tnimble ik ben benieuwd hoe je houtdraai beitels slijpt dus gutsen enz.

Ja eh, ...eigenlijk ehh niet of beter gezegt liefst niet en als het dan toch moet ehh met veel moeite en weinig resultaat

Draaibeitels, skews en afsteekbeitels, parting tools en scrapers, schrapers gaat gewoon goed. Maarja dat is in feite gelijk aan een normale steekbeitel zoals we die allemaal wel een gezien hebben / kennen.

De afruwguts, roughing gouge en profielgut, profiling gouge en spindelguts, spindel gouge is een ander verhaal. Deze lopen rond. Bij het slijpen moet je dus niet alleen de betel onder de zelfde snijhoek houden maar ook over de volle ronding. Nauw daar heb ik grote moeite mee .

Maar je hebt ook nog een vingernagel of Ierse slijping en ook een Ellsworth slijping. Daarbij verloopt de snijhoek naar buiten toe. Dat lukt me echt voor geen meter. Je kan het me 10 keer voordoen, me handen er bij vast pakken maar het gaat niet goed.



Dezelfde guts. Links geslepen met de Ierse slijping, rechts normaal geslepen.

Tot nu toe is het me redelijk gelukt om ver bij die beitels weg te blijven maar ik moet er vroeger of later aan geloven ze toch echt nodig te hebben. Een draaibeitel kun je niet voor alles gebruiken. Zodra die tij komt staat er bij mij dus een Tormek 2006 of een JET JSSG-10.



Hier zie een Tormek trots samen met David Marks op de foto.

Deze sherp slijper machines slijper met een hele fijne steen en een leren wet schijf je gereedschap scherp. voor elk type beitel of guts en de verschillende slijpingen bestaan geleiders die je kunt instellen zodat je het juiste profiel aan slijpt.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2007 20:28 schreef TheThirdMark het volgende:
Sjemig wat een apparaat. Wat kost dat
?

De Tormek kost rond de 400 a 450 euro, de JET kost rond de 350 a 400 euro. Per soort beitel komt daar een hulpstuk bij deze kosten rond de 15 a 20 euro met enkele wat duurder ron de 50 euro. De hulpstukken van bijde merken zijn onderling uitwisselbaar.

Maar de prijzen zijn best wel hoog. Te hoog als je alleen rechte bijtels slijpt. Die kun je perfect op de hand doen, kost ongeveer de helft en gaat vaak nog sneller ook!

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2007 20:30 schreef sybsyb het volgende:
tnimble
hoe groot wordt die nieuwe schuur ook alweer
10m2 lijkt me nu al te klein .

het is 11,8m2. Maar eh heb er ook nog een bijkeuken bij, gaat het naar de 20m2 toe. Slim en effectief indelen dus

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2007 20:49 schreef Archont het volgende:
Je kan natuurlijk ook je slijpstenen zelf een ronding geven. Is toch wat bij ons op de atelier gebeurd. Wss is dit helemaal niet de goede methode, maar het lukt. hebben een tweetal tormeks staan, een met een nog vlakke schijf, en dan een schijf met uithollingen.

:y Ik heb hier ook een paar wat goedkopere stenen liggen die hol en bol gemaakt zijn. Maar toch blijft het aanrommelen. vooral voor de slijpingen als een vingernagel slijp vorm.

de tormek en jet werken met een watersteen dus als je weel gutsen slijpt zal de steen snel sporen van de rondingen van de guts vertoenen. Het is dan handig om een 2de steen of een 2de machine er naast te hebben voor het rechte werk om niet snel door te steen te slijten door het afvalkken van de steen. Doe je voornamelijk of alleen gutsen op de tormek is dat geen issue.

Voor de leren wet schijf op de machine is ook een geprofileerde te koop zodat je 2 wet schijfen naast elkaar en tegelijk op de machine hebt. De geprofileerde is vooral handig voor V vormige gutsen.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2007 20:51 schreef densmee het volgende:

[..]

dan laat ik het wel doen
want ik heb een 30 tal nooitgedacht beitels gutsen und so weiter gekregen
en die zijn behandeld met een haakse slijper

Als je ze vaak gebruikt wordt dat ook erg duur en je bent ze steeds kwijt. Nooitgedacht zijn ook van werktuigstaal dat een lagere standtijd heeft = vaker slijpen. Wel hele goede beitels en gutsel. Zijn ook veel scherper te krijgen dan een HSS beitel of guts!

@JurriaanK de Robert Sorbi of Wolferine systeem. Werkt ook goed maar niet optimaal scherp door het hoge toerental (1400) en relatief grove stenen die meestal ook niet gevlakt zijn. Ook loop je snel het risco dat de punt verbrand. De Tormek en Jet hebben dat niet omdat ze maar 90 toeren lopen en met zeer fijne (ca korrel 1200 tot 1400) werken met de ene kant en gelijk korrel 8000 voor de andere kant. Zit ook maar een klein prijs verschil tussen ovg. Een goede slijper met stabiele as, nette gebalanseerde en gevlakte stenen en de steunen en het hulpstuk voor op de steun om de vingernagel slijping te doen kosten bij elkaar vrijwel hetzelfde. Beide methoden zijn ovg uitstekend. Al moet je het polijsten nog met de hand doen. Doet alleen toch niet iedereen maar maakt wel het verschil of je beitel na 10 minuten bot begint te worden of na 15 minuten pas.


Vijlen zijn te slijpen. Je moet eerst de vijl ontharden. Daarna idd zoals Archont zegt met een driehoekig beiteltje alle puntjes weer goed slaan. Je kunt dan de vijl weer harden en daarna wetten. Ik denk alleen dat niemand dit zal doen en de vijl gewoon wegdoen of omcatten tot beitel.

Vandaag voornamelijk bezig geweest met het vlakken van een schaafbeitel.

Het is een beitel van een wat oudere Stanley no 5 schaaf.



Wat is hier mis mee? Ten eerst is dit geen eens bot te noemen. De hele beitel loopt rond. Je kunt hem zo recht op je vinger zetten en er dan een fline klap op geven zonder ook maar er iets aan over te houden. Als je het plaatje aanklikt voor de vergroting kun je duidelijk zien dat er ook een boel krassen in lopen.



De achterkant (een schaafbeitel staat achterstevoren in een bankschaaf en heeft op de achterkant een spaanbreker gemonteerd zitten). Zo trof ik hem aan. De spaanbreker staat ver van de rand af (dit zie je vaak). Het doel van de spaanbreker (hele oude bankschaven hadden deze niet, het is een engelse uitvinding) is om trilloingen in de beitel tegen te gaan zodat je een mooie continue houtkrul krijgt. Hij werkt hetzelfde als de schokdempers van een auto. Hij hoort zo dicht mogelijk op de punt te staan maar niet zo ver dat hij door zijn veerdruk (de bolling werkt als een bladveer) de scherpe punt ombuigt.

Ook staat hij veel te los en heeft wat deukjes. Hierdoor druk hij niet goed en vlak op de beitel. Als je met je knokkel op de beitel tikt hoor je ze tegen elaar klapperen. Bij het schaven zul je zien dat de krullen vast gaan zitten op een aantal punten tussen de beitel en de spaanbreker.



Een closeup van de achterkant van de beitel. Je kunt al zien dat er een soort golf in het staal loopt en er zitten links onder een boel krassen. Hoe goed je je ook je best doen krijg je dese nooit scherp. Je zult altijd een stompe punt houden.



Na een minuut of 10 vlakken op een korrel 1000 watersteen zie je duidelijk dat er een golf in het staal zit deze is nu langzaam aan het verdwijnen. De linker kant kun je al scherp krijgen rechts nog niet.

Het vlakken doe je door de achterkant vlak op een steen te leggen en deze er zijdelings overheen te halen. Door er via een stukje hout op te drukken kun je beter de kracht verdelen. ([ur;=http://tnimble.nl/construction/schaven/cardscraper_02.jpg]Zie iets terug voor het vlakken van het schraapstaal[/url])



Na nog een aantal minuten vlakken ziet hij er zo uit. De golf is redelijk weg. Links van het midden zit nog een klein dal en de rechterhoek ligt nog naar achteren.



Na nog een paar minuten lijkt het vlak. Maar om dit te controleren maak ik met een watervastestif het belangrijke stuk zwart. Hier moet alles vlak zijn.



Door heel kort te vlakken zonder druk haal je de inkt er af waar het vlak is. We hebben nog een klein beetje te gaan.



Nog een paar minuten vlakken (Hoe minder er te vlakken valt hoe langer het duurt om het weg te krijgen omdat het oppervlak groter wordt dat je aan het vlakken bent) ging het randje helemaal weg. Om de paar minuten maak je de punt weer even zwart om te zien hoe ver je er voor staat. Als je niet af en toe weer wat inkt er op doet slijp je deze er af terwijl het nog niet vlak is. Er ligt namelijk een smurrie op de steen de inkt is zo kwetsbaar dat deze daardoor weggehaald wordt. Daarna heb ik hem nog een minuut of 10 gepolijst op een steen korrel 8000.



Door de camera wat verderaf te laten focusseren zie je ipv de beiitel de reflectie van mijn gordijnen en horizontale lamellen.

De afgelopen dagen heel druk bezig geweest met het restaureren van een Stanley hol bol schaaf. Ik heb de schaaf nog niet gedateerd maar aan een paar typerende kenmerken gok ik rond 1910 / 1920.

Deze schaaf kun je de zool door aan een knop aan de voorkant te draaien hol of bol buigen. Daardoor kun je zeer gecontroleerd een gebogen vorm volgen en deze perfect rond maken. Denk hierbj b.v. aan het maken van een buikkast.



De schaaf was behoorlijk roestig en veel te dicht in de buurt van een bus zwarte verf geweest:





De gehele schaaf heb ik tot op het laatste onderdeeltje uit elkaar gehaalt. Een aantal dingen zit vast met een stalen pennetje maar andere dingen zitten geklonken zoals de tandwielen aan de 2 armen die de zool bewegen. Dat was even lastig om te doen.

Alle onderdelen heb ik daarna elektrolytisch ontroest en met wet en dry schuurpapier weer in model gebracht (roest zet uit) daarna is alles gepolijst. Verscheidende onderdelen heb ik opnieuw vernikkelt. Het schaaflijf, de kikker en het handvat is opnieuw geemailleerd. Dit alles heeft me ca 35 uur gekost maar het resultaat mag er dan ook zijn.

Dank voor de woorden over de 113

quote:

Op maandag 17 september 2007 15:25 schreef Bramito het volgende:

[..]

Mooi topic! Kan ik deze "olie met vlam" manier gebruiken om tuingereedschap te beschermen, of heeft dat geen zin?

Ja dat is een goede methode. De olie gaat een lichte chemische ractie aan met het buitenste laagje staal in tegenstelling tot verfwat er op ligt. Na het gebruik wel altijd schoon maken en af en toe inspuiten met wat olie. Boeshield T-9 is daar uitermate geschikt voor. Licht inspuiten om het oplosmiddel zijn werk te laten doen en afvegen met een keukevelletje. Daarna ruim inspuiten en uurtje laten intrekken en uitvegen. Dat geeft de meest optimale bescherming. Nadeel van tuin gereedschap is de scheurende werking van de grond.

Niet de boeshield is of iets dat je opzich gebruikt of als nabehandeling.