R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Onderwerp:
Hulpverlening aan transseksuelen en transgenders: Wie bepaalt wat?
Openingspost:
Dit is een open debat over de hulpverlening omtrent transseksuelen en transgenders. Een onderwerp waarover de meningen behoorlijk kunnen verschillen. Niet alleen onder de mensen die weinig of niets met genderdysforie te maken hebben maar ook onder genderdysfore mensen zelf. Zo vind de één dat het oordeel van een psycholoog niet bepalend mag zijn voor het al dan niet ondergaan van hormoon vervanging therapie en geslachtveranderend chirugie. De ander vind dat het oordeel van de psycholoog juist weer van groot belang is bij de keuze van een juiste behandeling.
Hieronder vind je de huidige werkwijze van het VUmc genderteam in een notendop:
- Je meldt je aan
- Je krijgt een intakegesprek
- Daarna volgt (na een wachttijd) een diagnostisch onderzoek met een psycholoog. Hier kan uitkomen dat men je wil behandelen (groen licht), dat men je deels wil behandelen (oranje licht) of dat men je niet wil behandelen maar je doorverwijst naar andere instellingen zoals bijv. de GG&GD (rood licht)
- Bij groen licht krijg je hormoon vervangings therapie. Hierbij krijg je (als man-naar-vrouw transseksueel) twee soorten hormonen: anti-mannelijke hormonen en vrouwelijke hormonen.
- Uiterlijk 3 maanden na de start van deze therapie begint de real life experience. Daarbij moet je 24/7 in de nieuwe genderol leven (veel mensen beginnen daar al eerder mee, die drie maanden na de start van de hormoontherapie moet je zien als "het laatste moment" waarop je ermee start).
- Gedurende deze hele test zijn er regelmatig gesprekken met de psycholoog.
- Na een real life experience van 1,5 jaar mag je eindelijk op de wachtlijst voor een geslachtsveranderende operatie.
Overigens dient het te worden verteld dat niet ieder genderdysfoor persoon zich geheel wil transformeren. In het algemeen worden er twee soorten genderdysfore mensen omschreven. Transseksueel; iemand die geheel van geslacht wensen te veranderen. Transgender; iemand die een gedeeltelijke verandering willen ondergaan.
Heb jij hier een andere mening over, wil je een mening verder onderbouwen of vind je dat iemand er finaal naast zit? Dan is hier de plek om het debat aan te gaan. Geef je mening maar onderbouw die goed. Blijf correct maar schroom het niet iemands stelling met goed onderbouwde argumenten te weerleggen. Heb respect voor anderen maar durf jezelf wel te uiten.
[ Bericht 92% gewijzigd door #ANONIEM op 04-08-2007 00:54:11 ]
Hulpverlening aan transseksuelen en transgenders: Wie bepaalt wat?
Openingspost:
Dit is een open debat over de hulpverlening omtrent transseksuelen en transgenders. Een onderwerp waarover de meningen behoorlijk kunnen verschillen. Niet alleen onder de mensen die weinig of niets met genderdysforie te maken hebben maar ook onder genderdysfore mensen zelf. Zo vind de één dat het oordeel van een psycholoog niet bepalend mag zijn voor het al dan niet ondergaan van hormoon vervanging therapie en geslachtveranderend chirugie. De ander vind dat het oordeel van de psycholoog juist weer van groot belang is bij de keuze van een juiste behandeling.
Hieronder vind je de huidige werkwijze van het VUmc genderteam in een notendop:
- Je meldt je aan
- Je krijgt een intakegesprek
- Daarna volgt (na een wachttijd) een diagnostisch onderzoek met een psycholoog. Hier kan uitkomen dat men je wil behandelen (groen licht), dat men je deels wil behandelen (oranje licht) of dat men je niet wil behandelen maar je doorverwijst naar andere instellingen zoals bijv. de GG&GD (rood licht)
- Bij groen licht krijg je hormoon vervangings therapie. Hierbij krijg je (als man-naar-vrouw transseksueel) twee soorten hormonen: anti-mannelijke hormonen en vrouwelijke hormonen.
- Uiterlijk 3 maanden na de start van deze therapie begint de real life experience. Daarbij moet je 24/7 in de nieuwe genderol leven (veel mensen beginnen daar al eerder mee, die drie maanden na de start van de hormoontherapie moet je zien als "het laatste moment" waarop je ermee start).
- Gedurende deze hele test zijn er regelmatig gesprekken met de psycholoog.
- Na een real life experience van 1,5 jaar mag je eindelijk op de wachtlijst voor een geslachtsveranderende operatie.
Overigens dient het te worden verteld dat niet ieder genderdysfoor persoon zich geheel wil transformeren. In het algemeen worden er twee soorten genderdysfore mensen omschreven. Transseksueel; iemand die geheel van geslacht wensen te veranderen. Transgender; iemand die een gedeeltelijke verandering willen ondergaan.
Heb jij hier een andere mening over, wil je een mening verder onderbouwen of vind je dat iemand er finaal naast zit? Dan is hier de plek om het debat aan te gaan. Geef je mening maar onderbouw die goed. Blijf correct maar schroom het niet iemands stelling met goed onderbouwde argumenten te weerleggen. Heb respect voor anderen maar durf jezelf wel te uiten.
[ Bericht 92% gewijzigd door #ANONIEM op 04-08-2007 00:54:11 ]
.
Ik ben het ook niet eens met het afschaffen van vergoedingen voor epilatie of borstvergroting. Aan de andere kant vind ik het ook niet juist dat een psycholoog bepaalt of je wel-of-geen hormonen mag gebruiken. Die medicalisering van transseksualiteit/transgenderisme vind ik hoogst ongewenst. Uitgangspunt zou moeten zijn dat iemand die niet handelingsonbekwaam is (dus: onder gerechtelijke curatele) gewoon recht heeft op hormonen/SRS/epilatie/borstvergroting/-verkleining. En als een genderteam van mening is dat iemand dat niet voor zichzelf kan bepalen - dan weet men de (gerechtelijke) procedure.quote:Op maandag 30 juli 2007 20:42 schreef AnnaB het volgende:
[..]
Het feit dat de vergoeding voor epileren en de borstvergroting is afgeschaft vind ik 1 van de grootste blunders van de laatste jaren. De besparing op de totale begroting is alleen in promillen uit te drukken, dan is er op andere gebieden veel meer te besparen, zonder een kleine groep mensen op extra kosten te jagen.
Je laat mensen die door eigen handelen hun nieren kapot hebben gemaakt toch ook niet betalen voor de nierdialyse bv ?
Meer dit soort discussies zijn al eerder gevoerd. En er blijven mensen die vinden dat geslachtsverandering niet of niet helemaal vergoed hoeven te worden. Graag in een onderwerp dan, maar niet hier. Dit is ter ondersteuning en hulp aan elkaar, en niet om elkaar af te kraken, of de procedure zoals die in Nederland is ter discussie te stellen.
Groetjes,
Frederique
Maar als een psycholoog dat niet eens mag bepalen (en dat er dus geen verwijsbriefje nodig is), dan kan in principe iedereen aanspraak maken op vergoeding bij borstvergroting etc toch? Waar en hoe trek je dan de grens, als de psych het niet mag doen?quote:Op maandag 30 juli 2007 22:43 schreef frederique_met_underscore het volgende:
[..]
Ik ben het ook niet eens met het afschaffen van vergoedingen voor epilatie of borstvergroting. Aan de andere kant vind ik het ook niet juist dat een psycholoog bepaalt of je wel-of-geen hormonen mag gebruiken. Die medicalisering van transseksualiteit/transgenderisme vind ik hoogst ongewenst. Uitgangspunt zou moeten zijn dat iemand die niet handelingsonbekwaam is (dus: onder gerechtelijke curatele) gewoon recht heeft op hormonen/SRS/epilatie/borstvergroting/-verkleining. En als een genderteam van mening is dat iemand dat niet voor zichzelf kan bepalen - dan weet men de (gerechtelijke) procedure.
Groetjes,
Frederique
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Precies... dat bedoel ik.quote:Op maandag 30 juli 2007 22:54 schreef wonderer het volgende:
Maar als een psycholoog dat niet eens mag bepalen (en dat er dus geen verwijsbriefje nodig is), dan kan in principe iedereen aanspraak maken op vergoeding bij borstvergroting etc toch? Waar en hoe trek je dan de grens, als de psych het niet mag doen?
Als je een psycholoog zich niet meer mag mengen in de geslachtsveranderingsprocedure, op welke grond kun je dan nog bepalen of iemand zich man of vrouw voelt? Ik bedoel, op basis van fysieke kenmerken wordt dat in veel gevallen toch lastig.
Ik vind het persoonlijk erg belangrijk dat er wordt gekeken naar het geestelijk welzijn van mensen die een genderindentiteitsstoornis hebben. Het lijkt mij namelijk zelf verschrikkelijk als je door de verkeerde zelfdiagnose, er later achter moet komen dat je de verkeerde beslissing hebt genomen. Ik wil dan ook naar een psycholoog om voor mezelf uit te sluiten dat ik andere psychische klachten heb. Ik herken me wel een beetje in een hoop psychische klachten, borderline bijvoorbeeld. Maar als je de richtlijnen voor diagnose doorleest staat er dat je meerdere symptomen moet hebben om te kunnen spreken van borderline. En zo herken ik mezelf in meerdere diagnoses maar heb ik steeds niet genoeg symptomen om mezelf een dergelijke diagnose te kunnen toekennen. Behalve in het geval van gendersyforie. Maar toch zou ik het fijn vinden als ik samen met een ander zou kunnen uitsluiten dat het een andere psychische aandoening is... Ook al denk ik van niet. De dingen allemaal nog eens op een rijtje zetten lijkt mij in ieder geval geen slecht plan!
Wat me een beter plan lijkt is werken aan de acceptatie van genderdysforen. Die is namelijk vaak nog ver te zoeken, ook in Nederland. Hoe vaak hoor je wel niet dat er weer een homoskesueel is mishandeld? Dat soort dingen. Die gaan echt nergens over. Als het maatschappelijk geaccepteerd zou worden dat genderidentiteit niet altijd op dezelfde lijn zit met het fysieke geslacht, zal niemand nog denken dat het een slecht idee is om mensen te helpen waarbij er een discrepantie is tussen deze twee heel verschillende zaken.
Het wordt tegenwoordig al een stuk minder raar gevonden dat er mensen zijn die van het ene geslacht naar het andere geslacht willen gaan. Er zijn hier overigens nog steeds hele wisselende reacties op. Toch is het tegenwoordig redelijk bespreekbaar en was dat het vroeger verre van. Althans als ik mensen van een paar generaties verderop moet geloven. Ik denk dat het gewoon tijd nodig heeft voordat het volledig maatschappelijk geaccepteerd wordt dat je van geslacht bent veranderd.
Ik denk dat het gewoon tijd nodig heeft voordat het volledig maatschappelijk geaccepteerd wordt dat je van geslacht bent veranderd. De gemiddelde Nederlander denkt in hokjes, mij incluis. Ik vind dat eigenlijk niet zo erg want dat maakt het voor mij zelf makkelijker het leven een beetje te begrijpen. Ik denk ook niet dat het kwaad kan om in hokjes te denken maar dat het eerder zaak is dat alle hokjes geaccepteerd worden.
In mijn geval is het wat makkelijker dan in het geval van een transgender. Ik wil namelijk van hokje M naar hokje V. Dat is iets dat mensen nog wel kunnen plaatsen. In het geval van een transgenderpersoon zal dat toch wat lastiger worden. Dan draait het niet om het verwisselen van een hokje. Er moet een hokje bij! Anderhalf jaar geleden (ofzo) was er iemand die in het Gerechtshof in Enschede vroeg om een onzijdig hokje op de identiteitskaart van hetzelf. De persoon verloor de zaak.
Het is natuurlijk nogal wat dat je op alle nieuwe identiteitskaarten en paspoorten drie, of meer, hokjes moet gaan zetten. Dat zal bij een hoop mensen voor de nodige vraagtekens gaan zorgen. Er zullen een hoop mensen zijn die dat eigenlijk helemaal niet willen want dat verandert hun wereld behoorlijk. Ik denk nog niet dat de maatschappij daar helemaal klaar voor is.
Als het eenmaal wel mogelijk wordt om een ander hokje te kiezen dan M of V dan zal de zorg zich daar ook aan moeten aanpassen. Maar dan nog lijkt het mij een goed idee om middels een psychiatrisch onderzoek vast te stellen dat iemand daadwerkelijk zich zo voelt als dat hij of zij (of het of wat dan ook) denkt. Het uitsluiten van andere oorzaken waaruit de gendersyfore gevoelens uit voortkomen lijkt me van essentieel belang in de behandeling genderdysfore mensen.
Nou, de psycholoog bepaalt als het goed is SAMEN met jou of voor jou een geslachtsverandering dmv start hormonen het beste is. Misschien lijkt het wel of de psycholoog het bepaalt, maar de praktijk is anders. Ik heb hier verschillende keren over gesprokene met 2 verschillende psychologen, met Luc Gijs en Astrid Leusink, de laatste heeft jaren als psychologe voor het genderteam gewerkt.quote:Op maandag 30 juli 2007 22:43 schreef frederique_met_underscore het volgende:
[..]
Ik ben het ook niet eens met het afschaffen van vergoedingen voor epilatie of borstvergroting. Aan de andere kant vind ik het ook niet juist dat een psycholoog bepaalt of je wel-of-geen hormonen mag gebruiken. Die medicalisering van transseksualiteit/transgenderisme vind ik hoogst ongewenst. Uitgangspunt zou moeten zijn dat iemand die niet handelingsonbekwaam is (dus: onder gerechtelijke curatele) gewoon recht heeft op hormonen/SRS/epilatie/borstvergroting/-verkleining. En als een genderteam van mening is dat iemand dat niet voor zichzelf kan bepalen - dan weet men de (gerechtelijke) procedure.
Ze ontleden het verhaal wat je vertelt, kijken of het gevoel van vrouw zijn bij jou onverdringbaar is. Hun kunnen uiteindelijk niet bepalen of je wel niet van geslacht moet veranderen, dat doe je zelf. Hun kijken alleen of naar aanleiding van de gesprekken die je voert je aan bepaalde criteria voldoet. En als je op de grens zit, wordt dat ook besproken. Zolang er nog spijtoptanten zijn zal het genderteam bij grensgevallen zo voorzichtig mogelijk zijn. Maar ik heb iemand gekend die gewoon de psycholoog bedreigd heeft, en die toen toestemming kreeg (naar eigen zeggen, mij lijkt het raar).
De meeste psychologen werken ook maar enkele jaren voor het genderteam. Het is ontzettend belastend om dit werk te doen, want je beslist mede over het lot van iemand, hoe iemand verder zijn/haar leven kan of moet leiden (lijden zelfs soms).
Er zijn inderdaad ook ziektes en andere psychische aandoeningen die verstoring van de genderidentiteit kunnen veroorzaken. Van deze mensen wil je echt niet dat ze van geslacht veranderen wantquote:[b]Op dinsdag 31 juli 2007 01:16 schreef Eline2602 het volgende:[/b
Als het eenmaal wel mogelijk wordt om een ander hokje te kiezen dan M of V dan zal de zorg zich daar ook aan moeten aanpassen. Maar dan nog lijkt het mij een goed idee om middels een psychiatrisch onderzoek vast te stellen dat iemand daadwerkelijk zich zo voelt als dat hij of zij (of het of wat dan ook) denkt. Het uitsluiten van andere oorzaken waaruit de gendersyfore gevoelens uit voortkomen lijkt me van essentieel belang in de behandeling genderdysfore mensen.
1. het lost hun probleem niet op
2. ze gaan een zwaar proces door
3. ze krijgen er waarschijnlijk alleen maar problemen bij
Ja, en?quote:Op maandag 30 juli 2007 22:54 schreef wonderer het volgende:Maar als een psycholoog dat niet eens mag bepalen (en dat er dus geen verwijsbriefje nodig is), dan kan in principe iedereen aanspraak maken op vergoeding bij borstvergroting etc toch? Waar en hoe trek je dan de grens, als de psych het niet mag doen?
Denk je dat er veel mensen zijn die mandelijks een ander maatje borsten nemen zoals een ander maandelijks naar de kapper gaat?
Nee, dit soort beslissingen neem je niet zo maar. Je hoeft dus ook niet bang te worden dat de kosten de pan uit reizen.
Groetjes,
Frederique
Ik denk wel degelijk dat er (grof) misbruik van gemaakt gaat worden, ja. Borsten en lichaamsbeharing zijn twee potentiele lichaamsidealen, en als die zonder toetsing vergoed moeten gaan worden, zullen mannen en vrouwen in de rij staan. Of geldt het alleen voor mannen en niet voor vrouwen?quote:Op woensdag 1 augustus 2007 20:36 schreef frederique_met_underscore het volgende:
[..]
Ja, en?
Denk je dat er veel mensen zijn die mandelijks een ander maatje borsten nemen zoals een ander maandelijks naar de kapper gaat?
Nee, dit soort beslissingen neem je niet zo maar. Je hoeft dus ook niet bang te worden dat de kosten de pan uit reizen.
Groetjes,
Frederique
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Een ander (ook een psycholoog) kan dat per definitie niet, dat kan alleen ieder voor zich voor zichzelf. Je vraagt een ander ook niet of die er wel zeker van is of hij/zij homo, hetro, bi is... Niemand zal het een goede zaak vinden om een bezoek aan een psycholoog verplicht te stellen voor een homohuwelijk... Tijd dus om het idee los te laten dat het een goed idee is om een psycholoog te laten bepalen of iemand wel/niet genderdysfoor is.quote:Op dinsdag 31 juli 2007 01:16 schreef Eline2602 het volgende:
Als je een psycholoog zich niet meer mag mengen in de geslachtsveranderingsprocedure, op welke grond kun je dan nog bepalen of iemand zich man of vrouw voelt? Ik bedoel, op basis van fysieke kenmerken wordt dat in veel gevallen toch lastig.
Ik ben er ook niet tegen dat je gebruik mag maken van een psycholoog. Ik ben er wel tegen dat je gebruik moet maken van een psycholoog, zeker als die psycholoog verbonden is aan een genderteam, waardoor ze minstens 4 petten op heeft:quote:Op dinsdag 31 juli 2007 01:16 schreef Eline2602 het volgende:
Ik vind het persoonlijk erg belangrijk dat er wordt gekeken naar het geestelijk welzijn van mensen die een genderindentiteitsstoornis hebben. Het lijkt mij namelijk zelf verschrikkelijk als je door de verkeerde zelfdiagnose, er later achter moet komen dat je de verkeerde beslissing hebt genomen.
1) hulp aan transgenders
2) diagnose om te onderzoeken wat er bij de patiënt aan de hand is
3) macht over de vraag of de patiënt hormonen mag - en zo ja wanneer
4) macht over de vraag of de patiënt een geslachtsoperatie mag - en zo ja wanneer
Op zich valt het me telkens mee hoe groot die tolerantie is. Ja, ik heb een tijdlang tussen de genders geleefd en objectief gesproken is het nog steeds heel goed te zien dat ik oorspronkelijk in een mannenlichaam geboren ben, hoewel het de meeste mensen ook duidelijk is dat ik als vrouw aangesproken wil worden. Ik ben afhankelijk van het openbaar vervoer - en ja, ik weet dus redelijk waar ik over praat. Af-en-toe giebelt er eens iemand of kijkt iemand me aan alsof die water ziet branden - maar buiten dat valt het aantal reacties erg mee en de reacties die ik krijg zijn meestal respectvol.quote:Op dinsdag 31 juli 2007 01:16 schreef Eline2602 het volgende:
Wat me een beter plan lijkt is werken aan de acceptatie van genderdysforen. Die is namelijk vaak nog ver te zoeken, ook in Nederland. Hoe vaak hoor je wel niet dat er weer een homoskesueel is mishandeld? Dat soort dingen. Die gaan echt nergens over. Als het maatschappelijk geaccepteerd zou worden dat genderidentiteit niet altijd op dezelfde lijn zit met het fysieke geslacht, zal niemand nog denken dat het een slecht idee is om mensen te helpen waarbij er een discrepantie is tussen deze twee heel verschillende zaken.
Mijns inziens moet het andersom. Genderdysforie is niets anders dan het feit dat iemand een verschil ervaart in het zelfbeeld/gevoel (hoe-dan-ook) en het lichaam dat iemand werkelijk heeft. Iemand naar "100% vrouw" helpen terwijl iemand zich "ergens tussen man en vrouw invoelt" is gewoon misdadig. Gelukkig komt dit in de praktijk ook niet voor. Wat wel in de praktijk voorkomt is dat mensen niet via medische kanalen geholpen worden en dat die mensen dus afhankelijk zijn van de kwaliteit van hormonen-via-internet. En dat lang niet alle mensen niet op hun verzoek via medisch erkende kanalen geholpen worden is ook best wel misdadig.quote:Op dinsdag 31 juli 2007 01:16 schreef Eline2602 het volgende:
Als het eenmaal wel mogelijk wordt om een ander hokje te kiezen dan M of V dan zal de zorg zich daar ook aan moeten aanpassen.
Groetjes,
Frederique
Homo zijn heeft toch een minder fysieke impact op je leven dan een geslachtsoperatie, lijkt me. Hoeveel spijtoptanten waren er ook alweer? Als een gesprek met een psycholoog en zijn deskundigheid kan helpen om dat aantal terug te dringen, is dat alleen maar goed.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 20:48 schreef frederique_met_underscore het volgende:
[..]
Een ander (ook een psycholoog) kan dat per definitie niet, dat kan alleen ieder voor zich voor zichzelf. Je vraagt een ander ook niet of die er wel zeker van is of hij/zij homo, hetro, bi is... Niemand zal het een goede zaak vinden om een bezoek aan een psycholoog verplicht te stellen voor een homohuwelijk... Tijd dus om het idee los te laten dat het een goed idee is om een psycholoog te laten bepalen of iemand wel/niet genderdysfoor is.
[..]
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Minder dan 1% psychisch spijtoptanten. Ter vergelijking: zijn niet zoveel andere operatie's met zo weinig spijtoptanten (bron: een interview van meneer Megens met KRO's De Wandeling, die vind je hier).
Groetjes,
Frederique
[ Bericht 2% gewijzigd door frederique_met_underscore op 01-08-2007 21:10:29 ]
Groetjes,
Frederique
[ Bericht 2% gewijzigd door frederique_met_underscore op 01-08-2007 21:10:29 ]
Ik zou kunnen concluderen dat de psychologen dus goed werk doen Maar aangezien ik niet weet hoeveel mensen spijt zouden hebben als ze er niet zo goed over nagedacht hebben als de psycholoog hen dwingt, doe ik dat niet. Beetje het "banaan in je oor" argument.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 21:04 schreef frederique_met_underscore het volgende:
Minder dan 1% psychisch spijtoptanten. Ter vergelijking: zijn niet zoveel andere operatie's met zo weinig spijtoptanten (bron: een interview met meneer Megens met KRO's De Wandeling, die vind je hier)
Groetjes,
Frederique
Maar ik ben wel benieuwd wat je op mijn andere post te zeggen hebt.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Over die andere post: jij schat dat anders in dan ik. Dat mag...
Zou het echt de spuigaten uit lopen dan zou je ook kunnen zeggen dat de eerste operatie vergoed wordt en de rest niet. Zou je daarmee kunnen leven?
En v.w.b. je tweede bericht: realiseer je je dat het minstens 17 maanden (!) duurt tussen intakegesprek en mogen beginnen met hormonen? En daarna opnieuw minimaal 18 maanden (in de praktijk al snel 2,5 jaar) voordat de feitelijke operatie uitgevoerd wordt?
Da's echt onmenselijk lang. Meneer Megens bagetaliseert dat handig in het interview, maar hij voelt dan ook niet wat wij als transseksuelen/transgenders wel voelen.
Groetjes,
Frederique
Zou het echt de spuigaten uit lopen dan zou je ook kunnen zeggen dat de eerste operatie vergoed wordt en de rest niet. Zou je daarmee kunnen leven?
En v.w.b. je tweede bericht: realiseer je je dat het minstens 17 maanden (!) duurt tussen intakegesprek en mogen beginnen met hormonen? En daarna opnieuw minimaal 18 maanden (in de praktijk al snel 2,5 jaar) voordat de feitelijke operatie uitgevoerd wordt?
Da's echt onmenselijk lang. Meneer Megens bagetaliseert dat handig in het interview, maar hij voelt dan ook niet wat wij als transseksuelen/transgenders wel voelen.
Groetjes,
Frederique
Eh, uit de OP blijkt dat dit topic niet echt voor iedereen bedoeld is, maar meer voor de vaste kliek uit het genderdysdorfie-topic. Waarom dan een nieuw topic?
Je gebruikt te makkelijk het woord macht. Heb je mijn berichtje niet gelezen ? Er is wel een zekere macht, natuurlijk, maar elke psycholoog/arts die jou behandelt heeft een bepaalde macht over je. Maar is het niet goed dat bij ingrijpende zaken die je leven veranderen er iemand meebeslist of jouw gevoel van vrouw zijn (of man zijn) onverdringbaar is. Dat kan de psycholoog echt niet bepalken, dat moet jij bewijzen door wat je de psycholoog verteld. Sta je bij voorbaat al negatief tegenover de psycholoog zal dit een stuk moeilijker gaan.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 20:48 schreef frederique_met_underscore het volgende:
1) hulp aan transgenders
2) diagnose om te onderzoeken wat er bij de patiënt aan de hand is
3) macht over de vraag of de patiënt hormonen mag - en zo ja wanneer
4) macht over de vraag of de patiënt een geslachtsoperatie mag - en zo ja wanneer
Misschien heb ik een te erg "hollywood" beeld hoor. Dat kan. Waar meisjes van 16 een borstvergroting voor hun verjaardag krijgen. Maar ik heb het idee dat dat in nederland ook steeds verder begint op te komen.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 21:16 schreef frederique_met_underscore het volgende:
Over die andere post: jij schat dat anders in dan ik. Dat mag...
Zou het echt de spuigaten uit lopen dan zou je ook kunnen zeggen dat de eerste operatie vergoed wordt en de rest niet. Zou je daarmee kunnen leven?
Ik denk ook dat door gesprekken met een psycholoog andere oplossingen dan een operatie naar voren kunnen komen.
Een beetje gek is het natuurlijk wel, dat een psycholoog kan/moet bepalen of jij wel of niet in aanmerking komt voor een geslachtveranderende operatie en alle bijbehorende rompslomp, maar met iets zo totaal ingrijpends als zo'n traject vind ik wel dat er op z'n minst begeleiding bijhoort.
Je bent je hele leven al zo, dan kunnen die paar jaar er ook nog wel bij. Ik denk dat dat lange traject ook helpt om de verandering voor jezelf en je omgeving makkelijker te maken. ik weet overigens niet waarom het zo lang duurt. Komt dat allemaal door die gesprekken of is er gewoon een wachtlijst (die dus langer wordt als je geen verwijsbriefje meer nodig zou hebben)?quote:En v.w.b. je tweede bericht: realiseer je je dat het minstens 17 maanden (!) duurt tussen intakegesprek en mogen beginnen met hormonen? En daarna opnieuw minimaal 18 maanden (in de praktijk al snel 2,5 jaar) voordat de feitelijke operatie uitgevoerd wordt?
Da's echt onmenselijk lang. Meneer Megens bagetaliseert dat handig in het interview, maar hij voelt dan ook niet wat wij als transseksuelen/transgenders wel voelen.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Daar vonden ze dat we elkaar moeten steunen en geen kritiek moeten hebben op het beleid, dat moest in een apart topic.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 21:19 schreef clumsy_clown het volgende:
Eh, uit de OP blijkt dat dit topic niet echt voor iedereen bedoeld is, maar meer voor de vaste kliek uit het genderdysdorfie-topic. Waarom dan een nieuw topic?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Dat is natuurlijk een beetje onzin. Een topic is er niet alleen maar om de positieve kanten van een verhaal te bekijken, of om puur en alleen steun te bieden. Ook kritiek op een bepaald onderwerp kan in hetzelfde topic. Dit is zo ontzettend kliek-gebaseerd dat het prima in de huidige reeks past.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 21:34 schreef wonderer het volgende:
[..]
Daar vonden ze dat we elkaar moeten steunen en geen kritiek moeten hebben op het beleid, dat moest in een apart topic.
Don't shoot the messenger
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
als ik niet eens negatief mag reageren
Ga ergens anders spelen A_A, of leer respect te hebben.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 22:04 schreef admiraal_anaal het volgende:
Een ONZ topic als ik niet eens negatief mag reageren
Heb jij respect voor mijn mening dan?quote:Op woensdag 1 augustus 2007 22:30 schreef clumsy_clown het volgende:
[..]
Ga ergens anders spelen A_A, of leer respect te hebben.
Die 17 maanden tussen intake en start hormonen hangt oa af van het tekort aan psychologen, en aantal aanmeldingen.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 21:16 schreef frederique_met_underscore het volgende:
En v.w.b. je tweede bericht: realiseer je je dat het minstens 17 maanden (!) duurt tussen intakegesprek en mogen beginnen met hormonen? En daarna opnieuw minimaal 18 maanden (in de praktijk al snel 2,5 jaar) voordat de feitelijke operatie uitgevoerd wordt?
Ik heb op 15 augustus 1996 intake gehad, mijn 1e gesprek met psycholoog eind oktober (wachttijd was 6-9 maanden, maar Jos had me bij een symposium gezien, ik heb niet met hem gepraat ofzo) Omdat ik 4 gesprekken moest hebben, wat onzin was want het 3e bestond uit wordt ik in december besproken (donderdags na mijn afspraak was de maandbespreking) en antwoord was nee, 4e gesprek vond plaats net na de maandbespreking. op 13 februari heb 19997 heb ik gehoord dat ik het groene licht had, en op 13 maar 1997 begonnen met hormonen, en 19 oktober 1998 geopereerd. Okee, is allemaal een tijd geleden, alleen voor de plastische chirurgie was toen geen wachttijd, maar er werd mede door de hulp van het OLVG aan gewerkt om diie achterstand weg te werken. Door de brand nu hebben ze minder operatiecapaciteit in het VU, en het genderteam moet daar ook onder lijden. En bij het OLVG kunnen ze niet meer operaties aan gewoon.
Je moet niet de schuld aan de heer Megens geven dat ie zegt ja maar dit etc. Hij en de rest van het team willen ook dat alles liefst zo kort als mogelijk duurt als dat hun regels voordchrijven. Ook al houden ze wel nog steeds vast aan 1,5 jaar RLT, en ik ooit gehoord heb dat er ook landen zijn waar 1 jaar RLT genoeg is voor de operatie.
Wat dat betreft dat gemopper waarom een nieuw onderwerp. Als je steun aan elkaar wil geven en commentaar op beleid door elkaar gaat laten lopen wordt het een rotzootje, is het dan zo erg als er 2 onderwerpen zijn ?????? En verdienen we als mensen met genderdysforie niet net zoveel respect als elk andere Nederlander ipv neergesabeld worden zoals hier op FOK nog weleens gebeurd als de grote massa gaat reageren, want dan reageren bijna alleen de mensen die een negatieve mening hebben is mijn ervaring tot nog toe !
[ Bericht 0% gewijzigd door AnnaB op 02-08-2007 08:38:23 ]
Hai CC, het idee om een nieuwe topic te openen komt eigenlijk van mij. In het topic genderdysforie komen allerhande onderwerpen voorbij waar in feite iedereen op kan reageren. Mits dat behoorlijk gebeurt maar daar weet jij alles van als mod.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 21:19 schreef clumsy_clown het volgende:
Eh, uit de OP blijkt dat dit topic niet echt voor iedereen bedoeld is, maar meer voor de vaste kliek uit het genderdysdorfie-topic. Waarom dan een nieuw topic?
De discussie over hulpverlening aan transseksuelen en transgenders mondde uit in een heus debat waar men elkaar de oren waste met wetsartikelen en mogelijke werkwijzen van ambtenaren en politici. Ik heb daarop verzocht deze discussie als debat voort te zetten in een nieuw topic.
De openingspost is dan ook niet helemaal lekker gekozen omdat het inderdaad zo lijkt dat het een debat is tussen transseksuelen en transgenders onderling. Maar iedereen mag natuurlijk reageren op wat hier geschreven wordt, net als in het onderwerp genderdysforie.
Het topic genderdysforie wilde ik zelf eigenlijk wat algemener houden. Dat wil ik omdat genderdysforie iets is waar menig persoon zich flink voor schaamt. Mede dankzij het topic genderdysforie heb ik durven onderkennen dat ik een probleem heb en ben ik een psycholoog gaan opzoeken. Dat had ik daarvoor nooit gedurfd! Het topic vervult voor mij, en ik denk ook voor een hoop anderen, vooral de functie van 'uitlaatklep'. Het ventileren van gedachten en gevoelens die je eigenlijk (nog) niet met andere kunt bespreken.
Dít topic is er dus één die puur over de hulpverlening van transseksuelen en transgenders gaat. Het is dus eigenlijk een open debat waar iedereen zich in kan mengen en de ander kan proberen te overtuigen. Hielden we deze discussie in het andere topic dan zou de 'sociale functie' daarvan een beetje in het niet vallen. Mensen die, net als ik met dit soort gevoelens zitten en, op zoek zijn naar een plek waar ze er over kunnen praten kunnen mogelijk afgeschrikt worden door de felle discussies (naja, eerder debatten maar dat even terzijde) die er over het onderwerp van dít topic gaan. Ik had in ieder geval wel even twee keer nagedacht om mijn gevoelens en gedachten op te tikken in een topic waar men elkaar zo naar het leven lijtk te staan.
Hopelijk kun je dat begrijpen.
Dit dus zo ongeveerquote:Op donderdag 2 augustus 2007 03:34 schreef AnnaB het volgende:
Wat dat betreft dat gemopper waarom een nieuw onderwerp. Als je steun aan elkaar wil geven en commentaar op beleid door elkaar gaat laten lopen wordt het een rotzootje, is het dan zo erg als er 2 onderwerpen zijn ?????? En verdienen we als mensen met genderdysforie niet net zoveel respect als elk andere Nederlander ipv neergesabeld worden zoals hier op FOK nog weleens gebeurd als de grote massa gaat reageren, want dan reageren bijna alleen de mensen die een negatieve mening hebben is mijn ervaring tot nog toe !
Kom op zeg, reageer niet zo op je tenen getrapt wil je? De OP bestaat uit twee zinnen en gaat over 'we', dat selecte groepje dus.Ieder ander topic zou gesloten zijn om die reden.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 03:34 schreef AnnaB het volgende:
Wat dat betreft dat gemopper waarom een nieuw onderwerp. Als je steun aan elkaar wil geven en commentaar op beleid door elkaar gaat laten lopen wordt het een rotzootje, is het dan zo erg als er 2 onderwerpen zijn ?????? En verdienen we als mensen met genderdysforie niet net zoveel respect als elk andere Nederlander ipv neergesabeld worden zoals hier op FOK nog weleens gebeurd als de grote massa gaat reageren, want dan reageren bijna alleen de mensen die een negatieve mening hebben is mijn ervaring tot nog toe !
VOoralsnog staat dit topic op de wachtlijst om gemerged te worden met dat andere topic, tenzij jullie een fatsoenlijke OP fixen waaraan een buitenstaander ook kan zien waar dit over gaat.
(oh nee, dat is zaterdagmorgen pas....)
Hoe kan ik de openingspost veranderen dan? Want ik zou met alle liefde een inleidende OP tikken waarin wordt verzocht het debat over dit onderwerp aan te gaan.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:48 schreef clumsy_clown het volgende:
VOoralsnog staat dit topic op de wachtlijst om gemerged te worden met dat andere topic, tenzij jullie een fatsoenlijke OP fixen waaraan een buitenstaander ook kan zien waar dit over gaat.
Ik wil dit topic namelijk het liefst gescheiden houden van het ander topic... beweegredenen heb ik hierboven al voor je uit een gezet maar als je nog meer toelichting nodig hebt dan geef ik je die graag.
Hier kan je de tekst naar PMen. Wel even bij vermelden dat het voor dit topic is. Dan passen wij het voor je aan.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 14:05 schreef Eline2602 het volgende:
[..]
Hoe kan ik de openingspost veranderen dan? Want ik zou met alle liefde een inleidende OP tikken waarin wordt verzocht het debat over dit onderwerp aan te gaan.
Ik wil dit topic namelijk het liefst gescheiden houden van het ander topic... beweegredenen heb ik hierboven al voor je uit een gezet maar als je nog meer toelichting nodig hebt dan geef ik je die graag.
Bedankt, ik heb nu even geen tijd om die OP te tikken maar ik zal kijken of ik daar vanavond wel tijd voor vrij kan maken.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 14:13 schreef clumsy_clown het volgende:
Hier kan je de tekst naar PMen. Wel even bij vermelden dat het voor dit topic is. Dan passen wij het voor je aan.
Bvd, Eline
Ik ben niet op mijn tenen getrapt hoor, reageer momenteel wat feller oa door gebrek aan hormonen, ga zaterdagmiddag het ziekenhuis in voor een zware operatie maandag, vandaar. Ik zou ook de titel eigenlijk aangepast willen zien,bv Hulpverlening aan transseksuelen en transgenders : wie bepaald wat. zoeiets in ieder geval. Een titel die wat meer uitnodigd tot discussie. Ik zelf zal helaas na vrijdagavond/zaterdagochtend de discussie voor ongeveer 14 dagen niet kunnen volgen, maar ik zou graag willen dat mensne bv ook komen met ideeen hoe het anders zou kunnen, of waarpom je de ene groep wel en de andere groep niet moet behandelen (zoals nu). Of dat je ze helemaal niet moet helpen (hmmmm, die discussie hebben we al eerder gevoerd volgens mij....)quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:48 schreef clumsy_clown het volgende:
[..]
Kom op zeg, reageer niet zo op je tenen getrapt wil je? De OP bestaat uit twee zinnen en gaat over 'we', dat selecte groepje dus.Ieder ander topic zou gesloten zijn om die reden.
VOoralsnog staat dit topic op de wachtlijst om gemerged te worden met dat andere topic, tenzij jullie een fatsoenlijke OP fixen waaraan een buitenstaander ook kan zien waar dit over gaat.
Dat is de grootste misvatting die er is en die misvatting wordt nog steeds door met name Jos Megens (gendercoordinator van het genderteam) met liefde de wereld in geslingerd...quote:Je bent je hele leven al zo, dan kunnen die paar jaar er ook nog wel bij.
Weet je, het werkelijke verhaal is net iets anders. Even mijzelf als voorbeeld nemen. Ik heb 34 jaar als man geleefd. Oftewel: 34 jaar als man overleefd. Ik heb mijn vrouw-gevoelens zo sterk weggestopt dat als iemand me in die 34 jaar verteld zou hebben dat ik (deels) vrouwelijke gevoelens had dat ik die persoon hartelijk uitgelachen had. Ik vrouwgevoelens? Zout op! Aan de andere kant voelde ik me per jaar ongelukkiger - en ik kon niet verklaren waarom. En ik voelde steken in mijn buik bij het zien van elke vrouw tussen de 3 maanden en de 93 jaar.
Na 34 jaar kwamen die vrouw-gevoelens toch, langzaam maar zeker, boven. Ik ben dat uit gaan zoeken. Heb heel veel gelezen. Ben bang geweest om in vrouwenkleren de straat op te gaan, maar heb die angst overleefd. Op een gegeven moment vond ik dat mijn baard niet meer bij mij paste. Een tijdlang over gedubd wat ik daar mee moest - maar op een gegeven moment de enig mogelijke conclusie getrokken: die baard moest weg. Ik heb een tijdlang gedacht dat de beste oplossing voor mij zou zijn om overdag op het werk als man te leven en 's avonds en in het weekeind als vrouw. Toen ik zover was lukte dit toch niet... Heb een tijdlang gedacht dat make-up niet bij mij paste, maar heb toch de angst overwonnen om daar hulp bij te gaan zoeken. En het bleek uiteindelijk toch wel bij mij te passen!
Op een gegeven moment kwam ik voor mezelf op soortgelijke manier tot de conclusie dat leven zonder hormonen niet meer ging. Op dat moment nam ik contact op met de VU. De VU doet sindsdien stoicijns alsof het de beste behandeling is om mij vervolgens 7 maanden (wachttijd op de psycholoog) + 9-10 maanden (veroorzaakt door minimaal 4 weken tussen 2 gesprekken met de psycholoog) aan het lijntje te houden. Dat doet pijn! Want in die tijd is mijn psyche er al lang van overtuigd dat geen-hormonen geen optie meer zijn (de VU doet op dat moment nog steeds de aanname dat ik tegen mezelf beschermd moet worden, dat ik nog twijfel, dat ik net-begonnen-ben-met-nadenken en dat gesprekken met psychologen dus een hoge impact hebben op mijn psychische proces - wat bij sommige mensen het geval zal zijn maar niet bij mij, die voorafgaand aan de aanmelding bij de VU al meer dan 40 psychische gesprekken met mijn coach gehad heb). De VU zit mij door het negeren van het feit dat ik die meer dan 40 psychologische gesprekken gehad heb voordat ik me bij de VU aanmeldde 17 maanden voor Jan Doedel in de weg.
Nog even over dat overleven: op bepaalde gebieden doe ik dat nu nog steeds - en ik realiseer me dat steeds meer. Ik merk dat dat overleven langzaam maar zeker leven wordt sinds ik als vrouw leef, maar voel nog steeds zware jaloezie (lees: steken in mijn buik, tegenwoordig zo'n 30-50 per dag) als ik vrouwen zie. Dat is minder veel dan toen ik nog als man leefde. Maar toen ik laatst in Amsterdam rondliep voelde ik in 1 middag tijd zo'n 150-200 steken in mijn buik. Om te voorkomen dat ik helemaal gek wordt zorg ik ervoor dat ik minstens 1 dag per week vrijhoudt in de planning om zo 1 dag per week te hebben dat ik niet de straat op hoef. En nee, dat heeft niets met angst voor de omgeving te maken: daar ben ik echt al lang over heen... Dit is niet leefbaar meer, het is tijd om mij ook het lichaam te geven wat het beste bij mijn psyche past!
Ik leef (ondanks het niet gebruiken van hormonen) al sinds 28 augustus vorig jaar als vrouw. In die zin is wat je noemt voor mij ook een onzinargument: het is niet de VU die bepaalt of, en zo ja op welk moment, ik wel-of-niet als vrouw mag leven. Dat bepaal ik zelf.quote:Ik denk dat dat lange traject ook helpt om de verandering voor jezelf en je omgeving makkelijker te maken.
Om het "voor mijzelf makkelijker te maken" is ook geen enkele manier onderdeel van mijn hulpvraag!
Mijn hulpvraag is: onder medische begeleiding hormonen mogen gebruiken. En daar houdt mijn hulpvraag op. Alle overige toeters en bellen (waaronder het uitgangspunt dat je hier ook beschrijft, namelijk dat ZIJ de regie voeren over MIJN veranderingsproces) is dus geen onderdeel van de hulpvraag.
Er is een wachtlijst, maar er zijn meer psychologen in Nederland die ook diagnose kunnen en mogen stellen en die hebben een minder lange wachtlijst, waarbij sommige van die psychologen ook niet doen aan "verplicht 4 weken tussen 2 gesprekken met de psycholoog". De VU heeft mij vertelt dat het zinloos is om van andere psychologen buiten de VU te maken omdat ze, als ik daarna via hun de hormonen zou willen krijgen, alsnog het hele traject met de VU-psycholoog door moet akkeren, waardoor dit meer tijd kost als direkt van de psychologen van de VU gebruik te maken...quote:ik weet overigens niet waarom het zo lang duurt. Komt dat allemaal door die gesprekken of is er gewoon een wachtlijst (die dus langer wordt als je geen verwijsbriefje meer nodig zou hebben)?
Groetjes,
Frederique
Het "meebeslissen keur ik in alle gevallen af. Alleen jij kunt voelen of je wel-of-niet genderdysfoor bent. Een psycholoog kan dat NOOIT.quote:Op woensdag 1 augustus 2007 21:22 schreef AnnaB het volgende:
Maar is het niet goed dat bij ingrijpende zaken die je leven veranderen er iemand meebeslist of jouw gevoel van vrouw zijn (of man zijn) onverdringbaar is.
Het meehelpen keur ik alleen goed als je zelf om die hulp vraagt. In mijn geval vraag ik daar niet om omdat ik al door een ander buiten de VU psychisch begeleid wordt. Mijn uitgangspunt is dat psychische hulp buiten de VU om beter is dan psychische hulp vanuit de VU, juist vanwege die verschillende petten die VU-behandelaars op hebben en juist vanwege de angst vanuit de VU voor de VU-omgeving (a Campo, politiek, zorgverzekeraars, etc).
Groetjes,
Frederique
Ah, jij wil dus veranderingen maken omdat dat JOU beter uitkomt.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Hoi Anna,
Ik ben jaloers op zo'n korte wachttijd...
Overigens zijn mijn afspraken een halve maand voor het uitbreken van de brand gemaakt. Het zal nu dus eerder erger dan minder erg zijn dan 17 maanden...
Groetjes,
Frederique
Ik ben jaloers op zo'n korte wachttijd...
Overigens zijn mijn afspraken een halve maand voor het uitbreken van de brand gemaakt. Het zal nu dus eerder erger dan minder erg zijn dan 17 maanden...
Groetjes,
Frederique
Uiteraard...quote:Op donderdag 2 augustus 2007 18:34 schreef wonderer het volgende:
Ah, jij wil dus veranderingen maken omdat dat JOU beter uitkomt.
Ik denk ook dat het een erg slecht uitgangspunt zou zijn als je gaat veranderen omdat het EEN GENDERTEAM, of JE OMGEVING goed uitkomt...
Groetjes,
Frederique
Ik denk dat het het beste is als het iedereen beter uitkomt. En soms vallen daarbij mensen buiten de boot, en dat is erg treurig, maar ik denk dat er met bovenstaande argumenten meer mensen gebaat zijn dan ze tegengewerkt worden. Ik kan het mis hebben, maar zolang jij alleen met argumenten uit je eigen situatie komt, ben ik niet overtuigd dat het beter zou zijn voor veel mensen.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 18:36 schreef frederique_met_underscore het volgende:
[..]
Uiteraard...
Ik denk ook dat het een erg slecht uitgangspunt zou zijn als je gaat veranderen omdat het EEN GENDERTEAM, of JE OMGEVING goed uitkomt...
Groetjes,
Frederique
Natuurlijk is wachten kut, zeker als je eindelijk de knoop hebt doorgehakt, maar het is geen ramp, toch? Uiteindelijk komt het ervan en hoef je niet nog eens twintig jaar te wachten. Die steken van jou... ik zou persoonlijk DAAR hulp voor zoeken, om je jaloezie tijdelijk in toom te houden (ik weet het, dat is symptoombestrijding, maar mensen nemen ook pijnstillers om de tijd tot de operatie te overbruggen).
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Mijn excuses naar de moderatoren als de openingspost niet duidelijk is. Ik ben ook niet tegen meedenken/meeschrijven door anderen buiten de doelgroep. Zoals Eline aangeeft is mij verzocht om een bepaalde discussie in een andere thread voort te zetten. Dat heb ik dus ook gedaan. Wie een betere tekst voor de openingspost weet mag die ook per persoonlijk bericht naar mij sturen - ik ben niet te beroerd om die (al-dan-niet met bronvermelding - wat jij wilt!) aan te passen... En als de moderator hem aanpast dan vind ik dat uiteraard ook goed.
Groetjes,
Frederique
Groetjes,
Frederique
Natuurlijk is dat een ramp!quote:Op donderdag 2 augustus 2007 18:39 schreef wonderer het volgende:
Natuurlijk is wachten kut, zeker als je eindelijk de knoop hebt doorgehakt, maar het is geen ramp, toch?
Als jij moet wachten omdat een ander als argument heeft "dat jij dan nog eens rustig over de problematiek na kunt denken" - terwijl je op dat moment al 4 jaar dag-en-nacht over die problematiek hebt nagedacht (!) en men weigert in te gaan op je argument dat je ook samen met een ander die hele psychische kant al gehad hebt - tja, dan heeft een ander geen enkel oog voor wat ik als individuele patient nodig heb...
Je argument is net zo slecht als dat men iedere persoon met een gebroken been een half jaar in het gips zou laten rondlopen onder het motto "een 8-voudige breuk duurt een half jaar om te genezen - en om te voorkomen dat jij sneller uit het gips gaat dan een ander doen we er bij jou, met een enkelvoudige beenbreuk, ook een half jaar over voordat je van je gips verlost wordt!"
Als men "wachten op een behandeling" een middel noemt moet het ook in mijn situatie een middel zijn, geen doel op zich.
En als jaloezie de oorzaak van de steken in mijn lichaam zijn dan is het niet meer dan logisch om dat probleem bij de bron aan te pakken door mijn lichaam dichter bij mijn gevoel/zelfbeeld te brengen. Alle andere oplossingen ontkennen het eigenlijke probleem. Je neemt ook geen asperines waar je eigenlijk een pleister zou moeten gebruiken.
Groetjes,
Frederique
Ik kan me amper voorstellen dat alle gevallen via een boekje worden behandeld in plaats van naar aanleiding van wat de patient zelf aangeeft, maar als dat inderdaad zo is, moet daar wel iets aan gebeuren, mits mogelijk.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 18:46 schreef frederique_met_underscore het volgende:
[..]
Natuurlijk is dat een ramp!
Als jij moet wachten omdat een ander als argument heeft "dat jij dan nog eens rustig over de problematiek na kunt denken" - terwijl je op dat moment al 4 jaar dag-en-nacht over die problematiek hebt nagedacht (!) en men weigert in te gaan op je argument dat je ook samen met een ander die hele psychische kant al gehad hebt - tja, dan heeft een ander geen enkel oog voor wat ik als individuele patient nodig heb...
Je argument is net zo slecht als dat men iedere persoon met een gebroken been een half jaar in het gips zou laten rondlopen onder het motto "een 8-voudige breuk duurt een half jaar om te genezen - en om te voorkomen dat jij sneller uit het gips gaat dan een ander doen we er bij jou, met een enkelvoudige beenbreuk, ook een half jaar over voordat je van je gips verlost wordt!"
Als men "wachten op een behandeling" een middel noemt moet het ook in mijn situatie een middel zijn, geen doel op zich.
En als jaloezie de oorzaak van de steken in mijn lichaam zijn dan is het niet meer dan logisch om dat probleem bij de bron aan te pakken door mijn lichaam dichter bij mijn gevoel/zelfbeeld te brengen. Alle andere oplossingen ontkennen het eigenlijke probleem. Je neemt ook geen asperines waar je eigenlijk een pleister zou moeten gebruiken.
Groetjes,
Frederique
En blijkbaar snap je niet helemaal wat "symptoombestrijding" is en dat ik begrijp dat alleen de jaloezie behandelen niet het punt is, maar je vergelijking slaat nergens op. Als je een pleister nodig hebt, daar op moet wachten, en een aspirine verlichting geeft, ga je dan een aspirine nemen of ga je lopen krijsen dat je NU die pleister moet want het doet zo'n pijn?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Even voor alle duidelijkheid: dat ik voor 2004 geen vrouw-gevoelens "had" kwam vooral omdat ik die wegdrukte met mijn verstand. Sinds ik meer ruimte neem om mijn gevoelens en emoties ook werkelijk te voelen is mijn vrouw-gevoel bovengekomen en sindsdien ben ik stukken gelukkiger dan ik ooit als 100% man geweest ben.
Wat jij nu eigenlijk voorstelt is: het onderdrukken van mijn gevoelens en emoties. Dat wil ik niet omdat het weglopen voor mijn gevoelens en emoties voor het voortbestaan van mijn probleem gezorgd heeft - en nee, ik wil dat echt nooit meer. De oplossing zit erin om het eigenlijke probleem, verschil zelfbeeld/gevoel versus lichaam, aan te pakken. Zo snel mogelijk.
En ja, sinds a Campo kritiek op de VU had is men ongelofelijk rechtlijnig in het hanteren van het protocol...
Groetjes,
Frederique
Wat jij nu eigenlijk voorstelt is: het onderdrukken van mijn gevoelens en emoties. Dat wil ik niet omdat het weglopen voor mijn gevoelens en emoties voor het voortbestaan van mijn probleem gezorgd heeft - en nee, ik wil dat echt nooit meer. De oplossing zit erin om het eigenlijke probleem, verschil zelfbeeld/gevoel versus lichaam, aan te pakken. Zo snel mogelijk.
En ja, sinds a Campo kritiek op de VU had is men ongelofelijk rechtlijnig in het hanteren van het protocol...
Groetjes,
Frederique
Frederique, ik snap jouw frustaties heel goed, maar door oa een tekort aan psychologen (of financien om ze te betalen) kan het genderteam niet anders. Ik weet van Luc Gijs dat per 1-1-2007 de regels helemaal verandert zijn, maar ik weet niet hoe ze nu zijn. Toen ik indertijd Jos belde een week na het betreffende symposium zei hij tegen mij nog voordat ik kon vragen hoe het met de wachtlijst was, het wordt tijdt dat jij afspraken krijgt. En ik kreeg meteen 3 afspraken met 1 maand ertussen. Ik vind ook dat tussen de afspraken in de fase van 'erkenning' van het genderteam van je genderidentiteit de gesprekken frequent moeten zijn, hooguit 6 weken ertussen, liefst 4, en de gesprekken moeten zinvol zijn. Op het moment dat ze dat niet meer zijn moet je besproken worden. Ik vind toch dat ze het dan 10 jaar geleden beter doen dan nu. Als ik jouw verhaal zo lees duurt het inderdaad allemaal veel te lang.
Dat het VU het feit dat jij al zoveel gesprekken hebt bij ander naast zich neerlegt, daar zal niet makkelijk iets aan veranderen. Er is een protocol, en dat moeten ze volgen van het ministerie, en daar worden ze op gecontroleerd ook.
Maar heb je eigenlijk niet te laat contact gezocht met het genderteam door je gesprekken elders ? Hadden hun jou er niet op moeten wijzen dat je op een gegeven moment alvast contact moest leggen met het VU, oa vanwege wachttijden, en beoordelingsfase die erg lang kan duren.
Dat zijn mijn 2 stuivers. Voor de rest, veranderingen gebeuren niet zomaar, dat heeft tijd nodig. Ik snap je haast, voel ook met je mee. Maar komop meid, je bent er in ieder geval mee bezig. Dat het zo lang duurt allemaal is een zeer zware teleurstelling voor je, en die zul je niet makkelijk verwerken.
Ik wilde dat ik iets voor je kon doen, maar dat kan ik niet anders dan door je steun te geven in deze voor jopu zeer moeilijke tijd. Wachten is erg moeilijk, ik weet het uit eigen ervaring. Ik ga zaterdag naar het OLBG voor opname ivm correctie een maandag, die operatie is al 2x uitgesteld door ziekte van dr. Karim, was oorspronkelijk half februari. Nu zijn dr. Karim en dr. Hage erbij, dus uitstel bijna onmogelijk....
Dat het VU het feit dat jij al zoveel gesprekken hebt bij ander naast zich neerlegt, daar zal niet makkelijk iets aan veranderen. Er is een protocol, en dat moeten ze volgen van het ministerie, en daar worden ze op gecontroleerd ook.
Maar heb je eigenlijk niet te laat contact gezocht met het genderteam door je gesprekken elders ? Hadden hun jou er niet op moeten wijzen dat je op een gegeven moment alvast contact moest leggen met het VU, oa vanwege wachttijden, en beoordelingsfase die erg lang kan duren.
Dat zijn mijn 2 stuivers. Voor de rest, veranderingen gebeuren niet zomaar, dat heeft tijd nodig. Ik snap je haast, voel ook met je mee. Maar komop meid, je bent er in ieder geval mee bezig. Dat het zo lang duurt allemaal is een zeer zware teleurstelling voor je, en die zul je niet makkelijk verwerken.
Ik wilde dat ik iets voor je kon doen, maar dat kan ik niet anders dan door je steun te geven in deze voor jopu zeer moeilijke tijd. Wachten is erg moeilijk, ik weet het uit eigen ervaring. Ik ga zaterdag naar het OLBG voor opname ivm correctie een maandag, die operatie is al 2x uitgesteld door ziekte van dr. Karim, was oorspronkelijk half februari. Nu zijn dr. Karim en dr. Hage erbij, dus uitstel bijna onmogelijk....
Nee, wat ik voorstel is hulp bij die jaloeziegevoelens, zodat je daar niet meer zo'n last van hebt, en waardoor de wachttijd wat verzacht wordt en je je dus niet zo gefrustreerd meer voelt.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 19:03 schreef frederique_met_underscore het volgende:
Even voor alle duidelijkheid: dat ik voor 2004 geen vrouw-gevoelens "had" kwam vooral omdat ik die wegdrukte met mijn verstand. Sinds ik meer ruimte neem om mijn gevoelens en emoties ook werkelijk te voelen is mijn vrouw-gevoel bovengekomen en sindsdien ben ik stukken gelukkiger dan ik ooit als 100% man geweest ben.
Wat jij nu eigenlijk voorstelt is: het onderdrukken van mijn gevoelens en emoties. Dat wil ik niet omdat het weglopen voor mijn gevoelens en emoties voor het voortbestaan van mijn probleem gezorgd heeft - en nee, ik wil dat echt nooit meer. De oplossing zit erin om het eigenlijke probleem, verschil zelfbeeld/gevoel versus lichaam, aan te pakken. Zo snel mogelijk.
En ja, sinds a Campo kritiek op de VU had is men ongelofelijk rechtlijnig in het hanteren van het protocol...
Groetjes,
Frederique
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Hoi Anna,
Hoe het precies bij de VU zit weet je als patient vaak niet - hun informatievoorziening is daar te ondoorzichtig voor.
Ik heb zelf het moment bepaald dat ik naar de VU toe ging. Ik heb me bewust niet eerder aangemeld omdat ik me daar te kwaad voor voelde (was er van overtuigd dat ze me af zouden wijzen vanwege transgender zijn) en heb pas contact gezocht toen ik die woede (grotendeels) kwijt was. Die woede voel ik nu af-en-toe nog steeds, maar niet meer in die (redeloze) mate waarin ik die voor oktober vorig jaar voelde.
De andere reden was dat ik alle beslissingen die je maar zonder de VU kon nemen (logopedie, 24/7 in de gewenste rol leven) genomen wou hebben voordat ik me bij de VU aan zou melden. Ik hoorde van meer mensen dat het bij de VU lang zou duren, maar ging er vanuit dat dit na de start van de hormonen was. Ik was dus negatief verrast toen ik bij de intake hoorde dat het een jaar zou duren voordat ik de endocrinoloog opnieuw zou zien en ik ben bijna ontploft toen dat in plaats van een jaar 17 maanden zou worden... Het blijft voor mij erg moeilijk te bepalen wat ze nu precies doen om de kracht van je psyche te bepalen en wat pure onhandigheid / botheid / domheid / onwetendheid / stommiteit / onvermogen / onbekwaamheid / ... is.
Ik wens je een snelle beterschap bij je komende hersteloperatie!
Groetjes,
Frederique
Hoe het precies bij de VU zit weet je als patient vaak niet - hun informatievoorziening is daar te ondoorzichtig voor.
Ik heb zelf het moment bepaald dat ik naar de VU toe ging. Ik heb me bewust niet eerder aangemeld omdat ik me daar te kwaad voor voelde (was er van overtuigd dat ze me af zouden wijzen vanwege transgender zijn) en heb pas contact gezocht toen ik die woede (grotendeels) kwijt was. Die woede voel ik nu af-en-toe nog steeds, maar niet meer in die (redeloze) mate waarin ik die voor oktober vorig jaar voelde.
De andere reden was dat ik alle beslissingen die je maar zonder de VU kon nemen (logopedie, 24/7 in de gewenste rol leven) genomen wou hebben voordat ik me bij de VU aan zou melden. Ik hoorde van meer mensen dat het bij de VU lang zou duren, maar ging er vanuit dat dit na de start van de hormonen was. Ik was dus negatief verrast toen ik bij de intake hoorde dat het een jaar zou duren voordat ik de endocrinoloog opnieuw zou zien en ik ben bijna ontploft toen dat in plaats van een jaar 17 maanden zou worden... Het blijft voor mij erg moeilijk te bepalen wat ze nu precies doen om de kracht van je psyche te bepalen en wat pure onhandigheid / botheid / domheid / onwetendheid / stommiteit / onvermogen / onbekwaamheid / ... is.
Ik wens je een snelle beterschap bij je komende hersteloperatie!
Groetjes,
Frederique
Symptoombestrijding, dus.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 19:40 schreef wonderer het volgende:
Nee, wat ik voorstel is hulp bij die jaloeziegevoelens, zodat je daar niet meer zo'n last van hebt, en waardoor de wachttijd wat verzacht wordt en je je dus niet zo gefrustreerd meer voelt.
Groetjes,
Frederique
Ja, dat zei ik dus al in mijn eerste post. Als je me nou nog niet begrijpt, weet ik ook niet meer hoe ik het moet verwoorden, hoor.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 20:24 schreef frederique_met_underscore het volgende:
[..]
Symptoombestrijding, dus.
Groetjes,
Frederique
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Wat ik er raar aan vind is dat je symptoombestrijding schijnbaar een goede zaak vindt.
Ik vind dat ik bij de VU vooral moet aankaarten wat hun -niet bij mijn ziektebeeld passende- behandeling met mij doet. En wil dus een goede oplossing. Jij stelt iets anders voor, namelijk: mij neerleggen bij een behandeling die niet bij mijn ziektebeeld past en dan aan symptoombestrijding doen door precies datgene te doen wat mij jarenlang diep ongelukkig maakte, namelijk gevoelens/emoties onderdrukken. Ik hoop dat je snapt dat symptoombestrijding voor mij niet de oplossing is: ik zie symptoombestrijding als een middel dat erger is dan de kwaal en ga liever voor de "enige echte oplossing".
Groetjes,
Frederique
Ik vind dat ik bij de VU vooral moet aankaarten wat hun -niet bij mijn ziektebeeld passende- behandeling met mij doet. En wil dus een goede oplossing. Jij stelt iets anders voor, namelijk: mij neerleggen bij een behandeling die niet bij mijn ziektebeeld past en dan aan symptoombestrijding doen door precies datgene te doen wat mij jarenlang diep ongelukkig maakte, namelijk gevoelens/emoties onderdrukken. Ik hoop dat je snapt dat symptoombestrijding voor mij niet de oplossing is: ik zie symptoombestrijding als een middel dat erger is dan de kwaal en ga liever voor de "enige echte oplossing".
Groetjes,
Frederique
Nee, ik stel geen andere behandeling voor. Ik stel alleen voor dat je in de wachttijd iets doet aan je huidige problemen, in plaats van te gaan lopen krijsen dat het beleid veranderd moet worden omdat je zo'n last hebt.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
|
|
