Als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat (#34)

NieTTus:
Eileiders verwijderd in 2004. September 2006 eerste ivf poging, mislukt. Februari 2007 ivf 2 mislukt. 6 cryo's verdeeld over 2 rietjes. Nog 2 cryo pogingen voor de boeg (dus zonder punctie en hormonen e.d.) volgende week ongi (rond 3 augustus verwacht) 6 aug is de poli weer open dan meer duidelijkheid

Mag bovenstaande in de op??? Dank jullie!!

Tico, ik moet toch maar eens informeren bij mijn verzekering hoe het nou zit. Als ik jou zo hoor! 650 per cryo poging!!! Hoe durven ze!! Echt elke trieste lui die zomaar zwanger kunnen worden mogen zomaar kids krijgen.. IVF lijkt alleen maar voor de rijke lui weggelegd idd!!

Ik ben echt best zenuwachtig. Wil er deze keer echt niets van hopen, maar dat doe je toch!!
Ben zo benieuwd!!

Rottdog, klote zeg. Kan me voorstellen dat je je weer niets bij ons kunt voorstellen. Ik heb dat ook bij jou. Maar denk wel aan jou hoor ondanks dat dat ver van mijn bed show is

Madelieve,wauw!! Ondanks dat ze nog onder de 10 cm zitten, er groeit wat
Waarschijnlijk voelt dat voor jou nog als weinig, maar het feit dat het groeit! Chapeau! (ik baalde ook ,maar er zijn ook mensen bij wie het helemaal niet groeit... Dus houdt moed!!!!)

Toi toi toi!!!

Ik hoef niet in de lijst, post wel gewoon mee

Rottdog, wat naar zo he? je wilt niet denken dat het wel eens zo zou kunnen zijn, maar dat is zooo moelijk...sterkte en ik hoop dat er gauw een eind komt aan die onduidelijkheid en onzekerheid!

Madelieve, goed dat er hard gewerkt wordt in je lichaam! Ze groeien misschien niet snel, maar ze zijn hard bezig! Hopen dat het er woensdag nog weer wat beter uitziet!

NieTTus, natuurlijk hoop je! En ik hoop met je mee! Fijn iig dat het zonder hormonen kan, en ik hoop zo dat dat precies is wat je lichaam nodig heeft

Hier nog steeds niets, ik wacht gewoon verder af

Hoi Niettus, ik baalde niet hoor, was juist opgelucht dat er inderdaad iets groeit want had ook al doembeelden dat mijn lichaam helemaal niet zou reageren op de Puregon! Ik ben natuurlijk heel benieuwd wat de stand van zaken is woensdag maar wacht geduldig af...

Weet je Rottdog, ik vind waar we nu zelf mee bezig zijn soms de ver van mijn bed show.... het idee dat het ons een beetje overkomt hoewel we er uiteindelijk natuurlijk wel heel bewust voor gekozen hebben.
Komt misschien ook omdat de meeste mensen die met ISCI starten dan op dat moment al vrij lang bezig zijn met hun kinderwens en dat is bij ons eigenlijk niet zo het geval.....toen we het besluit hadden genomen dat we echt graag kindjes wilden zaten we gelijk in de medische molen en het was ook al snel helder dat we in de categorie ISCI vielen. Qua "tijd" zou ik misschien beter horen in het gewone " Wachten op het tweede streepje" topic maar omdat men daar neem ik aan niet zo thuis is in alle medische termen ben ik hier gaan posten....

O ja, mag ik misschien ook in de OP?

Madelieve: juli 2007 begonnen met 1e ISCI-poging

Dank!

Madelieve ik heb hetzelfde gehad hoor! Ik weet al wel heel lang dat áls ik kindjes wilde, dit via het ziekenhuis/IVF zou gaan. Toen wij eenmaal de knoop doorhakte om te gaan voor kindjes, kon ik gelijk op voor de eerste IVF poging. Als je eenmaal in de poging zit, dan ga je (helaas) snel genoeg meedraaien in de termen.

Het is hier dus ook niet de frustratie qua tijd, maar meer dat het echt afhankelijk is van het ziekenhuis e.d. Op een normale manier zwanger worden is bij mij gewoon écht onmogelijk, dus al je hoop ligt echt op de behandelingen..

Rottdog dat is toch niet erg! Eigenlijk maar gelukkig!!

Uiteindelijk zitten we hier allemaal met hetzelfde doel!!

[ Bericht 1% gewijzigd door NieTTus op 30-07-2007 11:01:48 ]

Madelieve, je staat erbij hoor!

Dat lijkt me idd best een rare gewaarwording. Zoals jij zegt NieTTus, al je hoop licht op de behandelingen. Anderen hebben al jaren van pogingen en kansen (al dan niet tevergeefs) achter de rug. Voor mensen zoals jullie heb je echt maar die paar kansen van de IVF of ICSI.

Verdomme Rottdog piepzooi!
Sterkte

Rottdog...

Rottdog.

Rottdog

He, Rottdog, wat rot

Ik vraag me wel eens af: als dit allemaal achter de rug is en je bent zwanger of zelfs al bevallen, vergeet je dit dan snel? Al deze onzekerheid, verdriet, de vraag of het ooit goedkomt? Is het vasthouden van je kind voldoende om dit alles volledig af te kunnen sluiten? Of blijven er toch littekens over?

Dat is idd wel een goeie vraag miss_sly.
Ik weet iig wel van mezelf dat ik in het begin even moeite had om even mijn draai weer te vinden omdat ik mezelf toch wel een klein beetje aan het afschermen was van al het baby- en kindergeweld dat je op sommige verjaardagen tegen kwam.
En bij bijvoorbeeld vriendinnen, ik merkte dat ik me toch een beetje afzijdig had gehouden een tijdje en dat ik het lastig vond om mijn eigen plekkie weer te vinden.
Had zo lang die 'ik wil het even allemaal niet meer horen' houding en die kon ik ineens laten varen, maar dat koste wat moeite zo af en toe. _{Had nog steeds last van dat 'zij wel' terwijl ik dan een kwartiertje later dacht 'Zij wel? Zij ook bedoel je!'.}

Ben wel benieuwd naar de ervaringen van degenen die idd jaren bezig zijn geweest met allerlei zware behandelingen enzo.

Dat afzijdig houden en "zij wel"gevoel heb ik gelukkig al niet meer, dat heb ik een aantal jaren geleden gelukkig al kunnen verwerken.
Maar verdriet natuurlijk wel, alle ellende van de onderzoeken, de angst om aan te komen van de hormonen en het ook daadwerkelijk aankomen, jezelf te verliezen in de hormoonstormen die door je lichaam gieren en jezelf zien en horen als dat vervelende mens maar er geen rem op kunnen zetten...

Vraag me af of dat in een klap (of iig in korte tijd) allemaal vage herinneringen worden als het resultaat behaald is, om het even klinisch te zeggen

Ik vind het zwanger zijn toch nog heel onwerkelijk. Ik loop nog dagelijks naar het toilet omdat ik denk dat ik wat voel lopen. Verder weet ik ook dat onze relatie behoorlijk wat te verduren heeft gehad. Ik denk echt dat we een paar flinke knauwen hebben gehad. Het verplicht sexen in het begin, en daarna veel/vaak onderzoeken in het ziekenhuis, hormonentroep je lichaam in doet absoluut geen goed voor je sexleven.

In mijn familie is er 1 stel dat ook ivf gedaan heeft. Ook zij vertelde dat de relatie een flinke deuk kan oplopen en dat het voor hun toch een poosje heeft geduurd voordat alles weer "normaal" was.

De relatie heeft zeker ook wat te verduren. In mijn huidige relatie merk ik dat gelukkig nog niet echt, omdat ik zelf stabieler in de relatie zit en in het mmm-gebeuren sta, maar ik heb natuurlijk nog geen hormonen gebruikt

De relatie die ik destijds had, zou toch wel stukgelopen zijn, maar dat hele mmm-gebeuren heeft er wel een grote bijdrage aan gehad dat het toen is misgelopen.

Maar wordt alles wel weer "normaal"? Mijn beste vriendinnetje zegt dat een kind, hoe blij ze er ook mee zijn, toch ook wel kan zorgen voor wat uit elkaar groeien van de partners. En mijn zusje heeft dat ook wel eens gezegd. En beide zijn gevallen die de mmm nodig hebben gehad, dus voor hen was het ook niet iets vanzelfsprekends, voor zover het dat ooit voor iemand is, natuurlijk

[ Bericht 0% gewijzigd door miss_sly op 30-07-2007 16:49:32 ]

"normaal" is een relatief begrip...

Kijk het wordt nooit zoals het was, want er is dan een kindje. Dus ook dat kan weer voor spanningen zorgen.

Ik weet eigenlijk niet hoe het gaat na de bevalling, of je dan alle mmm ellende snel vergeet. Ik weet dan Slaapmeisje soms nog steeds bang is dat Milo van haar wordt afgepakt.... Ik denk dat de hele molen wel sporen achterlaat...

Vanavond op de EO: De verandering, over een (onvervulde) kinderwens en het effect daarvan op je relatie.

info

-edit- Foutje

Ik zal hier niet zomaar een post weghalen, maar Ferdo was vergeten uit te loggen.

Ik wilde hier graag een tvp zetten. Was zwanger, maar werd een miskraam. Wil gewoon wat meer lezen over andere manieren. Nog niet meteen actie ondernemen ofzo, maar wil er gewoon wat meer over lezen:) Zal dus af en toe even een tvp zetten als het mag

Oh ja, en foliumzuur werd door zowel de verloskundige als een gynaecoloog aangeraden. Het is puur voor de basis van een baby. De botjes...tegen open ruggetje enz. Is mij tenminste verteld.

Welkom Paddy.
_{De post mag weg hoor, als je dat wil, is geen probleem.}

Denk je dat jullie ook gelijk naar de dokter gaan dan, als jullie weer verder gaan?

Wat verdrietig van de miskraam zeg...

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 03:40 schreef paddy het volgende:
Ik zal hier niet zomaar een post weghalen, maar Ferdo was vergeten uit te loggen.

Ik wilde hier graag een tvp zetten. Was zwanger, maar werd een miskraam. Wil gewoon wat meer lezen over andere manieren. Nog niet meteen actie ondernemen ofzo, maar wil er gewoon wat meer over lezen:) Zal dus af en toe even een tvp zetten als het mag

Oh ja, en foliumzuur werd door zowel de verloskundige als een gynaecoloog aangeraden. Het is puur voor de basis van een baby. De botjes...tegen open ruggetje enz. Is mij tenminste verteld.

Foliumzuur wordt al aangeraden vanaf het moment dat je zwanger wilt worden. Je kunt het gewoon bij elke drogist halen.

Ik heb foliumzuur 5mg, dat is op recept. De gyn had het er bij mij ook over dat de kans op een miskraam afneemt bij het gebruik van foilumzuur. Daar werden nu onderzoeken naar gedaan...

Toen ik een miskraam kreeg en naar de huisarts ging, vertelde deze me doodleuk dat het gewoon pech was. Ik ben er toen op blijven doorhameren dat ik gewoon wil weten waarom. Dus vandaar dat wij vrij snel werden doorgestuurd naar een gyn. De huisarts vond het eigenlijk helemaal niet nodig.

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 09:49 schreef Ticootje het volgende:
Toen ik een miskraam kreeg en naar de huisarts ging, vertelde deze me doodleuk dat het gewoon pech was. Ik ben er toen op blijven doorhameren dat ik gewoon wil weten waarom. Dus vandaar dat wij vrij snel werden doorgestuurd naar een gyn. De huisarts vond het eigenlijk helemaal niet nodig.

Maar het is toch ook eigenlijk vaak niet nodig? Het grootste deel van de miskramen zijn toch onverklaarbaar? Volgens mij gaan ze idd pas onderzoeken als je 3 of meer miskramen achter elkaar hebt gehad. En dan nog is er een kans dat men er nooit achter komt.

Kwam die verwijzing bij jullie niet ook een beetje door de hersteloperatie van je man?

Ja, dat zat ik ook te denken Ticootje; een miskraam zo vroeg in de zwangerschap heeft toch meestal als oorzaak dat het vruchtje niet goed is om wat voor reden dan ook en komt best veel voor...dat is toch heel moeilijk te onderzoeken waarom precies enzo

Ja, maar op dat moment wisten we niet beter dat de hersteloperatie gewoon gelukt was. Ach en die paar onderzoekjes om mij gerust te stellen zouden niet zoveel voorstellen.....

Toen ik een moskraam kreeg zei de dokter ook gewoon domme pech volgende keer beter. En tja eigenlijk dacht ik er net zo over. Ik kon me er niet druk om maken waarom het mis was gegaan. Ik denk (en misschien heel hard) je lichaam weet het beste wat ie met een zwangerschap moet doen, die volet heel goed aan of iets goed gaat of niet. Gaat het niet goed dan stoot ie het af.

Miskraam-statistieken - Een Blik op de Getallen en de Definities
Miskraam-statistieken kunnen dramatisch zijn. Een miskraam vindt plaats in 20 procent van alle zwangerschappen. Maar volgens sommige bronnen is dit een onnauwkeurig percentage. Veel vrouwen kunnen zonder dit te weten een miskraam hebben voordat zij zich zelfs ook maar realiseren dat zich in hen een leven heeft gevormd - en zij nemen dan gewoon aan dat hun miskraam een wat zwaardere menstruatie was dan gewoonlijk. Daarom is het mogelijk dat het werkelijke miskraam-percentage zich dichter bij 40 of 50 procent bevindt. Van alle vrouwen die een miskraam hebben, zal 20 procent te maken hebben met een herhaling hiervan.

De term miskraam refereert aan het verlies van een zwangerschap in ontwikkeling, tot aan de twintigste week van de zwangerschap. In de medische terminologie wordt dit aangeduid als een spontane abortus. Veel vrouwen die een miskraam hebben vinden deze term kwetsend. Maar het is belangrijk om op te merken dat de term "abortus" slechts het verlies van de zwangerschap aanduidt. In het medische vakgebied impliceert dit niet dat de zwangerschap zou zijn beëindigd als gevolg van een keuze van de vrouw. De correcte term voor een gekozen procedure is "electieve abortus". Wanneer een vrouw haar zwangerschap na de twintigste week verliest, wordt het verlies een doodgeboren kind genoemd.

Miskramen kunnen in twee categorieën worden ingedeeld. Een geïsoleerde miskraam refereert aan een enkele, sporadische gebeurtenis. Vaak treedt een geïsoleerde miskraam op als gevolg van een chromosomale fout in de eicel of in de zaadcel. Deze chromosomale fout herhaalt zich niet. Als een vrouw drie opeenvolgende miskramen heeft gehad, dan worden de miskramen als habitueel beschouwd. Een vrouw die habituele miskramen heeft kan aan medische onderzoeken worden onderworpen om zo te ontdekken wat de achterliggende oorzaak voor haar herhalende miskramen zou kunnen zijn. In het algemeen moeten deze achterliggende oorzaken worden behandeld om het voor de vrouw mogelijk te maken om een zwangerschap succesvol te kunnen voltooien.

bron

Ik heb het van jou niet helemaal gevolgd in het begin, Ticootje, maar hoe kon je zwanger zijn als de hersteloperatie neit gelukt was?

Anyway, een miskraam is natuurlijk altijd verdrietig. Ook rationele gedachten als: er zal wel iets niet helemaal goed zijn geweest, kunnen vaak toch het verdriet niet wegnemen. Zeker niet als je al jaren bezig bent en eindelijk een positieve test in handen hebt en het gaat een paar dagen later mis (tenminste, zo heb ik het ervaren). Maar ik kan me voorstellen dat artsen niet na 1 miskraam al meteen gaan kijken waarom het mis is gegaan. Zoals het stukej van Vivi laat zien, komt het toch wel vaak voor.

Ik ben trouwens nog steeds niet ongesteld. Temp is wel hoog nog, maar goed...als ik morgen nog niet ongesteld ben, bel ik maar even met het ziekenhuis, want dit wachten vind ik ook maar niets. Ik wil verder

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 10:39 schreef miss_sly het volgende:
Ik heb het van jou niet helemaal gevolgd in het begin, Ticootje, maar hoe kon je zwanger zijn als de hersteloperatie neit gelukt was?

Luckyshot?? er is er maar 1 nodig

Dit is ook meteen weer het laatste wat ik post onder dit onderwerp in dit topic. Ik wil namelijk het topic niet totaal verkloten...

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 03:40 schreef paddy het volgende:
Ik zal hier niet zomaar een post weghalen, maar Ferdo was vergeten uit te loggen.

Ik wilde hier graag een tvp zetten. Was zwanger, maar werd een miskraam. Wil gewoon wat meer lezen over andere manieren. Nog niet meteen actie ondernemen ofzo, maar wil er gewoon wat meer over lezen:) Zal dus af en toe even een tvp zetten als het mag

Oh ja, en foliumzuur werd door zowel de verloskundige als een gynaecoloog aangeraden. Het is puur voor de basis van een baby. De botjes...tegen open ruggetje enz. Is mij tenminste verteld.

Tuurlijk mag dat paddy. We hebben natuurlijk liever niet dat je mee moet komen posten, want in dit topic moeten zo weinig mogelijk mensen zitten, eigenlijk zelfs helemaal leeg zijn

Dat van dat foliumzuur was me inderdaad bekend, ik slik het dan ook al sinds november ofzo

Is toch niet verkloten? Het is volgens mij allemaal nog steeds on-topic.

Maar je moet natuurlijk niks als je het er niet meer over wilt hebben.

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 10:44 schreef Brighteyes het volgende:
Is toch niet verkloten? Het is volgens mij allemaal nog steeds on-topic.

Maar je moet natuurlijk niks als je het er niet meer over wilt hebben.

Oh nee BE zo bedoel ik het niet. Maar ik ben nogal een babbelaar en dit blijft wel een beetje een topic voor de meiden in de molen. En nu post ik toch weer een hoop in dit topic en misschien is dat heel confronterend...

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 10:39 schreef miss_sly het volgende:
Ik heb het van jou niet helemaal gevolgd in het begin, Ticootje, maar hoe kon je zwanger zijn als de hersteloperatie neit gelukt was?

Anyway, een miskraam is natuurlijk altijd verdrietig. Ook rationele gedachten als: er zal wel iets niet helemaal goed zijn geweest, kunnen vaak toch het verdriet niet wegnemen. Zeker niet als je al jaren bezig bent en eindelijk een positieve test in handen hebt en het gaat een paar dagen later mis (tenminste, zo heb ik het ervaren). Maar ik kan me voorstellen dat artsen niet na 1 miskraam al meteen gaan kijken waarom het mis is gegaan. Zoals het stukej van Vivi laat zien, komt het toch wel vaak voor.

Ik ben trouwens nog steeds niet ongesteld. Temp is wel hoog nog, maar goed...als ik morgen nog niet ongesteld ben, bel ik maar even met het ziekenhuis, want dit wachten vind ik ook maar niets. Ik wil verder

Wat goed! Ik ga voor je duimen

Rottdog, wat onwijs klote dat het nu dan echt doorgebroken is... ik weet hoe je je voelt... heel veel sterkte en probeer de moed erin te houden voor de volgende ronde...

Ik ga tussen de middag het ziekenhuis bellen... hoe mooi het er vorige week ook uitzag, volgens mij is daar niet veel meer van over: mijn temperatuur stijgt niet, dus ik denk dat ik helemaal geen eisprong heb gehad... en dat terwijl het eitje op dag 12 al op springen stond... stom gezeik... ik baal echt enorm. Nou dit weer... What's next?

_{Soms voel ik me echt een enorme zeur... want ik ben 'pas' in het Clomid stadium... maar toch...}

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 11:13 schreef Jose81 het volgende:
_{Soms voel ik me echt een enorme zeur... want ik ben 'pas' in het Clomid stadium... maar toch...}

Nee joh! Lekker door 'zeuren' hoor! Daar is het topic voor. En 'pas' aan de Clomid bestaat niet. Je slikt dat toch niet voor niets? En dan wil je toch ook gewoon dat het zijn werk doet?
Balen dat dat dus blijkbaar niet het geval is.

Jose, heel veel succes. En 'pas' Clomid is ook: onderzoeken, onzekerheid, niet weten waar je aan toe bent. Echt, je zeurt niet, want het is gewoon moeilijk allemaal. sterkte en hou je dapper!

Jose, wat vervelend dat de Clomid niet lijkt te doen wat het moet doen! Hoeveel mg slik je nu?

Enne, er is inderdaad niet zoiets als aan de Clomid! Dit topic is om te "zeuren" als je daar behoefte aan hebt, dus lekker doen hoor

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 08:45 schreef Brighteyes het volgende:
Welkom Paddy.
_{De post mag weg hoor, als je dat wil, is geen probleem.}

Denk je dat jullie ook gelijk naar de dokter gaan dan, als jullie weer verder gaan?

Wat verdrietig van de miskraam zeg...

Nee, we gaan nog niet naar de dokter, maar denk wel dat de verloskundige dit uiteindelijk aan zal raden. Meer doordat ik een verleden heb waardoor ik nog één eierstok heb.
En even over de zwangerschap. Ik was een maand over tijd voordat ik erachter kwam. Dacht aan iets anders. Was echt wel blij, want bij mij tikt de klok in sneltreinvaart

De verloskundige zei ook dat het vruchtje absoluut niet goed geweest was, anders was het wel geboren (zei ze) en eerlijk gezegd ben ik dan wel blij dat het zo is gelopen. Het enige waar ik mee zat was het door de wc spoelen van en het niet doorzetten van de miskraam.. Hoorde pas afgelopen maandag dat ik toch niet naar het ziekenhuis hoefde en het weg was. Heeft drie weken geduurd dus. Drie weken elke dag even buikpijn en de rest van die ongemakken. Normaal gaat dat toch wel wat normaler, maar ik had bijna nooit last van ongesteldheids pijn dus heb dat nu wel ingehaald

Zal die post van Ferdo wel laten staan, kan hij ook meelurken. (wanneer hij liever niet meekijkt haal ik hem vanavond wel weg.

Zal ook voor je duimen, miss_sly Altijd tof wanneer er weer iemand hier vandaan door kan stromen. En ook tof dat de mensen die in zo'n topic nog achterblijven toch gesteund blijven worden door de mensen die dan wel al zwanger zijn. Ik heb dus af en toe meegelezen

Lief dat jullie duimen, mar ik dnek niet zwanger te zijn, hoor
Ik ben morgen 2 weken "over tijd" maar aangezien ik PCO heb en al twee negatieve testen de afgelopen twee weken, denk ik dat mijn lichaam gewoon weer even weigert. Ikg a dus vooral bellen om te vragen of ik een recept voor Duphaston kan krijgen om de menstruatie op te wekken. Dan kan ik de foto laten maken en kunnen we starten met IUI

Sterkte, Jose

miss-sly, ik weet wel zeker dat de MMM invloed heeft op de rest van je leven.. Maar meer over hoe je in het leven staat en hoe rotsvast je relatie wordt. Maar ook over onbenullige dingen als 'hoe ga ik verder om met anti-conceptie'. Steriel is (bijna) niemand en dus blijft er altijd die ene kans, hoe klein ook. Als je dan een kindje hebt dat in het ziekenhuis gekleid is en je zou 15 jaar later toch nog onbedoeld zwanger raken, zit je ook niet op te wachten lijkt me.

Nu er hier twee van die ICSI-wondertjes rondlopen kan ik wel redelijk de balans opmaken, denk ik. Vergeten zullen we aanloop naar het ouderschap nooit, de impact ervan verwatert wel. Ik ben nu 'gewoon' een moeder van twee kinderen. Ik ben net zo goed boos, ze mogen net zo veel (of weinig is maar net hoe je 't bekijkt ) als dat ze 'normaal' verwekt zouden zijn.
Als ik zo eens om me heen kijk bij andere moeders of andere kinderen op het kdv, zie ik geen verschil. Zoals ik zei; vergeten zullen we het nooit, maar het beinvloed ons niet meer.

Dank jullie wel ... ik weet ook wel dat het met Clomid ook spannend is en dat Clomid ook niet voor niets is zeg maar... maar als ik hier dan al die meiden hoor die met IVF/ICSI bezig zijn, denk ik 'waar heb ik het dan over?!"... maar goed... ben blij dat ik toch lekker mag zeuren...

Ik heb dus naar het ziekenhuis gebeld. De assistente vond het ook wel raar, omdat er dus donderdag een mooi ei was en nu is er blijkbaar niks gesprongen. Ik moet vrijdag bloed laten prikken (ik ging er eigenlijk vanuit dat dat nu niet meer hoefde, omdat er dus niks gesprongen is), om te controleren of er echt geen eisprong is geweest. Het kan ook zijn dat er 'gewoon' iets met mijn temperatuur aan de hand is, maar dat denk ik dus niet... wat zou dat dan moeten zijn?? Hij had gewoon moeten stijgen! KLaar!
Dan maandag bellen voor de uitslag. Als ik dan weer ongesteld wordt, moet ik een uitgangsecho laten maken... gatverdamme... dat moet dus ongeveer op de dag dat ik weer met Clomid moet beginnen, dus dag 3.

Ze gaan dan ook gelijk kijken of ik soms een nog hogere dosering moet hebben, dus 150 mg (ik slikte nu 100 mg Miss_Sly). _{gelijk: dus nog meer kans op een drieling...}

Paddy, heftig hoor, wat je allemaal hebt moeten doormaken... maar ik kan me ook wel voorstellen dat je 'opgelucht' (tussen hele grote aanhalingstekens) bent dat het een miskraam is geworden, omdat het vruchtje niet goed was. Wel goed van je dat er ook zo op terug kan kijken... en nu maar hopen dat het binnenkort wel gauw 'gewoon' raak is...!!

Miss_Sly, klote zeg... ik snap zo goed dat je gewoon door wilt en niet zo doelloos wilt wachten... pff.. laat maar komen die !

Wij hoorden gister dat vrienden van mijn zwager ook zijn bevallen... nu blijkt het kindje het symdoom van Down te hebben... lijkt me best zwaar als je dat zo te horen krijgt na de bevalling... pppff..

Jose, kan het ook zijn dat de eisprong misschien langer op zich laat wachten? mijn beide zwangerschappen zijn gekomen uit 'mislukte' pogingen. Bij alletwee bleven na een x aantal weken toch de menstruatie uit en bleek ik alsnog zwanger, alleen veel later dan verwacht.

Ik duim verder voor je!

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 15:30 schreef Lishe het volgende:
Jose, kan het ook zijn dat de eisprong misschien langer op zich laat wachten? mijn beide zwangerschappen zijn gekomen uit 'mislukte' pogingen. Bij alletwee bleven na een x aantal weken toch de menstruatie uit en bleek ik alsnog zwanger, alleen veel later dan verwacht.

Ik duim verder voor je!

Tja... zou kunnen misschien... maar ik ben momenteel het vertrouwen weer helemaal kwijt. Vorige week na de follikelmeting op dag 12, zei de assistente 'hij is 20-22mm en kan elk moment springen'. Vandaag is alweer dag 18, dus ik geloof er helemaal niet meer in. Ik denk dat het weer een 'weggegooide' maand is.

Maar ik zal jouw verhaal in mijn achterhoofd houden... wie weet, wie weet...