Regels opstellen voor bevalling en kraamtijd?

Ik sta er ook een beetje van te kijken MeNicole, voor al van dat eerste flesje is voor mij, waarom zou je vriend die niet mogen geven?

Ikzelf stel niet zo'n lijst samen, ik zal wel met mijn vriend en kraamhulp al mijn en zijn wensen doornemen en dan vertrouw ik er op dat het goed komt
Maar ik kan het wel begrijpen dat het voor sommige mensen prettig voelt om alles duidelijk op papier te hebben dus als je dat wilt, dan moet je dat zeker doen.

Ik vind sommige dingen eigenlijk heel logisch. Mijn ouders wisten beide keren wanneer wij naar het ziekenhuis gingen maar ze gingen toch echt niet op de gang staan wachten hoor. Het idee
Ze hebben netjes gewacht tot ik belde dat Eva was geboren, en in Iris' geval dat Jeroen belde, en daarna zijn ze pas naar het ziekenhuis gekomen.
Ik vind dat je het niet kan maken om wel je ouders te vragen en niet je schoonouders, maar dat is mijn persoonlijke mening.
Verder denk ik wat iedereen al zegt "het loopt wel los". Je zult snel genoeg zien in je kraamtijd wat goed gaat en wat anders moet. Het is jullie kind, en jullie huis dus jullie regels.

Ik lees het zo dat MeNicole eerst zelf de baby wilde vasthouden voordat familie enz dat zou doen. Dat had ik ook besproken met mijn man. Bij een keizersnee wel ouders bellen enz, maar mijn man zou dan de enige zijn die voor mij de baby vast zou mogen houden. Lijkt me zo rot als je uit de narcose komt en de halve familie heeft je kind al gezien en aangeraakt en zelf heb je dat nog niet gedaan.

Ik heb een keizersnede gehad en mijn vriend mocht het eerste flesje niet geven. Dat werd door de hoofdzuster gedaan om te kijken of hij goed dronk.

Ik las het ook zo dat MeNicole bedoelde dat zij het eerst wilden vasthouden!

quote:

Op maandag 23 juli 2007 20:15 schreef cattie het volgende:
Ik lees het zo dat MeNicole eerst zelf de baby wilde vasthouden voordat familie enz dat zou doen. Dat had ik ook besproken met mijn man. Bij een keizersnee wel ouders bellen enz, maar mijn man zou dan de enige zijn die voor mij de baby vast zou mogen houden. Lijkt me zo rot als je uit de narcose komt en de halve familie heeft je kind al gezien en aangeraakt en zelf heb je dat nog niet gedaan.

Dat lijkt mij ook hartstikke rot! Gelukkig heeft Karin dat ook goed begrepen, en hoewel het niet nodig was mijn ouders dat ook verteld en die bleven dan ook netjes weg tot ik Iris had geknuffeld.

Oh, op die manier. Mijn ouders en schoonmoeder zijn sowieso pas naar het ziekenhuis gekomen nadat ze het telefoontje hadden gehad dat dat de kinderen geboren waren.

En aangezien dat ook apart op MeNicoles lijst stond dacht ik dat ze bedoelde dat niemand de baby vast mocht houden.

Mijn lief vind dat ik me niet moet bezig houden met dit soort dingen....

Ach, hij weet mijn enthousiasme soms goed te verpesten... Voor hem is het allemaal de 2e keer. Iedere keer als ik met iets zit dan weet hij er alweer antwoord op, ik weet niet hoor maar ik kan me er zo kwaad om maken soms. Mannen....

Maar goed, ik heb dus gezegd dat ik geen bezoek wil in het ziekenhuis, hij vond dat dus al raar. Heerlijk he, 2 verschillende meningen.

Soms denk ik dat ik de enige ben die elke dag met de zwangerschap bezig is.

Ook als je langere tijd in het ziekenhuis ligt, Ticootje?

En ik denk ook dat jij de enige bent die elke dag met de zwangerschap bezig is. Als je al leest in het topic van Hello_Dolly dat veel moeders met de 2e zwangerschap al veel minder bewust mee bezig zijn, dan kan ik me best voorstellen dat de a.s. vaders ook niet altijd met de zwangerschap bezig zijn.

Maar mss heeft hij ook wel een punt Ticootje.
Ik vond het heel bijzonder om vrij snel (na een uurtje of 1,5/2) mijn kind te kunnen laten zien aan onze ouders.
Ook in het ziekenhuis.
Ik was zo onbeschrijvelijk trots en wilde dat graag delen.

Ik kan zijn mening wel delen Ticootje. -persoonlijk-
Maar het gaat er toch vnl om dat je niet je hele achterneven en nichtenfamilie en gezellige tantens en ooms op bezoek wilt?

Pruk, wat vindt je vriend/man er eigenlijk van? Als hij er geen problemen mee heeft dat jij je schoonouders niet wil inlichten als je begint met bevallen, dan zou ik er verder geen probleem van maken. Als hij ze wél graag wil inlichten, dan zou ik hem dat ook wel gunnen (het is voor hem immers ook heel spannend), maar dan wel van te voren duidelijk maken (en dat kan hij dan het beste doen) dat je liever niet hebt dat ze naar het ziekenhuis komen.

Wat betreft bezoek: kraamhulpen zijn er echt geweldig in om die regels te handhaven, die hakken vaker met dat bijltje en het is best goed er van te voren een beetje over na te denken en dat dan met haar te bespreken. Ik had een soort 'code' met haar, waarmee ik stilletjes kon laten weten dat het genoeg was en dan stuurde zij me met kind en al naar bed en werkte het bezoek de deur uit. Verder hebben wij gewoon de geboortekaartjes een paar dagen later verstuurd, dat hielp enorm in het bezoek. En met schoonouders/ouders blijft het nu eenmaal voor veel mensen schipperen (mijn schoonmoeder kan niet zelfstandig het huis uit, dus we hebben dat probleem nooit gehad, maar het is zo'n lief mens dat ik niet denk dat het anders wel problematisch geweest zou zijn).

Maarre...

quote:

Op maandag 23 juli 2007 13:39 schreef Pruk het volgende:

[..]

Teugels laten vieren is niet iets wat echt bij Pruk past Helaas.

Ik denk dat je jezelf, je vriend/man en je toekomstige kindje een ENORME dienst bewijst door daar dan zo snel mogelijk aan te gaan werken. Niet alleen wat betreft bezoek en omgang met je schoonouders, maar in ongeveer ELK aspect van een kind krijgen en daarna verzorgen en opvoeden zul je dat echt moeten kunnen, anders wordt het voor iedereen een drama. Bijna niets zal gaan lopen zoals je van te voren in je hoofd had, het is constant aanpassen, constant flexibel zijn, constant improviseren en vooral heel vaak denken "als het niet precies gaat op de manier die ik had gedacht is het eigenlijk ook wel goed" . Als je nu al weet dat dat een zwak punt van je is, dan zou ik er nu alle prioriteit aan geven om daar aan te gaan werken. [/einde preekmodus]

Wat ik eigenlijk ook nog wilde zeggen... toen ik met dat lijstje bezig was werd het alleen maar steeds groter en groter. Meer en meer dingen die je in de hand wilt houden, je kan niet altijd alles zelf in de hand hebben... En ik ging er steeds meer tegenop zien, vooral mn schoonmoeder die in haar enthousiasme nog wel eens over mn grenzen heen walst zeg maar. Maar nu ik het wat meer laat rusten verandert dat gelukkig ook.
Ik probeer me in haar enthousiasme te verplaatsen, maar hou daarbij ook wel mijn eigen gevoel in de gaten. En dan lijkt ze ineens veel minder een boeman (want dat is ze eigenlijk helemaal niet, alleen maar een dolenthousiaste oma).

Wat je zou kunnen doen, ook om niet onnodig op schoonouderlijke tenen te trappen , is een soort lijstje maken voor je man, wat je beslist niet wilt. Bij voorbeeld in geval van een KS, ik noem maar wat.

Dan kan hij daar tegen die tijd een beetje op letten, en stoot je niemand voor het hoofd.

Dat jij je moeder bij de bevalling wilt is je goed recht, daar hoef je imo dan niet automatisch ook je schoonmoeder bij te vragen. Ik denk wel dat je het niet kunt maken om ze lang na de bevalling weg te houden, het is ook hun kleinkind, waar ze misschien wel helemaal dol op ziijn. (Waardeloze schoonouders zijn nl niet per defintie ook waardeloze grootouders ).

Hou er rekening mee dat je best van te voren kunt bedenken dat je je moeder bij de bevalling wil, maar op het moment dat het echt zover is, er niet aan moet denken... Spreek dat dan wel van te voren met haar af .

_{Ik dacht altijd dat ik als een soort klittenbal aan Hub zou hangen tijdens de bevalling. Niet was minder waar, hij moest braaf op een stoeltje een meter of wat van me vandaan zitten (hij rook naar koffie nl ), en als ie wat zei, kon ik alleen maar puffen "Hou. Je. Mond." Heel knus was het .}

[ Bericht 1% gewijzigd door Leah op 23-07-2007 21:30:53 (ik bedoelde bijvoorbeeld, geen borstvoeding :D) ]

quote:

Op maandag 23 juli 2007 21:14 schreef Leah het volgende:

_{Ik dacht altijd dat ik als een soort klittenbal aan Hub zou hangen tijdens de bevalling. Niet was minder waar, hij moest braaf op een stoeltje een meter of wat van me vandaan zitten (hij rook naar koffie nl ), en als ie wat zei, kon ik alleen maar puffen "Hou. Je. Mond." Heel knus was het .}

!

quote:

Op maandag 23 juli 2007 21:09 schreef Nijna het volgende:
wel eens over mn grenzen heen walst zeg maar. Maar nu ik het wat meer laat rusten verandert dat gelukkig ook.
Ik probeer me in haar enthousiasme te verplaatsen, maar hou daarbij ook wel mijn eigen gevoel in de gaten. En dan lijkt ze ineens veel minder een boeman (want dat is ze eigenlijk helemaal niet, alleen maar een dolenthousiaste oma).

Weet je wat ook helpt? Stel dat je een zoon krijgt, zou jij het leuk vinden om later op een zijspoor gezet te worden?
Dat hielp bij mij echt, toen ik me dat realiseerde. Het kindje is voor schoonouders net zo kleinkind als voor je eigen ouders. Jouw gevoel is er misschien anders bij (bij mij wel), maar hun gevoel voor het kindje niet.

Het belangrijkste is het denk ik dat je man en jij het eens zijn. Dat je weet dat hij je steunt en achter je staat. Dat jullie het eens zijn, over wat je nu doet, wat je tijdens de bevalling wilt en hoe het tijdens de kraamtijd gaat.
Als je alleen je moeder bij de bevalling zelf wilt, en je man, is dat niet raar. Je kunt het, denk ik, alleen niet maken om je schoonmoeder na de bevalling pas heel laat te bellen. Wat er ook gebeurd is tussen jullie. Het is toch zijn moeder en zij krijgt ook een kleinkind. Daarnaast lijkt het me voor de toekomst niet verstandig het zo te spelen.

Wat Leah zegt is wel heel zinnig idd. Probeer je eens in te beelden dat jouw kind ooit een keer een kind krijgt en dan mag je dus pas heel laat komen nadat de andere opa en oma al uitgebreid zijn geweest. Lijkt mij persoonlijk echt vreselijk.

quote:

Op maandag 23 juli 2007 20:29 schreef Ticootje het volgende:
Mijn lief vind dat ik me niet moet bezig houden met dit soort dingen....

Ach, hij weet mijn enthousiasme soms goed te verpesten... Voor hem is het allemaal de 2e keer. Iedere keer als ik met iets zit dan weet hij er alweer antwoord op, ik weet niet hoor maar ik kan me er zo kwaad om maken soms. Mannen....

Maar goed, ik heb dus gezegd dat ik geen bezoek wil in het ziekenhuis, hij vond dat dus al raar. Heerlijk he, 2 verschillende meningen.

Soms denk ik dat ik de enige ben die elke dag met de zwangerschap bezig is.

Dat had ik ook hoor Ticootje, dat is toch een beetje inherent aan het feit van het hebben van een partner met kinderen uit een vorige relatie. Het is toch jammer dat hij dat allemaal al wél een keer (of meerdere keren) heeft meegemaakt.

@ Purk, ook ik vind het eigenlijk niet kunnen om je eigen ouders wel te laten komen en je schoonouders niet. Het zijn natuurlijk net zo goed de opa en oma van je kindje. Leah zegt het enorm goed idd

Verder mbt bevallingsplannen etc; het loopt toch altijd anders!
Dus, ook Phileine sprak wijze woorden, doe er echt je voordeel mee, anders ga je het nog zwaar krijgen.

Ik heb zelf wel de geboortekaartjes pas na een week verstuurd
Eerst even lekker aan elkaar wennen

quote:

Op maandag 23 juli 2007 21:17 schreef Leah het volgende:

[..]

Weet je wat ook helpt? Stel dat je een zoon krijgt, zou jij het leuk vinden om later op een zijspoor gezet te worden?
Dat hielp bij mij echt, toen ik me dat realiseerde. Het kindje is voor schoonouders net zo kleinkind als voor je eigen ouders. Jouw gevoel is er misschien anders bij (bij mij wel), maar hun gevoel voor het kindje niet.

Dat soort dingen helpen inderdaad wel.
Het klopt wel wat je zegt, mijn gevoel is er anders bij dan bij mn eigen ouders. Maar ze zijn allebei evenveel opa en oma. Dus wat dat betreft zou ik niet de een wel laten komen en de ander niet.

Ik krijg alleen soms wel nu al enorme bezit-drang (of hoe je het noemen wilt) als ik de a.s. grootouders hoor over logeren in de toekomst en dat soort dingen. Moet er nog even niet aan denken (maar daar groei je vast ook wel in... ). Eerst moet die kleine nog maar even blijven zitten en moet ik niet teveel op zaken vooruit lopen. Want alle beren die ik op de weg zie zijn er misschien niet eens dus daar hoef ik me nu nog geen zorgen over te maken.

quote:

Op maandag 23 juli 2007 21:17 schreef Leah het volgende:

[..]

Weet je wat ook helpt? Stel dat je een zoon krijgt, zou jij het leuk vinden om later op een zijspoor gezet te worden?
Dat hielp bij mij echt, toen ik me dat realiseerde. Het kindje is voor schoonouders net zo kleinkind als voor je eigen ouders. Jouw gevoel is er misschien anders bij (bij mij wel), maar hun gevoel voor het kindje niet.

Dat is ook precies wat mij helpt!
En met twee zonen probeer ik dan ook maar te leven met: Doe wat u wilt dat u niet geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Een (klein)kind is een tweesnijdend zwaard. (Maar echt, zo ervaar ik het wel. Wapen en tegelijkertijd ontwapenend )

quote:

Op maandag 23 juli 2007 22:28 schreef kozakken het volgende:

[..]

Wapen en tegelijkertijd ontwapenend )

Oh.. en verder ook nog:
Alles moet groeien. Net zo goed moeten de beide grootouders ook in die rol groeien.
Mijn vader heeft (ook al kon en mocht hij gerust) beider onzer mannen niet vastgehad voordat ze bijna een week oud waren.
Ze waren meer voor de 'oma's'. Niet omdat hij geen kans kreeg (nou ja... ) Maar ook omdat hij het veel te klein en te enkel vond.
Dat is gegroeid, kan ik je melden.

Net zo goed als dat mijn ouders heel andere opa en oma zijn, dan zijn ouders. Dat moet je ook maar loslaten.
(Net zo goed als de eerste paar keer dat manlief de luiers verschoont/ het badje doet/ je kind de trap afdraagt en ga zo maar verder )

Ze zeggen dat loslaten al begint vanaf het eerste moment.
Nou... daar is geen woord van gelogen.

quote:

Op maandag 23 juli 2007 22:28 schreef Nijna het volgende:

als ik de a.s. grootouders hoor over logeren in de toekomst en dat soort dingen. Moet er nog even niet aan denken (maar daar groei je vast ook wel in... ).

Mijn kind ging pas logeren toen ie drie was . Na drie jaar drammen van MIJN ouders . Na twee uur hebben ze hem rap weer terug gebracht .
Voor zowel ouders als schoonouders geldt, het is ons kind, en als wij vinden dat iets wel/niet kan, dan gaat het zo. Maar ik maak daar dus geen onderscheid in, of het moet de afstand zijn, het is wat lullig als je 150 km moet rijden om de verloren kleinzoon terug te brengen.

Nu ken ik ook iemand waarin ik het me heeeel goed kan voorstellen dat je je schoonouders nooit meer wilt zien, die hebben het ook echt te bont gemaakt, maar dat zou ook voor eigen ouders kunnen gelden.

Ik vind het vreselijk als kleinkinderen als wapens worden gebruikt, maar ik ken de verhalen wel van wanhopige grootouders die op eieren lopen omdat ze bang zijn om maar iets verkeerds te doen. En natuurlijk doen ze in de ogen van (meestal) de schoondochter toch wel iets fout waarna ze direct gestraft worden en ze hun kleinkinderen weer een tijd niet mogen zien.

Sterker nog, in mijn directe omgeving zie ik daar 2 mensen kapot aan gaan. En natuurlijk heeft iedereen zijn fouten en zij zullen vast niet de perfecte schoonouders zijn, maar wat hen wordt aangedaan is echt wreed.

Ja, net zo goed als vervelende schoonouders, bestaan er ook vervelende schoondochters. Helaas. Dat soort verhalen ligt ook altijd erg ingewikkeld natuurlijk.

Maar goed, daar ging het eigenlijk niet over .

Eigenlijk niet, maar indirect ging het hier ook wel over natuurlijk.
Maar ik ben het met je eens dat de relatie schoondochters/schoonouders wel een apart topic waard is.

Want ik ben zelf ook niet zonder zonden op dit punt

quote:

Op maandag 23 juli 2007 22:36 schreef livelink het volgende:
En natuurlijk doen ze in de ogen van (meestal) de schoondochter toch wel iets fout waarna ze direct gestraft worden en ze hun kleinkinderen weer een tijd niet mogen zien.

Maar hee, dan heb je toch ook wel een waszak van een vent als die dat accepteert? Ik kan heus niet altijd even goed met mijn schoonouders, maar ik zou me niet kunnen voorstellen dat Hub zich dan maar op laat leggen dat ze ze niet meer mogen zien... Dan gaat ie desnoods maar alleen met ze, maar ik zou daar dus nooit tussen gaan zitten.

Ja, daar is dan inderdaad sprake van een waszak van een vent. Maar ook dat zie ik wel vaker, helaas.
Vrouwen kunnen echt heel slecht zijn, volgens mij laat menig vrouw hun man kiezen tussen zijn ouders en haar. En dan kiezen mannen toch vaak voor de vrouw. Je hebt gelijk, we dwalen af. Maar het is iets wat me bezig houdt, omdat ik het de laatste tijd toch vaak zie om me heen.
Ik hou er over op.

Ik weet ook erg graag waar ik aan toe ben.
Mijn moeder wilde graag bij de bevalling zijn maar dat wilde ik niet dat heb ik haar ook meerdere keren proberen uit te leggen.
Met mijn zusje heb ik afgesproken dat ik haar zou bellen zodra de bevalling zou beginnen omdat zij vanuit Utrecht moest komen. Mijn schoonmoeder wilde niks weten, die zeidat we maar moesten bellen als het kindje er was.
Het werd allemaal een beetje anders toen ik een afspraak kreeg voor een inleiding.
Zusje wist wanneer ze op weg moest, moeder kwam stiekum toch naar het ziekenhuis en schoonmama kon zich die ochtend lekker zenuwachtig maken omdat ze al twee dagen wist dat ik ingeleid zou worden.

Bij een eventueel volgend kindje zal ik weer dit soort dingen bespreken en afspraken maken.
De kraamtijd gaan we anders doen, ik heb met Emma te vaak momenten gehad dat ik eigenlijk te moe was voor bezoek.

Bespreek wat je wil met je man en maak alvast een lijstje voor de kraamverzorgende zodat je dat met haar kunt doornemen. Ik gok zo maar dat dat jou veel rust gaat geven wetende dat je iig een aantal onzekerheden uit de weg hebt geruimd.

quote:

Op maandag 23 juli 2007 13:15 schreef Pruk het volgende:

-ingekort-

Regelmiep lijkt me niet het juiste woord.
Je hebt vermoedelijk autistische trekjes en kan niet tegen onaangekondigde veranderingen dus regel je alles tot in de puntjes.
Leg je erbij neer dat het gaat zoals het gaat...

Als jij rustiger en meer ontspannen aan je bevalling kunt beginnen door zulke dingen vooraf duidelijk af te spreken moet je dat gewoon doen. Bespreek evt eens met je verloskundige waarom dat zo belangrijk is voor je, evt kan zij 't dan uitleggen aan je man. Ik zou 't dan niet zelf aan alle familie doorgeven, dat kunnen man & kraamverzorgster vast zelf wel goed af in de kraamperiode (en dan ben je evt flexibeler met die regels indien handiger) en voorkomt ook geruzie vooraf. Spaar je energie.
/edit En misschien kun je naast regels voor man & bezoek ook een regel voor jezelf toevoegen aan de lijst iets als 'Vertrouw man'.

Ik denk eerder dat je moeder dan zelf gaat zitten zwijmelen bij haar pc
Wij hebben wel heel snel al foto's online gezet, maar ook dan krijg je nog gewoon bezoek hoor.

Fijn dat je die er even uitpikt . Misschien scheelt het om je dat voor ogen te houden .

quote:

Op maandag 23 juli 2007 23:28 schreef Pruk het volgende:
Mijn moeder vond het wel een goed idee om de webcam boven het bedje te hangen en iedereen een linkje te geven van de site zodat er helemaal geen bezoek nodig was, maar dat vond ik ook weer zo saai

saai? dat niet, maar lijkt me helemáál geen pretje al die meegluurders naar jouw kind. (en naar jouzelf, want je hangt uiteraard ook wel es over dat bedje.)

Ik ben qau visite heel lullig geweest. We hadden duidelijk op het geboortekaartje gezet dat mensen moesten bellen als ze wilden komen. Deden ze dat niet, jammer maar dan kwam je er gewoon niet in. Ik had dat ook met de kraamverzorgster afgesproken. Zij liet de mensen dan gewoon weer weg gaan en dat is me prima bevallen. Nu wist ik precies hoeveel mensen er op een bepaalde tijd waren en wist ik ook wanneer ze weer weg gingen. Alleen de opa's en oma's was een uitzondering die mochten elk moment komen omdat die hier toch aan "huis" zijn en zich zelf wel redden

En nog over mijn lijstje. Dat was idd dat ik hem eerst vast wilde houden voordat de hele familie dat al had gedaan en ik hem nog niet eens goed had gezien. En met dat flesje had ik met Kevin afgesproken. Hij vond het helemaal niet boeiend van wie Mikael de fles zou krijgen en voor mij was het wel heel belangrijk dat ik dat mocht doen dus dat was snel geregeld.

quote:

Op maandag 23 juli 2007 21:30 schreef Vivi het volgende:

[..]

Dat had ik ook hoor Ticootje, dat is toch een beetje inherent aan het feit van het hebben van een partner met kinderen uit een vorige relatie. Het is toch jammer dat hij dat allemaal al wél een keer (of meerdere keren) heeft meegemaakt.

Toch vind ik dat dus heel jammer. Plus het feit zwangerschapshormonen doet dat geen goed.

HIer ook een botte bijl kwa visite.. De kraamzorgster was een vriendin van mij dus van te voren al besproken hoe of wat : 2 bezoekmomenten per dag, van te voren bellen en wie zomaar aan kwam waaien had (of het moest wel bezoek zijn dat ik wilde zien) pech. Heeft ons een 'vriendenstel' gekost omdat zij niet wilden wachten tot wij tijd hadden (wilden op dag 1 komen, wilde ik niet, was voor (schoon) ouders en (schoon) zussen, pas op dag 3 was er plek op dag 3 notabene, na zware bevalling) en ik niet van plan was om de rust die ik nodig had op te geven.

Op de kaarten stond beide keren : om filevorming bij de wieg te voorkomen graag eerst even bellen voor een afspraak ! Ook dat we sliepen van 12-15 en na 21.00....deed papa ook mee. Scheelt echt. Mensen weten dan als ze om 19.30 komen voor bezoek, ze om 21.00 zonder pardon eruit gezet worden.
Later zagen we dit ook veel terug bij familie en vriendin die kinderen kregen :d

Succes Purk !

Ik heb het juist helemaal andersom.
Van mij mag de hele wereld komen kijken! Ik verheug me daar nu al op.

We gaan ook niets daarover speciaal op het kaartje zetten omdat we er vanuit gaan dat mensen na al die jaren en jaren van gedichtjes op kaartjes nu wel snappen dat even bellen handig is, en als ze dat niet doen en ze staan onverwacht op de stoep hebben ze kans dat het niet uit komt en dat ze dus na een half uur weer buiten staan, of niet eens binnen komen.

Zo ken ik het ook van vrienden en dat werkt allemaal prima. Niemand om mij heen is heel rigide hiermee om gegaan en dat lijkt mij zelf ook de fijnste manier.

Nav hiervan hadden we het hier gisteren even over thuis en wat mij betreft, mocht het evt. wel op een keizersnede uitdraaien, dan idd graag geen bezoek bij de baby tot ik zelf goed en wel bij m'n positieven ben en even goed heb kunnen kijken, maar stinkie mag iedereen bellen die hij wil in de tussentijd. _{Met dan dus de mededeling erbij dat we wel zullen bellen als ik weer op zaal ben, dat ze dan kunnen komen.}

quote:

Op dinsdag 24 juli 2007 10:13 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb het juist helemaal andersom.
Van mij mag de hele wereld komen kijken! Ik verheug me daar nu al op.

Drenthe is vertegenwoordigd hoor !

Ik had ook niks op het kaartje staan, maar de meeste mensen bellen toch wel van te voren.
Met de kraamverzorgster afgesproken dat mensen die onaangekondigd op de stoep staan, er ter plekke even overlegd werd. (komen ze van ver? gaan we net de baby in bad doen?). Van ver komen was een goede reden om toch binnen te raken, de baby in bad was 'wegwezen')

Ik ontving trouwens het bezoek boven in de slaapkamer.. voor veel mensen de beste aanwijzing dat ze niet zo lang blijven zitten. Als je beneden gewoon op de bank zit, nodigt dat toch onbewust meer uit tot blijven hangen.

quote:

Op dinsdag 24 juli 2007 10:24 schreef E.T. het volgende:
Ik ontving trouwens het bezoek boven in de slaapkamer.. voor veel mensen de beste aanwijzing dat ze niet zo lang blijven zitten. Als je beneden gewoon op de bank zit, nodigt dat toch onbewust meer uit tot blijven hangen.

dit is een goeie ja deed ik ook

Wat een discussie om niks, met alle respect voor TS. Je kunt bevallingen niet regisseren, en je kunt niet alles tot in de puntjes regelen, wen er maar aan. Mijn vrouw en ik hebben uren discussie gehad over wel of niet thuis bevallen, ik ben een groot voorstander voor het ziekenhuis, zij zijn er op ingericht en je zit thuis niet met de zooi. Zij wilde liever thuis, want vertrouwd. Ik heb uiteindelijk maar toegegeven, wens van de moeder is wet Maar vervolgens braken de vliezen na iets meer dan 34 weken. Daar ga je dan richting ZH. Omdat het 12 uur 's nachts was, heeft niemand het gehoord of gemerkt. Wij hebben het hele intieme moment van bevalling met z'n tweeen meegemaakt, en pas 's morgens nadat we al heel veel tijd hadden gekregen om aan elkaar te wennen, zijn we familie gaan bellen.

Ook dat regelde zichzelf, ouders waren aan het werk en moesten eerst vrij regelen enz. waardoor schoonouders en ouders na elkaar kwamen. Geen discussies over de eerste fles, want kleintje kreeg borstvoeding. Verder waren wij het die bepaalden wie hem mocht vasthouden.

Alle ooms, tantes, vrienden en kennissen belden netjes om een afspraak te maken, een paar hele goede vrienden mochten al de eerste week langs komen, bij de rest hebben we de visites later ingepland.

Jullie zijn de baas, en je moet je niet laten leiden door de omgeving. En probeer inderdaad iets te doen aan die regelzucht, met babies kun je nou eenmaal niet alles regelen _{zaterdag zouden we gaan uit eten, totdat meneertje ineens 39,4C koorts had en mama hem niet meer wilde wegbrengen naar de oppas} .

Ik vind dat je zeurt.




[ Bericht 44% gewijzigd door lcicle op 24-07-2007 19:16:33 (Bot en scherp enzo) ]

Ik vind een paar dingen van te voren bedenken wat je wel en niet wil helemaal niet raar Pruk.

Als je maar rekening houdt met het feit dat alles, maar dan ook echt alles, ánders kan gaan. Als dat je moeilijk lijkt, probeer er dan vast rekening mee te houden (desnoods door een alternatieve planning )

quote:

Op dinsdag 24 juli 2007 10:20 schreef nikky het volgende:

[..]

Drenthe is vertegenwoordigd hoor !

Delegatie uit Limburg is zich ook al aan het voorbereiden

Ontopic

Ik heb geen regels aangegeven... laat maar waaien was hier de tactiek. Nu zijn wij sowieso zo nogal al van het nonchalante, dus dat scheelt wel weer

Wel hadden we geen zin om vooraf aan te kondigen dat de bevalling begonnen was, dat was iets van ons twee. Uiteindelijk toch moeten doen, want ik had nog een afspraak staan met mijn moeder om elf uur en vriend moest werken. Dus baas en moeder wisten wel dat er iets gaande was...

Verder hebben ze in het ziekenhuis heel goed gevraagd wat wij wilden en hier werd ook heel goed op gelet dat het ook zo ging :-)

Op het kaartje geen dingen over rusten enzo, maar ze zijn wel ruim een week na de geboorte pas verstuurd. Omdat Isa voor die tijd in het ziekenhuis heeft gelegen en we graag zeker wilden weten dat alles in orde was...

Ik had bijna niemand op bezoek. Koud en saai is dat. Echt dat wil je ook vast niet.
En ja je kunt wel zoveel willen regelen, maar net zoals zoveel ouders hier, er is niet zo veranderlijk als een kind. En daar zal jij je eigen toch echt bij moeten aanpassen.

Dat je niemand anders bij de bevalling wil dan alleen je vent, is logisch. Dat is zo'n intiem gebeuren, daar hoeft niemand anders bij te gluren. Maar goed het uiteindelijke liedje was wel dat mijn vliezen om 1 uur s'nachts braken en mijn schoonouders over kwamen naar ons toe. Er was geen tijd voor mijn regeltjes want ik had haar nodig om me te kalmeren en over mijn rug te wrijven om die rottige pijn beter te kunnen dragen, want husbie moest ons kind eruit begeleiden.

Heb je al bedacht wat jij in zo'n geval gaat doen want daar gaat je hele plan.

En ik heb een slecht contact met mijn ouders maar ik zal ze het nooit ontnemen om mijn kinderen te mogen zien. Van mij mogen ze, en dat is ook een hele tijd geleden gebeurt. Vergeet niet dat jij problemen hebt met je schoonouders en niet je kind!

[ Bericht 0% gewijzigd door Isabeau op 24-07-2007 17:20:30 ]