Relatie aan zijden draadje, wat nog doen?

Omdat mijn verhaal eerst hier stond De kunst van het loslaten van je ex. (#53) dacht ik van het is nog niet uit en ze is dus nog niet mijn ex. Misschien zijn er mensen die nog tips kunnen geven.

Mijn relatie is ook zo goed als uit (2 jaar en 7 maand). Het begon voor mijn vriendin (ik kan haar nu nog zo noemen) al een paar weken terug, dat ze aan zich aan mij begon te iriteren in dingen die ik doe. Dat ze er niet tegenkon dat zij 's avonds druk voor haar HBO opleiding bezig was en ik lekker op de bank zat (ik werk 40 uur per week). Ze heeft daarnaast nog last van bloedarmoede en was vaak moe en sjaggie.

Toen wij een relatie kregen was het allemaal perfect, ik was altijd de persoon die bang was dat ze zou vreemdgaan (gezien haar verleden, veel met jongens zoenen enzo). De laatste 1,5 jaar was dat eigenlijk voorbij, ik kon haar vertrouwen en wist gewoon dat ze niks zou doen.
Elk half jaar (soms iets langer) had ze opeens een periode van "wat moet ik met jou", ik praatte nooit over mijn gevoelens enzo, en als er eens wat gebeurd was wat ze niet leuk vond (dat ik een keer dronken was of iets deed wat zij niet leuk vond), dan zei ik altijd van "ach het is gebeurd, niet meer aan denken". Dat schoot haar altijd in het verkeerde keelgat. Ze wilde er dan over praten tot er een oplossing kwam. Dat ik nooit praatte enzo vond ze erg en dat ik haar vriendinnen af en toe belacheljk maakte was ook verkeerd. Maar goed na een week was het weer koek en ei en gingen we weer verder.
Maar als het dan weer terugkwam was het altijd van ik trek dit niet meer en het is beter als het uit is, dat lukte me nog wel uit haar hoofd te praten en ze zei dan van ik geef je nog een kans (alsof het mijn schuld is).

Ik ben een persoon die kan veranderen, al gelooft zij daar niet in.
Begin dit jaar had ik veel contact met een vriendin van me wat gewoon gezellig was enzo. Op een gegeven moment besef je dat je relatie wat mist. Ik heb erg getwijfeld maar uitiendelijk gewoon voor haar gegaan.
Mijn vriendin kropt altijd alles op en als het dan niet meer gaat (drukte met werk, school, vriendinnen zelf beetje in de knoop) dan werd alles op mij en haar fam. afgereageert. Nu ze op zichzelf woont ben ik degene waar ze dan alles op afreageert. Zij vind dat ik dat niet moet gebruiken als excuus dat ze mij niet niks meer vind, dat haar gevoel voor mij weg was.

Het komt natuurlijk altijd keihard aan dit soort dingen. We hebben afgelopen weekend veel gepraat aan de telefoon. Woensdag heb ik lekker voor haar gekookt en was gezellig avond, helaas wist ik mezelf niet in te houden en wilde ik de hele tijd met haar zoenen. Ik had beter haar met rust kon laten en gewoon naast haar gaan liggen.
Ik had wel een goed gevoel over ons, dat we er wel uit zouden komen, maar dat we beide aan onze relatie moesten werken. Ik heb nu 2 weken vakantie, zij 3 weken. We zouden samen op vakantie gaan maar door omstandigheden met haar auto ging dat niet door. Paar weken terug wilde ze nog wel een reis boeken maar dat is nu dus helemaal veranderd. Ik vind zelf (mijn ma ook) dat je juist dan weg moet gaan met z'n tweeen en lekker moet ontspannen. Zij is bang dat het haar vakantie verpest als we gedoe krijgen. Een weekendje weg wil ze ook niet. Kotom ik heb 2 weken vrij, mijn maten moeten werken, dus dat wordt vervelen. Zelf zegt ze dat dat ook bij haar gaat gebeuren.
Ik had dus een goed gevoel, tot vandaag ze wilde niet afspreken en voor haar is het nu duidelijk dat ze er mee wil stoppen. Dat doet zeer omdat ik nog van haar hou.

Afgelopen zondag zijn we naar een vriendin van haar (en haar vriend) geweest om te bbq'en en omdat ik naar hun pc moet kijken. Het was erg leuk en we hebben veel lol gehad. Omdat de tijd voorbij vloeg en het alweer donker was zijn we snel naar huis gegaan. Daar hebben we nog wat gepraat en zijn toen gaan slapen. Maandag zijn we samen met haar broertje de stad in geweest om een kado te zoeken voor hun ouders, omdat zij 25 jaar getrouwd zijn binnenkort. 's Avonds zei ze dat ze wel met me mee naar huis wilde om met mijn ouders te kunnen bijkletsen. Dus dat hebben we gedaan, het was erg leuk en ze is blijven slapen.
Dinsdag zijn we wezen shoppen, veel lol gehad. Ze wilde naar het reisbureau om naar een vriendin op vakantie te gaan die stageloopt in Turkije. Het hotel zelf was niet vol maar alle vluchten er naar toe wel, dus het kon helaas niet doorgaan. Ze vond het jammer, maar aan de andere kant hoefde ze niet nog van alles te regelen op korte termijn.
's Avonds hebben we lekker gegeten en nog wat gepraat. Ze is het gevoel voor me kwijt en is bang dat als het terugkomt dat we naar een paar weken weer in dezelfde situatie terrecht komen. Ze blokkeert een beetje als ik haar wil zoenen. Ik vind het heel moeilijk allemaal.
Op de terugweg ging het fout, door de drukte in het verkeer verloor ik even mn geduld en reageerde het op haar af. Heb meteen mijn excuus aangeboden. Maar gign met rot gevoel naar huis. Omdat haar pinpas nog in mijn portomonee zat beldde ik haar vandaag (was hele dag weggeweest en niet aan gedacht) om het door te geven. Ze was erg geirriteerd omdat ze hele tijd had gezocht en uiteindelijk maar haar pas laten blokkeren en een nieuwe heeft
aangevraagt. Ik voel me nu gewoon kloten. Ik weet niet meer wanneer ik iets goeds doe of niet. Ik weet ook niet of ik haar nu met rust moet laten of proberen er het beste van te maken (gezien mijn vakantie)....

Heb haar vanavond telefonisch gesproken, het liefst was ik naar haar toe gegaan, maar ja in dit boerendorp rijdt geen bus meer 's avonds. Ze heeft verteld dat ik er geen hoop meer op moet hebben dat het ooit nog goed komt. Wat ik al eerder zei, ik ben een persoon die niet veel praat maar als het puntje bij het paaltje komt dan flap ik alles eruit. Nu ook dit. Ik heb haar verteld van mijn gevoelens begin dit jaar. Ze schrok daar wel van en vroeg of ik me daarom ook in haar situatie kan plaatsen. Ze houdt wel van me, maar wil niet elke keer een dip omdat we niet echt met elkaar kunnen praten (nu wel omdat ik alles eruit gooi).
Zij gaat er nu vanuit dat het uit is. Ik zal daar naar toe moeten werken. Het is jammer van mijn vakantie, volgende week willen we nog wat leuks gaan doen (als we beiden ons er goed bij voelen) om onze relatie af te sluiten. En dan maar eens gaan bekijken hoe we het gaan doen met onze spullen, ik heb al gezegt dat ik niet meteen alles mee kan nemen omdat het te pijnlijk voor me is... er staat een hele grote breedbeeld tv die niet op mijn eigen kamer past.

Ze vind me nog steeds leuk, maar praten is voor mij erg moeilijk. Als bij bijv op mn werk ben kan ik wel over mn gevoelens praten. Met haar vind ik dat moeilijk en schaam ik me voor sommige dingen. Toch heb ik de laatste paar dagen er aardig veel uitgeflapt qua dingen die mij dwars zaten en mijn gevoelens etc wat voor mij erg oplucht. Ze is dan verbaasd van hoe kan het dat je nu alles wel eruit flapt en er anders niks over zegt? Dat vind ik van mezelf ook raar. Ze wil niet meer terugvallen (elke relatie heeft zo zijn dipjes) in het gevoel dat ik niet praat en we alleen maar over koetjes en kalfjes praten.
Er is toch aan te werken, dat je leert over je gevoelens te praten? Zij heeft zoiets van dat alleen kan jij (ik dus) en niet iemand anders.

[ Bericht 0% gewijzigd door Binnetie op 12-07-2007 11:12:00 ]

@Greys, klopt maar als dit alleen kan toch niet een reden zijn om er mee te stoppen? Zeker niet als je al ruim 2,5 jaar iets hebt samen.

@Friek, ik probeer het ook, maar het is erg lastig, vooral omdat ik nu vakantie heb en mn vrienden aan het werk zijn. Als je aan het werk bent kan je een beetje de gedachten afleiden door je werkzaamheden, maar nu denk je er min of meer constant aan.

@Kreupelhout, dat ging om de gevoelens, nooit aangeven als er iets was waarover je twijfelt of samenwonen bijv. Ze wilde erg graag samenwonen maar ik heb de boot afgehouden omdat ik bang was dat het me benauwde (dat heb ik haar afgelopen weekend ook verteld).

@Friek, wat je zegt is heel erg herkennelijk in mijn vorige relatie, het gign precies zo. Uiteindelijk kwam het niet meer goed (zij had al na 3 weken een date en is daar mee in bed beland). Dat deed zon zeer toen, dat je op de 1 of andere manier juist extra je best gaat doen om nog proberen het goed te krijgen. Gelukkig kwam ik 7 maand later mijn vriendin tegen (wat dus nu eigenlijk mijn vriendin niet meer is).

@Greys, goede uitleg! Dankjewel. Ze is niet iemand die kan vreemdgaan. Dat heb ik haar vaak gevraagt en dat kan ze gewoon niet. Ze heeft in het verleden voor mij eens een one nightstand gehad en daar heeft ze zon vreselijke spijt van gehad dat ze voor nieuwe jongens niet zomaar openstaat. Een paar weken terug hoorde ik dat haar ex (5 jaar geleden) haar weer terugwilde, ze had dat gehoord van de vriend van een vriendin van haar. Ze zei van ik snap er niks van want hij heeft verkering en is nog nooit zo gelukkig geweest, ze besteed er geen aandacht aan. Ik vroeg haar daar afgelopen weekend naar en toen zei ze geirriteert dat ze het had laten rustigen en dat ik het nie moet gaan ophalen telkens. De vriendin van die ex werkt in dezelfde winkel als haar. Dus ze spreekt hem ook wel eens als hij haar komt ophalen. Waarom die vriend van haar vriendin dit nu verteld weet ik niet (hij zit samen met die ex op Schiphol). Voelt bij mij als een beetje stoken, wat eens vaker gebeurd is. De hoofdreden is dat ze geen gevoel heeft meer en het praten niet goed gaat. Ze verbaast zich er wel telkens over waarom ik nu dan wel kan praten, daar komt nog bij dat ze bang is voor weer een terugval.

[ Bericht 24% gewijzigd door Binnetie op 12-07-2007 12:46:04 ]

Ik heb het wel vaker gevraagt. Ik ken haar lang genoeg om daar niet zomaar op in te gaan. Ze is een heel warm persoon. Volwassener dan andere vriendinnen en leeftijdsgenoten vind ik een beetje. Ze heeft een eigen huis, regelt alles zelf blabla. Het nadeel is gewoon haar koppigheid af en toe. Dat heeft haar pa ook (en dat botst soms heel erg). Ze wil vaak niet de ander gelijk geven. We hebben er eens eerder aangewerkt. Dan gaat het weer een poos goed, maar je moet er blijven aan werken en dat is dan weer opeens weg. Zodat we weer in een dalletje raken. Ze kan het gewoon niet meer aan om er weer aan te gaan werken... zo heeft ze dat gezegt.

quote:

Op donderdag 12 juli 2007 12:51 schreef Scorpie het volgende:
Ze gaat al weer met die ex om, wat ik je brom.

Nee die zit op Schiphol (dat is hier 250 km vandaan). Af en toe haalt hij zijn vriendin op en zeggen ze even gedag tegen elkaar. Die jongen is wel aardig, ik snap niet waar het vandaag komt dat hij haar terug zou willen. Ze zien elkaar hooguit 1x in de 3 maand.

quote:

Dus zo eigenwijs is ze niet, ze is erg passief bezig, maar jij ook! Een van jullie moet de knoop doorhakken en zij zal het niet doen!!!

@Demellie, zij is degene die er mee wil stoppen. Dan is zij toch ook de persoon die de knoop wil doorhakken? Ze is nu ook online op msn, ik doe mijn best om haar gewoon met rust te laten. Het is moeilijk maar dat zal steeds beter gaan.

quote:

Op donderdag 12 juli 2007 15:52 schreef Demellie het volgende:
Ik draai altijd letters om, maar het verhaal is duidelijk! Net als die van jou!

Als zij de knoop al doorgehakt heeft, kap er dan ook mee. Waarom blijf JIJ dan nog plakken?!!! Beetje ballen kweken maat, inpakken die handel en lopen... dit is belachelijk!

Al stond ik in haar schoenen, dan had ik glas hard gezet: jongen, nou moet je kappen, want het is over, het is uit! (heeft ze dat gezegd?)

Dat heeft ze driekwart jaar geleden eens gezegt in een opwelling, daar kwam ze later op terug toen ik in huilen uitbarstte.

Nee wat was echt een hele poos geleden was na een dikke ruzie een beetje de climax. Daarna ging het weer perfect...

Klopt, dat zei ze heel recentelijk, maar dat ze echt schreeuwde wat demellie bedoelde is echt een hele poos geleden. Dat ze dat zei had ik op gevat zo van rekening er maar niet op dan is de doet het uiteindelijk minder pijn.

Gisteren aan de telefoon zei ze van misschien vind ik het wel erg kut alleen (ze is alleen maar met school bezig en werken in de winkel) dat ik je vanzelf wel mis en dat mijn gevoel fout is geweest. Natuurlijk hoop je daar een beetje op, maar het mag je leven niet gaan beheersen.

Dat ik hier en masse wordt aangevallen is wel een duidelijk signaal dat ik moet proberen geen contact te zoeken en dan maar te zien. Net als wat je eerder zei over als een puppy achter haar aanlopen (we hebben hier net een pup) is erg herkennelijk uit mijn vorige relatie en daardoor heb ik mijn ex min of meer in de armen van een nieuwe gozer gedrukt (na een maand had ze alweer een relatie geloof ik). Het probleem is gewoon de afleiding, die heb ik nu niet.

Haha die zorgt wel iets voor afleiding maar niet de hele dag, ze moet ook slapen enzo. Maar het is wel een lekkere knuffel om op uit te huilen...

hele goede zin, ik heb hem eens vaker gehoord in een film, maar nooit bij nagedacht dat ik er ook mee te maken zou krijgen. Ik heb denk ik verlatingsangst ofzo. Spullen ophalen is zo definitief e.d, het zijn wat kleren, grote breedbeeld tv, deo douchegel scheerspullen enzo. Wat pc spulletjes....

Bedankt voor jullie steunende woorden. Ze doen me dingen beseffen nu.

Gisteravond ben ik nog even naar haar broertje geweest (die woont nog bij haar ouders). Hij wilde een serie lenen en die had ik belooft te brengen. Heb lang gesprek gehad met haar ouders over haar. Beide zeiden meteen al dat ze af en toe teveel hooi op de vork nam en dat ze gewoon even met rust gelaten moet worden, dan beseft ze haar impulsieve gedrag en komt ze weer tot rust. Spijt is dan iets wat op de loer ligt. Haar ouders kennen dit van toen ze nog thuis woonde. Ik wilde het zelf niet zeggen, maar haar ma zei al dat haar pa en mijn vriendin af en toe zo koppig zijn dat je gewoon een gesprek moet afkappen, omdat het nergens meer naar toe gaat. Beide willen ze gelijk hebben. En dat is nu ook wat er nu gebeurd. Ze staat nergens voor open. Ze was 's middag bij haar ouders geweest om de auto te wassen. Haar ma vroeg hoe het nu tussen ons ging en ze zei van het staat op losse schroeven maar het was nog niet uit. Haar ouders geloven dat ze wel weer bedraait, maar dat je niet op dezelfde voet verder kunt. Ik ben bereid mij meer in te leven in haar school gestress.
Nog even achtergrond verhaal: haar pa vertelde me dat ze de Havo vrieger niet gehaald had, omdat ze was blijven zitten en daarna er met de pet naar gooide. Op het Mbo wilde ze door goed haar best te doen kostte wat het kost haar diploma halen. Omdat ze Pfeiffer kreeg (en ik ook omdat ik haar net kende) en er allerlei dingen misgingen op die opleiding werd het een stressig laatste half jaar. Gelukkig heeft ze haar dilploma vorig jaar gehaald met pijn en moeite. Nu wil ze ZO graag deze opleiding halen en laten zien dat ze het kan, dat ze er aan onderdoor gaat. Het gaat altijd over school en werk. Niet even lekker rusten ofzo... Haar ouders waren het op dat punt wel met haar eens, alleen wil ze er zelf niet in mee. Ook het gedoe met die pinpas en de kleine dingen geven aan dat het niet goed gaat met haar...
Ik heb mezelf voorgenomen om niets van me te laten horen. Het is erg moeilijk, maar zo kan ze lekker haarzelf zijn. De verveling leeft ook bij haar zeiden haar ouders gisteren. Hopenlijk komt ze zo wat tot rust en gaat ze dingen inzien.

quote:

Bv dat verhaal over wat julie samen gedaan hebben, dat zijn _allemaal_ activiteiten die voor haar, haar vriend(in)en en haar famile zijn bedoeld

Deze laatste zin snap ik even niet.

Met veranderen bedoel ik dingen waarvan ik weet dat ze niet goed zijn, anders doen. Ik zit veel achter de pc (voor klanten bezig, dingen opzoeken, pc repareren etc). Zelf wik ik dat minderen maar het lukt me niet alleen. Daarvoor wil graag dat ze helpt. Zo zijn er nog een paar kleine dingen die ikzelf anders wil en waarvan ik weet dat ik haar daar ook mee help.

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 12:44 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Daarmee doelde ik erop dat jullie ook eens wat zouden kunnen doen omdat 'jij' dat leuk vind of omdat jij toevallig iets wilt ondernemen. Alles wat jullie deden in de tijd die je besteedde in de hoop iets haar te 'bewijzen' was vooral gericht op kennelijk een activiteit die zij bedacht moest hebben, omdat het wat was dat 'zij' wilde of moest doen...
Geen enkele tijdsbesteding die van jou uit leek te zijn gekomen.

uit je hele verhaal verschijnt een beeld van iemand die een beetje passief lijkt te zijn en dat kan binnen een relatie flink gaan irriteren, als alles wat jullie ondernemen voortkomt uit wat je zij toevallig wil of moet gaan doen, en jijzelf vooral haar achterna loopt, schijnbaar zonder eigen doel.

Ook datgene wat je aangaf, dat jullie eigenlijk samen op vakantie zouden gaan, maar dat zij niet meer wil, kan daarop duiden:
Dat je vriendin ook daarvan misschien de indruk heeft dat jij niet degene bent die dan een doel heeft om wat te doen, maar dat ze eigenlijk zelf sowieso in dr eentje die vakantie zou plannen, met jou als 'bagage'. (alhoewel daarover niet genoeg informatie gegeven is omd at zeker te weten: hoe was jullie vakantie gepland en had jij in het plannen een duidelijke rol?)

Vakantie was in eerste instantie naar Gran Canaria, zij krijgt van haar werk 3 weken vrij en daar moet je het mee doen inprincipe. Ik heb toen geregelt dat ik dan ook vrij zou zijn. Omdat haar auto niet meer door de keuring kwam (dus moest nieuwe komen) en ze haar opleiding nog moest betalen werd vakantie eerst niks meer (of gewoon wat dagjes weg). Omdat haar werk de opleiding zou betalen bleek achteraf (C&A) had ze weer geld. Ons hotel was niet meer beschikbaar en we besloten om een vriendin achterna te reizen die in Turkije stageloopt. Ik had wel als wens dat ik niet de hele tijd met zn 3en wil zitten, maar ook dagen lekker met zn 2en. Dat vond ze goed. En ik wilde niet elke avond tot laat vroeg in de ochtend kroegjes in rennen en weer uit rennen achterna gezeten door van die Turkse gladjakkers. Vond ze ook akkoord.
Toen begon dit min of meer en had ze zoiets van ik weet niet of ik nog op vakantie wil met jou, dagjes weg was akkoord. Later kreeg ze het idee (haar vriendin in Turkije kwam ermee), van dan kom je toch alleen die kant op. Leek haar wel wat maar aan de andere kant zag ze niet echt zitten om alleen op reis te gaan. Want zij is gewoon aan het werkt bepaalde uren. Dan moet je die tijd alleen doorkomen. Zo is dat gekomen. Ik had duidelijk wel wensen in onze vakantie.
Ik zou meer er tegenin kunnen gaan, dus niet van oh we gaan niet naja dan niet. Dan gewoon vragen en waarom niet en van kom op we gaan nu wat leuks doen. School kan wel 1x wachten. Niet overal in meelopen maar ook aangeven wat jezelf vind. Daar ontbreekt het bij mij soms aan.

Vanavond wil ik met een goede vriend gaan stappen in een discotheek in de buurt. Zij komt ook regelmatig in die discotheek (lees: wij wonen in een boerendorp, zoveel discotheken zijn er niet). Is het verstandig om heen te gaan? Ikzelf heb zoiets van misschien is even afstand beter. Maar aangezien onze relatie nog niet officieel ten einde is (telefonisch ga ik geen relatie beindigen, dat vind zij ook) heb ik aan de andere kant zoiets van het is een grote discotheek zo snel kom je elkaar niet tegen, mocht het wel zo zijn dan is een luchtig praatje neem ik aan toch goed? In een discotheek inhoudelijk over je relatie praten is niks lijkt mij....

Even een update:

Zaterdag met een vriend bij hem filmpje gekeken, toen ik een sms kreeg hoe het met me ging etc en wat ik vanavond ging doen. Heb het beetje "zakelijk" gehouden en gezegt dat ik maybe naar die en die discotheek ging (waar zij ook regelmatig kwam). Een vriendin van haar beldde me over wat dingetjes die ik zou regelen en ze zei toen dat ze met haar naar terrasje ging. Dus ik had zoiets van ook dan kan ik gewoon naar die discotheek.
Toen we daar al vrij laat waren zag ik dat zij er ook was. Wat gepraat enzo heel normaal. Ging wel leuk. Ik had geen moeite met mijn gevoelens etc.
De volgende dag zou ik met een vriend naar een plas gaan om lekker te zonnen. Maar die vriend belde af, dus ging ik maar in onze tuin liggen. Kreeg toen een sms van haar, dat ze graag wilde praten en samen met onze honden wilde wandelen. Ik dacht als het net zo ging al gisteren moet dat te doen zijn. Na heeel lang gepraat en gewandeld te hebben, brak ze opeens. Ze had het idd moeilijk maar wilde het niet uitten. En ze reageerde het idd af op mij en daardoor ontstond de afstand. Ze zag het nu tussen ons een stuk positiever in, maar we zijn er nog lang niet. Het was een pak van mijn hard. We moeten elkaar er doorheen slepen hebben we overlegt, maar het heeft wel tijd nodif. Maar ze floepte alles eruit en huilen etc.

Ik weet niet of er vrouwen zijn die dit ook wel beetje herkennen. Dat ze alles opkroppen en dat ze toch breken op een gegeven moment.

We doen het rusitg aan en misschien eind van deze week weekendje weg. Het lucht wel op maar zoals ik al zei we zijn er nog lang niet. Ze geloofde nl niet dat ik het echt meende wat ik zei etc. Maar zo face 2 face dringt dat nu door.

quote:

Op maandag 16 juli 2007 11:02 schreef motorbloempje het volgende:
houd in gedachten dat het over 2 maanden weer fout gaat...

Daar moet je wel rekening mee houden idd, maar dat weten we beide. Ik wil er eerst met haar even uit, om te praten en toch nog beetje van mn vakantie genieten. Even uitwaaien...

quote:

Op maandag 16 juli 2007 11:21 schreef Greys het volgende:
Maar wat ik dan niet snap.... zij beschuldigde JOU er toch juist van dat je niet kon praten en je gevoelens niet kon uiten? En nu blijkt dat zij degene was die dat dus gewoon niet deed?

Binnetie, zie dit wel als een major turning point. Vanaf nu hou JIJ de touwtjes in handen. Als zij wil dat het goedkomt, laat zij dan nu maar eens haar best doen en naar jou toe komen. Je zag dit weekend dat zij jou eigenlijk achterna smste om je te kunnen zien. Houwen zo... voorlopig. Blijf je nog afwachtend en ook wat koel opstellen, zij heeft jou nogal wat in je schoenen geschoven (vind ik). Zorg er in elk geval voor dat jij jezelf bovenaan je lijstje plaatst ipv altijd maar háár. Dat werkt namelijk het beste, serieus. Jij kunt haar pas gelukkig maken als je - whaaaaa wat een cliché - zelf gelukkig bent. En gelukkig word je niet van kruipen en wringen.

Het kwam er opneer dat ze zich vaak te geremt voelt. Met geld uitgeven bijv. ze vind het niet leuk dat ik dat wel kan en ik min of meer kan kopen wat ik wil. Nee ben niet rijk.:) Ze heeft veel vaste lasten. Haar ouders zijn allebei ziek, maar wel gelukkig in de situatie waarin zij leven. Ze vind het daarom niet leuk als ze wel geld kan uitgeven maar haar ouders dat nooit hebben gekunt (lastig uit te leggen). Ik kan nu wel praten over mijn gevoelens, het was een hele drempel maar het is me gelukt, nu moet ik dat volhouden.
Of ze me juist opzocht in de discotheek was denk ik niet het geval, want toen ze verder wilde en ik zei vind je erg als we meelopen zei ze ja, maar bedoelde nee vertelde ze...

Afgelopen week zijn we 3 dagen naar Wassenaar geweest in een van der Valkje . We waren veel te vroeg bij het hotel dus besloten we naar Madurodam te gaan, wat wel leuk was. Hotel was ook erg mooi. 's Avonds lekker gegeten en naar zonsondergang gekeken op de pier in Scheveningen. We gedroegen ons als een normaal stel. Veel gepraat en lol gehad. Dag erna zijn we wezen fietsen de hele dag langs het strand en op strand geweest. Het voelde allemaal goed. Toen we weer naar huis hebben we besloten beide aan de relatie te werken, maar nog wel met wat afstand. Met haar gevoel zat het wel goed, maar het was nog niet helemaal terug. Het zal wel tijd nodig hebben...