quote:
Op zondag 3 juni 2007 10:45 schreef Weerman het volgende:Ik kan me erin vinden eigenlijk, echter alleen als ik buiten sta te piesen en als me ex kijkt kan ik het echt gewoon niet. En nog een voorbeeld is terugkomst na de vakantie, toen werd er op me gewacht en dat geeft gewoon een druk waardoor het niet lukt. Toch heb je heel erg spijt als je nog 200 km moet rijden
![]()
Ik weet wat je bedoeld. Het zou mij ook nooit zijn gelukt in die omstandigheden
quote:
Op zondag 3 juni 2007 11:02 schreef Furia het volgende:[..]
Voor zover ik weet kun je ze op recept halen en bestaat er bij verkeerd/overmatig gebruik kans op uitdroging (logisch ook, want je "jaagt" vocht je lichaam uit). En je moet natuurlijk wel naar de wc toe, anders kun je t ongetwijfeld in je broek doen. Maar ik zou eens langs de huisarts gaan, die heeft er zeker meer verstand van dan ik.
Tja, ik denk dit het niet oplost. Hiermee krijg ik alleen nog meer klachten omdat ik de hele tijd naar de WC moet en niet kan plassen. En bovendien werk ik hier mijn hele vochthuishouding in mijn lichaam door de war.
quote:
Op zondag 3 juni 2007 12:04 schreef Toeps het volgende:Ik begrijp wel wat je bedoelt, ik heb ook een hekel aan van die openbare hokjestoiletten waar iedereen precies hoort wat je aan het doen bent. Vooral als er veel mensen op de gang in de rij staan of zo. Dan verlaat ik ook wel eens het toilet zonder iets gedaan te hebben. Maar meestal helpt het als ik gewoon apatisch naar de pleerol ga zitten staren of zo.
![]()
Of alvast papier pakken.
Ik denk dat je het veel erger maakt dan dat het is, omdat je bang bent voor het falen. En door die angst bevestig je dat juist weer, zo beland je in een vicieuze cirkel. Zou het helpen om het toilet niet te verlaten voordat het gelukt is? Zodat je niet elke keer denkt: "Shit, weer niet gelukt..." Ook al zit je er dan een kwartier, jammer dan.
Maja al zet je 24h op zo'n toilet, het komt er gewoon niet uit.
quote:
Op zondag 3 juni 2007 13:12 schreef Tomek het volgende:Weten mensen in je omgeving er van?
Het zou best een vorm van schaamte kunnen zijn. MIsschien als je mensen in je omgeving of die op zo'n moment aanwezig zijn er van op de hoogte brengt dat je je een stuk gemakkelijker voelt?
Mijn ouders weten ervan ja, die "lijden" er zelfs onder elke keer als ik ze moet vragen even in de woonkamer te gaan zitten.
quote:
Bedankt! Maar ik zit al jaren het internet af te zoeken naar allerlei mogelijke oplossingen. Heb dat artikel al een paar keer gelezen. Even goed, thnx voor de moeite
quote:
Op zondag 3 juni 2007 13:44 schreef liesell het volgende:Wat voor soort psychologische hulp heb je gehad?
Wat voor therapie?
Gewoon praten en het eeuwenlange "graven" naar mogelijke achterliggende redenen die het probleem veroorzaken. Ik ben al bij verscheidene psychologen, RIAGG, MTSW en de huisarts geweest. So far heeft nog niks me echt opweg geholpen.
quote:
Op zondag 3 juni 2007 19:18 schreef zoeperzazke het volgende:Ik denk dat de beste methode is, wat ook al vaker genoemd is, héél hard tegen jezelf zeggen dat er geen sprake is van stress. Jij zit nu op die wc, je haalt rustig adem en er is geen enkele reden om nerveus te zijn. Iedereen plast, dus waarom jij niet?
Heb je er eigenlijk ook last van met poepen?
En nog een gek idee; zou het je niet helpen om je omgeving te vragen (vriendin, vader?) om als hij/zij moet plassen of je 'erbij' mag zijn? Ik neem aan dat je 'intieme kring' op de hoogte is van je probleem... Misschien geeft het jou een stukje zekerheid dat anderen ook herrie maken tijdens het plassen en dat zij het ook gewoon altijd kunnen? Uiteraard kun je gewoon een andere kant op kijken...
![]()
Ja ik kan wel zeggen dat de angst er niet is maar ik voel het degelijk. Het niet zoiets van één hele dag niet eten en dan zeggen dat je geen trek hebt. Dat is een soort van jezelf voor de gek houden en dat werkt bij mij (helaas) niet.
quote:
Op zondag 3 juni 2007 20:55 schreef Insania het volgende:[..]
Ik kan niet urineren als ik weet dat mensen (bekenden of onbekenden) mij kunnen horen urineren.
Zeker niet "freaky" dus.
Een kennis van mij is nog erger, bij hem is het echt een probleem (zoals bij TS).
De kraan laten lopen of het toilet doorspoelen als je aan het urineren bent kan nog wel eens helpen, evenals medicatie tegen angst(en).
*edit* En ik had idd niet helemaal goed gelezen over de medicatie
Hoe is het bij die kennis van jou dan? Hoe gaat die er mee om?
quote:
Op maandag 4 juni 2007 02:29 schreef NiteSpeed het volgende:Kan je plassen als hij/zij in de kamer naast je zit?
Kan je plassen als hij/zij geluid maakt?
Kan je plassen als hij/zij in de gang staat?
Kan je plassen met de deur van het slot?
Kan je plassen terwijl iemand in dezelfde kamer is en zijn handen wast?
Punt is, je kiest uiteindelijk zelf wat je wilt bereiken (plassen als er iemand in de kamer naast je is of met normale omstandigheden) en daar ga je rustig naartoe werken. Het is de enige methode die werkt (stapje voor stapje ernaar toe werken) maar tegelijkertijd ook een intensieve, moeilijke en lastige methode.
Oh ja, je bent echt niet een van de weinigen, ik dacht dat minstens 10 tot 15 procent van de mannen het sowieso heeft, en vrouwen zal ook wel rond die marges liggen.
Dat werk voor mij gewoon niet. Ik weet dat er iemand in de buurt en dan schiet het HELEMAAL op slot. Er komt hooguit een druppel uit. Meer niet.
Ik ben overigens gister naar de dokter geweest (nieuwe huisarts) heel aardige vrouw! En zij gaat voor mij proberen te regelen dat ik op afspraak naar de paas-afdeling in het ziekenhuis kan en dus ook daar met een psycholoog via congentieve (ofzo iets) gedragstherapie het kan gaan proberen te verbeteren.
Ik ben alleen heeeeeel bang dat ze me de daar 24/7 7 dagen in de week willen gaan houden. Maar de huisarts zei dat zij dat absoluut NIET aan de orde vond.
Andere ideeen die door mijn hoofd zijn gegaan:
-
Katether, ik sprak een tijd geleden een man in Schotland (via internet) die heeft ook hetzelfde probleem en dat heeft zijn leven 10 jaar lang gigantisch gecontroleerd en beperkt. Op een gegeven moment was hij het zo zat dat hij naar de huisarts ging een oplossing eisde. Iemand in het ziekhuis heeft hem toen stap voot stap geleerd hoe je een katether moet inbrengen. Doet helemaal geen pijn zei hij. Het voelt alleen wat gek. Punt is dat hij nu weer alles kan doen. Doordat het niet meer zo'n enorm probleem van hem is is het ook wat minderer geworden en lukt het hem thuis tegenwoordig altijd. Als hij eruit gaat ergens naar toe neemt hij een katather mee.
Nu zijn ze hier in NL daar echter niet zo makkelijk in. Als er geen medische aanleiding is tot het probleem dan zijn ze niet bereid een katether voor de schrijven.
-
Hypnose, ik las laatst iets over hypnose, sommige mensen zouden angsten daarmee aanzienlijk kunnen laten verminderen. Veel angsten die je leven in grip houden als kattenangst, hondenagst of slikangst zouden hiermee enorm kunnen worden verminderd.
In sommige gevallen (als de patient enorm gevoelig is voor hypnose) zou het probleem zelfs kunnen doen worden vergeten bij de patienten. Of helemaal laten "vervaagen"
Weet niet wat ik hiervan moet denken maar ik ben echt heel veel bereid te proberen.