Heb weken achter elkaar meegemaakt dat sporadisch een lantaarnpaal (in de straat, op het station) uitging als ik er onderdoor liep. Diezelfde week had ik ook dat ik het brandalarm spontaan afging als ik voorbij liep. Dit flikkeren herken ik ook. Zelf weet ik niet zo goed wat het betekent tbh.quote:Op donderdag 31 mei 2007 17:04 schreef 7eVeNL het volgende:
Zo als de titel het al zegt, steeds vaker zie ik dit gebeuren, zowel thuis, als op mijn werk, en vooral de laatste tijd, het is steeds maar 1 malig voor een enkele seconden,maar
t lijkt het wel alsof dit gebeurt zodra ik een kamer binnen stap, ik kan het mij ook verbeelden maar blijf het erg vreemd vinden, heeft dit te maken met positieve energie of iets dergelijks? of is er iemand om mij heen die kenbaar wilt maken dat die gene aanwezig is?
een gids? ken je dat misschien meer uitleggen? iemand die je volgt en ook leidt ofzo?quote:Op donderdag 31 mei 2007 17:46 schreef MNR het volgende:
[..]
Heb weken achter elkaar meegemaakt dat sporadisch een lantaarnpaal (in de straat, op het station) uitging als ik er onderdoor liep. Diezelfde week had ik ook dat ik het brandalarm spontaan afging als ik voorbij liep. Dit flikkeren herken ik ook. Zelf weet ik niet zo goed wat het betekent tbh.
Denk zelf dat het gewoon een teken is van: 'hey, ik ben er' (dat het een gids is).
Ja, wat is een gids? Goede vraag. In zijn algemeenheid heb ik er niet zoveel kennis van, maar kan je wel mijn eigen ervaring vertellen. Misschien dat je daar iets aan hebt.quote:Op vrijdag 1 juni 2007 13:01 schreef 7eVeNL het volgende:
een gids? ken je dat misschien meer uitleggen? iemand die je volgt en ook leidt ofzo?
Je bedoelt, het zou eigenlijk niet mogelijk moeten zijn dus als het wel gebeurt speelt je hoofd je parten omdat het niet kan volgens jou? Aparte bewering.quote:Op zondag 3 juni 2007 09:31 schreef celi het volgende:
cognitieve desillusie?
Ik doe 't niet expres!quote:Op maandag 4 juni 2007 11:03 schreef vosss het volgende:
Jong, ik zou je de kooi uit schuppen als je mijn koelkast stuk maakt!
Dus voor alle duidelijkheid, je kunt dus communiceren met je gids? Je zegt immers dat je praat en luistert, zal wel niet letterlijk zijn, maar er is dus wel een soort van contact.quote:
Dat laatste. Die dingen zijn soms erg gevoeligquote:Op dinsdag 5 juni 2007 22:45 schreef Grimli het volgende:
Wat bij mij opviel in ons oude huis
Dat bij onweer altijd de spanning eraf vloog als ik in het huis was
Nu in het nieuwe huis geen last van.
Echt elke onweersbui, nou daar gingen we weer.
ik trok dat echt aan heel vreemd.
Maarja kan ook wel gevoelige aardlek zijn geweest, maar toch apart.
Misschien, àls het een gids is want je weet maar nooit natuurlijk, komt hij er wel helemaal niet zo makkelijk doorheen, het zou trouwens wat zijn als een eventuele gids, iemand die je begeleidt op je levenspad opeens in je hoofd inbreekt? Als je het niet verwacht en je hebt een beetje kennis van geestesziektes dan denk je meteen dat je psychotisch aan het worden ben en ga je in het ergste geval aan de medicatie of in behandeling ofzo. Dat moet je als gids niet willen vermoedelijk. Dus zet iemand eerst aan het denken door elke keer weer dezelfde truuk uit te halen, in dit geval met lichten om hem aan het denken te zetten zodat hij zich misschien wel open zet en er wel mee om kan gaan. Mocht dit zo zijn en ik zeg niet dat het zo is want dat is natuurlijk geen wetenschappelijke gedachtengengang en bewijs is er niet voor te reproduceren in een laboratorium, maar mocht dit zo zijn dan kan ik het mij wel voorstellen aangezien een bepaalde groep mensen ietwat sceptisch tegenover dit soort zaken staan, op zich.quote:Op woensdag 6 juni 2007 08:25 schreef The_stranger het volgende:
[..]
Dus voor alle duidelijkheid, je kunt dus communiceren met je gids? Je zegt immers dat je praat en luistert, zal wel niet letterlijk zijn, maar er is dus wel een soort van contact.
Waarom zou hij dan nog een lantaarnpaal laten knipperen om te laten zien dat hij er is. Dat kan hij je toch ook gewoon "zeggen"?
quote:Op woensdag 6 juni 2007 08:25 schreef The_stranger het volgende:
Dus voor alle duidelijkheid, je kunt dus communiceren met je gids? Je zegt immers dat je praat en luistert, zal wel niet letterlijk zijn, maar er is dus wel een soort van contact.
Waarom zou hij dan nog een lantaarnpaal laten knipperen om te laten zien dat hij er is. Dat kan hij je toch ook gewoon "zeggen"?
Wauw, nou helemaal perfect verwoord!quote:
quote:Op woensdag 6 juni 2007 09:49 schreef MNR het volgende:
[..]
[..]
Wauw, nou helemaal perfect verwoord!
Maar The_stranger om een persoonlijke aanvulling te geven: ik was een jaar of 6 toen ik opeens hem voor het eerst op mijn slaapkamer zag. En ja, ik schrok, zo erg dat ik het niet meer durfde te slapen. Lijkt me niet echt de bedoeling dat een gids dat met je wil doen. Heb me laten vertellen dat ze op verschillende manieren met je in contact proberen te komen, dat ze je testen omdat ze juist op een voor jou prettige manier contact proberen te zoeken. Lampen werkt voor mij
En wat Jogy verder schrijft, klopt ook. Op een gegeven moment, schat een jaar of 14?, was ik met hem aan het praten, ik zag hem toen ook, en toen klopte mijn moeder op de deur: "met wie ben je aan het praten?". En dat was het moment dat ik idd dacht dat ik gek aan het worden was. En omdat je dat natuurlijk helemaal niet wilt, heb ik het toen weggestopt. En dat ging eigenlijk vrij gemakkelijk. Heb er verder eigenlijk nooit meer over nagedacht en was hem 'vergeten'.
Een jaar geleden ben ik weer met hem in contact gekomen en heb gelukkig bevestiging gehad. En soms dan zit ik te piekeren, of voel ik me verdrietig ergens over en dan opeens knippert het licht. En dat is voor mij een teken van: "o ja, ik ben niet alleen". En dan probeer ik goed te luisteren. En dat probeer ik nu steeds beter te doen.
En ondanks dat ik dit weet, heb ik ook nog veel bevestiging nodig hoor. Stel mezelf ook gezonde vragen, net als jij. Maar begin steeds meer vertrouwen te krijgen.
En wat ook relaxed is, is dat het soms in het bijzijn van vrienden gebeurt, het jaagt hen de stuipen op het lijf, maar ik vind het wel weer een extra bevestiging (that it's not my mind, playing tricks on me)![]()
Dus als ik het goed begrijp heb je nu geaccepteerd dat je contact hebt en is eventueel contact nu geen reden meer om te schrikken, danwel aan je geestelijke gezondheid te twijfelen.quote:
Je kan het flikkeren van de lichten misschien ook beschouwen als een hand op de schouder van 'hey, ik ben er hoor' Zonder verdere intenties/interfenties/whatever. Gewoon geruststellend. Waarom alles bekijken vanuit een menselijk perspectief? Dat jij nou niet de lichten in de kamer uit en aan zet om tegen je vriendin te zeggen dat je er bent lijkt me logischquote:Op woensdag 6 juni 2007 11:40 schreef The_stranger het volgende:
[..]
[..]
Dus als ik het goed begrijp heb je nu geaccepteerd dat je contact hebt en is eventueel contact nu geen reden meer om te schrikken, danwel aan je geestelijke gezondheid te twijfelen.
Mag ik dan ook aannemen dat het flikkeren dan oook niet meer optreedt? Want als waarschuwing is dat niet meer nodig. Het zou dan immers hetzelfde zijn als ik thuis kom ik de lichten aan en uit doe in plaats van mijn vriendin te zoenen o.i.d.
Of denk je dat het flikkeren een reactie is van de lamp op de aanwezigheid van je "gids"? (soort van storing, interferentie)
Om antwoord te geven op je vraag, ik schrik nog steeds. Als er iets onverwachts gebeurt, wat ik nog niet eerder heb meegemaakt. Maar ik twijfel niet meer aan mijn geestelijke gezondheid. Ben tip-toppie in ordequote:Op woensdag 6 juni 2007 11:40 schreef The_stranger het volgende:
Dus als ik het goed begrijp heb je nu geaccepteerd dat je contact hebt en is eventueel contact nu geen reden meer om te schrikken, danwel aan je geestelijke gezondheid te twijfelen.
Het zou natuurlijk ook gewoon toeval kunnen zijn. Die dingen doen nog wel eens niet wat ze moeten doen en ze gaan wel eens uit. Zeker als de lamp of sensor niet meer 100% is.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 00:29 schreef MNR het volgende:
Okay... ik had dus net even een schrikmoment. Ik fietste naar huis vanaf de bioscoop op de stoep en opeens gaat de lantaarnpaal vlak voor mijn neus uit. Ik dacht letterlijk: "WTF?". Draaide me daarna om -om weer te kijken- en toen was hij weer aan (heb nog een aantal keer achterom gekeken).
Ben wel even geschrokken.. maar vind het vooral zo vervelend omdat ik helemaal niet snap wat het me wil zeggen.
Bang hoef je er hoe dan ook niet voor te zijn, gidsen zoals erover gedacht wordt zijn er om jou te helpen in het doel dat je voor ogen hebt dus ze zullen je geen kwaad doen of wat dan ook. Ik heb bijvoorbeeld een tijdje geleden voordat ik uitging de opmerking in mijn kop gehad 'blijf maar lekker thuis vanavond' waar ik hardop 'echnie!quote:Op zondag 10 juni 2007 21:51 schreef pazziej het volgende:
Heel soms heb ik ook het gevoel dat er iemand in mijn buurt is ofzo, terwijl je diegene niet kan zien of horen.. Ik weet zelf niet wat ik hiervan moet vinden, moet je er bang voor zijn of moet je het accepteren en kijken wat er gebeurt?
Ik zal je vertellen wat ik ieder ander uitleg. Daarna mag je zelf beslissen of je het gelooft of niet. Ik kan niet voor iedereen spreken, maar kan je wel uitleggen hoe ik het ervaar.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 08:55 schreef The_stranger het volgende:
Het zou natuurlijk ook gewoon toeval kunnen zijn. Die dingen doen nog wel eens niet wat ze moeten doen en ze gaan wel eens uit. Zeker als de lamp of sensor niet meer 100% is.
Niet alle knipperende lampen hoeven een teken te zijn van je gids..
Heb me laten vertellen dat iedereen een gids heeft, maar zelf weet ik dat natuurlijk niet. En of je die tegenkomt? Geen idee. En of je daar een bepaald geloof voor moet hebben? Denk wel dat iedereen het zou kunnen, maar een geloof vind ik wel drastisch klinken.quote:Op zondag 10 juni 2007 21:46 schreef PluisigNijntje het volgende:
- Denk je dat ieder mens een gids heeft, en die ook tegen komt?
- Zou je daar een geloof voor moeten hebben?
Heb je wel gelijk in hoor maar het verschil zit hem hierin dat het bij jou gebeurt als je ze aanraakt en bij anderen gebeurt het zonder aanraken., dus alleen hun aanwezigheid zorgt ervoor.quote:Op dinsdag 12 juni 2007 09:52 schreef SHE het volgende:
Dat gidsen verhaal vind ik wel erg vergezocht.
Ik heb het ook, maar bij mij komt dat gewoon omdat ik zo geladen als de neten ben.
Ik ben ALTIJD statisch; als ik mensen een hand geef, dan schokt dat, als ik auto's aanraak moet ik altijd eerst even afwrijven.
Lampen flikkeren, of apparaten begeven het als ik ze aanraak.
Heeft niets met mijn gids te maken, maar alles met het feit dat ik allejezus statisch ben.
Hoe weet je dat het geen Pavlov-effect is? Ik krijg het idee dat je blij bent met je gids, daarom zie jij misschien je gids vaker dan dat hij daadwerkelijk echt bij je is (als je uberhaubt een gids heb uiteraard).quote:Op dinsdag 12 juni 2007 09:21 schreef MNR het volgende:
[..]
Ik zal je vertellen wat ik ieder ander uitleg. Daarna mag je zelf beslissen of je het gelooft of niet. Ik kan niet voor iedereen spreken, maar kan je wel uitleggen hoe ik het ervaar.
De aanwezigheid van iets of iemand anders wordt bij mij niet bepaald door enkel en alleen een gebeurtenis die plaatsvindt. Het is de combinatie van een event en een gevoel wat daarbij komt kijken. Misschien herken je het dat als je ergens mee bezig bent, dat je het gevoel krijgt dat er iemand achter je staat, je omkijkt en dan ziet dat het zo is. Een gevoel dat er dus nog iemand aanwezig is, zonder dat je het ziet.
Kan het op dit moment niet beter uitleggen, ik vertrouw op wat ik voel en waarneem (en wat ik evt. verder 'hoor').
Ik denk dat zij bedoelt, dat ze eerst een gevoel krijgt en dat er dan een gebeurtenis komt/volgt. Of ze dan wel of niet achteraf beseft van 'hé, dat was dat gevoel dus' of ze voelde dat dus al.quote:Op woensdag 13 juni 2007 20:54 schreef P8 het volgende:
Je ziet een lamp knipperen, je denkt: vast mijn gids, en je "voelt" hem.
Okay, ik heb vanmorgen nog even nagedacht, voordat ik ging antwoorden. Vind nl. dat de vragen best algemener gesteld mogen worden. Anderen vertellen ook verhalen: Lilith-Wicca, SHE, sweetgirly, Natalie, pazziej etc.. al moet ik zeggen dat ik me het meeste herken in jogy.. en die vind ik minstens zo interessant. Snap je?quote:Op woensdag 13 juni 2007 20:54 schreef P8 het volgende:
Hoe weet je dat het geen Pavlov-effect is? Ik krijg het idee dat je blij bent met je gids, daarom zie jij misschien je gids vaker dan dat hij daadwerkelijk echt bij je is (als je uberhaubt een gids heb uiteraard).
Je ziet een lamp knipperen, je denkt: vast mijn gids, en je "voelt" hem.
De honden hoorden een belletje, en ze dachten: daar komt vast eten, en ze kregen hongerverschijnselen.
Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat het niet waar is wat jij zegt hoor![]()
ik vind telekinese zo vaag , over klopgeesten word dat ook weleens gezegt dat je het zelf doet .quote:Op zaterdag 29 september 2007 12:21 schreef FatalException het volgende:
Kan ook telekinese zijn.
Dat heb ik ook een aantal weken gehad, overal waar ik ging pinnen liep dat ding vast, na tijdje was het ook weer over.quote:Op zaterdag 29 september 2007 20:27 schreef zhe-devilll het volgende:
Bij mij slaan pinautomaten vaak op tilt![]()
Hehe.. je maakt me wel aan het lachenquote:Op maandag 1 oktober 2007 13:17 schreef L.Denninger het volgende:
Zou 't niet veel handiger zijn om ipv een poortwachter een automonteur te hebben ?
Zo eentje die je influister wat je moet doen als je auto pech heeft, zodat je een hoop geld aan ANWB enzo kan uitsparen ?
Gewoon eentje die iets praktischer ingesteld is, ipv zo'n dwaas die alleen maar nutteloos lampen laat knipperen enzo.
Damn, als mijn vader me bijna zou vermoorden zou ik 'm dat best wel kwalijk nemen !quote:Op maandag 1 oktober 2007 14:25 schreef tweety71 het volgende:
Ik heb het mee gemaakt met mijn vader.
De dag dat mijn vader 1 jaar dood was,brr krijg nog kippevel. Was bij mijn zusje op visite geweest en rijd terug naar huis. Terwijl ik rijd kijk ik in de binnespiegel! Zit mijn vader op de achterbank, man ik ben me echt te blubber geschrokken, toen ik nog eens keek was ie weg, maar stond wel bijna met mijn auto bij iemand anders in de woonkamer.
Dat heb ik nooit begrepen; entiteiten die graag willen laten zien dat ze bij je in de buurt zijn maar je op deze manier wel een doodsongeluk laten schrikken.quote:Op maandag 1 oktober 2007 14:25 schreef tweety71 het volgende:
Ik heb het mee gemaakt met mijn vader.
De dag dat mijn vader 1 jaar dood was,brr krijg nog kippevel. Was bij mijn zusje op visite geweest en rijd terug naar huis. Terwijl ik rijd kijk ik in de binnespiegel! Zit mijn vader op de achterbank, man ik ben me echt te blubber geschrokken, toen ik nog eens keek was ie weg, maar stond wel bijna met mijn auto bij iemand anders in de woonkamer.
Daar kan ik me wat bij voorstellen!quote:Op maandag 1 oktober 2007 14:25 schreef tweety71 het volgende:
Ik heb het mee gemaakt met mijn vader.
De dag dat mijn vader 1 jaar dood was,brr krijg nog kippevel. Was bij mijn zusje op visite geweest en rijd terug naar huis. Terwijl ik rijd kijk ik in de binnespiegel! Zit mijn vader op de achterbank, man ik ben me echt te blubber geschrokken, toen ik nog eens keek was ie weg, maar stond wel bijna met mijn auto bij iemand anders in de woonkamer.
Dan moet je eerst je huis eens tochtvrij maken, en de schoorsteen afsluitbaar.quote:Op donderdag 11 oktober 2007 12:15 schreef Natalie het volgende:
[..]
Daar kan ik me wat bij voorstellen!
Je hoort het ook wel eens met mensen die 's nachts wakker worden en een aanwezigheid voelen. Durven ze hun ogen niet te openen omdat ze bang zijn dat er ineens iemand naast hun bed staat.
Nee, dat snap ik ook niet inderdaad.quote:Op donderdag 11 oktober 2007 12:07 schreef Jolly_Reaper het volgende:
[..]
Dat heb ik nooit begrepen; entiteiten die graag willen laten zien dat ze bij je in de buurt zijn maar je op deze manier wel een doodsongeluk laten schrikken.![]()
Hoe moeten wij dat nou weten?quote:Op donderdag 11 oktober 2007 22:24 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Waarom zouden overledenen je hiermee lastig vallen?
Goede vraag.quote:Op donderdag 11 oktober 2007 22:24 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Waarom zouden overledenen je hiermee lastig vallen?
Geen idee, sommige zeggen ook wel dat er dan blijkbaar nog losse eindjes zijn, onopgeloste ruzie's, geen afscheid kunnen nemen, etc.quote:Op donderdag 11 oktober 2007 22:24 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Waarom zouden overledenen je hiermee lastig vallen?
Doet me denken aan die serie met Jennifer Love Hewitt.quote:Op vrijdag 12 oktober 2007 09:57 schreef senesta het volgende:
[..]
Geen idee, sommige zeggen ook wel dat er dan blijkbaar nog losse eindjes zijn, onopgeloste ruzie's, geen afscheid kunnen nemen, etc.
wc doorspoelen uit zichzelf bij mij ook vroeger en dat was nog zo'n wc waar je hard aan een touw moest trekken om door te spoelen en zelfs een paar keer dat iemand eruit geduwd werd en op de grond viel .quote:Op zaterdag 13 oktober 2007 16:29 schreef kip_zonder-kop het volgende:
Flikkerende lichten komt mij ook wel bekend voor. Toen ik een jaar of 8 was woonden we in Amsterdam Oost, dichtbij de begraafplaats waar bijna al onze familieleden liggen. In dat huis hadden we ook vaak last van knipperende lichten.
Toen ik nog heel klein was (jaar of 2) woonden we in een huis waar 's nachts altijd vanzelf het toilet doorspoelde. Er was niets mis met het toilet zelf want daar is toen naar gekeken.
Het zou kunnenquote:Op dinsdag 16 oktober 2007 14:45 schreef Blue-eagle het volgende:
Dus.
Overleden broertje, overleden vader, andere dierbaren die overleden zijn. En mensen met dromerige nicknames komen vertellen dat ze iets meemaken en dit vervolgens koppelen aan hun dierbare die niet meer onder de levenden is.
Laten we het eerst eens worden op 1 vlak, oke? Je hersenen is een enorm krachtige en ondoorgrondelijk lichaamsdeel. Mentale kwaaltjes kunnen zich uiten in fysieke problemen, en problemen die dus fysiek lijken, worden opgelost door simpelweg een placebo te slikken.
Laten we ook accepteren dat mensen prima in staat zijn iets te zien wat niet bestaat. Patronen die irrelevant zijn (ik zie een dinosaurus in de wolken) en hallucinaties (de dorstige man in de woestijn) lijken levensecht.
Is het nou echt zo moeilijk om te accepteren dat je (onbewust wellicht) niet wilt accepteren dat "dood" ook daadwerkelijk "het einde" is? Met andere woorden: zou het kunnen dat jij nooit zou kunnen accepteren dat dit leven het enige leven is? Geen gidsen, geen spoken, geen god, geen duivel, geen engeltjes, geen reincarnatie - gewoon niks.
Zou het -kunnen-?
Wat als we dan toch eerlijk blijven, dat geknipper met lichten en alle andere spookverhalen, zijn prima te weerleggen. (En er zijn oh-zoveel leugenaars die interessant willen doen, vooral op het internet.)
Daarbij lijkt het me sterk dat er nog nooit een MORSE-CODE specialist is overleden. Die zou met een paar lampjes prima moeten kunnen communiceren.
Hoe was het... nou in de auto ben ik toen echt geschrokken, heb ook gezegd dat ie dat niet meer moet doen, anders leg ik het loodje nog eensquote:Op donderdag 11 oktober 2007 12:15 schreef Natalie het volgende:
[..]
Daar kan ik me wat bij voorstellen!
Je hoort het ook wel eens met mensen die 's nachts wakker worden en een aanwezigheid voelen. Durven ze hun ogen niet te openen omdat ze bang zijn dat er ineens iemand naast hun bed staat.
Maar hoe was het achteraf? Je hebt je vader 'gezien'.Dat moet toch wel een teken zijn dat ie aan je denkt. Misschien waakt ie wel over je. (Hoewel... als dat laatste 't geval zou zijn dan heeft ie wel een beroerd moment uitgezocht)
En dat is toch wel een hele mooie gedachtequote:Op woensdag 17 oktober 2007 10:35 schreef tweety71 het volgende:
[..]
Hoe was het... nou in de auto ben ik toen echt geschrokken, heb ook gezegd dat ie dat niet meer moet doen, anders leg ik het loodje nog eens.
Ik heb mijn vader wel nog een keer s'nachts naast me bed gehad en dat was SUPER. Mijn vader is overleden door kanker en was echt een ongelovige tomas, aan zijn sterfbed heb ik nog gezegd dat ie niet bang hoeft te zijn en dat er echt wel meer is (nu wordt ik door een hoop mensen voor gek verklaard so be it) en dat hij moest proberen om me een seintje te geven. Mennnnnnnnnn ik heb wat seintjes gehad. Flikkerende lichten huis dat ruikt naar gebakken spek met eieren (was ie gek op) enz.
Maar die nacht was echt apart , hij vertelde dat ik gelijk had en dat nu alles goed was en ben met hem een stukje mee mogen gaan om te zien hoe het daar was, die kleuren daar pffffffffffff heerlijk on voor stel baar. Zo mooi en rustig , kan haast niet wachten......hoop toch wel zelf heel oud te worden.
Nu 4 jaar later heb ik nog weinig kontakt met mijn vader, hij is verder en dat is ook goed. Het is niet goed om aan de doden te blijven plakken dan kunnen zij en wij niet verder. Maar dat er aan ons gedacht wordt dat staat vast.
is het voor jou moeilijk om te accepteren dat er wel meer bestaat dan er nu is ?niet alle "spookverhalen " zijn makkelijk te weerleggen , of zelfs helemaal niet , en is het ongelooflijk wat er gebeurd en kan het zogenaamd niet maar gebeurd het toch ..quote:Op dinsdag 16 oktober 2007 14:45 schreef Blue-eagle het volgende:
Dus.
Overleden broertje, overleden vader, andere dierbaren die overleden zijn. En mensen met dromerige nicknames komen vertellen dat ze iets meemaken en dit vervolgens koppelen aan hun dierbare die niet meer onder de levenden is.
Laten we het eerst eens worden op 1 vlak, oke? Je hersenen is een enorm krachtige en ondoorgrondelijk lichaamsdeel. Mentale kwaaltjes kunnen zich uiten in fysieke problemen, en problemen die dus fysiek lijken, worden opgelost door simpelweg een placebo te slikken.
Laten we ook accepteren dat mensen prima in staat zijn iets te zien wat niet bestaat. Patronen die irrelevant zijn (ik zie een dinosaurus in de wolken) en hallucinaties (de dorstige man in de woestijn) lijken levensecht.
Is het nou echt zo moeilijk om te accepteren dat je (onbewust wellicht) niet wilt accepteren dat "dood" ook daadwerkelijk "het einde" is? Met andere woorden: zou het kunnen dat jij nooit zou kunnen accepteren dat dit leven het enige leven is? Geen gidsen, geen spoken, geen god, geen duivel, geen engeltjes, geen reincarnatie - gewoon niks.
Zou het -kunnen-?
Wat als we dan toch eerlijk blijven, dat geknipper met lichten en alle andere spookverhalen, zijn prima te weerleggen. (En er zijn oh-zoveel leugenaars die interessant willen doen, vooral op het internet.)
Daarbij lijkt het me sterk dat er nog nooit een MORSE-CODE specialist is overleden. Die zou met een paar lampjes prima moeten kunnen communiceren.
Pfff nou ik hoop dat je er wat aan hebt maar dit is zo als ik het zie, voel , hoor, en beleef.quote:Op donderdag 18 oktober 2007 17:51 schreef kip_zonder-kop het volgende:
Uit het verhaal van tweety71begrijp ik dus dat je na de dood echt een geest wordt. Dit kan natuurlijk heel goed kloppen aangezien er veel mensen beweren geesten te zien.
Toch vraag ik me af wat er daarna gebeurd, je kan immers niet voor eeeuwig een geest blijven, toch? Misschien bestaat er ook reïncarnatie maar waarom zou je dan eerst een tijd als een geest rond moeten dwalen?
Ja, weer een lekkere rare hersenspinsel, ik weet het.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |