Smashing Pumpkins afsluiter onwaardig
Te veel onbekend nieuw materiaal, te weinig festivalhits
MUZIEK
Amerikaanse alternatieve rockband uit Chicago die in de jaren negentig groot mainstreamsucces bereikte met het tweede album Siamese Dream (1993). In 1994 speelden de Pumpkins voor het eerst op Pinkpop, in 1998 kwamen ze nog een keer terug met vooral nummer van het toen net verschenen album Adore. Drummer Jimmy Chamberlin was na een bijna dodelijke overdosis toen vervangen door drummer Kenny Aronoff. In 2003 was Corgan terug met zijn nieuwe band Zwan (waarin ook Chamberlin). Maar na relatief beperkt succes besloot Corgan in 2006 tot een reunie. Ouwe makker Chamberlin deed weer mee, maar originele bassiste D'Arcy Wretzky en gitarist James Iha gaven niet thuis en werden vervangen door Jeff Schroeder (gitaar, The Lassie Foundation) en Ginger Reyes (bas, Halo Friendlies). Het nieuwe album Zeitgeist verschijnt op 10 juli. In de aanloop naar Pinkpop speelden de Pumpkins de afgelopen week drie drie uur durende optredens, waarvan de eerste op 22 mei in Le Grand Rex in Parijs.
PLUS
Het staat wel weer helemaal, de Pumpkins show. Hier en daar nog wat kleine missers, maar de sound is vet en klinkt als vanouds met monsterdrummer Chamberlin. De opening is met Today en Bullet With Butterfly Wings flitsend en een schok van herkenning en liefde gaat over het terrein. Maar ho ho, dit is niet Pinkpop Classic! Die nieuwe plaat moet ook geplugd worden natuurlijk. De nieuwe nummers hebben in ieder geval wel power, zoals de best wel goede single Tarantula, en vallen gelukkig niet helemaal in het niet bij het oude werk. Akoestisch blokje halverweg, ook best tof. En gewoon kippenvel met Tonight, Tonight, Cherub Rock, Disarm, Zero en 1979. Het zijn absolute Pinkpopklassiekers, de hele Pumpkinsgeneratie geniet.
MIN
Weer een geile bassiste en een Aziatische gitarist. Corgans nieuwe bandmaatjes zijn Pumpkins-oude-stijl-lookalikes. Het zal wel toeval zijn. Uiteindelijk zit er wel te veel nieuw materiaal in de festivalset. Het tempo gaat er na twee nummers al uit. En dan het einde. Je verwacht van een toegift ook dat er nog wat knallers komen, maar in plaats daarvan gooit Corgan hem in een lage versnelling en soleert er op los in een twintig minuten durende jam. Zo kun je mensen toch niet naar huis sturen, man! Die willen nog herkenning, en springen en dansen en we zijn zo blij. Een domper op de feestvreugde.
CONCLUSIE
Een nostalgische trip werd het niet, en dat was natuurlijk ook weer niet helemaal goed gweest. Het is Corgans goede recht en zijn ouderwetse eigenwijsheid natuurlijk, maar zo veel nieuwe nummers in een afsluitende festivalset van anderhalf uur was een beetje te veel van het onbekende. UB40 zei het al eens: 'Je nieuwe plaat maak je voor jezelf, live spelen doe je voor je fans.' De Pumpkins waren hier en nu en op dit moment een afsluiter eigenlijk onwaardig. Dan maakte Muse gisteravond een echt stuk meer indruk als Main Stage topper.
CIJFER
6,5