Derealisatie/depersonalisatie, iemand ervaring mee?

Hoi,

heeel herkenbaar TS. Ik had/heb ook last van depersonalisatie wat dan overgaat in een paniekaanval. Ik ben uiteindelijk wel naar de huisarts gegaan en die heeft mij doorgestuurd naar het Nederlands Psycho-analystisch Instituut, (NPI).

Na wat gesprekken en testjes kwam eruit dat ik een gegeneraliseerde angststoornis heb. Door onverwerkte emoties en altijd maar doorgaan en jezelf niet laten kennen is mijn emmertje overgelopen. Ik was niet in contact met mijn emoties en daardoor kwamen die er op andere manieren (fysiek, paniek, depersonalisatie, hyperventileren) dan ineens uit als het me teveel werd. Dat kon al bij een film zijn zoals Milagro zegt.
Kortom ik ben mezelf veel te lang voorbij gelopen en heb niet geluisterd naar mijn gevoel (wist ook vaak niet goed wat ik voelde).

Nu zit ik alweer een jaar in therapie bij een psycholoog om naar mijn gevoel te leren luisteren. Ik heb geen medicijnen want die durf ik niet te nemen (ben veelste bang de controle te verliezen), ondanks dat het best ernstig met me gesteld was. Het is een moeilijke weg maar het gaat steeds beter en ik heb steeds minder derealisatiemomenten. Ik voel me veel steviger.

Mijn ernstige toestand en lange weg begon echter precies zoals bij jou TS, met af en toe een raar gevoel.
Leer van mijn fout en ga wel wat eerder naar de dokter en laat je doorverwijzen naar een aardige psycholoog die je klachten eens met je bespreekt. Die weet waarschijnlijk precies wat het is en kan je tips geven wat je moet doen als je je zo voelt. Je bent niet gek, maar je vergt waarschijnlijk teveel van jezelf zonder dat je het door hebt.

uit een belgische site over allerhande stoornissen,hele goede tips voor het moment van depersonalisatie:

1. Probeer zo alert mogelijk te blijven, door jezelf op de omgeving te concentreren. Kijk rondom je, benoem de dingen die je ziet, luister naar de geluiden die je hoort, raak iets aan en blijf je bewust van je eigen lichaam.

2. Alles wat je kan doen om het contact met 'hier en nu' te verstevigen helpt. Dit kan voor verschillende mensen iets anders betekenen. Voorbeelden:
- buiten gaan wandelen in de frisse lucht
- je handen onder koud water steken en je gezicht nat maken § naar rustgevende muziek luisteren
- iemand aanspreken
- jezelf niet afzonderen
- dingen of foto's bekijken die je dierbaar zijn
- je geconcentreerd op iets richten zoals tekenen of handwerk
- iets warm of koud drinken

3. Erken deze gevoelens, negeer ze niet. Probeer zo alert mogelijk te blijven en te accepteren wat er gebeurt. Maak de situatie niet erger door jezelf zorgen te maken of jezelf nog meer onder spanning te zetten. Spreek tegen jezelf, zeg wie je bent, waar je bent, welke dag en uur het is. Kalmeer jezelf en zeg iets in de trant van: 'die gevoelens zijn er weer, maar ik hoef me niet ongerust te maken, ze zullen weer voorbij gaan, alles is veilig'.

4. Indien nodig let op je ademhaling. Je adem inhouden of heel snel beginnen ademen zal je angstiger maken.

5. Vermijd naar één punt te staren en daardoor helemaal weg te zakken.

6. Houd een dagboek bij en noteer wanneer die gevoelens zich voordoen. Probeer na te gaan of er een patroon is. In welke situaties komen ze het meest voor, op welke tijdstippen en op welke plaatsen. Wat was je aan het doen? Waar dacht je aan op dat moment?

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 19:22 schreef Vandaag... het volgende:
uit een belgische site over allerhande stoornissen,hele goede tips voor het moment van depersonalisatie:

1. Probeer zo alert mogelijk te blijven, door jezelf op de omgeving te concentreren. Kijk rondom je, benoem de dingen die je ziet, luister naar de geluiden die je hoort, raak iets aan en blijf je bewust van je eigen lichaam.

2. Alles wat je kan doen om het contact met 'hier en nu' te verstevigen helpt. Dit kan voor verschillende mensen iets anders betekenen. Voorbeelden:
- buiten gaan wandelen in de frisse lucht
- je handen onder koud water steken en je gezicht nat maken § naar rustgevende muziek luisteren
- iemand aanspreken
- jezelf niet afzonderen
- dingen of foto's bekijken die je dierbaar zijn
- je geconcentreerd op iets richten zoals tekenen of handwerk
- iets warm of koud drinken

3. Erken deze gevoelens, negeer ze niet. Probeer zo alert mogelijk te blijven en te accepteren wat er gebeurt. Maak de situatie niet erger door jezelf zorgen te maken of jezelf nog meer onder spanning te zetten. Spreek tegen jezelf, zeg wie je bent, waar je bent, welke dag en uur het is. Kalmeer jezelf en zeg iets in de trant van: 'die gevoelens zijn er weer, maar ik hoef me niet ongerust te maken, ze zullen weer voorbij gaan, alles is veilig'.

4. Indien nodig let op je ademhaling. Je adem inhouden of heel snel beginnen ademen zal je angstiger maken.

5. Vermijd naar één punt te staren en daardoor helemaal weg te zakken.

6. Houd een dagboek bij en noteer wanneer die gevoelens zich voordoen. Probeer na te gaan of er een patroon is. In welke situaties komen ze het meest voor, op welke tijdstippen en op welke plaatsen. Wat was je aan het doen? Waar dacht je aan op dat moment?

Hey,

kan je mij zeggen van welke site je dit gehaald hebt?
Ik ben zo bang elke keer door die gevoelens en heb er 24/7 last van...vaak nog erger als ik moe ben en raak er vaak door in paniek...en ik vraag me dan altijd af waar ik dit door heb gekregen
Dit wat jij noteert ga ik echt proberen...heb jij er zelf ervaring mee?
Ik hoor t wel

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 20:28 schreef InMyWorld het volgende:

[..]

Hey,

kan je mij zeggen van welke site je dit gehaald hebt?
Ik ben zo bang elke keer door die gevoelens en heb er 24/7 last van...vaak nog erger als ik moe ben en raak er vaak door in paniek...en ik vraag me dan altijd af waar ik dit door heb gekregen
Dit wat jij noteert ga ik echt proberen...heb jij er zelf ervaring mee?
Ik hoor t wel

hey,

bij mij werkt dat lijstje wel, al is het maar omdat het wat handvaten geeft op momenten dat ik die zelf niet kan bedenken. Ik weet de site niet meer, heb het zelf ooit in een word document geplakt.
Sterkte ermee !

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 23:58 schreef Vandaag... het volgende:

[..]

hey,

bij mij werkt dat lijstje wel, al is het maar omdat het wat handvaten geeft op momenten dat ik die zelf niet kan bedenken. Ik weet de site niet meer, heb het zelf ooit in een word document geplakt.
Sterkte ermee !

De herkomst lijkt me niet van belang: ik denk zeker dat de adviezen werken.
Ik heb erg makkelijk praten, want ik heb er maar een paar keer een beetje last van gehad. Maar het belangrijkste lijkt me, om je niet gek te laten maken door je gevoelens. En de adviezen die door Vandaag worden gegeven, zijn daarvoor heel nuttig.
Sterkte, doe rustig aan!

quote:

Op maandag 29 oktober 2007 00:41 schreef Kees22 het volgende:

[..]

De herkomst lijkt me niet van belang: ik denk zeker dat de adviezen werken.
Ik heb erg makkelijk praten, want ik heb er maar een paar keer een beetje last van gehad. Maar het belangrijkste lijkt me, om je niet gek te laten maken door je gevoelens. En de adviezen die door Vandaag worden gegeven, zijn daarvoor heel nuttig.
Sterkte, doe rustig aan!

Hey vandaag...en kees22

Dankjulliewel voor jullie sterktewensen!
Nadat ik je gevraagd had waar je het vandaan had dacht ik inderdaad ook na eigenlijki is het niet van belang waar het vandaan komt als het maar werkt
En ben toen inderdaad wat met het lijstje gaan doen, en het is int begin best pittig, maar t werkt wel.

Ik ga ze ook voor mezelf opschrijven, en inderdaad wat kees22 ook zegt ik moet me niet gek laten maken door mijn gevoelens, tenslotte ben IK degene die alles onder controle kan houden!

Thnx allebei!!

xxx

Alsof de duvel ermee speelt, heb ik er sinds dinsdag ook last van. Niet in erg grote mate, maar met vlagen. Dinsdag is het opgekomen tijdens mijn afstudeervoordracht (klote timing ook). Maar deze werd gelukkig met een 8,5 beoordeeld, dus heeft daar niet onder geleden. Grappige was dat ik op dat moment dacht aan de nuchtere woorden van Milagro.

Op dit moment heb ik er voornamelijk last van als ik alleen ben, maar het zal allemaal wel. Jaren geen last van gehad en opeens komt het weer opzetten. Het is even balen dat ik me zo vlak voel, maar goed.. gevoel/realiteit komt vanzelf wel weer terug. Dus ik ga nu maar slapen, dat neutraliseert mijn hormonen en ademhaling weer

Als psychiater i.o. word ik er gewoon bang van welke diagnoses er hier over tafel gaan

Je klachten zouden kunnen passen bij hyperventilatie / depersonalisatie en derealisatie.

Belangrijk is om lichamelijke oorzaken uit te sluiten, dus ga gewoon naar de huisarts.
Als je een paniekstoornis hebt, is een SSRI aan te bevelen en een vorm van gesprekstherapie.

Maar zoals hier al is genoemd zijn er tal van psychiatrische aandoeningen waarbij dit soort klachten kunnen voorkomen.

quote:

Op zondag 4 november 2007 09:02 schreef KonnieKipke het volgende:
Als psychiater i.o. word ik er gewoon bang van welke diagnoses er hier over tafel gaan

Bang?
Mocht je je wat onwerkelijk gaan voelen als je Fok! op surft dan weet je dat je teveel diagnoses hebt meegelezen

quote:

Op zondag 4 november 2007 09:02 schreef KonnieKipke het volgende:
Als psychiater i.o. word ik er gewoon bang van welke diagnoses er hier over tafel gaan

Je klachten zouden kunnen passen bij hyperventilatie / depersonalisatie en derealisatie.

Belangrijk is om lichamelijke oorzaken uit te sluiten, dus ga gewoon naar de huisarts.
Als je een paniekstoornis hebt, is een SSRI aan te bevelen en een vorm van gesprekstherapie.

Maar zoals hier al is genoemd zijn er tal van psychiatrische aandoeningen waarbij dit soort klachten kunnen voorkomen.

dusssss.........
volgens mij stellen we allemaal dezelfde diagnose als jij hoor???

Iedereen heeft t hier over DR en DP net zoals jij.....
Ik heb zelf inderdaad ook een paniekstoornis en een angststoornis en weet precies wat t is waar iedereen t hier over heeft....we proberen elkaar beetje te helpen.....
Misschien nog maar eens goed gaan lezen?

Net weer last van gehad na een maand hier geen last meer van te hebben gehad. Zetten zich vervolgens oook weer om in een paniekaanval pffff je wordt echt moe van dacht ik er wel bijna vanaf was....
Zat preices bij een psycoloog toen ik er last van heb die gaat me nu doorverwijzen naareen of ander angstcentrum. Weet niet of ik hier slim aan doe wil het eigenlijk gewoonalleemaal vergeten..

quote:

Op zondag 4 november 2007 09:02 schreef KonnieKipke het volgende:
Als psychiater i.o. word ik er gewoon bang van welke diagnoses er hier over tafel gaan

Je klachten zouden kunnen passen bij hyperventilatie / depersonalisatie en derealisatie.

Belangrijk is om lichamelijke oorzaken uit te sluiten, dus ga gewoon naar de huisarts.
Als je een paniekstoornis hebt, is een SSRI aan te bevelen en een vorm van gesprekstherapie.

Maar zoals hier al is genoemd zijn er tal van psychiatrische aandoeningen waarbij dit soort klachten kunnen voorkomen.

Diagnoses? Volgens mij beschrijft iedereen gewoon uit herkenning zijn eigen problematiek (welke al dan niet officieel gediagnostiseerd is).
TS is daarnaast door meerdere mensen geadviseerd naar de huisarts te gaan.

Jouw aanbeveling om bij een paniekstoornis iedereen gelijk aan de antidepressiva te zetten lijkt mij erg kort door de bocht (is zeker niet altijd nodig) en bovendien onprofessioneel voor een psychiater i.o. om dit op een internetforum te zetten.
Jouw semi-professionele aanbeveling kan mensen met klachten namelijk ook afschrikken om naar een arts te gaan, niet iedereen staat te springen om medicatie te gaan gebruiken.

quote:

Op woensdag 7 november 2007 16:12 schreef Bombshell het volgende:
Net weer last van gehad na een maand hier geen last meer van te hebben gehad. Zetten zich vervolgens oook weer om in een paniekaanval pffff je wordt echt moe van dacht ik er wel bijna vanaf was....
Zat preices bij een psycoloog toen ik er last van heb die gaat me nu doorverwijzen naareen of ander angstcentrum. Weet niet of ik hier slim aan doe wil het eigenlijk gewoonalleemaal vergeten..

Ik ken jouw geval niet, maar je doet er denk ik goed aan. Je moet misschien je denken wat veranderen. Met 'het zette zich om in een paniekaanval' sluit je het wel heel erg buiten jezelf. Misschien komt gevoel van derealisatie wel uit het niets, maar paniek doe je zelf volgens mij! Sluit wat je soms ervaart niet buiten jezelf, maar erken het als iets waarmee je moet omgaan. Dat lijkt me een eerste stap, en als je die niet neemt blijf je schrikken en vluchten.

Het is natuurlijk heel erg makkelijk en algemeen gezegd, en ik ken jou helemaal niet, maar dit maak ik op uit je bericht

Loop al nu bijna 7 maanden met een angststoornis en de daar bij horende paniekaanvallen. Had de laatste twee maanden het redelijk onder controle en kon me als ik me weer "raar""ging voelen tegen mezelf zeggen dat er niks aan de hand was. Lukte gister opeens niet meer, hoe dat nou precies kan weet ikniet, waardoor je gefrustreerd raakt... ik wel iig. Weet dat je het moet accepteren maar das nog al lastig als je denkt er bijna vanaf te zijn.....

quote:

Op woensdag 7 november 2007 23:30 schreef Vandaag... het volgende:
niet iedereen staat te springen om medicatie te gaan gebruiken.

Als ik iets ervaren heb, dan is het wel dat medicatie een zeer slecht idee is.
Voor wie de dp/dr ernstig en chronisch is en al het hele leven heeft dus
Persoonsgebonden als zulksoort is; kan niet stellig beweren dat het voor iedereen af te raden is.

_{Wel verdenk ik psychiaters ervan het begrip en ervaring van de patient niet op waarde te schatten.
Ik zal me never-te-nooit aan zo'n gast wagen. Waarbij medicatie op nº 1 van de redenen staat.}

quote:

Op woensdag 7 november 2007 23:30 schreef Vandaag... het volgende:

[..]

Diagnoses? Volgens mij beschrijft iedereen gewoon uit herkenning zijn eigen problematiek (welke al dan niet officieel gediagnostiseerd is).
TS is daarnaast door meerdere mensen geadviseerd naar de huisarts te gaan.

Jouw aanbeveling om bij een paniekstoornis iedereen gelijk aan de antidepressiva te zetten lijkt mij erg kort door de bocht (is zeker niet altijd nodig) en bovendien onprofessioneel voor een psychiater i.o. om dit op een internetforum te zetten.
Jouw semi-professionele aanbeveling kan mensen met klachten namelijk ook afschrikken om naar een arts te gaan, niet iedereen staat te springen om medicatie te gaan gebruiken.

Helemaal mee eens...iedereen moet voor zichzelf weten of hij of zij wel of geen medicatie gebruikt...
Denk dat de psychiater i.o. nog maar wat meer moet gaan bijleren...

Mijn psychiater heeft eerst een aantal gesprekken met mij gehad voordat hij medicijnen voor schreef, en dit deed hij omdat hij had gekekn naar mijn klachten en niet zomaar riep van Hey jij MOET medicijnen gaan gebruiken...

Bij mij helpt t toevallig wel, in combinatie met de tips die Vandaag... mij gegeven heeft...
En wij zitten hier op dit forum alleen omdat wij elkaar helpen en tips geven...niet om elkaar af te schrikken of mensen zoals jij bang te maken.... succes

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 17:48 schreef InMyWorld het volgende:

[..]

Helemaal mee eens...iedereen moet voor zichzelf weten of hij of zij wel of geen medicatie gebruikt...
Denk dat de psychiater i.o. nog maar wat meer moet gaan bijleren...

Mijn psychiater heeft eerst een aantal gesprekken met mij gehad voordat hij medicijnen voor schreef, en dit deed hij omdat hij had gekekn naar mijn klachten en niet zomaar riep van Hey jij MOET medicijnen gaan gebruiken...

Bij mij helpt t toevallig wel, in combinatie met de tips die Vandaag... mij gegeven heeft...
En wij zitten hier op dit forum alleen omdat wij elkaar helpen en tips geven...niet om elkaar af te schrikken of mensen zoals jij bang te maken.... succes

Als je snel van je klachten afwilt, is de combinatie SSRI en CGT de beste.
Het probleem is dat de meeste mensen geen medicatie willen, omdat het geassocieerd is met ziek zijn, en niet beseffen hoe succesvol het soms kan zijn.
Het is niet om iemand te pesten om medicatie voor te schrijven. Ik ken vele dankbare patiënten die met medicatie alleen geheel klachtenvrij zijn geworden. In de regel beginnen we niet met het voorstellen van medicatie in het eerste gesprek, omdat dat inderdaad afschrikt.

[ Bericht 5% gewijzigd door KonnieKipke op 10-11-2007 19:08:50 ]

quote:

Op donderdag 8 november 2007 14:52 schreef Causa het volgende:

[..]

Als ik iets ervaren heb, dan is het wel dat medicatie een zeer slecht idee is.
Voor wie de dp/dr ernstig en chronisch is en al het hele leven heeft dus
Persoonsgebonden als zulksoort is; kan niet stellig beweren dat het voor iedereen af te raden is.

_{Wel verdenk ik psychiaters ervan het begrip en ervaring van de patient niet op waarde te schatten.
Ik zal me never-te-nooit aan zo'n gast wagen. Waarbij medicatie op nº 1 van de redenen staat.}

Het heeft niks te maken of een psychiater medicatie leukvindt om te geven. We baseren ons op studies die erop wijzen dat angststoornissen heel goed reageren op SSRI's.

Voor de behandeling van paniekstoornis:

quote:

De SSRI’s zijn als groep uitgebreid gedocumenteerd voor de behandeling van de paniekstoornis(
1-5). Met een behandeling met SSRI’s wordt ongeveer 60% van de patienten
paniekvrij. Het effect is te evalueren na 4 weken behandeling met de streefdosis
(zie aldaar). Onder invloed van SSRI’s verbeteren paniekaanvallen in ernst en frequentie,
vermindert agorafobisch vermijdingsgedrag, evenals depressieve klachten en
diffuse angstklachten. SSRI’s worden over het algemeen goed verdragen en zijn veilig
in het gebruik. Desondanks valt gemiddeld 18% van de patiënten voortijdig uit vanwege
bijwerkingen (6).

60% raakt symptoom vrij door alleen medicatie. Dat is een groot effect. Een combinatie met psychotherapie trekt dit nog verder omhoog.

quote:

4.3.2 Effectiviteit antidepressiva en benzodiazepinen versus cognitieve gedragstherapie
Wetenschappelijke onderbouwing
In twee studies zijn de SSRI’s fluvoxamine (1) en paroxetine (2) vergeleken met cognitieve
therapie. In één studie is de TCA imipramine vergeleken met cognitieve therapie
(3). In beide studies met de SSRI’s was de medicatie superieur aan cognitievetherapie. Het omgekeerde werd gevonden voor de vergelijking imipramine versus
cognitieve therapie. Een verklaring kan liggen in de onderzochte populaties. Bij de
studies met de SSRI’s waren de meeste patiënten matig of ernstig agorafobisch, terwijl
de groep patiënten, die met imipramine werd behandeld, geen of weinig last had
van fobische klachten. Als deze hypothese bevestigd wordt, volgt hieruit dat cognitieve
therapie alleen minder succesvol is naarmate er bij de patiënt sprake is van ernstiger
agorafobisch vermijdingsgedrag. Voor antidepressiva lijkt de aanwezigheid en
ernst van het vermijdingsgedrag niet van belang te zijn voor de effectiviteit.
In één studie (4) is het benzodiazepine aprazolam vergeleken met cognitieve therapie.
In deze studie bleek cognitieve therapie betere effecten te geven dan alprazolam.

bron: multidisciplinaire richtlijn angstoornissen

Persoonlijk denk ik dat je jezelf iets ontzegt als je medicatie al bij voorbaat uitsluit, maar hey, wie ben ik? Ik had nog een hoop bij te leren.

We moeten ook niet vergeten dat voor sommige mensen analytische (inzichtgevende) therapieën niet mogelijk zijn, en dat het aanleren van nieuwe cognitieve schema's vaak de enige mogelijkheid is.
Sommige mensen zijn zo kwetsbaar door een bijkomende persoonlijkheidsstoornis dat alleen medicatie en steungevende therapie mogelijk zijn.

[ Bericht 1% gewijzigd door KonnieKipke op 10-11-2007 18:57:16 ]

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 18:32 schreef KonnieKipke het volgende:

[..]



Als je snel van je klachten afwilt, is de combinatie SSRI en CGT de beste.
Het probleem is dat de meeste mensen geen medicatie willen, omdat het geassocieerd is met ziek zijn, en niet beseffen hoe succesvol het soms kan zijn.
Het is niet om iemand te pesten om medicatie voor te schrijven. Ik ken vele dankbare patiënten die met medicatie alleen geheel klachtenvrij zijn geworden. In de regel beginnen we niet met het voorstellen van medicatie in het eerste gesprek, omdat dat inderdaad afschrikt.

En als je het dan weer zo stelt snap ik wat je bedoelt!
Dus zoals ik al zei; ook ik heb medicijnen en wacht opt moment dat ze inderdaad gaan werken!

Ik heb sinds 5 mnden depersonalisatie en zit nu aan de 225 mg efexor onder toezicht van een psychiater.
Helaas durf ik hierdoor weinig dingen te ondernemen en kan ik nog niet beginnen met therapie of iets dergelijks.
Ik heb ook gewoon het idee dat die rotzooi niet werkt en moet hem over een week weer bellen en dan gaat hij nog een stap hoger.
Hoe zijn jullie ervaringen met medicatie tegen depersonalisatie of hebben jullie tips tijdens zo'n aanval?
Ik probeer al zoveel manieren er tegen :-(
Oja ik heb ook nog eens angststoornissen erbij dat heb ik al 7 jr en slik dus al 7 jr efexor 150 mg maar nu dus meer ik hoop dat jullie er wijs uit worden maar ik wil wel heel erg graag met mensen erover praten die dit echt ervaren mijn gevoelens je voelt je hele lichaam niet of soms delen niet in je lichaam in hele zware mate helaas
Bij mij is er ook nog niet exact geconstateerd dat het dp is hoor maar angststoornissen weten ze wel zeker alleen als ik zoek naar mijn klachten en die hier veel voorkomen zo te lezen heb ik exact hetzelfde ik hoop dat iemand met mij wil praten erover want het is heel erg eng