Derealisatie/depersonalisatie, iemand ervaring mee?

Ik vind het zo typisch dat ik de hyperventilatie van paniekaanvallen inmiddels door rustig ademen onder controle weet te krijgen, maar dat dat bij het 'onwerkelijke gevoel' niet werkte.. ik heb rustig proberen te ademen, heb heel wat afleiding gehad, ben zelfs best ontspannen geweest.. maar continu bleef de wereld raar en ver weg..
Gelukkig is het nu inmiddels iets gezakt.. de wereld voelt nog wel een beetje als een roes, maar ik vind het momenteel niet beangstigend.. (met name omdat er toch even niets van me verwacht wordt, als ik in m'n huidige toestand zou moeten werken zat ik direct weer in de stress)

dat werkt ook niet 1,2,3 , hè, maar na een paar dagen wel, niet op focussen , niet steeds tegen jezelf zeggen "het is nog steeds niet weg" , gewoon negeren, en via je buik blijven ademhalen, en vooral over van alles praten maar niet over dit, dus wegwezen hier, jij

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 13:37 schreef milagro het volgende:
dat werkt ook niet 1,2,3 , hè, maar na een paar dagen wel, niet op focussen , niet steeds tegen jezelf zeggen "het is nog steeds niet weg" , gewoon negeren, en via je buik blijven ademhalen, en vooral over van alles praten maar niet over dit, dus wegwezen hier, jij

Dat 'gewoon negeren' is alleen zo f*cking moeilijk als je het de hele dag voelt
Heb ik wel geprobeerd hoor, en dat ging een week goed (toen het nog vlagen waren), maar toen het alleen maar meer en heviger werd lukte dat echt haast niet meer.. Thuis op de bank aardig, maar op het werk niet, al is het maar omdat er af-en-toe een klant midden in een gesprek "hallo?" tegen me zei alsof ik ff afwezig was..
Is net zoiets als een gebroken poot negeren.. dat gaat zittend op de bank aanzienlijk makkelijker dan wanneer je er op rond moet lopen..
En m'n huisarts zei dan weer dat het juist erger werd door het te onderdrukken, dus echt negeren is ook weer niet goed

je huisarts is geen ervaringsdeskundige, hè

negeren betekent niet , net doen alsof het er niet is, maar niet iedere keer dat je het constateert, het gaan doorzagen "oh, zie je wel, het is er nog steeds, hoe komt dat toch, waarom houdt het nu niet op, het is zo naar, en niets helpt, en en en"

accepteer het op het moment dat je het voelt opkomen als een gegeven, en als je in dat matrix gevoel zit, ga niet zitten 'miepen' over het hoe en waarom, wanneer het nu eindelijk eens ophoudt, ga niet steeds weer zeggen "js maar , wat als... " en "ja maar, dat helpt toch niet, want ik heb dat al geprobeerd en..." ... volhouden, nog eens proberen, en 'negeren' dus steevast die triviale dingen blijven doen en de rest van de 'truukjes'.

op het moment dat het slecth gaat moet je er eigenlijk niet teveel /te lang over praten, ook niet hier, met lotgenoten... beter bewaar je dat voor momenten dat het goed gaat of voor het moment dat je de truukjes onder de knie hebt.
ik bedoel niet dat je het totaal niet te berde mag brengen, natuurlijk wel, maar bv dagenlang hier posten om te melden dat het nog steeds niet over is en oh jee, en wat nu toch weer, en oh erg (ik zeg niet dat jij dat doet, hè, maar als 'waarschuwing' voor een ieder) gaat juist averechts werken.

het is een naar iets, en het gaat niet 1,2,3 over, accepteer dat en het gaat bij 4,5,6 al stukken beter.

Ik heb het ook af en toe, en het voelt vreemd aan maar ook best fijn, alsof je geest een zichzelf zuivert van alle stress en problemen.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 15:02 schreef Nee het volgende:
Ik heb het ook af en toe, en het voelt vreemd aan maar ook best fijn, alsof je geest een zichzelf zuivert van alle stress en problemen.

Veel plezier dan

Het is op zichzelf een mooie ervaring imo, de bijhorende paniekaanvallen veroorzaakt door m'n ego zijn minder. Indien ik me ga verzetten hou ik de tweestrijd in stand. Wat bij mij hielp is op m'n bed gaan liggen en er helemaal in op gaan. Daarbij moet ik er wel bij zeggen dat het nooit langer dan twee dagen heeft geduurd.

Ik denk dat je het totaal ergens anders over hebt.
Hoe heette dat spul? Wil ik ook wel eens proberen

Salvia komt in de buurt ja. 70 procent van de bevolking heeft daar af en toe last van, ik heb dit ongeveer 9x in m'n leven gehad, de laatste keer was tijdens een salvia trip. Mijn ervaring is dat indien ik me ga verzetten tegen dat gevoel ik sneller in paniek raak, omdat ik geen controle meer heb over m'n eigen beleving.

Als je weet dat je het over iets heel anders hebt dan dp-dr waarom reageer je dan?
Bovendien, het hallucinerende van salvia valt al helemaal uit de toon.
Als je het nou met enkele andere mogelijke roesjes vergeleek...
Mensen die zich serieus hier informeren raken maar misleid zo.

Hey topicstarter!

Ik wilde je even zeggen dat ik net je berichtje nog eens las, dat je zag dat er weer gepost werdt.
Ik heb precies dezelfde gevoelens als jij beschrijft in dat berichtje...

Ik weet ook gewoon niet wat ik ermee aan moet en hoe t weg gaat..
Ik denk ook steeds dat ik me er nu ineens gewoon veel op focus ofzo en dat t altijd al zo geweest is..
Mag ik vragen hoelang jij er al last van hebt?

Sinds een half jaar heb ik nu last van derealisatie. Het is ontstaan na een grote paniekaanval en niet meer weggegaan. Eerst wist ik niet wat mij overkwam. Was ook echt bang dat ik een psychose zou krijgen..want zo voelt het echt...alsof je geen grip meer hebt op de realiteit.
Door veel over DP/DR te lezen en doordat ik nog steeds niet ben 'doorgedraaid' weet ik nu dat je hierdoor niet in een psychose terecht komt. Het is super naar en beangstigend, maar je wordt niet gek...
Het is eigenlijk gewoon een automatisch beschermingsmechanisme van je lichaam tegen stress/angst. Helaas werkt dit mechanisme alleen maar meer angst en stress in de hand....

Wat ik zo frustererend vind is dat naar mijn gevoel de DR een op zichzelf staand iets is geworden. Want ook als ik ontspannen ben heb ik er last van, al is het dan wel minder erg. Ik denk ook dat ik gewoon chronisch aan het hyperventileren ben (dit kan trouwens ook terwijl je denkt dat je gewoon goed via je buik ademt), en dat mijn klachten uiteindelijk zullen afnemen wanneer ik weer goed in mijn vel zit. Althans daar hoop ik dan maar op.
Het constant constateren en controleren van je onwerkelijke gevoel werkt in ieder geval alleen maar averechts, dat heb ik wel gemerkt. Het lukt mij alleen niet altijd om 'uit mijn hoofd' te gaan en mijn gedachten hierover te stoppen.
Het beste wat ik kan doen is het proberen te accepteren. Maar stiekem accepteer ik dit helemaal niet....ik wil dit gewoon niet! Ik wil morgen wakker worden en dan ook echt wakker zijn....! De dingen weer echt intens beleven. Dat mijn eigen huis ook echt als 'thuis' voelt.... Mij niet meer zo verloren voelen.... Gewoon weer mijzelf zijn....
Elke dag dat ik dit heb, raak ik voor mijn gevoel steeds meer verwijderd van mijn oude ik. Hoop dat ik straks nog weet wie ik eigenlijk ben.....

Ik ken dit ook wel ja! Ik denk dat het 2 dingen kan zijn.

1) Iets dat niet echt een oorzaak heeft in je leven, maar uit je hersenen komt. In dat geval zou het kunnen duiden op een psychotische aanleg, en misschien een voorteken van psychose o.i.d. kunnen zijn. Je hoort wel vaker van dit soort verschijnselen rondom psychoses. Ik zou hieraan denken als het langer zou aanhouden, zou verergeren, of als er meer symptomen bijkomen.

2) Gewoon een reactie op stress of slaapgebrek. Dat lijkt mij best waarschijnlijk, omdat je het zelf ook al aangeeft. Volgens mij kan onze geest op een bepaald moment een beetje 'dichtklappen', op tilt slaan, als het allemaal wat teveel is, als er teveel te verwerken is. Dan is het helemaal niet erg dat dit gebeurt, als je het maar serieus neemt als een teken dat je het wat rustiger aan moet doen.

Ik denk echt dat optie 2 heel waarschijnlijk is. Dan wordt het als het goed is vanzelf minder, als jij ook een beetje rustiger aan doet en wat beter op jezelf let. Let er ook op dat je zo'n symptoom niet zichzelf laat verergeren en zijn eigen leven gaat laten leiden. Dat kan gebeuren als je er heel bang voor wordt, of er overdreven op gaat letten enzo. De beste houding lijkt mij gewoon rustig, een beetje vanaf een afstandje letten op hoe je je voelt, hou het rustig in de gaten maar relativeer het ook

Ik heb zelf een paar maanden dit soort gevoelens gehad, toen ik best wel plotseling depressieve buien kreeg, met gevoelens van derealisatie erbij. Dat was wel na gebruik van paddo's, omdat bepaalde onbewuste dingen nogal plotseling loskwamen. (achteraf heb ik veel aan die periode gehad hoor, denk ik). Het was toen overigens ook 's avonds sterker dan tijdens de rest van de dag, iemand vertelde me dat dat te maken kan hebben met de dagelijkse gang van diverse stofjes in je hersenen.

[edit]: ik zie nu pas dat dit topic een paar maanden oud is, als ik dat wist had ik mn bericht iets anders geschreven misschien

[ Bericht 5% gewijzigd door wortels op 24-10-2007 22:35:55 ]

Heeft de huispsychiater KonnieKipke hier al gereageerd?

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 00:19 schreef WrineX-Joske het volgende:
Heeft de huispsychiater KonnieKipke hier al gereageerd?

Speculeren is veel leuker

Hoi,

heeel herkenbaar TS. Ik had/heb ook last van depersonalisatie wat dan overgaat in een paniekaanval. Ik ben uiteindelijk wel naar de huisarts gegaan en die heeft mij doorgestuurd naar het Nederlands Psycho-analystisch Instituut, (NPI).

Na wat gesprekken en testjes kwam eruit dat ik een gegeneraliseerde angststoornis heb. Door onverwerkte emoties en altijd maar doorgaan en jezelf niet laten kennen is mijn emmertje overgelopen. Ik was niet in contact met mijn emoties en daardoor kwamen die er op andere manieren (fysiek, paniek, depersonalisatie, hyperventileren) dan ineens uit als het me teveel werd. Dat kon al bij een film zijn zoals Milagro zegt.
Kortom ik ben mezelf veel te lang voorbij gelopen en heb niet geluisterd naar mijn gevoel (wist ook vaak niet goed wat ik voelde).

Nu zit ik alweer een jaar in therapie bij een psycholoog om naar mijn gevoel te leren luisteren. Ik heb geen medicijnen want die durf ik niet te nemen (ben veelste bang de controle te verliezen), ondanks dat het best ernstig met me gesteld was. Het is een moeilijke weg maar het gaat steeds beter en ik heb steeds minder derealisatiemomenten. Ik voel me veel steviger.

Mijn ernstige toestand en lange weg begon echter precies zoals bij jou TS, met af en toe een raar gevoel.
Leer van mijn fout en ga wel wat eerder naar de dokter en laat je doorverwijzen naar een aardige psycholoog die je klachten eens met je bespreekt. Die weet waarschijnlijk precies wat het is en kan je tips geven wat je moet doen als je je zo voelt. Je bent niet gek, maar je vergt waarschijnlijk teveel van jezelf zonder dat je het door hebt.

uit een belgische site over allerhande stoornissen,hele goede tips voor het moment van depersonalisatie:

1. Probeer zo alert mogelijk te blijven, door jezelf op de omgeving te concentreren. Kijk rondom je, benoem de dingen die je ziet, luister naar de geluiden die je hoort, raak iets aan en blijf je bewust van je eigen lichaam.

2. Alles wat je kan doen om het contact met 'hier en nu' te verstevigen helpt. Dit kan voor verschillende mensen iets anders betekenen. Voorbeelden:
- buiten gaan wandelen in de frisse lucht
- je handen onder koud water steken en je gezicht nat maken § naar rustgevende muziek luisteren
- iemand aanspreken
- jezelf niet afzonderen
- dingen of foto's bekijken die je dierbaar zijn
- je geconcentreerd op iets richten zoals tekenen of handwerk
- iets warm of koud drinken

3. Erken deze gevoelens, negeer ze niet. Probeer zo alert mogelijk te blijven en te accepteren wat er gebeurt. Maak de situatie niet erger door jezelf zorgen te maken of jezelf nog meer onder spanning te zetten. Spreek tegen jezelf, zeg wie je bent, waar je bent, welke dag en uur het is. Kalmeer jezelf en zeg iets in de trant van: 'die gevoelens zijn er weer, maar ik hoef me niet ongerust te maken, ze zullen weer voorbij gaan, alles is veilig'.

4. Indien nodig let op je ademhaling. Je adem inhouden of heel snel beginnen ademen zal je angstiger maken.

5. Vermijd naar één punt te staren en daardoor helemaal weg te zakken.

6. Houd een dagboek bij en noteer wanneer die gevoelens zich voordoen. Probeer na te gaan of er een patroon is. In welke situaties komen ze het meest voor, op welke tijdstippen en op welke plaatsen. Wat was je aan het doen? Waar dacht je aan op dat moment?

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 19:22 schreef Vandaag... het volgende:
uit een belgische site over allerhande stoornissen,hele goede tips voor het moment van depersonalisatie:

1. Probeer zo alert mogelijk te blijven, door jezelf op de omgeving te concentreren. Kijk rondom je, benoem de dingen die je ziet, luister naar de geluiden die je hoort, raak iets aan en blijf je bewust van je eigen lichaam.

2. Alles wat je kan doen om het contact met 'hier en nu' te verstevigen helpt. Dit kan voor verschillende mensen iets anders betekenen. Voorbeelden:
- buiten gaan wandelen in de frisse lucht
- je handen onder koud water steken en je gezicht nat maken § naar rustgevende muziek luisteren
- iemand aanspreken
- jezelf niet afzonderen
- dingen of foto's bekijken die je dierbaar zijn
- je geconcentreerd op iets richten zoals tekenen of handwerk
- iets warm of koud drinken

3. Erken deze gevoelens, negeer ze niet. Probeer zo alert mogelijk te blijven en te accepteren wat er gebeurt. Maak de situatie niet erger door jezelf zorgen te maken of jezelf nog meer onder spanning te zetten. Spreek tegen jezelf, zeg wie je bent, waar je bent, welke dag en uur het is. Kalmeer jezelf en zeg iets in de trant van: 'die gevoelens zijn er weer, maar ik hoef me niet ongerust te maken, ze zullen weer voorbij gaan, alles is veilig'.

4. Indien nodig let op je ademhaling. Je adem inhouden of heel snel beginnen ademen zal je angstiger maken.

5. Vermijd naar één punt te staren en daardoor helemaal weg te zakken.

6. Houd een dagboek bij en noteer wanneer die gevoelens zich voordoen. Probeer na te gaan of er een patroon is. In welke situaties komen ze het meest voor, op welke tijdstippen en op welke plaatsen. Wat was je aan het doen? Waar dacht je aan op dat moment?

Hey,

kan je mij zeggen van welke site je dit gehaald hebt?
Ik ben zo bang elke keer door die gevoelens en heb er 24/7 last van...vaak nog erger als ik moe ben en raak er vaak door in paniek...en ik vraag me dan altijd af waar ik dit door heb gekregen
Dit wat jij noteert ga ik echt proberen...heb jij er zelf ervaring mee?
Ik hoor t wel

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 20:28 schreef InMyWorld het volgende:

[..]

Hey,

kan je mij zeggen van welke site je dit gehaald hebt?
Ik ben zo bang elke keer door die gevoelens en heb er 24/7 last van...vaak nog erger als ik moe ben en raak er vaak door in paniek...en ik vraag me dan altijd af waar ik dit door heb gekregen
Dit wat jij noteert ga ik echt proberen...heb jij er zelf ervaring mee?
Ik hoor t wel

hey,

bij mij werkt dat lijstje wel, al is het maar omdat het wat handvaten geeft op momenten dat ik die zelf niet kan bedenken. Ik weet de site niet meer, heb het zelf ooit in een word document geplakt.
Sterkte ermee !

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 23:58 schreef Vandaag... het volgende:

[..]

hey,

bij mij werkt dat lijstje wel, al is het maar omdat het wat handvaten geeft op momenten dat ik die zelf niet kan bedenken. Ik weet de site niet meer, heb het zelf ooit in een word document geplakt.
Sterkte ermee !

De herkomst lijkt me niet van belang: ik denk zeker dat de adviezen werken.
Ik heb erg makkelijk praten, want ik heb er maar een paar keer een beetje last van gehad. Maar het belangrijkste lijkt me, om je niet gek te laten maken door je gevoelens. En de adviezen die door Vandaag worden gegeven, zijn daarvoor heel nuttig.
Sterkte, doe rustig aan!

quote:

Op maandag 29 oktober 2007 00:41 schreef Kees22 het volgende:

[..]

De herkomst lijkt me niet van belang: ik denk zeker dat de adviezen werken.
Ik heb erg makkelijk praten, want ik heb er maar een paar keer een beetje last van gehad. Maar het belangrijkste lijkt me, om je niet gek te laten maken door je gevoelens. En de adviezen die door Vandaag worden gegeven, zijn daarvoor heel nuttig.
Sterkte, doe rustig aan!

Hey vandaag...en kees22

Dankjulliewel voor jullie sterktewensen!
Nadat ik je gevraagd had waar je het vandaan had dacht ik inderdaad ook na eigenlijki is het niet van belang waar het vandaan komt als het maar werkt
En ben toen inderdaad wat met het lijstje gaan doen, en het is int begin best pittig, maar t werkt wel.

Ik ga ze ook voor mezelf opschrijven, en inderdaad wat kees22 ook zegt ik moet me niet gek laten maken door mijn gevoelens, tenslotte ben IK degene die alles onder controle kan houden!

Thnx allebei!!

xxx

Alsof de duvel ermee speelt, heb ik er sinds dinsdag ook last van. Niet in erg grote mate, maar met vlagen. Dinsdag is het opgekomen tijdens mijn afstudeervoordracht (klote timing ook). Maar deze werd gelukkig met een 8,5 beoordeeld, dus heeft daar niet onder geleden. Grappige was dat ik op dat moment dacht aan de nuchtere woorden van Milagro.

Op dit moment heb ik er voornamelijk last van als ik alleen ben, maar het zal allemaal wel. Jaren geen last van gehad en opeens komt het weer opzetten. Het is even balen dat ik me zo vlak voel, maar goed.. gevoel/realiteit komt vanzelf wel weer terug. Dus ik ga nu maar slapen, dat neutraliseert mijn hormonen en ademhaling weer

Als psychiater i.o. word ik er gewoon bang van welke diagnoses er hier over tafel gaan

Je klachten zouden kunnen passen bij hyperventilatie / depersonalisatie en derealisatie.

Belangrijk is om lichamelijke oorzaken uit te sluiten, dus ga gewoon naar de huisarts.
Als je een paniekstoornis hebt, is een SSRI aan te bevelen en een vorm van gesprekstherapie.

Maar zoals hier al is genoemd zijn er tal van psychiatrische aandoeningen waarbij dit soort klachten kunnen voorkomen.

quote:

Op zondag 4 november 2007 09:02 schreef KonnieKipke het volgende:
Als psychiater i.o. word ik er gewoon bang van welke diagnoses er hier over tafel gaan

Bang?
Mocht je je wat onwerkelijk gaan voelen als je Fok! op surft dan weet je dat je teveel diagnoses hebt meegelezen

quote:

Op zondag 4 november 2007 09:02 schreef KonnieKipke het volgende:
Als psychiater i.o. word ik er gewoon bang van welke diagnoses er hier over tafel gaan

Je klachten zouden kunnen passen bij hyperventilatie / depersonalisatie en derealisatie.

Belangrijk is om lichamelijke oorzaken uit te sluiten, dus ga gewoon naar de huisarts.
Als je een paniekstoornis hebt, is een SSRI aan te bevelen en een vorm van gesprekstherapie.

Maar zoals hier al is genoemd zijn er tal van psychiatrische aandoeningen waarbij dit soort klachten kunnen voorkomen.

dusssss.........
volgens mij stellen we allemaal dezelfde diagnose als jij hoor???

Iedereen heeft t hier over DR en DP net zoals jij.....
Ik heb zelf inderdaad ook een paniekstoornis en een angststoornis en weet precies wat t is waar iedereen t hier over heeft....we proberen elkaar beetje te helpen.....
Misschien nog maar eens goed gaan lezen?