Derealisatie/depersonalisatie, iemand ervaring mee?

Ik loop sinds kort met hetzelfde gedoe rond ... Het is bij mij een paar weken terug begonnen na een bad trip onder invloed van cannabis. Ik heb het gevoel alsof ik nu hele dag half stoned rondloop. Ik leef in een soort droomwereld.

Ik ben ook als de dood dat het nooit meer over gaat. Gisteren had ik een aantal paniekaanvallen, dat is echt niet jofel.

Het gaat hoogstwaarschijnlijk wel over, al kan het een hele tijd duren. Maar ik zou die cannabis verder wel laten staan.

Ja daar ben ik nu direct van genezen.

Mooi. Hoe gaat het nu? Nog in paniek geweest?

Nou ik had toevallig gisteren een maand lang geen alcohol gebruikt en dacht stom genoeg misschien als ik wat drink voel ik me weer een beetje vetrouwd ofzo. Na anderhalf biertje kreeg ik paniekaanvallen.

Dus nu blijf ik overal vanaf, maar vandaag leef ik ook als een zombie. Ik wordt angstig van dingen die normaal geen aanleiding tot angst moeten geven. En ik heb een behoorlijke koppijn.

Ja, ik snap. Het rottige is dat angst en derealisatie elkaar versterken. Als je angstig bent, heb je sneller/meer last van de derealisatiegevoelens en door die derealisatie word je juist weer angstiger. In mijn ervaring zakt het langzaam af. Ik heb er een paar maanden last van gehad i.v.m. angst en depressie. Was er ook van overtuigd dat het nooit over zou gaan en dat ik de wereld voortaan vanuit dat andere persepectief zou beleven. Maar nu is het zo goed als over, heb ik geen angst meer en (dus) ook geen derealisatie.

Sterkte, ik weet hoe rot het is maar je komt er vanzelf weer uit.

Ik kan 1299 de hand schudden want ik heb precies de zelfde ervaring

Ik denk dat het toch een soort angststoornis is, als je er bang van wordt, wordt het erger. Af en toe zie ik alles ff super somber in en het volgende moment kan ik het weer een beetje relativeren.

Maar op internet vind je trouwens hele volkstammen die DP krijgen na cannabis gebruik. Ik had trouwens een paar weken elk weekend een paar gram in de melk gepleurd en opgezopen. Was in het begin heel leuk.

Toen op een gegeven moment kreeg ik van het ene op het andere moment echt een totaal onwerkelijk gevoel dat ik los stond van de wereld ofzo. Was echt zo beangstigend, ik riep de hele tijd dit gaat echt niet goed hoor jongens. Alles leek heel ver weg, en ik kon nauwelijks meer lopen. Af en toe drifte ik weer terug naar de werkelijkheid en zakte ik weer weg.

Na een halfuurtje was ik er overheen en kon ik relax verder spacen. Toen had ik de volgende dagen een beetje een zwaar hoofd, evenlater ging het wel weer. Wel was ik was geestelijk zwakker leek het voor mijn gevoel. Ik voelde me niet meer zo zeker over dingen die ik altijd wel vond. Ik dacht ik open mijn geest voor nieuwe invloeden en ideeen, is vast wel ok.

De volgende keer dat ik weer wiet gebruikte was wel relax eigenlijk, ik was telkens bang terug te zakken in die badtrip staat, maar dat kon ik rustig voorkomen en ik kon het wel handelen.

De week daarna werd ik duizelig. Dat duurde 2 dagen en daarna voelde ik die vervreemding van mijzelf net als in die trip. Wel iets minder erg gelukkig, maar dat duurt nu al een tijdje.

Tijdens de trip dacht ik: ik krijg een psychose en blijf er in Het is een soort overload van je brein heb ik het idee, en je plaats jezelf in een soort vluchten/vecht toestand. Ik voel me ook hele dagen erg gespannen en krijg last van migraine.

Het maffe is dat de vrienden waarmee ik de melk nuttigde ook ongeveer hetzelfde meemaken, wel in een stuk minder erge vorm maar ook zij hebben het idee nog steeds half stoned te zijn dagen erna.

ik vind dat er veel te weinig over deze nadelen van marihuana wordt voorgelicht. Het is ieder zijn eigen keuze natuurlijk maar ik denk het leeuwendeel van de marihuana gebruikers niet weet dat je er mogelijk psychische klachten aan kan over houden.

Ik heb van 15 tm 20 jaar dagelijks geblowd, naast het slecht voor de longen en het kortetermijn geheugen effect wist ik er niets vanaf.

Op tpb stond laatst een docu over marihuana en daarin lieten ze zien dat er ook aanwijzingen waren dat het blijvende psychoses kan veroorzaken dus wat dat betreft zit je met dp dr nog goed

Een vriend van mij sprak iemand die z'n shit bij dezelfde shop had gehaald en die had exact hetzefde fenomeen. Die heeft er 3 maanden last van gehouden en daarna nooit meer.

Ik denk dat deze shop bespoten rotzooi verkoopt ofzo :/

Ik herken het goed, ik heb er zeker (onafgebroken) een jaar last van gehad. Sinds ik gestopt ben met antidepressiva lijkt het steeds ietsjes minder te worden..
Alleen schaam ik me alleen nu best erg als ik terugkijk, omdat alles me zo weinig boeide

Even terug te komen op de originele post.

Wat jij hebt is last van stress en en een mogelijke depressie.
Ik heb vroeger als kind daar 2 jaar mee rondgelopen, iedere dag een onwerkelijkheid op school en s'avonds in bed een diepe angst die me heel langzaam overviel todat ik het bijna niet meer uithield en ik moest altijd het llicht aan, in het donker werd het erger. Toen ik 20 was begon het weer opnieuw zo'n anderhalf jaar lang.
Je zal ook wel hyperventilatie hebben, als het erger wordt ga dan meteen naar de dokter toe.

Aan 1299, jij moet eigenlijk nooit meer blowen want daar ben je veel te gevoelig voor, je hebt je zelf een angsstoornis gerookt, het gevoel alsof je in de hel zit met peiken en dalen.
Niet bang ervoor zijn het gaat vanzelf weer over maar het kan wel een tijdje aanhouden, als je positief blijft
en sport gaat het sneller over. Geen alcohol voorlopig.

Je hebt je serotonine huishouding verstoord en mocht je niet beter worden in een paar weken dan kan je altijd nog anti-depressivia vragen aan de huisarts, soms kom je er helaas niet onder uit omdat het gevoel te erg wordt en te lang duurt. (mijn ervaring na 2 jaar ellende)

[ Bericht 37% gewijzigd door erikdewaal op 03-09-2009 04:02:56 ]

quote:

Op donderdag 3 september 2009 03:51 schreef erikdewaal het volgende:
Even terug te komen op de originele post.

Wat jij hebt is last van stress en en een mogelijke depressie.
Ik heb vroeger als kind daar 2 jaar mee rondgelopen, iedere dag een onwerkelijkheid op school en s'avonds in bed een diepe angst die me heel langzaam overviel todat ik het bijna niet meer uithield en ik moest altijd het llicht aan, in het donker werd het erger. Toen ik 20 was begon het weer opnieuw zo'n anderhalf jaar lang.
Je zal ook wel hyperventilatie hebben, als het erger wordt ga dan meteen naar de dokter toe.

Aan 1299, jij moet eigenlijk nooit meer blowen want daar ben je veel te gevoelig voor, je hebt je zelf een angsstoornis gerookt, het gevoel alsof je in de hel zit met peiken en dalen.
Niet bang ervoor zijn het gaat vanzelf weer over maar het kan wel een tijdje aanhouden, als je positief blijft
en sport gaat het sneller over. Geen alcohol voorlopig.

Je hebt je serotonine huishouding verstoord en mocht je niet beter worden in een paar weken dan kan je altijd nog anti-depressivia vragen aan de huisarts, soms kom je er helaas niet onder uit omdat het gevoel te erg wordt en te lang duurt. (mijn ervaring na 2 jaar ellende)

Ja ik geloof dat ik beter helemaal geen wiet meer kan nuttigen Ook al waren dit behoorlijk grote hoeveelheden (3 gram haze gruis). Toch ging het pas fout nadat ik bij een andere shop ging halen. Hoe dan ook, ik waag me er niet meer aan.

Gelukkig kan ik melden dat het inmiddels weer een stuk beter gaat, maar ik heb er af en toe nog wel last van. Heb ook veel meer slaap nodig heb ik het idee.

tvp

Ik had dit laatst ook weer. Echt een heel raar gevoel.

Ik had het volgende gevoel: dat mijn tong 10 keer zo dik was, als ik op mijn tong beet, leek het alsof er heel veel ruimte tussen mijn tanden zaten. En mijn deken leek ook 10 keer zo dik. En toen ik uit bed wilde stappen, leek het wel alsof het bed veel hoger was dan normaal. Ook had ik het gevoel dat ik als ik iets zei, dat ik dan iemand anders luisterde. Echt ik dacht dat ik gek werd.

Ik had dit vroeger heel soms, (als kind) en dacht dat dit onder "duizeligheid" verstaan werd. Maar nu heb ik het bijna elke week, en het lijkt alsof het steeds echter wordt....

HOI HOI, ik ben een meisje van 18 jaar en heb sinds mijn 15 e te kampen met angststoornissen.
Hoe het allemaal begon...
3 jaar geleden ben ik in Italië opgenomen in het ziekenhuis omdat ik bloed moest spuwen, sindsdien had ik last van een onwerkelijk gevoel. Maar dat ging nadien over... Paar weken nadat ik terug kwam van Italië had ik steeds last van een raar gevoel : angstoornissen zei de dokter. Het ging maar slechter en slechter en ik kreeg ook al last van ziektevrees, maar op een dag ( 2 jaar geleden ongeveer) zat ik met men zus op de brommer en opeens begon ik te dissociëren en ik was helemaal in paniek, net of ik onder invloed was vn drugs, ook al heb ik nog nooit drugs gebruikt. Ik kreeg meer en meer aanvallen, waarbij als ik buiten ging ik gewoon opeens begon te dissocieren en ik gewoon een paniekaanval kreeg.. ik was echt bang, ik ging niet meer buiten, men ma moest me gewoon buiten sleuren. Toen ik eenmaal buiten was was ik zo in paniek, ik was echt mezelf niet meer, alles leek vreemd , anders, net of ik ergens anders was, ik was zo depressief dat ik gewoon niet meer wou leven. Toen kreeg ik medicijnen: alprazolam, haldol en sinequan. Het ging terug super met mij ! Maar sinds deze herfst gaat het weer niet meer zo goed met mij. Ik ben steeds moe, afwezig, vervreemd van mezelf en omgeving, ik filosofeer bij het minste, het is net alsof ik droom, net alsof ik mezelf niet meer ben , net alsof ik dit allemaal niet meemaak, ook ben ik duizelig en lijd ik aan hyperventilatie, ik weet gewoon niet meer wat doen, het is net of ik steeds onder invloed ben... ook al ben ik nuchter

heeft iemand hier ervaring mee?

quote:

Op maandag 31 augustus 2009 10:50 schreef 1299 het volgende:
Een vriend van mij sprak iemand die z'n shit bij dezelfde shop had gehaald en die had exact hetzefde fenomeen. Die heeft er 3 maanden last van gehouden en daarna nooit meer.

Ik denk dat deze shop bespoten rotzooi verkoopt ofzo :/

Hoi, ik herken dit verhaal.
Mijn zus gebruikte vroeger ook cannabis en ze had er ook een bad trip van ...
sindsdien heeft ze ook last van paniekaanvallen en die vervreemdingsverschijnselen...
En vele mensen hebben al gezegd dat het niet anders kan dan dat die shit bespoten was...
Het is echt het beste dat je stopt met cannabis roken en wat betreft de alcohol,
ik leid ook aan dezelfde symptomen als jij en heb af en toe eens zien op een glasje pina cola ofzo maar idd alcohol zorgt ervoor dat je symptomen versterkt worden. Hetzelfde voor cafeïne, dit versterkt je angst, je paniekaanvallen, dus probeer zo min mogelijk cafeine te gebruiken xxx

quote:

Op donderdag 10 september 2009 19:51 schreef EMFL het volgende:
HOI HOI, ik ben een meisje van 18 jaar en heb sinds mijn 15 e te kampen met angststoornissen.
Hoe het allemaal begon...
3 jaar geleden ben ik in Italië opgenomen in het ziekenhuis omdat ik bloed moest spuwen, sindsdien had ik last van een onwerkelijk gevoel. Maar dat ging nadien over... Paar weken nadat ik terug kwam van Italië had ik steeds last van een raar gevoel : angstoornissen zei de dokter. Het ging maar slechter en slechter en ik kreeg ook al last van ziektevrees, maar op een dag ( 2 jaar geleden ongeveer) zat ik met men zus op de brommer en opeens begon ik te dissociëren en ik was helemaal in paniek, net of ik onder invloed was vn drugs, ook al heb ik nog nooit drugs gebruikt. Ik kreeg meer en meer aanvallen, waarbij als ik buiten ging ik gewoon opeens begon te dissocieren en ik gewoon een paniekaanval kreeg.. ik was echt bang, ik ging niet meer buiten, men ma moest me gewoon buiten sleuren. Toen ik eenmaal buiten was was ik zo in paniek, ik was echt mezelf niet meer, alles leek vreemd , anders, net of ik ergens anders was, ik was zo depressief dat ik gewoon niet meer wou leven. Toen kreeg ik medicijnen: alprazolam, haldol en sinequan. Het ging terug super met mij ! Maar sinds deze herfst gaat het weer niet meer zo goed met mij. Ik ben steeds moe, afwezig, vervreemd van mezelf en omgeving, ik filosofeer bij het minste, het is net alsof ik droom, net alsof ik mezelf niet meer ben , net alsof ik dit allemaal niet meemaak, ook ben ik duizelig en lijd ik aan hyperventilatie, ik weet gewoon niet meer wat doen, het is net of ik steeds onder invloed ben... ook al ben ik nuchter

heeft iemand hier ervaring mee?

niet exact maar wel angststoornis en idd vermijdingsgedrag (niet meer dingen gaan doen)

ik kan iedereen adviseren om naar psychiater en psycholoog in het ziekenhuis te gaan. Ik heb al wat hulpverleners gehad en hier weinig aan gehad. Die mensen in het ziekenhuis zijn denk ik gewoon de beste, ze doen ook onderzoek/publiceren literatuur etc

Bij mij was het behoorlijk over eigenlijk. Totdat ik een paar dagen terug wat alcohol dronk en nu is het weer vrolijk terug

Hopelijk gaat het binnenkort wederom beter. Voorlopig maar even helemaal stoppen met alcohol. Terwijl ik dat al eeuwen prima kan drinken maarja..

quote:

Op donderdag 10 september 2009 20:05 schreef SOG het volgende:

[..]

niet exact maar wel angststoornis en idd vermijdingsgedrag (niet meer dingen gaan doen)

ik kan iedereen adviseren om naar psychiater en psycholoog in het ziekenhuis te gaan. Ik heb al wat hulpverleners gehad en hier weinig aan gehad. Die mensen in het ziekenhuis zijn denk ik gewoon de beste, ze doen ook onderzoek/publiceren literatuur etc

Ik ga al 3 jaar of langer zelfs bij een psychiater, overlaatst nog is bij gewone huisdokter geweest en die zei me dat ik me geen zorgen hoef te maken
het zijn depersonalisatie en derealisatieverschijnselen, hij zei ook tegen mij dat ik zeker niet de enige ben en dat er vele mensen zijn die hier aan lijden xxx

quote:

Op donderdag 10 september 2009 20:15 schreef 1299 het volgende:
Bij mij was het behoorlijk over eigenlijk. Totdat ik een paar dagen terug wat alcohol dronk en nu is het weer vrolijk terug

Hopelijk gaat het binnenkort wederom beter. Voorlopig maar even helemaal stoppen met alcohol. Terwijl ik dat al eeuwen prima kan drinken maarja..

En voel je dan hetzelfde als wat ik heb beschreven ? xxxxxxxxxx

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2009 09:35 schreef diginoob het volgende:
Is er trouwens nog een verschil tussen depersonalisatie en derealisatie of is het precies hetzelfde?

Ik heb wel vrijwel altijd dat als ik ziek ben me vervreemd voel van mezelf en de werkelijkheid en in lichte mate heb wat iedereen hier beschrijft. Ik kan het ook hebben bij heftige emoties, als ik zo lang zo verdrietig ben geweest dat ik het contact verlies. Ik ben als de dood voor psychoses en dat soort toestanden dus ik probeer altijd zodra ik dat merk eruit te komen. Soms ga ik maar slapen om ervanaf te zijn, maar als je dan weer wakker wordt kan het nog erger zijn. Met ziek zijn ging het gelukkig altijd vanzelf weer over en als ik te lang in een emotie blijf hangen en ik ga me vervreemd voelen ga ik onmiddellijk wat anders doen, iets rustigs, zodat ik niet 'doordraai'.

psychosen zijn niet hetzelfde als wat jij meemaakt
Psychosen zijn echt dingen zien die er niet zijn...
Wees niet ongerust, er zijn velen die leiden aan het soort symptomen die je beschrijft, net als ik, net zoals deze mensen op dit forum !
veel sterkte

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 21:13 schreef Ysa het volgende:
Sinds een half jaar heb ik nu last van derealisatie. Het is ontstaan na een grote paniekaanval en niet meer weggegaan. Eerst wist ik niet wat mij overkwam. Was ook echt bang dat ik een psychose zou krijgen..want zo voelt het echt...alsof je geen grip meer hebt op de realiteit.
Door veel over DP/DR te lezen en doordat ik nog steeds niet ben 'doorgedraaid' weet ik nu dat je hierdoor niet in een psychose terecht komt. Het is super naar en beangstigend, maar je wordt niet gek...
Het is eigenlijk gewoon een automatisch beschermingsmechanisme van je lichaam tegen stress/angst. Helaas werkt dit mechanisme alleen maar meer angst en stress in de hand....

Wat ik zo frustererend vind is dat naar mijn gevoel de DR een op zichzelf staand iets is geworden. Want ook als ik ontspannen ben heb ik er last van, al is het dan wel minder erg. Ik denk ook dat ik gewoon chronisch aan het hyperventileren ben (dit kan trouwens ook terwijl je denkt dat je gewoon goed via je buik ademt), en dat mijn klachten uiteindelijk zullen afnemen wanneer ik weer goed in mijn vel zit. Althans daar hoop ik dan maar op.
Het constant constateren en controleren van je onwerkelijke gevoel werkt in ieder geval alleen maar averechts, dat heb ik wel gemerkt. Het lukt mij alleen niet altijd om 'uit mijn hoofd' te gaan en mijn gedachten hierover te stoppen.
Het beste wat ik kan doen is het proberen te accepteren. Maar stiekem accepteer ik dit helemaal niet....ik wil dit gewoon niet! Ik wil morgen wakker worden en dan ook echt wakker zijn....! De dingen weer echt intens beleven. Dat mijn eigen huis ook echt als 'thuis' voelt.... Mij niet meer zo verloren voelen.... Gewoon weer mijzelf zijn....
Elke dag dat ik dit heb, raak ik voor mijn gevoel steeds meer verwijderd van mijn oude ik. Hoop dat ik straks nog weet wie ik eigenlijk ben.....

Beste Ysa,
inderdaad je hebt gelijk, ik leid ook aan chronische hyperventilatie en dit zorgt ervoor dat je hier meer en meeer last van hebt en het is inderdaad beangstigend, ik ken mezelf perfect in jouw verhaal.
No worries, je bent niet alleen..
en voor psychosen hoef je idd niet bang te zijn..
psychosen zijn echt dingen zien die er niet zijn:)
veel sterkte nog!

Bij mij is het weer een heel stuk minder geworden Maar voolopig geen alcohol meer dus

quote:

Op dinsdag 15 september 2009 09:45 schreef 1299 het volgende:
Bij mij is het weer een heel stuk minder geworden Maar voolopig geen alcohol meer dus

Wow gozer, ik heb echt precies hetzelfde gehad en ook door blowen. Een heel bizar gevoel! Heb t precies een jaar geleden gehad en sindsdien heb ik met blowen anderen problemen gekregen geloof ik.. heb namelijk, niet altijd, wanneer ik geblowt heb, geen idee meer wat ik aan t doen ben of wat ik zeg, t lijkt allemaal automatisch te gaan. Moeilijk uit te leggen.. maar t voelt alsof ik mezelf niet meer onder controle heb en daar word ik dan angstig van. Wiet is behoorlijke crap maar wanneer ik er geen last van heb, oh zo relaxt!