Bron: DeepJournal - The News Behind The Newsquote:'Implosie maatschappelijk systeem onafwendbaar'
Stan van Houcke geïnterviewd door Daan de Wit. Deel 2.
Beluister het interview. Download MP3.
Stan van Houcke zegt over de neoconservatieven dat een van hun doelen is om greep op de olie te krijgen: 'De olieprijs wordt nu bepaald door de OPEC.' Zevenenzeventig procent van de olie in de toekomst komt uit 11 Opec-landen, op Venezuela na, alle naties met een overwegend islamitische bevolking. 67 procent van alle oliereserves op aarde liggen in 5 landen in het Midden-Oosten. Ondertussen groeit de vraag naar olie gigantisch, vooral vanuit China en India met hun miljardenbevolking en economische groei.
Wil de VS zijn hegemonie behouden en doorgaan met zijn enorme verspilling, dan zal het de oliebronnen moeten beheersen, 's wereld meest belangrijke grondstof, zo lieten de neo-conservatieven al meer dan een decennium geleden in officiële stukken weten. 'We zullen een greep moeten krijgen op het Midden-Oosten', dachten de neocons. Tot 1970 was Amerika zelfvoorzienend in olie, tegenwoordig moeten ze meer dan vijftig procent importeren. En dat komt voor het merendeel uit de OPEC-landen, inclusief Venezuela, wat een OPEC-land is. Dat verklaart ook waarom ze Chavez er daar ook graag uit willen zetten. Ze willen niet zozeer de olie in handen hebben, maar ze willen het beheersen. Ze willen kunnen zeggen: 'We draaien de oliekraan dicht'.
China, want daar gaat het in feite om, is de nieuwe macht in de wereld, en heeft de olie van het Midden-Oosten heel erg dringend nodig. Daarom hebben de VS allerlei bases rondom China gelegd, net zoals ze vroeger dat deden rond de hele Sovjetunie, containment-politiek heet dat. Zodat ze straks tegen China kunnen zeggen: 'Luister, jullie moeten je wel een beetje houden aan de spelregels die wij bepalen, anders draaien we gewoon de oliekraan dicht'.' Van Houcke: 'Zo kunnen de VS ook de olieprijs bepalen. Het eerste en enige dat de Amerikaanse soldaten bewaakten toen ze het centrum van Bagdad hadden bereikt was het ministerie van olie. De olie zou de bezetting gaan betalen zo hadden de neocons al laten weten. Nog geen kilometer verder werd op hetzelfde moment de oudste kunstschatten van de mensheid geplunderd, zonder dat er ook maar een Amerikaanse autoriteit op de gedachte kwam het museum van de oudheid te beschermen.'
Naast deze Amerikaanse strijd voor een Pax Americana ziet Van Houcke ook in de VS een onderlinge strijd om de macht. Hij noemt de neocons 'een hele kleine groep in Amerika die ook door de Amerikaanse elite als een stel lunatics wordt gezien. Dat zijn de extreem-rechtsen die heel erg worden gevoed door een pro-Israël lobby. En wat je nu dus ziet is dat de elite in Amerika de greep op deze radicalen probeert terug te krijgen. Bijvoorbeeld Brezinski en Baker horen bij de elite van Amerika. Zij proberen deze lui nu echt aan banden te leggen. Zij willen Iran te vriend houden - dat hebben ze letterlijk zo geschreven - omdat zij weten: 'Iran wordt de volgende. We krijgen een wereldbrand van jewelste, dat is niet meer te stoppen'. Er zit een aantal echte grote strategische denkers daar. Deze mensen schrijven in het openbaar, dus je kunt zelf hun stukken lezen, het is niet dat ik het verzin.'
Daan de Wit: 'Het is dus duidelijk dat jij een groot verschil ziet tussen de neoconservatieven die nu aan de macht zijn in Amerika en de rest van Amerika's elite. Het is dus volgens jou niet zo dat die neoconservatieven de Amerikaanse elite vertegenwoordigen...
Stan van Houcke: Nee, absoluut niet, de neoconservatieven zijn een stelletje radicalen. Ze hebben Amerika gehijackt. En niet alleen het Amerika van de armen, want het Amerika van de armen wordt altijd gekaapt door de elite. Ook het Amerika van de elite is nu gekaapt en wordt op sleeptouw genomen.
Daan de Wit: Heb je nog hoop voor de toekomst, omdat je zegt dat die neoconservatieven niet de hele elite in Amerika vertegenwoordigen en dus mogelijk worden teruggefloten?
Stan van Houcke: Nee, zeker niet. Het wordt een geweldige puinhoop, het wordt een totale chaos. Jouw kinderen komen in een wereld terecht waarvan je niet zou willen dat je kinderen in terecht komen.
Daan de Wit: Maar zou je niet denken dat het nu een tijd is waarin mensen doorkrijgen, juist ook door websites zoals die van jou, hoe het in elkaar steekt en er dan voor kiezen dat niet meer willen? Dat kleine clubje extremisten heeft de macht, maar dat komt omdat die is weggegeven door de grote massa. Dus de waarlijke macht ligt bij die massa. Als de massa de macht terugneemt door tijdens verkiezingen niet meer hun stem weg te geven en dat kleine clubje gewoon laat verpieteren, dan stáán ze daar, in hun gated community...'. Terwijl ik de vraag stel, besef ik me dat een groot deel van de Amerikaanse bevolking al niet meer hun stem uitbrengt en dat in 2000 en 2004 de verkiezingen ten onrechte zijn gegaan naar George W. Bush. Dit blijkt onderandere uit wetenschappelijk onderzoek dat wordt geciteerd in de zestiendelige serie van DeepJournal over stemfraude; ondermeer met behulp van stemcomputers zijn de uitslagen gemanipuleerd ten faveure van Bush. Een goede samenvatting van hoe de Republikeinen in 2000 en 2004 ten onrechte als overwinnaar van de verkiezingen zijn uitgeroepen, is te lezen in een artikel van Robert Kennedy Jr. voor Rolling Stone.
Van Houcke ziet het beeld dat ik schets niet helemaal voor ogen. Ik gooi het over een iets andere boeg en zeg: 'Je zult het toch met me eens zijn dat het unieke aan deze tijd is dat iedereen veel kan weten. We lezen in de zaterdagkrant al meer dan de gemiddelde Middeleeuwer in zijn hele leven las. Denk je niet dat de grote massa steeds wijzer gaat worden en uiteindelijk die elite maar laat verpieteren?
Stan van Houcke: Maar wat lezen ze? Dat is de vraag. Propaganda voor een heel groot deel! Dat is een bepaald beeld van de wereld zoals dat geschapen wordt door de mensen die daar belang bij hebben.
Daan de Wit: Maar neem alleen al 11 september. Je kunt toch niet ontkennen dat heel veel mensen in contact zijn gekomen met de alternatieve kijk op 11 september door de massamedia?
Stan van Houcke: Dat is een druppel in de oceaan! De stap maken van: 'We zijn genaaid' tot aan: 'Het hele systeem is door en door verrot', die maken maar heel weinig mensen, want die stap is niet zo makkelijk te maken. Ik heb niet het idee dat dit uiteindelijk een fundamentele verandering zal geven in de samenleving. Ik denk dat de wal het schip gaat keren.‘
Van Houcke bedoelt daarmee dat hij een implosie voorziet van het maatschappelijk systeem, zo zegt hij in een later gesprek dat overigens niet is opgenomen. Volgens Van Houcke schiet zelfs het op steeds grotere schaal beschikbaar zijn van belangrijke informatie tekort om deze implosie te voorkomen. Hij vergelijkt de huidige situatie met een op hol geslagen trein: ‘Het is volstrekt onmogelijk zo'n systeem af te remmen'. In dit proces ziet hij een van de hoofdrollen weggelegd voor de huidige klimaatveranderingen en de gevolgen daarvan. Een andere hoofdrol wordt vervuld door de ineenstorting van het imperium dat de Verenigde Staten is. Hij vergelijkt de VS met andere imperiums, zoals het oude Rome.
De vergelijking is aansprekend omdat ook in het geval van de VS alles erop wijst dat het imperium ten onder aan het gaan is aan haar eigen grootsheidswaanzin, iets wat in het Engels 'imperial overstretch' wordt genoemd. De voortdurende oorlogen, het leven op te grote voet en de verrijking van de bovenlaag worden gecompenseerd met een vlucht naar voren die geen weg terug kent en tot niets anders kan leiden dan naar de afgrond. Wat we nu zien zijn de laatste stuiptrekkingen die zich hoogstwaarschijnlijk zullen uiten in weer een oorlog (met Iran en met alle gevolgen vandien), het verder ombouwen van de VS naar een politiestaat en een financiële crash van het Amerikaanse systeem, waarbij het de vraag is wie en wat daarin wordt meegesleept.
Uiteindelijk zullen bij het grote publiek de ogen wel open gaan; zoals ik al eerder schreef zijn de eerste tekenen daarvan zijn al zichtbaar. De cruciale vraag echter blijft of de early adaptors voor of na de instorting van het systeem de massa meekrijgen. Vooralsnog laten zij het bij klagen, en roepen zij slechts dat 'het systeem' niet deugt. Ook al hebben zij en de rest van de massa het zelf niet opgezet en werkt het overduidelijk tegen hen, zijzelf vormen het fundament van het systeem. Dus pas als de massa de gebreken van het systeem doorziet en ernaar gaat handelen, kunnen echte veranderingen plaatshebben. Essentieel element hierin is het op een zijspoor rangeren van de huidige (mis)leiders. Mede hierdoor kan een ineenstorting mogelijk worden voorkomen ten faveure van een zachte landing. Dit scenario is onwaarschijnlijk, maar wel te verkiezen boven het waarschijnlijke scenario dat de huidige (mis)leiders alle kans krijgen hun spel uit te spelen waarna de opbouw kan en moet beginnen.
Over de VS zegt Van Houcke verder: ‘Er is daar een elite die elkaar aan de macht houdt', waarbij hij wijst op de statistische onmogelijkheid van een zoon die zijn vader opvolgt als president van een land met 300 miljoen inwoners. Daar is de onmogelijkheid aan te te voegen dat de enige tegenstrever van Bush bij de laatste presidentsverkiezingen John Kerry was, afkomstig was van het zelfde kleine geheime genootschap als George W. Bush (en diens vader): Skull & Bones.
Opmerkelijk is dat het genootschap draait rond dood en verderf, leugen en bedrog, geheimzinnigheid en het piratensymbool (het doodshoofd met beenderen) voert en dat in het beleid van Bush dood en verderf, leugen en bedrog, ver doorgedreven geheimzinnigheid en een piratenmentaliteit zich sterk aftekenen, dit in schril contrast met zijn imago als herboren christen.
Van Houcke over het systeem achter Skull & Bones: ‘Een procent van de bevolking heeft zo'n veertig procent van de Amerikaanse bezit in handen en moet zich verdedigen tegen 99% van de bevolking.' Dat is dan ook de reden dat de waterval aan initiatieven ter bescherming van en controle door overheden die tot in Nederland worden uitgerold, zijn gericht tegen de gewone burger. Dit gebeurt uiteraard eerst onder het mom van de oorlog tegen het terrorisme of zogenaamd om het gemak voor de burger te vergroten, maar uiteidelijk vormen alle onderdelen tezamen een blauwdruk voor een politiestaat. Het is een vast patroon dat een aannemelijk uitgangspunt heeft, maar een dwingend einde. Een recent voorbeeld uit de krant is deze advertentie van de Belastingdienst.
Die is goed ! Statistisch gezien is het onmogelijk (300 miljoen tegen een) dat wie dan ook ooit president zou worden.quote:de statistische onmogelijkheid van een zoon die zijn vader opvolgt als president van een land met 300 miljoen inwoners
Die twee factoren gaan de VS inderdaad de kop kosten. Laat die dollar maar vallen, kan de EU zich gaan richten op bijvoorbeeld China.quote:Hij vergelijkt de huidige situatie met een op hol geslagen trein: ‘Het is volstrekt onmogelijk zo'n systeem af te remmen'. In dit proces ziet hij een van de hoofdrollen weggelegd voor de huidige klimaatveranderingen en de gevolgen daarvan. Een andere hoofdrol wordt vervuld door de ineenstorting van het imperium dat de Verenigde Staten is.
quote:Op zaterdag 26 mei 2007 16:26 schreef bolletje_25 het volgende:
[..]
Laat die dollar maar vallen, kan de EU zich gaan richten op bijvoorbeeld China.
http://www.slate.com/id/2115170/quote:That Bleeding Heart WolfowitzHe's not exactly who you think he is.
By Christopher Hitchens
Posted Tuesday, March 22, 2005, at 12:14 PM ET
Illustration by Charlie PowellProbably a lot of the misunderstanding begins with the word "neoconservative" itself. This was originally a teasing term, coined by Michael Harrington to embarrass his former leftist friends. (Harrington was the moral and political leader of the Democratic Socialists of America: a force that it would not be too rude or crude to describe as a part of "actually non-existing socialism.") Harrington mostly failed in his campaign to change the world, whereas the worst enemy of the neocons would have to say that they have succeeded somewhat in theirs. When the left hears the term "regime change," and responds with anxious whimpers about "destabilization," do we not detect a hint of what Marxists call negation? Who are the radicals here?
I was invited recently to neocon central in Chicago, the Committee on Social Thought, to discuss the question, and ended my talk rather lamely by citing Hegel, who said that the authenticity of a movement was never decided until it had undergone a schism. I looked forward, I said, to a public fight among neocons on several questions, from Israel to economics. My host, professor Nathan Tarcov, has a near-perfect Straussian pedigree (and a picture of Leon Trotsky on the wall of his office, to which he drew my attention), but he remains a skeptic on the Iraq war and is disproof in himself of the stupid idea of a Jewish "cabal." And the split came sooner than I had thought, with the defection of many senior neocons from the editorial board of their historic home at the National Interest. It seems that the forces of the Nixon Center have decided to preach a new, unsentimental "realism" from that perch. Commenting on the row on the Doug Ireland Web site, my old Nation and New Left Review comrade Norman Birnbaum makes my point for me by preferring the stolid pragmatism of Nixon, Kissinger, and Scowcroft to the Utopian schemes and dreams of the neocons. In such a conservative worldview, what's the need for a left in the first place?
The position of Paul Wolfowitz in this contest is rather harder to read than many people suppose. For one thing, he is practically what we used to call a "Third Worlder." He has long had a close relationship with centrist democrats in the Philippines, Malaysia, and Indonesia, and though centrist democrats might not sound very exciting, they are an improvement on the democratic centralists of Tiananmen Square (loved by the Kissinger crowd) or the pseudo-democrats such as Ferdinand Marcos or Gen. Suharto, favored by the more Cold War neocons. Wolfowitz was one of the first to go ashore in the tsunami relief operation mounted by the U.S. Navy, an operation widely and rightly accounted a major success. He prizes his Asian contacts and the relationship with moderate Islam that they symbolize.
On the excruciating question of Israel/Palestine, Wolfowitz is not at all the "Likud" fan that his defamers portray. He almost went out of his way to be jeered and hooted at a pro-Israel rally in Washington in the early days of the Bush administration, by telling the gung-ho crowd not to forget the suffering of the Palestinians. He has spoken quite clearly of linkage between the demolition of Arab rejectionism and the demolition of Jewish settlements. I can't exactly say that I know the man, but on the occasions that I have met him I have been very struck by the difference between his manner and the amazing volleys of obloquy and abuse that have been flung at him. (This is made easier, for savants such as Maureen Dowd, by the fact that the first four letters of his surname spell an animal that is known in nursery rhymes to be big and bad. How satirical can one possibly get?) The truth is, he's a bit bleeding heart for my taste, even though I know some very tough Kurdish and Iraqi and Iranian and Lebanese antifascist militants who would welcome him as a blood-brother. No shame in that, I think.
For all this, I don't take it for granted that the nomination for leadership of the World Bank is in the gift of the president of the United States. How and why does this come to be? Like many of the institutions of the future United Nations, the concept of a World Bank and International Monetary Fund took shape while World War II was still being fought. Keynes made the first stab at a solution in 1942, with his Proposals for an International Clearing Union:
We need a system possessed of an internal stabilizing mechanism, by which pressure is exercised on any country whose balance of payments with the rest of the world is departing from equilibrium in either direction, so as to prevent movements which must create for its neighbors an equal but opposite want of balance. [Emphasis in original.]
This essay, cited in my book International Territory: The United Nations 1945-1995, provided the framework of the Bretton Woods agreement and the eventual establishment of a World Bank in the first place. It was Keynes' belief that the bank and the IMF should be responsible to the United Nations. That was idealistic, but then so was the whole design. Even so, it wasn't for some time that the bank and the fund surreptitiously migrated to Washington and became wards of a superpower.
Now even the supreme and magnificent United States is hostage to debts held by others, while poor countries are mired in an even worse debt trap and the U.N.bureaucracy is a sweltering, corrupt banana republic in its own right. Who can guess the way out of these dilemmas? But with the Wolfowitz and even the John Bolton nomination to the United Nations, the Bush administration retains its capacity to startle, mainly because it has redefined the lazy term "conservative" to mean someone who is impatient with the status quo.
de samenvatting.quote:De voortdurende oorlogen, het leven op te grote voet en de verrijking van de bovenlaag worden gecompenseerd met een vlucht naar voren die geen weg terug kent en tot niets anders kan leiden dan naar de afgrond. Wat we nu zien zijn de laatste stuiptrekkingen die zich hoogstwaarschijnlijk zullen uiten in weer een oorlog (met Iran en met alle gevolgen vandien), het verder ombouwen van de VS naar een politiestaat en een financiële crash van het Amerikaanse systeem, waarbij het de vraag is wie en wat daarin wordt meegesleept.
Maar wat is er volgens jullie niet waar aan dit dan? Het zijn toch haast feiten?quote:Een andere hoofdrol wordt vervuld door de ineenstorting van het imperium dat de Verenigde Staten is. Hij vergelijkt de VS met andere imperiums, zoals het oude Rome.
De vergelijking is aansprekend omdat ook in het geval van de VS alles erop wijst dat het imperium ten onder aan het gaan is aan haar eigen grootsheidswaanzin, iets wat in het Engels 'imperial overstretch' wordt genoemd. De voortdurende oorlogen, het leven op te grote voet en de verrijking van de bovenlaag worden gecompenseerd met een vlucht naar voren die geen weg terug kent en tot niets anders kan leiden dan naar de afgrond. Wat we nu zien zijn de laatste stuiptrekkingen die zich hoogstwaarschijnlijk zullen uiten in weer een oorlog (met Iran en met alle gevolgen vandien), het verder ombouwen van de VS naar een politiestaat en een financiële crash van het Amerikaanse systeem, waarbij het de vraag is wie en wat daarin wordt meegesleept.
De vergelijking met het Romeinse Rijk raakt kant noch wal, om eens een bedenking te noemen.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 16:38 schreef pberends het volgende:
[..]
Maar wat is er volgens jullie niet waar aan dit dan? Het zijn toch haast feiten?
De voortdurende oorlogen? Welke voortdurende oorlogen? Engeland heeft bv meer oorlogen gekent de laatste eeuw als de VS.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 16:38 schreef pberends het volgende:
[..]
Maar wat is er volgens jullie niet waar aan dit dan? Het zijn toch haast feiten?
Dat is de enige mogelijke conclusie.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 16:40 schreef Apropos het volgende:
De lamme interviewt de blinde.
De oorlog tegen terrorisme? En de vuile spelletjes van de CIA om overal ter wereld controle te houden.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 16:46 schreef Die_Hofstadtgruppe het volgende:
[..]
De voortdurende oorlogen? Welke voortdurende oorlogen? Engeland heeft bv meer oorlogen gekent de laatste eeuw als de VS.
Verder zijn het absoluut geen argumenten dat omdat het BNP vd VS het hoogste van de wereld is ze DUS in elkaar gaan storten.
En Imperial overstretch? 1 land bezet. Nou poepoeh.
De Britten hebben dat ook.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 17:33 schreef pberends het volgende:
De VS heeft tig bases overal ter wereld. Geen enkel ander land heeft dat, China ook niet.
Tja, de Britten zijn een soort verlengstuk van de Amerikanen, zie ook bij Irak. Maar welke niet pro-Amerikaanse landen hebben zoiets?quote:
De Fransen, de Russen.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 17:46 schreef pberends het volgende:
Tja, de Britten zijn een soort verlengstuk van de Amerikanen, zie ook bij Irak. Maar welke niet pro-Amerikaanse landen hebben zoiets?
Onzinnig mijns inziens als je bedenkt dat bijv. Diocletianus in zag dat het Rijk te groot was geworden voor een keizer en de nodige hervormingen doorvoerde om de zaak bestuurbaar te houden.quote:De vergelijking is aansprekend omdat ook in het geval van de VS alles erop wijst dat het imperium ten onder aan het gaan is aan haar eigen grootsheidswaanzin, iets wat in het Engels 'imperial overstretch' wordt genoemd.
Ik denk eerder dat het komt doordat de Britten een immens rijk hadden.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 17:46 schreef pberends het volgende:
[..]
Tja, de Britten zijn een soort verlengstuk van de Amerikanen
De Fransen hebben net zoveel gedaan.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 17:47 schreef pberends het volgende:
[afbeelding]
American military intervention since 1950.
http://en.wikipedia.org/wiki/American_Empire
Oh nee, het is allemaal gelogen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |