Klaus: Milieu-ideologie grote bedreiging voor de vrijheid

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 18:22 schreef Tup het volgende:
Het klopt, maar de strategie wordt breed gebruikt in meerdere sectoren, zo ook de zegeningen van de vrije markt.

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 18:26 schreef du_ke het volgende:
DS4 reageer ik straks nog even op.

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 20:34 schreef Monidique het volgende:
Om dan meteen maar algemeen geaccepteerde wetenschappelijke bevindingen

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 23:34 schreef Monidique het volgende:
Je kletst.

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 23:39 schreef Monidique het volgende:
Een muur luistert nog meer en begrijpt er nog meer van ook dan de septici.

quote:

Bespaar ons de spaarlamp

Door Theo Richel
Theo Richel (1954) is voorzitter van de Groene Rekenkamer, een organisatie die zich inzet voor een wetenschappelijk onderbouwd milieubeleid.

Velen spreken over de spaarlamp als de moderne versie van het kaarsje waarmee je in de kerk een ziel kan redden. Australië, Californië, Canada en het Verenigd Koninkrijk lijken onderweg naar een verbod op de gloeilamp en een gedwongen overschakeling op de spaarlamp. Milieuminister Jacqueline Cramer (PvdA) heeft de gloeilamp al in de ban gedaan, en de Europese Commissie werkt aan een voorstel om de gloeilamp in de hele Unie per 2009 te verbieden, volgens EU-energiecommissaris Andris Piebalgs. Tal van overheden en bedrijven leveren inmiddels al spaarlampen met kortingen.
Maar zou het niet wijzer zijn om eerst eens op kleine schaal de effecten van een overschakeling te bekijken, alvorens massaal over te stappen? Bijvoorbeeld via een vergelijkend onderzoek, waarbij enkele gemeentes spaarlampen inzetten en andere gemeentes gewoon gloeilampen blijven gebruiken, zodat na een jaar de energierekeningen kunnen worden vergeleken. In de medische wereld zijn dergelijke onderzoeken standaard. De geneeskunde moet op bewijs gebaseerd zijn: evidence-based medicine. Een arts die zonder dergelijk bewijs werkt, is een charlatan. Wanneer krijgen we een evidence-based milieubeleid?
Aan het gebruik van spaarlampen kunnen allerlei problemen kleven. Ten eerste: spaarlampen doen het niet beneden -20 en niet boven +60 graden Celsius. Dat maakt ze ongeschikt voor gebruik in vrieskelders/kasten en ovens, maar ook als het buiten vriest. Want ook als het niet -20 is, maar niettemin erg koud, geven sommige spaarlampen aanmerkelijk minder licht.
Daarbij komt dat volgens Brits onderzoek bij een gedwongen massale invoering van de spaarlamp ook tot wel de helft van alle armaturen vervangen zou moeten worden. Dit komt in sommige gevallen omdat de lampen simpelweg fysiek niet passen, maar vaak ook omdat de bestaande armaturen slecht tegen hogere temperaturen kunnen. Elektronica doet het doorgaans het best bij een temperatuur van 25 graden, maar in een gesloten armatuur, zoals een plafonnière, bereikt een spaarlamp al rap een temperatuur van 50 graden en dat zou de levensduur aanmerkelijk bekorten. Wordt hierdoor de potentiële totale besparing door spaarlampen in gevaar gebracht of valt het mee? Vooralsnog is er niemand die het weet. En daarbij: is het uit te leggen aan het publiek dat men ook geld moet uitgeven aan de nieuwe armatuur? En hoeveel mensen zullen uiteindelijk toch de verkeerde armatuur blijven gebruiken?
Verder is het aannemelijk dat mensen juist meer lampen zouden gaan kopen. De reden daavoor is tweeërlei. Ten eerste: het Sociaal en Cultureel Planbureau had al geconstateerd dat mensen vanwege het veronderstelde milieuvriendelijke karakter van de spaarlamp juist extra lampen gaan gebruiken, vooral in de tuin. (Ik woon toevallig naast een buurman die ongeveer dertig spaarlampen in zijn tuin heeft.) Ten tweede: de lichtopbrengst van de lampen valt tegen: een spaarlamp van 21 watt geeft ongeveer 1260 lumen. Die zou moeten dienen als vervanger van een gloeilamp van 100 watt, maar die geeft bijna 1800 lumen. Dat klinkt besparend, maar mensen zullen ongetwijfeld lampen gaan bijplaatsen, en wat blijft er dan over van de besparing? Angela Merkel heeft al geklaagd over het feit dat ze bij het licht van een spaarlamp maar moeilijk iets terug kan vinden wat op de vloer is gevallen.
Daarnaast zijn spaarlampen niet met dimmers te combineren, enkele zeer dure uitzonderingen daargelaten. Een dimmer kan sfeer brengen, maar ook gebruikt worden als energiebespaarder. Soms gebruiken mensen een dimmer om bijvoorbeeld in de stal het licht op een laag pitje te laten branden dat ze op kunnen draaien als ze daar moeten werken. Vervanging door een spaarlamp betekent dan: fulltime maximaal branden en dus meer stroom verbruiken. Ook in combinatie met schakelapparatuur als bewegingsdetectoren zijn spaarlampen maar beperkt toepasbaar – daar kan de beloofde energiebesparing dus simpelweg niet gerealiseerd worden.
Verder zijn er nog veel twijfels over de levensduur van de spaarlamp. Spaarlampen zouden wel tienmaal zo lang mee kunnen als oude gloeilampen, maar klopt dat ook? Veel spaarlampen gaan vroegtijdig kapot door vochtindringing. De gloeilamp heeft daar nagenoeg geen last van. Spaarlampen hebben een langere opstarttijd, en dat kan tot gevolg hebben dat mensen zo’n lamp toch weer vervangen door een gloeilamp omdat ze, bijvoorbeeld in een trappenhuis, meteen licht willen hebben. Kleinschalige experimenten moeten daar eerst meer duidelijkheid over geven.

Maar dat is nog niet alles. Er bestaan ook vragen over de veiligheid van de spaarlamp. In de wereld van klimaat en milieu regeert het voorzorgsprincipe: “Bij twijfel, niet doen!” Een curieuze redenering, die in feite dwingt om bij allerlei vraagstukken geen rekening te houden met mogelijke positieve aspecten, maar alleen met mogelijk negatieve. Dit past in het streven naar een risicoloze maatschappij, zoals deze vanuit Brussel wordt nagestreefd. Volgens sommige bronnen kunnen spaarlampen exploderen of doorbranden, waarbij gevaarlijke, irriterende gassen vrijkomen en het kunststof smelt. Hoe vaak komt dit voor? Gloeilampen hadden het probleem in elk geval niet. Er wordt gezegd dat het om deze reden niet verstandig is om ’s nachts een spaarlamp op een kinderkamer te laten branden.
Maar zelfs als spaarlampen energie besparen, zijn zij dan in andere opzichten wel goed voor het milieu? Europa is het continent waar de chocoladesigaret verboden is, waar weekmakers (ftalaten) verboden zijn, ondanks eigen EU-rapporten die dat niet nodig achten, waar barometermakers vanwege hun kwikgebruik bedreigd werden met werkloosheid, alles vanwege mogelijke, minuscule gevaren voor de gezondheid. Tegen die achtergrond is het voorstel om plotseling over te schakelen op het invoeren van honderden miljoenen spaarlampen die elk enkele milligrammen van het giftige kwik bevatten, toch uiterst opmerkelijk te noemen. Het is nog maar de vraag of er overal recycle-systemen beschikbaar zijn om dit kwik terug te winnen. En als die activiteit wordt meegewogen, is de energiebalans dan nog steeds positief? Een gewone gloeilamp kan in de vuilnisbak, de spaarlamp hoort bij het klein chemisch afval. Vanwege deze minimale hoeveelheid kwik in een lamp is in de VS een gezin een schoonmaakrekening van 2000 dollar gepresenteerd, nadat een spaarlamp op de grond kapot was gevallen en het kwik mogelijk vrij was gekomen, waardoor in elk geval op het kinderspeelgoed de norm werd overschreden. Overdreven of niet, ook de industrie zelf heeft al op dit probleem gewezen.
En hoe zit het met de acceptatie? Volgens een onderzoek van The Washington Post hebben vooral veel vrouwen een hekel aan spaarlampen. In het koude licht zouden kleuren minder florissant lijken, hoewel dat probleem opgelost leek, en de lampen zouden een lelijke vorm hebben. Volgens het onderzoek zijn er vrouwen die de lampen stiekem weer vervangen door oude gloeilampen.
Gloeilampen produceren veel restwarmte. Maar het is de vraag in hoeverre dat afval is en geen nuttige warmte, die bij een verbod op gloeilampen via een kachel moet worden aangevuld. Veel zal het niet zijn, maar op de totale balans tellen ook de kleintjes. De spaarlamp is niet geschikt om veel aan- en uitgeschakeld te worden; het beperkt de levensduur van de lamp. Voor de gloeilamp is dat geen probleem. Laat je de spaarlamp dan maar aan staan, dan ben je het voordeel van de lagere energievraag al snel weer kwijt.
De hoeveelheid energie die nodig is voor de fabricage van de spaarlamp is tienmaal zo hoog als voor de fabricage van de gloeilamp. Hij is ook aanmerkelijk zwaarder. Dit beperkt het vermeende voordeel door energiebesparing nog verder.
Een spaarlamp is verhoudingsgewijs zuiniger dan een vergelijkbare gloeilamp. Niettemin is het rendement nog immer allerberoerdst. Ongetwijfeld wordt er hard gewerkt aan verdere verbetering, maar dat geldt niet alleen voor de spaarlamp; er schijnt ook een gloeilamp aan te komen met een vergelijkbaar rendement als de spaarlamp, en dan is er nog de belofte van de leds (light-emitting diodes) die geleidelijk aan ingelost wordt (alhoewel deze hetzelfde oververhittingsprobleem hebben met de spaarlamp). Deze technologische vernieuwingen zullen het energieverbruik van verlichting gaandeweg waarschijnlijk toch al omlaag brengen. Als politici dat willen versnellen met een geforceerde overgang op spaarlampen, zouden ze op zijn minst eerst beter moeten onderzoeken of dat enige zin heeft.

quote:

Op donderdag 24 mei 2007 23:40 schreef Diederik_Duck het volgende:
Maar toch niet iedereen. Er moet immers een nomenklatoera zijn.

quote:

Op donderdag 24 mei 2007 23:54 schreef Diederik_Duck het volgende:
Ja maar die is van haar man, en die least 'm. En hij werkt uiteraard in de bossen zodat hij dat ding nodig heeft . Oh en ze had er zelf ook nog een, 'gewonnen' geloof ik.