Crisis & Vervroegde verkiezingen in Turkije

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 13:18 schreef Klopkoek het volgende:
Ik vind dit als buitenstaander toch erg raar. Ik heb in de geschiedenisboekjes altijd geleerd dat Ataturk en zijn kompanen jongens uit het platteland waren die een moderne republiek stichtten.

Nu blijkt dat de aanhangers van de AK-partij ook vooral uit het platteland komen. Hoe moet ik dat dan plaatsen?

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 15:09 schreef HiZ het volgende:

[..]

Ten eerste is wat je hebt overgehouden uit de geschiedenisboekjes onzin. Ataturk en zijn gezellen kwamen stuk voor stuk uit de militaire elite van het Ottomaanse keizerrijk.

De huidige aanhangers van de AK-partij komen ook helemaal niet 'voornamelijk van het platteland'. Het zijn wel mensen die behoren tot een zich ontwikkelende bewuste middenklasse die een moderne maatschappij en de Islam twee volmaakt samenpassende zaken vindt. Het zijn als zodanig mensen die de positie van de oude garde bedreigt. Hierbij gaat het niet over seculier/religieus, wat iedereen steeds napapagaait, maar domweg over een machtsstrijd. En de inzet van die strijd heet Turkije. De zogenaamde seculieren staan daarbij voor mensen die zeggen dat Turkije van 'hun' is. De zogenaamde Islamisten staan daabij (vooralsnog en met alle twijfels die ik als ECHTE seculier over ze heb) voor de mensen die zeggen dat Turkije van ALLE Turken is.

Als er al verraders van Ataturk zijn, dan zitten die onder de mensen die zich nu het meest verschuilen achter zijn naam.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 17:16 schreef HiZ het volgende:

[..]

Wat een nonsens.

quote:

Forward Newspaper

28 Januari 1994

Toen Mustafa Kemal de Shema Yisrael reciteerde; "Dit is ook mijn geheime gebed"

Er zijn twee vragen die ik wil stellen, zei ik over de telefoon tegen Batya Keinan, woordvoerster van Israëlisch president Ezer Weizman die de volgende dag, maandag 24 januari, zou vertrekken voor een eerste bezoek van een joodse president aan Turkije. De eerste was of Weizman zou deelnemen aan een officiële herdenkingsceremonie ter nagedachtenis van Mustafa Kemal. Mevrouw Keinan controleerde de reisroute van de president en antwoordde dat hij en zijn vrouw op de ochtend van hun aankomst een krans zouden gaan leggen op het graf van Mustafa Kemal. Ze vroeg wat mijn tweede vraag was.

"Weet president Weizman dat Ataturk joodse voorouders had en dat hij als kind Hebreeuwse gebeden heeft geleerd?", vroeg ik.

"Natuurlijk, natuurlijk" antwoordde mevrouw Keinan, niet in het minst verrast, alsof ik had gevraagd of de president zich er van bewust was dat Ataturk de nationale held van Turkije was. Ik bedankte haar en hing op. Enkele ogenblikken later bedacht ik me terug te bellen om te vragen of de president de intentie had te verwijzen naar de joodse afkomst van Ataturk, nu hij toch in Turkije was.

"Ik ben zo blij dat u terug belt", zei mevrouw Keinan, die nu opgewonden en verdrietig klonk. "Van waar precies heeft u deze informatie?" vroeg ze mij. Ik reageerde door te vragen: "waarom deze vraag als het kantoor van de president deze informatie ook heeft?"

"Omdat dit niet het geval is", bekende ze. Ze vertelde me dat ze in eerste instantie had gezegd dat dit wel zo was, omdat ik zo zelfverzekerd overkwam. Ze zei: "nadat u had opgehangen, vertelde ik dit maar niemand wist hier iets over. Kunt u ons alstublieft faxen wat u weet?"

Ik faxte haar een verkorte versie. Hier is de langere, uitgebreide versie:

Verhalen over het jood zijn van Ataturk, van wie er zich op ieder belangrijke plein in Turkse dorpen en steden een standbeeld bevindt, deden de ronde reeds tijdens zijn leven maar werden door hemzelf en zijn familie tegengesproken en daarmee nooit serieus genomen door biografen. In geen enkele van de zes biografieën over hem, die ik deze week heb geraadpleegd, is er maar een verwijzing naar deze speculaties. De enige gedrukte wetenschappelijke verwijzing hierover vond ik in de vermelding van Ataturk in de Israëlische

Entsiklopedya Ha Ivrit:

"Mustafa Kemal Ataturk (1881 - 1938): Turks generaal en stichter van het moderne Turkije.

Mustafa Kemal werd geboren in een familie van een douanebeambte in Thessaloniki, en verloor op jonge leeftijd al zijn vader. Onder de joden en moslims in Turkije is er geen overtuigend bewijs voor de stelling dat zijn familie afkomstig is van de Doenme. Als jongen rebelleerde hij tegen zijn moeders wens om hem een traditionele religieuze opleiding te geven. Op 12-jarige leeftijd werd hij op eigen verzoek naar een militaire school gestuurd voor een opleiding."

De Doenme waren een ondergrondse sekte van de Sabbatianen: Turkse joden die moslim namen aangenomen hadden en zich op het oog gedroegen als moslim, maar in het geheim geloofden in de Sabbetai Zevi; een valse profeet uit de 17de eeuw, die voorzichtig bewaakte gebeden en rituelen leidde.

Betreffende de opleiding die Ataturk heeft genoten is de encyclopedische versie tegenstrijdig aan de versie van Ataturk zelf. Hier is zijn beschrijving, aangehaald door zijn biografen:

"Mijn vader was een man met een liberale visie, hij was godsdienst vooral vijandig gezind en een aanhanger van de westerse ideeën. Hij zou voor mij verkozen hebben mij naar een seculiere school te zien gaan die niet gebaseerd is op het leren van de Koran maar op de moderne wetenschap. Bij deze strijd (tussen vader en moeder Kemal betreffende de opleiding van hun zoon, red.) slaagde mijn vader na een kleine tactische greep erin om de overwinning te bereiken; hij deed alsof hij zich gewonnen gaf aan de wensen van mijn moeder en regelde dat ik de (Islamitische) school van Fatma Molla Kadin met de traditionele ceremonie kon betreden. Na ongeveer zes maanden trok mijn vader me terug van de school en nam me mee naar de school van de oude Semsi Effendi, die een vrije voorbereidende school volgens Europese methodes leidde. Mijn moeder maakte geen bezwaren, daar haar wensen ingewilligd waren. Bovenal was het de ceremonie dat haar tevreden gesteld had."

Wie was de vader van Mustafa Kemal, die zich hier als een typische Doenme gedroeg: naar buiten toe de ceremonies van de moslims observeerend maar van binnen hen bespotten?

Zubeyde, de moeder van Ataturk, kwam van de westelijke bergen van Thessaloniki, nabij de huidige Albanese grens. Over de afkomst van zijn vader, Ali Riza, is weinig geweten. Verschillende schrijvers hebben hem Albanees genoemd, anderen hebben gesteld hij was afkomstig uit Anatolie, weer anderen hebben hem als afkomst Thessaloniki gegeven. Lord Kinross, in zijn korte werk "Ataturk" uit 1964, noemt Ali Riza een "duistere persoonlijkheid" en voegt daar cryptisch aan toe, verwijzend naar Ataturk's onwilligheid meer van zijn afkomst te openbaren:

"Bij een kind van zo een gemengde omgeving zou het, ongeacht waar zijn raciale loyaliteit zou liggen, zelden opkomen zijn afkomst dieper te onderzoeken dan de afkomst van zijn ouders."

Vermoedde Kinross meer dan dat hij toegaf? Dit zou ik me nooit afgevraagd hebben mocht ik niet een opmerkelijke hoofdstuk zijn tegengekomen in een in het Hebreeuws gedrukte autobiografie van Itamar Ben Avi, zoon van Eliezer Ben Yehuda, de vooraanstaande promotor van de heropleving van het gesproken Hebreeuws in het 19de eeuwse Palestina. Ben Avi, het eerste kind sinds oude tijden dat in het Hebreeuws werd opgevoed en een latere Hebreeuwse journalist en uitgever van kranten, schrijft in zijn levensverhaal dat op een herfstnacht in 1911 hij in het Kamenitz hotel te Jeruzalem aangesproken werd door de hotel eigenaar:

'Zie je die Turkse officier daar zitten in de hoek, hij met de fles arrack?'

'Ja'

'Hij is één van de meest belangrijke officiers uit het Turkse leger.'

'Wat is zijn naam?'

'Mustafa Kemal'

'Ik zou hem willen ontmoeten' zei ik, want vanaf het moment dat ik hem zag was ik geraakt door zijn doordringende groene ogen."

Ben-Avi beschrijft twee ontmoetingen met Mustafa Kemal, die toen de naam van Ataturk, "Vader der Turken", nog niet had aangenomen. Beiden werden gevoerd in het Frans, waren grotendeels gewijd aan Ottomaanse politiek en vonden plaats onder invloed van grote hoeveelheden arrack. In de eerste hiervan vertrouwde Mustafa Kemal hem toe:

"Ik ben een afstammeling van Sabbatai Zevi - geen werkelijke jood meer, maar een vurige bewonderaar van deze profeet van jullie. Mijn advies zou zijn dat iedere jood in dit land zich aansluit bij zijn kamp."

Tijdens hun tweede ontmoeting, gehouden in hetzelfde hotel 10 dagen later, zei Mustafa Kemal op een gegeven moment:

"Ik heb thuis een Hebreeuwse bijbel, gedrukt in Venetië. Ze is nogal oud, en ik kan me herinneren dat mijn vader me naar een Karaite leraar bracht die het mij leerde lezen. Ik kan me nog enkele woorden daarvan herinneren; zoals... "

Ben Avi vervolgd:

"Hij pauzeerde een moment, zijn ogen zochten iets in de ruimte. Toen herinnerde hij zich:

'Shema Yisra'el, Adonai Elohenu, Adonai Ehad!'

'Dit is ons meest belangrijke gebed, kapitein!'

'En ook mijn geheime gebed, cher monsieur' antwoordde hij, de glazen bijvullend."

Hoewel Itamar Ben Avi het niet kon geweten hebben, bedoelde Ataturk "geheim gebed" vrij letterlijk. Onder de esoterische gebeden van de Doenme, die voor de eerste maal aan de wetenschappelijk wereld werden bekendgemaakt toen een boek van hen de nationale bibliotheek van Jeruzalem bereikte in 1935, is er een die de geloofsbelijdenis bevat:

"Sabbetai Zevi en geen andere is de ware Messias. Hoor O Israël, de heer onze god, de heer is e e n."

Het was ongetwijfeld van dit credo, eerder dan van de Bijbel, dat Ataturk zich de woorden van de Shema herinnerde, welke hij bij mijn weten eenmaal in zijn leven heeft bekend: aan deze jonge Hebreeuwse journalist tijdens twee door alcohol geanimeerde conversaties te Jeruzalem. Bijna een decennium voordat hij de macht overnam van het Turkse leger - na een rampzalige nederlaag tijdens de Eerste Wereldoorlog - de binnendringende Grieken versloeg en de Turkse seculaire staat opgericht had waarin Islam voor eeuwig en altijd, naar zijn idee, was verbannen naar de moskeeën.

Ataturk had twee goede redenen om zijn Doenme afkomst te verbergen. Niet alleen werden de Doenme (die enkel onder elkaar trouwden en nabij de 15.000 waren; aan het begin van de Eerste Wereldoorlog waren zij vooral geconcentreerd in Thessaloniki) door joden en moslims tezamen bestempeld als ketters. Ook hadden zij een reputatie van seksuele losbandigheid, iets wat nauwelijks vleiend kan zijn voor hun nakomelingen. Deze licentie tot losbandigheid, theologisch gerechtvaardigd door de stelling dat de gelovigen vrijgesteld waren van de bijbelse geboden door Sabbatai Zevi, wordt beschreven in het boek van Ezer Weizman's voorganger, Israel's tweede president Yitzchak Ben Zvi, over de verloren gegane joodse gemeenschappen genaamd "De verbannen en de verlosten":

"Eenmaal per jaar (tijdens de jaarlijkse schapenfeesten van de Doenme) worden de kaarsen tijdens het diner uitgedaan, dat vergezeld wordt van orgieën en ceremonies waarbij de vrouwen worden uitgewisseld... Dit ritueel wordt gehouden tijdens de nacht van Sabbetai Zevi's traditionele geboortedag... Men gelooft dat de kinderen die geboren worden uit deze verhoudingen als heiligen dienen te worden aanschouwd."

Hoewel Ben Zvi, schrijvend in de jaren '50, dacht dat "er geen reden is om te denken dat deze ceremonie niet helemaal is verwaarloosd en op deze dag verder gaat", is niet bekend of de traditionele praktijken en de sociale structuren van de Doenme's nog steeds overleven in het moderne Turkije. De gemeenschap verliet Thessaloniki samen met de andere Turkse inwoners tijdens Grieks - Turkse oorlog van 1920-21. Over het algemeen neemt men aan dat hun afstammelingen, waarvan wordt gezegd dat zij rijke zakenmensen en handelaars zijn in Istanboel, geassimileerd zijn in het Turkse leven.

Na het verzenden van mijn fax aan mevrouw Batya Keinan, belde ik haar om zeker te zijn dat ze hem had ontvangen. Ze zei dat dit het geval was en ze zou er voor zorgen dat de president dit te lezen zou krijgen tijdens zijn vlucht naar Ankara. Het is echter twijfelachtig of Weizman een verwijzing ernaar zal doen tijdens zijn bezoek. De Turkse regering, die jarenlang moslim fundamentalistische aanvallen heeft afgeweerd betreffende de legitimiteit van de seculiere hervormingen van Ataturk, heeft weinig redenen om het nieuws te verwelkomen dat de vader van de "Vader der Turken" een crypto-jood was die zijn anti-moslim gevoelens heeft doorgegeven aan zijn zoon. Het geheim van Mustafa Kemal is zonder twijfel een dat het liever zo zou zien blijven.

quote:

H.C. Armstrong: "Grijze Wolf, Mustafa Kemal: Een intiem portret van een Dictator", 1934

Hij dronk zwaar. De alcohol stimuleerde hem, gaf hem kracht, maat vergrootte zijn prikkelbaarheid. Zowel privé als publiekelijk was hij sarcastisch, bruut en abrupt. Hij barstte bij de minste kritiek. Hij brak iedere poging om met hem te redeneren af. Bij de minste oppositie werd hij woest. Hij nam niemand in vertrouwen, noch werkte hij met iemand samen. Toen een politicus hem eenmaal advies gaf vertelde hij hen ruw te vertrekken. Toen een eerbiedwaardig lid van het kabinet opmerkte dat het niet gepast was voor Turkse vrouwen om in het openbaar te dansen gooide hij de Koran naar hem en joeg hem met een stok zijn kantoor uit.

Pagina 241

Hij zei: "500 jaar hebben deze regels en theorieën van een Arabische Sheikh en de interpretaties van generaties van luie, nutteloze priesters de civiele en strafrechtelijke wetten van Turkije bepaald. Zij hebben de grondwet bepaald, de details van het leven van iedere Turk, zijn eten, zijn tijd van opstaan en slapen gaan, zijn kleren, de gebruiken van de vroedvrouw die zijn kinderen opvoedt, wat hij leert in de scholen, zijn gebruiken, zijn ideeën, zelfs zijn meest intieme gewoonten. Islam, deze theologie van een immorele Arabier, is dood. Mogelijkerwijs heeft het gepast bij de nomadische stammen in de woestijn, maar het is niet juist voor een moderne, progressieve staat. God's Openbaringen!" Er was geen God. Dat was een van de ketenen waarmee de priesters en de slechte heersers de mensen samen hielden. "Een heerser die religie nodig heeft om hem te helpen regeren is een zwakkeling! Geen zwakkeling zou mogen regeren." En de priesters! Hoe haatte hij hen. De luie, nutteloze priesters die het voedsel van het volk opaten. Hij jaagde hen uit hun moskeeën en kloosters om hen te laten werken als mannen. Religie! Hij zou religie uit Turkije halen zoals men gewoonlijk een versmorende klimop van een jonge boom zou halen om deze te redden.

Pagina 243

Verder was het een publiek geheim dat hij a-religieus was, al de regels van het behoorlijke brak en heilige voorwerpen bespotte. Hij had de Sheikh ul-Islam, de Hoge Priester van Islam, uit zijn kantoor verjaagd en hem de Koran achterna geworpen. Hij had de vrouwen in Angora gedwongen de sluier af te doen. Hij had hen aangemoedigd met het lichaam dicht tegen vervloekte buitenlandse mannen en christenen aan te dansen.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 16:48 schreef Stark het volgende:

[..]

Ataturk was een griekse Jood die zich voordeed als moslims. Oftewel doenme. (Dönme of Dönmeh in het Turks.)
http://nl.wikipedia.org/wiki/D%C3%B6nme

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 17:23 schreef Stark het volgende:

[..]


[..]


[..]

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 17:41 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Bedankt voor deze zeer, zeer interessante informatie.

Helaas ken ik geen Ataturk fanaten meer in mijn vriendkring, maar als ik er tegenkom dan zal ik het zeker niet laten om hem ook eens te informeren.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 17:44 schreef HiZ het volgende:

[..]

Het verhaal hierboven is nogal tegenstrijdig inderdaad he?

Hij heeft een gelovige moslim moeder die getrouwd zou zijn geweest met een soort van Jood die dan ook nog eens verondersteld werd helemaal niet buiten zijn secte te trouwen.

Daarnaast zullen Alevi's dat verhaal over het doven van kaarsen en het hebben van orgiën wonderbaarlijk bekend voorkomen, behalve dan dat in dit geval anderen een hoofdrol spelen in de leugen.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 17:54 schreef HiZ het volgende:

EN Tehlikeli İnsan cahil olandır

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 18:01 schreef Stark het volgende:

[..]

Om een Jood te zijn moet alleen je moeder ook Jood zijn. Anders kan je geen Jood worden, je kan je ook niet bekeren. Daarom word er ook gesproken van de Joodse ras.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 18:41 schreef HiZ het volgende:

[..]

Het is helemaal niet verboden voor kinderen om de Koran te leren. Je krijgt op alle scholen religie onderwijs, en op de Imam Hatip scholen heeft het leren van de Koran ook een redelijk belangrijke rol. En daarnaast zijn er talloze Koran cursussen beschikbaar voor iedereen.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 18:46 schreef milagro het volgende:

[..]

dat kan dus wel, je bekeren tot het joodse geloof.

bovendien is er geen sprake van een ras, maar van een volk.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 19:24 schreef Stark het volgende:

[..]

google leert mij dat volgens de liberalen één van je ouders jood moet zijn. Voor de orthodoxe moet per se de moeder. En dit heb ik meerdere malen gehoord, ook van een jood.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 18:51 schreef HiZ het volgende:

[..]

kun jij het beschavingsoffensief overnemen? Ik weet niet of ik tegen zoveel domheid als deze twee tentoonspreiden wel opkan

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 19:26 schreef milagro het volgende:

[..]

je moeder moet joods zijn om tot het joodse VOLK te behoren, het joodse geloof aanhangen is voor een ieder met een beetje inzet weggelegd.

jammer dat je dat onderscheid niet kan maken, volk en religie.

quote:

Sabbatai Zvi, (Hebrew: שַׁבְּתַי צְבִי, Shabbetay Ẓevi) (other spellings include Sabetay in Turkish, Shabbethai, Sabbetai, Shabbsai; Zvi; he was also known by the acronym ש״ץ Shatz) (July 22, 1626–possibly September 30, 1676) was a Jewish rabbi and Kabbalist who claimed to be the long-awaited Jewish Messiah. He was the founder of the Jewish Sabbatean movement, and inspired the founding of a number of other similar sects, such as the Donmeh in Turkey.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 19:24 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
Vergeet niet dat Imam hatip ook nog eens als ongelijkwaardig wordt gezien, hoewel de stof exact hetzelfde is. Standaard krijg je puntenaftrek als je daarvandaan komt, hoewel je wel exact hetzelfde staatsexamen hebt afgelegd als alle anderen. Ook een erfenis van Atatürk.

Ik zou blij zijn als in ieder geval al die beelden van hem op iedere straathoek verwijderd zouden worden. Hij is allang dood en begraven.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 17:23 schreef Stark het volgende:

[..]


[..]


[..]

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 19:38 schreef Stark het volgende:

[..]

Wat ik bedoel is dan ook dat Ataturk tot de joodse VOLK hoorde. Ook al zagen de joden de doenme's als ketters. Doenme's zijn Sabbataisten.
[..]

Hier is de bron.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 19:39 schreef Stark het volgende:

[..]

En als je als lise imam hatip doet, mag je geen universiteit van imam hatip doen. Moet kruislings dus.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 23:34 schreef misteriks het volgende:
Het wordt eens tijd dat er een Koerdische president in dat landje komt. Begin die fanatici wel een beetje beu te worden

quote:

ATATÜRK'ÜN ANASI TÜRK'TÜR

Zübeyde Hanım'ın soyu Yörük'tür. Fatih döneminde Karamanoğlu Beyliği'nin yıkılmasından sonra (1466), Balkanlar'da fethedilen yerlerin Türkleştirilmesi için göç ettirilen ailelerdendir. Konya bölgesinden geldikleri için bunlar, "Konyarlar" ismi ile resmi kayıtlara geçmiş ve böyle anılmıştır.(11)

Aile, Vodina sancağının Sarıgöl nahiyesine yerleştirilir. Zübeyde'nin babası Sofizade Feyzullah Ağa, Selanik yakınlarındaki Lankaza'ya göçer ve bir çiftlik sahibi olur. Ve Zübeyde Hanım 1857'de burada doğar. Annesi, babasının üçüncü eşi Ayşe Hanım'dır.(12)

Zübeyde Hanım'ın soyunu birde anlatılanlardan görelim.

Mustafa Kemal'in kız kardeşi Makbule Hanım (1885-1956): "Annemden sık sık şunları dinlemişimdir. Bizim esas soyumuz Yörük'tür. Buralara Konya-Karaman çevrelerinden gelmişiz" diyor ve atalarından bazılarının da sonradan tekrar Konya'ya geri döndüğünü de şöyle açıklıyor: "Dedem Feyzullah Efendi'nin büyük amcası Konya'ya gitmiş, Mevlevi dergahına girmiş, orada kalmış. Yörüklüğü tutmuş olacak."(13)

Makbule Hanım Yörüklük için şunları söylüyor "...Annem her zaman Yörük olmakla iftihar ederdi. Bir gün Atatürk'e "Yörük nedir?" diye sordum. Ağabeyim de bana 'Yürüyen Türkler' dedi."(14)

Yörük ile Türkmen eş anlamlıdır. Atatürk, soyunu açıklarken bunu da vurgular : ".... Benim atalarım Anadolu'dan Rumeli'ye gelmiş Yörük Türkmenler'dendir."(15)

Zübeyde Hanım'ın babasını, kocası Ali Rıza Efendi'yi ve Ali Rıza'nın babası Kızıl Hafız Ahmet Bey'i de tanıyan Selanik doğumlu Aydın Milletvekili Hasan Tahsin San (1865-1951)(16) şu bilgileri verir:

"Atatürk'ün validesi, Zübeyde Hanım, Sofu-zade ailesinden Fethullah Ağa'nın kızıdır. Selanik'te doğmuştur. Bu aile bundan 130 sene evvel (1800'lü yılların başı oluyor.) Sarıgöl'den Selanik'e gelmişlerdir. Vodina sancağının batısında Sarıgöl nahiyesinde onaltı köyden ibaret olan bu nahiye ailesi, Makedonya ve Teselya'nın fethinden sonra Konya civarı ahalisinden Osmanlı hükümetinin sevk ve iskan ettirdiği Türkmenlerdendir. Son zamanlara kadar beş asır müddet içinde hayat tarzlarını, kılık-kıyafetlerini değiştirmemişlerdi."(17)

Bir yabancı yazar da Atatürk'ün annesi hakkında edindiği bilgileri şöyle aktarıyor:

"Mustafa'nın babası Ali Rıza Efendi, anası da Zübeyde Hanım'dı. Zübeyde Hanım... sarışındı; düzgün, beyaz bir teni, derin ama berrak, açık mavi gözleri vardı. Ailesi Selanik'in batısında Arnavutluk'a doğru, sert ve çıplak dağların geniş, donuk sulara gömüldüğü göller bölgesinden geliyordu. Burası, Türklerin Makedonya'yı ve Teselya'yı almalarından sonra Anadolu'nun göbeğinden gelen köylülerin yerleştikleri yerdi. Bu yüzden Zübeyde Hanım, damarlarında ilk göçebe Türk kabilelerinin torunları olan ve hala Toros Dağlarında özgür yaşamlarını sürdüren sarışın Yörükler'in kanını taşıdığını düşünmekten hoşlanırdı. Mustafa da annesine çekmişti; saçları onun gibi sarı, gözleri onun gibi maviydi."

Yeni Rıza Nur'ların dedikleri gibi Ali Rıza üvey babası olsa, bu künyeye o zaman daha sağ olan üvey babası Ragıb'ın ismi yazılırdı. Babası belli olmasaydı, o yıllarda üvey de olsa babası olan gene Ragıb'ın ismi kayıtlara geçerdi. Bunlar olmadığına göre; Yüce Atatürk'ün, Türk'ün Atası'nın babası Ali Rıza Efendi'dir.

DİPNOTLAR

(1) Bkz: Şehsuvaroğlu, Bedi Prof. Dr.; Atatürk'ün Sağlık Hayatı, Hürriyet Yayını, İst. 1981; Şimşir, Bilal N.; Atatürk'ün Hastalığı, TTK. Yayını, Ank. 1989.
(2) Türk Parlamento Tarihi, Cilt 3, TBMM Vakfı Yayını, Ank. 1995, s.868-871
(3) Rıza Nur, Hayat ve Hatıratım, Altındağ Yayınevi, 1968, s.1277; Aktaran Turgut Özakman, Dr.Rıza Nur Dosyası, Bilgi Yayınevi, 1995, s.136
(4) Rıza Nur, s.520; Turgut Özakman, s.103
(5) Turgut Özakman, s.22,23; Atatürk Ansiklopedisi, Haz. Kemal Zeki Gençosman, c.7, May Yayınları, İstanbul, 1971, s.50
(6) Güler, Ali; Atatürk, Soyu, Ailesi ve Öğrenim Hayatı, Ank.1990, s.59
(7) a. g.e. s.60
(8) Güler, Ali; Manastır Askeri Lisesi ve Mustafa Kemal Atatürk'ün Askeri Lise Öğrenimi, Ank.199, s.35
(9) Atatürk, Soyu, Ailesi ve Öğrenim Hayatı, s.60
(10) Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri, c.III, Ata. Arş. Mrk. Yay. Ank. 1999, s.39,40
(11) Atatürk, Soyu, Ailesi ve Öğrenim Hayatı s.92
(12) Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri c II, Ank. 1959, s.197
(13) Atatürk Soyu ve Ailesi s.73
(14) a.g.e ,s. 73
(15) a.g.e,s.60
(16) Güler, Ali; Hemşehrimiz Atatürk, Karaman Valiliği Yayını, Karaman 2000, s133

quote:

Het wordt eens tijd dat er een Koerdische president in dat landje komt. Begin die fanatici wel een beetje beu te worden.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 00:55 schreef TheMagnificent het volgende:

misteriks schreef:
[..]

Het klinkt heel dom als je over dingen gaat praten waar je geen ene moer van afweet. Google eens naar 'Turgut Özal'.

quote:

Op donderdag 3 mei 2007 20:42 schreef IHVK het volgende:

[..]

Heel geloofwaardig die conspiracy theorie. Hadden we nog niet eerder gehoord.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 07:03 schreef HiZ het volgende:

[..]

Het is niet zo moeilijk de zogenaamde feiten te weerleggen, maar het is wel tijdsverspilling. Mensen die samenzweringstheoriën geloven kun je toch niet overtuigen. Vooral niet als ze denken dat ze 'kritisch nadenken in tegenstelling tot de massa'. Dus ik probeer het niet eens.

Vertel eens; alle Joden in het WTC waren op 11 september zeker toevallig met vakantie he?

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 07:18 schreef HiZ het volgende:

[..]

Goh, zelfs zo enthousiast over die demonstrerende Turken als je je realiseert dat dit de Turken zijn die Griekenland als 'de vijand' zien en ook de Turken die de laatste etnische Grieken in Istanbul het liefste met een grote boog het land uit zouden willen trappen?

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 07:37 schreef HiZ het volgende:

[..]

Kortom, je vindt het wel ok dat fascisten door middel van massa-demonstraties en dreigen met gewapeld ingrijpen een democratie om zeep helpen?

Nou ja, wie ben ik om hier tegen in te gaan? Grieken zullen wel beter weten dan ik hoe fijn het is om een fascistische militaire junta als regering te hebben. Is het 'jullie' zo bevallen in 1967?

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 10:52 schreef HiZ het volgende:

De demonstranten in Istanbul droegen posters mee met Menderes = Erdogan, een directe verwijzing naar een van de duisterste periodes in de Turkse geschiedenis.

quote:

The battle for Turkey's soul



May 3rd 2007
From The Economist print edition
If Turks have to choose, democracy is more important than secularism

Reuters

AT A time when Muslim fundamentalism seems to be on the rise all around the world, the sight of somewhere between half a million and a million people marching through Istanbul in defence of secularism is a remarkable one. But then Turkey is a remarkable place. As a mainly Muslim country that practises full secular democracy, it is a working refutation of the widespread belief that Islam and democracy are incompatible.

That's not the only reason why Turkey matters. It is a big and strategically important country, has the largest army in NATO after America's, offers a crucial energy route into Europe that avoids Russia and is the source of much of the water in the Middle East. If the negotiations under way for its entry into the European Union succeed, it will be the EU's biggest country by population. But the reason that the world's eyes are fixed on it this week is the possibility that the army might intervene to limit Islam's role in government (see article). For if Turkey cannot reconcile Islam and democracy, who can?
Cyber soldiers

Over the years Turkish democracy has shown itself to be vibrant yet fragile. A string of military coups and interventions stand as testimony to the army's self-appointed role as the guardian of Kemal Ataturk's secular republic. The most recent instance came a mere ten years ago—the so-called post-modern coup that led to the ousting of a previous moderate Islamist government.

On April 27th the army suggested that it might do the same again. Just before midnight, after a day of inconclusive parliamentary voting for a new president, the army's general staff posted a declaration on its website that attacked the nomination of Abdullah Gul, the foreign minister, for the presidency, and hinted none too subtly at a possible coup against the mildly Islamist Justice and Development (AK) government led by Recep Tayyip Erdogan, the prime minister who nominated Mr Gul. On May 1st the constitutional court annulled the first round of parliamentary voting for the president, saying not enough members were present. Mr Erdogan promptly said he would call a snap parliamentary election. Street protests, first in Ankara and then in Istanbul, have heightened tension. The cities' coffee houses are buzzing with conspiracy theories.

Given the fractious state of the main opposition parties, and his government's record over the past four years, pollsters expect Mr Erdogan to win another thumping majority. He may then choose to stick with Mr Gul for the presidency, or he may look for another candidate. But he is unlikely to pick one who meets the objections of the army and the secularists.

Turkey's secularists have always mistrusted the AK Party, which has Islamist roots and in government has sometimes toyed with moderate Islamist measures. They especially dislike Mr Gul and Mr Erdogan because their wives sport the Muslim headscarf, which in Ataturk's republic is banned in public buildings. They fret at the prospect of such people controlling not only the government and parliament, as now, but the presidency as well. They fear that once the AK Party has got that triple crown, it will show its true colours—and that they will be rather greener. Given that a fundamental reading of Islamic texts sees no distinction between religion and the state, and that fundamentalism is spreading in the Muslim world, it is understandable that people should entertain such fears.

Yet they do not justify a military intervention such as that of April 27th. However desirable it may be to preserve Ataturk's secular legacy, that cannot come at the expense of overriding the normal process of democracy—even if that process produces bad, ineffective, corrupt or mildly Islamist governments. Algeria, where 150,000 people died in a civil war after an election which Islamists won was annulled in 1992, holds a sharp lesson about what can happen when soldiers suppress popular will. Of course, Turkey is not Algeria; but armies everywhere should beware of subverting elections. It is up to voters, not soldiers, to punish governments—and they will now have the opportunity to do so in Turkey.

They may not want to. Mr Erdogan's government has been Turkey's most successful in half a century. After years of macroeconomic instability, growth has been steady and strong, inflation has been controlled and foreign investment has shot up. Even more impressive are the judicial and constitutional reforms that the AK government has pushed through. Corruption remains a blemish, but there is no sign of the government trying to overturn Turkey's secular order. The record amply justifies Mr Erdogan's biggest achievement: to persuade the EU to open membership talks, over 40 years after a much less impressive Turkey first expressed its wish to join.
Who cares what Europe thinks?

Unfortunately, the EU's enthusiasm for Turkish entry, never high, has visibly waned. Were Nicolas Sarkozy to win the French presidency on May 6th, that would be another setback to Turkey's ambitions: he is categorically against the notion of it ever joining the EU.

In practice there is no chance of Turkey actually signing on the dotted line for another decade. But the perception in the country that so many current members are against it matters, for it reduces the EU's influence. Were the prospects of EU membership obviously brighter, the army would not have intervened as brutally. As it is, the EU's mild condemnation was shrugged off in Ankara, especially when the Americans said nothing at all. Their influence in Turkey is also much diminished, mainly because the war in Iraq has inflamed anti-American feeling.

Given the West's declining influence on their country's actions, Turks themselves must resolve their political crisis. The best way to do that would be to reject the army's intervention by re-electing the AK Party. The secularists' fears of the creeping Islamisation are understandable; but the AK Party's record does not justify it, and military intervention is no way to avert it. For the sake of the state they are trying to protect, Turkey's soldiers should stay out of politics.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 12:36 schreef HiZ het volgende:

Overigens; een leuke voor de halve-garen hier in de topic die het nodig vonden het gerucht te verspreiden dat Atatürk een 'dönme' was. Op het ogenblik ligt er een boek in de Turkse boekhandels dat heet 'De kinderen van Mozes'. Een exposé van een Kemalist waarin uit de doeken wordt gedaan dat Erdogan én zijn vrouw 'eigenlijk' Joden zijn.

Waarmee maar weer eens bewezen is dat er geen conflict op deze aarde is waar de zionisten niet achter beide kanten van het conflict zaten. (ik had hier een smiley achter moeten zetten maar ik hoop maar dat er genoeg gebruikers zijn die ook zonder smiley sarcasme kunnen herkennen).

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 14:46 schreef HiZ het volgende:

[..]

Nope, ik mag niet stemmen en heb me nooit echt verdiept in dat soort zaken. Wat ik wel eens heb gehoord is dat je moet stemmen in de gemeente waar je officiëel ingeschreven bent en als dat niet kan allerlei moeilijke bureaucratische procedures moet doorlopen.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 14:48 schreef TheMagnificent het volgende:
Ik dacht dat je op het vliegveld kon stemmen, maar dat weet ik niet zeker.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 15:31 schreef Stark het volgende:
Dit is in het Engels:
http://youtube.com/watch?v=pOhAOVaXCVE

En dit in het Turks:
http://www.youtube.com/watch?v=ho5sG7DxThI

Bevat ook exclusieve beelden.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 15:35 schreef TheMagnificent het volgende:

[..]

Off-topic.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 14:52 schreef Slayage het volgende:

[..]

oh jaaa, je was geen turk meer

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 17:38 schreef HiZ het volgende:

[..]

Wat dacht je van Nederlander ?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 12:36 schreef HiZ het volgende:
Ik denk dat er niet echt plek is voor een centrumpartij naast de AKP, wat de Anap en DYP tamelijk overbodig maakt. De tragedie is dan natuurlijk dat het 'linkse' alternatief de CHP zou moeten zijn terwijl die zich hebben ontpopt tot een bende fascisten.

Volgens mij heb je daarmee ook de oorsprong van de huidige crisis beschreven; Anap en DYP die weten dat ze inhoudelijk eigenlijk nagenoeg bij de AKP horen, maar uit strategische overwegingen meedoen met de CHP. Gewoon omdat ze het de AKP niet gunnen.

Overigens; een leuke voor de halve-garen hier in de topic die het nodig vonden het gerucht te verspreiden dat Atatürk een 'dönme' was. Op het ogenblik ligt er een boek in de Turkse boekhandels dat heet 'De kinderen van Mozes'. Een exposé van een Kemalist waarin uit de doeken wordt gedaan dat Erdogan én zijn vrouw 'eigenlijk' Joden zijn.

Waarmee maar weer eens bewezen is dat er geen conflict op deze aarde is waar de zionisten niet achter beide kanten van het conflict zaten. (ik had hier een smiley achter moeten zetten maar ik hoop maar dat er genoeg gebruikers zijn die ook zonder smiley sarcasme kunnen herkennen).

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 21:56 schreef HiZ het volgende:

[..]

Er is kennelijk een misverstandje, ik heb nooit de Turkse nationaliteit gehad. En inmiddels zijn de mogelijkheden om 'm eventueel wel te krijgen 'verlopen'. Maar daar hoeven we het verder niet over te hebben. Dit topic gaat niet over mij en mijn familie maar over de crisis in Turkije.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 12:36 schreef HiZ het volgende:


Overigens; een leuke voor de halve-garen hier in de topic die het nodig vonden het gerucht te verspreiden dat Atatürk een 'dönme' was. Op het ogenblik ligt er een boek in de Turkse boekhandels dat heet 'De kinderen van Mozes'. Een exposé van een Kemalist waarin uit de doeken wordt gedaan dat Erdogan én zijn vrouw 'eigenlijk' Joden zijn.

quote:

The latest Jewish conspiracy: Turkey's 'moderate Islam' and the AKP
Saturday, May 5, 2007

Did you know that Turkish Prime Minister Tayyip Erdoğan and his wife are crypto-Jews who secretly collaborate with the Mossad to destroy Atatürk's legacy?.. Well, that’s the latest lunacy that Turkey’s secularo-fascists have come up with

MUSTAFA AKYOL

Did you know that Turkish Prime Minister Tayyip Erdoğan and his wife are crypto-Jews who secretly collaborate with the Mossad? And that they are trying to cook-up �moderate Islam� and destroy Turkish secularism for the sake of serving the elders of Zion?

Well, I had no clue about that terrible conspiracy either, until I went into a major Istanbul bookstore last weekend and checked the bestsellers list. There were a few usual titles telling stories about how the beloved Secular Turkish Republic is targeted by internal and external plots — a highly popular and powerful paranoia in the country these days — but none of them were as informative as the one penned by a die-secularist named Ergün Poyraz. �The Children of Moses� is the title of Mr. Poyraz's masterpiece, and in its subtitle, there are two unexpected names: �Tayyip and Emine.� On the book's cover, there is even a more stunning graphic message: a huge Star of David encircles the photos of Mr. and Mrs. Erdoğan.

Of course a sane and educated person does not even need to turn the cover of the book to figure out that this is totally insane. But I decided to be lenient on the author and decided to buy and read his �investigative book.� Ah, it was quite hard: The �writer� could not write five sentences in a row without a spelling or grammar mistake. (Apparently his �editor� was no better.) The bizarre claims he made throughout the text are not documented, footnoted, or anything. The �method� he uses is to cherry-pick irrelevant facts and build wild speculations on them. Any Jewish organization that Mr. Erdoğan has spoken to (such as the Anti-Defamation League or the American Jewish Committee) are given as �proofs� of his alleged �secret connections� with �global Jewry,� whom the writer obviously sees via the lenses of his forerunners in Okhrana— the secret police of the Russian Empire, which, according to many experts, penned the infamous anti-Semitic hoax, �The Protocols of the Elders of Zion.�

�The Children of Moses� sounds not only anti-Semitic but also Kurdophobiac. While exposing the alleged Jewish roots of the Erdoğan family — and how he does that is really beyond me — the writer also fervently unveils the Kurdish origin of some of Mr. Erdoğan's current or previous advisors, as if it is something that one has to be ashamed of. It is clearly, and unabashedly, a racist book.

Nuts as mainstream:

Why do I care about a single book, you might ask. After all, each county has its nuts, and these nuts fabricate all the crazy conspiracy theories you can imagine. That's true. But in most countries, nuts are recognized and treated as nuts. In Turkey, however, they are becoming quite mainstream.

You just need to look at the back cover of Mr. Poyraz's book to see that. It presents two powerful endorsements. The first one is from journalist Emin Çölaşan. �I started to read this book and could not drop it, Ergün Poyraz is a magnificent researcher,� Mr. Çölaşan says. �My request from you is to read this surprising book; when you read, you will thank me.�

Well, I haven't thanked him yet, but if you plan to do, you can find his contacts from Hürriyet, Turkey's no. 1 daily, where he is a very well established and prominent columnist. (To be fair, I should note that mainstream Hürriyet has several other columnists who strongly disagree with Mr. Çölaşan on many issues.)

The second endorsement at the back cover of �The Children of Moses� comes from a less direct but a much more powerful source: It is from Mustafa Kemal Atatürk, Turkey's founder! �My suggestion to my esteemed nation,� Atatürk said according to Mr. Poyraz, �is that it should not give up examining the real core of the blood and the conscious of the men whom it will choose as its leaders.�

Wow… That's quite a suggestion. And it apparently justifies Mr. Poyraz's obsession about the �real core of the blood� of Mr. Erdoğan and other personalities in his party, the AKP.

For the rest of us, the Atatürk quote at the back cover of a racist, anti-Semitic and anti-AKP book points to a very interesting fact: that the dogmatic Kemalists of Turkey, who are the driving force behind the current paranoia about secularism, have come to the point of fascism. In my previous columns I have criticized Turkey's �illiberal secularists� who do not respect the freedom of religion of our citizens — whether they might be Muslim or Christian. The book �The Children of Moses� represents the mindset of the most radical wing in this illiberal camp, and actually the term �illiberal� is not enough to define their worldview. To borrow a term from President Bush and to give it a little pun, I would rather call them �secularo-fascists.�

Secularo-fascism versus �moderate Islam':

I hope the Western world will understand that the current political conflict in Turkey is not between �Islamists� and �secularists,� as some commentators put it. No, the two poles in the conflict are actually Muslim democracts and secularo-fascists. The latter group has potrayed itself as the Westernizing force in Turkish society for so many decades, but it was actually never Western in the democratic and liberal sense. Moreover, in the past five years, especially in response to the pro-EU stance of the Muslim democrats, it has become growingly anti-Western, and, as Mr. Poyraz's lunatic book indicates, even anti-Semitic.

You can observe that not only in Turkey's bookshelves, but also in its streets. The giant rallies held in Ankara and Istanbul in the previous weeks in order to protest against the AKP government was full of anti-American and anti-European slogans. The �moderate Muslim� AKP was denounced as the collaborator of Western imperialism and global capitalism, which both supposedly aim to take Turkey away from Atatürk's supposedly socialist and authoritarian model. Some secularists carried giant posters denouncing Foreign Minister Abdullah Gül, the AKP's candidate for president, with a pun: �We want no ABD-ullah as president,� their posters read. The initials �ABD� are the Turkish equivalent of �USA.� In other words, they were calling him �USA-ullah.�

This imagined alliance between the USA and the AKP started when some US officials praised Mr. Erdoğan and Mr. Gül's movement as an example of �moderate Islam.� Well, in the whole world, �moderate Islam� is a good thing. But for Turkey's secularists, it is heresy. �We are not a moderate Muslim country,� many secularist Turkish officials and pundits angrily proclaimed, �we have nothing to do with Islam.� They actually want to see a totally secularized society in which religion has no visible presence. The only publicly free faith should be, according to them, the official cult of personality built around the country's founder.

But why is that, you might ask. Why Turkey's secularists can't stand to see anything Islamic, while the Western world has concerns only about the radical interpretations of the faith? Well, one needs to explore Turkey's century-old modern Islamophobia to answer that question. But that's the topic of another column.

quote:

Op zondag 6 mei 2007 00:07 schreef IHVK het volgende:

[..]

Maar het is best interessant eigenlijk hoe dat precies zit, wel offtopic natuurlijk, maar interessant.

quote:

Op zondag 6 mei 2007 00:37 schreef IHVK het volgende:

[..]

Maar dat zijn mijn zaken niet.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2007 16:20 schreef HiZ het volgende:

[..]

Voor een beetje Jodenhater is alles hetzelfde topic dus nooit iets off-topic.

quote:

From The Sunday Times
May 6, 2007
Headscarf war threatens to split Turkey
Christina Lamb, Istanbul

SHE has a gentle face and caring manner. She has completed nine years of medical school and training, including a year as a clinician at a hospital in the Welsh city of Bangor. But at 29, Dr Ayse Maden cannot work in her home country of Turkey as the paediatrician she has trained to be because she wears a headscarf.

“It’s crazy, isn’t it?” she says, pointing at the offending item, which is white with green and black spots on the day we meet. Headscarves are banned inside public offices in Turkey, including schools and hospitals, and Maden has to scrape a living doing occasional medical translation. Yet outside on a busy Istanbul street, almost every woman passing is wearing a headscarf.

It is this simple square of cloth that has provoked a political crisis, exposing a growing rift between Islamists and secularists over Turkey’s direction, and threatening a military coup.

Almost two-thirds of Turkish women wear a headscarf – 62%, according to the Turkish Economic and Social Studies Foundation – but the prime minister’s nomination of a president whose wife wears a headscarf has produced outrage. More than a million flag-waving protesters came out on to the streets of Istanbul last Sunday.

It also prompted the country’s powerful military to post a warning on the army’s website that it may intervene to protect the secular state laid down by its founder, Mustafa Kemal Ataturk.

“The headscarf is a political symbol,” explains Professor Nilufer Narli, head of sociology at Bahcesehir University, who was among the protesters. “People think if the first lady wears a headscarf then many things will change, threatening our whole secular system and forcing all women to wear headscarves.”

Ayse Maden was two years into her degree at the Bosphorus University in Istanbul when the headscarf ban was imposed in 1998. “I had worn it since I was 16 because it is part of my Muslim faith to cover my head,” she said. “It was my dream to be a paediatrician but I couldn’t just stop something that is an important part of my religion.”

For two years she and her headscarf-wearing friends, such as Havva Kaplan, continued trying to get into the university every morning but most days were forced back by the police or the professors. Her parents and professors suggested she stop wearing the scarf or, like many women, wear a wig on top of it. “I cried a lot thinking about it,” she said. In the end she learnt English and went to Hungary to study before going to Wales to work.

Maden and Kaplan are activists for the Women’s Rights Organisation Against Discrimination, set up in 1999 to fight for an end to the ban. They have issued lawsuits against universities, and lobbied MPs and nongovernmental organisations, but Kaplan admits: “We’ve got nowhere.”

Their hopes were dashed when the headscarf ban was upheld by the European Court of Human Rights in 2005 and now they mostly raise money to send headscarf-wearing girls to study overseas.

“It should be our right to wear what we like,” said Kaplan, sitting in an office decorated with paintings of women in headscarves crying behind wire or being silenced by the hands of police. “This ban is excluding women from higher education and denying them jobs.”

Among their friends is a woman with a top degree in international relations who is now taking a cookery course because her headscarf bars her from working as a diplomat. Another is a lawyer who has to pass cases to her brother when they reach court because she cannot appear. And although the ban applies only to state institutions, it deters many firms from employing women in headscarves.

“I don’t understand why people are so scared of the headscarf,” said Kaplan. “We don’t see why Turkey can’t be both modern and Islamic.”

Despite the stark contrast in Istanbul between places such as the glitzy Kanyon centre, where the wealthy shop at Harvey Nichols, and the poor suburb of Fatih where the mosque is the focus of attention, it is common to see scantily clad women arm in arm with those in headscarves and long coats.

But many Turks believe it is a choice, pointing out that the issue takes on much more significance, given Turkey’s geographical position straddling East and West and with neighbours such as Iran and Iraq.

“This is not just a political crisis, it’s a war about a style of life,” says Narli, the sociology professor, tossing back her long, highlighted hair with red manicured nails to match her red high heels. “All my friends are tense and angry and worried about the future for their daughters.”

She points out that the past 30 years has seen an enormous influx of rural people into the cities bringing with them village traditions such as wearing headscarves. At the same time headscarves have been changing. While mothers tended to wear simple scarves tied under the chin, their daughters are using what are known in Turkey as turbans – scarves pinned to cover the neck completely.

“For years the middle classes have been silent but we see our society changing, more and more people wearing turbans and going to Mecca,” said Narli. “It’s like slicing a sausage piece by piece until people decide that’s enough. That’s why many came to the streets to protest for the first time in their lives.”

The battle over the headscarf is not just about religious beliefs. It also represents a clash between a fiercely secular elite, the so-called “white Turks”, and a new urban entrepreneurial class, many of whom came from the countryside. These generally support the Islamic-rooted Justice and Development (AK) party that swept to power in 2002 after an economic collapse.

The issue came to a head 10 days ago when Tayyip Erdogan, the prime minister, nominated his foreign minister, Abdullah Gul, to replace President Ahmet Necdet Sezer, who steps down on May 16. A Gul presidency would mean the country’s parliament, government and presidency would all be controlled by an Islamic party for the first time.

A parliamentary vote in Gul’s favour on April 27 led to the generals’ ultimatum late that night. Describing themselves as “the absolute defenders of secularism”, they added: “When necessary we will demonstrate our attitudes . . . Let no one doubt this.”

Few did: Turkey’s army is Nato’s second biggest with more than 1m soldiers and has ousted four governments in the past 50 years, the latest just 10 years ago.

Last Sunday saw the secularists’ second mass protest in a fortnight, chanting, “No to Shariat [Islamic laws]!” and “We will reconquer Istanbul!” On Monday the Turkish lira tumbled and stocks fell 4%.

There was little surprise on Tuesday night when the constitutional court declared the vote for Gul invalid, invoking a little-known law requiring a quorum of 367 MPs. Parliament brought forward elections to July 22.

An angry Erdogan described the court’s decision as “a bullet fired at democracy” and vowed to press on with Gul’s candidacy. Another vote is scheduled for today but the necessary quorum is not expected to be achieved.

Tens of thousands of people protested against the government in two western cities yesterday, calling for the secular system to be preserved.

Gul is regarded as charming, speaks several languages and, as foreign minister, has overseen negotiations for accession to the EU. “I have been Turkey’s foreign minister for 4½ years,” he said last week. “There are not many people in Turkey who can be trusted if I can’t be.”

But Turkey’s president holds important powers, such as chairing the national security council and appointing judges, university rectors and top civil servants as well as a veto over legislation.

Many secular Turks suspect AK harbours a hidden Islamic agenda that it would implement once it had control. They point out that Erdogan was imprisoned in 1999 for inciting religious hatred after he recited an incendiary Islamic verse and was photographed sitting at the feet of Gulbuddin Hekmatyar, a fundamentalist Afghan warlord.

This view is widely held at the Ataturk Thought Association (ADD), which aims to protect the legacy of the revered founding father of the 84-year-old republic. The ADD was one of the groups behind last Sunday’s rally and its office above the Bakirkoy market is bustling with people preparing flyers for others all over the country.

The ADD’s president claims that membership has risen from 350,000 to 1m because people are so fearful that secularism is under threat. One of the new members is a pretty 18-year-old called Ekiem who hopes to study industrial engineering.

“AK wants to turn Turkey into Iran and force us to wear chadors,” she says. “To me there’s a war going on for Turkey now and my generation must fight for the republic as the young generation did during Ataturk’s time.”

Yet nobody at the ADD is able to name a single law promoted by the AK party that challenges the country’s secularism. Some AK-controlled municipalities have created alcohol-free zones and Erdogan did try to criminalise adultery in 2004 as part of a reform of the penal code but withdrew it under EU pressure. Yet the party has disappointed many of its own supporters by not lifting the headscarf ban.

Under AK rule, Turkey has seen lower inflation and higher foreign investment, and has been accepted as a candidate for EU membership.

The events of the past 10 days, including the army’s statement, may have strengthened the AK’s position in the forthcoming elections, though yesterday two centre-right parties announced that they were uniting to take it on.

Not everyone is unhappy. At the Tekbir headscarf shop in Fatih, where scarves are on sale for anything from £2 for cotton to £50 for silk, sales have been booming so much that it now has three branches.

“Maybe Turkey is now two Turkeys,” said Cemil, one of the salesmen. “But I know which one is growing faster.”

quote:

Op zondag 6 mei 2007 12:45 schreef HiZ het volgende:
Overigens is Abdullah Gül inmiddels geen presidentskandidaat meer. Na twee poginging vanmorgen om een stemming door 367 leden te laten plaatsvinden heeft hij zijn kandidatuur ingetrokken.

Nu moeten we dus afwachten of de grondwet gewijzigd kan worden en wat de kiezer ervan vindt.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2007 17:37 schreef HiZ het volgende:
Ollie Rehn heeft aangekondigd dat er 3 nieuwe hoofdstukken in de onderhandelingen tussen Turkije en de EU worden geopend. Dat is dan toch een steuntje in de rug voor de AKP.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 17:11 schreef Tavukbogu het volgende:
Het probleem met de AKP is dat zij niet gelijk van Turkije een kalifaat zullen maken, maar dat er over 10/15 jaar je wakker zal worden en zal zien dat in Turkije allemaal tarikat groepjes de dienst zullen uitmaken. De politie is al "besmet". Ook de lagere rangen van het leger danst naar de poppen van die gasten. Het lijkt voor de onwetende allemaal wel leuk en aardig op tv, en misschien is de economie wel een stuk beter dan 5 jaar geleden maar het gevaar dreigt zeer zeker.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 17:14 schreef Slayage het volgende:

[..]

dus erdogan probeert een kalifaat de eu in te loodsen?

quote:

Op zondag 13 mei 2007 17:24 schreef Tavukbogu het volgende:

[..]

Na verloop van tijd wel ja, kijk ik weet niet wat voor een persoon jij bent. Begrijp me niet verkeerd ik ben van ne darbe, ne seriat --> demokratik Turkiye. Ik heb persoonlijk ook een schijthekel aan het Turkse leger. Maar ben jij wel voor seriat in Turkije? Of zeg je van laat de demokratische processen zijn gang gaan?

quote:

Op zondag 13 mei 2007 18:38 schreef adnansupernew het volgende:
maar die 95% van de turken is moslim, en seriaat is een politieke vorm die verplicht door moslims nagestreefd moet worden. Dat mensen angstig worden van de gedachte en aan iran denken is altijd zo typisch en totaal verkeerd.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 21:02 schreef IHVK het volgende:
Opvallend dat er een vrouw met een hoofddoek tussen loopt.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 21:01 schreef IHVK het volgende:
Je kan alles zeggen, maar niet dat het er niet gezellig uitziet daar.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 18:39 schreef IHVK het volgende:

[..]

niet waar.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 20:56 schreef TheMagnificent het volgende:
Vandaag waren er weer demonstraties. Dit keer in Izmir.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 22:02 schreef Slayage het volgende:

[..]

waren belangrijkere dingen vandaag in izmir

[afbeelding]

quote:

Op zondag 13 mei 2007 22:02 schreef HiZ het volgende:
Nou ja, één ding moet je de CHP nageven; ze hebben strak georganiseerde bijeenkomsten. Maar dat zie je wel vaker bij fascistische partijen.

quote:

Op zondag 13 mei 2007 22:03 schreef IHVK het volgende:

[..]

MIjn Besiktas wat doen ze.