Ik zal even snel een situatieschets maken:
Vijf jaar geleden heb ik een hele leuke dame leren kennen, en het klikte eigenlijk meteen. Liefde op het eerste gezicht om zo maar even te zeggen. Zij woonde nog thuis, ik woonde al op mezelf.
Nou goed, heel veel leuke dingen met elkaar gedaan in een korte tijd, en we begonnen elkaar steeds leuker te vinden, en op gegeven moment kwam het gevoel alsof we 'de ware' voor elkaar waren.
Op gegeven moment kom ik op het idee haar te vragen bij mij in te wonen, en zij stemt hier mee in.
Op het moment dat we gingen samenwonen was het mid-2006.
We hadden een perfect leventje samen en op 1 januari 2007 heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Ze zei spontaan "ja!", en we konden ons geluk niet op. Ik zag een heel mooie toekomst voor ons tweetjes, maar blijkbaar was het niet zo bedoeld.
Even fast-forward naar begin april van dit jaar. M'n schatje komt thuis thuis van een avondje stappen (was bij een vriendin blijven slapen zei ze), en komt bij mij in bed liggen. Na een paar minuten begint ze te huilen, en ik vraag wat er is. Ze zegt dat ze met een andere man naar bed is geweest die nacht.
Op dat moment wist ik niet precies wat er door me heen ging, angst om haar kwijt te raken, woede tegenover die andere kerel, maar ook boos op mezelf. Ik flipte nogal, en dat had ik denk ik niet moeten doen, want ze is jankend de deur uitgegaan en naar tijdelijk bij haar moeder ingetrokken. Ze heeft me later gebeld en me verteld dat ze voorlopig niet terugkomt omdat ze twijfelt aan onze relatie. Ik heb het gevoel dat ze naar die andere man toegaat binnenkort, en dat vertrouw ik dus voor geen meter.
Ook heeft haar moeder me opgebeld (ken haar uiteraard heel goed), met de mededeling dat ze naar een cafe ging om met die andere gast te 'praten'. Ik ben haar dus op moeders raad achtervolgt, en ik weet nu precies wat voor gast het is, een vuile zuiplap die niks om andermans gevoelens geeft.
Inmiddels ben ik dus viavia erachter gekomen wie deze 'andere man' is , en nu zit ik met een groot dilemma. Óf ik kan niet verder leven met de gedachte dat iemand m'n verloofde heeft afgepakt, Óf ik moet die kerel eens flink eens lesje leren. Heb hem opgebeld en flink wat stennis geschopt en gedreigd hem op te komen zoeken met wat vrienden, ik weet waar hij woont (wat ik dus ook van plan ben, stom, ik weet het).
Zo, poe he, een heel verhaal maar ik moest het even volledig kwijt. Ik zit nog steeds sterk te twijfelen deze man mores te leren, al moet ik de rest van m'n leven zitten, het is nu toch niets meer waard. Ik weet waar hij woont en hoe hij eruit ziet, dus zo moeilijk zal het niet worden. Ook vrienden van me staan achter me.
Wat zouden jullie doen in zo'n situatie ? Graag geen nutteloze reacties !!
[ Bericht 0% gewijzigd door AceKingSuited op 26-04-2007 11:29:56 ]