OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Sinds een paar weken hebben we 2 (gehandicapte) sponsorkindjes “geadopteerd”, via de organisatie Compassion. Deze organisatie, met een Christelijke achtergrond, werkt op een soortgelijke manier als Plan Nederland (voorheen Foster Parents Plan), maar is aanzienlijk transparanter. Zij stimuleren bijvoorbeeld dat de sponsorouders de kinderen bezoeken, liefst regelmatig. Bij Plan was dit verboden.
Voor het bedrag dat wij maandelijks betalen (¤ 25,- per kind) krijgt het kind opleiding en gezondheidszorg. Van het geld dat evt. overblijft, wordt het gezin gesteund, of soms het dorp.
Met gepaste trots stel ik onze sponsorkinderen voor:
Azeria.
Dit meisje is 9 jaar, woont in Uganda en is kreupel.
Anderson
Een jongetje van 7 jaar, woont in de Dominicaanse Republiek, heeft een verlamming aan de linkerarm- en hand, en heeft een spraakstoornis.
Ik zou graag foto’s plaatsen, maar ik weet niet of dit is toegestaan. Weet iemand dit? En zijn er meer mensen die sponsorkinderen hebben? Ik zou het leuk vinden ervaringen uit te wisselen.
[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 19-04-2007 18:13:37 ]
Voor het bedrag dat wij maandelijks betalen (¤ 25,- per kind) krijgt het kind opleiding en gezondheidszorg. Van het geld dat evt. overblijft, wordt het gezin gesteund, of soms het dorp.
Met gepaste trots stel ik onze sponsorkinderen voor:
Azeria.
Dit meisje is 9 jaar, woont in Uganda en is kreupel.
Anderson
Een jongetje van 7 jaar, woont in de Dominicaanse Republiek, heeft een verlamming aan de linkerarm- en hand, en heeft een spraakstoornis.
Ik zou graag foto’s plaatsen, maar ik weet niet of dit is toegestaan. Weet iemand dit? En zijn er meer mensen die sponsorkinderen hebben? Ik zou het leuk vinden ervaringen uit te wisselen.
[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 19-04-2007 18:13:37 ]
... ♥ ik mis je ♥
Ik heb via plan een jongen in de filipijnen.Hij is verder gezond..Ik stuur kadoos naar hem en dan krijg ik telkens een brief van plan dat de kadoos te groot zijn.Ik stuur vaak een autootje en laatst een spellendoos met medere spelcombinaties..
Zeurt plan dat pakket te zwaar is en of ik extra wil betalen 15 euro en plan vind ook dat niet alle sponsorkinderen kadootjes krijgen van sponsorouder en dat er bij de kinderen jaloezie kan optreden.
Ik trek me niks aan omdat in alle lagen van bevolking jaloezie kan optreden en mijn sponserkind kan er niets aan doen dat andere kinderen geen kadootjes krijgen..
Zijn moeder bedankt me 1000 maal voor het kado en zegt dat god mij zegent..Ikzelf ben helemaal niet goddelijk maar vind het prettig dat mijn kadootjes altijd met plezier worden aangepakt door de familie in filipijnen
Zeurt plan dat pakket te zwaar is en of ik extra wil betalen 15 euro en plan vind ook dat niet alle sponsorkinderen kadootjes krijgen van sponsorouder en dat er bij de kinderen jaloezie kan optreden.
Ik trek me niks aan omdat in alle lagen van bevolking jaloezie kan optreden en mijn sponserkind kan er niets aan doen dat andere kinderen geen kadootjes krijgen..
Zijn moeder bedankt me 1000 maal voor het kado en zegt dat god mij zegent..Ikzelf ben helemaal niet goddelijk maar vind het prettig dat mijn kadootjes altijd met plezier worden aangepakt door de familie in filipijnen
Wat een negatieve verhalen hier over Plan.
Ik had vroeger een kindje via Plan en als je het geld er voor had mocht je het wel degelijk bezoeken en kadootjes waren ook geen probleem, graag zelfs. Zolang het niet over the top was en het geen geld e.d. was.
Leuk wel Phluphy!
Ik had vroeger een kindje via Plan en als je het geld er voor had mocht je het wel degelijk bezoeken en kadootjes waren ook geen probleem, graag zelfs. Zolang het niet over the top was en het geen geld e.d. was.
Leuk wel Phluphy!
grá mo chroí
Wat bijzonder leuk Pluphy!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit wist dat je ook specifiek kinderen met een handicap kon sponsoren, anders had me dat zeker weten wel aangetrokken om daar meer over te weten te komen.
Ik sponsor via Plan een meisje uit Peru, ze heet Angela en is 6 jaar oud. Ze woont vlakbij Lima met haar ouders en oudere zussen.
Het contact verloopt heel erg leuk, ik kreeg in oktober geloof ik haar papieren en fotootjes, en heb zelf in december wat terug gestuurd namelijk,foto en briefje van mezelf, potloden, kleurboekje en stickervel.
In februari is dit goed aangekomen, met behulp van zus die terug schreef vertelde ze hoe blij ze ermee was.
Kreeg briefje terug deze maand wat gedateerd was van februari, dus post doet er daar zon 2 maanden over.
Wij denken erover om volgende zomer naar Peru te gaan, en dan uiteraard een bezoekje te brengen aan Angela en haar familie.
Bij Plan is dit dus zeker niet verboden, en ook nooit geweest van wat ik weet! Zij doen er juist alles aan om een dagbezoek zo leuk mogelijk te laten zijn, zorgen voor een tolk, dat je school mag bezoeken enzovoorts.
Trouwens, paar maanden geleden heb ik wel gewoon hier een foto van haar gepost in het kinderfototopic, geen idee of dat wel mag eigenlijk
[ Bericht 8% gewijzigd door MevrouwKoRn op 19-04-2007 19:17:44 ]
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit wist dat je ook specifiek kinderen met een handicap kon sponsoren, anders had me dat zeker weten wel aangetrokken om daar meer over te weten te komen.
Ik sponsor via Plan een meisje uit Peru, ze heet Angela en is 6 jaar oud. Ze woont vlakbij Lima met haar ouders en oudere zussen.
Het contact verloopt heel erg leuk, ik kreeg in oktober geloof ik haar papieren en fotootjes, en heb zelf in december wat terug gestuurd namelijk,foto en briefje van mezelf, potloden, kleurboekje en stickervel.
In februari is dit goed aangekomen, met behulp van zus die terug schreef vertelde ze hoe blij ze ermee was.
Kreeg briefje terug deze maand wat gedateerd was van februari, dus post doet er daar zon 2 maanden over.
Wij denken erover om volgende zomer naar Peru te gaan, en dan uiteraard een bezoekje te brengen aan Angela en haar familie.
Bij Plan is dit dus zeker niet verboden, en ook nooit geweest van wat ik weet! Zij doen er juist alles aan om een dagbezoek zo leuk mogelijk te laten zijn, zorgen voor een tolk, dat je school mag bezoeken enzovoorts.
Trouwens, paar maanden geleden heb ik wel gewoon hier een foto van haar gepost in het kinderfototopic, geen idee of dat wel mag eigenlijk
[ Bericht 8% gewijzigd door MevrouwKoRn op 19-04-2007 19:17:44 ]
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
Misschien dat bij Plan een “verbod” op bezoek bij bepaalde landen geldt vanwege de risico’s?
Vroeger hadden we ook heel lang een kindje via Plan (toen nog Foster Parents) en ik heb er zelf eigenlijk geen slechte ervaringen mee. Toen ze destijds negatief in de media kwamen, was “ons” kind al bijna een man, en zijn we gestopt.
tlepel: ons is ook afgeraden grote kado’s te sturen, omdat deze nogal eens “achtergehouden” worden bij de douane (diefstal dus) of dat ze willekeurig invoerheffingen vragen (corruptie). Dus moeten we de grote kado’s zelf brengen.
Het argument van de jaloezie is ons ook verteld. Ik kan het wel begrijpen, maar het is inderdaad zoals je zegt: verschil is overal, en in het gunstigste geval kunnen dorpsgenoten zelfs mee”profiteren”.
MevrouwKorn, mijn schoonouders zijn nu (als in vandaag) in Lima bij hun sponsorkind! Ze hebben er in totaal 4, de andere 3 hadden ze al eens bezocht (India, Indonesië en Uganda) en nu dus in Peru. Ze sponsoren haar al bijna 10 jaar, hebben veel briefcontact gehad en kunnen haar nu eindelijk ontmoeten.
Merken jullie overigens een verbeterde (lees: versnelde) communicatie doordat men wellicht meer email kan gebruiken? Vroeger was het inderdaad zo’n 2 maanden, ik had gehoopt dat het tegenwoordig wat sneller zou gaan …
Vroeger hadden we ook heel lang een kindje via Plan (toen nog Foster Parents) en ik heb er zelf eigenlijk geen slechte ervaringen mee. Toen ze destijds negatief in de media kwamen, was “ons” kind al bijna een man, en zijn we gestopt.
tlepel: ons is ook afgeraden grote kado’s te sturen, omdat deze nogal eens “achtergehouden” worden bij de douane (diefstal dus) of dat ze willekeurig invoerheffingen vragen (corruptie). Dus moeten we de grote kado’s zelf brengen.
Het argument van de jaloezie is ons ook verteld. Ik kan het wel begrijpen, maar het is inderdaad zoals je zegt: verschil is overal, en in het gunstigste geval kunnen dorpsgenoten zelfs mee”profiteren”.
MevrouwKorn, mijn schoonouders zijn nu (als in vandaag) in Lima bij hun sponsorkind! Ze hebben er in totaal 4, de andere 3 hadden ze al eens bezocht (India, Indonesië en Uganda) en nu dus in Peru. Ze sponsoren haar al bijna 10 jaar, hebben veel briefcontact gehad en kunnen haar nu eindelijk ontmoeten.
Ze hebben er in totaal 4, de andere 3 hadden ze al eens bezocht (India, Indonesië en Uganda) en nu dus in Peru. Ze sponsoren haar al bijna 10 jaar, hebben veel briefcontact gehad en kunnen haar nu eindelijk ontmoeten. Merken jullie overigens een verbeterde (lees: versnelde) communicatie doordat men wellicht meer email kan gebruiken? Vroeger was het inderdaad zo’n 2 maanden, ik had gehoopt dat het tegenwoordig wat sneller zou gaan …
... ♥ ik mis je ♥
Pluphy, als ze terug zijn zou je dan een update willen geven hoe ze het hebben gevonden daar??
Wat toevallig zeg!
Ik heb geen idee of ze in die landen gebruik maken van computers, lijkt me toch wel dat die lokale contactpersonen over internet beschikken?
Er stond bij de wijkinformatie van waar Angela woont dat het dichtbijzijnde postkantoor wel behoorlijk wat kilometers verderop zat, en dat er 1x in de week ofzo post hun kant op kwam, er stond eigenlijk helemaal niks over gebruik van internet.
Ik krijg ook steeds van Plan te horen dat ik te zware kadootjes stuur(laatste keer een klein doosje kraaltjes met draad gestuurd en Anton Pieck sprookjes ansichtkaarten, omdat ze sprookjes leuk vindt. ), maarja alles wat boven die 150 gram uitkomt is al te zwaar en wordt vrijwillig 10 euro extra gevraagd.
Ik vind mijn kadootjes bescheiden genoeg, en behalve een kaart of een stickervel heb je eigenlijks niks onder die 150 gram
Wat toevallig zeg!
Ik heb geen idee of ze in die landen gebruik maken van computers, lijkt me toch wel dat die lokale contactpersonen over internet beschikken?
Er stond bij de wijkinformatie van waar Angela woont dat het dichtbijzijnde postkantoor wel behoorlijk wat kilometers verderop zat, en dat er 1x in de week ofzo post hun kant op kwam, er stond eigenlijk helemaal niks over gebruik van internet.
Ik krijg ook steeds van Plan te horen dat ik te zware kadootjes stuur(laatste keer een klein doosje kraaltjes met draad gestuurd en Anton Pieck sprookjes ansichtkaarten, omdat ze sprookjes leuk vindt. ), maarja alles wat boven die 150 gram uitkomt is al te zwaar en wordt vrijwillig 10 euro extra gevraagd.
Ik vind mijn kadootjes bescheiden genoeg, en behalve een kaart of een stickervel heb je eigenlijks niks onder die 150 gram
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
Onder de 150 gram heb je bijna niets.Ik stuur meestal dingen die hij met andere kan spelen.Je mag een bal sturen maar zonder pomp heeft hij er ook niks aan.Moet je eerst de bal en dan pomp sturen.quote:Op donderdag 19 april 2007 20:43 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Pluphy, als ze terug zijn zou je dan een update willen geven hoe ze het hebben gevonden daar??
Wat toevallig zeg!
Ik heb geen idee of ze in die landen gebruik maken van computers, lijkt me toch wel dat die lokale contactpersonen over internet beschikken?
Er stond bij de wijkinformatie van waar Angela woont dat het dichtbijzijnde postkantoor wel behoorlijk wat kilometers verderop zat, en dat er 1x in de week ofzo post hun kant op kwam, er stond eigenlijk helemaal niks over gebruik van internet.
Ik krijg ook steeds van Plan te horen dat ik te zware kadootjes stuur(laatste keer een klein doosje kraaltjes met draad gestuurd en Anton Pieck sprookjes ansichtkaarten, omdat ze sprookjes leuk vindt. ), maarja alles wat boven die 150 gram uitkomt is al te zwaar en wordt vrijwillig 10 euro extra gevraagd.
Ik vind mijn kadootjes bescheiden genoeg, en behalve een kaart of een stickervel heb je eigenlijks niks onder die 150 gram
Ik betaal altijd extra bij
Ik betaal die vrijwillige bijdrage niet, maar het is ook weer niet zo dat ik maandelijks te zware dingen stuur hoor, ik probeer haar wel maandelijks een briefje te sturen, zodat ze daar weten dat er aan haar en haar familie gedacht wordt.
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
Ze zijn terug, met veel positieve verhalen.quote:Op donderdag 19 april 2007 20:43 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Pluphy, als ze terug zijn zou je dan een update willen geven hoe ze het hebben gevonden daar??
Wat toevallig zeg!
Het meisje dat ze nu bezocht hebben (Patty) is inmiddels 16. Ze zijn 10 jaar geleden gestart haar te sponsoren, toen was het nog een klein meisje. Nu is het een jongedame, die heel blij was met de echte meiden-dingen die mijn schoonouders hadden meegenomen (make up, sierraden, etc.).
Ze hebben het project bezocht, waar ze werden verwelkomd met een groot welkoms-spandoek. Erg leuk. Ze hebben diverse klassen van het schooltje (van het project) bezocht en moesten mochten in elke klas de vele vragen van de kinderen beantwoorden. Het zag er allemaal prima uit. Sober, maar netjes en schoon. Veel kinderen hadden zelf een kado'tje gemaakt. Er was duidelijk veel moeite gedaan om hun dankbaarheid te tonen.
Ze hebben Patty ook thuis bezocht, en dus de ouders en familieleden leren kennen. Ook dat was leuk geweest. Ze hadden voor de broertjes, zusjes en ouders wat kleinigheden meegenomen. Ze wilden eigenlijk graag alleen met Patty de stad in om nog wat te winkelen en wat te eten/drinken, maar dat "mocht" niet van de projectleiding. Dat is wel jammer. Ze vroegen of ze de ouders wat geld mochten geven voor bijzondere gevallen, dat mocht ook niet. Maar dat hebben ze (stiekum) toch gegeven.
De hele dag was er iemand van het project bij en een tolk, dus dat was wel goed geregeld.
Mijn schoonouders zijn daarna een rondreis van enkele weken door Peru gaan maken, en het zou leuk zijn geweest om aan het einde van de vakantie nog een keertje langs te gaan bij Patty. Of dit kon ja of nee, weet ik niet.
Mochten wij ooit zo'n bezoekje willen doen, dan ga ik daar toch eens naar informeren. Je komt er tenslotte niet elke week.
Al met al dus een leuke ervaring. In elk geval was het overduidelijk dat het geld wat het project binnenkrijgt, zeer goed besteed wordt. De school was voldoende uitgerust (verzorgt ook het eten van de kinderen) en de kinderen krijgen een goede opleiding (Patty overweegt om voor arts te gaan studeren).
... ♥ ik mis je ♥
Wauw, dat klinkt echt hartstikke leuk!!
Bijzonder en speciaal dat de mensen zo dankbaar waren en leuk dat ze ook op de school kijken mochten.
De plannen om volgend jaar naar Peru te gaan zijn nog steeds serieus, over een paar maanden eens reisboekjes op gaan halen, en na dit gelezen te hebben wil ik ook zeker proberen via Plan of ik Angela en haar familie een dagje bezoeken kan.
Heb haar al wel geschreven dat we misschien volgend jaar naar Peru op vakantie gaan.
Van de week weer eens een briefje met iets leuks sturen, ik probeer maandelijks van me te laten horen.
Bijzonder en speciaal dat de mensen zo dankbaar waren en leuk dat ze ook op de school kijken mochten.
De plannen om volgend jaar naar Peru te gaan zijn nog steeds serieus, over een paar maanden eens reisboekjes op gaan halen, en na dit gelezen te hebben wil ik ook zeker proberen via Plan of ik Angela en haar familie een dagje bezoeken kan.
Heb haar al wel geschreven dat we misschien volgend jaar naar Peru op vakantie gaan.
Van de week weer eens een briefje met iets leuks sturen, ik probeer maandelijks van me te laten horen.
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
Ik heb nog wat idee'tjes wat leuk is om op te sturen aan kinderen van die leeftijd.
Ik had van de meest voorkomende vogels in onze tuin een mooie afbeelding gezocht. In totaal een stuk of 7 plaatjes, bij elkaar op 1 A4, in kleur afgedrukt. De bijbehorende namen in het Spaans en Engels alvast opgezocht en erbij gezet.
Een heel kort briefje erbij, verteld dat we gek zijn op vogels, dat ze nu jongen hebben en druk aan het voeren zijn en zo. Natuurlijk ook gevraagd of zij ook van vogels houden (in de hoop dat ze blij zijn iets te vertellen te hebben).
Volgende maand wil ik een wereldkaart afdrukken met daarop aangegeven waar wij wonen en waar zij wonen.
Eventueel nog wat typische Holland-plaatjes (landschappan, molens, etc.) erbij.
Ik had van de meest voorkomende vogels in onze tuin een mooie afbeelding gezocht. In totaal een stuk of 7 plaatjes, bij elkaar op 1 A4, in kleur afgedrukt. De bijbehorende namen in het Spaans en Engels alvast opgezocht en erbij gezet.
Een heel kort briefje erbij, verteld dat we gek zijn op vogels, dat ze nu jongen hebben en druk aan het voeren zijn en zo. Natuurlijk ook gevraagd of zij ook van vogels houden (in de hoop dat ze blij zijn iets te vertellen te hebben).
Volgende maand wil ik een wereldkaart afdrukken met daarop aangegeven waar wij wonen en waar zij wonen.
Eventueel nog wat typische Holland-plaatjes (landschappan, molens, etc.) erbij.
... ♥ ik mis je ♥
dat zijn inderdaad leuke ideetjes, daar zou ik nou zelf weer niet op gekomen zijn!
Ik zoek het dan dus in de winkels, maar dan kom je amper wat leuks tegen wat voldoet aan gewicht enzo om in een envelop te proppen.
Maar plaatjes en foto's van hier uit Nederland worden denk ik net zo interessant gevonden als een ''echt'' kadootje.
Ik ga ook eens ons flat op de foto zetten enzo zodat ze zien hoe we wonen.
Ik zoek het dan dus in de winkels, maar dan kom je amper wat leuks tegen wat voldoet aan gewicht enzo om in een envelop te proppen.
Maar plaatjes en foto's van hier uit Nederland worden denk ik net zo interessant gevonden als een ''echt'' kadootje.
Ik ga ook eens ons flat op de foto zetten enzo zodat ze zien hoe we wonen.
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
Daar had ik ook al aan gedacht, maar toch maar van afgezien.
Ik vond het best pijnlijk, op elk beeld is gewoon te zien in hoeveel luxe wij leven, vergeleken met hun.
Lastig he...
Ik vond het best pijnlijk, op elk beeld is gewoon te zien in hoeveel luxe wij leven, vergeleken met hun.
Lastig he...
... ♥ ik mis je ♥
Wij kregen vorige week zo'n schattige brief, dat wilde ik even met jullie delen!
Naast het maandelijkse sponsorbedrag, dat voornamelijk voor scholing en gezondheidszorg bestemd is, doneren wij per kind 2 x per jaar een extra'tje. Eén keer voor de verjaardag en één keer met Kerst.
Azeria, onze sponsordochter in Uganda, had vorige maand haar "verjaaragsgeld" ontvangen.
Ze vertelde ons dat ze voor dit geld een geit had gekocht. De geit was bijna zwanger (
) en ze hoopte dat het een tweeling zou worden, zodat ze er één aan ons kon geven.
Schattig hé, kinderlogica!
Overigens zijn we heel tevreden over het aantal brieven dat we krijgen. Ook van Anderson uit de Dom. Rep. krijgen we regelmatig brieven. Heel fijn!
Naast het maandelijkse sponsorbedrag, dat voornamelijk voor scholing en gezondheidszorg bestemd is, doneren wij per kind 2 x per jaar een extra'tje. Eén keer voor de verjaardag en één keer met Kerst.
Azeria, onze sponsordochter in Uganda, had vorige maand haar "verjaaragsgeld" ontvangen.
Ze vertelde ons dat ze voor dit geld een geit had gekocht. De geit was bijna zwanger (
) en ze hoopte dat het een tweeling zou worden, zodat ze er één aan ons kon geven. Schattig hé, kinderlogica!
Overigens zijn we heel tevreden over het aantal brieven dat we krijgen. Ook van Anderson uit de Dom. Rep. krijgen we regelmatig brieven. Heel fijn!
... ♥ ik mis je ♥
Ja, ik ben het met je eens. Het is echt onzin. Wij kunnen als leerkracht toch ook niet tegen de ouders zeggen dat ze hun kinderen niet zulk duur speelgoed mogen geven, omdat andere ouders het niet kunnen betalen? Er zijn natuurlijk grenzen, je kunt geen radiografisch bestuurbare auto sturen en elke maan nieuwe batterijen ervoor...quote:Op donderdag 19 april 2007 18:25 schreef tlepel het volgende:
Ik heb via plan een jongen in de filipijnen.Hij is verder gezond..Ik stuur kadoos naar hem en dan krijg ik telkens een brief van plan dat de kadoos te groot zijn.Ik stuur vaak een autootje en laatst een spellendoos met medere spelcombinaties..
Zeurt plan dat pakket te zwaar is en of ik extra wil betalen 15 euro en plan vind ook dat niet alle sponsorkinderen kadootjes krijgen van sponsorouder en dat er bij de kinderen jaloezie kan optreden.
Ik trek me niks aan omdat in alle lagen van bevolking jaloezie kan optreden en mijn sponserkind kan er niets aan doen dat andere kinderen geen kadootjes krijgen..
Zijn moeder bedankt me 1000 maal voor het kado en zegt dat god mij zegent..Ikzelf ben helemaal niet goddelijk maar vind het prettig dat mijn kadootjes altijd met plezier worden aangepakt door de familie in filipijnen
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 11:13 schreef phluphy het volgende:
Wij kregen vorige week zo'n schattige brief, dat wilde ik even met jullie delen!
Naast het maandelijkse sponsorbedrag, dat voornamelijk voor scholing en gezondheidszorg bestemd is, doneren wij per kind 2 x per jaar een extra'tje. Eén keer voor de verjaardag en één keer met Kerst.
Azeria, onze sponsordochter in Uganda, had vorige maand haar "verjaaragsgeld" ontvangen.
Ze vertelde ons dat ze voor dit geld een geit had gekocht. De geit was bijna zwanger (
Schattig hé, kinderlogica!
Overigens zijn we heel tevreden over het aantal brieven dat we krijgen. Ook van Anderson uit de Dom. Rep. krijgen we regelmatig brieven. Heel fijn!
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
O, wat lief! KidsZ rule!quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 11:13 schreef phluphy het volgende:
Wij kregen vorige week zo'n schattige brief, dat wilde ik even met jullie delen!
Naast het maandelijkse sponsorbedrag, dat voornamelijk voor scholing en gezondheidszorg bestemd is, doneren wij per kind 2 x per jaar een extra'tje. Eén keer voor de verjaardag en één keer met Kerst.
Azeria, onze sponsordochter in Uganda, had vorige maand haar "verjaaragsgeld" ontvangen.
Ze vertelde ons dat ze voor dit geld een geit had gekocht. De geit was bijna zwanger (
Schattig hé, kinderlogica!
Overigens zijn we heel tevreden over het aantal brieven dat we krijgen. Ook van Anderson uit de Dom. Rep. krijgen we regelmatig brieven. Heel fijn!
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
We hebben sinds gisteren een 3e sponsorkindje.
Ze heet Rose, komt uit Kenia en is slechthorend en slechtziend.
Ze is heel lief om te zien, en ik vind haar naam werkelijk prachtig, het maakt me steeds warm van binnen.
En we zijn toch van plan om het sponsorkindje (jongen, ca. 10 jaar, halfzijdige verlamming en spraakstoornis) in de Dom. Republiek begin volgend jaar te bezoeken. We hebben alle informatie al in huis en gaan binnenkort data bespreken en reis boeken. En dan nog even snel mijn Spaans ophalen zodat ik met 'm kan communiceren!
Ik vind het heel spannend!
Ze heet Rose, komt uit Kenia en is slechthorend en slechtziend.
Ze is heel lief om te zien, en ik vind haar naam werkelijk prachtig, het maakt me steeds warm van binnen.
En we zijn toch van plan om het sponsorkindje (jongen, ca. 10 jaar, halfzijdige verlamming en spraakstoornis) in de Dom. Republiek begin volgend jaar te bezoeken. We hebben alle informatie al in huis en gaan binnenkort data bespreken en reis boeken. En dan nog even snel mijn Spaans ophalen zodat ik met 'm kan communiceren!
Ik vind het heel spannend!
... ♥ ik mis je ♥
Compassion ken ik heel goed Wij hebben het leren kennen via Michael W Smith. We sponsoren geen kindje momenteel, maar zodra er weer centjes over zijn is dat doel 1 van mij.
Wij hebben het leren kennen via Michael W Smith. We sponsoren geen kindje momenteel, maar zodra er weer centjes over zijn is dat doel 1 van mij.
Wat leuk, ik heb zelf een paar jaar een meisje uit Egypte gesteund. Via Plan Nederland, toen nog Foster Parents, maar het werd als alleenstaande moeder van twee kinderen met een bijstandsuitkering op een gegeven moment niet meer haalbaar om het vol te houden. Heb het wel met plezier gedaan, vond het ook erg leuk om te corresponderen.
Ik had toen nog geen internet, dus ik weet niet of je foto's mag plaatsen. Overigens was het niet verboden om haar op te zoeken, maar het werd afgeraden.
Ik zou het nu niet meer gauw doen. Mijn wens is nog steeds om een pleeggezin te worden als er ruimte en geld voor is. Die wens was vorig jaar ook al heel sterk, maar mijn partner is er nog niet aan toe. Ik denk wel dat het ooit zover komt want hij staat er niet negatief tegenover.
Ik had toen nog geen internet, dus ik weet niet of je foto's mag plaatsen. Overigens was het niet verboden om haar op te zoeken, maar het werd afgeraden.
Ik zou het nu niet meer gauw doen. Mijn wens is nog steeds om een pleeggezin te worden als er ruimte en geld voor is. Die wens was vorig jaar ook al heel sterk, maar mijn partner is er nog niet aan toe. Ik denk wel dat het ooit zover komt want hij staat er niet negatief tegenover.
He Pluphy, wat leuk!
Een aantal maanden geleden kreeg ik telefoon van Plan dat ''mijn'' meisje uit Peru in het gebied was gevallen waar het inmiddels zo goed ging, dat ze daar geen hulp meer nodig hadden. Echt super, maar vond het wel een beetje jammer.
De communicatie was echt goed en heel leuk, heel veel tekeningen,foto's gekregen en briefjes die haar zus namens haar schreef.
Daarna kreeg ik zomaar gegevens van een ander kind, heb het toen stopgezet.
Een aantal maanden geleden kreeg ik telefoon van Plan dat ''mijn'' meisje uit Peru in het gebied was gevallen waar het inmiddels zo goed ging, dat ze daar geen hulp meer nodig hadden. Echt super, maar vond het wel een beetje jammer.
De communicatie was echt goed en heel leuk, heel veel tekeningen,foto's gekregen en briefjes die haar zus namens haar schreef.
Daarna kreeg ik zomaar gegevens van een ander kind, heb het toen stopgezet.
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Wat een leuke en hartverwarmende verhalen hier!
Pfoe, ik probeer al een tijdje mijn verdere gedachten onder woorden te brengen, maar het lukt niet erg....
Omdat we zelf in Kenia wonen is de situatie voor ons natuurlijk anders, en is het makkelijker om kinderen rechtstreeks te ondersteunen dan om het via zo'n organisatie te doen. Op de een of andere manier heb ik het idee dat ik me moet 'verantwoorden' over wie wij steunen en hoe we dat doen omdat we hier wonen, maar als ik het probeer op te schrijven dan lijkt het aan de ene kant al snel: 'kijk eens hoe goed ik wel niet ben' of zo. Terwijl het aan de andere kant natuurlijk maar een druppel op een gloeiende plaat is.
Iets wat ik ook heel cru vind om op te schrijven, maar wat toch echt een beetje zo is, is dat je er ook wat 'harder' in wordt als je hier woont. Je kunt nu eenmaal niet de hele wereld redden.... en als je hier wilt wonen en (over)leven danmoet je jezelf dus ook een beetje afschermen.
Maar goed, ik vind het leuk om te lezen dat er zoveel mensen zijn in Nederland die op deze manier wel hun steentje bij willen dragen, en zo enthousiast zijn.
Pfoe, ik probeer al een tijdje mijn verdere gedachten onder woorden te brengen, maar het lukt niet erg....
Omdat we zelf in Kenia wonen is de situatie voor ons natuurlijk anders, en is het makkelijker om kinderen rechtstreeks te ondersteunen dan om het via zo'n organisatie te doen. Op de een of andere manier heb ik het idee dat ik me moet 'verantwoorden' over wie wij steunen en hoe we dat doen omdat we hier wonen, maar als ik het probeer op te schrijven dan lijkt het aan de ene kant al snel: 'kijk eens hoe goed ik wel niet ben' of zo. Terwijl het aan de andere kant natuurlijk maar een druppel op een gloeiende plaat is.
Iets wat ik ook heel cru vind om op te schrijven, maar wat toch echt een beetje zo is, is dat je er ook wat 'harder' in wordt als je hier woont. Je kunt nu eenmaal niet de hele wereld redden.... en als je hier wilt wonen en (over)leven danmoet je jezelf dus ook een beetje afschermen.
Maar goed, ik vind het leuk om te lezen dat er zoveel mensen zijn in Nederland die op deze manier wel hun steentje bij willen dragen, en zo enthousiast zijn.
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
Aan de ene kant netjes dat ze het uit zichzelf stopzetten zodra het niet meer nodig is, maar automatisch een ander kindje toewijzen is dan inderdaad weer minder. Overleg dit eerst, of zo.quote:Op donderdag 13 augustus 2009 09:55 schreef Poppejans het volgende:
He Pluphy, wat leuk!
Een aantal maanden geleden kreeg ik telefoon van Plan dat ''mijn'' meisje uit Peru in het gebied was gevallen waar het inmiddels zo goed ging, dat ze daar geen hulp meer nodig hadden. Echt super, maar vond het wel een beetje jammer.
De communicatie was echt goed en heel leuk, heel veel tekeningen,foto's gekregen en briefjes die haar zus namens haar schreef.
Daarna kreeg ik zomaar gegevens van een ander kind, heb het toen stopgezet.
... ♥ ik mis je ♥
Rechtstreeks steunen is natuurlijk altijd beter, Elvy. Omdat je zelf kunt bepalen waar de hulp het meest nodig is.quote:Op donderdag 13 augustus 2009 10:50 schreef elvy het volgende:
Wat een leuke en hartverwarmende verhalen hier!
Pfoe, ik probeer al een tijdje mijn verdere gedachten onder woorden te brengen, maar het lukt niet erg....
Omdat we zelf in Kenia wonen is de situatie voor ons natuurlijk anders, en is het makkelijker om kinderen rechtstreeks te ondersteunen dan om het via zo'n organisatie te doen. Op de een of andere manier heb ik het idee dat ik me moet 'verantwoorden' over wie wij steunen en hoe we dat doen omdat we hier wonen, maar als ik het probeer op te schrijven dan lijkt het aan de ene kant al snel: 'kijk eens hoe goed ik wel niet ben' of zo. Terwijl het aan de andere kant natuurlijk maar een druppel op een gloeiende plaat is.
Iets wat ik ook heel cru vind om op te schrijven, maar wat toch echt een beetje zo is, is dat je er ook wat 'harder' in wordt als je hier woont. Je kunt nu eenmaal niet de hele wereld redden.... en als je hier wilt wonen en (over)leven danmoet je jezelf dus ook een beetje afschermen.
Maar goed, ik vind het leuk om te lezen dat er zoveel mensen zijn in Nederland die op deze manier wel hun steentje bij willen dragen, en zo enthousiast zijn.
Ach, over verantwoorden, of juist de indruk wekken dat je oh zo goed bezig bent, denk ik altijd maar zo: zodra mijn gift het leven van 1 kind mooier heeft gemaakt, is mijn leven al zinvol geweest!
En daarbij, zodra ik jouw verhalen zou lezen over wat je allemaal wel niet gedaan hebt (
) dan zou ik juist heel blij zijn voor die kindjes. Elke kleine verbetering voor elk mens is er één! En daar kan ik juist heel blij om worden!
... ♥ ik mis je ♥
Dat vind ik idd wel een beetje vreemd. Het is enerzijds een logische gedachte, maar anderszijds.... beetje onpersoonlijk ofzo, hé? 'Het ene product is uit het assortiment, maar we hebben nog wel voor u déze...'quote:Op donderdag 13 augustus 2009 09:55 schreef Poppejans het volgende:
He Pluphy, wat leuk!
Een aantal maanden geleden kreeg ik telefoon van Plan dat ''mijn'' meisje uit Peru in het gebied was gevallen waar het inmiddels zo goed ging, dat ze daar geen hulp meer nodig hadden. Echt super, maar vond het wel een beetje jammer.
De communicatie was echt goed en heel leuk, heel veel tekeningen,foto's gekregen en briefjes die haar zus namens haar schreef.
Daarna kreeg ik zomaar gegevens van een ander kind, heb het toen stopgezet.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
De woorden van paradijsvogeltje hierboven zijn volgens mij behoorlijk raak. Dit soort organisaties zijn nu eenmaal heel groot geworden, zo groot dat het inderdaad misschien wel eens een beetje te 'zakelijk' wordt bekeken allemaal. Toen ik pas in Kenia woonde heb ik me ook behoorlijk geergerd aan alle 'uiterlijk vertoon' van dit soort grote organisaties, en ook aan hoeveel geld er bijvoorbeeld naar salarissen en onnodig grote auto's lijkt te gaan. Maar inmiddels heb ik ook wel gezien dat goedbedoelde kleinschalige particulieren initiatieven ook zeker niet heilig zijn, en uiteindelijk vaak meer geld 'verkwisten' dan de grote organisaties.
De woorden van Pluphy helpen me ook om mijn gevoelens een beetje te relativeren. Je hebt gelijk, , het doet er niet toe hoe of wát je doet, maar het is fijn om iets te kunnen doen. En ik vind het inderdaad ook heel fijn om direct te kunnen zien hier waar hulp volgens mij écht nodig is, waar het voor gebruikt wordt, en welke resultaten het heeft.
Ik twijfelde even om hier toch wat dingen neer te zetten die we lokaal zoal doen, omdat Phluphy zei dat ze blij werd van de gedachte aan elk kindje dat geholpen werd, en ik hoopte haar dus een dat goede gevoel te kunnen geven. Maar ik doe het toch liever niet, omdat ik bang ben dat het zo'n wedloop wordt, zo van wie helpt de meeste kindjes of zo. En daar gaat het hier dus helemaal niet om.
Wat ik héél graag ooit zou willen doen ( en het lijkt er op dat dat nu ook binnen een paar jaar zal gaan gebeuren) is een kindje écht adopteren. Grotendeels vanuit het gevoel: je kan niet de hele wereld helpen, maar misschien wel een kindje.
De woorden van Pluphy helpen me ook om mijn gevoelens een beetje te relativeren. Je hebt gelijk, , het doet er niet toe hoe of wát je doet, maar het is fijn om iets te kunnen doen. En ik vind het inderdaad ook heel fijn om direct te kunnen zien hier waar hulp volgens mij écht nodig is, waar het voor gebruikt wordt, en welke resultaten het heeft.
Ik twijfelde even om hier toch wat dingen neer te zetten die we lokaal zoal doen, omdat Phluphy zei dat ze blij werd van de gedachte aan elk kindje dat geholpen werd, en ik hoopte haar dus een dat goede gevoel te kunnen geven. Maar ik doe het toch liever niet, omdat ik bang ben dat het zo'n wedloop wordt, zo van wie helpt de meeste kindjes of zo. En daar gaat het hier dus helemaal niet om.
Wat ik héél graag ooit zou willen doen ( en het lijkt er op dat dat nu ook binnen een paar jaar zal gaan gebeuren) is een kindje écht adopteren. Grotendeels vanuit het gevoel: je kan niet de hele wereld helpen, maar misschien wel een kindje.
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
Dat zou fantastisch zijn elvy!
En als je het echt zo rot vind om er in dit topic over te vertellen, dan stel ik voor dat je me je andere verhalen in een pm vertelt! (Tenzij je dat ook vervelend vindt, natuurlijk).
En morgen gaan we een datum proberen te prikken voor onze reis naar de Dom. Republiek! Volgens mij pa (die er woont) is februari de beste maand qua weer in die periode, nu alleen kijken of dit bij Compassion ook schikt.
En als je het echt zo rot vind om er in dit topic over te vertellen, dan stel ik voor dat je me je andere verhalen in een pm vertelt! (Tenzij je dat ook vervelend vindt, natuurlijk).
En morgen gaan we een datum proberen te prikken voor onze reis naar de Dom. Republiek! Volgens mij pa (die er woont) is februari de beste maand qua weer in die periode, nu alleen kijken of dit bij Compassion ook schikt.
... ♥ ik mis je ♥
Je hebt Pm Phluphy!
En wat lijkt me dat spannend en leuk om zo'n reis te plannen!
Ja, een kindje écht adopteren zou ik heel graag willen, en we zijn nu de eerste stappen in die richting aan het zetten. Heel spannend maar ook leuk vind ik. Maar eer het écht zo ver is zijn er wel een paar jaar verstreken denk ik, al schijnt het wel sneller te gaan als je hier woont dan wanneer je het vanuit Nederland zou willen doen. Nou ja, spannend nog 'even' dus!
En wat lijkt me dat spannend en leuk om zo'n reis te plannen!
Ja, een kindje écht adopteren zou ik heel graag willen, en we zijn nu de eerste stappen in die richting aan het zetten. Heel spannend maar ook leuk vind ik. Maar eer het écht zo ver is zijn er wel een paar jaar verstreken denk ik, al schijnt het wel sneller te gaan als je hier woont dan wanneer je het vanuit Nederland zou willen doen. Nou ja, spannend nog 'even' dus!
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
Ik heb een groot dilemma. Alle input is derhalve welkom.
Wij gaan in februari naar de Dominicaanse Republiek om o.a. ons sponsorkind te bezoeken. Hij woont in een absolute uithoek van het land, tegen de grens met Haïti, en vanuit onze verblijfsplaats is het een dag reizen.
Voor het bezoek moeten we dus een dag of 3/4 uittrekken.
De reis is dus lang, moeilijk, en niet ongevaarlijk, mede daarom zal vanaf de hoofdstad iemand van de organisatie met ons meereizen. Zij regelen het vervoer, maaltijden en overnachtigen voor deze dagen (kosten wel voor onze rekening natuurlijk).
Nu hoorde ik vandaag dat het ook mogelijk is, dat het jochie ons treft in de hoofdstad. Voor ons dan nog maar een reis van 5 uurtjes.
Voordelen van deze optie:
- geen moeilijke, lange, gevaarlijke reis voor ons
- het bezoeken van de hoofstad is voor het jochie een geweldige (en waarschijnlijk once in a lifetime) ervaring
(ook voor hem wordt begeleiding, vervoer etc. geregeld, kosten voor onze rekening)
Nadelen van deze optie:
- we zien minder van het land
- we zien niet waar het jochie woont
- we kunnen zijn familie niet ontmoeten*
* heel misschien is het mogelijk dat zijn ouders meereizen, maar dit is niet zeker.
Ik vind het bijna een onmogelijke keuze.
Weet iemand nog meer punten te bedenken die ik mee zou moeten nemen in deze afweging?
Wij gaan in februari naar de Dominicaanse Republiek om o.a. ons sponsorkind te bezoeken. Hij woont in een absolute uithoek van het land, tegen de grens met Haïti, en vanuit onze verblijfsplaats is het een dag reizen.
Voor het bezoek moeten we dus een dag of 3/4 uittrekken.
De reis is dus lang, moeilijk, en niet ongevaarlijk, mede daarom zal vanaf de hoofdstad iemand van de organisatie met ons meereizen. Zij regelen het vervoer, maaltijden en overnachtigen voor deze dagen (kosten wel voor onze rekening natuurlijk).
Nu hoorde ik vandaag dat het ook mogelijk is, dat het jochie ons treft in de hoofdstad. Voor ons dan nog maar een reis van 5 uurtjes.
Voordelen van deze optie:
- geen moeilijke, lange, gevaarlijke reis voor ons
- het bezoeken van de hoofstad is voor het jochie een geweldige (en waarschijnlijk once in a lifetime) ervaring
(ook voor hem wordt begeleiding, vervoer etc. geregeld, kosten voor onze rekening)
Nadelen van deze optie:
- we zien minder van het land
- we zien niet waar het jochie woont
- we kunnen zijn familie niet ontmoeten*
* heel misschien is het mogelijk dat zijn ouders meereizen, maar dit is niet zeker.
Ik vind het bijna een onmogelijke keuze.
Weet iemand nog meer punten te bedenken die ik mee zou moeten nemen in deze afweging?
... ♥ ik mis je ♥
grappig, ik wou al steeds vragen hoe het met je sponsorkinderen was 
ik heb even teruggelezen maar ik denk zelf hetvolgende:
ik zou toch heel graag het kind in zijn eigen omgeving willen zien.
dan zie je hoe hij woont, je leert zijn familie kennen en zijn familie jullie.
ik vind het voor een 9(?) jarig jochie eerlijk gezegd een heel gedoe. zo'n reis naar een vreemde bestemming, naar vreemde mensen en misschien wel zonder ouders.
kortom ik zou zelf die reis ondernemen.
ik heb even teruggelezen maar ik denk zelf hetvolgende:
ik zou toch heel graag het kind in zijn eigen omgeving willen zien.
dan zie je hoe hij woont, je leert zijn familie kennen en zijn familie jullie.
ik vind het voor een 9(?) jarig jochie eerlijk gezegd een heel gedoe. zo'n reis naar een vreemde bestemming, naar vreemde mensen en misschien wel zonder ouders.
kortom ik zou zelf die reis ondernemen.
Volgens de organisatie is zo'n uitstapje juist geweldig voor het kind. Ze spreken uit ervaring, blijkbaar wordt het wel vaker op deze manier gedaan. Persoonlijk vind ik het dan wel een voorwaarde dat het kind samen met zijn ouders kan reizen.
En nu vind ik het dus haast onmogelijk om het kind deze geweldige kans te ontnemen, snap je?
En nu vind ik het dus haast onmogelijk om het kind deze geweldige kans te ontnemen, snap je?
... ♥ ik mis je ♥
Als de reis niet ongevaarlijk voor jullie is, is het dan niet ook gevaarlijk voor zo'n jongetje?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Het gevaar bestaat eruit dat wij, als toeristen, een doelwit zouden kunnen worden voor een overval, dan wel als slachtoffer betrokken worden bij een verkeers"ongeval", omdat in dat geval de toerist altijd aansprakelijk is. Bizar, maar helaas een feit. Corruptie viert hoogtij aldaar.
... ♥ ik mis je ♥
Vraag jezelf het volgende af: gaat het je om het contact met hem en om zijn welzijn te checken of wil je zelf zien hoe het reilt en zeilt im zijn dorp. Dat is je dilemma volgens mij.
Als je niet lacht, ben je dood.
Dat eerste vind ik wel belangrijker. 
Ik wil hem zien en ik wil dat hij ons gezien heeft, zodat het toekomstige (brief)contact wat persoonlijker wordt.
Heel toevallig zijn andere sponsorouders een paar maanden geleden naar hetzelfde dorp geweest.
Ik hoop hier binnenkort contact mee te kunnen leggen. Zij kunnen mij dan i.i.g. al iets vertellen over het reilen en zijlen in het dorp.
Goed punt Dutsj, ik neem 'm mee (Jeroen heeft natuurlijk ook wat te zeggen, maar zal ongetwijfeld hetzelfde dilemma hebben).
Ik wil hem zien en ik wil dat hij ons gezien heeft, zodat het toekomstige (brief)contact wat persoonlijker wordt. Heel toevallig zijn andere sponsorouders een paar maanden geleden naar hetzelfde dorp geweest.
Ik hoop hier binnenkort contact mee te kunnen leggen. Zij kunnen mij dan i.i.g. al iets vertellen over het reilen en zijlen in het dorp.
Goed punt Dutsj, ik neem 'm mee (Jeroen heeft natuurlijk ook wat te zeggen, maar zal ongetwijfeld hetzelfde dilemma hebben).
... ♥ ik mis je ♥
Ik zou denk ik ook even nadenken over waarom jullie er heen gaan. Voor hem? voor jullie? Ik neem aan dat hij jullie sponsorkind is omdat jullie hem willen helpen. Ik denk dat als ik hem een geweldig uitstapje zou kunnen geven, dat ik dat zou doen 
stormy waters...
sailin'
sailin'
Nu ja, voor ons allemaal eigenlijk, Belana. Voor hem, voor zijn ouders, voor ons.
Ik begrijp wel wat je bedoelt; om welk, of liever om wiens, belang gaat het (dan het meest). En natuurlijk is dat het belang van het jochie!
Deze keuze heeft gevoelsmatig ook heel erg mijn voorkeur, maar ik ben een beetje bang dat ik het me aanpraat omdat ik toch ook best wel tegen die reis opzie.
Het liefst zou ik de keuze aan het jochie laten, maar dat mag niet. Hier zijn blijkbaar ongeschreven regels voor, waarschijnlijk omdat ze bang zijn voor verwijten achteraf.
Ik begrijp wel wat je bedoelt; om welk, of liever om wiens, belang gaat het (dan het meest). En natuurlijk is dat het belang van het jochie!
Deze keuze heeft gevoelsmatig ook heel erg mijn voorkeur, maar ik ben een beetje bang dat ik het me aanpraat omdat ik toch ook best wel tegen die reis opzie.
Het liefst zou ik de keuze aan het jochie laten, maar dat mag niet. Hier zijn blijkbaar ongeschreven regels voor, waarschijnlijk omdat ze bang zijn voor verwijten achteraf.
... ♥ ik mis je ♥
maar joh, ik snap best dat je ook tegen zo'n reis op ziet! het is gevaarlijk en lang en voor hem zou dit een geweldig uitje zijn en als het even kan zien jullie dan toch hem EN zijn ouders, daar is dan toch niets mis mee?
Ik vind het al enorm dat jullie hem steunen en dat jullie er dan ook nog heen gaan vind ik helemaal wat! dus ga je nou niet schuldig voelen verder phluph!
Ik vind het al enorm dat jullie hem steunen en dat jullie er dan ook nog heen gaan vind ik helemaal wat! dus ga je nou niet schuldig voelen verder phluph!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Schuldig voelen is het ook niet echt, hooguit angst voor het nemen van een foute beslissing.
... ♥ ik mis je ♥
Fijn dat jullie allemaal meedenken. Het begint voor mezelf (hoe ik er in sta) al wat duidelijker te worden.
Het stomme is dat Jeroen nog niet weet van deze optie, ik hoorde het vanmiddag en hij is aan het werk tot vanavond laat.
Eigenlijk raar dat ik het niet eerst met hem bespreek. Maar voor mij is het overleggen wel wat makkelijk als ik in elk geval al weet wat mijn voorkeur is.
Oh en overigens, Icicle had ook al een goeie: nu de ene optie en over een paar jaar de andere!
Dat zou natuurlijk helemaal prachtig zijn.
Het stomme is dat Jeroen nog niet weet van deze optie, ik hoorde het vanmiddag en hij is aan het werk tot vanavond laat.
Eigenlijk raar dat ik het niet eerst met hem bespreek.
Maar voor mij is het overleggen wel wat makkelijk als ik in elk geval al weet wat mijn voorkeur is. Oh en overigens, Icicle had ook al een goeie: nu de ene optie en over een paar jaar de andere!
Dat zou natuurlijk helemaal prachtig zijn.
... ♥ ik mis je ♥
Nee, eigenlijk niet. Ik maak het misschien ook een beetje te moeilijk, aard van het beestje.quote:
... ♥ ik mis je ♥
Wat leuk en goed om nog eens te lezen! Van jullie derde sponsorkindje wist ik nog niks, wat een prachtnaam inderdaad: Rose. Krijg je er nog steeds zo'n warm gevoel bij?
Ik vind je dilemma maar lastig, hoor! Kan me voorstellen dat je het even niet zo weet.
Kun je uit de brieven iets opmaken over hem, zou híj er inderdaad blij van worden, is het daar het jongetje voor? En ik zou net als jij de voorwaarde van meereizende ouders wel stellen, denk ik. Gek idee anders, vind ik.
Succes met beslissen!
Ik vind je dilemma maar lastig, hoor! Kan me voorstellen dat je het even niet zo weet.
Kun je uit de brieven iets opmaken over hem, zou híj er inderdaad blij van worden, is het daar het jongetje voor? En ik zou net als jij de voorwaarde van meereizende ouders wel stellen, denk ik. Gek idee anders, vind ik.
Succes met beslissen!
Ja, ik vind de naam Rose nog steeds prachtig. Gek hè, dat een naam je kan ontroeren, maar hij heeft ook zo'n lieflijke klank!
We kregen laatst een briefje van haar, een soort "vertel iets over jezelf formuliertje", waarbij ze de vraag "wat vind je de mooiste naam" had beantwoord met "Esther".
(dit kan natuurlijk ook een vriendinnetje of zusje van haar zijn, maar allé).
Anderson (jochie Dom. Rep.) heeft een keer verteld over een uitje buiten het dorp en was hier erg enthousiast over. Maar verder weet ik niet waar zijn voorkeur naar uit zou gaan, dit is natuurlijk niet zomaar een uitje, maar heeft voor zo'n joch best een hele lading, denk ik.
We kregen laatst een briefje van haar, een soort "vertel iets over jezelf formuliertje", waarbij ze de vraag "wat vind je de mooiste naam" had beantwoord met "Esther".
(dit kan natuurlijk ook een vriendinnetje of zusje van haar zijn, maar allé).
Anderson (jochie Dom. Rep.) heeft een keer verteld over een uitje buiten het dorp en was hier erg enthousiast over. Maar verder weet ik niet waar zijn voorkeur naar uit zou gaan, dit is natuurlijk niet zomaar een uitje, maar heeft voor zo'n joch best een hele lading, denk ik.
... ♥ ik mis je ♥
In zijn eigen dorp heeft hij naturlijk wel de dingen die hem maken wat hij is. Waardoor hij helemaal zichzelf is en zich op z'n gemak voelt. Hij kan bijv. ook met een vriendje spelen en hoeft niet 24/7 op jullie lip te zitten.. voor een kind is dat toch een hele opgave. Je ziet wat hij (graag) doet en hoe hij met dorpsgenoten omgaat.. Allemaal dingen die bijdragen in jullie beeld van hem en hele makkelijke aanknopingspunten voor kinderconversaties.
In een vreemde stad zal hij zich onwennig voelen en wellicht dat dit de conversatie nadelig kan beinvloeden.
In een vreemde stad zal hij zich onwennig voelen en wellicht dat dit de conversatie nadelig kan beinvloeden.
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Dat is inderdaad een goed punt ET. En het lijkt me ook echt leuk om hem -op zijn gemak- in zijn eigen dorp te zien. Misschien vindt hij het juist wel heel leuk om ons trots rond te leiden...
Icicle gaat gelijk krijgen. De beste oplossingen is om over een paar jaar nog een keer te gaan.
Nu de éne, straks de andere optie!
Icicle gaat gelijk krijgen. De beste oplossingen is om over een paar jaar nog een keer te gaan.
Nu de éne, straks de andere optie!
... ♥ ik mis je ♥
Ik denk er nu nog eens over na..
Misschien is het fijn om nu naar hem thuis te gaan, in zijn eigen vertrouwde omgeving. Het is voor jullie allemaal heel erg spannend om nieuwe mensen te ontmoeten, misschien is het voor hem dan fijner om gewoon thuis te zijn.
Doen jullie over een paar jaar die stedentrip
Als jullie elkaar al kennen. Dan is voor hem die extra spanning in elk geval weg, als hij een nog spannendere reis gaan ondernemen.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Ik wilde nog even zeggen dat ik het een heel mooi initiatief vind en dat ik een warm gevoel krijg van jullie betrokkenheid.
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik ga dit plan A noemen.quote:Op vrijdag 4 december 2009 10:18 schreef lcicle het volgende:
Ik denk er nu nog eens over na..
Misschien is het fijn om nu naar hem thuis te gaan, in zijn eigen vertrouwde omgeving. Het is voor jullie allemaal heel erg spannend om nieuwe mensen te ontmoeten, misschien is het voor hem dan fijner om gewoon thuis te zijn.
Doen jullie over een paar jaar die stedentrip
Jeroen is amper thuis geweest tussen 2 diensten en ik heb het er nog niet eens met 'm over kunnen hebben. Ik ben nu eigenlijk wel heel benieuwd wat hij er überhaupt van vindt!
... ♥ ik mis je ♥
Ik zal even een update geven. De keuze is eigenlijk nog steeds niet definitief gemaakt, maar komt wel dichtbij, denk ik.
Na veel overleg hadden we zo'n beetje besloten inderdaad de reis naar het dorp te gaan maken. Jeroen belde nog even met de organisatie met wat vragen, kreeg nog wat meer informatie en feedback en sloeg weer aan het twijfelen.
We willen nu het liefst over een paar jaar de reis weer maken, maar de periode van 2 weken opsplitsen in 1 week in het noorden (waar mijn vader woont) en 1 week in het zuiden (zuidwestelijk). Daar is een regio waar ook een goed en vooral mooi toeristengebied is, en ligt maar een paar uur reizen van het dorp waar het sponsorkind woont.
Dat betekent dus wel dat het a.s. (eerste) bezoek in een stad is die voor beide partijen onbekend terrein is. Volgens de organisatie is dit tot op heden nooit als een nadeel ervaren. De begeleiders zijn geroutineerde ijsbrekers als het nodig mocht zijn, en er worden activiteiten etc. georganiseerd waardoor je niet bijv. uren aan een tafel met zijn allen stommetje zit te spelen.
We denken er nog een paar dagen over na en geven dan begin volgende week de beslissing door aan de organisatie.
Al met al heb ik hier wel een goed gevoel bij.
Na veel overleg hadden we zo'n beetje besloten inderdaad de reis naar het dorp te gaan maken. Jeroen belde nog even met de organisatie met wat vragen, kreeg nog wat meer informatie en feedback en sloeg weer aan het twijfelen.
We willen nu het liefst over een paar jaar de reis weer maken, maar de periode van 2 weken opsplitsen in 1 week in het noorden (waar mijn vader woont) en 1 week in het zuiden (zuidwestelijk). Daar is een regio waar ook een goed en vooral mooi toeristengebied is, en ligt maar een paar uur reizen van het dorp waar het sponsorkind woont.
Dat betekent dus wel dat het a.s. (eerste) bezoek in een stad is die voor beide partijen onbekend terrein is. Volgens de organisatie is dit tot op heden nooit als een nadeel ervaren. De begeleiders zijn geroutineerde ijsbrekers als het nodig mocht zijn, en er worden activiteiten etc. georganiseerd waardoor je niet bijv. uren aan een tafel met zijn allen stommetje zit te spelen.
We denken er nog een paar dagen over na en geven dan begin volgende week de beslissing door aan de organisatie.
Al met al heb ik hier wel een goed gevoel bij.
... ♥ ik mis je ♥
Nouja zegquote:Op donderdag 13 augustus 2009 13:30 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Dat vind ik idd wel een beetje vreemd. Het is enerzijds een logische gedachte, maar anderszijds.... beetje onpersoonlijk ofzo, hé? 'Het ene product is uit het assortiment, maar we hebben nog wel voor u déze...'
Wat is dat nou weer voor een houding? Je steunt toch gewoon een goed doel en je bent toch niet zo naief dat je denkt dat als er eentje naar school kan, er niet nog steeds een heleboel anderen hulp kunnen gebruiken? Een heel dorp vol met kinderen die dringend onderwijs nodig hebben, ondersteuning voor boeken, schooluniform enz, maar nee, "ze hadden even moeten overleggen voordat ze zomaar gegevens van een ander 'produkt' toesturen, want ik wil wel mijn schattige Pedro met z'n guitige krulletjes steunen, maar z'n buurjongen, daar moet ik nog even over nadenken hoor"
wat een rare reaktie eigenlijk.quote:Op vrijdag 11 december 2009 17:52 schreef ShadyLane het volgende:
[..]
Nouja zeg
Een heel dorp vol met kinderen die dringend onderwijs nodig hebben, ondersteuning voor boeken, schooluniform enz, maar nee, "ze hadden even moeten overleggen voordat ze zomaar gegevens van een ander 'produkt' toesturen, want ik wil wel mijn schattige Pedro met z'n guitige krulletjes steunen, maar z'n buurjongen, daar moet ik nog even over nadenken hoor"
dat zegt ze toch helemaal niet?
Over 14 dagen vertrekken we naar de Dom. Republiek. Ik begin al zenuwachtig te worden!
In de eerste week ontmoeten we het sponsorkind van organisatie A in de hoofdstad. We zijn al druk bezig met kado'tjes regelen en zo. De organisatie regelt standaard een begeleider/ tolk (mijn Spaans zal niet volstaan, vrees ik).
In de tweede week gaan we een dovenschooltje bezoeken, en van daaruit naar de twee meisjes met epilepsie. Het vervoer en de tolk hebben we zelf geregeld, via mijn vader.
Dit bezoek zal heftig worden, want het kleinste meisje is echt heel erg ziek, vergelijkbaar met onze Danyel. Ook voor haar en haar zusje zijn we al druk bezig kado'tjes (bruikbaar, praktisch) te scoren.
Ondanks dat ik het eng vind, verheug ik me enorm. Ik post hier dan ook even omdat ik iets van mijn opwinding kwijt moet. Nog precies 14 dagen, en dan is het zover.
In de eerste week ontmoeten we het sponsorkind van organisatie A in de hoofdstad. We zijn al druk bezig met kado'tjes regelen en zo. De organisatie regelt standaard een begeleider/ tolk (mijn Spaans zal niet volstaan, vrees ik).
In de tweede week gaan we een dovenschooltje bezoeken, en van daaruit naar de twee meisjes met epilepsie. Het vervoer en de tolk hebben we zelf geregeld, via mijn vader.
Dit bezoek zal heftig worden, want het kleinste meisje is echt heel erg ziek, vergelijkbaar met onze Danyel. Ook voor haar en haar zusje zijn we al druk bezig kado'tjes (bruikbaar, praktisch) te scoren.
Ondanks dat ik het eng vind, verheug ik me enorm. Ik post hier dan ook even omdat ik iets van mijn opwinding kwijt moet. Nog precies 14 dagen, en dan is het zover.
... ♥ ik mis je ♥
Spannend! Je gaat ze zien!!!!!!!!
Je gaat ze zien!!!!!!!!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat ontzettend leuk en spannend Pluphy! Veel foto's maken en genieten!
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
Ow, ik had helemaal niet meer meegekregen dat het nu al zo snel gaat! Wat spannend en leuk.
Je zult vast gaan merken dat zo'n reis niet alleen maar 'vakantie' is, zoveel indrukken die je op gaat doen, en niet alléén maar leuk... Maar wel heel waardevol en je komt er vast een heel stuk rijker van terug!!!
Probeer vooral te genieten van alle mooie dingen, en wéét dat wat jullie daar doen al heel veel verschil uit maakt, en dat je niet alles en iedereen kunt veranderen/ helpen.
En natuurlijk vooral ook genieten van het contact met 'jullie' kindjes!
Je zult vast gaan merken dat zo'n reis niet alleen maar 'vakantie' is, zoveel indrukken die je op gaat doen, en niet alléén maar leuk... Maar wel heel waardevol en je komt er vast een heel stuk rijker van terug!!!
Probeer vooral te genieten van alle mooie dingen, en wéét dat wat jullie daar doen al heel veel verschil uit maakt, en dat je niet alles en iedereen kunt veranderen/ helpen.
En natuurlijk vooral ook genieten van het contact met 'jullie' kindjes!
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
Wat gaaf pluph!!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Phluphy, wat snel al inene! En wat spannend en heftig en leuk en alles 
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Hai dames, wat een leuk topic en wat mooi dat jullie allemaal kindjes sponsoren zo. Toen ik klein was `hadden` mijn ouders ook een Plan kindje uit Burkina Faso (toen Opper Volta) en ik vond dat altijd reuze interessant. Naast het feit dat je er `iets goeds´ mee doet is het tzt misschien voor jullie kinderen ook leerzaam en mooi om te zien hoe kinderen in andere landen leven (en hopelijk niet alleen vanuit het perspectief van `wat een zielige arme kinderen allemaal´, want er is ook zoveel moois!)
Dat gezegd hebbende wil ik jullie ook wel wat meegeven... ik zie veel commentaar op de regeltjes van lokale organisaties over wel of niet grote cadeaus geven en wel of niet (en op welke manier) bezoeken van sponsorkinderen. Jullie betrokkenheid is super en ik kan me wel voorstellen dat je zo van een afstand soms je twijfels hebt over die regels. Ik denk dat je echter wel moet beseffen dat die regels er niet voor niets zijn. Vanuit Nederlands gezichtspunt denk je misschien dat er niets mis is met een beetje jaloezie, of een groter cadeau. Maar vergeet niet dat veel van deze organisaties heel veel ervaring hebben in de gebieden waar ze werken en dat ze misschien meer dan jij begrijpen waar dat soort dingen mis kunnen gaan. Ik vond het voorbeeld van de persoon die geld had gegeven waarvoor een geit was gekocht in dat opzicht heel positief... op die manier laat je het aan de familie over en komt er uiteindelijk een cadeau waar iedereen, dus ook het kind veel meer aan heeft. En natuurlijk wil je ook wel eens een typisch niet-praktisch cadeau specifiek voor jou kind, dat snap ik best. Maar misschien hebben ze dan meer aan iets minder opvallends/groots (om maar niet te spreken van de logistieke problemen van grote cadeaus in afgelegen dorpen krijgen).
Wat ik probeer te zeggen is dat het gebruiken van Nederlandse logica verleidelijk is, maar misschien niet altijd even handig en dat een beetje vertrouwen in de organisatie (binnen grenzen) best kan. Als het goed is denken zij niet alleen aan het welzijn van ´jouw´ kindje, maar ook aan de familie, het dorp en de lange termijn. En dat is iets dat wij vanuit Nederland toch een beetje moeilijk kunnen doen...
Dat gezegd hebbende wil ik jullie ook wel wat meegeven... ik zie veel commentaar op de regeltjes van lokale organisaties over wel of niet grote cadeaus geven en wel of niet (en op welke manier) bezoeken van sponsorkinderen. Jullie betrokkenheid is super en ik kan me wel voorstellen dat je zo van een afstand soms je twijfels hebt over die regels. Ik denk dat je echter wel moet beseffen dat die regels er niet voor niets zijn. Vanuit Nederlands gezichtspunt denk je misschien dat er niets mis is met een beetje jaloezie, of een groter cadeau. Maar vergeet niet dat veel van deze organisaties heel veel ervaring hebben in de gebieden waar ze werken en dat ze misschien meer dan jij begrijpen waar dat soort dingen mis kunnen gaan. Ik vond het voorbeeld van de persoon die geld had gegeven waarvoor een geit was gekocht in dat opzicht heel positief... op die manier laat je het aan de familie over en komt er uiteindelijk een cadeau waar iedereen, dus ook het kind veel meer aan heeft. En natuurlijk wil je ook wel eens een typisch niet-praktisch cadeau specifiek voor jou kind, dat snap ik best. Maar misschien hebben ze dan meer aan iets minder opvallends/groots (om maar niet te spreken van de logistieke problemen van grote cadeaus in afgelegen dorpen krijgen).
Wat ik probeer te zeggen is dat het gebruiken van Nederlandse logica verleidelijk is, maar misschien niet altijd even handig en dat een beetje vertrouwen in de organisatie (binnen grenzen) best kan. Als het goed is denken zij niet alleen aan het welzijn van ´jouw´ kindje, maar ook aan de familie, het dorp en de lange termijn. En dat is iets dat wij vanuit Nederland toch een beetje moeilijk kunnen doen...
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Hik, wat is je achtergrond als ik vragen mag? Want je schetst het helder en duidelijk, en ook een beetje alsof je uit ervaring spreekt.
Ik ben het met je eens, al dacht ik er een aantal jaren geleden inderdaad anders over. Ook het willen aannemen van tips (en regels) van de organisatie is iets dat is moeten groeien.
Weliswaar nemen we straks een shitload aan kado's mee (voor 2 families) maar het zijn eigenlijk allemaal kleine kado's en i.i.g. praktisch. Met name veel kleurboeken, kleurpotloden etc., en toiletartikelen. En o.k., voor het jochie 1 "overbodig" snoeptrommeltje, maar de snoepjes zijn om uit te delen en het trommeltje voor hem.
Ons is gezegd absoluut geen geld te geven, maar ik heb al heel vaak gehoord dat men het toch doet. En ik denk dat als ik de kans krijg, dat ik het zeker ook al doen. Voor bijvoorbeeld een dak op het huis of zo. Voor hun onbetaalbaar, voor ons een schijntje.
Ik ben het met je eens, al dacht ik er een aantal jaren geleden inderdaad anders over. Ook het willen aannemen van tips (en regels) van de organisatie is iets dat is moeten groeien.
Weliswaar nemen we straks een shitload aan kado's mee (voor 2 families) maar het zijn eigenlijk allemaal kleine kado's en i.i.g. praktisch. Met name veel kleurboeken, kleurpotloden etc., en toiletartikelen. En o.k., voor het jochie 1 "overbodig" snoeptrommeltje, maar de snoepjes zijn om uit te delen en het trommeltje voor hem.
Ons is gezegd absoluut geen geld te geven, maar ik heb al heel vaak gehoord dat men het toch doet. En ik denk dat als ik de kans krijg, dat ik het zeker ook al doen. Voor bijvoorbeeld een dak op het huis of zo. Voor hun onbetaalbaar, voor ons een schijntje.
... ♥ ik mis je ♥
Ik werk in de ontwikkelingssamenwerking. Niet in die sector (niet met kinderen of sponsorprojecten) en mijn organisatie werkt niet op die manier (met donaties van individuen), maar ik ken de sector wel vrij goed en kom veel (ook voor werk) in Afrika en Latijns Amerika.quote:Op woensdag 3 februari 2010 19:42 schreef phluphy het volgende:
Hik, wat is je achtergrond als ik vragen mag? Want je schetst het helder en duidelijk, en ook een beetje alsof je uit ervaring spreekt.
Om heel kort te gaan gebeurt er heel veel moois dankzij mensen die op individueel niveau willen helpen (via een organisatie of soms dat niet eens), maar helaas gaat er ondanks (en soms dankzij) goede bedoelingen ook veel mis. Mensen die daar heen gaan willen vaak zo veel (ik herken het, want ik was er ook zoeen
), maar kennen de cultuur vaak niet, de omstandigheden niet en zien soms "the bigger picture" niet. Daar heb je toch zo'n organisatie voor nodig. Ik wil niet zeggen dat die altijd alles goed doen, maar vergis je niet in de hoeveelheid kennis, ervaring en drive daar aanwezig is om het allerbeste uit jullie support te halen.
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Vandaag in Tijd voor MAX: opkomen voor meisjes in ontwikkelingslanden
Meisjes hebben het in ontwikkelingslanden vaak moeilijker dan jongens. Ze worden miskend, mishandeld en misbruikt, alleen omdat ze meisjes zijn. Dit verandert pas als meisjes dezelfde onderwijskansen krijgen als jongens. Plan Nederland komt met de 'Because I am a Girl'-campagne op voor deze meisjes. Want meisjes met een opleiding zijn weerbaarder en hebben een betere kans op een goede toekomst. In Tijd voor MAX praten we hierover.
Verder in Tijd voor MAX:
· De situatie van meisjes na de aardbeving op Haïti
· Jet Bastiani vertelt over de noodzaak van de hulp aan meisjes in ontwikkelingslanden
Te gast is ook Daphne Bunskoek, één van de gezichten van Plan Nederland en ambassadeur van de 'Because I am a Girl'-campagne. Zij onderstreept het belang van scholing van meisjes over de hele wereld. Dit ter verbetering van hun eigen ontwikkeling en toekomst.
Uitzending
maandag 8 februari 2010
17.35 - 18.25 uur, Ned 2
Herhaling
dinsdag 9 februari 2010
11.10 - 12.00 uur, Ned 2
Meisjes hebben het in ontwikkelingslanden vaak moeilijker dan jongens. Ze worden miskend, mishandeld en misbruikt, alleen omdat ze meisjes zijn. Dit verandert pas als meisjes dezelfde onderwijskansen krijgen als jongens. Plan Nederland komt met de 'Because I am a Girl'-campagne op voor deze meisjes. Want meisjes met een opleiding zijn weerbaarder en hebben een betere kans op een goede toekomst. In Tijd voor MAX praten we hierover.
Verder in Tijd voor MAX:
· De situatie van meisjes na de aardbeving op Haïti
· Jet Bastiani vertelt over de noodzaak van de hulp aan meisjes in ontwikkelingslanden
Te gast is ook Daphne Bunskoek, één van de gezichten van Plan Nederland en ambassadeur van de 'Because I am a Girl'-campagne. Zij onderstreept het belang van scholing van meisjes over de hele wereld. Dit ter verbetering van hun eigen ontwikkeling en toekomst.
Uitzending
maandag 8 februari 2010
17.35 - 18.25 uur, Ned 2
Herhaling
dinsdag 9 februari 2010
11.10 - 12.00 uur, Ned 2
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ben je al terug Phluphy? Ik ben zo benieuwd hoe de reis en de ontmoeting met je sponsorkinderen was.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Interessant topic. Mijn moeder heeft ook een sponsorkindje, en heeft me verteld dat het een aantal jaren geleden ook ineens een 'ander' kind werd omdat het eerste kindje niet goed zijn best op school deed... best jammer eigenlijk dat dat zo gaat, maar ja... dat kan gewoon. Kan ook wel veel redenen hebben denk ik.
Verder: ik vind het heel bijzonder dat jullie de sponsorkinderen ook echt gaan opzoeken, dat lijkt me heel speciaal. Ik ben ook benieuwd naar jullie ervaringen!
best jammer eigenlijk dat dat zo gaat, maar ja... dat kan gewoon. Kan ook wel veel redenen hebben denk ik. Verder: ik vind het heel bijzonder dat jullie de sponsorkinderen ook echt gaan opzoeken, dat lijkt me heel speciaal. Ik ben ook benieuwd naar jullie ervaringen!
Ja, we zijn al een paar weken terug (helaas!).
Het was absoluut fantastisch.
Het jongetje -via Compassion- is ronduit een STOUT kind. Maar mede daarom juist heel leuk.
Hij was totaal niet verlegen, heel open, lekker zichzelf (stout dus ) maar heeft wel onze harten gestolen. We hebben zo'n 5 uur samen doorgebracht, naar een dierentuin geweest, een park, en pizza gaan eten (had hij nog nooit gehad). Ik denk dat we er allemaal een heel fijn gevoel aan hebben overgehouden, en we gaan zeker nog een keertje terug.
De kinderen via Wereldkinderen is een andere situatie. De moeder is alleen sinds de vader is verdronken en ze achterbleef met 3 kinderen: een jongetje van 8 (doofstom) en een tweeling van 4, waar ik eerder over schreef. Voor de moeder zijn we een soort heiligen, omdat wij de gezondheidszorg en speciale scholen voor alle drie de kinderen voor onze rekening nemen. Als wij er niet zouden zijn, zouden de meisjes geen anti-epileptica krijgen en waren ze waarschijnlijk al overleden. Het jongetje gaat naar een dovenschool en kan redelijk communiceren in gebarentaal.
Ze heeft geen inkomen, dus voor haar eigen voedsel, kleding etc is ze volledig afhankelijk van haar familie. en ondanks alles maakt ze niet de indruk ongelukkig te zijn - wonderbaarlijk !
Het bezoek was kort, zo'n 1,5 uur, maar langer hadden we niet aangekund. Het was vrij emotioneel, daardoor heel vermoeiend. Maar ondanks dat toch heel fijn en heel waardevol! Het is echt geweldig om dit te kunnen doen en we hopen ook hun nog een keer te kunnen bezoeken.
Het was absoluut fantastisch.
Het jongetje -via Compassion- is ronduit een STOUT kind.
Maar mede daarom juist heel leuk. Hij was totaal niet verlegen, heel open, lekker zichzelf (stout dus
) maar heeft wel onze harten gestolen. We hebben zo'n 5 uur samen doorgebracht, naar een dierentuin geweest, een park, en pizza gaan eten (had hij nog nooit gehad). Ik denk dat we er allemaal een heel fijn gevoel aan hebben overgehouden, en we gaan zeker nog een keertje terug. De kinderen via Wereldkinderen is een andere situatie. De moeder is alleen sinds de vader is verdronken
en ze achterbleef met 3 kinderen: een jongetje van 8 (doofstom) en een tweeling van 4, waar ik eerder over schreef. Voor de moeder zijn we een soort heiligen, omdat wij de gezondheidszorg en speciale scholen voor alle drie de kinderen voor onze rekening nemen. Als wij er niet zouden zijn, zouden de meisjes geen anti-epileptica krijgen en waren ze waarschijnlijk al overleden. Het jongetje gaat naar een dovenschool en kan redelijk communiceren in gebarentaal. Ze heeft geen inkomen, dus voor haar eigen voedsel, kleding etc is ze volledig afhankelijk van haar familie. en ondanks alles maakt ze niet de indruk ongelukkig te zijn - wonderbaarlijk !
Het bezoek was kort, zo'n 1,5 uur, maar langer hadden we niet aangekund. Het was vrij emotioneel, daardoor heel vermoeiend. Maar ondanks dat toch heel fijn en heel waardevol! Het is echt geweldig om dit te kunnen doen en we hopen ook hun nog een keer te kunnen bezoeken.
... ♥ ik mis je ♥
Dat klinkt als hele fijne ontmoetingen, Phluphy
Ik vind het heel bijzonder dat je naar de sponsorkinderen toe kon en dat je ook de kans kreeg tijd met hen door te brengen. Ik heb toch altijd dat Foster Parents idee in mijn hoofd, waarbij het volgens mij helemaal niet gewaardeerd werd als er persoonlijk contact was.
Wat mij wel moeilijk lijkt is om de situatie te vermijden dat je alleen maar als weldoener wordt gezien, zoals bij de moeder van de 3 kinderen. Begrijpelijk, maar het maakt het contact moeilijker, lijkt me.
Maar met dat stoute jongetje zal dat wel niet snel gebeuren
Gaan jullie ook nog een reis naar Uganda plannen in de toekomst?
Ik vind het heel bijzonder dat je naar de sponsorkinderen toe kon en dat je ook de kans kreeg tijd met hen door te brengen. Ik heb toch altijd dat Foster Parents idee in mijn hoofd, waarbij het volgens mij helemaal niet gewaardeerd werd als er persoonlijk contact was.
Wat mij wel moeilijk lijkt is om de situatie te vermijden dat je alleen maar als weldoener wordt gezien, zoals bij de moeder van de 3 kinderen. Begrijpelijk, maar het maakt het contact moeilijker, lijkt me.
Maar met dat stoute jongetje zal dat wel niet snel gebeuren
Gaan jullie ook nog een reis naar Uganda plannen in de toekomst?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Oh nee, ik ben helemaal niet "bang" dat ik alleen als weldoener word gezien. Ik had aan de moeder foto's van Danyel laten zien, ze kent de achtergrond en het verhaal, en de overeenkomsten met haar eigen kinderen.
Ze begrijpt ook dat de "weldoenerij" eigenlijk van Danyel afkomstig is, want wij betalen de kosten uit het potje van de rechtzaak, zeg maar.
Er was eerder sprake van een gevoel van wederzijds begrip, respect en saamhorigheid.
Uganda, ik weet het niet. En we hebben ook nog een meisje in Kenia. Ik zou het wel willen natuurlijk, maar ik betwijfel of het er ooit van komt. Een tripje naar de Dominicaanse Republiek is logischer, daar kunnen we meerdere adressen bezoeken, mijn vader zien die er woont, én zelf vakantie houden.
Ze begrijpt ook dat de "weldoenerij" eigenlijk van Danyel afkomstig is, want wij betalen de kosten uit het potje van de rechtzaak, zeg maar.
Er was eerder sprake van een gevoel van wederzijds begrip, respect en saamhorigheid.
Uganda, ik weet het niet. En we hebben ook nog een meisje in Kenia. Ik zou het wel willen natuurlijk, maar ik betwijfel of het er ooit van komt. Een tripje naar de Dominicaanse Republiek is logischer, daar kunnen we meerdere adressen bezoeken, mijn vader zien die er woont, én zelf vakantie houden.
... ♥ ik mis je ♥
Wat ontzettend bijzonder en gaaf dat jullie dit gedaan hebben Pluphy! Wat leuk dat het mogelijk was het jongetje mee te nemen naar de dierentuin en lekker te eten met hem, wauw!
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Je hebt me trouwens wel weer aan het denken gezet om ook weer zoiets te gaan oppikken.
Ik was een tijd Sponsorouder van een meisje uit Peru (echt superleuk veel contact!) via Plan Nederland, maar het ging zo goed met het gebied waar zij leefde, dat Plan daar niet meer nodig was, en toen kreeg ik zo hups een nieuw meisje met voorstel en foto's... toen heb ik de sponsoring daar stop gezet.
Zou je trouwens zelf christelijk moeten zijn om via Compassion een kind te sponsoren? Ik zit rond te neuzen op de site, en het spreekt me nu al meer aan dan Plan Nederland.
Al die uitgebreide foto's en verhalen over de kinderen
Ik was een tijd Sponsorouder van een meisje uit Peru (echt superleuk veel contact!) via Plan Nederland, maar het ging zo goed met het gebied waar zij leefde, dat Plan daar niet meer nodig was, en toen kreeg ik zo hups een nieuw meisje met voorstel en foto's... toen heb ik de sponsoring daar stop gezet.
Zou je trouwens zelf christelijk moeten zijn om via Compassion een kind te sponsoren? Ik zit rond te neuzen op de site, en het spreekt me nu al meer aan dan Plan Nederland.
Al die uitgebreide
foto's en verhalen over de kinderen
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Ik denk niet dat je zelf Christen hoeft te zijn, de organisatie zelf is het duidelijk wel en dat zie je soms ook terug in brieven, op drukwerk etc. Als je je daar niet aan stoort, is er niets aan de hand.quote:Op maandag 22 maart 2010 18:20 schreef Poppejans het volgende:
Zou je trouwens zelf christelijk moeten zijn om via Compassion een kind te sponsoren? Ik zit rond te neuzen op de site, en het spreekt me nu al meer aan dan Plan Nederland.
Al die uitgebreide
Een goed alternatief is overigens Wereldkinderen. Via deze organisatie steunen wij het gezin van het jongentje en de tweeling. Maar zij hebben dus ook de "gewone" sponsoringprogramma's.
Tip: hou er bij het kiezen van het voorkeursland rekening mee of het een geschikte vakantiebestemming is. Op die manier is de kans dat je een sponsorkind kunt bezoeken al een heel stuk groter, omdat je dan de reiskosten al kunt afdekken door je eigen vakantie.
... ♥ ik mis je ♥
Hallo,
Ik sponsor een meisje van 10 jaar in Kenia. Het is een kleinschalig nonprofit project die een basisschool, middelbare school en weeshuis in de Kayole-soweto sloppenwijk in Nairobi steunt.
Mijn sponsorkindje heet Linda en zit in de vierde klas van de basisschool. Via deze organisatie kun je zoveel schrijven als je wilt en cadeautjes sturen mag ook mits het in een envelope past, dozen komen meestal toch niet aan. Drie maal per jaar schrijven de kinderen terug en ontvang je hun voortgangsrapport van school en een nieuwe foto.
Wat ik zelf heel mooi gedaan vind is dat ze een online shop hebben waar je dingen voor je kindje kunt kopen. Een speelgoedje zoals een springtouw maar vooral veel nuttige dingen zoals een schooluniform, schoolboeken, kleding, gewone leesboeken of een kinderbijbel. Die betaal je dan via de webshop en het artikel zelf word dan in Kenia gekocht zodat het de lokale economie steunt. De schooluniformen worden zelfs speciaal gemaakt door een moeder van een van de leerlingen, die daardoor ook weer werk heeft.
Zodra het kind het webshop artikel heeft ontvang krijg je een digitale foto van 'jouw' kindje met het artikel. Zo had ik laatst via die shop een nieuw uniform voor Linda gekocht en kreeg een paar weken later een prachtige foto in mijn inbox van haar met haar mooie nieuwe uniform aan en een big smile op haar gezicht. Hier kun je info over ze vinden:
www.galileeschool.org of margarita@galileeschool.org
Ik sponsor een meisje van 10 jaar in Kenia. Het is een kleinschalig nonprofit project die een basisschool, middelbare school en weeshuis in de Kayole-soweto sloppenwijk in Nairobi steunt.
Mijn sponsorkindje heet Linda en zit in de vierde klas van de basisschool. Via deze organisatie kun je zoveel schrijven als je wilt en cadeautjes sturen mag ook mits het in een envelope past, dozen komen meestal toch niet aan. Drie maal per jaar schrijven de kinderen terug en ontvang je hun voortgangsrapport van school en een nieuwe foto.
Wat ik zelf heel mooi gedaan vind is dat ze een online shop hebben waar je dingen voor je kindje kunt kopen. Een speelgoedje zoals een springtouw maar vooral veel nuttige dingen zoals een schooluniform, schoolboeken, kleding, gewone leesboeken of een kinderbijbel. Die betaal je dan via de webshop en het artikel zelf word dan in Kenia gekocht zodat het de lokale economie steunt. De schooluniformen worden zelfs speciaal gemaakt door een moeder van een van de leerlingen, die daardoor ook weer werk heeft.
Zodra het kind het webshop artikel heeft ontvang krijg je een digitale foto van 'jouw' kindje met het artikel. Zo had ik laatst via die shop een nieuw uniform voor Linda gekocht en kreeg een paar weken later een prachtige foto in mijn inbox van haar met haar mooie nieuwe uniform aan en een big smile op haar gezicht. Hier kun je info over ze vinden:
www.galileeschool.org of margarita@galileeschool.org
Dat is gaaf! Dat je ook echt ziet met een foto wat je koopt.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja, vind ik ook. Bij ieder artikel wat je voor 'jouw' kind koopt krijg je zo'n foto. Je kan zelfs gewoon zomaar een foto van je sponsorkind kopen die je dan digitaal krijgt toegestuurd. Het geld wat ze daarmee ophalen gaat weer naar het keukenfonds. Die nieuwe keuken moet gebouwd worden zodat de school hulp kan krijgen van Feed The Children. Die hebben namelijk bepaalde eisen waar de schoolkeuken aan moet voldoen als ze hulp willen krijgen en de keuken van Galilee voldoet daar helaas nog lang niet aan.
|
|
