OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik wilde nog even zeggen dat ik het een heel mooi initiatief vind en dat ik een warm gevoel krijg van jullie betrokkenheid. 
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik ga dit plan A noemen.quote:Op vrijdag 4 december 2009 10:18 schreef lcicle het volgende:
Ik denk er nu nog eens over na..
Misschien is het fijn om nu naar hem thuis te gaan, in zijn eigen vertrouwde omgeving. Het is voor jullie allemaal heel erg spannend om nieuwe mensen te ontmoeten, misschien is het voor hem dan fijner om gewoon thuis te zijn.
Doen jullie over een paar jaar die stedentripAls jullie elkaar al kennen. Dan is voor hem die extra spanning in elk geval weg, als hij een nog spannendere reis gaan ondernemen.
Jeroen is amper thuis geweest tussen 2 diensten en ik heb het er nog niet eens met 'm over kunnen hebben. Ik ben nu eigenlijk wel heel benieuwd wat hij er überhaupt van vindt!
... ♥ ik mis je ♥
Ik zal even een update geven. De keuze is eigenlijk nog steeds niet definitief gemaakt, maar komt wel dichtbij, denk ik.
Na veel overleg hadden we zo'n beetje besloten inderdaad de reis naar het dorp te gaan maken. Jeroen belde nog even met de organisatie met wat vragen, kreeg nog wat meer informatie en feedback en sloeg weer aan het twijfelen.
We willen nu het liefst over een paar jaar de reis weer maken, maar de periode van 2 weken opsplitsen in 1 week in het noorden (waar mijn vader woont) en 1 week in het zuiden (zuidwestelijk). Daar is een regio waar ook een goed en vooral mooi toeristengebied is, en ligt maar een paar uur reizen van het dorp waar het sponsorkind woont.
Dat betekent dus wel dat het a.s. (eerste) bezoek in een stad is die voor beide partijen onbekend terrein is. Volgens de organisatie is dit tot op heden nooit als een nadeel ervaren. De begeleiders zijn geroutineerde ijsbrekers als het nodig mocht zijn, en er worden activiteiten etc. georganiseerd waardoor je niet bijv. uren aan een tafel met zijn allen stommetje zit te spelen.
We denken er nog een paar dagen over na en geven dan begin volgende week de beslissing door aan de organisatie.
Al met al heb ik hier wel een goed gevoel bij.
Na veel overleg hadden we zo'n beetje besloten inderdaad de reis naar het dorp te gaan maken. Jeroen belde nog even met de organisatie met wat vragen, kreeg nog wat meer informatie en feedback en sloeg weer aan het twijfelen.
We willen nu het liefst over een paar jaar de reis weer maken, maar de periode van 2 weken opsplitsen in 1 week in het noorden (waar mijn vader woont) en 1 week in het zuiden (zuidwestelijk). Daar is een regio waar ook een goed en vooral mooi toeristengebied is, en ligt maar een paar uur reizen van het dorp waar het sponsorkind woont.
Dat betekent dus wel dat het a.s. (eerste) bezoek in een stad is die voor beide partijen onbekend terrein is. Volgens de organisatie is dit tot op heden nooit als een nadeel ervaren. De begeleiders zijn geroutineerde ijsbrekers als het nodig mocht zijn, en er worden activiteiten etc. georganiseerd waardoor je niet bijv. uren aan een tafel met zijn allen stommetje zit te spelen.
We denken er nog een paar dagen over na en geven dan begin volgende week de beslissing door aan de organisatie.
Al met al heb ik hier wel een goed gevoel bij.
... ♥ ik mis je ♥
Nouja zegquote:Op donderdag 13 augustus 2009 13:30 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Dat vind ik idd wel een beetje vreemd. Het is enerzijds een logische gedachte, maar anderszijds.... beetje onpersoonlijk ofzo, hé? 'Het ene product is uit het assortiment, maar we hebben nog wel voor u déze...'
Wat is dat nou weer voor een houding? Je steunt toch gewoon een goed doel en je bent toch niet zo naief dat je denkt dat als er eentje naar school kan, er niet nog steeds een heleboel anderen hulp kunnen gebruiken? Een heel dorp vol met kinderen die dringend onderwijs nodig hebben, ondersteuning voor boeken, schooluniform enz, maar nee, "ze hadden even moeten overleggen voordat ze zomaar gegevens van een ander 'produkt' toesturen, want ik wil wel mijn schattige Pedro met z'n guitige krulletjes steunen, maar z'n buurjongen, daar moet ik nog even over nadenken hoor"
wat een rare reaktie eigenlijk.quote:Op vrijdag 11 december 2009 17:52 schreef ShadyLane het volgende:
[..]
Nouja zeg
Een heel dorp vol met kinderen die dringend onderwijs nodig hebben, ondersteuning voor boeken, schooluniform enz, maar nee, "ze hadden even moeten overleggen voordat ze zomaar gegevens van een ander 'produkt' toesturen, want ik wil wel mijn schattige Pedro met z'n guitige krulletjes steunen, maar z'n buurjongen, daar moet ik nog even over nadenken hoor"
dat zegt ze toch helemaal niet?
Over 14 dagen vertrekken we naar de Dom. Republiek. Ik begin al zenuwachtig te worden!
In de eerste week ontmoeten we het sponsorkind van organisatie A in de hoofdstad. We zijn al druk bezig met kado'tjes regelen en zo. De organisatie regelt standaard een begeleider/ tolk (mijn Spaans zal niet volstaan, vrees ik).
In de tweede week gaan we een dovenschooltje bezoeken, en van daaruit naar de twee meisjes met epilepsie. Het vervoer en de tolk hebben we zelf geregeld, via mijn vader.
Dit bezoek zal heftig worden, want het kleinste meisje is echt heel erg ziek, vergelijkbaar met onze Danyel. Ook voor haar en haar zusje zijn we al druk bezig kado'tjes (bruikbaar, praktisch) te scoren.
Ondanks dat ik het eng vind, verheug ik me enorm. Ik post hier dan ook even omdat ik iets van mijn opwinding kwijt moet. Nog precies 14 dagen, en dan is het zover.
In de eerste week ontmoeten we het sponsorkind van organisatie A in de hoofdstad. We zijn al druk bezig met kado'tjes regelen en zo. De organisatie regelt standaard een begeleider/ tolk (mijn Spaans zal niet volstaan, vrees ik).
In de tweede week gaan we een dovenschooltje bezoeken, en van daaruit naar de twee meisjes met epilepsie. Het vervoer en de tolk hebben we zelf geregeld, via mijn vader.
Dit bezoek zal heftig worden, want het kleinste meisje is echt heel erg ziek, vergelijkbaar met onze Danyel. Ook voor haar en haar zusje zijn we al druk bezig kado'tjes (bruikbaar, praktisch) te scoren.
Ondanks dat ik het eng vind, verheug ik me enorm. Ik post hier dan ook even omdat ik iets van mijn opwinding kwijt moet. Nog precies 14 dagen, en dan is het zover.
... ♥ ik mis je ♥
Spannend! Je gaat ze zien!!!!!!!!
Je gaat ze zien!!!!!!!!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat ontzettend leuk en spannend Pluphy! Veel foto's maken en genieten!
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
Ow, ik had helemaal niet meer meegekregen dat het nu al zo snel gaat! Wat spannend en leuk.
Je zult vast gaan merken dat zo'n reis niet alleen maar 'vakantie' is, zoveel indrukken die je op gaat doen, en niet alléén maar leuk... Maar wel heel waardevol en je komt er vast een heel stuk rijker van terug!!!
Probeer vooral te genieten van alle mooie dingen, en wéét dat wat jullie daar doen al heel veel verschil uit maakt, en dat je niet alles en iedereen kunt veranderen/ helpen.
En natuurlijk vooral ook genieten van het contact met 'jullie' kindjes!
Je zult vast gaan merken dat zo'n reis niet alleen maar 'vakantie' is, zoveel indrukken die je op gaat doen, en niet alléén maar leuk... Maar wel heel waardevol en je komt er vast een heel stuk rijker van terug!!!
Probeer vooral te genieten van alle mooie dingen, en wéét dat wat jullie daar doen al heel veel verschil uit maakt, en dat je niet alles en iedereen kunt veranderen/ helpen.
En natuurlijk vooral ook genieten van het contact met 'jullie' kindjes!
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
Wat gaaf pluph!!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Phluphy, wat snel al inene! En wat spannend en heftig en leuk en alles 
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Hai dames, wat een leuk topic en wat mooi dat jullie allemaal kindjes sponsoren zo. Toen ik klein was `hadden` mijn ouders ook een Plan kindje uit Burkina Faso (toen Opper Volta) en ik vond dat altijd reuze interessant. Naast het feit dat je er `iets goeds´ mee doet is het tzt misschien voor jullie kinderen ook leerzaam en mooi om te zien hoe kinderen in andere landen leven (en hopelijk niet alleen vanuit het perspectief van `wat een zielige arme kinderen allemaal´, want er is ook zoveel moois!)
Dat gezegd hebbende wil ik jullie ook wel wat meegeven... ik zie veel commentaar op de regeltjes van lokale organisaties over wel of niet grote cadeaus geven en wel of niet (en op welke manier) bezoeken van sponsorkinderen. Jullie betrokkenheid is super en ik kan me wel voorstellen dat je zo van een afstand soms je twijfels hebt over die regels. Ik denk dat je echter wel moet beseffen dat die regels er niet voor niets zijn. Vanuit Nederlands gezichtspunt denk je misschien dat er niets mis is met een beetje jaloezie, of een groter cadeau. Maar vergeet niet dat veel van deze organisaties heel veel ervaring hebben in de gebieden waar ze werken en dat ze misschien meer dan jij begrijpen waar dat soort dingen mis kunnen gaan. Ik vond het voorbeeld van de persoon die geld had gegeven waarvoor een geit was gekocht in dat opzicht heel positief... op die manier laat je het aan de familie over en komt er uiteindelijk een cadeau waar iedereen, dus ook het kind veel meer aan heeft. En natuurlijk wil je ook wel eens een typisch niet-praktisch cadeau specifiek voor jou kind, dat snap ik best. Maar misschien hebben ze dan meer aan iets minder opvallends/groots (om maar niet te spreken van de logistieke problemen van grote cadeaus in afgelegen dorpen krijgen).
Wat ik probeer te zeggen is dat het gebruiken van Nederlandse logica verleidelijk is, maar misschien niet altijd even handig en dat een beetje vertrouwen in de organisatie (binnen grenzen) best kan. Als het goed is denken zij niet alleen aan het welzijn van ´jouw´ kindje, maar ook aan de familie, het dorp en de lange termijn. En dat is iets dat wij vanuit Nederland toch een beetje moeilijk kunnen doen...
Dat gezegd hebbende wil ik jullie ook wel wat meegeven... ik zie veel commentaar op de regeltjes van lokale organisaties over wel of niet grote cadeaus geven en wel of niet (en op welke manier) bezoeken van sponsorkinderen. Jullie betrokkenheid is super en ik kan me wel voorstellen dat je zo van een afstand soms je twijfels hebt over die regels. Ik denk dat je echter wel moet beseffen dat die regels er niet voor niets zijn. Vanuit Nederlands gezichtspunt denk je misschien dat er niets mis is met een beetje jaloezie, of een groter cadeau. Maar vergeet niet dat veel van deze organisaties heel veel ervaring hebben in de gebieden waar ze werken en dat ze misschien meer dan jij begrijpen waar dat soort dingen mis kunnen gaan. Ik vond het voorbeeld van de persoon die geld had gegeven waarvoor een geit was gekocht in dat opzicht heel positief... op die manier laat je het aan de familie over en komt er uiteindelijk een cadeau waar iedereen, dus ook het kind veel meer aan heeft. En natuurlijk wil je ook wel eens een typisch niet-praktisch cadeau specifiek voor jou kind, dat snap ik best. Maar misschien hebben ze dan meer aan iets minder opvallends/groots (om maar niet te spreken van de logistieke problemen van grote cadeaus in afgelegen dorpen krijgen).
Wat ik probeer te zeggen is dat het gebruiken van Nederlandse logica verleidelijk is, maar misschien niet altijd even handig en dat een beetje vertrouwen in de organisatie (binnen grenzen) best kan. Als het goed is denken zij niet alleen aan het welzijn van ´jouw´ kindje, maar ook aan de familie, het dorp en de lange termijn. En dat is iets dat wij vanuit Nederland toch een beetje moeilijk kunnen doen...
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Hik, wat is je achtergrond als ik vragen mag? Want je schetst het helder en duidelijk, en ook een beetje alsof je uit ervaring spreekt.
Ik ben het met je eens, al dacht ik er een aantal jaren geleden inderdaad anders over. Ook het willen aannemen van tips (en regels) van de organisatie is iets dat is moeten groeien.
Weliswaar nemen we straks een shitload aan kado's mee (voor 2 families) maar het zijn eigenlijk allemaal kleine kado's en i.i.g. praktisch. Met name veel kleurboeken, kleurpotloden etc., en toiletartikelen. En o.k., voor het jochie 1 "overbodig" snoeptrommeltje, maar de snoepjes zijn om uit te delen en het trommeltje voor hem.
Ons is gezegd absoluut geen geld te geven, maar ik heb al heel vaak gehoord dat men het toch doet. En ik denk dat als ik de kans krijg, dat ik het zeker ook al doen. Voor bijvoorbeeld een dak op het huis of zo. Voor hun onbetaalbaar, voor ons een schijntje.
Ik ben het met je eens, al dacht ik er een aantal jaren geleden inderdaad anders over. Ook het willen aannemen van tips (en regels) van de organisatie is iets dat is moeten groeien.
Weliswaar nemen we straks een shitload aan kado's mee (voor 2 families) maar het zijn eigenlijk allemaal kleine kado's en i.i.g. praktisch. Met name veel kleurboeken, kleurpotloden etc., en toiletartikelen. En o.k., voor het jochie 1 "overbodig" snoeptrommeltje, maar de snoepjes zijn om uit te delen en het trommeltje voor hem.
Ons is gezegd absoluut geen geld te geven, maar ik heb al heel vaak gehoord dat men het toch doet. En ik denk dat als ik de kans krijg, dat ik het zeker ook al doen. Voor bijvoorbeeld een dak op het huis of zo. Voor hun onbetaalbaar, voor ons een schijntje.
... ♥ ik mis je ♥
Ik werk in de ontwikkelingssamenwerking. Niet in die sector (niet met kinderen of sponsorprojecten) en mijn organisatie werkt niet op die manier (met donaties van individuen), maar ik ken de sector wel vrij goed en kom veel (ook voor werk) in Afrika en Latijns Amerika.quote:Op woensdag 3 februari 2010 19:42 schreef phluphy het volgende:
Hik, wat is je achtergrond als ik vragen mag? Want je schetst het helder en duidelijk, en ook een beetje alsof je uit ervaring spreekt.
Om heel kort te gaan gebeurt er heel veel moois dankzij mensen die op individueel niveau willen helpen (via een organisatie of soms dat niet eens), maar helaas gaat er ondanks (en soms dankzij) goede bedoelingen ook veel mis. Mensen die daar heen gaan willen vaak zo veel (ik herken het, want ik was er ook zoeen
), maar kennen de cultuur vaak niet, de omstandigheden niet en zien soms "the bigger picture" niet. Daar heb je toch zo'n organisatie voor nodig. Ik wil niet zeggen dat die altijd alles goed doen, maar vergis je niet in de hoeveelheid kennis, ervaring en drive daar aanwezig is om het allerbeste uit jullie support te halen.
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Vandaag in Tijd voor MAX: opkomen voor meisjes in ontwikkelingslanden
Meisjes hebben het in ontwikkelingslanden vaak moeilijker dan jongens. Ze worden miskend, mishandeld en misbruikt, alleen omdat ze meisjes zijn. Dit verandert pas als meisjes dezelfde onderwijskansen krijgen als jongens. Plan Nederland komt met de 'Because I am a Girl'-campagne op voor deze meisjes. Want meisjes met een opleiding zijn weerbaarder en hebben een betere kans op een goede toekomst. In Tijd voor MAX praten we hierover.
Verder in Tijd voor MAX:
· De situatie van meisjes na de aardbeving op Haïti
· Jet Bastiani vertelt over de noodzaak van de hulp aan meisjes in ontwikkelingslanden
Te gast is ook Daphne Bunskoek, één van de gezichten van Plan Nederland en ambassadeur van de 'Because I am a Girl'-campagne. Zij onderstreept het belang van scholing van meisjes over de hele wereld. Dit ter verbetering van hun eigen ontwikkeling en toekomst.
Uitzending
maandag 8 februari 2010
17.35 - 18.25 uur, Ned 2
Herhaling
dinsdag 9 februari 2010
11.10 - 12.00 uur, Ned 2
Meisjes hebben het in ontwikkelingslanden vaak moeilijker dan jongens. Ze worden miskend, mishandeld en misbruikt, alleen omdat ze meisjes zijn. Dit verandert pas als meisjes dezelfde onderwijskansen krijgen als jongens. Plan Nederland komt met de 'Because I am a Girl'-campagne op voor deze meisjes. Want meisjes met een opleiding zijn weerbaarder en hebben een betere kans op een goede toekomst. In Tijd voor MAX praten we hierover.
Verder in Tijd voor MAX:
· De situatie van meisjes na de aardbeving op Haïti
· Jet Bastiani vertelt over de noodzaak van de hulp aan meisjes in ontwikkelingslanden
Te gast is ook Daphne Bunskoek, één van de gezichten van Plan Nederland en ambassadeur van de 'Because I am a Girl'-campagne. Zij onderstreept het belang van scholing van meisjes over de hele wereld. Dit ter verbetering van hun eigen ontwikkeling en toekomst.
Uitzending
maandag 8 februari 2010
17.35 - 18.25 uur, Ned 2
Herhaling
dinsdag 9 februari 2010
11.10 - 12.00 uur, Ned 2
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ben je al terug Phluphy? Ik ben zo benieuwd hoe de reis en de ontmoeting met je sponsorkinderen was.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Interessant topic. Mijn moeder heeft ook een sponsorkindje, en heeft me verteld dat het een aantal jaren geleden ook ineens een 'ander' kind werd omdat het eerste kindje niet goed zijn best op school deed... 
best jammer eigenlijk dat dat zo gaat, maar ja... dat kan gewoon. Kan ook wel veel redenen hebben denk ik.
Verder: ik vind het heel bijzonder dat jullie de sponsorkinderen ook echt gaan opzoeken, dat lijkt me heel speciaal. Ik ben ook benieuwd naar jullie ervaringen!
best jammer eigenlijk dat dat zo gaat, maar ja... dat kan gewoon. Kan ook wel veel redenen hebben denk ik. Verder: ik vind het heel bijzonder dat jullie de sponsorkinderen ook echt gaan opzoeken, dat lijkt me heel speciaal. Ik ben ook benieuwd naar jullie ervaringen!
Ja, we zijn al een paar weken terug (helaas!).
Het was absoluut fantastisch.
Het jongetje -via Compassion- is ronduit een STOUT kind. Maar mede daarom juist heel leuk.
Hij was totaal niet verlegen, heel open, lekker zichzelf (stout dus ) maar heeft wel onze harten gestolen. We hebben zo'n 5 uur samen doorgebracht, naar een dierentuin geweest, een park, en pizza gaan eten (had hij nog nooit gehad). Ik denk dat we er allemaal een heel fijn gevoel aan hebben overgehouden, en we gaan zeker nog een keertje terug. 
De kinderen via Wereldkinderen is een andere situatie. De moeder is alleen sinds de vader is verdronken en ze achterbleef met 3 kinderen: een jongetje van 8 (doofstom) en een tweeling van 4, waar ik eerder over schreef. Voor de moeder zijn we een soort heiligen, omdat wij de gezondheidszorg en speciale scholen voor alle drie de kinderen voor onze rekening nemen. Als wij er niet zouden zijn, zouden de meisjes geen anti-epileptica krijgen en waren ze waarschijnlijk al overleden. Het jongetje gaat naar een dovenschool en kan redelijk communiceren in gebarentaal.
Ze heeft geen inkomen, dus voor haar eigen voedsel, kleding etc is ze volledig afhankelijk van haar familie. en ondanks alles maakt ze niet de indruk ongelukkig te zijn - wonderbaarlijk !
Het bezoek was kort, zo'n 1,5 uur, maar langer hadden we niet aangekund. Het was vrij emotioneel, daardoor heel vermoeiend. Maar ondanks dat toch heel fijn en heel waardevol! Het is echt geweldig om dit te kunnen doen en we hopen ook hun nog een keer te kunnen bezoeken.
Het was absoluut fantastisch.
Het jongetje -via Compassion- is ronduit een STOUT kind.
Maar mede daarom juist heel leuk. Hij was totaal niet verlegen, heel open, lekker zichzelf (stout dus
) maar heeft wel onze harten gestolen. We hebben zo'n 5 uur samen doorgebracht, naar een dierentuin geweest, een park, en pizza gaan eten (had hij nog nooit gehad). Ik denk dat we er allemaal een heel fijn gevoel aan hebben overgehouden, en we gaan zeker nog een keertje terug. De kinderen via Wereldkinderen is een andere situatie. De moeder is alleen sinds de vader is verdronken
en ze achterbleef met 3 kinderen: een jongetje van 8 (doofstom) en een tweeling van 4, waar ik eerder over schreef. Voor de moeder zijn we een soort heiligen, omdat wij de gezondheidszorg en speciale scholen voor alle drie de kinderen voor onze rekening nemen. Als wij er niet zouden zijn, zouden de meisjes geen anti-epileptica krijgen en waren ze waarschijnlijk al overleden. Het jongetje gaat naar een dovenschool en kan redelijk communiceren in gebarentaal. Ze heeft geen inkomen, dus voor haar eigen voedsel, kleding etc is ze volledig afhankelijk van haar familie. en ondanks alles maakt ze niet de indruk ongelukkig te zijn - wonderbaarlijk !
Het bezoek was kort, zo'n 1,5 uur, maar langer hadden we niet aangekund. Het was vrij emotioneel, daardoor heel vermoeiend. Maar ondanks dat toch heel fijn en heel waardevol! Het is echt geweldig om dit te kunnen doen en we hopen ook hun nog een keer te kunnen bezoeken.
... ♥ ik mis je ♥
Dat klinkt als hele fijne ontmoetingen, Phluphy
Ik vind het heel bijzonder dat je naar de sponsorkinderen toe kon en dat je ook de kans kreeg tijd met hen door te brengen. Ik heb toch altijd dat Foster Parents idee in mijn hoofd, waarbij het volgens mij helemaal niet gewaardeerd werd als er persoonlijk contact was.
Wat mij wel moeilijk lijkt is om de situatie te vermijden dat je alleen maar als weldoener wordt gezien, zoals bij de moeder van de 3 kinderen. Begrijpelijk, maar het maakt het contact moeilijker, lijkt me.
Maar met dat stoute jongetje zal dat wel niet snel gebeuren
Gaan jullie ook nog een reis naar Uganda plannen in de toekomst?
Ik vind het heel bijzonder dat je naar de sponsorkinderen toe kon en dat je ook de kans kreeg tijd met hen door te brengen. Ik heb toch altijd dat Foster Parents idee in mijn hoofd, waarbij het volgens mij helemaal niet gewaardeerd werd als er persoonlijk contact was.
Wat mij wel moeilijk lijkt is om de situatie te vermijden dat je alleen maar als weldoener wordt gezien, zoals bij de moeder van de 3 kinderen. Begrijpelijk, maar het maakt het contact moeilijker, lijkt me.
Maar met dat stoute jongetje zal dat wel niet snel gebeuren
Gaan jullie ook nog een reis naar Uganda plannen in de toekomst?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Oh nee, ik ben helemaal niet "bang" dat ik alleen als weldoener word gezien. Ik had aan de moeder foto's van Danyel laten zien, ze kent de achtergrond en het verhaal, en de overeenkomsten met haar eigen kinderen.
Ze begrijpt ook dat de "weldoenerij" eigenlijk van Danyel afkomstig is, want wij betalen de kosten uit het potje van de rechtzaak, zeg maar.
Er was eerder sprake van een gevoel van wederzijds begrip, respect en saamhorigheid.
Uganda, ik weet het niet. En we hebben ook nog een meisje in Kenia. Ik zou het wel willen natuurlijk, maar ik betwijfel of het er ooit van komt. Een tripje naar de Dominicaanse Republiek is logischer, daar kunnen we meerdere adressen bezoeken, mijn vader zien die er woont, én zelf vakantie houden.
Ze begrijpt ook dat de "weldoenerij" eigenlijk van Danyel afkomstig is, want wij betalen de kosten uit het potje van de rechtzaak, zeg maar.
Er was eerder sprake van een gevoel van wederzijds begrip, respect en saamhorigheid.
Uganda, ik weet het niet. En we hebben ook nog een meisje in Kenia. Ik zou het wel willen natuurlijk, maar ik betwijfel of het er ooit van komt. Een tripje naar de Dominicaanse Republiek is logischer, daar kunnen we meerdere adressen bezoeken, mijn vader zien die er woont, én zelf vakantie houden.
... ♥ ik mis je ♥
Wat ontzettend bijzonder en gaaf dat jullie dit gedaan hebben Pluphy! Wat leuk dat het mogelijk was het jongetje mee te nemen naar de dierentuin en lekker te eten met hem, wauw!
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Je hebt me trouwens wel weer aan het denken gezet om ook weer zoiets te gaan oppikken.
Ik was een tijd Sponsorouder van een meisje uit Peru (echt superleuk veel contact!) via Plan Nederland, maar het ging zo goed met het gebied waar zij leefde, dat Plan daar niet meer nodig was, en toen kreeg ik zo hups een nieuw meisje met voorstel en foto's... toen heb ik de sponsoring daar stop gezet.
Zou je trouwens zelf christelijk moeten zijn om via Compassion een kind te sponsoren? Ik zit rond te neuzen op de site, en het spreekt me nu al meer aan dan Plan Nederland.
Al die uitgebreide foto's en verhalen over de kinderen
Ik was een tijd Sponsorouder van een meisje uit Peru (echt superleuk veel contact!) via Plan Nederland, maar het ging zo goed met het gebied waar zij leefde, dat Plan daar niet meer nodig was, en toen kreeg ik zo hups een nieuw meisje met voorstel en foto's... toen heb ik de sponsoring daar stop gezet.
Zou je trouwens zelf christelijk moeten zijn om via Compassion een kind te sponsoren? Ik zit rond te neuzen op de site, en het spreekt me nu al meer aan dan Plan Nederland.
Al die uitgebreide
foto's en verhalen over de kinderen
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Ik denk niet dat je zelf Christen hoeft te zijn, de organisatie zelf is het duidelijk wel en dat zie je soms ook terug in brieven, op drukwerk etc. Als je je daar niet aan stoort, is er niets aan de hand.quote:Op maandag 22 maart 2010 18:20 schreef Poppejans het volgende:
Zou je trouwens zelf christelijk moeten zijn om via Compassion een kind te sponsoren? Ik zit rond te neuzen op de site, en het spreekt me nu al meer aan dan Plan Nederland.
Al die uitgebreide
Een goed alternatief is overigens Wereldkinderen. Via deze organisatie steunen wij het gezin van het jongentje en de tweeling. Maar zij hebben dus ook de "gewone" sponsoringprogramma's.
Tip: hou er bij het kiezen van het voorkeursland rekening mee of het een geschikte vakantiebestemming is. Op die manier is de kans dat je een sponsorkind kunt bezoeken al een heel stuk groter, omdat je dan de reiskosten al kunt afdekken door je eigen vakantie.
... ♥ ik mis je ♥
Hallo,
Ik sponsor een meisje van 10 jaar in Kenia. Het is een kleinschalig nonprofit project die een basisschool, middelbare school en weeshuis in de Kayole-soweto sloppenwijk in Nairobi steunt.
Mijn sponsorkindje heet Linda en zit in de vierde klas van de basisschool. Via deze organisatie kun je zoveel schrijven als je wilt en cadeautjes sturen mag ook mits het in een envelope past, dozen komen meestal toch niet aan. Drie maal per jaar schrijven de kinderen terug en ontvang je hun voortgangsrapport van school en een nieuwe foto.
Wat ik zelf heel mooi gedaan vind is dat ze een online shop hebben waar je dingen voor je kindje kunt kopen. Een speelgoedje zoals een springtouw maar vooral veel nuttige dingen zoals een schooluniform, schoolboeken, kleding, gewone leesboeken of een kinderbijbel. Die betaal je dan via de webshop en het artikel zelf word dan in Kenia gekocht zodat het de lokale economie steunt. De schooluniformen worden zelfs speciaal gemaakt door een moeder van een van de leerlingen, die daardoor ook weer werk heeft.
Zodra het kind het webshop artikel heeft ontvang krijg je een digitale foto van 'jouw' kindje met het artikel. Zo had ik laatst via die shop een nieuw uniform voor Linda gekocht en kreeg een paar weken later een prachtige foto in mijn inbox van haar met haar mooie nieuwe uniform aan en een big smile op haar gezicht. Hier kun je info over ze vinden:
www.galileeschool.org of margarita@galileeschool.org
Ik sponsor een meisje van 10 jaar in Kenia. Het is een kleinschalig nonprofit project die een basisschool, middelbare school en weeshuis in de Kayole-soweto sloppenwijk in Nairobi steunt.
Mijn sponsorkindje heet Linda en zit in de vierde klas van de basisschool. Via deze organisatie kun je zoveel schrijven als je wilt en cadeautjes sturen mag ook mits het in een envelope past, dozen komen meestal toch niet aan. Drie maal per jaar schrijven de kinderen terug en ontvang je hun voortgangsrapport van school en een nieuwe foto.
Wat ik zelf heel mooi gedaan vind is dat ze een online shop hebben waar je dingen voor je kindje kunt kopen. Een speelgoedje zoals een springtouw maar vooral veel nuttige dingen zoals een schooluniform, schoolboeken, kleding, gewone leesboeken of een kinderbijbel. Die betaal je dan via de webshop en het artikel zelf word dan in Kenia gekocht zodat het de lokale economie steunt. De schooluniformen worden zelfs speciaal gemaakt door een moeder van een van de leerlingen, die daardoor ook weer werk heeft.
Zodra het kind het webshop artikel heeft ontvang krijg je een digitale foto van 'jouw' kindje met het artikel. Zo had ik laatst via die shop een nieuw uniform voor Linda gekocht en kreeg een paar weken later een prachtige foto in mijn inbox van haar met haar mooie nieuwe uniform aan en een big smile op haar gezicht. Hier kun je info over ze vinden:
www.galileeschool.org of margarita@galileeschool.org
Dat is gaaf! Dat je ook echt ziet met een foto wat je koopt.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja, vind ik ook. Bij ieder artikel wat je voor 'jouw' kind koopt krijg je zo'n foto. Je kan zelfs gewoon zomaar een foto van je sponsorkind kopen die je dan digitaal krijgt toegestuurd. Het geld wat ze daarmee ophalen gaat weer naar het keukenfonds. Die nieuwe keuken moet gebouwd worden zodat de school hulp kan krijgen van Feed The Children. Die hebben namelijk bepaalde eisen waar de schoolkeuken aan moet voldoen als ze hulp willen krijgen en de keuken van Galilee voldoet daar helaas nog lang niet aan.
|
|
