quote:
Anti-Poetin acties onbekend in eigen land
Door Geert Groot Koerkamp
Moskou, 18 april - De stofwolken zijn opgetrokken, de deelnemers aan de jongste oppositiedemonstraties in Moskou en Sint-Petersburg likken hun wonden en maken de balans op, de duizenden politietroepen die zijn aangevoerd uit andere provincies zijn weer thuis. En ergens in binnenkamertjes worden ongetwijfeld plannen gesmeed voor nieuwe acties. Het belooft een hete zomer te worden.
In het buitenland is verontwaardigd gereageerd op de beelden van de Russische oproerpolitie die de wapenstok hanteert tegen weerloze ouden van dagen, die in het geheel niet lijken op de ‘radicale elementen’ die volgens de officiële Russische media hebben geprobeerd rellen te schoppen. Of de Russische autoriteiten zich daarover ernstig bezorgd maken is twijfelachtig. Immers, de meeste Russen hebben van de beide ‘marsen van de onvrede’ weinig of niets gezien.
De staatstelevisie liet in het weekend mondjesmaat beelden zien, na eerst te hebben benadrukt dat liefst 15.000 jongeren in Moskou bijeen waren gekomen om steun te betuigen aan president Poetin en zijn beleid. Het televisiekanaal NTV liet een ‘provocator’ zien. De jongen, die zijn gezicht verborg achter zijn jas, vertelde hoe hem geld was geboden om voor het oog van de camera’s ergens tussen demonstranten van de oppositie en de politie te gaan liggen, met een grote rode vlek (tomatenketchup) op zijn witte overhemd.
De website van de zender RTR zwijgt de gebeurtenissen in Moskou en Sint-Petersburg dood. De Russische ‘staatscourant’, de Rossijskaja Gazeta, meldde maandag helemaal niets over de betogingen. Er is, met andere woorden, niets gebeurd.
Geleidelijk sijpelen in de onafhankelijke pers, die doorgaans een beperkt bereik heeft, steeds meer saillante details door over wat zich daadwerkelijk heeft afgespeeld. Zoals over de bedragen die aan jongeren zijn betaald om de pro-Poetindemonstraties bij te wonen. Over het feit dat ze die bijeenkomsten niet voor het einde mochten verlaten, en ook dat ‘toevallige passanten’ er niet aan mochten deelnemen. Toen ik een dergelijke bijeenkomst wilde bezoeken kreeg ik meteen de vraag waarom ik geen sticker op had. Op vertoon van een perskaart ging het politiecordon alsnog open.
Interessant zijn ook de incidenten die zich ver van de twee grote steden hebben afgespeeld. De Novaja Gazeta beschrijft hoe om 3 uur ’s nachts twee bussen met 60 demonstranten in de stad Kostroma werden omsingeld door de politie. Op dat tijdstip moesten ze ongeveer vertrekken om op tijd te zijn voor de demonstratie in Moskou, 400 kilometer verderop. Twee jaar geleden was ik voor het laatst in Kostroma, tijdens een bezoek van oppositieleider Garri Kasparov, een van de organisatoren van de ‘mars van de onvrede’. Hij werd er toen, naar zijn zeggen bij grote uitzondering, nog hartelijk ontvangen door het stadsbestuur en kwam live op de lokale televisie.
Kasparovs aanhangers zijn nooit in Moskou aangekomen. De remmen van beide bussen waren volgens de politie niet in orde. Alle inzittenden moesten vervolgens mee naar het bureau, waar ze uren zijn ondervraagd, zonder opgaaf van redenen. (,,Zijn we gearresteerd?’ ,,Nee.’’ ,,Kunnen we dan gaan?’’ ,,Nee.’’) ’s Ochtends herkregen de mensen hun vrijheid, toen duidelijk was dat ze toch niet meer op tijd in Moskou konden zijn.
http://www.nos.nl/nosjournaal/columns/moskou/index.html