Wat is het leven toch kut

Grappig dat je dat zo opvatte
Ik vind het veel meer succesvol als je er eentje een jaar lang aan je weet te binden.

Als jij op die gronden vreemd bent, dan ben ik dat ook. Over anderen zal ik niet oordelen
Ik vind zelfs dat als je niet geregeld denkt dat je beter bezig bent dan een hoop anderen die je tegenkomt, dat er dan juist wel iets mis is met je
Zo lang er ook maar een stemmetje in hoofd zit dat je af en toe vertelt dat andere mensen niet minder zijn dan jij. Beetje dubbel? Ja. Menselijk? Lijkt me wel.

quote:

Op vrijdag 30 maart 2007 23:23 schreef TheHamsterSlayer het volgende:

[..]

Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Maar... kijk eens naar de mannen die 20 keer per jaar een andere vrouw in bed toveren? Dat zijn volgens mij geen Beta-males. En zoals ik al zei, zijn er altijd een paar uitzonderingen. Over het algemeen zijn Beta's minder succesvol bij vrouwen, PUNT.

En dat ik een beta ben is niet omdat ik mij wil verschansen. Dat is gewoon een biologische eigenschap die ik geërfd heb van mijn ouders. Zo ben ik nu eenmaal (en miljoenen andere mensen ook) en dat kost zeer veel moeite om dat te gaan veranderen. Op een gegeven moment wordt je gefrustreerd dat je nog nooit een vrouw heb aangeraakt als je 22 bent (zoals ik en TS), en dan ga je kijken naar de oorzaken. Uiteraard kom je dan bij jezelf uit, maar wel iets dat al vanaf je geboorte in je genen zit omdat je gewoon een introvert bent. Zoiets kan je never-nooit veranderen, anders heet het gewoon "acteren", m.a.w. niet jezelf zijn, jezelf voor de gek houden voor de omgeving, voor andere mensen, etc. Blijf gewoon jezelf, en blijf niet de hele tijd nadenken over al die negatieve dingen. Je straalt dan die negativiteit ook uit naar je omgeving. Face it, and just live your own life....

Ik ben zelf een beta (informatica) en heb op kamers gewoond in beta-bolwerk Eindhoven. Dus op zich weet ik wel waarover ik het heb. Daar zaten tussen de beta's ook genoeg mannen die een problemen hadden met het versieren van meisjes van de HBO-damesstudies. Maar ook genoeg jongens die er niets van bakten. De succesvollere jongens tonen altijd net wat meer initiatief, lef en handigheid. Iets dat meer bij hen ontwikkeld was. De onsuccesvolle waren daarbij vaak ook nogal eigenwijs en weinig flexibel. Ik heb ik vrienden die zo waren (maar mede door mijn invloed daaruit izjn gekomen).

Je idee dat zoiets puur aangeboren is is pertinent verkeerd. Kijk de natuur kan een beetje helpen. Maar het gaat er ook voor een heel groot deel op welke kant je je op ontwikkelt in je jonge jaren. Er daarbij heb je op versierbasis een achterstand opgelopen (om wat voor reden dan ook).

En dan kun je zeggen:"Ja zo ben ik geworden, wat kut is dat zeg maar het is mijn lot" of "shit ik doe het mn hele leven al verkeerd bij vrouwen, hoe zou ik dat ook kunnen leren?". Je kunt toch ook geen autorijden als je geboren wordt. Dat moet je ook leren.

Kijk ik ben echt geen superheld met vrouwen versieren. Maar ik zet mn schouders eronder en doe er gewoon wat mee. Ik heb sinds mn 17e toch best wat succesjes geboekt maar in die jaren ben ik echt ontzettend vaak om mn bek gegaan en heb weet ik hoeveel blunders gemaakt. Maar het heeft resultaat want ik zag het steeds beter worden. Ik heb meer inzicht dan toen ik 17 was, durf meer dan toen ik 17 was en ben er handiger in toen ik 17 was. En handigheid, inzicht en lef zijn de gedragsmiddelen om te versieren. En die kun je allemaal leren.

Zo hebben ik en een ander ik enkele vrienden van ons ook een handje geholpen. Door gewoon op positieve wijze te blijven pushen iets te ondernemen en door ze te wijzen op zaken die ze niet zien of door hebben. Gewoon hier en daar een paar adviesjes en bijsturingen en het ging helemaal de goede kant op met ze.

[ Bericht 6% gewijzigd door Hexagon op 31-03-2007 09:00:57 ]

quote:

Op vrijdag 30 maart 2007 23:23 schreef TheHamsterSlayer het volgende:
Uiteraard kom je dan bij jezelf uit, maar wel iets dat al vanaf je geboorte in je genen zit omdat je gewoon een introvert bent. Zoiets kan je never-nooit veranderen, anders heet het gewoon "acteren", m.a.w. niet jezelf zijn, jezelf voor de gek houden voor de omgeving, voor andere mensen, etc.

Wat is introvert?

Dat is het niet laten zien of horen van jezelf.
Jezelf op de achtergrond houden en afsluiten voor anderen uit angst voor negatieve reacties uit je omgeving.
Jezelf eerst afvragen hoe mensen zullen reageren voordat je iets durft te zeggen. Bang voor hun reactie.
Juist dan ben je aan het "acteren" en ben je dus niet jezelf.

"Zo ben ik nu eenmaal." gaat dus niet echt op.

Dit kun je weldegelijk veranderen.
Sterker nog, dat moet zelfs als je wilt dat er ooit iets verandert.

Introvert en extravert zijn toch wel iets ingewikkelder dan dat, het schijnt zelfs ook van je leetijd af te kunnen hangen hoezeer je op een bepaald moment in je leven introvert of extravert bent. Lees Freud of Jung maar eens
Anyway, veranderen kan altijd. Ook door je eerst iets anders te gedragen dan je eigenlijk zou willen (acteren) en je daarna dat gedrag (of iets wat er op lijkt) eigen te maken op een manier die je bevalt verander je terwijl je toch ook echt jezelf blijt.

Het is dus een jaarlijks verschijnsel bij jou? Dat gejammer?

Nou, veel van jouw posts doorgelezen, kreeg weer hetzelfde beeld van iemand die jammert, zeikt en vraagt om oplossingen en tips, die ook krijgt, maar dan om drogredenen wegwuift.

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 18:40 schreef user_68910102 het volgende:
Volgens mij is het meeste wel gezegd. Als er nog tips zijn, zijn die uiteraard welkom. Ik heb geen idee of ik verder iets concreets kan doen. Om nu opeens ergens lid te worden of iets nieuws te gaan doen, zie ik niet echt zitten. Zoiets moet gewoon op m'n pad komen. Ik het niet doen omdat ik iets zou moeten doen.

Verder hoop ik dat ik me gewoon weer eens wat beter kan gaan voelen en dat er ook eens wat dingen mee willen zitten.

Kortom wachten tot je perfecte leventje in je schoot valt Ten eerste vond ik de opmerking van Christine een goeie: laat je diagnosticeren. Dan weet je iig of je probleem met een pilletje, of een goede therapie, te verhelpen is.

Verder zul je dus echt moeite moeten doen (en tijd moeten "vrijmaken") Zorg dat je in situaties komt waar je veel met vrouwen praat, mooi, lelijk, jong, oud enz. En kom niet aan met er zijn geen vrouwen in Delft Ze zijn er heus wel, maar idd er is niet met alle vrouwen een directe, danwel indirecte, link met jou waardoor jij je meer op je gemak voelt om een praatje te maken. En ga anders naar de omliggende steden

Je zult er wat voor moeten doen En om die dingen te kunnen doen is het echt geen vereiste dat je een player bent Als je het echt wilt dan zet je die stap. Zoniet dan ga je hier door met jammeren

Ik zou best wel van leven willen ruilen, als mbo zijnde, tegen iemand met een HBO, of universitaire studie aan het doen is.
Liefde is niet belangrijk, slechts een aanvulling.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 21:01 schreef F04 het volgende:
Ik zou best wel van leven willen ruilen, als mbo zijnde, tegen iemand met een HBO, of universitaire studie aan het doen is.
Liefde is niet belangrijk, slechts een aanvulling.

Ik zou mijn mbo voor geen goud ruilen met de studie en het leven van de TS Werk en studie zijn de aanvullingen. Liefde (partner, gezin, familie, vrienden) is alles.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2007 12:10 schreef Starfighter_Pilot het volgende:
Wat is introvert?

Dat is het niet laten zien of horen van jezelf.
Jezelf op de achtergrond houden en afsluiten voor anderen uit angst voor negatieve reacties uit je omgeving.
Jezelf eerst afvragen hoe mensen zullen reageren voordat je iets durft te zeggen. Bang voor hun reactie.
Juist dan ben je aan het "acteren" en ben je dus niet jezelf.

Jij bent duidelijk geen introvert persoon. Introversie is geen bangheid of 'acteren'. Stukje van wikipedia: Introversion is "the state of or tendency toward being wholly or predominantly concerned with and interested in one's own mental life". Introverts tend to be quiet, low-key, deliberate, and relatively less engaged in social situations. They often take pleasure in solitary activities such as reading, writing, drawing, watching movies, and using computers. Introverte personen blijven vaak liever op de achtergrond, simpelweg omdat ze er geen behoefte aan hebben om in het middelpunt van de aandacht te staan en om veel contact te hebben met anderen.

quote:

"Zo ben ik nu eenmaal." gaat dus niet echt op.

Dit kun je weldegelijk veranderen.
Sterker nog, dat moet zelfs als je wilt dat er ooit iets verandert.

Introvert word je geboren - daar heeft opvoeding niets mee te maken. Dat betekent natuurlijk niet dat je niet kan uitgroeien tot een assertief en mondig figuur.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 21:11 schreef Giechel_Ho het volgende:

[..]

Ik zou mijn mbo voor geen goud ruilen met de studie en het leven van de TS Werk en studie zijn de aanvullingen. Liefde (partner, gezin, familie, vrienden) is alles.

Volgens mij niet. Want met een universitaire diploma bereik je meer dan een vriendje, of vriendinnetje.

[ Bericht 6% gewijzigd door F04 op 20-03-2008 23:03:04 ]

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 22:44 schreef F04 het volgende:
Volgens mij niet. Want met een universitaire diploma bereik je meer dan een vriendje, of vriendinnetje.

Aan het einde van de dag zit je lekkerder met een leuke vrouw, twee leuke kids, en een baantje als bouwvakker, dan met een universitaire graad in je dure woning, helemaal in je eentje. Een diploma is dus een aanvulling. Het maakt het leven leuker, mits dat leven al leuk is. En bij TS is dat niet zo. Dus dan liever maar laagopgeleid met een leuke vrouw, dan hoogopgeleid in mn eentje. Dat ik dit nog moet uitleggen zeg

Op ieder potje past een dekseltje, en misschien ben je een grijze muis, maar is dat een reden om jezelf zo naar beneden te halen?
Kom op joh.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 23:38 schreef Friek_ het volgende:
Dit topic is een jaar oud, stelletje lutsers! [ afbeelding ]

Waarschijnlijk heeft hij gewoon al zelfmoord gepleegd.

Niks prutsers. De TS heeft een jaar later (nu dus) weer exact zo'n topic gestart waarin het gejammer doorgaat

Sommige dingen in je verhaal - dat ik overigens helemaal gelezen heb en mijn complimenten voor het uiten ervan - herken ik behoorlijk. Ik ben nooit echt gelukkig geweest, meestal depressievig of in ieder geval blanco terwijl ik op zich ook niet echt een slechte jeugd heb gehad. Ik dacht vroeger altijd dat dit kwam omdat mensen me lelijk vonden (tot ongeveer mijn veertiende of vijftiende was ik nooit echt bezig met mijn uiterlijk en voor een meisje is dat blijkbaar veel). Ik hoorde nooit ergens bij en was erg verlegen, ik wist totaal niets te zeggen en vrienden maken ging niet.

Toen ik een jaar of vijftien was ben ik helemaal doorgeslagen in ijdel worden, kreeg ik een beter figuur, lang haar, smaak e. d. en toen kreeg ik juist het tegenovergestelde: elke jongen leek me wel te willen. Ik merkte echter dat ik me er niet minder depressief om ging voelen, terwijl ik altijd dacht dat niemand kunnen krijgen, of in ieder geval dat ze liever mijn vriendinnetjes hadden hetgene was dat me zo depressief maakte. En het er nooit bij horen, het gevoel altijd 'anders' te zijn. Dit was dus niet zo en ik kwam in een sociaal issolement. Ik was juist veel socialer geworden zelf, the center of attention en mensen vonden me interessant, ik wist altijd wel iets te praten en vrienden maken ging me erg makkelijk af. Ik kon de druk van aanbidders en vrienden echter niet aan en liet toen alles en iedereen vallen. Het leek alsof ik toen juist weer depressief was geworden door 'de druk'. Kortom, ik was altijd wel depressief, wat er ook gebeurde. Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat een meisje of iets goed kunnen het waarschijnlijk helemaal niet op gaat lossen voor je. Ik zou gelukkig moeten zijn momenteel want de meeste dingen zitten zo mee maar het geluksgevoel blijft uit.

Jij lijkt het gevoel te hebben dat jij je zo voelt omdat je nergens echt goed in bent (?) en nog nooit echt iets met een meisje gehad hebt. Hierdoor kom je in een vicieuze cirkel terecht. Gedachten als deze:

Langzamer hand wordt ik ook een beetje bang dat ik nooit iemand zal krijgen, want welk meisje wil er nou iets met een jongen die minder ervaring heeft dan de gemiddelde 13 jarige.

...werken heel erg mee aan hoe het steeds niet lukt, geloof me. Ik heb een vriend die ook nog nooit een meisje heeft gehad in die zin en die is zelfs ouder dan jij. Een erg leuke jongen, maar ik denk inderdaad, zoals jij ook al zegt dat jij hebt, dat de uitstraling erg meewerkt. Mensen pikken het op, je straalt het letterlijk uit als je denkt: het heeft toch geen zin... en je bent echt niet de enige bij wie dit zo gaat.

Het kan trouwens wel heel fijn om een psychiater/psycholoog te hebben. Ik heb ook negen van de tien keer slechte ervaringen met ze, maar nu heb ik echt een fijne. Je zou het altijd kunnen proberen. Dit is de eerste keer dat ik niet het gevoel heb er alleen maar depressiever weg te komen, dus het kan echt wel.

En je hebt trouwens echt wel talenten, je moet ze alleen nog even ontdekken. En je bent nog jong dus dat gaat echt wel gebeuren. De grootste tip die ik je kan geven is om de toekomst in ieder geval rooskleurig te blijven zien. Je hebt iets om voor te leven. En je hebt echt wel kwaliteiten. Maar heb een beetje vertrouwen.

_{En volgens mij is dit een teringlang verhaal geworden.}

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 20:28 schreef Giechel_Ho het volgende:
laat je diagnosticeren. Dan weet je iig of je probleem met een pilletje, of een goede therapie, te verhelpen is.

Verder zul je dus echt moeite moeten doen (en tijd moeten "vrijmaken") Zorg dat je in situaties komt waar je veel met vrouwen praat, mooi, lelijk, jong, oud enz. En kom niet aan met er zijn geen vrouwen in Delft Ze zijn er heus wel, maar idd er is niet met alle vrouwen een directe, danwel indirecte, link met jou waardoor jij je meer op je gemak voelt om een praatje te maken. En ga anders naar de omliggende steden

Je zult er wat voor moeten doen En om die dingen te kunnen doen is het echt geen vereiste dat je een player bent Als je het echt wilt dan zet je die stap. Zoniet dan ga je hier door met jammeren

14.gif

Werk eerst aan jezelf en ga dan pas verder denken of stappen ondernemen naar het groter totaal. Dat is jouw prioriteit! Als je zelf alles voor je gevoel op orde hebt gebracht( en daar bedoel ik dus letterlijk alles mee van geestelijk tot lichamelijk, van studie tot werk van energiegevers tot energievreters ) kun je pas verder gaan. Vraag desnoods jouw huisarts om raad over welke stappen te ondernemen of een verwijzing naar een mental coach als je erzelf niet meer uitkomt. (een mental coach is geen psych of wat dan ook he, laat dat ff duidelijk zijn)En als je dan klaar bent met jezelf en verder kan gaan naar het grotere geheel, dan hoef je ook niet zo gereserveerd te zijn jegens wat dan ook! Wij vrouwen praten terug en bijten niet ( misschien op verzoek wel maar dat is voor een ander topic ) Maar zomaar prompt verloren jezelf op te geven bij een cursus op de VAK, Brielse zeilschool of whatever dat zal je denk ik ook niet verder helpen. ( sorry wat Delftse termen )
Succes ermee !

Ik bedenk me nu opeens iets wat misschien wel relevant is. Ik denk dat deze depressies (heb er zelf ook last van (gehad)) veroorzaakt worden door de sexualisering van de maatschappij. In de media maar ook als je om je heen kijkt moet je op sexueel gebied presteren. Ben je nog maagd? Dan ben je meteen het toppunt van niet cool zijn. Genoeg films e.d. die daar op inhaken.

Dus dan ga je nadenken. Je hebt geen sex en volgens de films ben je dan een buitenbeentje. Je voelt je een loser, en dat ga je uitstralen. Resultaat: je hebt nog minder kans op sex. Waardoor je je een nog grotere loser gaat voelen..... en zo blijft dat doorgaan en doorgaan.

Zouden onze oma's en opa's deze problemen hebben gehad? Of onze ouders? Onze ouders ws niet (plus een aantal oude forum bezoekers ) want die leefden in het hippie tijdperk, waarin niet moeilijk werd gedaan over sex en zelfs de zieligste personen wel een handje geholpen werden. Onze opa's en oma's waarschijnlijk ook niet, want in hun tijd ging je al bij zoenen heel erg ver

En maakt het maagd zijn of het nooit gehad hebben van een vriendinnetje je onaantrekkelijk? Als ik heel eerlijk mag zijn, ja. Er is teveel media drukte om seks. Er is iets 'mis' met je als je niet al jaren lang bezig bent met relaties en meisjes en seks. Want iedereen heeft het immers en jij niet.

En nu komt het moeilijke: Geef het toe. Vindt datgene wat er mis is en doe er wat aan. Ik zeg niet dat je daarna meteen met honderden meisjes het bed in zal duiken, maar trust me, het wordt wel steeds makkelijker. Je weet zelf allang wat er mis is binnenin je, dat wist ik zelf ook en anders moet je er maar goed over nadenken, maar dan zonder zelfmedelijden.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 23:07 schreef Giechel_Ho het volgende:

[..]

Aan het einde van de dag zit je lekkerder met een leuke vrouw, twee leuke kids, en een baantje als bouwvakker, dan met een universitaire graad in je dure woning, helemaal in je eentje. Een diploma is dus een aanvulling. Het maakt het leven leuker, mits dat leven al leuk is. En bij TS is dat niet zo. Dus dan liever maar laagopgeleid met een leuke vrouw, dan hoogopgeleid in mn eentje. Dat ik dit nog moet uitleggen zeg

Ik kan hetzelfde zeggen over een relatie. Ik met mijn dure woning, universitaire graad, dure auto, luxe vakanties en alles wat mijn hartje begeerd heb een goed leven. Mijn vriendin is daar een aanvulling op, het maakt het leven leuker, mits het al leuk is. Ik heb verder geen zorgen, goed, mijn vriendin kan er zo vandoor gaan maar dan heb ik ook zo weer een ander. Geld is aantrekkelijk En anders mijn goede humeur wel. Maar ik hoef me nooit zorgen te maken om het betalen van rekeningen of als er een keer onverwacht een ramp gebeurd. Dat komt allemaal wel goed. Liever geld en alleen dan me zorgen maken dat de wasmachine weer kapot is en me baas me elk moment kan ontslaan, om maar te zwijgen over mijn pensioen en arbeidsongeschiktheid.

(Nee, ik ben geen directeur van een groot bedrijf, ik probeer een punt te maken Geluk vindt je ook zonder vriendin, je vindt het zelfs zonder geld, als je maar de juiste instelling hebt )

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 20:12 schreef GambitRS het volgende:
Ik bedenk me nu opeens iets wat misschien wel relevant is. Ik denk dat deze depressies (heb er zelf ook last van (gehad)) veroorzaakt worden door de sexualisering van de maatschappij. In de media maar ook als je om je heen kijkt moet je op sexueel gebied presteren. Ben je nog maagd? Dan ben je meteen het toppunt van niet cool zijn. Genoeg films e.d. die daar op inhaken.

Dus dan ga je nadenken. Je hebt geen sex en volgens de films ben je dan een buitenbeentje. Je voelt je een loser, en dat ga je uitstralen. Resultaat: je hebt nog minder kans op sex. Waardoor je je een nog grotere loser gaat voelen..... en zo blijft dat doorgaan en doorgaan.

Zouden onze oma's en opa's deze problemen hebben gehad? Of onze ouders? Onze ouders ws niet (plus een aantal oude forum bezoekers ) want die leefden in het hippie tijdperk, waarin niet moeilijk werd gedaan over sex en zelfs de zieligste personen wel een handje geholpen werden. Onze opa's en oma's waarschijnlijk ook niet, want in hun tijd ging je al bij zoenen heel erg ver

En maakt het maagd zijn of het nooit gehad hebben van een vriendinnetje je onaantrekkelijk? Als ik heel eerlijk mag zijn, ja. Er is teveel media drukte om seks. Er is iets 'mis' met je als je niet al jaren lang bezig bent met relaties en meisjes en seks. Want iedereen heeft het immers en jij niet.

En nu komt het moeilijke: Geef het toe. Vindt datgene wat er mis is en doe er wat aan. Ik zeg niet dat je daarna meteen met honderden meisjes het bed in zal duiken, maar trust me, het wordt wel steeds makkelijker. Je weet zelf allang wat er mis is binnenin je, dat wist ik zelf ook en anders moet je er maar goed over nadenken, maar dan zonder zelfmedelijden.

Mwah, ergens heb je wel gelijk.. maar hoe dan ook. Er zjin 140.000 mannen meer dan vrouwen in nederland ( tussen de leeftijdsgroep 15-64) , dus een behoorlijk aantal zal het voor de rest van hun leven enkel met scharreltjes moeten doen. Tenzij je gaat importeren uit het buitenland

Ik word ook wel door sommige als 'aantrekkelijk' gevonden. Toch ben ik pas op mn 19e ontmaagd, en ik was er daarvoor geestelijk nog niet eens aan toe. Het boeide me gewoon niet. Uiterlijk is ook niet alles.. het is maar net hoe je overkomt. Ga wat zelfvertrouwen kweken.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 20:18 schreef GambitRS het volgende:

[..]

Ik kan hetzelfde zeggen over een relatie. Ik met mijn dure woning, universitaire graad, dure auto, luxe vakanties en alles wat mijn hartje begeerd heb een goed leven. Mijn vriendin is daar een aanvulling op, het maakt het leven leuker, mits het al leuk is. Ik heb verder geen zorgen, goed, mijn vriendin kan er zo vandoor gaan maar dan heb ik ook zo weer een ander. Geld is aantrekkelijk En anders mijn goede humeur wel. Maar ik hoef me nooit zorgen te maken om het betalen van rekeningen of als er een keer onverwacht een ramp gebeurd. Dat komt allemaal wel goed. Liever geld en alleen dan me zorgen maken dat de wasmachine weer kapot is en me baas me elk moment kan ontslaan, om maar te zwijgen over mijn pensioen en arbeidsongeschiktheid.

(Nee, ik ben geen directeur van een groot bedrijf, ik probeer een punt te maken Geluk vindt je ook zonder vriendin, je vindt het zelfs zonder geld, als je maar de juiste instelling hebt )

Je kunt vrouwen niet bij je kopen.. nouja.. het kan wel, maar of het dan echte liefde is.. dan is een amsterdamse hoer goedkoper

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 22:59 schreef sourcy het volgende:

[..]

ik denk dat mensen met veel relativeringsvermogen (dus geen cynisme) veel gelukkiger zijn en losser en vrijer in het leven staan..

Ik denk dat niet. Relativeren wordt namelijk vaak misbruikt om de dingen af te schuifen. TS kan zijn min punten uitstekend onder woorden brengen. Dat betekend niet relativeren maar rationaliseren. Vervolgens kan de TS daar mee aan het werk gaan. En proberen de minnen in een plus om te zetten.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 20:18 schreef GambitRS het volgende:

Ik kan hetzelfde zeggen over een relatie. Ik met mijn dure woning, universitaire graad, dure auto, luxe vakanties en alles wat mijn hartje begeerd heb een goed leven. Mijn vriendin is daar een aanvulling op, het maakt het leven leuker, mits het al leuk is. Ik heb verder geen zorgen, goed, mijn vriendin kan er zo vandoor gaan maar dan heb ik ook zo weer een ander. Geld is aantrekkelijk En anders mijn goede humeur wel. Maar ik hoef me nooit zorgen te maken om het betalen van rekeningen of als er een keer onverwacht een ramp gebeurd. Dat komt allemaal wel goed. Liever geld en alleen dan me zorgen maken dat de wasmachine weer kapot is en me baas me elk moment kan ontslaan, om maar te zwijgen over mijn pensioen en arbeidsongeschiktheid.

(Nee, ik ben geen directeur van een groot bedrijf, ik probeer een punt te maken Geluk vindt je ook zonder vriendin, je vindt het zelfs zonder geld, als je maar de juiste instelling hebt )

Maar je kunt niet zonder de vriendin, en wel zonder de geweldige baan, het vele geld

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 15:40 schreef Giechel_Ho het volgende:

[..]

Maar je kunt niet zonder de vriendin, en wel zonder de geweldige baan, het vele geld

Waarom zou je niet zonder de vriendin kunnen en wel zonder de baan en het geld?

Stel je krijgt nu te horen dat je nog 2 maanden te leven hebt, tenzij je een operatie ondergaat die honderdduizenden euro's kost, vooraf te betalen, die je verzekering niet dekt en zo experimenteel is dat je ook niet bij een rechtbank hem af kan dwingen oid.

Stel je hebt op dat moment een vriendin maar geen geld, dan lijkt me dat errug kut. Je hebt misschien wel een vriendin, maar daar kan je dan nog 2 maanden van genieten.

Stel je hebt op dat moment het vele geld, dan betaal je de rekening zelf en leef je een heel stuk langer. En een jaar later ontmoet je plots dat ene leuke meisje dat als een blok voor je valt en heb je alsnog de vriendin.

Nu jij weer

PS: hoezo kan je zonder vriendin niet gelukkig zijn?

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 17:31 schreef GambitRS het volgende:

[..]


PS: hoezo kan je zonder vriendin niet gelukkig zijn?

gelukkig zijn is inderdaad niet afhankelijk van externe factoren

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 18:00 schreef mymoodfentje het volgende:

[..]

gelukkig zijn is inderdaad niet afhankelijk van externe factoren

Ook dat zou ik niet te hard zeggen. Als ik iemand opsluit en zijn hele leven lang ga martelen lijkt het me sterk dat ie gelukkig kan worden Tenzij hij bevrijdt wordt en mij daarna mag neerschieten ofzo, maar of dat nou geluk is.... en ook dat is dan voor korte duur

Het is een mix van intern en extern

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 17:31 schreef GambitRS het volgende:

[..]

Waarom zou je niet zonder de vriendin kunnen en wel zonder de baan en het geld?

Stel je krijgt nu te horen dat je nog 2 maanden te leven hebt, tenzij je een operatie ondergaat die honderdduizenden euro's kost, vooraf te betalen, die je verzekering niet dekt en zo experimenteel is dat je ook niet bij een rechtbank hem af kan dwingen oid.

Stel je hebt op dat moment een vriendin maar geen geld, dan lijkt me dat errug kut. Je hebt misschien wel een vriendin, maar daar kan je dan nog 2 maanden van genieten.

Stel je hebt op dat moment het vele geld, dan betaal je de rekening zelf en leef je een heel stuk langer. En een jaar later ontmoet je plots dat ene leuke meisje dat als een blok voor je valt en heb je alsnog de vriendin.

Nu jij weer

PS: hoezo kan je zonder vriendin niet gelukkig zijn?

Een kulargument, en je spreekt jezelf tegen want jij wilt tóch uiteindelijk weer die vriendin, waarmee je aantoont dat ik gelijk heb Een leven zonder poen kan makkelijk, een leven lang zonder vriendin lijkt mij erg moeilijk (en als ik sommige topics lees denk ik dat ik gelijk heb ).

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 20:13 schreef Giechel_Ho het volgende:

[..]

Een kulargument, en je spreekt jezelf tegen want jij wilt tóch uiteindelijk weer die vriendin, waarmee je aantoont dat ik gelijk heb Een leven zonder poen kan makkelijk, een leven lang zonder vriendin lijkt mij erg moeilijk (en als ik sommige topics lees denk ik dat ik gelijk heb ).

Ik zeg dat het hebben van geld niet die vriendin uitsluit Dat is wat anders.

En je geeft eigenlijk een mooi voorzetje waarom ik gelijk heb: Een leven zonder geld = een leven zonder eten (want dat kost geld ) en dan leef je nog een week of wat maar dat was het dan. Bovendien laten we zeggen dat je als baby al geen geld hebt en poef, je snapt niet eens dat die mevrouw naast je vriendin was en niet je moeder.

Had je echter al het geld van de wereld dan krijg je wel te eten, etc, en wordt je zo 100.

Als we dan toch in belachelijke extremen gaan denken dan win je het al helemaal nooit

Dat er zoveel een probleem hebben met gelukkig zijn zonder relatie komt door de maatschappelijke dwang om sex te hebben, zodra je daar doorheen prikt dan valt het opeens reuze mee.

Even voor de mensen die negatief over het hulp zoeken doen; Symfora heeft mij super veel goed gedaan, je kan gewoon om een intake gesprek vragen en vanuit daar word je hartstikke geholpen, op alle denkbare gebieden. Ik zou het gewoon eens proberen, je hart luchten bij een buitenstaander die er echt verstand van heeft kan je al enorm goed doen!

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 19:34 schreef GambitRS het volgende:

[..]

Ook dat zou ik niet te hard zeggen. Als ik iemand opsluit en zijn hele leven lang ga martelen lijkt het me sterk dat ie gelukkig kan worden Tenzij hij bevrijdt wordt en mij daarna mag neerschieten ofzo, maar of dat nou geluk is.... en ook dat is dan voor korte duur

Het is een mix van intern en extern

nee het is altijd intern. het is namelijk een houding tot het externe. Deze houding kan je altijd veranderen. Externe factoren meestal niet.

Begin hier maar eens mee:

http://youtube.com/watch?v=eYkxF14YdAw

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 21:26 schreef user_68910102 het volgende:

Eigenlijk al m\'n hele leven gaat het e.e.a. niet zo lekker. Ik heb nooit echt lekker in m\'n vel gezeten, vaak depressief e.d. Toch is er niet echt een duidelijke reden voor te noemen.

als je er geen duidelijke reden voor kan vinden zit het vaak in overtuigingen die je zijn aangeleerd door jezelf en je omgeving. Omdat deze zo natuurlijk voor jou lijken zal het erg moeilijk zijn om hier zelf uit te komen.

Daarom raad ik je aan een psycholoog op te zoeken.

succes

dubbel

[ Bericht 97% gewijzigd door mymoodfentje op 22-03-2008 22:26:15 ]

delete svp

[ Bericht 97% gewijzigd door mymoodfentje op 22-03-2008 22:25:57 ]

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 22:49 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Tja, ik heb dus al redelijk wat tijd bij een psycholoog gezeten en het heeft me toen geen klap verder geholpen, eerder het tegenovergestelde. Het help me totaal niet. Ze luisteren schrijven het e.e.a. op en daarna krijg je een gesprek wat ze van je vinden en wat je dan wel niet zou hebben. Ze vragen áltijd dingen die ik al honderd keer heb verteld, gaat mijn inziens nergens over. Wat boeit mij het dat zij denken dat ik Asperger heb, zo'n diagnose helpt mij echt niet. Bovendien ben ik het daar niet mee eens. En ik kan nu wel weer gaan, en dan weken wachten, allerlei intake gesprekken doen, en dan ben ik een jaar verder, schiet lekker op.

Verder heb ik er ook echt geen tijd voor, ik neem aan dat dat niet in het weekend of 's avonds kan. Misschien crisisopvang, maar meer niet.

maar hoe anders denk je jezelf dan verder te kunnen helpen?

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 23:07 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Tja geen idee eigenlijk
Maar psychologen kunnen mij ook niet echt helpen, tot nu toe iig absoluut niet.

weleens een sessie psychotherapie gehad ? misschien dat dat kan helpen

--> P&P

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 23:14 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Nee, ik weet ook niet precies wat al die verschillende dingen inhouden. Waarschijnlijk kom je daar uiteindelijk via een psycholoog of niet?

misschien eens tijd dat je jezelf daarin verdiept? volgens mij kan je zelf een psychotherapeut benaderen.

Ik had ook geen hoge pet op van psychologen, had ik echt slechte ervaringen mee. Ik heb me uiteindelijk echt door heel veel mensen over laten halen om toch hulp te gaan zoeken. Inderdaad psychotherapie werkt echt wel hoor. Gaat echt in op je manier van denken enzo.. In ieder geval ik voel me veel sterker erdoor! Geef het een kans, zou ik zeggen. Als je al de hele tijd zo aanmoddert (net wat ik deed) en denkt goh ik heb dit of ik heb dat en (in mijn geval ook) zou dit pilletje helpen of dat vitamientje. Ik herken mezelf gewoon zo in jouw verhaal joh en zou het zonde vinden als je het niet een kans geeft. Riagg is hier Symfora geworden, maar ik neem aan dat er in jouw buurt wel iets van Riagg of zo te vinden is? Doen joh! Baat het niet schaadt het niet toch?

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wat mij betreft is de belangrijkste regel: probeer jezelf niet te veranderen zodat je de persoon wordt die je denkt te moeten zijn. Geen vriendin @ 22 jaar... big deal, dat zijn ongetwijfeld meer mensen dan je denkt.
En heb niet het idee dat iedereen geweldig sociaal ontwikkeld is en niets liever doet dan opvallen in een groep mensen. Als je goed oplet is het maar een klein groepje dat daadwerkelijk constant aan het woord is.

Ben de persoon die je bent, probeer niet anders te zijn omdat je denkt dat mensen verwachten dat je je op een bepaalde manier moet gedragen.

Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen

Nergens om getreurd, altijd blijven lachen

Verlies je soms de moed, probeer dan toch te lachen

Heus, 't komt wel goed, als je maar blijft lachen

Als je zo de kranten leest dan is er veel verkeerd

Maar is dat allemaal wel waar, wat er wordt beweerd

We worden alsmaar dikker en haast niemand is meer blij

Maar zelfs voor een parkeerplaats sta je uren in de rij

Ja, doe maar net als wij

Het gaat wel weer voorbij

refr.

Je zit een hele tijd op school, maar als je solliciteert

Dan vind je niet zo gauw een baan, waarvoor je hebt geleerd

Je trekt je beste pakkie aan en neemt je moeder mee

Maar aan 't einde van de dag zit je in de W.W

Al ben je niet tevree

Zing toch maar met ons mee

quote:

Op zaterdag 22 maart 2008 20:49 schreef GambitRS het volgende:

[..]

Ik zeg dat het hebben van geld niet die vriendin uitsluit Dat is wat anders.

En je geeft eigenlijk een mooi voorzetje waarom ik gelijk heb: Een leven zonder geld = een leven zonder eten (want dat kost geld ) en dan leef je nog een week of wat maar dat was het dan. Bovendien laten we zeggen dat je als baby al geen geld hebt en poef, je snapt niet eens dat die mevrouw naast je vriendin was en niet je moeder.

Had je echter al het geld van de wereld dan krijg je wel te eten, etc, en wordt je zo 100.

Als we dan toch in belachelijke extremen gaan denken dan win je het al helemaal nooit

Dat er zoveel een probleem hebben met gelukkig zijn zonder relatie komt door de maatschappelijke dwang om sex te hebben, zodra je daar doorheen prikt dan valt het opeens reuze mee.

gestoorde gek Ik slaap liever op straat, mijn eten en drinken bijelkaar bedelend en zoekend, mét mijn leuke vriendin, dan als een rijke nerd met hoge superopleiding helemaal alleen in mijn villa. En nou kun je lullen wat je wilt, maar geld is een aanvulling. Hoe deden ze het anders in de oertijd. Jezus, jij bent zeker net zo'n maagd als de TS